„Weg met de man dus?”, vroeg ik. „Mannen zijn als banken, je kan niet met en niet zonder”, antwoordde ze. Ik viel stil, maar dat duurt zelden lang. Het gesprek met een goede vriendin, tevens algemeen gewaardeerd econoom, kwam op de Nederlandse banken die het mkb nauwelijks nog krediet verstrekken.
Maar ook hoe de commissie-Maas (drie mannen) de aandeelhouder de schuld van de crisis geeft en en passant voorstelt juist de commissarissen ’strenger’ te laten toezien op het beloningsbeleid. Vervolgens hoe KPN haar aandeelhouders voor een voldongen feit stelde door het beloningsbeleid van de toppers verpakt in het jaarverslag op de agenda te zetten. Take it or leave it. Met goedkeurende stempel van de commissarissen (vier mannen, twee vrouwen).
De dame, niet type ’Tuinbroek & Opzij’ maar eerder ’PC Hooft & Vogue’, poneerde vervolgens de stelling die mij de vraag of mannen weg moesten ontlokte: „Het zijn niet de banken, maar mannen werkzaam bij banken die de crisis hebben veroorzaakt. Mannen kicken meer op geld en statussymbolen dan vrouwen.” Alsof dat niet genoeg men-bashen was: „Vrouwen letten ook meer op ’t langetermijnbelang.”
Ik moet haar (knarsetandend) deels gelijk geven. Reken een freelancer, type sterk geslacht, voor hoeveel winst er per jaar overblijft en de BMW-folders zijn bij wijze van spreken al onderweg. Terwijl de gemiddelde vrouw eerst eens een paar maanden naar het bankafschrift staart voordat ze die knaken spendeert.
Faillissementsdeskundigen bevestigen dit beeld. Terwijl 30% van de starters en 25% van de ondernemers een vrouw is, bedraagt het aandeel van het zogenaamde ‘zwakke geslacht’ bij faillissementen een kleine 15%. Natuurlijk kunnen (wij) mannen tegenwerpen dat juist risico en rendement hand in hand gaan. Dat een vrouw nooit een vet bedrijf uit de grond zal stampen (die enkele uitzondering daargelaten). Maar dat is te kort door de bocht.
De lessen die we uit het geheel kunnen trekken, is dat voor de stabiliteit van een onderneming een optimale mix m/v in het management waarschijnlijk tot de beste resultaten leidt. Ook op langere termijn. Een open deur? Wellicht. Maar loop door een open deur en je komt nog eens ergens.
En toeval of niet, laat het nu juist een vrouw in de Tweede Kamer zijn die minister Bos suggereert de beloning van het topmanagement verplicht als apart onderdeel op de agenda van de aandeelhoudersvergadering te zetten. Geen man die op dat idee is gekomen.
Deze column is ook gepubliceerd in De Telegraaf op 17 april 2009
Zie jij kansen voor je onderneming/bedrijf in het buitenland? Met RVO onderneem je verder.
Kijk wat onze kennis, contacten en financiële mogelijkheden voor jou kunnen betekenen.
We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.
Kees de Kruiff - In Memoriam
Kees de Kruiff - In Memoriam
„Weg met de man dus?”, vroeg ik. „Mannen zijn als banken, je kan niet met en niet zonder”, antwoordde ze. Ik viel stil, maar dat duurt zelden lang. Het gesprek met een goede vriendin, tevens algemeen gewaardeerd econoom, kwam op de Nederlandse banken die het mkb nauwelijks nog krediet verstrekken.
Maar ook hoe de commissie-Maas (drie mannen) de aandeelhouder de schuld van de crisis geeft en en passant voorstelt juist de commissarissen ’strenger’ te laten toezien op het beloningsbeleid. Vervolgens hoe KPN haar aandeelhouders voor een voldongen feit stelde door het beloningsbeleid van de toppers verpakt in het jaarverslag op de agenda te zetten. Take it or leave it. Met goedkeurende stempel van de commissarissen (vier mannen, twee vrouwen).
De dame, niet type ’Tuinbroek & Opzij’ maar eerder ’PC Hooft & Vogue’, poneerde vervolgens de stelling die mij de vraag of mannen weg moesten ontlokte: „Het zijn niet de banken, maar mannen werkzaam bij banken die de crisis hebben veroorzaakt. Mannen kicken meer op geld en statussymbolen dan vrouwen.” Alsof dat niet genoeg men-bashen was: „Vrouwen letten ook meer op ’t langetermijnbelang.”
Ik moet haar (knarsetandend) deels gelijk geven. Reken een freelancer, type sterk geslacht, voor hoeveel winst er per jaar overblijft en de BMW-folders zijn bij wijze van spreken al onderweg. Terwijl de gemiddelde vrouw eerst eens een paar maanden naar het bankafschrift staart voordat ze die knaken spendeert.
Faillissementsdeskundigen bevestigen dit beeld. Terwijl 30% van de starters en 25% van de ondernemers een vrouw is, bedraagt het aandeel van het zogenaamde ‘zwakke geslacht’ bij faillissementen een kleine 15%. Natuurlijk kunnen (wij) mannen tegenwerpen dat juist risico en rendement hand in hand gaan. Dat een vrouw nooit een vet bedrijf uit de grond zal stampen (die enkele uitzondering daargelaten). Maar dat is te kort door de bocht.
De lessen die we uit het geheel kunnen trekken, is dat voor de stabiliteit van een onderneming een optimale mix m/v in het management waarschijnlijk tot de beste resultaten leidt. Ook op langere termijn. Een open deur? Wellicht. Maar loop door een open deur en je komt nog eens ergens.
En toeval of niet, laat het nu juist een vrouw in de Tweede Kamer zijn die minister Bos suggereert de beloning van het topmanagement verplicht als apart onderdeel op de agenda van de aandeelhoudersvergadering te zetten. Geen man die op dat idee is gekomen.
Deze column is ook gepubliceerd in De Telegraaf op 17 april 2009
Kees de Kruiff
In Memoriam
Link naar reactie
https://www.higherlevel.nl/forums/topic/20721-mannen/Delen op andere sites
Aanbevolen berichten
11 antwoorden op deze vraag