Nieuwsgierige aagjes bereiken meer

[Michael Schulze]

Veel ruzies en gedoe wordt veroorzaakt door aannames. En aannames doen we dan ook voortdurend de hele dag door.

 

De oplossing ligt voor de hand. Geen aannames doen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Want aannames heb je nodig in het dagelijkse (sociale) verkeer.

 

Onze aannames prikkelen ons voortdurend om iets te zeggen of te doen. Loop je naar je fiets, zegt Martine; “Hé, ga je fietsen?” terwijl je alleen maar even ging kijken of je fietssleuteltje nog in het slot zat. Ach, niks aan de hand natuurlijk en volkomen logisch om te doen.

 

Humor is vaak gebaseerd op aannames. Ik herinner me een hilarische sketch “Soldaat op wacht’ van André van Duin. Van Dusschoten, in legeruniform met 3 sterren op z’n kraag roept; “1 ster is een 2e luitenant, 2 sterren is een 1e luitenant, 3 sterren is een..” “Hele goeie koelkast!” zegt van Duin. Ok, ik geef toe ik ben een van Duin fan, briljant vond ik ‘m.

 

We kunnen niet zonder aannames. Zonder aannames zou ons hele sociale stelsel in de soep lopen. Denk aan ongeschudde handen, elkaar als vanzelf even aankijken in het verkeer om te zien wat de ander gaat doen, ga zo maar door. Dus is het nodig dat we ermee doorgaan.

 

Er zijn ook situaties waarin aannames je danig in de weg kunnen zitten. Situaties van spanning, stress of angst. Bij ruzies, onenigheid of onderhuidse wrevel. Van die situaties waarin je denkt “Hij zal wel dat van me denken.”, “Dat wil ze toch niet!” of “Jan was te laat, let op, de brug stond open, wat ik je brom.” Nou, ga met die mindset maar eens een zinvol gesprek over Jan’s verlate komst aan. Veel succes!

 

Zinvolle gesprekken zijn ten dode opgeschreven met aannames. Aannames maken niet alleen dat je oordeelt en spanning voelt. Ze zorgen ook onbewust voor onvrede en stress, zowel bij de ‘hebber’ als de ‘ontvanger’.

 

Gelukkig is er een simpel middel tegen aannames. En dat middel heet ‘een vraag’. Maar voordat je lukraak overal en nergens vragen over gaat stellen, wat op zijn beurt ook weer tot irritatie kan leiden, is het belangrijk om te zien wanneer het vragentijd is en wanneer een aanname op zijn plaats is.

 

Weten wanneer je een vraag stelt en wanneer niet, doet wonderen. Allereerst is het belangrijk dat je weet of je in een potentiële negatieve modus kunt raken. Is dat het geval, dan rinkelt het eerste belletje. Verder is het belangrijk dat je goed onderscheid maakt tussen wat jij vindt en wat de feiten zijn. Heb je door dat het gaat om wat jij vindt? Tweede belletje dus vraagtijd!

 

En dan komt het pièce de resistance, de vraag stellen. Om een vraag te stellen die ook ergens toe leidt is het belangrijk dat je goed luistert naar de ander. Wat zegt hij of zij eigenlijk (écht)? Wat is (écht) belangrijk voor de ander? Heb je dat door, mix die kennis dan met wat nieuwsgierigheid.

 

Het antwoord nodigt uit om in je valkuil te stappen. Zodra je jouw nieuwsgierige vraag hebt gesteld krijg je een antwoord. Onwillekeurig zal die rechtstreeks naar je limbisch systeem een signaal zenden met de vraag tot een reactie. “Ga je vechten of vluchten?”, vraagt je limbisch systeem. En voor je het weet ben je in de valkuil gestapt waarin je direct je mening geeft en is je winst verdampt.

 

Waar aannames de discussie afremmen, zorgen vragen voor openingen. Stelling nemen, aannames en stevige uitspraken zorgen voor weerstand. Vragen stellen zorgt voor verbinding en opent de weg naar samenwerking, verder komen en meer bereiken.

 

Met vragen bereik je meer. Je bereikt niet alleen meer, je bent ook meer onstpannen en dat straal je uit. Wil jij ook van een onrustige, misschien zelfs vijandige, situatie een zinvol samenzijn maken? Dan stel ik jou de vraag; “Wie ga jij komende week een vraag stellen?”

 

Warme groet,

Michael

[P.J.]

Ik vraag regelmatig of ze al betaald hebben. Soms ook met een knipoog. Alles valt of staat met communicatie en als dat dan goede communicatie is, wordt de kans op een vruchtbare communicatie natuurlijk al een stuk groter. We kunnen ons aardig wat communicatievaardigheden aanleren, maar helaas hebben we ook onze karaktereigenschappen welke daarmee in botsing kunnen komen.

Meestal vraagt de klant wat aan mij en (nog liever) van mij. Iets waarvan hij/zij weet dat het in mijn oplossingen en/of productenbereik ligt. Mooier is nog als je de "vraag" ongevraagd ziet liggen al voordat er ook maar een vraag over gesteld is. Je kunt dan die klant verassen met een (voor hem/haar) volledig nieuwe kijk op iets en daarbij nieuwe producten/mogelijkheden aanbieden. Ouderwetse vertegenwoordigers zijn daarvoor ook altijd actief en geven altijd hun ogen de kost. Als ondernemer moet je dat natuurlijk ook doen. Eerst kijken, dan inventariseren en dan oplossingen en alternatieven analyseren. Pas daarna ga je met die partij communiceren en kom je beslagen ten ijs. De ouderwetse vertegenwoordiger (en ondernemer) loopt daarom ook altijd minimaal 2 rondjes op beurzen, of op een andere plaats waar vraag en aanbod samenkomen. Op die plaatsen staan beide partijen open voor communicatie en dialoog en worden nieuwe inzichten, producten, productiemethodes en kansen geboren. ;)

[John B]

Op zich een grappig onderwerp, ik denk alleen dat je voorbeelden hier en daar wat ongelukkig gekozen zijn. Want bij het voorbeeld van de fiets doet Martine geen aanname, maar stelt ze een vraag, wat jij verderop ook als middel bij uitstek noemt om het maken van een aanname te voorkomen.

 

Bij het André van Duin voorbeeld zie ik de aanname niet.

 

En waarom je met Jan geen zinvol gesprek kunt hebben over zijn verlate komst als de brug open stond heb ik ook (nog) niet door. "De brug stond zeker open?" als aanname kan Jan uitstekend pareren met "Nee, ik moest met mijn vrouw plotseling naar de dokter".

 

Waarom zo'n antwoord dan een signaal zendt naar mijn limbisch systeem en ik vervolgens met mijn reactie ("Toch niets ernstigs, hoop ik?") in een valkuil ben gestapt, ontgaat mij eerlijk gezegd ook.

[TwaBla]

 

Michael, wat motiveert jouw als drijfveerexpert om op een willekeurig gezelschap af te stappen en daar je verhaal af te steken? Of anders gevraagd: hoe reageert een groep (in jouw ervaring met groepsdynamiek) als een wildvreemde daar plotseling op de spreekstoel stapt en gaat doceren? Of weer op een andere manier gevraagd: wat zou je iemand aanraden die zijn boodschap graag onder de aandacht brengt in een reeds bestaande gemeenschap? Hoe maak je daar een zinvol samenzijn van?

[Michael Schulze]

Hoi P.J.

 

Humor doet inderdaad veel goeds. En je hebt de 'koe bij horens' dat onze karaktereigenschappen kunnen botsen met nieuwe vaardigheden aanleren. Vooral als die wat in de non-confortzone teweegbrengen. Vooronderzoek, beslagen ten ijs, dialoog en kansen, zaken waar ik me in kan vinden. Bedankt voor je reactie.

 

 

[Michael Schulze]

Hallo John,

 

Fijn dat je het onderwerp leuk vindt. Misschien zijn sommige voorbeelden bij nadere reflectie minder handig. Ga ik mee aan de slag, dank.

 

Het stukje van Duin gaat over de aannames die wij, het publiek, maken dat van Dusschoten prat gaat op zijn kapiteinssterren. De 'koelkast' komt daarom extra vreemd over, juist omdat de aangever al over legerrangen praat. Dat gezegd hebbende, misschien is het iets wat je ligt of niet.

 

Zo heb ik lang geleden wel eens de aanname gemaakt, bij een bandlid die telkens weer te laat kwam op de repetities, dat de brug 'zeker weer open stond?". Waarop hij antwoordde dat hij die middag zijn vader begraven had. Dat was wel pijnlijk en een goede leerzame reflectie voor me.

 

Reacties op vragen of stellingen doen wat met ons. We denken dat dit heel bewust gaat, niets is minder waar. Als iets ons raakt, dan is niet de mentale maar de fysieke veiligheidscheck ons eerste ijkpunt. Veilig of onveilig, vechten of vluchten. Zijn we ons daarvan niet bewust, dan hebben we al gereageerd voor we nagedacht hebben. Dat kan negatief uitpakken. Mogelijk kan ik zoiets volgende keer helderder formuleren.

 

Dank voor je reactie, altijd goed om de grijze cellen te laten reflecteren. :)

[Michael Schulze]

Hallo TwaBla,

 

Wat zou ik iemand aanraden die zijn boodschap graag onder de aandacht brengt in een reeds bestaande gemeenschap? Tja, dat is afhankelijk van de definitie van een reeds bestaande gemeenschap. Is het een besloten club, waar je alleen op uitnodiging naar binnen mag of is het open groep waar je mag delen. Wat zou jij adviseren?

 

Mijn motivatie om op een willekeurig gezelschap af te stappen en daar mijn verhaal af te steken is datgene wat ik heb geleerd en ontdekt, te delen met anderen. Zodat diegenen voor wie dat zinvol is, daar baat bij hebben.

 

Dank voor je vragen.

 

 

 

 

[Hans v N]

Vooringenomenheid is een trekje wat inderdaad de communicatie behoorlijk kan vertroebelen. Zo had ik pas geleden een klant die een rekening niet betaalde en niet reageerde op een herinnering. Daar baal je dan al van en als je gaat bellen voelt het niet goed. Tot blijkt dat het adres wat iemand anders door had gegeven niet klopte. Een pdf gestuurd en betaling was er binnen een uur. Les voor mij was dat je beter meteen even kan bellen voordat je een herinnering stuurt.

 

Mooiste voorbeeld van ongemakkelijke vooringenomenheid vind ik een verhaal in "vertrouw nooit een naakte melkboer", verplichte leeskost wat mij betreft voor iedere ondernemer.

In het kort komt het er (ongeveer) op neer dat een militair met haast, een oudere vrouw met een klein kind op de arm voor hem in de rij in een drukke supermarkt treft met maar 1 artikel. Terwijl er NB niemand bij de snelkassa staat. Vervolgens gaat de oudere vrouw ook nog een gesprek aan met de kassière en geeft haar ook nog het kind in de arm, de jonge vrouw kust het kindje. Hij schrikt zelf van zijn oplopende frustratie. En als hij aan de beurt is zegt hij vriendelijk dat het wel een heel lief kindje was.

Dan blijkt haar man (een militair) vorig jaar omgekomen te zijn en haar moeder (oma) komt één keer per dag even met haar kindje langs voor een knuffel.

 

Als je er op let dan zitten vooroordelen je behoorlijk in de weg. Als ondernemer kan dat veel geld kosten dus het kan helemaal geen kwaad om je daar heel bewust van te zijn.

 

[P.J.]

Kolenboeren en schoorsteenvegers hebben ook geen brandschoon imago. Ik kan me echter voorstellen dat de doorsnee jeugdige HLer daar niets mee heeft. ;)

[Michael Schulze]

Bedankt Hans, mooi en zelf lang geleden iets dergelijks meegemaakt. Behoorlijk schrikken was dat toen de 'aap uit de mouw kwam'.

 

[teunis]

Oftewel OMA thuis laten en ANNA meenemen. :)

 

OMA = Oordelen, Meningen, Aannames

ANNA = Altijd Navragen, Nooit Aannemen

 

 

 

En maak SMART afspraken:

 

Specifiek; Is de doelstelling eenduidig?

Meetbaar; Onder welke (meetbare/observeerbare) voorwaarden of vorm is het doel bereikt?

Acceptabel; Is deze acceptabel voor de doelgroep en/of management?

Realistisch; Is het doel haalbaar?

Tijdgebonden; Wanneer (in de tijd) moet het doel bereikt zijn?

 

[Acrobat Reader]

Oftewel OMA thuis laten en ANNA meenemen. :)

 

OMA = Oordelen, Meningen, Aannames

ANNA = Altijd Navragen, Nooit Aannemen

 

LOL. Wij nemen altijd deze mee:

 

NIVEA = Niet Invullen Voor Een Ander ;)