"Wij trekken maar verder..."

 

Korte samenvatting:

 

Via websites, mail en social media wordt soms iets te makkelijk content gedeeld die auteursrechtelijk beschermd is. De Protestante Gemeente Bilthoven was geabonneerd op een christelijk liedboek en meende dat het wel okay was het lied Wij trekken maar verder in het kerkblad en op zijn site te plaatsen.

 

Oeps! Auteur boos. Die eiste eerst bijna 900 euro schadevergoeding, en later bij de rechter zelfs iets meer dan 2900 euro (scrable-claim) plus meer dan 9000 euro aan kosten. Rechter stelde inbreuk vast, maar kende slechts 145 euro toe als schadevergoeding (omdat het niet-commercieel gebruik was) plus 484 euro onderzoekskosten en 2700 euro aan gerechtelijke kosten.

 

Waarom vind je dit interessant of wil je dit delen?:

 

Er is een voorgeschiedenis. De auteur biedt zelfs licenties aan voor twintig euro: dan mag je teksten op je website zetten. Wie niet horen wil moet maar voelen, zal de auteur gedacht hebben toen hij een kerk in Bilthoven uitkoos. Dat leidde tot 3300 euro aan kosten voor de godsgemeente, maar de kerkrentmeester trok niet het boetekleed aan. Keerde de andere wang af. Hij plaatste liedjes van deze auteur in de ban en trok verder met de Biltse karavaan.

 

Ons lieve heer heeft vreemde kostgangers. :P

 

Ik denk dat er gevloekt is in de kerk :P

 

Vind het zo dubbel. Aan de ene kant vind ik het wat kinderachtig om meteen achter zo'n kerk aan te gaan, aan de andere kant kan ik me heel erg goed voorstellen dat je het zat wordt dat men zomaar je liedjes publiceert. Zeker als je van dat inkomen met licenties afhankelijk bent.

 

En hoe vaker je liedjes onterecht worden gepubliceerd, hoe meer irritaties er komen. Hoe meer irritaties er komen, hoe feller je reageert. En dan krijg je dit...

Heel herkenbaar. Ik ben daar zelf ook heel actief mee bezig. En hoe meer ik verkoop, hoe meer gevallen van kopiëren ik tegenkom. Alleen al in december heb ik 4 keer moeten optreden tegen onrechtmatig gebruik van mijn uitgaven.

 

Tot nu toe zijn overigens bijna alle gevallen in onderling overleg en vriendelijk geschikt.

De Protestante Gemeente Bilthoven was geabonneerd op een christelijk liedboek en meende dat het wel okay was het lied Wij trekken maar verder in het kerkblad en op zijn site te plaatsen.

 

Aparte is wel dat het liedboek tarieven rekent op basis van het aantal kerkgangers.

Dat maakt de gedachte dat er al betaald was om de tekst onder hun aanhang te verspreiden misschien wat minder vreemd.

 

Niet iedereen is even bedreven in het lezen van de kleine lettertjes van de licentievoorwaarden.

Niet iedereen is even bedreven in het lezen van de kleine lettertjes van de licentievoorwaarden.

 

Het staat ook nog onder de tabel zelf, in het zelfde niet-kleine lettertype:

 

Overname op internet, website, kerkbode enz is binnen dit abonnement niet voorzien. Indien wel gewenst, kunt u daartoe het recht aanvragen

 

Aparte is wel dat het liedboek tarieven rekent op basis van het aantal kerkgangers.

Is dat apart? Buma Stremra en Stichting Reprorecht doen toch niet anders: alles gaat op basis van aantal medewerkers en/of bezoekers. Voor een kerk is het aantal leden/regelmatige kerkgangers de meest eerlijke maatstaf

 

Apart is wel dat het liedboek tarieven rekent op basis van het aantal kerkgangers. Dat maakt de gedachte dat er al betaald was om de tekst onder hun aanhang te verspreiden misschien wat minder vreemd.

Eens. Het eigen kerkblad en de eigen website hebben waarschijnlijk geen enorm bereik buiten de vaste kerkbezoekers.

 

Daar staat tegenover dat uitgever en auteur al langere tijd bezig waren om kerken te wijzen op gebruiksrechten, onder andere beamen in de kerk. Dat mocht al wel. En op de relatief goedkope uitbreiding van de licentie.

 

Bij het bepalen van de schadevergoeding redeneerde de rechter ook dat die beperkt was tot 145 euro. Daar kwam ruim 3300 euro aan kosten bij. Maar de kerk had voorzien ook het schikkingsvoorstel afgewezen.

 

 

Is dat apart? Buma Stremra en Stichting Reprorecht doen toch niet anders: alles gaat op basis van aantal medewerkers en/of bezoekers. Voor een kerk is het aantal leden/regelmatige kerkgangers de meest eerlijke maatstaf

 

Vind het in zo verre apart dat je dan vervolgens niet het recht krijgt de tekst naar het aantal mensen -waar je voor betaald hebt- te verspreiden.

 

 

Het aanbod omvat wel toestemming om de tekst in liturgieboekjes op te nemen:

 

Wat is Liedboek Online?

 

* Snel en makkelijk zoeken in de meer dan 1000 liederen van het nieuwe Liedboek.

* Liederen selecteren en downloaden voor gebruik in de eredienst: liturgieboekjes en beamerpresentaties.

 

Als ze het liedje dus hadden afgedrukt en uitgedeeld was er niets aan de hand geweest.

Maar druk je het af en stuur je het naar hetzelfde aantal leden van de kerk op (kerkbode), dan mag dat niet.

Dat noem ik de spreekwoordelijke kleine lettertjes, ongeacht de daadwerkelijke lettergrootte.

 

Vind het in zo verre apart dat je dan vervolgens niet het recht krijgt de tekst naar het aantal mensen -waar je voor betaald hebt- te verspreiden.

 

Is dat echt zo vreemd? Een bedrijf of kroeg betaalt voor de muziek, en krijgt daarmee ook niet het recht om die muziek ook nog onder alle niet-aanwezige werknemers en stamgasten te verspreiden.

 

Het is een gebruikersrecht voor aanwezigen, niet voor leden. Die leden zijn alleen de maatstaf voor verrekening, net als het aantal werknemers en (max) aantal bezoekers [ op basis van oppervlakte ] dat is voor bedrijf en kroeg

 

Is dat echt zo vreemd? Een bedrijf of kroeg betaalt voor de muziek, en krijgt daarmee ook niet het recht om die muziek ook nog onder alle niet-aanwezige werknemers en stamgasten te verspreiden.

 

Het bedrijf betaalt niet voor het verspreiden, maar voor het recht om muziek af te mogen spelen waar anderen bij zijn.

Iets wat consumenten toch al mogen.

Niemand verlangt een vergoeding van de thuisgebleven medewerker als hij ook daar de radio aan zet. Zelfs niet als hij dat doet terwijl hij bezoek heeft.

 

En denk niet dat het voor reprorecht uitmaakt of werknemers op dat moment op de zaak zijn, als je ze een digitaal kopietje van een krantenknipsel mailt.

 

 

Het is een gebruikersrecht voor aanwezigen, niet voor leden. Die leden zijn alleen de maatstaf voor verrekening

 

Dat is een conclusie, en niet iets dat ondubbelzinnig uit het aanbod blijkt.

Daar zijn ze voldoende vaag over dat je ook best in de veronderstelling zou kunnen zijn dat er een licentie voor de hele groep verkregen is.

 

Zinnen als:

 

Toegang tot liedboek-online is voorbehouden aan de licentiehouder; de licentiehouder mag het wachtwoord verspreiden binnen de kring van de gemeente.

 

Voortaan maar het wachtwoord in het nieuwsblad plaatsen zodat de leden het lied zelf kunnen downloaden?! ;)