Edward

Dat is een andere situatie, het gaat erom als één van beiden met de eigen onderneming de fout in gaat, dan biedt een BV/Ltd wel enige bescherming. Wanneer één van de vennoten de fout in gaat wel, maar dat betekent nog steeds dat ook de BV kan worden meegezogen of hiervan in ieder geval de gevolgen kan ondervinden. Ook gelet of de kwalificatie "hobbyboeren" vraag ik mij af of een rechtspersoonlijkheid wel de meest geeigende vorm is. Ik denk dat het eenvoudiger kan, maar daarvoor is wel iets meer achtergrondinformatie nodig in de overlap c.q. verschillen van de activiteiten van de beide partners.

Werken beiden als feelance journalist?

Enige nuancering is hier op zijn plaats; Met een BV/Ltd ontloop je niet per definitie de aansprakelijkheid. Wanneer een DGA er een janboel van maakt dan kan ook de bestuurdersaansprakelijkheid een rol gaan spelen. De aanwezigheid van een BV of Ltd als tussenschakel biedt dan weinig bescherming.

Voor de goede orde, het houdt echt niet op bij de BV of Ltd. Voor een administratiekantoor bestaat er ook nog de mogelijkheid van een maatschap. Wel is het noodzaak om een goede maatschapsovereenkomst op te stellen. n de maatschap kunnen zogenaamde beheersdaden en beschikkingshandelingen worden verricht. Iedere maat mag beheersdaden verrichten, voor zover die vrijheid in de maatschapsovereenkomst is gegund. Beheersdaden, zoals bijvoorbeeld de uitvoering van de dagelijkse werkzaamheden, behoren tot de normale bedrijfsuitoefening. Beschikkingshandelingen vallen buiten de normale activiteiten van de maatschap. Zij kunnen alleen door de maten gezamenlijk worden verricht. Wanneer een maat de maatschap bevoegd vertegenwoordigt en een overeenkomst sluit, dan zijn alle maten hieraan gebonden en voor gelijke delen aansprakelijk. Handelt een maat in strijd met zijn bevoegdheid, dan worden de andere maten hierdoor in beginsel niet gebonden. Met een goede maatschapsovereenkomst zijn de risico's goed in te perken.

Wellicht geneigd om te denken "wie zwijgt, stemt toe", maar ik zou toch zo veel mogelijk zekerheid van de werkgeefster willen hebben. Je ziet in praktijk vaker dat werkgevers geen moeite hebben met nevenwerkzaamheden tot dat deze een dermate omvang aannemen dat deze op gespannen voet komen met de werkzaamheden krachtens de arbeidsovereenkomst. Alsdan kan de werkgeefster het je knap lastig maken. Probeer toch zoveel mogelijk afspraken te bevestigen en bouw in ieder geval een dossier op, ookal is er nog niets aan de hand. Zolang de website nog weinig oplevert is het raadzaam om de kosten laag te houden en de inkomsten vooral aan te merken als inkomsten uit overige werkzaamheden. Dit hangt er echter ook vanaf wat je via de website verkoopt.

Wellicht heb je naast deze hobby of wens ook nog een baan. Indien en voor zover dat het geval is het allereerst raadzaam om de arbeidsovereenkomst eens na te lopen op de (on)mogelijkheden van nevenfuncties/werkzaamheden. Maar ook wanneer een arbeidsovereenkomst hier niets over zegt blijft voorzichtigheid geboden.

Misschien is het de warmte, maar ik word niet veel wijzer van deze uiteenzetting. Een toelichting c.q. heldere uiteenzetting kan wellicht bijdragen.

Een zuurstofbar doet ook wonderen 8)

Allereest even een opmerking van huishoudelijk aard. De titel van het onderwerp is aangepast. Een faillissement aanvragen is wat kort door de bocht. Wanneer een dergelijke situatie zich voordoet dan bestaat er de mogelijkheid om contracten open te breken op grond van onvoorziene omstandigheden. De rechter kan overeenkomstig artikel 6:258 Burgerlijk Wetboek op verlangen van een partij bij een overeenkomst de gevolgen van de overeenkomst wijzigen of geheel of gedeeltelijk ontbinden op grond van onvoorziene omstandigheden, welke van zodanige aard zijn dat de wederpartij naar de maatstaven van de redelijkheid en billijkheid een ongewijzigde instandhouding van de overeenkomst niet mag verwachten. Hier aan kunnen wel voorwaarden worden verbonden. Een ernstige verstoring van de waardeverhouding kan op zich een reden vormen voor een beroep op het artikel voornoemd. Houdt er wel rekening mee dat een eenvoudige opzegging niet voldoende is, tenzij de overeenkomst hiervoor mogelijkheden biedt. Het artikel voornoemd maakt de tussenkomst van een rechter in beginsel noodzakelijk, tenzij partijen in goed onderling overleg de overeenkomst open breken. Advies: Ga eerst eens een goed gesprek aan met de wederpartij en vraag begrip voor jullie situatie. Een ander punt. Wanneer een onderneming voor haar producten afhankelijk is van grondstoffen die sterk afhankelijk zijn van marktontwikkelingen dan is het altijd raadzaam om de duur van overeenkomsten te beperken tot hooguit een jaar. Voor wat betreft de positie van de DGA merk ik op dat deze aansprakelijk kan worden gehouden wanneer blijkt dat de vennootschap verplichtingen is aangegaan terwijl de bestuurder weet dat aan deze verplichtingen niet kan worden voldaan. Pas hier dus mee op. In dat geval maakt het overigens weinig uit of er een keten van vennootschappen zit de werkmaatschappij en de feitelijke bestuurder. Deze keten kan worden doorbroken.

Gelet op het feit dat het hier gaat om een vraag van een werknemer en dus niets met innovatie en ondernemerschap heeft te maken, alsmede het feit dat over dit onderwerp al meer is geschreven, kunnen we deze post sluiten.

Mijn eerste reactie: Is dit een webwinkel? Je hebt erg veel tekst op de homepage en in de linkerkolom een klein overzichtje van jouw producten. Bij een webwinkel zou ik eerder het omgekeerde verwachten. Jouw homepage moet jouw etalage vormen. Ook bij het doorklikken op de afbeeldingen blijven deze in een klein formaat staan. Wanneer ik in webwinkels kijk wil ik grote afbeeldingen zien. Dat mis ik.

Dank je Qommuniqa, ik sluit mij overigens geheel aan bij hetgeen jij reeds hebt opgemerkt. Hoe goed familierelaties ook zijn, het is raadzaam om dit strikt zakelijk af te handelen. Ook zou ik oppassen met de hobbypraktijken van de neef. Dit mag dan hobby zijn, ook hobby's kunnen gaan vervelen. Wanneer de goede neef er alsdan nog de brui aan geeft straalt dit toch op jouw onderneming af. Het directe risico mag dan weliswaar beperkt zijn, slechte ervaringen vinden altijd een gewillig gehoor. Ook voor wat betreft het beeïndigen van de Vof is het aan te bevelen om dit schriftelijk vast te leggen, zoals al is opgemerkt in de voerige posts. Het is daarbij met name van belang dat de omzetting naar een eenmanszaak z.s.m. wordt geffectueerd en ingeschreven.

In belangrijke mate is dit een kwestie van vraag en aanbod. Wat is de omvang van de mogelijke deelneming, hoe wordt die ingevuld, wat zijn de huidige aandeelhouders bereid prijs te geven aan zeggenschap en welk prijskaartje hangt daaraan. Een managament buy in is vooral een waarderingsvraagstuk. Natuurlijk moet die in een juridisch vat worden gegoten, maar daarmee is dan ook de kous af. Allereerst zal duidelijk moeten worden onder welke voorwaaarden de inkoop kan plaatsvinden. Is daar al duidelijkheid over gegeven? Omdat dit een onderwerp is wat eerder bij financiering thuis hoort verplaats ik hierbij eerst het topic.

Er kan veel worden afgesproken, maar bedenk dat de aandelen een zekere waarde vertegenwoordigen. Wanneer hieraan wordt gesleuteld dan zal dat direct gevolgen hebben voor de waarde van de aandelen.

Een aanbiedingsregeling is vrij hard en daar kom je als buitenstaander moeilijk tussen. Natuurlijk is het mogelijk om onderhands een afspraak te maken, maar daarmee worden geen aandelen verkregen. De afspraak kan hooguit worden gezien als een lening, zonder enige vorm van zekerheid wel te verstaan.

Er zijn 1001 dingen waar je bij detachering van eigen personeel om moet denken. Ik noem zo maar even wat zaken: wie oefent zeggenschap uit? wie is aansprakelijk bij ongevallen? Formeel is de detacheerder dat, maar een deel van de verantwoordelijkheid kun je afschuiven Overname personeel, wel of niet toestaan? mogelijkheden tot doorlenen? Of het nu gaat om een bevriend bedrijf doet mijn inziens niet ter zake. Behandel een ieder gelijk, daarmee wordt al veel ellende vorkomen. Contractueel kan veel worden afgesproken. De grote vraag is echter hoe dit hard te maken. Zekerheidsrechten vormen de beste garantie, maar kosten geld. In feite financieert een detacheerder zijn klanten voor. Om de risico´s te beperken is het beter om de factuurperioden te verkorten. In plaats van maandelijks, tweewekelijks of wekelijks.

Onetisch, ja wellicht. Maar er is geen regel die het verbiedt. Om dit soort risico's te verninderen is het wellicht raadzaam om voor het uitbrengen van een offerte de klant eerst een NDA te laten tekenen. Neem in de geheimhoudingsovereenkomst wel een boetebepaling op. Je voorkomt daarmee niet dat een klant alsdan de informatie aan een derde voorlegt, maar hebt dan wel een verhaal. Een offerte kan worden ingetrokken met een beroep op de vrijblijvendheid ervan. Ik neem tenminste aan dat een dergelijk voorbehoud is gemaakt. Of het nu gaat om een offerte tot levering van goederen of diensten, dan wel investeringen. Een aanbod is een aanbod.

De vraag of dit juridisch juist is valt niet zo eenvoudig te beantwoorden en hangt mede af van hetgeen in de huurovereenkomst is bepaald. Wanneer het huurcontract op naam is gesteld van de contactpersoon en de overige vennoten niet zijn genoemd dan gelden de regels voor contractovername. Daarvoor is in beginsel de medewerking van drie partijen nodig; de zittende huurder, de toekomstige huurder en de verhuurder. Nu ligt de laatste dwars. Een ieder zal zich afvragen wat het redelijk belang is van de verhuurde om niet mee te werken aan een contractovername, het gaat immers om dezelfde onderneming alleen een andere firmant op wiens naam de huurovereenkomst moet komen te staan. Goede vraag. Huurcontracten zijn doorgaans persoonsgebonden. Omdat de VOF geen rechtspersoon is en de vennoten hoofdelijk aansprakelijk zijn, kiezen verhuurders ervoor om huurovereenkomsten op naam van één of meer firmanten/vennoten te zetten en niet op naam van de VOF zelf. Ter zijde, maar dit heeft overigens niets met de vermogenstoerekening te maken. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht kent een vof wel een afgescheiden vermogen; het vennootschapsvermogen en de privé-vermogens van de vennoten zijn van elkaar gescheiden. Het vermogen van de vof wordt gevormd door al hetgeen door de vennoten wordt ingebracht, het totaal daarvan vormt het afgescheiden vermogen van de VOF. Dit afgescheiden vermogen is bedoeld voor de zakelijke schuldeisers, zoals bijvoorbeeld het voldoen van de huurtermijnen. Terug naar de casus. Wat de vennoten onderling hebben afgesproken heeft de verhuurder niets mee te maken. De verhuurder wil maar één ding: zekerheid. Die heeft hij in de vorm van de huidige contractant. Wanneer de huurtermijnen altijd zijn voldaan vanuit het vennootschapsvermogen is er echter geen enkel redelijk argument te verzinnen waarom de verhuurder niet zou meewerken aan de overname. Het is dan ook aan te bevelen om de verhuurder daarmee te confronteren en zijn reactie te vernemen. Eventueel kan de relatie naar de rechter gaan, maar hou wel in de gaten dat er geen wettelijke verplichting voor de verhuurder bestaat om mee te werken aan een contractovername. Eventueel is er nog wel een plan B. Contractant blijft, maar verhuurt onder aan de resterende vennoten. Deze constructies zien we vaker. Het is verrre van ideaal, maar kan wel een uitkomst bieden.

Ik schaar mij geheel achter de vorige leden. Bedenk dat het gros van de incassobuireau´s niet meer doen dan domweg instructies opvolgen van jun opdrachtgever. Feedback geven is niet aan hen, dat laten zij aan de opdrachtgever over en wanneer die verstek laat gaan, zullen velen doordrammen tot de incasso geslaagd is onder het motto 0 de aanhouder wint'. Bedenk daarbij dat er ook vele dubieuze debiteuren die hun post nooit openen en deze rechstreeks doneren aan het oud papier. Ergo, de goeden moeten lijden onder de kwaden. De enige remedie: leg een dossier aan en zorg dat je administratie t.a.v. deze crediteur op orde is, dan heb je van het incassobureau weinig te vrezen.

Welkom Hypotheken op Higherlevel. Misschien moet je om te beginnen eens contact opnemen met Camelot (Gert Jan van Dijk), een andere administrator op HL. Hij heeft een uniek concept waarmee je gebruik van zou kunnen maken en waarmee je jezelf echt van de meute kunt onderscheiden.

In hoofdlijnen is bepalend wie verantwoordelijk is voor de persoonsgegevens en waar deze worden verwerkt. Door de Wbp wordt jij primair gezien als verantwoordelijke. Voor verantwoordelijken geldt in beginsel dat zij vergunningplichtig zijn voor de verwerking van persoonsgegevens. Onder voorwaarden kun je vrijgesteld zijn van de vergunningplicht. Bepalend is onder meer wat voor gegevens worden geregistreerd en op welke wijze de worden verwerkt. De hoofdregel is dat persoonsgegevens alleen mogen worden doorgegevens naar derde landen met een passend beschermingsniveau. Daarbuiten is doorgifte alleen toegestaan op basis van een wettelijke uitzondering of met een vergunning van de Minister. Om te bepalen of een land een passend beschermingsniveau heeft, moet jij als verantwoordelijke eerst nagaan of er sprake is van een besluit van de Minister van Justitie of van de Europese Commissie. Zij kunnen bepalen of een niveau van bescherming van een bepaald derde land al dan niet passend is. Ook wanneer een land wel een passend beschermingsniveau heeft is de verantwoordelijk alsnog gehouden de doorgifte van persoonsgegevens te melden bij het CBP. Binnen de EU is doorgifte met inachtneming van de overige regels geen probleem. Buiten de EU wordt van de volgende landen onder de volgende voorwaarden verondersteld dat zij beschikken over een passend beschermingsniveau: - Guernsey, - Isle of man, - Argentinië - Canada (Canadian Personal Information Protection and Electronic Documents Act) - Zwitserland - Verenigde Staten Voor de laatste geldt dit alleen wanneer de gegevens worden verstrekt in het kader van: Passenger Name Record; Informatie van vliegtuigpassagiers doorgegeven aan de United States Bureau of Customs and Border Protection Het bedrijf voorkomt op de Safe Harbour list. (een passend beschermingsniveau wordt dus alleen geboden door organisaties die zich hebben verplicht tot het toepassen van de zogenaamde Safe Harbour regels . Wanneer de gegevens worden vestrekt aan een organisatie die niet is gevestigd in de EU, maar in één van de landen voornoemd dat geen passend kan bieden dan is de vergunning voor data export noodzakelijk. Om een dergelijke vergunningaanvraag soepel te laten verlopen kan gebruik gemaakt worden van het relevante modelcontract van de EU. Deze zijn overignes te vinden io de site van het CBP. De kernvraag in jouw kwestie is. Worden er gegevens verwerkt en wie hebben toegang tot die database? Tegelijkertijd is het wellicht beter om na te gaan in hoeverre de organisatie vookomt op de safe harbour list. Wanneer het systeem in de VS volledig geautomatiseerd is en derden geen toegang hebben tot die gegevens is er niet zoveel aan de hand.

Ik weet in ieder geval weer waarom staatrecht niet mijn favoriete vak was.

Wat je nodig hebt is een aandeelhoudersovereenkomst. De vraag is echter waar je op dit moment staat. Is het zo dat er al vergaande afspraken tot deelname zijn of ben jij degene die de voorwaarden dicteert waaronder de deelname van de toekomstige mede-vennoot zal plaatsvinden. Dit maakt een verschil.

Kun je niet gaan werken met Paypal en credits. Deelnemers betalen via Paypall en de ontwikkelaars worden gecrediteerd voor hun bijdragen. Voor dit laatste zou je kunnen denken aan een systeem waarbij de ontwikkelaars worden gecrediteerd naar rato van het aantal kb's.

Gefeliciteerd Edward! En natuurlijk Jeroen en Peter ook... ;D Jij uiteraard ook nog Wilbert. ;D