ronaldinho

De structuur komt mij zeker niet ongebruikelijk voor. Zeker niet in het kader van een eventuele bedrijfsopvolging in de toekomst, dan kun je kiezen of het pand wel of niet mee gaat naar de overnemen. De extra BV kost doorgaans niet zoveel, want er gebeurt niet zoveel mee. Er zit 1 pand in dat binnen de groep verhuurd wordt, dus administratief stelt het niet zoveel voor. Voor de vennootschapsbelasting zal er een fiscale eenheid zijn, zodat die BV niet eens wordt gezien. De OG-BV is overigens heel eenvoudig en zonder belastingheffing weg te fuseren, ik zou het pand dan wel in de holding stoppen en niet in de werkmij. Dan heb je de bij mijn weten meest voorkomende situatie. Een terugkeer van de hele onderneming naar de IB (eenmanszaak) is ook (fiscaal gefacilieerd) mogelijk, als je dat wil. Beide opties kosten uiteraard (eenmalig) wat aan advisering en uitvoering, dus je zal wel moeten beoordelen of die kosten tegen de (uitgesmeerde) baten opwegen.

Ik zie niet helemaal wat je hiermee wil bereiken. Versnelde afschrijving is ook in de BV mogelijk - uiteraard mits de regeling hier uberhaupt van toepassing is en bedoelde investeringen niet tot het pand behoren. Omzetting van een BV in een eenmanszaak is mogelijk, maar leidt in beginsel wel tot afrekening met de fiscus. Ook daar is wel een mouw aan te passen, maar het is nogal een ingrijpend traject. Niet iets om "zomaar" even te doen omdat je denkt daar wat belastingvoordeel mee te kunnen behalen. Denkt, want je hebt het in je post alleen maar over de kosten/afschrijvingen, niet over de winsten die je mogelijk gaat behalen en die zijn nu juist hetgeen belast wordt. Je hebt om een bepaalde reden voor de BV gekozen, die reden wordt niet anders door eenmalige hoge kosten. Het pand privé aankopen is een mogelijkheid. Daarna de economische eigendom van een deel van het pand overdragen is wel mogelijk, maar ook gecompliceerd. Denk ook even aan de gevolgen voor de overdrachtsbelasting. Of het voordelig zou kunnen zijn is een kwestie van rekenen. Een alternatief is om het pand geheel in privé te houden en een deel aan de BV te verhuren (daar is dan wel de tbs-regeling op van toepassing).

Ik ben ook geen btw-specialist, maar op hoofdlijnen klopt het antwoord van Odeon wel. De vraag is echter of het heel veel effect heeft. Verstrekken van huisvesting aan personeel is expliciet genoemd in het BUA, zodat aftrek van voorbelasting niet is toegestaan. Dat doe je dus op zich goed, ware het niet dat de houdbaarheid van het BUA ter discussie staat. Dat is echter een andere discussie, waarbij ik in dit geval zelf denk dat het een voldoende specifieke uitsluiting is (en dus houdbaar). Echter, de uitsluiting is een "voorzover"-uitsluiting: je hebt geen recht op aftrek, voorzover er geen belaste prestatie tegenover staat. Als de eigen bijdrage belast is met btw, dan mag je de betaalde btw die op hetzelfde deel ziet wel aftrekken. De Hoge Raad heeft zich hier al eens over uitgelaten met betrekking tot personeel van een elektronicazaak die zo af en toe tegen betaling van 25% van de kostprijs spullen mochten kopen. Over die 25% moest btw berekend worden, en 75% van de input btw viel onder de uitsluiting. De eerste vraag die hier echter beantwoord moet worden, is of de prestatie aan het personeel belast is met btw of niet. Als sprake is van verhuur van woonruimte, dan is dat een vrijgestelde prestatie en is de voorbelasting uberhaupt niet aftrekbaar. Dan kom je aan het BUA helemaal niet toe. Uiteraard hoef je dan ook geen btw te berekenen over de eigen bijdrage. De expliciete opname van de aftrekbeperking in het BUA geeft echter al aan dat ook sprake kan zijn van andersoortige huisvesting dan verhuur van woonruimte. Dat zal op basis van de feiten en omstandigheden moeten worden beoordeeld, dus daar kan ik zo niets over zeggen.

Dat is geen enkel probleem. De winst die behaald wordt met de beleggingen is belast. Het moment van heffing is afhankelijk van het gekozen waarderingsstelsel (doorgaans kostprijs of lagere marktwaarde, dan neem je pas winst bij daadwerkelijke realisatie daarvan).

1. Spanje mag heffen over de inkomsten, Nederland geeft voorkoming van dubbele belasting (in box 3, want het zal geen onderneming vormen). 2. + 3. Zit geen verschil tussen. Spanje heft over de inkomsten, Nederland geeft voorkoming van dubbele belasting aan de BV, omdat de vakantiewoning in Spanje ligt. Privégebruik wordt in Nederland gecorrigeerd, hetzij als loon, hetzij als winstuitdeling. In de administratie zal opgenomen zijn wie wanneer van het huis gebruik heeft gemaakt. Waarschijnlijk zul je de verhuur uitbesteden, dan zul je aan moeten geven wanneer je er zelf in wil en het dus niet verhuurd kan worden. Bij de bemiddelaar zul je netjes een jaaroverzicht hiervan kunnen krijgen, dus heel lastig is het niet. Hoe Spanje daadwerkelijk heft zou ik niet weten.

Welke rechtsvorm? Zijn het reserves van een onderneming? Waar zullen de middelen/het goud uiteindelijk voor worden gebruikt? Op welke termijn wil je de middelen gaan aanwenden? Zomaar wat vragen om te kunnen beoordelen wat de fiscale consequenties zijn. Een BV mag bijvoorbeeld net zoveel beleggingen en liquide middelen aanhouden als het zelf wil (hoewel ook daar fiscale consequenties aan zitten), een eenmanszaak niet. Een eenmanszaak is namelijk geen zelfstandige rechtspersoon, maar onderdeel van de privépersoon. Vrije beleggingen horen niet in de eenmanszaak thuis, maar in box 3. Box 3 heeft zo weer z'n eigen regels.

Waarom is de werkelijke waarde 'vele malen groter' dan de marktwaarde? In mijn beleving zijn beide hetzelfde. Je zou kunnen zeggen dat de bedrijfswaarde lager is, maar bij verhuurd vastgoed zit er doorgaans niet zoveel verschil tussen. In beide gevallen is doorgaans de huurovereenkomst de bepalende factor.

Zit toch een foutje in. Je moet het bedrag van de MKB-winstvrijstelling wel weer optellen bij het bedrag dat je netto overhoudt. Dat is een extra aftrekpost, maar levert natuurlijk geen uitgave op.

Ja, in principe kan dat in iedere vorm, Nederlands en/of Zwitsers. Een SE heeft weinig toegevoegde waarde boven een BV, NV of Zwitserse rechtspersoon, omdat Zwitserland geen EU-lid is. Een VOF/maatschap of Zwitserse personenvennootschap is ook een mogelijkheid. Wellicht maakt dat wel de belastingheffing wat moeilijker, omdat een van beiden dan met een (voor hem) in het buitenland gevestigde onderneming te maken krijgt. Het is ook mogelijk om een samenwerkingsverband aan te gaan waarbij de ene partner een natuurlijk persoon is en de andere een rechtspersoon. Wat de beste optie echter is, is zo echter niet te zeggen.

Dit wil ik wel even nuanceren. Een VOF heeft inderdaad een afgescheiden ondernemingsvermogen. Privéschuldeisers kunnen echter wel aanspraak maken op het VOF-aandeel van de betreffende vennoot. Door het faillissement van de vennoot aan te vragen, wordt de VOF ontbonden en kunnen privéschuldeisers wel bij het zaaksvermogen. Verder ben je niet aansprakelijk voor het vermogen van de VOF, maar voor de schulden. Nu weet ik niet precies wat jullie gaan doen, maar als het een beroep betreft, is de maatschap wat dat betreft wellicht beter, voor zolang het duurt. Deze ondernemingsvorm gaat straks op in de OV, maar wanneer straks is, is nog niet bekend (mogelijk 1/1/11, maar dat kan ook een halfjaar of een veelvoud daarvan later zijn). Tot die tijd is het wellicht een optie, daarmee beperk je in ieder geval de aansprakelijkheid nog iets. Nu is het natuurlijk maar de vraag in hoeverre het nodig is om het ondernemingsvermogen intact te houden: hoeveel is er nodig als verhuurmakelaar? En hoeveel risico loop je nu eigenlijk? Bij de start van een nieuwe onderneming in BV vorm is het gebruikelijk loon niet per definitie een struikelblok. De hoogte is bespreekbaar (zeker ook gelet op het parttime werken), en het salaris hoeft niet daadwerkelijk overgemaakt te worden, maar kan bijvoorbeeld ook schuldig gebleven worden. De belasting etc. dient wel afgedragen te worden. Bij twee eenmanszaken onder gezamenlijke naam wek je al snel het idee dat sprake is van een VOF en dat is voor je aansprakelijkheid natuurlijk erg vervelend.

Als je geen volledige km-administratie bij hoeft te houden om andere redenen, kun je wellicht volstaan met het administreren van de kilometers naar klanten en andere ritten buiten beschouwing laten? Als die andere ritten meer omvatten dan alleen woon-werkverkeer en die kilometers naar klanten meer zijn dan die 10%, ben je al een heel eind op weg.

Voor de investeringsaftrek geldt de 450 euro als absolute grens - waarbij je zoals gezegd wel onderdelen van een bedrijfsmiddel mag samenvoegen. Je moet dan wel aannemelijk maken dat die onderdelen inderdaad bij elkaar horen. Voor het activeren als bedrijfsmiddel op de balans is die 450 echter slechts een richtlijn. De hoofdregel is dat alle bedrijfsmiddelen dienen te worden geactiveerd en afgeschreven, de uitzondering is dat relatief kleine bedragen rechtstreeks als kosten genomen mogen worden. Om overzicht te kunnen houden, gebruiken veel mensen die 450 ook daarvoor als grens, maar bij een kleine onderneming is het ook pleitbaar om een lagere grens aan te houden. Uiteindelijk zal het allemaal niet heel erg veel uitmaken, zolang je er maar rekening mee houdt dat je een eenmaal vastgestelde grens niet 'zomaar' mag wijzigen, daar moet wel een goede reden voor zijn. Omdat je normaal gesproken maximaal 20% per jaar af mag schrijven, kan een lagere grens uiteindelijk dus minder voordelig zijn.

Op je eigen ondernemingsbalans staat al jouw vof-aandeel, samen met je buitenvennootschappelijke ondernemingsvermogen. Ik zou dus die aanhouden in plaats van de vof-balans. Dat is immers ook wat je inbrengt. Bovendien ontbreekt in je opstelling de (helft van de) stille reserves (op de goodwill na) die je niet hebt voorbehouden, bij jou dus de stille reserves die na totstandkoming van de vof zijn ontstaan. Formeel bereken je de inbreng door een balans op te stellen tegen werkelijke waarde. Die moet toch al berekenen bij een ruisende inbreng, omdat de BV die werkelijke waarde op de balans krijgt. Er zijn dan dus geen stille reserves meer en je zult minder snel iets vergeten mee te nemen.

Als ze doorzetten, zul je op 1/11 moeten betalen. Doe je dat niet, dan zal ING andere stappen kunnen zetten om het bedrag toch in handen te krijgen. Dat kan vanalles zijn, van beslaglegging tot een faillissementsaanvraag (je bent dus niet automatisch failliet als je niet hebt afgelost, daarvoor moeten zij ook nog actie ondernemen). Beetje afhankelijk van wat er te halen valt. Dat kunnen ze zelf doen, of iemand daarvoor machtigen, zoals een incassobureau. Maar dat incassobureau doet alleen wat ING ze vertelt dat ze moeten doen. Dus als ING akkoord gaat met een betalingsregeling, dan kun je dat met het incassobureau afspreken. Tenzij ING de vordering zou cederen, dan heb je niet meer te maken met ING als schuldeiser, maar met degene die de vordering overneemt. Dus in principe blijft het een zaak tussen jou en de ING, alleen laten zij iemand anders in hun naam optreden. Uit de verhalen hier op het forum begrijp ik dat de meeste banken werken met een afdeling bijzonder beheer of iets in die geest. Daar weet Ruben veel meer van, zoals hij bijvoorbeeld hier vertelt.

Waarom wil je - nu het iets minder gaat - omzetten naar een BV? Je blijft aansprakelijk voor de verplichtingen die nu al bestaan, daar helpt de BV niet tegen (tenzij de schuldeisers je daarvoor een vrijwaring zouden willen geven, maar die hebben daar geen enkel belang bij). Vanuit fiscaal oogpunt is het, nu het iets minder gaat, vermoedelijk gunstiger om de IB-onderneming aan te houden. 1. + 2. Ja, dat is immers zo afgesproken. Het is wel prettig als dit ook zo uit de balans blijkt, anders heb je wat uit te leggen richting fiscus. Daar ga je op zich wel uitkomen, omdat uiteindelijk het geheel natuurlijk belast is en het alleen om de verdeling gaat, maar toch. Het verloopt regelmatig niet helemaal soepel. 3. Ja, je staakt je onderneming, dus dat is mogelijk. Je kunt die lijfrente afsluiten bij een externe bank/verzekeraar, of, mits je aan de voorwaarden voldoet, bij de eigen BV. In het laatste geval kun je het geld dus gewoon in de onderneming (blijven) gebruiken, wel zo praktisch omdat er bij de inbreng geen cash vrijkomt. 4. Normaal stort je het hele bedrag als kapitaal, hoeft op die 18k (evt. pp, als je gebruik gaat maken van personal holdings, wat in het algemeen wel de voorkeur heeft) na geen formeel aandelenkapitaal te zijn, kan ook als agio. Je kunt ook een gedeelte 'verkopen' aan de BV, dan krijg je inderdaad een vordering op de vennootschap. Bij inbreng met een pand is dat niet zo verstandig, gelet op de inbrengvrijstelling in de overdrachtsbelasting waar je gebruik van zal willen maken. 5. Ja, dat kan. Maar ik zou daar dus geen gebruik van maken, gelet op 4. Als er cash is, kun je dat natuurlijk wel vooraf onttrekken aan de VOF. Dat mag gewoon, dan breng je dus iets minder in in de BV. Als er geen cash is, zou ook die vordering niet afgelost kunnen worden.

In ieder geval met de bank in gesprek blijven. Wellicht kun je de bank overtuigen van het feit dat als ze meewerken, ze kans hebben dat ze wat terugzien van die 40k, maar als ze niet meewerken die kans nihil is. Als je dat met cijfers en prognoses kunt onderbouwen, heb je best kans dat ze mee willen werken. Het beste zou natuurlijk kunnen werken als ze echt niets terugkrijgen als ze de stekker eruit trekken. Immers, een kans op tussen 0 en 40 terug is beter dan een zekerheid op 0 terug, maar een kans op tussen 0 en 40 terug tegen een zekerheid op 20 terug is een heel verschil - in het laatste geval kunnen ze immers (nog) meer verliezen, terwijl in het eerste geval ze nu op het dieptepunt zitten en het alleen maar beter kan.

Er gaan nu een heleboel dingen door elkaar lopen, maar ik heb nog wel een vraagje over de oorspronkelijke vraag: Je hebt een overeenkomst. Daarin wordt een partij genoemd als contractspartij. Staat daar ook al BV bij? Of is die tenaamstelling wel juist? Vervolgens wordt er verwezen naar de algemene voorwaarden van een BV. Die BV bestaat niet, dus kan die ook geen algemene voorwaarden hebben. Mag je meeliften op de algemene voorwaarden van iemand anders? Dus: mag ik, als ik een overeenkomst sluit met iemand, de algemene voorwaarden van Philips, Shell, of weet ik veel wie van toepassing verklaren (nog los van de vraag of de betreffende opsteller van de algemene voorwaarden daar iets tegen kan doen)? In dat geval zou je kunnen zeggen dat de wederpartij zich niet als een BV voordoet, maar ook dat er geen algemene voorwaarden van toepassing zijn, omdat die onmogelijk verstrekt kunnen zijn (ze bestaan immers niet). Zomaar even een gedachtenkronkel. Overigens heb je bij mijn weten juist wel een geschil met die persoon, handelend onder zijn bedrijfsnaam. Dat is nu juist het kenmerk van een eenmanszaak, juridisch is het de natuurlijke persoon waar je mee handelt, ongeacht hoe hij zich noemt. Dus niet Z is in gebreke, maar juist X, handelend onder de naam Z.

Mocht je per se niet naar een BV willen (dat zal dan vanuit fiscaal oogpunt zijn, neem ik aan?), maar toch een stukje eigendom weg willen geven, dan zul je bij een personenvennootschap uitkomen, waarbij de CV op het eerste gezicht het meest in aanmerking komt. Daarbij zul jij, als beherend vennoot, echter wel volledig in privé aansprakelijk blijven.

Nee. De BV heeft vermogen, anders had deze de lening niet kunnen verstrekken. Dat vermogen kan bestaan uit in het verleden gestort kapitaal, of in het verleden opgebouwde winstreserves (een combinatie is uiteraard ook mogelijk). Dat vermogen kan uitgekeerd worden, in het eerste geval als terugbetaling van kapitaal, in het tweede geval als dividend. Meestal is het laatste het geval Echter, om uit te keren, moet er wel cash zijn. Dat is er niet, zolang die cash is uitgeleend. Door de aflossing van de lening komt er cash in de vennootschap, en kan er dus worden uitgekeerd. Je kunt ook dividend uitkeren zonder cash. Dan krijgt de aandeelhouder (jij) een vordering op de BV. Omdat je al een schuld aan de BV hebt, kun je als jij en je BV daarmee instemmen die twee tegen elkaar wegstrepen. Alleen de dividendbelasting en de inkomstenbelasting zullen wel daadwerkelijk betaald moeten worden. Maar wel eerst de uitkering uit de KEW gebruiken om de lening af te lossen, in verband met de eisen voor de vrijstelling. Wat er zoal gedaan wordt als er geen hypotheekrenteaftrek is (de eerste gevallen die worden getroffen door de huidige aftrekbeperking tot 30 jaar krijgen daar pas in 2031 mee te maken, maar er zijn uiteraard ook nu mensen met een box-3-schuld aan de eigen BV), is een berekening maken van wat het meest voordelig is. - Beleggen in de BV (al dan niet via een vrijgestelde beleggingsinstelling) - Uitkeren en beleggen in privé - Lenen en beleggen in privé Het meest voordelige is afhankelijk van de rendementen, het mogelijke en verstandige is afhankelijk van de verplichtingen van de BV (pensioen!) en de vermogenssituatie in de BV en in privé. Daar is dus echt geen algemene regel voor te geven.

Bij franchise is het juist de bedoeling dat je niet namens de franchisegever verkoopt, maar in eigen naam en voor eigen risico. Je bent zelfstandig ondernemer, en uit dien hoofde ga je verplichtingen aan met de franchisegever. Bijvoorbeeld (in iedere franchiseovereenkomst worden andere rechten en verplichtingen opgenomen): je mag zijn handelsnaam gebruiken, bent verplicht bij hem in te kopen, franchisegever maakt reclame, je bent verplicht zijn aanbiedingen aan te houden, al dan niet voorzien van meer of minder vrijheid. De franchisegever is niet aansprakelijk voor jouw problemen (die wel uit kunnen stralen naar zijn naam, uiteraard). Jouw extra activiteiten - niet onder zijn handelsnaam - vormen voor hem dus niet rechtstreeks een risico. Wel in zoverre dat jij natuurlijk failliet zou kunnen gaan door je nevenactiviteiten, waarin dan uiteraard ook jouw franchiseactiviteiten worden betrokken, evenals jouw privévermogen, etc. Vaak worden er wel belemmeringen in de franchiseovereenkomst opgenomen, omdat de franchisegever wil dat je je voor de volle 100% bezig houdt met de activiteiten waarvoor hij franchisegever is. Zoals jij het verwoordt, klinkt het toch wat anders. Geen btw-plicht voor je vastgoedactiviteiten kun je op basis van de gegeven informatie wel vergeten. Maar als gezegd, dat staat volledig los van de IB-behandeling, die ik ook liever in de onderneming zou betrekken dan als resultaat zou aanmerken.

Ik weet niet wat je precies gaat doen en in welke vorm, maar als ik "4,5 dagen op pad als verkoper" lees, dan gaat er bij mij een alarmbelletje rinkelen en springt er "(fictieve) dienstbetrekking" op mijn netvlies. Ik zou dus even goed nagaan of daar wellicht sprake van zou kunnen zijn. Dat gezegd hebbende, moet je IB en btw uit elkaar houden. Voor de IB heb je een eenmanszaak, die kan bestaan uit meerdere ondernemingen, delen, of wat dan ook. Het kan zo zijn dat de bemiddelingsactiviteiten geen ondernemingsactiviteiten vormen, omdat ze geen onderdeel uitmaken van je verkooponderneming (wat ga je verkopen - zijn dat fysieke producten, of ga je bemiddelen bij contracten? Dat zou natuurlijk verschil uit kunnen maken) en zelfstandig bezien geen onderneming vormen. Dan zullen de inkomsten daaruit zijn aan te merken resultaat uit overige werkzaamheden. Voor de btw heb je het niet over de rechtsvorm, maar zijn er alleen ondernemingen/ondernemers. De criteria liggen anders. Hoogstwaarschijnlijk zijn beide activiteiten als onderneming aangemerkt voor de btw. Dat kan op 1 btw-nummer, mits je bij de aanvraag duidelijk beide activiteiten vermeld. Wellicht is het echter makkelijk om met 2 btw-nummers te werken. Bijvoorbeeld omdat je de administratie van beide activiteiten geheel gescheiden hebt. Onder omstandigheden kun je dan een subnummer aanvragen. Als ondernemer/natuurlijk persoon is je btw-nummer bsn.B.01. Voor de tweede activiteit zou je dan bsn.B.02 krijgen. Dat je onder verschillende namen werkt (deel franchise, deel niet), hoeft niet uit te maken. Binnen een onderneming kun je met verschillende handelsnamen werken. Die kun je allemaal bijschrijven bij de KvK, op 1 inschrijving.

In ieder geval de uitkering uit de KEW gebruiken voor aflossing. Dat is namelijk een van de voorwaarde voor de vrijstelling bij de uitkering van een KEW. Het restant over laten nemen door een bank lijkt me niet de oplossing: je gaat dan rente aan de bank betalen in plaats van aan jezelf. De BV heeft voldoende liquide middelen om uitkeringen te doen, doordat de uitkering uit de KEW als aflossing wordt aangewend. Het ligt er dan aan hoe dat vermogen op de balans staat. Als het winstreserves zijn kun je dividend uitkeren (25% belasting), als het kapitaal is, kun je kapitaal terugbetalen. Als je dat op de juiste manier doet, betaal je mogelijk geen belasting. Bij dividend heb je feitelijk slechts een derde van het bedrag van (het restant van) de lening nodig om privé dezelfde liquiditeitspositie te houden, want de rest gaat heen en weer. (Stel dat je 100 moet aflossen, dan moet je bruto 133,33 aan dividend uitkeren: 15% = 20 gaat op aan dividendbelasting en daarna nog 10% = 13,33 aan aanvullende box 2 heffing, dus in totaal 33,33, en dan hou je dus 100 netto over om de lening mee af te lossen). Dat zal ook de kern van het antwoord op je laatste opmerking zijn: je betaalt geen belasting over de aflossing, maar wel over het bij elkaar krijgen van het geld voor de aflossing. In geval van dividend is het percentage niet afhankelijk van de leeftijd, maar bij salaris- of pensioenuitkeringen kan dat wel het geval zijn. Als je een deel van de schuld wil laten staan, moet je er wel rekening mee houden dat je de rente niet zomaar aan kunt passen. Die moet immers zowel voor als na de aflossing zakelijk zijn en de mogelijkheid van hypotheekrenteaftrek is niet van invloed op de hoogte van de rente. Daar heeft de BV immers geen boodschap aan. Wat gebruikelijk is, is overigens niet relevant. Je persoonlijke situatie en plannen wel. /edit: twee zielen, een gedachte. Alleen Joost typt wat sneller...

De vraag blijft naar mijn mening echter of er wel sprake is van een onderneming c.q. vaste inrichting of vaste vertegenwoordiger in Amerika. Je woont in Nederland, je werkt in nederland, je doet fysiek niets in Amerika, de enige band met Amerika is dat je leveranciers en klanten daar zitten en dat je software op een Amerikaanse server draait. De feitelijke leiding van de onderneming (jij dus) zit in Nederland. Vraag 1 is: Op welke grond wil je voorkoming van dubbele belasting claimen? Een enkelvoudige website is volgens de OESO geen vaste inrichting. In combinatie met een (eigen) server ter plaatse kan dat wel zo zijn (maar hoeft dus niet). Als er dan een vaste inrichting is, dan speelt vraag 2 een rol. Hoeveel van het resultaat valt toe te rekenen aan de vaste inrichting. Die vaste inrichting is slechts een technisch hulpmiddel waarvan niet zo gemakkelijk vast zal zijn te stellen welke opbrengsten daarmee precies samenhangen.

Hoofdregel is activeren. De boeken worden immers meerdere jaren gebruikt, dus moet je de kosten aan meerdere jaren toerekenen. Nadeel daarvan is dat je fiscaal (behoudens als starter en in bijzondere omstandigheden) maximaal 20% per jaar mag afschrijven. Doe je die boeken na 3 jaar weg, mag je wel ineens de resterende boekwaarde ten laste van de winst brengen, maar dat levert dus in eerste instantie wel een timingnadeel op. Activa met een relatief geringe waarde kun je fiscaal ineens ten laste van het resultaat brengen en hoef je dus niet te activeren. Meestal wordt hierbij een grens van 450 euro gebruikt (de grens voor kleinschaligheidsinvesteringsaftrek), maar dat mag ook een andere zijn.

Die berekening is dus in de eerste week, niet pas op de 24e. Maar dan nog, je kunt het zo een paar jaar vooruit uittellen. Het is voor mij lang geleden dat ik een uurloon c.q. weekloon kreeg, dat was nog bij het uitzendbureau. Sindsdien werk ik altijd met een maandloon, dan is het dus niet afhankelijk van het aantal dagen in de maand. Hou je een weekloon aan, dan is betalen per 4 weken meestal praktischer, anders is het inderdaad iedere maand tellen. Maar vakantie- en ziektedagen - en vergeet de feestdagen niet - betaal je gewoon door, dus daar hoef je geen rekening mee te houden.