Henk de Greef

Tja, da's een direct gevolg van fout citeren, Het ging over de onderwerpregel Henk

Het onderwerp van dit topic intrigeert me. Waarom zou een adviesbureau geen advies mogen vragen? Goed zijn in het ene betekent toch minder goed zijn in het andere? Of kan een adviseur goed zijn in alles? En Ja, koude aquisitie is lastig. Henk de Greef

Ja, Joost, met zo'n onderwerp haal je de gemoederen (lees discussie) wel op. ;) Maar waar gaat deze discussie over? Of je meer of minder belasting betaalt en of dat vpb of loonbelasting is? Of dat je voor een hoger tarief hetzelfde werk doet als voorheen? Of erger nog, de draaideurambtenaar; aan de achterkant eruit, rondje om het gebouw, toevallig langs de Kvk en aan de voorkant er weer in. En wie mag dan uitmaken of dat terecht is? De (belasting) ambtenaar, de markt of de bevolking? Mijn idee is heel simpel; Als de markt je wil betalen als ZZP'er, dan zal daar wel een reden voor zijn. Wie is dan de belastingdienst (of de accountant, adviseur of politicus), om daar een mening over te hebben? Of het eerlijk is tegenover de goegemeenschap? Eerlijk delen hebben we al sinds de oertijd afgeschaft. Het recht van de sterkste, weet je nog? Er zijn nu nog enkele landen die vasthouden aan een communistisch idee, maar ook die slagen er niet in, omdat er nu éénmaal altijd bazen en knechten zullen zijn. Een ZZP'er verdient veel, als hij goed in de opdrachten zit, en betaalt navenant veel belasting. Da's goed voor de economie, de staat en de bevolking. Ik zou zeggen; LEKKER VAN AFBLIJVEN. 8) Ik begrijp dat ZZP in de ogen van loonslaven (en vooral ambtenaren) nogal wat afgunst wekt, maar laat dat nu alstublieft niet de drijfveer worden voor regelgeving. We hebben al een slurptax voor mensen met een grotere auto. Dadelijk gaan ze de dikte van je schoorsteen meten om daar je energiebelasting op te baseren ;D Waar gaat dit over >:( En nee, ik ben het er niet mee eens dat er iets gedaan moet worden aan de draaideur ondernemers. Het is een nieuwe vorm van arbeid, die niet meer met behulp van een salarisbrief, maar met een factuur wordt betaald. Flexibele arbeid. Als we daar voor gaan liggen, zetten we een rem op de ontwikkeling en zetten we onszelf vast in het oude model wergever-werknemer relatie. Henk de Greef

Heb hier een blogberichtje van gemaakt, dat ik HL niet zal onthouden, Henk Ja tijden veranderen. De bank, die ik niet bij naam zal noemen, schrijft haar klanten aan dat u niet meer welkom bent met een handvol contant geld. "De bank biedt diverse alternatieven. En bedenk: vaak is een contante storting niet eens echt nodig en is een overboeking via Internet Bankieren net zo makkelijk en veilig.” prijkt op hun website. Het lijkt zo onschuldig, want wat is er mis mee om geen contanten meer in de bank te willen hebben? Het is een volgende stap naar een ander bankbedrijf. Was de bank al meer een administratiekantoor, dan iemand die geld beheert, het wordt nog meer zo. Geld is al lang niet meer een zaak “aan toonder”. Het wordt volledig virtueel en hoofdzakelijk uitgedrukt in getallen op papier of in de computer. Dat administratieve geld is veel makkelijker. Hiervoor hoef je geen kluizen te beheren en kogelvrij glas te plaatsen. De wens van banken om geen contanten meer in huis te hebben en halen wordt daardoor wel begrijpelijk. Maar wie moet het dan beheren? Bovendien zou de bank de plaats bij uitstek moeten zijn om je geld te kunnen storten, maar daar gaat het kennelijk niet om. Dit idee is waarschijnlijk bedacht vanuit logistieke (lees winstmaximalisatie) overwegingen. Er wordt veel verdiend aan het elektronische betalingsverkeer en aan de andere zijde worden er veel kosten gemaakt voor bedienend personeel. Een beetje meer van het eerste en een beetje minder van het laatste levert per saldo winst op, zou je kunnen denken. Daarbij zijn de “financiële producten” vele malen lucratiever dan de kashandelingen, waardoor de aandacht verschuift. En dat is nu precies waar ik het over wilde hebben; Aandacht voor de klant. We weten allemaal dat er met aandacht geven ook aandacht te verdienen is. Eerst begrijpen en dan pas proberen begrepen te worden, zou de coach zeggen. Hier echter, zie ik een verplaatsing van de aandacht naar meer geld verdienen, daar is niets mis mee, maar dan moet u ook niet klagen, als u geen aandacht meer krijgt van uw klant. Url staat in mijn handtekening. Henk

Ik denk dat in deze markt veelal op comissie basis wordt gewerkt. Er zijn zelfs bedrijven, die niets anders doen dan huis aan huis blaadjes volpraten. Ik kan het fout hebben, maar ik denk dat het basis uurtarief er bij vele afnemers niet in zit. Henk

Een klant die weigert te betalen, of slechts onder druk van een gerechtelijke procedure zijn afspraken wil nakomen, in mijns inziens geen klant maar een profiteur. 8) Het komt maar al te vaak voor dat mensen die krap bij kas zitten, of gewoon van slechte wil zijn, hun crediteuren niet zo heel erg serieus nemen. Dat is ook de eigen schuld van crediteuren, want die leveren namelijk veel te graag. Steeds weer hoor je het argument van de klantrelatie. Wel, als die gebaseerd is op het feit dat die klant niet hoeft te betalen, kan ik me voorstellen dat het een fijne relatie is. Voor die klant dan ;D In zijn algemeenheid. Zorg ervoor dat u goede algemene voorwaarden hanteert en die ZELF ook naleeft. Het komt helemaal niet professioneel over als u in de voorwaarden schrijft dat u een betalingstermijn van 14 dagen hanteert en pas begint te manen of bellen, als de factuur drie maanden oud is. Vervolgens houdt u incassobureau's ver van uw bed, maar laat u direct door een gerechtsdeurwaarder of een advocaat een procedure starten. incassobureau's kunnen in de regel die rechtshandelingen niet plegen en malafide crediteuren weten dat, waardoor ze er niet van onder de indruk raken. Wie er echt bovenop zit krijgt zijn centen vaak het eerst en u raadt het al, degene die de zaak laat versloffen, kan ernaar fluiten. Alle goede klantrelaties ten spijt, maar niet betalen betekent niet geleverd krijgen. Zelf had ik ooit een klant, die niet al te dichtbij zat, maar ik stond elke week voor zijn balie te vragen naar zijn kasgeld, want als ik er was voordat hij het op de bank kon storten, zat ik vooraan in de rij. Persoonlijk kontakt doet wonderen, want het is nu eenmaal lastig om recht in iemand zijn ogen te liegen dat je het niet hebt. Dus neem een beslissing. Of u bedenkt dat het geld niet zo belangrijk is en u laat het erbij zitten, of u onderneemt stappen, die de vordering werkelijk kunnen binnenslepen. Beslag leggen, goederen terug halen, faillissement aanvragen, zelf het geld ophalen of Incasso Arie inschakelen. Henk de Greef

Hmmmmm, Als het alleen de belastingdienst is die vordert, zullen er best mogelijkheden zijn. Het zal niet zo zijn dat een ondernemer in zijn faillissement wordt gedrukt door de dienst. Spelen er echter meerdere problemen met schuldeisers, dan is de dienst minder coulant. Gezien de beschrijving van de case, rijst bij mij het vermoeden, dat er nogal wat administratieve zaken "over het hoofd" werden gezien. Het is dan nu wel tijd geworden om het structureel beter aan te pakken op dat vlak. Huur bij onvoldoende kennis een expert in, die een liquiditeitsbegroting kan opstellen. U weet dan exact hoe diep u zich in de schulden moet steken om aan de verplichtingen te kunnen voldoen. Overweeg daarbij een herfinanciering. Is er juist ingezet op lang- en kort vermogen? Kloppen de verhoudingen eigen- en vreemd vermogen? Hoe is het gesteld met de winstgevendheid en toekomstverwachtingen? loont het de moeite om verder te investeren? Kortom : Ondernemingsplan? Henk

Allereerst welkom op dit Forum Geenideemeer, Het is nogal wat om direct met je probleem in huis te vallen, maargoed, hierbij mijn eerste gedachte. Blijf ondernemen, doe je ding, zoals je dat zou moeten doen en laat de accountant een betalingsregeling aanvragen. Betalen zal je moeten, dus is het zaak om wel (en meer) vloeren te verkopen en winst te maken. Laat je in geen geval van je stuk afbrengen door deze malaise, want dat versterkt je liquiditeitsprobleem. Zoek daarnaast de reserves in je bedrijf. Vaak is er meer contant te maken dan je vermoed. Let op voorraden, debiteuren en crediteuren. Hoeveel rek zit daarin? Let op kosten waarin je kunt snijden en haal de eigen broekriem maximaal aan. Henk de Greef

Fred, Politiek actief worden heeft geen zin. Voordat je het weet speel je hetzelfde spel en wordt je één van hen, waardoor je de aansluiting bij de kleineren net zo goed verliest. Ondernemend actief worden heeft veel meer zin. Verenigen heeft ook zin. Samen weet je meer dan alleen en ben je sterker. Maar wat het meeste zin heeft in mijn ogen is blijven communiceren, ook al weet je dat er niet veel me gedaan wordt. De kloof die ik noem, wordt namelijk versterkt door het feit dat partijen afhaken. Het heeft toch geen zin, dus laat ik mijn tijd maar beter besteden, is dan de gedachte. Dat helpt niet, maar maakt de scheiding juist groter. Aandacht krijgen, door aandacht te geven, schept verbindingen, die hoogst noodzakelijk zijn om van elkaar te weten waar we mee bezig zijn. Hoe kan je verwachten dat "de overheid" het begrijpt, als we de boodschap niet vertellen? Waarom zitten we af te wachten totdat iemand het komt vragen? Nee, we moeten actief de boer op om ons verhaal als kleine ondernemer, maar vooral als mens, te vertellen. Ieder voor zich en ieder zijn eigen verhaal. Eis het stuk aandacht, waar je net zo goed recht op hebt als ieder ander maar op. Ga maar vertellen over je probleem met de belastingdienst, vergunningen, personeel, arbowet, subsidies, regelingen, aanbestedingen en wat dies meer zij. Geloof me maar, ze worden daar helemaal wakker geschud, als half ondernemend nederland begint te bellen, faxen, mailen, brieven versturen en gesprekken aanvraagt. Daar hebben ze simpelweg de capaciteit niet voor, waardoor we een probleem introduceren en dat verzorgt de aandacht waar we op zitten te wachten. Trek die vent met zijn paarse krokodil over de balie en ga niet weg voordat je je eigendom terug hebt. ;D Henk

Tsonge wat zitten we er weer lekker in ;D @ Henny: Je kan Linda van Duivenbode bellen, haar telefoonnummer is bekend. Ik zou er echter niet teveel op rekenen dat het iets gaat uitmaken, want Linda is niet de Minister. Die heet op dit moment Maria, maar daar heb ik geen doorkiesnummer van. ;) @ Frans: Gefeliciteerd met de overheid als launching customer. Persoonlijk denk ik dat de overheid dat veel vaker zou moeten inzetten, want zij is een grote afnemer en kan dus veel kansen voor jonge bedrijven genereren. Daarnaast denk ik dat het bedrijf dat jij vertegenwoordigt in een iets andere positie verkeert dan de innovatieve starters, die zich hier veelal manifesteren. Daar zit ook een groot deel van het probleem. Kijk op de website innovatie2.0 en je ziet de bekende grote namen uit het old-boys-network voorbij komen. Toevallig dezelfde namen, die we ook al zagen bij het innovatieplatform. Het gat tussen een kleine innovatievelling en de corporate wereld is zo groot, dat het niet meer in woorden valt uit te drukken. Het zijn twee verschillende werelden. De overheid, vertegenwoordigd door EZ, vind gemakkelijk een aansluiting bij deze grote partijen, omdat zij in een gelijksoortige denkwereld leven en dus dezelfde taal spreken. Tussen de kleine starter en de overheid gaat dat veel lastiger, ze begrijpen elkaar niet, alsof er sprake is van Mars en Venus. Toch denk ik dat juist deze kleine innovatievelling een belangrijk deel van de vernieuwing op haar conto kan schrijven. Simpelweg omdat de kleine man niet geremd wordt door enige voorsprong of ervaring, is hij in staat om dingen te bedenken die in het repertoire van de gevestigde orde ondenkbaar zijn. IBM wilde niet het besturingssyteem voor personal computers maken, want zij waren de fabrikant van "mainframe" machines. Daardoor ontstond er een kans voor Bill Gates ::) @ Seb: Helaas denkt een overheid vaak in middelen (geld). Denk aan Prinsjesdag en de miljoenennota, die aangeeft waar de speerpunten voor het komende jaar zullen liggen. Persoonlijk vind ik de besteding van het geld belangrijker dan de hoeveelheid. Maw; Wat we ermee doen vind ik belangrijker. Eens met de stelling dat het ook zonder geld (van een overheid) zou moeten kunnen. Een goed produkt vindt een markt, die ervoor wil betalen. Een handige ondernemer vindt een markt en maakt daar een produkt bij. Algemeen: De overheid, als ik het even mag veralgemeniseren cq abstraheren, kent geen feedback systeem. Een falend project is geen reden om het niet nog een keer te doen, maar een reden om het de volgende keer met meer middelen, mensen en kracht te doen. Jammer dat het niet gelukt is, maarja, we hadden ook maar twee miljoen. ??? De overheid wordt ook niet geremd door een gebrek aan middelen, want als de begroting niet sluit, hebben we een "tegenvaller" en gaat de accijns op de benzine iets omhoog. Geen haan die daar naar kraait. Dat veroorzaakt dat er geen leereffect optreedt en dezelfde dingen keer op keer worden herhaald, zonder dat het iets uitmaakt of toevoegt. Met name de adviseurs van bekende managementstrategie voeren de ambtenaren met achterhaalde ideeën, maar als er een grote naam op het rapport staat, zal het wel goed zijn. (You never get fired for buying HP). Het zijn overigens dezelfde adviseurs, die ook bij de "vno-ncw" bedrijven rondlopen. Toeval ??? Doe daar nog de politieke arena bij, waarin natuurlijk punten gescoord moeten worden, en de chaos is compleet. Als je weet hoeveel interne afstemmingsproblemen er alleen al zijn tussen verschillende departementen, lagen ambtenaren, rijk, provincie, gemeente en bestuurders, dan is het ook niet zo moeilijk meer om je voor te stellen dat het erg lastig is om doeltreffend beleid te maken. Het is het systeem waar we met z'n allen voor gekozen hebben en het mee moeten doen. :'( Het vreemde is alleen, dat de mensen waarover het gaat, als we over innovatie spreken, de ondernemers, met name klagen over het feit dat ze niet worden begrepen en dat ze veelal ondanks, in plaats van dankzij, de overheid hun plannen ten uitvoer brengen. Pas op het moment dat ze succesvol (groot, met een aanzienlijk aantal werknemers en een maatschappelijk belang) worden, zijn ze een gesprekspartner voor "de overheid". Ik denk dat we de kloof die ik hier schets niet mogen onderschatten of begatelliseren. Hij is er echt en velen van ons voelen hem dagelijks. Het is een voortdurende bron van irritatie, die best wel opgelost kan worden, als we dat willen. Henk de Greef

Robert Blom is bekend van Graydon, de handelsinformatie leverancier. Hij kan de cijfers daardoor aardig bij het rechte eind hebben. Enige nuance bij het stuk, want het is vanuit zekerheidsperspectief geschreven en dat is ook niet vreemd met zijn achtergrond. Durfinvesteerders weten, dat van de 10 participaties er 1 succesvol wordt, 2 zichzelf kunnen bedruipen en 7 afgeschreven kunnen worden. Het gemiddeld rendement op zo'n portefuille ligt hoger dan andere investerings mogelijkheden, waardoor het nog steeds interessant blijft om op deze manier te investeren. Toegegeven, de faillissementen leveren schade op, maar de succesvollen maken dat weer goed door belastinginkomsten en werkgelegenheid, om nog maar niet te spreken van de vooruitgang door innovatie. Het is daarom nogal eenzijdig om te stellen dat het de schatkist 5 miljard kost, want daarin zijn de baten niet meegerekend. Op deze manier het ondernemerschap wegzetten, vormt een beeld, dat we maar beter niet kunnen ondernemen, want dat kost geld. Een betere manier om de economie stil te leggen ken ik niet. Aan de andere kan onderschrijf ik dat de voorlichting met betrekking tot ondernemerschap veel te wensen overlaat. Er zijn maar weinig adviseurs, accountants, juristen en overheidsdienaren, die echt durven te zeggen dat het een groot risico is waarin u zich stort. Velen worden toch geleid door motieven, die meer het eigen belang dienen dan het belang van de ondernemer. Een starter is een nieuwe klant, een werkloze of arbeidsongeschikte minder en ga zo maar door. In zeven van de tien gevallen, zou het juiste advies aan de starter zijn om het vooral niet te doen, getuige de bovenstaande cijfers. Het probleem hierbij is alleen hoe we dat vooraf kunnen inschatten. Dat is vrijwel niet mogelijk, want het vertoont sterke overeenkomsten met kristallen bol kijken. Het meest betrouwbare advies krijgt u van mensen, die u vraagt om mee te investeren in uw bedrijf. De motieven worden dan gelijkgesteld aan hun eigenbelang, want als u verdient, verdient de investeerder ook en vice versa. Dat geldt niet voor banken, want die stellen meestal de investering zeker, waardoor u weer gewoon een nieuwe klant bent. Henk de Greef

Innovatie komt inderdaad uit arbeid, maar geld is daarbij niet weg te denken. Denk aan hoe Schumpeter de ondernemer en later de r&d afdelingen van grote bedrijven centraal stelt in het ontstaan van innovaties: bedrijven moeten innoveren op straffe van verdrijving uit de markt. Ondernemers moeten zelf innoveren! Grote bedrijven doen dit via hun r&d. Dit is een proces van natuurlijke selectie. Zij die zich aanpassen zullen overleven. Zij die niet innoveren zullen sterven. De creativiteit komt daarbij van de ondernemer en de r&d afdelingen. Op die manier vindt er atijd Creative Destruction plaats, waarbij het oude endogeen wordt vernietigd door het nieuwe. Schumpeter, had ook nog een tegenhanger (hoe kan het ook anders in wetenschap). die juist stelde dat innovatie ontstaat door stapeling van ontwikkelingen. M.a.w. voortdurend verbeteren van wat er al is. Beide vormen vinden plaats in de praktijk en waarschijnlijk zitten er ook nog wel andere en mengvormen tussen. Geld is overigens best weg te denken. Er is helemaal geen geld nodig om vandaag iets anders te gaan doen. Het geld is alleen nodig, als je er je brood mee wilt (of moet) verdienen. Dat kan je dan ook weer zien als een blokkade. Groet, Henk

Ik had beloofd in deze draad nog iets uitgebreider te reageren, dus bij deze. Seb plaatst een interessant idee. Denk het geld weg en er ontstaat iets moois. Daar zou best wel eens een kern van waarheid in kunnen zitten, want dat geld wordt veel te dominant gemaakt. Vele ondernemers heb ik gesproken met het idee dat als ze een tonnetje zouden kunnen verwerven, ze de wereld kunnen veroveren. Waarom maken we dat afhankelijk van geld? Wat is er gebeurd met de andere bronnen van produktie (economie les 1) arbeid en natuur? Dat komt omdat geld tegenwoordig wordt gebruikt als sturingsmechnisme. De politiek praat alleen maar over hoeveel euro er in welk aandachtsgebied wordt gestopt. Wat we ermee gaan doen, is vraag twee, als die aan de orde komt. Aan de andere kant zitten de brave kenniswerkers te wachten wie er een potje krijgt, want dat betekent dat je project de waardering en de mogelijkheden krijgt van vadertje staat. Projecten worden ingericht naar de wensen van de subsidiegever om het potje binnen te harken. Een meer afhankelijk systeem kan ik niet bedenken. Innovatie komt mijns inziens uit noeste arbeid. Mensen die op de vloer, met de handen in de klei, nadenken over de vraag hoe het beter kan. Meestal hebben ze daar een heel goed idee bij. Het is slechts een kwestie van facilliteren in tijd, ruimte en middelen, om deze innovaties tot een succes te brengen. Wie te ver verwijderd is van die werkvloer, kan er alleen maar over nadenken en mist de aansluiting met de realiteit (markt) Hij of zij verzand daarom al snel in de vraag wie die innovatie voor hem gaat realiseren. Jammer, maar je kan er nu éénmaal geen muur omheen zetten en het domein innovatie voor jezelf claimen, want dat maakt juist de dood in de pot. Henk de Greef

Hmmm, Ja Wonderland, Ik heb er even over nagedacht, maar eigenlijk gaat het altijd over herrie met jezelf, dus, ja, dat mag! Als ik dit verhaal zo lees, denk ik dat je redelijk vast zit. Vast in denken, wel te verstaan, waardoor het doen achterwege blijft. Voor ieder plan zijn wel voor- en tegenargumenten te bedenken, waardoor het een ideale manier wordt om nog even wat langer na te denken en zodoende het doen wat uit te stellen. Het kan zelfs zover gaan, dat je zoveel belangrijke dingen hebt te overdenken, dat je afspraken gaat afzeggen en zelfs vermijden. Dat kost alleen maar veel tijd, die je anders nuttig zou kunnen doorbrengen met denken. Jouw situatie lijkt iedeaal in eerste instantie, waardoor het erg lastig wordt om je bedenkingen bij anderen neer te leggen. Zij snappen er niets van, want als er één is die niet zo mogen klagen, dan ben jij dat wel, is de heersende gedachte. Maar is die situatie wel zo ideaal? Dat is een vraag, die je alleen zelf kunt beantwoorden. Nu heb ik slechts de professionele kant van het verhaal gelezen, over werk en winst, maar hoe zit het met de persoonlijke kant van dit verhaal? Waar komt die hoogbegaafdheid vandaan? en hoe hangt dit samen met futloosheid? Probeer er vooral geen naam aan te geven in de zin van "midlife" of "burnout", dat zijn kaders, die je gelijk in een hokje plaatsen voor professionele hulp, waar je in de regel ook niet meer vanaf komt. Vraag je eens af wat er zou gebeuren als je succesvol wordt in de ramkoers, zodat je bedrijf of jijzelf echt op zijn bek gaat. Wat zou je dan doen? Henk de Greef

Ach, storm in een glas water... Ik vond de TNT brief niet zo slecht. Ook niet goed, ik heb hem toen gekregen, gelezen, en in het ronde archief gedeponeerd. Mijn persoonlijke voorkeur is alle papieren post vervangen door email. Het wordt tijd dat die digitale handtekeningen eens ingevoerd gaan worden. Dat zal wel een slachting geven onder de postbedrijven, maar ik vind papieren post eigenlijk zo 20e eeuws. Een achterhaald iets, wat (denk ik) binnen 10 jaar wel eens verdwenen kan zijn. Tja, Fred, Het is ook niet zo erg als bedrijven zich verschuilen achter de slechte kwaliteit van concurrenten, omdat hun callcenters, die de klachten moeten verwerken, het niet meer aan kunnen. Dat is gewoon handige marketing, die anno 2009 volledig wordt geaccepteerd, toch? Henk

Het probleem is dus tweeledig angst. Angst van de kleine jongens om opgevreten te worden door de groten en angst van de grote jongens om een onzekere (kleine) oplossing te kiezen. Niets menselijks is ons vreemd. Veiligheid troef geldt aan alle kanten. Dat kan niet éénzijdig worden opgelost. Ik heb nu erg weinig tijd, want ik ben even hobbymatig geboekt ( http://www.keistadjazz.nl/amersfoort-jazz-fm.html ), maar zal hier na dit weekeinde uitgebreider op reageren. Henk

Ewout, Ik zie de mechanismes cq verbindingen niet tussen de grote ondernemingen en de innovatieve ondernemer. Sterker nog, ik zie ook de verbindingen niet tussen de universiteiten/onderzoekers en het bedrijfsleven. Misschien kan je toelichten hoe het geïnvesteerde geld in onderzoek en ontwikkeling uiteindelijk zijn weg naar de markt in de vorm van toepasbare produkten of diensten gaat vinden? Henk

Scheiden doet lijden. Ik vraag me altijd af in hoeverre maten bereid zijn de verliezen te nemen, die ze zelf veroorzaken door op deze manier met elkaar om te gaan. Ook in dit verhaal proef ik duidelijk de sfeer van een lopend conflict, dat je op twee manieren kunt oplossen. Ofwel vaarwel zeggen en de daarbij behorende consequenties en kosten nemen, ofwel het conflict oplossen. Vaak zie ik dan een geworstel ontstaan, dat veel lijkt op wel vaarwel willen zeggen, maar niet de consequenties en kosten willen nemen. Als argument daarbij wordt de schuldvraag opgevoerd. In mijn ogen heb je dan de basis gelegd voor een langdurig gevecht, waar twee verliezers uitkomen. Een oplossing, die het probleem in zich draagt. Henk de Greef

Ik ken deze problemen vanuit mijn NeBIB verleden. Heb veel van deze technische ondernemers gesproken en geadviseerd, of ze nu wel of niet met hun plannen naar buiten moeten komen. Er zijn er velen, die zitten te broeden op iets en lekker rustig moeten blijven broeden, totdat het ei uitkomt. Voor hen heeft het inderdaad geen zin om naar buiten te komen. Maar, als het ei is geboren en iemand zoekt naar klanten, partners of nog iets anders, wordt het wel zinvol. Het hoeft ook niet wereldschokkend te zijn. Soms zijn hele kleine dingen erg belangrijk en andersom hoeven hele grote projecten niet persé het verschil te maken. Met betrekking tot het intellectuele eigendom, moet men goed nadenken wat er wel en niet wordt gepubliceerd. maar dat geldt voor alle uitingen. Het zou overigens een onmogelijke opgave zijn om een volledig overzicht te bieden van alle innovaties in nl, maar een klein deel ervan lijkt me al waardevol en erg interessant. (ik zou trouwens erg geïnteresseerd zijn in oplossingen voor parkeerproblemen, maar dat terzijde) Dank voor het meedenken. Henk

Ik ook, Het is ook met deze actie een kip-ei probleem. Als er veel mensen meedoen wordt het een interessante plaats om bij te zijn, en als er niemand meedoet is het niks. Nu is het nog niks, maar als de eerste plaatsingen er komen, zien we al snel groei. Lijkt me een leuk format: Welk probleem lost u op? Hoe doet u dat? Wat heeft u daarvoor nodig? evt : wie heeft u daarvoor nodig Maargoed, de invulling staat open, zolang het maar over nieuwe ontwikkelingen gaat. Het is natuurlijk wel belangrijk om een beetje de aandacht te trekken van bezoekers, met interessante inhoud, maar dat spreekt voor zich. Wie is de eerste? Henk

Frans, Dat is precies de reden dat ik het aan de orde stel. Men maakt handig gebruik van de situatie om zich te verschuilen achter de (vermeende) mindere kwaliteit van de concurrentie. Met een lastig woord heet dat dramaturgie. De situatie anders voorstellen dan dat hij is. Het vreemde hieraan vind ik, dat iedereen de brief krijgt en er verder niet op reageert. Het zal wat worden als we marktwerking gaan introduceren bij de brandweer. Voordeel is dat er dan drie auto's komen als je huis in de fik staat, maar het bijkomende nadeel is dat ze geen van drieën de kwaliteit kunnen leveren om je huis te redden. Henk

Heren, dank voor uw reacties. Ik zie dat de meningen verdeeld zijn. Dat kan ook niet anders, want niet overal lopen dezelfde bezorgers. Wat mij met name aanspreekt is het verhaal van Marcel, waarin een gepensioneerde postbesteller, 10 jaar na dato, nog steeds met liefde over zijn vak spreekt. Dat is toch heel iets anders dan een baan, of zie ik dat verkeerd? Henk

Aan punt 1 heb ik nu concreet invulling gegeven door op mijn blog ruimte te bieden aan ondernemers die vernieuwend bezig zijn om hun plannen en concepten te delen. Dit is mijn kleine bijdrage aan de bevordering van innovatie, door een platform te bieden, waar ondernemend Nederland zich presenteert. Henk

Vanaf 1 april (het is geen grap) is de volgende stap ingevoerd in de marktwerking in de post. TNT maakt daar handig gebruik van door nu een brief rond te sturen, dat zij niet meer het enige bedrijf is, dat verantwoordelijk gehouden kan worden voor de (foute) postbezorging. Er zijn nu immers ook concurrenten waar we rekening mee moeten houden, als we ons beklag willen doen over foute of geen bezorging. Ik heb de postbezorging al eens eerder aangehaald om de nadelen van marktwerking te benadrukken, dus het navolgende verhaal zou u bekend over kunnen komen. Maargoed, alles voor het goede doel, toch? Vroeger hadden we een postbezorger. Hij kende zijn wijk en de mensen die er woonden. Dat was handig, want als iemand, per ongeluk, het adres niet helemaal juist had, wist de postbode er nog wel raad mee. In het ergste geval, vroeg hij aan een bewoner of hij wist waar de betreffende envelop heen moest en zo kwamen we er wel uit. Ik heb het zelfs meegemaakt dat een ansicht kaart, met enkel “De Greef, Nijkerkerveen” erop, gewoon werd bezorgd. Nu doen we het efficiënter. We hebben marktwerking geïntroduceerd en dat betekent dat de post goedkoper wordt. Nou ja, voor de consument niet, want die betaalt nog steeds 44cent per postzegel, maar voor bedrijven wel. Het betekent simpelweg dat de hiervoor genoemde postbode is vervangen voor drie verschillende mensen, met verschillende werkgevers. Zij lopen of fietsen achter elkaar aan en kosten gezamenlijk minder dan de ene postbode van vroeger, want anders gaat de marktwerkingsfilosofie niet op. Met andere woorden; we hebben een kwalitatief goede postbode ingeruild voor drie goedkopere krachten. Dit alles, alleen maar omdat we geloven dat concurrentie noodzakelijk is om een marktconforme prijs af te dwingen. De postbodes weten nu niet meer wie of wat er in een wijk gehuisvest is. Dat kan ook bijna niet, want wie kan er onder de voorwaarden van een uitgeknepen arbeidsovereenkomst de moed opbrengen om zich te interesseren voor wat hij doet? Hij of zij voert een nauwkeurig omschreven taak, tegen betaling uit. Niet meer en niet minder. Precies zoals het in het bedrijfskundeboekje staat. Dat laatste is goed te merken. De laatste tijd worden steeds meer brieven en pakketten verkeerd bezorgd. Het heeft ook geen zin om de bezorgers aan te spreken, want het zijn er minstens drie, hun interesse is gedaald naar nul en de kans is groot dat er volgende week weer drie andere lopen. Ik heb nu bakjes voor de buren staan, waarin ik zelf de post hersorteer en ongeveer twee keer in de week een rondje loop om de post bij de juiste mensen af te leveren. Zo draagt deze marktwerking toch weer bij aan de sociale samenhang, tenminste in onze wijk.

Heel herkenbaar Edward, Maar het kan wel anders (of "beter", na mijn laatste gesprek met met Mikster ;) ), je moet het alleen willen zien. Direct onderschrijf ik de vele methoden, die je tegenkomt in een bureaucratische moloch, om vooral lastige mensen buiten te houden. Ze verstoren de serene rust, die zo noodzakelijk is om het geheel bij elkaar te houden, en worden daarom ervaren als een probleem. Wie derhalve wil, dat er naar zijn verhaal wordt gekeken, moet dan eerst door de "gatekeepers" heen, die voornamelijk in het leven zijn geroepen om de rust te bewaken en dus problemen (en de eigenaren daarvan) buiten te houden. Dit probleem doet zich automatisch voor als organisaties verworden in instituten. Netjes alles afgeregeld in taakfunctie omschrijvingen en profielen, weten we exact wat we niet hoeven te doen en kunnen we er wel iemand bij vinden, die het wel zou moeten (kunnen) doen. De uitzonderingen zijn het aardigst, want die vormen namelijk aanleiding tot vergaderen, wat weer veel koffie en broodjes betekent. Het lijkt schier onmogelijk om er iets aan te veranderen. Deze instittuten zijn daar en we zullen het ermee moeten doen, is de gedachte. Kleine steekjes zijn echter wel mogelijk en dat vraagt om verbijsterende technieken om deze institutionele mastodonten te laten van hun stoel te laten glijden. De optie van een normale brief, lijkt daarom ouderwets, maar de kans is groot, dat die buiten de "normale procdures" valt en daarom wel indruk maakt. Zelf heb ik het wel eens voor elkaar gekregen door iedere dag dezelfde fax te sturen, net zolang totdat iemand zijn bakje overvol liep en dacht dat hij maar eens moest bellen. En dat was nu net wat ik wilde: aandacht. Henk de Greef