r.i.p. Ruben van den Oord

Ik heb heel bewust de achtergrond van de kandidaat gefaseerd ontvouwen. Zou het voor werkgevers uitmaken of de kandidaat in zijn sollicitatiebrief volledige openheid van zaken geeft? Zou het zijn kans op een baan vergroten of juist verkleinen als meteen in de brief staat waarom hij onder zijn niveau solliciteert?

Goed punt John. Eerlijk gezegd weet ik dat niet. Het UWV stelt zich op het punt dat "ieder werk passend is". Als de kandidaat uitdrukkelijk wordt gestimuleerd om ook onder zijn niveau te solliciteren, zou het nog interpretatie van de kandidaat zelf kunnen zijn. Aan de andere kant weet het UWV ook wel dat iemand die met een HBO opleiding en dito ervaring naar een MBO functie solliciteert vaak al aan de poort wordt weggefilterd. Daarom vond ik het wel een aardige exercitie om deze aansporingen van het UWV richting kandidaat nu eens vanuit het perspectief van de werkgever te bekijken. Vanuit het UWV worden diverse projecten geïnitieerd om de werklozen aan een baan te helpen. Zo zijn er projecten waarbij de werkzoekende zich dagelijks op bij het UWV moet melden om 5 sollicitaties de deur uit te doen. Voor een gedeelte van de beroepsbevolking zal dat een goede oplossing zijn, maar een ander (belangrijk) gedeelte zal dit als uiterst frustrerend ervaren. Juist nu de professionals en masse de social media hebben omarmt, en er geen detail van iemands carrière verhuld blijft lijken de stimuli van het UWV een tegengesteld effect te bereiken. Het UWV lijkt zich niet te realiseren dat er voor een succesvolle match twee partijen nodig zijn; kandidaat en werkgever. Het UWV lijkt te denken dat werkgevers blij zijn met alles wat ze kunnen krijgen. Het is mij wel duidelijk dat de kandidaat maar bitter weinig kans maakt om door te gaan naar de volgende ronde. Ik herken dat wel uit eerdere persoonlijke ervaringen. Mijn CV is uitgebreid, stevig, maar ook te divers om binnen de grenzen van een functieprofiel te passen. Ik mocht wel bij heel veel werkgevers op een eerste gesprek komen, zo vaak zelfs dat ik op een gegeven moment het gevoel kreeg dat ik alleen werd uitgenodigd om eens te zien wat voor figuur er nou achter dat exotische CV zat. Gevalletje 'aapies kijken'. Zowel de werkzoekende als de werkgever worden zo onnodig op kosten gejaagd. Dat lijkt me een ongewenst bij-effect.

DEEL 4 Je besluit de kandidaat te confronteren met je bevindingen. In een persoonlijk gesprek vertel je wat je gedachten zijn over deze hele gang van zaken. Je besluit om je 'werkgevershoedje' af te zetten en gewoon eens als mens om uitleg te vragen. De kandidaat geeft uitleg: Door de crisis is hij ruim een jaar geleden zijn baan kwijtgeraakt, en geniet momenteel een uitkering. Hij vertelt dat hij expert is in zijn niche, maar dat op het moment mensen van zijn kaliber niet zo gewild zijn op de arbeidsmarkt. Omdat hij nu al geruime tijd thuis zit heeft het uitvoeringsbureau van het UWV hem een speciaal traject aangeboden om hem zo snel mogelijk aan het werk te krijgen. Hij heeft de opdracht gekregen om minimaal twee sollicitaties per dag te doen en hem is dwingend geadviseerd om zijn (voor zijn doen) toch al beknopte CV van 6 A4-tjes terug te brengen naar 2 pagina's. Verder moet hij van de UWV medewerker zijn CV aanpassen aan de vacature. Aangezien het UWV zich op het standpunt stelt dat ieder werk passend is, dient hij ook te solliciteren op vacatures waar hij te overgekwalificeerd voor is. Om niet meteen bij de schriftelijke selectieronde buiten de boot te vallen verwacht het UWV dat hij zijn CV 'lichter' maakt, om zo de kans op een baan te vergroten. VRAAG 4 Is eigenlijk geen vraag. Ik hoop op een levendige discussie rondom de volgende issues: Mag het UWV wel aan de kandidaat vragen om zijn achtergrond te verbloemen. Zowel ethisch als wettelijk. Is dit een strategie die werkgevers accepteren? Hoe kijken de werkgevers onder ons naar de kandidaat op het moment dat hij wel zou worden aangenomen, en dit verhaal komt op een later moment naar buiten? Deze casus is waar gebeurd. Ik heb hier wel een mening over, maar dat is maar één mening. Bovendien ben ik geen werkgever.

Ik weet wel van de vorige meetings dat er toch heel wat personen waren die ik graag had willen spreken, maar uiteindelijk niet gesproken heb. En waren er een aantal personen die mij wilden spreken en evenzo zonder resultaat huiswaarts keerden. Oplossing: Roep even met wie je absoluut wilt kennismaken de 26-ste (admins: apart draadje?) en dan gaat het vast wel goed komen. Mijn voorzet: Paul Oudshoorn heeft nu al 2x achter het net gevist, dus voor Paul wil ik graag even tijd vrijmaken (als hij komt). Met Frans Sijtsma heb ik al wat langer contact, maar we hebben elkaar nog nooit offline gesproken. Dus Frans, biertje? Verder wil ik Danny Jansen nog wel even de hand schudden, wel fijn om het gezicht achter de naam te kennen. Leuk om iedereen die ik al wel ken ook weer eens te zien/spreken.

Ik zou de inzendingen per PM laten doen, Marcel. Niet op het forum. Dan blijft het nog een verrassing wie er genomineerd is en wie er wint....

Twee kaarten voor FC Twente laat ik gaan, maar als je met twee kaarten voor Ajax komt, ben ik je man. De grens voor wat ethisch is bij mij afhankelijk van twee factoren: 1) De geste dient de andere partij niet te verplichten, tenzij het een gratis-bij-aankoop-van-actie is die voor alle klanten geldt. 2) Ik moet er bij de eerstkomende businessborrel er vrijuit over kunnen praten. Onder de goed koopmanschap vallen wat mij betreft de kaarten voor Ajax, een flesje wijn, een etentje, een avondje theater. Zeg maar alle 'consumables' tot €150,-. Als de relatie al langer bestaat, mogen (over en weer) de 'waarderingen voor de goede relatie' best wel eens iets meer kosten. Een seizoenskaart Ajax, een weekendje weg, hapje bij Oud Sluis e.d. De grens wordt in ieder geval overschreden als er keukens, auto's, computers, appartementen en meer van zulks aan te pas komen.

Nee. Punt. Ik zou die verkoper bij kop en kont pakken en hem eigenhandig op straat flikkeren, zijn baas bellen en vertellen wat er is gebeurd. Dit is in de afgelopen 23 jaar mijn standpunt geweest, en ik heb er geen dag spijt van gehad. Ook zonder dit soort praktijken kun je een mooi bedrijf opbouwen. Maar als het even wat minder met je gaat en je niets anders meer hebt dan een goed stel hersens en je integriteit in graniet hebt staan, kun je terugvallen op je netwerk. Anders ben je toast. Ik ben niet roomser dan de paus, en maak meer fouten dan me lief is. Maar ik kan iedereen recht in de ogen aankijken en iedere discussie over mijn integriteit durf ik in het openbaar te voeren. Maar wat zou ik op dit moment die 100K graag willen hebben :-\

DEEL 3 Je besluit om je collega-ondernemers op Higherlevel om advies te vragen ;) Twee adviezen volg je op: Referenties nabellen en de kandidaat 'door Google halen'. De eerste referentie die je belt verrast je. De kandidaat heeft inderdaad naar zeer grote tevredenheid bij dit bedrijf gewerkt. De kandidaat is na 7 jaar trouwe dienst zelf opgestapt omdat de carrièremogelijkheden elders meer perspectief boden. Maar je komt wel achter iets anders: De kandidaat heeft een veel zwaarder profiel dan je uit zijn CV zou kunnen opmaken. In zijn vorige functie was hij niet medewerker, maar manager en gaf leiding over een afdeling van 12 man. Zijn opleiding houdt op het CV op bij het MBO, maar de kandidaat heeft een afgeronde HBO opleiding en door zelfstudie en aanvullende cursussen acteert hij op WO-niveau. Op het moment dat je de kandidaat checkt via Google, is je verbazing nog veel groter. Meer dan 20.000 zoekresultaten, interviews, heeft artikelen in vaktijdschriften geschreven, LinkedIn verraadt een heel breed en kwalitatief groot netwerk, Facebook, Twitter... De kandidaat heeft zijn online-presence en personal branding goed voor elkaar. Zijn expertise ligt vooral binnen één hele specifieke niche, een niche waar jouw bedrijf niets mee heeft. VRAAG 3 Wat is nu het eerste wat je denkt? Hoe reageer je naar de kandidaat?

DEEL 2 Je kunt er niet je vinger achter krijgen wàt er nu eigenlijk 'mis' is met deze kandidaat, maar je voelt aan je ondernemerswater dat er 'iets' niet klopt. Je nodigt de kandidaat uit voor een tweede gesprek waarin je toch wat meer doorvraagt over zijn eerdere functies. Het valt je op dat de kandidaat iets minder zeker overkomt dan in het eerste gesprek. Dit is vooral merkbaar op momenten dat je vraagt wat hij binnen die functie voor taakomschrijving had en op welke manier hij daar invulling aan heeft gegeven. Zodra je vraagt naar hele specifieke details is de kandidaat nog het minst op zijn gemak. Toch hoop je dat het vals alarm is, want hij zou wel 'the best man for the job' zijn. VRAAG 2 Wat zou nu jouw vervolgstap zijn?

Ik kreeg vandaag een interessante casus voorgelegd welke ik graag met jullie wil delen. Het is een redelijk uitgebreid verhaal, maar de informatie -en daarmee de vragen- komen wel in gedeeltes. DEEL 1 Achtergrond: Binnen jouw bedrijf is er een administratieve vacature op MBO niveau. Niets spectaculairs, denk aan Commercieel Medewerker Binnendienst, Call Center Agent of iets dergelijks. Tijdens de selectieprocedure is er één kandidaat die er continue op een positieve manier uitspringt. De sollicitatiebrief is nèt iets verzorgder dan die van de andere kandidaten en op zijn CV is niets aan te merken. Tijdens de sollicitatiegesprekken antwoordt de kandidaat goed doordacht en formuleert hij zijn zinnen zorgvuldig. Opvallend is zijn taalgebruik en woordkeus; het verraadt een brede woordenschat en zijn uitspraak is duidelijk gearticuleerd. Hij lijkt zich bijzonder comfortabel te voelen in zijn krijtstreep -dat overigens hem ook beter lijkt te passen dan de kostuums van de andere kandidaten. Het is duidelijk dat hij gewend is een pak te dragen. VRAAG 1 Wat is jouw indruk van deze kandidaat?

Blijft de (mijns inziens legitieme) vraag onverminderd overeind staan: Waarom neem je dan niet even per PM contact op met dat desbetreffende HL-lid? Leg hem of haar voor wat je ter ore bent gekomen, en vraag om een toelichting. Zo ingewikkeld is dat toch niet? Dit forum hangt van goedwillende maar onvolmaakte ondernemers aan elkaar die ervaringen met elkaar delen "opdat een elck die het leest dit ten goede kan gebruiken ter leering ende vermaeck." Het lijkt me sterk dat het desbetreffende HL-lid niet zou openstaan voor een goedbedoelde raad of oprechte belangstelling. Het hufter-gehalte valt op dit forum wel mee geloof ik.

Met deze opmerking zet je HL en haar leden in een kwaad daglicht zonder enige onderbouwing, dat is op zijn zachtst gezegd weinig chique. Had je het chique gevonden als ik het Hl lid hier met naam had genoemd ? Mods zijn al ver voor deze post op de hoogte van mijn bevindingen. Danny Ik ben het wel met Ard eens. Als er een lid is dat zich schuldig maakt aan dubieuze praktijken, dan zou mijns inziens dat lid er persoonlijk op aangesproken moeten worden, bijvoorbeeld door per PM eens om opheldering te vragen. Maar met dit soort opmerkingen c.q. vage beschuldigingen scheer je in één keer alle leden in dezelfde beroepsgroep over dezelfde kam, en plaats je jezelf daarmee boven een ieder ander. Niet chique nee. Iemand met naam en toenaam noemen en openbaar op het schandblok zetten is iets wat onze beschaving al een tijdje heeft afgezworen, dus dat zou ronduit onbeschoft zijn geweest. Welke rol de mods hierin (zouden moeten) spelen is me niet helemaal duidelijk. Misschien dat je daar eens wat opheldering over kan geven. Wat wilde je daar mee bereiken dan? De mods zijn er om de discussies in goede banen te leiden, niet om de integriteit van je concurrent onder de loep te nemen. Bij mij komt het een beetje over als moddergooien. Zoals gezegd: Niet chique.

Een goede boterham in te verdienen? Hoe dan? Het trekt inderdaad een hoop volk aan dat op de één of andere manier er beter van wil worden. Check Marktplaats.nl maar eens, of de kolom "Zaken en Transacties" van de zaterdag-editie van de Telegraaf. Maar hoe ze daar geld aan denken te verdienen is me geheel onduidelijk. Natuurlijk, 'juristenkantoren' zoals het Haagse Q en het (wijlen) Haags Juristen College proberen rammelige CV-Ltd-Foundation producten te slijten aan wanhopige ondernemers. En dan zijn er nog de NvvK erkende schuldsaneerders, maar die werken aleen voor particulieren. Ondernemers die zich daar melden moeten eerst kun bedrijf staken en komen pas dan in aanmerking voor gefinancierde schuldhulpverlening. Dat is net zo effectief als je huis afbreken omdat je schuurtje in de fik staat. In tijden van crisis kun je drie typen ondernemers onderscheiden: Het type dat niet geholpen kan worden, het type dat niet geholpen wil worden en het type dat niet geholpen hoeft te worden. Type 1: "Er is een negative cashflow en het geld is op. Meneer de adviseur, kun u mij nu uit de stront trekken? Wat zegt u? Uw wilt betaald worden voor uw diensten? Ja, maar dat heb ik helemaal niet! Mijn bedrijf gaat onderuit en u wilt een voorschotnota voldaan hebben? Wat eens schande, over de ruggen van zielige ondernemers er zelf beter van willen worden! Ohooooohhhh!". *) Type 2: "Mijn bedrijf gaat hard achteruit, ik voorzie grote problemen. Meneer de adviseur, wat moet ik doen? Nee, maar in mijn branche werkt dat niet zo. Dus u zegt dat ik het niet goed doe? U kunt het zeker allemaal beter? U vind dat ik/mijn bedrijf moet veranderen? Wat een waardeloze adviseur!" Type 3: "Dames en heren van het managementteam: tijd voor maatregelen. Finance: Ik wil morgenochtend een begroting op mijn bureau met een 25% kostenreductie. Laat de controller 50.000 euro reserveren voor advocaatkosten. Kan me niet schelen waar ie het vandaan haalt. HRM: Alle freelancers en uitzendkrachten moeten er per direct uit. Alle tijdelijke contracten mogen niet verlengd worden. Ik wil morgenochtend een lijst van al het personeel dat onvoldoende presteert." Marketing: "Per direct alle lange termijn communicatie stoppen en verdubbel de inspanningen op Direct Marketing. Communicatie: Trek dat crisiscommunicatieplan uit de kast en bereid je voor op vragen van journalisten. Sales: Zet je mensen op scherp. Ik wil de voorraden halveren, dus er moet flink veel verkocht worden. Vertegenwoordigers die 20% plussen krijgen een Flatscreen TV, wie 10% in verkopen daalt vliegt er uit. Productmanagement: Ik wil een uitgebreide analyse van het product portfolio en de plaats in de markt ten opzichte van de concurrentie. Alle producten ouder dan drie jaar moeten gerestyled worden. Annie, bel onze vaste adviseur op en maak een afspraak voor morgen einde van de middag. Ik wil er zeker van zijn dat we niets over het hoofd zien. Dit moeten we goed aanpakken mensen, want als die kredietmarkt volgend jaar inderdaad in mekaar klapt, moeten we er goed op voorbereid zijn." *) Edit: Type 1 iets verduidelijkt n.a.v. post henkh

Om de doodeenvoudige reden dat de adviseur het dossier kent en eerder met het bijltje heeft gehakt. Die weet bijvoorbeeld dat Bank X beleid sus heeft terwijl Bank Y een ander beleid voert. Het is zelfs zo dat als de adviseur eerder met dezelfde bank heeft onderhandeld, hij weet welke contactpersonen voor welk argument in meer of mindere mate gevoelig is. Op het forum heeft cliënt het bijvoorbeeld alleen maar over "de bank". Verder kan en wil cliënt niet alle details van een bepaalde situatie op een openbaar forum delen. Dat zou het proces trouwens in ernstige mate kunnen verstoren. Banken lezen mee op Higherlevel. En je wilt echt niet dat je tijdens de onderhandelingen wordt geconfronteerd met een pissige bankier die zijn toeschietelijkheid nu uitgebreid op het internet terug ziet. Die gooit dan alle deuren ineens dicht. Er is namelijk ook nog zoiets als interne bankpolitiek. Ik heb tientallen ondernemers gesproken die hier op het forum hun problemen neerlegden. En er was er niet één bij waar de werkelijke situatie er precies zo uitzag zoals op het forum beschreven was. En dat varieerde van "Ik heb anderhalve ton schuld en ga misschien failliet" (bleek: Ik heb 2,5 miljoen euro schuld en heb via een constructie de bank een hak gezet en nu zijn ze kwaad") tot "ik heb anderhalve ton schuld en ga misschien failliet" (bleek: ik kan één rekening van €1.250,- niet betalen en heb geen vooruitzichten op nieuwe klussen"). Als cliënt dan op basis van halve informatie van 20 anderen 15 verschillende adviezen krijgt, ben je als adviseur de meeste van je kostbare tijd bezig om weer opnieuw alles uit te leggen en zijn vertrouwen terug te winnen. Terwijl die ondernemer maar één ding moet doen: Geld maken! Ik heb ooit een ondernemer bijgestaan die hier op dit forum alles, maar dan ook alles verifieerde wat ik zei. Ik was meerdere uren per dag alleen maar bezig om het allemaal nog een keer uit te leggen, nog een keer op de strategie te laten focussen, nog maar een keer laten zien dat een bepaalde actie nu op dit moment gevolgen heeft op een later moment in het traject. Hij verifieerde zich zo regelrecht een faillissement in. Maar als hij die tijd nu had genomen om nieuwe klanten aan te boren was dat zeker niet nodig geweest. Iedere situatie is uniek en vraagt om maatwerk. Je kunt gewoonweg geen second opinion vragen zonder daarbij de volledige openheid van zaken te geven. En dat gaat op een forum nu eenmaal wat lastig.

Ben ik mee aan de slag geweest. Is geen haalbare kaart. De risicoanalyses zijn dermate ingewikkeld en van zoveel factoren afhankelijk dat de drie actuarissen die ik daarvoor benaderd had daar hun vingers niet aan wilden branden. En dan de diverse uitsluitingsclausules... hoe bepaal je die? Je kunt pas weten of er bestuursaansprakelijkheid is, als de tent op de fles is en de curator heeft vastgesteld dat daar sprake van is. Pauliana? Achteraf is het makkelijk praten, maar hoe kun je dat in godsnaam onder zoveel tijdsdruk beoordelen? Wat is het moment waarop je als verzekeraar dan tegen de ondernemer zegt "Sorry, je had eerder moeten komen" of "Nee, je bent veel te vroeg, je gaat nog niet failliet". Je ontneemt dan volledig de prikkel voor de ondernemer om voor zijn hut te knokken -voor zover die er nu wel zou zijn. Nu is in de meeste gevallen al de moraal "laat een ander het maar oplossen". Zorg dat je 10 - 20K op een aparte bankrekening hebt staan voor al die gevallen waar je rechtsbijstandsverzekering het laat afweten. Het is de beste ondernemerstip die ik in tijden gehoord heb. Reus!

Het aller- aller- allerbelangrijkste in een traject als deze is dat er een strategie wordt bepaald waar niet meer vanaf geweken wordt. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden, maar het heeft geen enkele zin om een stukje van de ene weg te bewandelen en daarna een stukje van de andere weg om even later... je snapt het wel. Het is ook niet dat één strategie de beste strategie is. Ik denk dat iedere strategie -behalve de 'struisvogeltactiek'- evenveel kans van slagen heeft. Als je een adviseur gevonden hebt waar jij het vertrouwen in hebt, gééf hem of haar dan ook het vertrouwen. Een goed adviseur zal je goed informeren en voorbereiden op de volgende stap en vertellen wat je moet doen, maar ook niet verder dan de volgende stap. En daarna de volgende stap... en de volgende. Het heeft helemaal geen zin om jou als ondernemer te overladen met alle mitsen en maren die nog een paar stappen verder liggen. Jij zult je hoofd zoveel mogelijk vrij moeten houden om je te kunnen concentreren op dat wat alleen jij kan: Geld verdienen met jouw bedrijf. Omzet maken, meer omzet maken en dan nog een beetje erbij. Snijden in de kosten, liquideren wat geliquideerd kan worden en nog een keer met de kaasschaaf er overheen. Dat is het enige dat je namelijk kan redden. Je hebt niets aan een extra financiering als niet de kern van het probleem wordt aangepakt. Dan is een financiering namelijk alleen maar uitstel van een veel zwaardere executie. De kosten lopen alleen maar op, terwijl de munten lachend via de achterdeur naar buiten blijven rollen. Laat jouw adviseur de klappen maar opvangen. Daar heeft ie tenslotte die dikke huid voor. Laat hem maar tijd rekken, laat hem maar die windvanger zijn zodat jij je niet om de shit hoeft te bekommeren. Maar vertrouw bovenal op zijn kennis en ervaring. Bij een dreigend faillissement is de factor tijd je grootste vijand. Verdoe alsjeblieft geen tijd door bij alles wat je adviseur zegt een second opinion op een forum of elders te vragen. Want die second opinion is net zo goed waar als wat je adviseur je aanraadt te doen. Maar niet binnen de strategie van je adviseur. Echte insolventiespecialisten zijn er niet veel, maar die er wel zijn, hebben allemaal een andere mening en een andere strategie. En iedere strategie heeft evenveel kans van slagen zolang je die strategie maar consequent blijft volgen. Neem eens contact op met StevenK of Marco van den Maagdenburg. Beiden hebben verstand van zaken en zijn je vertrouwen meer dan waard.

Een woord vooraf (tromgeroffel en vioolmuziek): Bij een 50/50 verdeling is het verstandig om in de aandeelhoudersovereenkomst op te nemen dat "in geval van het staken der stemmen" (ofwel, de beide aandeelhouders kunnen het niet eens worden over een bepaalde beslissing) de beide partners ieder een vertrouwenspersoon aanwijzen welke samen een derde aanwijzen om gedrieën een beslissing te forceren. Het forum staat vol met horrorverhalen van lamgelegde BV's omdat de aandeelhouders maar niet tot overeenstemming kunnen komen. En dan nu weer on-topic (nog meer tromgeroffel en vioolmuziek): Als er een positieve cashflow is -en er dus meer geld binnenkomt dan er uit gaat- maar er wordt nog geen winst geboekt, kan de champagne nog even in de koelkast blijven maar hoeft de stekker nog niet uit de onderneming. Negenennegentig procent van de ondernemers zegt dat de begroting conservatief is opgesteld en negenennegentig procent van de start-ups heeft binnen een jaar aanvullende financiering nodig. De kans dat jullie begroting wel aansluit op de praktijk is dus niet zo heel erg groot. Maar omdat je nooit "nooit" mag zeggen, zou je kunnen afspreken dat de investering in 3 tranches van 50K wordt opgedeeld. Bij iedere investeringsronde is de investeerder dan 16,5% aandelen rijker. Overigens krijgt een financier zelden aandelen in ruil voor de financiering. Een financier ontvangt namelijk rente. Een investeerder daarentegen ontvangt weer geen rente maar dividend op zijn verworven aandelen. Hou dit verschil goed voor ogen.

Als de BV niet aan haar verplichtingen kan voldoen (de huur niet meer kan betalen), dan vist de huurbaas bij een faillissement van de BV achter het net. Door het contract in privé af te sluiten, creëert de huurbaas de schijnzekerheid dat de huurpenningen in ieder geval uit het privévermogen betaald kunnen worden. Niet doen dus, en nee... dit is zeker niet de normaalste gang van zaken.

EénMansZaak

Vaak gaat voor dit soort situaties het aloude ondernemersadagium op: "Soms is het eenvoudiger om vergeving te vragen dan om toestemming te krijgen". De gemeente wil met die regel voorkomen dat je je huis en garage vol met personeel hebt zitten. Die komen dan allemaal met de auto naar hun werk. Kun je je voorstellen als er bij jou in de straat 5 van dit soort ontheffingen zijn verleend die allemaal 7 man personeel in hun huis hebben rondlopen? Daar zijn bijvoorbeeld parkeervoorzieningen helemaal niet op voorbereid. Als de gemeente eenmaal een ontheffing heeft verleend, zal ze niet zo snel komen controleren. Pas bij klachten uit de buurt of bij een verzoek tot handhaving komen ze in actie. Als jij niemand overlast bezorgt, zal; het de gemeente het verder roesten.

Volgens mij is dit geen probleem. Je mag de auto privé rijden, en daar betaal je bijtelling voor. De auto die je privé dan tot je beschikking hebt, zet je vervolgens zakelijk in en daar mag je dan de zakelijk gereden kilometers verrekenen tegen € 0,19. Wie de eigenaar van de auto is doet niet ter zake. Neem het bovenstaande niet meteen over als 'waarheid', want er zijn hier op het forum meerderen die veel meer verstand van belastingzaken hebben dan ik.

Ja, dat is jouw vraag en het antwoord op die vraag is dus: Ja. De curator heeft geen grip op het vermogen binnen de VOF van de overige vennoten. Maar aangezien jij ook in die VOF zit, zal de curator dat deel terecht opeisen. Als gevolg daarvan zal a) de VOF ontbonden moeten worden zoals Richard hierboven schetst of b) de overige vennoten zullen jou moeten uitkopen tegen een reële waarde en de uitkoopsom op de boedelrekening moeten storten. MAAR... Aangezien jij die VOF met jouw vrouw drijft en jullie in gemeenschap van goederen zijn gehuwd zullen jullie beiden -in geval van bestuursaansprakelijkheid- failliet worden verklaard. Het vermogen van de hele VOF komt vervolgens de boedel toe. Dringt bij mij de vraag zich op: Waarom zou jou bestuursaansprakelijkheid kunnen worden verweten? Jaarrekeningen niet tijdig gedeponeerd? Iets te hoge rekening-courantverhouding? Andere onoorbare praktijken? Ik weet er wel alvast ééntje: Het overhevelen van de BV-klanten naar de VOF. Dat is gegarandeerd een BA-tje en bovendien strafbaar als zijnde economisch delict. Het klantenbestand is mede-bepalend voor de waarde van de BV. Een waarde die de curator maar wat graag wil verzilveren door het klantenbestand aan concurrenten te koop aan te bieden. Jij verhindert dat, althans dat probeer je. Daarmee benadeel je schuldeisers en dat is hoe dan ook paulianeus. En pauliana is onbehoorlijk bestuur, waarmee het kringetje weer rond is. Dus als je verder alles netjes hebt gedaan, dan zou ik als ik jou was als de sodemieter die klanten weer onder de BV 'hangen'. Mocht de BV failleren, blijf je prive buiten schot. En daar was het bij de oprichting tenslotte allemaal om te doen. In plaats van je druk te maken om allerlei slimmigheden die de curator en wetgever al honderden keren hebben gezien en dichtgetimmert, zou ik me maar druk maken over een crediteurenakkoord om een faillissement te voorkomen. Veel zinniger.

Er is geen bank die zal financieren zonder cijfers. Dus nee, dat is niet reëel van de werkgever. Wie zijn bedrijf te koop zet zal juist met prachtige (opgeklopte) winstcijfers op de proppen komen om te laten zien wat voor geweldige investering zijn bedrijf is. Weten jullie waarom de werkgever zijn bedrijf aan jullie aanbiedt? Is het een naderende pensioengerechtigde leeftijd, heeft de werkgever privéproblemen (scheiding) of draait de hut niet meer zo geweldig als voorheen? Wat de reden voor dit spontane aanbod ook is, zonder cijfers zal niemand (jullie incluis!) geld geven zonder te weten waarvoor er nu eigenlijk betaald wordt. Alleen als de koper al een vergelijkbaar bedrijf heeft en de aangekochte onderneming in zijn eigen tent kan integreren zal omzet een leidend argument zijn om tot aankoop over te gaan. In alle andere gevallen zullen kosten en winstcijfers bepalend zijn in de afweging of de overname een goede investering is.

Kort antwoord: Ja. Iets langer antwoord: Ja, mits je aan de eisen voldoet. Het hebben van eigen vermogen is daar veelal één van. Als je 150K nodig hebt voor een fashion retail onderneming dan heb je niet zoveel aan 35K. Erg veel starters gaan voortijdig ten onder door onderfinanciering. En eerlijk gezegd vind ik 150K voor retail (in welke branche dan ook) een wat krappe financieringsbehoefte. Ik ken je businessplan natuurlijk niet, maar gevoelsmatig komt 250-350K me veel redelijker voor.

Uiteindelijk zal de klant altijd de verzendkosten betalen. Hetzij als kostenopslag in de prijscalculatie, of anders als losse factuurpost. Eventueel kun je bij besteding vanaf € XX,- de verzendkosten laten vervallen. In dat geval krijgt de klant natuurlijk geen kwantumkorting meer. Je zult zelf een afweging moeten maken welke calculatiemethode voor jou het beste werkt. Jouw product kost € 4,20 ex btw. Als de verzendkosten € 0,80 bedragen en je vooral enkele stuks verwacht te verkopen kun je er voor kiezen om je prijs op € 5,- te houden en de klant geen verzendkosten in rekening te brengen. In je communicatie kun je dan "Gratis verzending" roepen, en gratis -zo weten wij- vinden klanten fijn. Verder denk ik dat je jezelf moet afvragen of een product van € 4,20 wel de moeite waard is om als enkel stuk te verzenden. De verzendkosten zijn bij € 0,80 toch al grofweg 20% van de prijs. Wordt jouw product dan niet te duur? En is het alle moeite (product in een verzendenvelop doen, frankeren en ter post aanbieden) wel waard voor een marge van zeg max. € 2,10? Kun je jouw product niet beter per 10 stuks verkopen? Succes met ondernemen!