StevenK

Tenzij er een bestuursverbod opgelegd is, kan er opnieuw een BV gestart worden. Wat niet zomaar kan is een onderneming in een andere vennootschap onderbrengen. Waar jij vooral tegenaan loopt is dat curatoren soms beperkt in zijn in hun mogelijkheden onderzoek te doen of verhaal te zoeken, vooral in de situatie dat er niet direct iets te vinden is waarop, plat gezegd, beslag gelegd kan worden. Want als een curator een aansprakelijkheidsprocedure voert, moet hij wel enige verwachting hebben dat die procedure iets oplevert, want anders berokkent hij vooral de gezamenlijke schuldeisers schade vanwege de kosten van die procedure.

Dat is het mooie van contractsvrijheid. Er is geen normaal. En juist bij zelfstandigen in de sales zie je allerlei varianten. Dat gezegd hebbende. vind ik dat wanneer er een beloning per uur afgesproken wordt, ik het wel als erg zuinig ervaar wanneer reistijd niet wordt vergoed en zelf zou ik op zo'n voorstel niet eens ingaan.

Je bent ondernemer. Je bepaalt zelf hoe je je onderneming inricht. En als jouw opdrachtgever zich daar niet in kan vinden, dan doe je geen zaken met die ondernemer. Ook dat is de vrijheid ondernemerschap.

Let overigens wel op dat het nog steeds zo kan zijn dat jouw verhouding met één van jouw opdrachtgevers nog steeds kwalificeert als een dienstverband en dat één betaalde klus dat niet verandert.

Die regel over wijziging bij keuzevermogen geldt niet alleen voor auto's maar voor elk bedrijfsmiddel. En die regel houdt in dat je alleen achteraf kunt wijzigen als er bijzondere omstandigheden zijn die dit rechtvaardigen. Bijvoorbeeld de situatie dat dat je een bedrijfsmiddel helemaal niet meer zakelijk gebruikt. Maar enkel fiscale motieven of ontwikkelingen zijn geen 'bijzondere omstandigheden'. De makkelijkste manier is het ding inruilen, waarbij je zakelijk een factuur schrijft voor de oude en de nieuwe aan privé laat factureren. Is er meteen een excuus voor één van de mooiste activiteiten: iets nieuws / anders kopen :)

Door de dienst actief af te nemen heb je in ieder geval het gerechtvaardigde vertrouwen gewekt dat je moeder bevoegd was te tekenen. En deze partijen zijn al heel erg gewend met dit bijltje te hakken, dus van een boze brief of dreiging met een procedure gaan ze niet onder de indruk zijn. De meeste kans maak je nog met een poging het contract om te laten zetten naar iets waar je wel wat aan hebt.

Indirect wel: een pandrecht levert je het recht op over te aan tot executoriale verkoop, maar je kunt als pandhouder niet zomaar eigenaar worden van het onderpand. Ik zou dan eerder denken aan een bepaling in de koopovereenkomst waarbij de koper zich verplicht om bij uitblijven van tijdige betaling ontslag te nemen als bestuurder en de aandelen te leveren tegen een prijs van ten hoogste het nog te betalen bedrag. Maar dat is bij uitstek iets dat een notaris voor je uit zou kunnen werken. Maar met wat jij hier schetst kan ik me niet voorstellen dat je compagnon mee gaan werken aan iets in deze richting en dat jouw uitweg er vooral in zal gaan liggen dat je je werkzaamheden neerlegt. Maar vertegenwoordigen de aandelen überhaupt een waarde, aangezien er geen geld is en je kennelijk ook al uitgaat van de sitautie dat er geen financiering te krijgen is?

*hoe* is wel degelijk de zorg van TS, want TS zal de deurwaarder toch moeten instrueren over de executie. En afhankelijk van alle verdere informatie is het in zo'n situatie vaak nuttig om een deskundige (advocaat/incassojurist) in te zetten omdat die op basis van analyse van het dossier de deurwaarder kan instrueren.

Feitelijk heb dan een inkoopverklaring. Het is jouw verantwoordelijkheid om ook te verwerken waar je iets koop. Niet alleen fiscaal, maar ook juridisch. Stel dat blijkt dat die partij gestolen is. Als je dan niet aan kunt tonen van wie dat gekocht hebt, heb je ineens een strafrechtelijk probleem. Hoezo is dat 'natuurlijk'. Of bedoel je dat de tegenpartij een ondernemer is die het zonder bon wil verkopen? Dan snap ik het maar dat is juist waar zo ongeveer alle anti-witwasregelgeving op gericht is... Dan lees je dat verkeerd. Inkoop is geen omzet. Sterker nog, het is andersom: als jij zwart inkoopt, maar wit verkoopt, dan betaal je BTW over de hele verkoopwaarde, in plaats van alleen over je marge, omdat er geen sprake is van vooraftrek. Geen flauw idee (maar juist als er geen iC verwerving is is er dus ook geen geautomatiseerde verwerking, dus alleen bij een boekenonderzoek zou dit boven komen drijven, zou ik zo denken), maar waarom zou jij je daar druk om maken? Zie boven: het is geen keuze. Jij moet als ondernemer alle materieel relevante informatie in je boekhouding verwerken.

De waarde van het aandeel van beiden is in de basis gelijk, omdat beiden aanspraak hebben op hetzelfde aandeel in het bedrijfsresultaat. Achteraf aanspraak maken op meer is meestal vooral een recept voor ruzie..

Ik zou - hooguit - in je administratie die nummering aanpassen, maar niet je klanten gaan vermoeien met een credit.

Kwam hier laatst ook al niet een topic met een uitgebreide uitleg van @Joost Rietveld voorbij?

En toch heeft hij een punt: over het deel van de winst dat je gebruikt om je onderneming te financieren betaal je alleen vennootschapsbelasting.

handboek ondernemen. https://www.belastingdienst.nl/wps/wcm/connect/bldcontentnl/themaoverstijgend/brochures_en_publicaties/handboek-ondernemen-2024

Je hebt een overeenkomst waarvan je afgesproken hebt dat die met een opzegtermijn tussentijds opgezegd kan worden. Als je wil argumenteren dat die opzegging onredelijk is, zul je aan moeten voeren waarom in dit specifieke geval een beroep op dat beding onredelijk is. Want bij de verlenging heb je niet een langere opzegtermijn bedongen en, zo begrijp ik, je hebt deze opzegtermijn de afgelopen 14 jaar wel geaccepteerd, maar nu er een beroep op wordt gedaan, ben je het er niet mee eens. Hoe zou je het zien als het andersom was, als jij opgezegd had? Zou je dan ook, ondanks deze bepaling, bereid zijn geweest een vergoeding te betalen? Het gaat niet om de vraag of ze er iets voor doen, maar hoe de contractuele relatie ligt. En ook daarvoor geldt dat de beoordeling daarvan casuïstisch is, maar de basis is wel dat jij een overeenkomst met het bureau hebt, niet met de eindklant. Dus stel een duidelijk dossier samen (bijvoorbeeld alle correspondentie chronologisch) en leg dat voor aan een specialist.

In die beperkende werking van de redelijkheid en billijkheid zie ik dit geval niet zoveel muziek, vooral omdat de partij tegen wie TS die vordering instelt, het tussenbureau, zit met de situatie dat de overeenkomst met de eindklant eindigt. Als geoordeeld wordt dat er sprake is van een overeenkomst tussen twee ondernemers dan mag je bij zo'n duidelijke bepaling toch echt wel uitgaan van de letterlijke uitleg van die bepaling.

Het contract laat dus ruimte om op te zeggen. De vraag is of je je nu nog steeds genoeg ondernemer voelt om te zeggen: 'ik heb het risico geaccepteerd, dus hier houdt het voor me op' of dat er je ervoor kiest te zeggen: 'ik wel gezegd dat ik ondernemer ben, maar ik ga nu toch kijken wat ik ervan kan maken door de stelling te betrekken dat ik feitelijk werknemer ben'. Of je juridisch werknemer bent, is afhankelijk van heel omstandigheden. Dat je dit al 14 jaar doet, via een tussenpersoon, dat de overeenkomst voor 40 uur per week is en dat je een lijnmanager hebt die jou aanstuurt zijn in ieder geval handvatten doen vermoeden dat de relatie als arbeidsrelatie kwalificeert. Juist omdat het zo casuïstisch is, doe je, als die 'ik ben eigenlijk werknemer' route wil onderzoeken, er goed aan advies te zoeken bij een specialist, waarbij mijn advies is te kijken naar een advocaat die aangesloten is bij de VAAN.

Klopt, de wet heeft het over het geheel staken van één of meer gehele ondernemingen en niet over het beëindigen van het (IB) ondernemerschap (artikel 3.79 Wet IB)

De boekwaarde was 20.260 - 10.449 = 9.811 Je hebt dus een verkoopverlies van 9.811 - 7.851,24 = 1.959,76. Dus bij de verwerking van deze boeking moet Die 9.811 credit boeken op de balans bij waarde voertuigen En ergens in je V&W boek je die 1.959,76 als boekverlies, dus heb je een boeking: Rekening Debet Credit Verkoopopbrengst 7.851,24 Boekverlies 1.956,76 waarde voertuigen 9.811,--

Geen BTW op de factuur, dan gewoon de factuur verwerken alsof er geen BTW op staat.

Die post van Roel, kunnen we daar niet meteen een artikel ofzo van maken? Super!

Nee, dat hoeft niet. Je kunt toch meer dan één bankrekening hebben in je administratie. Uiteraard doe je er wel verstandig aan ook de rest goed te verwerken, zodat ook duidelijk is welke kosten bij welke onderneming horen maar eigenlijk is dit niet anders dan wat ik in mijn advocatenpraktijk had, waar elke advocaat binnen de maatschap zijn eigen broek op mocht houden en dus dus zowel omzet als kosten toegerekend werden aan de juiste advocaat. Ik kan me wel voorstellen dat in veel situaties het voeren van twee administraties makkelijker is dan in de administratie die scheiding bijhouden.

Dit gaat alleen op in de situatie dat er geen afwijkende afspraak is gemaakt over winstverdeling. Het is zeker niet ongebruikelijk om bijvoorbeeld eerst een bedrag per persoon op basis van een parameter (bijvoorbeeld gewerkte of gefactureerde uren) toe te rekenen en pas daarna het restant te verdelen,

Eerlijk gezegd zou ik het ten aanzien van de winstverdeling niet onredelijk vinden om naar rato van inzet te verdelen, maar om de eigendom / het aandeel in de opbrengst van de verkoop ook zo te verdelen vind ik niet logisch. Je hebt er toch met drieën voor gekozen eigenaar te zijn.

KIA is ook weer in de IB sfeer: het verlaagt je belasting, maar het heeft geen invloed op de balanswaarde van je investering.