Jonny Doe

Advocaten en juristen zijn doorgaans geen dommeriken. De fotograaf kan wel verklaren dat hij nooit direct opdracht gegeven heeft aan de betreffende advocaten of het betreffende kantoor maar daarmee staat nog niet vast dat dat niet impliciet is gebeurd door een andere partij, bijvoorbeeld een van de verzamelsites voor foto's. Als je als fotograaf je foto ter beschikking stelt moet je waarschijnlijk of eigenlijk altijd akkoord gaan met algemene voorwaarden. Je kan als partij in een juridisch conflict ook kiezen om eenzijdig van een claim af te zien en wetend dat je sterk staat je verder afzijdig houden van de zaak, want waarom tijd besteden aan een kansloze zaak terwijl je het heel druk hebt. En als je dan ook nog boos bent is het extra verleidelijk om niets te doen omdat de kosten van de andere partij alleen oplopen. Als bovenstaand aan de hand is, volgens mij verre van ondenkbeeldig, dan heeft TS inderdaad een smaad en laster probleem als hij namen gaat noemen. Dat de betreffende advocaten dit vaker zouden doen blijkt helemaal nergens uit. Wel zie je partijen namens anderen claims indienen zoek hier of elders maar op Getty Images. Zeg niet dat dit aan de hand is maar de "devil" is altijd in de "details" die we niet kennen.

De kern van de zaak zoals ik het begrijp is het verhalen van de kosten van rechtsbijstand op de claimende partij terwijl de aanleiding om te claimen veel eerder een gevoel van onrecht is. Voor zover ik begrijp en zie in diverse jurisprudentie worden de kosten vaak (altijd?) maar voor een deel toegewezen volgens het zogenaamde liquidatietarief. In dit geval is de claim ingetrokken en de kosten voor het doen van onderzoek zullen niet veel groter zijn dan de claim zelf. Procederen om die kosten vergoed te krijgen zal (veel) meer gaan kosten en van die kosten zal in de praktijk ook maar een deel worden vergoed. Mijn vraag aan TS is dan ook waarom voor het verhalen van kosten is gekozen waar TS zelf niet veel beter van zal worden en niet voor aangifte van fraude of een klacht bij de deken?

Mogelijk kan er toch geregistreerd worden, en dan wel op een manier dat je er ook nog wat aan hebt. Je kunt "spelen" met de omschrijvingen van de waren/klassen. Ook is het mogelijk om niet voor een woordmerk te gaan, maar voor een woord-/beeldmerk (met grafische elementen). Als je derden wil gaan aanschrijven is het wel handig als je ook daadwerkelijk over een exclusief recht beschikt. Hallo Sjors. Van harte welkom op Higherlevel waar we altijd erg blij zijn met deskundige input. Vind het heel interessante opmerkingen die je hier maakt. Het spelen met omschrijving van de waren/klassen is bekend maar dan wel zodanig dat het voor de eventuele concurrent duidelijker wordt wat precies beschermd wordt in het register. Neem aan dat je door een specifiekere beschrijving meer kans is op bescherming beoogt te krijgen. Je neemt dan genoegen met een kleiner beschermingsomvang maar je doet dat bewust om toch enige bescherming te krijgen. Hetzelfde zie je vaak bij octrooien waarbij afgeleide conclusies nog bescherming geven. De combinatie beeld/woord merk zou dan een nog beperktere beschermingsomvang geven. Voordeel is wel dat je deze vrijwel altijd toegewezen krijgt en daarmee jezelf juridisch groter kan maken ten opzichte van concurrenten dat de daadwerkelijke beschermingsomvang. Neem aan dat je dit beoogt, of niet?

Helemaal eens met eerdere bijdragen die geen enkele aanleiding zien voor verwarring, dus geen enkele kans bij een eventuele zaak. Het is niet verboden om te concurreren en ook niet ideeën over producten en of markten over te nemen van concurrenten. Sterker dat is de basis van ons handelssysteem. Waar ik me eerder zorgen om zou maken zijn (juridische) stappen door de tegenpartij nu TS die met naam en toenaam noemt en niet erg positief, terwijl daar enige juridische grond voor ontbreekt en zelfs delen van persoonlijke correspondentie openbaar maakt en (opgeloste) zaken uit het verleden publiek maakt. Kennelijk met het idee dat klanten (TS meldt dat zelf) dit ook zullen lezen. Er mag veel maar er zijn grenzen. Bovendien vind ik het niet erg sympathiek om op deze manier een medeondernemer aan te pakken.

En onder welk recht valt 'inbreuk [...] op de karakters', slimmerik? Haha. Deze "slimmerik" wijst erop dat niet het boek zelf, want dat was het voorbeeld, maar andere (o.a. auteursrechten) rechten gelden of kunnen gelden. En is het dan slim om dat gegeven achteraf zelf te claimen? Zeg het maar. ;D Inderdaad is er vaak sprake van content die in meer of mindere mate gelijke bewoordingen wordt gedeeld. En dan is er bij een technisch blog ook vaak sprake van vraagtekens of er op delen van de tekst auteursrecht geldt. Dat een apparaat 10GB aan ssd geheugen heeft is informatie die niet "het stempel van de maker" draagt. Het gevaar dat TS tegen een claim aan loopt is dus vrij eenvoudig te minimaliseren door geen grote lappen tekst te "copy and pasten" en er zelf een draai aan te geven door te; vertalen, samen te vatten en commentaar te geven.

Nogal vreemd voorbeeld in dit kader. Natuurlijk kan JK Rowling optreden tegen iemand die een Harry Potter boek schrijft maar niet omdat diegene inbreuk maakt op het auteursrecht van het betreffende werk want dat ligt bij de (nieuwe) schrijver. Wel kan inbreuk gelden op de karakters uit de Harry Potter boeken en diverse merkrechten. Daar is in het geval van de vraag van TS geen sprake van.

Aanvullend: Als je vrijwel letterlijk gaat vertalen maak je vrijwel zeker inbreuk op het auteursrecht van de oorspronkelijke auteur. Als je toestemming hebt dan mag het wel en krijgt jouw vertaling op zichzelf ook weer auteursrecht. Je mag je laten inspireren/informeren door een werk en er zelf wat origineels over schrijven bijvoorbeeld een samenvatting van de betreffende informatie met je eigen commentaar. Alles wat daar tussen zit wordt een grijs gebied.

Klanten vooruit laten betalen zal (veel) minder klanten geven. Je kan ook gewoon praktisch denken en de ervaring, klant is gewoon komen opdagen en heeft betaalt, ook eens voor de spiegel overdenken. De werkelijke schade zou de inkoopwaarde zijn geweest en wat tijd. Was het dit getob, en de tijd hier besteed door jou en enkele (dure) deskundigen waard?

Met enige verbazing lees ik dat er bij het KFC recept sprake zou kunnen zijn van auteursrechtelijke bescherming. Als er al sprake van zou kunnen zijn, ik lees als "bewijs" het heksnkaas arrest waaruit zou blijken dan smaak of een recept beschermd zou kunnen zijn, is het recht verlopen. Ook de ingrediënten die ik op de diverse lijstjes lees zijn "banaal en triviaal" (zie link) en onderdeel van talloze recepten. Basis van het auteursrecht is openbaarmaking want hoe kan je iets namaken wat niemand kent? Bij een recept kan je namelijk ook met andere ingrediënten tot een vergelijkbare smaak of mondgevoel komen. De hele culinaire wereld gaat bij elkaar eten om inspiratie op te doen. Dus over inbreuk op het eventuele auteursrecht zou ik me als TS niet druk maken. Dat wil niet zeggen dat hij zomaar alles kan doen. Indien hij bijvoorbeeld een kruidenmix op de markt brengt met een bijbehorend recept kan hij niet zomaar refereren aan de marktleider, dat is wel vragen om moeilijkheden omdat die niet zal tolereren dat je gebruik maakt van zijn/haar bekendheid.

Stel dat ik een grote speler zou zijn die (ook) kip met een gekruid korstje zou willen maken die lijkt op de marktleider, dan geef ik mijn R&D afdeling de opdracht het recept te kraken of ik besteed dat uit bij een aromatenfabrikant zoals IFF. Die kunnen met moderne laboratoriumtechnieken haarfijn uitvinden welke kruiden en in welke combinatie zijn gebruikt. Sterker, met een professioneel panel kunnen ze de smaak en mondgevoel ook sterk verbeteren. Maar dan? De verbeterde versie is anders dus daar zitten de adepten niet op te wachten en dezelfde versie wordt door het publiek niet als gelijkwaardig gepercipieerd omdat een nieuw merk nog merkbeleving moet krijgen. Kortom, je recept is leuk om te delen met andere kookfanaten of om zelf te gebruiken maar de waarde voor een grote speler of een toetreder is m.i. vrijwel nihil.

Neem aan, heren juristen, dat hij wettelijke rente over het tegoed gaat (moet) betalen.

Je kan dit volgens mij het beste praktisch aanpakken. Kijk welke boeken in deze categorie goed scoren (lees verkopen) en qua "luxe" ook vergelijkbaar zijn. Ga in ieder geval niet ver boven de gemiddelde prijs zitten tenzij je dat door bijvoorbeeld effectieve marketing of free publicity, boek van de maand van DWDD bijvoorbeeld of een bespreking met veel sterren in een krant, kan waarmaken. Een grazer in de boekenwinkel pakt meerdere boeken, bekijkt die en bedenkt of de prijs OK is. Het kan dus wel degelijk uitmaken of een boek €9,95 of €12,50 is. Uiteraard moet de buitenkant het boek echt verkopen maar daar ging de vraag niet over.

Tja definieer dan maar eens wat normaal is. Is het normaal dat je een boekhouder neemt en de telefoon aan anderen (telefooncentrale) uitbesteedt en de website door een websitebouwer laat doen en de mail laat beantwoorden door een secretaresse? Of ga je samen met je vrouw in een VOF en verdeel je de taken zo dat je er beide van profiteert in de zin dat er aan het einde van het jaar een leuk positief saldo is wat je kan verdelen? In het geval van de tandarts is het duidelijk dat er een hele scheve verhouding is bij de bijdrage aan het resultaat. Daar is in het bovenstaande geval geen sprake van. Waarom zou het gebruikelijk zijn om iemand aan te nemen of in te huren om klussen te doen als je het samen met je VOF partner anders kan oplossen? Alleen voor de uren is de vraag relevant of de "help" uren mee kunnen tellen en dat is nu al duidelijk hoop ik. Dat is m.i. afhankelijk of die uren ook productief zijn.

Als je reageert is het vaak goed om ook even de vorige posts te lezen. Bij het niveauverschil ging het om de vraag of een vrouw die de administratie doet en de telefoon aanneemt in een VOF mag zitten en gebruik mag ondernemersfaciliteiten zoals zelfstandigenaftrek, en niet of de echtgenote op het zelfde niveau kan klussen. In een VOF mag er natuurlijk best verschil zijn in specialiteiten zolang beide maar min of meer evenredig bijdragen aan het resultaat. Dat is dus de belangrijkste vraag. Kan die vraag met ja beantwoord worden dan is samenwerking niet ongebruikelijk en kunnen uren meetellen.

Als starter zal je niet de hele dag of week aan het branden zijn. Je moet je afvragen of en in welke mate je overlast gaat veroorzaken. Als je af en toe koffie brandt en je voert de rook af via een pijp die boven de nok uitsteekt op een winderige dag dan zal de hinder beperkt blijven. Bij hinder komt de vraag hoe vaak en hoe intens de geur is. Vergelijk het met koken, bbqen of de open haard stoken. Ze geven allemaal in meer of mindere mate geurhinder die geaccepteerd wordt zolang het binnen de perken blijft. Als het groter wordt zou je ook kunnen overwegen om een oven te huren. Bijvoorbeeld hier.

Waarom zou dit ongebruikelijk zijn? Het niveauverschil tussen de vennoten, en daardoor een scheef inkomensmodel, is niet of nauwelijks aanwezig. Daar is het de belastingdienst om te doen, het voorkomen van een kennelijke schijnconstructie om belasting te ontwijken of te ontduiken. Daar lijkt me hier geen sprake van. Blijft natuurlijk de vraag of in het kader van het urencriterium de "klus" uren mee kunnen tellen en dan wijs ik naar mijn vorige post.

Jammer dat Rob niet reageert. De samenwerking lijkt me inderdaad niet ongebruikelijk. Veel zelfstandigen klussers en installatiebedrijven hebben de vrouw die meewerkt en de administratie en de telefoon doet. Vaak zal dat niet voldoende uren opleveren voor het urencriterium. En dan krijg je vanzelf de vraag of je dit creatief kan oplossen door de echtgenote mee te nemen met klussen en ze zo het vak bij te brengen. De vraag die m.i. beantwoord zou moeten worden is of de echtgenote ook productief is bij het klussen? Als ze bijdraagt aan het resultaat zouden de uren wellicht mee kunnen tellen. Laten we als voorbeeld het onderhouden van CV ketels nemen. Rob vraagt daar bijvoorbeeld 48 Euro voor. Als hij door de hand en spandiensten van zijn vrouw 2 ketels per uur kan doen ipv 1 ketel draagt zijn vrouw bij aan het resultaat en kunnen de uren gewoon meetellen. De belastingdienst kan dat vrij eenvoudig controleren aan de hand van de productiviteit (omzet) ten opzichte van andere jaren. Als het resultaat hetzelfde is en er wordt alleen minder belasting betaalt door het toepassen van de zelfstandigenaftrek ed kan TS vragen verwachten. Tenminste als de belastingdienst wakker is.

bron Dus even reageren dat je de overeenkomst als nietig beschouwt omdat deze frauduleus is en daarna alles negeren. De kans dat ze je voor de rechter dagen is nihil. Wel even reageren (ik zou even een briefje of fax maken en delfde inhoud in een mail) omdat een betwiste vordering zelden door een incassobureau wordt overgenomen. Dat scheelt weer.

Natuurlijk goed bedoeld en ook waar maar zo werkt een forum jammer genoeg niet. Uiteraard is het verstandiger om je contracten door een jurist te laten checken, je boekhouding door een accountant te laten doen, je website door een specialist en je merk te laten bedenken door een merkenstrateeg. ;D cf. 7:411 BW is al eerder genoemd en dat moet voldoende aanknopingspunten geven hoe TS hier een bevredigend eind aan kan breien. Het is mijn ervaring dat het "juridiseren" van een relatie het onderling vertrouwen danig kan aantasten. Mijn advies zou dan ook zijn dat er meer aandacht wordt gegeven aan een offerte in die zin dat het voor beide partijen duidelijk is wat de consequenties zijn als men tussentijds moet of wil stoppen. En als de belangen giga worden is juridiseren niet alleen verstandig maar noodzaak.

Nu er niets specifieks is afgesproken komt het er juridisch gezien volgens mij op neer dat je in alle redelijkheid kijkt in hoeverre je compensatie kan vagen voor de gehele klus, de gewerkte uren (tegen welk uurloon?) of een gedeelte daarvan. Onderstaand zou je een handvat kunnen geven om te bepalen wat volgens jou redelijk is gezien de omstandigheden. Mij lijkt het inderdaad redelijk dat je de gewerkte uren in rekening brengt tegen jouw normale uurloon, er van uitgaand dat dit zowel voor jou als voor de opdrachtgever tot een aanvaardbaar resultaat lijdt. Het zou redelijk kunnen zijn dat je volledige betaling vraagt als het totaal aan uren boven de afgesproken 10.000 euro zou leiden. Uiteraard ben ik (ook) benieuwd hoe de juristen hier naar kijken.

Heb dat arrest gisteren al gelezen. En in jouw link staat toch duidelijk dat het onder voorwaarden wel mag: Hier leidt het woord "goedkoper" tot de conclusie dat het om vergelijkende reclame gaat. Dat mag als het vervolgens klopt en bewezen kan worden en mogelijk aan andere regels wordt voldaan. Noemen is niet het zelfde als vergelijken. Het mag niet: Lees meer op: http://www.ie-forum.nl/artikelen/google-adwords-arrest-hvj Het hangt dus af van de specifieke tekst die wij niet kennen of het mag of niet. Ik ga er van uit dat beide namen worden genoemd en dat vervolgens duidelijk is wie de adverteerder is. Jij gaat van het tegenovergestelde uit. En dan krijg je een dergelijke patstelling.

Voor ik in ga op jouw voorbeeld toch maar even wat jurisprudentie gezocht. bron In jouw voorbeeld gaat het niet om een merk maar dat maakt in dit geval weinige uit. Dus, voor de zoveelste keer; Als duidelijk is voor de oplettende gebruiker dat bij doorklikken hij op de site van een ander dan Maanlanderkampioen komt en dat ook op de landingspagina duidelijk wordt dan mag dat. Zo niet dan graag een bron waaruit zou blijken dat het niet mag.

Je wil het gewoon niet begrijpen. ;D Dat daarna een voorbeeld volgt van Douwe Egberts en Nescafe is natuurlijk ongelukkig of eigenlijk gewoon onjuist gekozen. Zoals vaker hier op HL wordt een (foutief) voorbeeld dan voor waar aangenomen en gaat men daar over verder. En nogmaals, waar staat dat je een merk (of in dit geval handelsnaam) van een ander niet mag gebruiken in een advertentie? Bij vergelijkende reclame is dat zelfs noodzaak. Je mag niet meeliften op de bekendheid van een bekend merk en je mag niet de indruk wekken dat je bron van de advertentie jouw concurrent is.

Je mag geen verwarring creëren in de zin dat het voor de gebruiker van Google duidelijk moet zijn van wie de advertentie afkomstig is. Daar bij is het veiliger om de koptekst algemeen te houden maar niet noodzakelijk als je in de regel daarna duidelijk maakt wie de adverteerder is en dat doorzet op de zogenaamde landingspagina. In het geval dat de koptekst bijvoorbeeld : Kiest U voor HNA of HNB? (HN=handelsnaam) Wij van HNB zijn er voor u www.HNB.nl Deze adwords verschijnt als iemand HNA intikt. Is hier sprake van vergelijkende reclame? Ik denk het niet. Alleen een handelsnaam noemen is daarvoor onvoldoende. Is hier sprake van mogelijke verwarring omdat de Google gebruiker niet weet dat de adverteerder MerkA is? Ook niet. Kortom het hangt af van de details die we niet kennen. Vandaar dat ik eerder het raadplegen van een jurist adviseerde die beter kan beoordelen op basis van de actuele situatie of iets door de beugel kan of niet.

Waarop baseer je deze stellingname? Je mag geen verwarring creëren als die doorgevoerd wordt maar je mag best iemand anders zijn merk (behalve heel bekende merken) of handelsnaam gebruiken zolang ook je eigen naam in de advertentie staat en de klikkers er snel achter komen dat ze op jouw site zijn gekomen. Dus als je de volgende advertentie maakt: Jansen Vitrage of Pieterse raambedekking? Kijk op onze site naar de voordelen die wij bieden En dan een link naar Pieterse Raambedekking waar Jansen niet meer wordt genoemd. Of je zet Jansen vitrage af tegen jouw USP's. Die moeten dan wel kloppen uiteraard. Bovenstaand mag niet als het gaat om een bekend merk maar in dit geval mag het volgens mij wel. Heb er al jurisprudentie over gezien maar kan die niet zo snel vinden. Indien nodig zoek ik die nog wel.