RT....

Google dan ook even op plaatsvervulling...

Blijkbaar kun jij meer uit OP halen dan anderen ;) Ik haal er niet meer uit dan er in staat: Er zijn drie (resterende) erfgenamen (vader en zussen) en TS vraagt zich af of die, door de verwerping van de kinderen en partner, automatisch zijn gevrijwaard van schulden uit de erfenis. Het antwoord daarop is simpelweg NEE. Meer heb ik er niet uitgehaald, slechts toegelicht waarom het antwoord op de vraag "nee" kan zijn (aangezien dat in de praktijk nu eenmaal voorkomt en alles behalve theoretisch is). Simpeler kan ik het je echt niet uitleggen. Het antwoord is dus: JA, tenzij.... Nogmaals, het antwoord is nee: verwerping van de een leidt niet automatisch tot vrijwaring van de ander. Nu niet, nooit niet en ook niet 'ja tenzij'. En de wet, tja, das altijd zo'n vervelend dingetje in de praktijk...

Blijkbaar kun jij meer uit OP halen dan anderen ;) Ik haal er niet meer uit dan er in staat: Er zijn drie (resterende) erfgenamen (vader en zussen) en TS vraagt zich af of die, door de verwerping van de kinderen en partner, automatisch zijn gevrijwaard van schulden uit de erfenis. Het antwoord daarop is simpelweg NEE. Meer heb ik er niet uitgehaald, slechts toegelicht waarom het antwoord op de vraag "nee" kan zijn (aangezien dat in de praktijk nu eenmaal voorkomt en alles behalve theoretisch is). Simpeler kan ik het je echt niet uitleggen.

Erflater heeft een vader en twee zussen (althans, dat begrijp ik uit de openingspost) en dus erfgenamen. Waarom zouden die niet een deel van de boedel verkocht kunnen hebben en daarmee de erfenis zuiver aanvaarden? Maar wellicht weet je meer dan ik uit de OP kan halen.

Hierdoor: Nogmaals, zij hoeven niets te doen zolang zij zich maar geheel afzijdig houden van de situatie (ja..en dus ook niets meenemen vanuit het huis....maar dat mag denk ik duidelijk zijn...) Je maakt het allemaal zo onnodig ingewikkeld. ??? Nedzibeh zegt dat erfgenamen niet aangesproken kunnen worden, daarbij verwijzend naar een artikel dat er helemaal niet toe doet. Ik geef vervolgens aan dat er wel degelijk situaties denkbaar zijn (en in de praktijk ook veelvuldig voorkomen) waarbij erfgenamen wel degelijk aangesproken kunnen worden (lees: aansprakelijk zijn voor de schulden). Dat vind je onnodig ingewikkeld?

Hierdoor:

Aanspreken kan altijd ... niet alleen in theorie maar ook in de praktijk. De vraag is wat de aanspreker daarmee opschiet. Dat hij zijn vordering betaalt krijgt omdat de erfgenaam de erfenis aanvaard heeft misschien...?De erfenis is verworpen ... dan heeft aanspreken niet zoveel zin meer ... maar het kan altijd. Hoe kom je er bij dat de erfenis is verworpen door de vader en twee zussen?

Aanspreken kan altijd ... niet alleen in theorie maar ook in de praktijk. De vraag is wat de aanspreker daarmee opschiet. Dat hij zijn vordering betaalt krijgt omdat de erfgenaam de erfenis aanvaard heeft misschien...?

Ja uiteraard rust daar geen verplichting op, maar daar vloeit niet voort uit artikel 4:190. Sterker nog, artikel 4:190 voorkomt niet dat er wel sprake kan zijn van (zuivere) aanvaarding. Dat laatste leek Cosara wel te willen betogen. Dat wat niet zo werkt? Wie bedoel je met "buitenstaander van de familie"? Je bent erfgenaam of je bent het niet. Als je het niet bent kun je ook niet aanvaarden. Als je het wél bent, hoef je dat helemaal niet bij de notaris aan te geven* *sinds 2016 geniet de erfgenaam iets meer bescherming, maar een voor een schuldeiser benadelende handeling (bv. verkoop van goederen) levert alsnog een zuivere aanvaarding op. Daar komt geen notaris aan te pas. NEE! Je hoeft niet naar de notaris om de erfenis zuiver te aanvaarden. Je hoeft 'die oude koekoeksklok' maar op marktplaats te verkopen.

Dat zouden ze sowieso kunnen doen, maar de vraag van TS was of de overige erfgenamen (die kennelijk nog niet hebben aanvaard of verworpen) aangesproken kunnen worden voor de schulden uit de nalatenschap. Nedzhibe zegt dat dat niet kan omdat artikel 4:190 daaraan in de weg zou staan, maar die argumentatie kan ik niet volgen. Ze kunnen in beginsel altijd aangesproken worden, zij zijn immers de erfgenamen van de schulden. Uiteraard kunnen ze dan besluiten niet te aanvaarden, of slechts beneficiair. Het is daarnaast ook niet ondenkbaar dat de betreffende erfgenamen reeds zuiver hebben aanvaard, doordat ze zich hebben gedragen alsof ze de erfenis zonder beperkingen hebben willen aanvaarden. edit: TS heeft het over "overige familieleden": ik ga ervan uit dat dit bloedverwanten zijn van de erflater, en niet van diens (ongehuwde) partner.

Nee dat kan niet. Waarom zou dat (in theorie) niet kunnen?

Beslaglegging is wel heel rigoureus voor een vordering van 600 euro. Zelfs als je bang bent dat hij zich zal ontdoen van vermogensbestanddelen. Dagvaarding de deur uit doen, en wachten met het betalen van het griffierecht tot de uiterste datum. Dat geeft de wederpartij nog de gelegenheid om alsnog te betalen, zonder dat je een hoop extra kosten moet maken.

Hoe goed ken je die vriend van je...? Een idee met heel veel potentie, dat 1,5 miljard waard is, voor de hand ligt, maar nog niet bestaat... ...en jij krijgt de unieke kans om daarin te participeren, in ruil voor (waarschijnlijk) een hoofdelijke aansprakelijkheid voor een lening van 22k, een additionele investering van 7 à 10k...en straks waarschijnlijk nog 5k nodig voor zus, en nog een paar duizend voor zo. En dan gaan 'we' bijna echt beginnen, er is alleen nog een flinke investering nodig om goodwill te tonen aan een externe financier...and so on, and so on. Ik ben wellicht wat cynisch, maar ik hoop vooral dat jij kritisch bent!

Tja, dat is inderdaad praktijk van alle dag. Hoeveel consumenten/ondernemers spitten hun verzekeringsvoorwaarden door voordat ze tekenen, en hoeveel consumenten maken op basis van die voorwaarden vervolgens de keuze om niet te tekenen (laat staan onderhandelen)? Ansich ook niet heel vreemd, want je moet eventuele probleem van te voren wel kunnen signaleren én de gevolgen daarvan kunnen overzien. Pas als zich een specifiek probleem voordoet wordt er gekeken naar de spelregels, helaas :-\

De wetgever hanteert het uitgangspunt dat alleen opdrachtgever t.a.t. kan opzeggen. Een opdrachtnemer kan alleen opzeggen als de opdracht is aangegaan voor onbepaalde tijd en niet door volbrenging eindigt. Zie art. 7:408 BW Jouw opdracht is kennelijk aangegaan voor bepaalde tijd, dus de wet schrijft dan in beginsel voor dat je niet tussentijds kunt opzeggen. Partijen kunnen hiervan afwijken, maar dat moet dan wel worden overeengekomen. Helemaal niet vreemd dus, en ook zeker niet in strijd met enige wet- of regelgeving.

Prima marketingpraatje voor het lokale crematorium ;D

De faillissementspauliana gaat in Duitsland redelijk ver, in die zin dat er niet zoiets bestaat (lees: mag bestaan) als een 'lege boedel'. Het bestuur van een GmbH moet het faillissement aanvragen op het moment dat er geen liquide middelen meer zijn om opeisbare vorderingen te betalen. In Nederland is het gebruikelijk om in dat geval uitstel van betaling te verlenen, dan wel deelbetalingen te accepteren. In Duitsland zeggen ze dan: je wist kennelijk van de betalingsproblemen, maar je hebt jezelf bevoordeeld door in ieder geval deelbetalingen aan te nemen. Dat is een doorbreking van het paritas creditorum. Een curator kan die rechtshandelingen dan mogelijk vernietigen vanwege paulianeus handelen. Gevolg: terugbetaling van de reeds ontvangen deelbetalingen en je vordering opnieuw indienen bij de curator. Ben dus extra waakzaam wanneer een Duitse handelspartner uitstel van betaling verlangt!

Google stuurt ook verkeer naar jouw site toe als je geen gebruik maakt van Adwords.

Dat weet je helemaal niet. Wellicht zochten bezoekers van TS naar een bepaald product. Zonder Twenga waren ze wellicht ook op zijn website uitgekomen. Als Google het functioneren van je website onmogelijk zou maken, dan zou je toch ook klagen?

Zie de posthistorie, de adh verricht direct of indirect arbeid voor de werkmij. Niet iedereen gaat de posthistorie doorspitten... ;) Ik miste dus in eerste instantie de aanvulling 'als je tevens werkzaamheden verricht...'

Zie de posthistorie, de adh verricht direct of indirect arbeid voor de werkmij. Niet iedereen gaat de posthistorie doorspitten... ;) Ik miste dus in eerste instantie de aanvulling 'als je tevens werkzaamheden verricht...'

Ik kan uit de post van TS niet opmaken dat hij überhaupt bestuurder/werknemer van de vennootschap is/wordt...

Ik kan uit de post van TS niet opmaken dat hij überhaupt bestuurder/werknemer van de vennootschap is/wordt...

Dat is het fijne van een eindiging van rechtswege, (formele) opzegging is niet nodig. Maar je zult uiteraard wel iets moeten communiceren, dus een mededeling dat je per einddatum geen huurbehoefte meer hebt en dan de ruimte wil opleveren lijkt me voldoende. En zoals Monique al zei, dan merk je wel hoe de reactie is. Voor zover wij weten vindt de verhuurder het allemaal wel best. -edit- de 'ronde getallen fetisjist' in me maakt een sprongetje...

Huurrecht is niet mijn specialisme, maar als ik mij niet vergis eindigt een 290-huurovereenkomst korter dan 2 jaar, na die periode (in dit geval 1,5 jaar) van rechtswege. Opzegging is dus niet vereist, en van een opzegtermijn zou dan ook geen sprake zijn. Alleen als er tussentijds wordt opgezegd, geldt de opzegtermijn.