kuifje

Met 'Maar neem aan dat hij met zijn bedrijfsvoering ook niet anders kan.' neem je al een heel sympathike houding in. Ik denk dat je die moet vasthouden, en je overlast-gevende buurman moet meekrijgen Volgens mij ligt het probleem namelijk bij de verhuurder. Het pand is, zo blijkt uit de praktijk, niet geschikt om zowel units aan scooterzaken als aan webshops te verhuren. Dat is zijn probleem. Oftewel let hij beter op aan wie hij verhuurt, oftewel zorgt hij dat het technisch zo opgebouwd is dat het wel samengaat. In ieder geval, het is zijn probleem (Een uitzondering zou kunnen zijn als in je contract staat dat het een lawaaige, stoffige, stinkende ruimte kan zijn vanwege de activiteiten van andere huurders). Hang eens een rookdetector en een CO detector op naast de plaats waar die lucht jouw unit binnenkomt. Kost enkele tientjes bij de bouwmarkt. Als die afgaan, heb je een dubbel zo sterke zaak (tegen je verhuurder, niet tegen je buurman).

Bindende afspraken tussen verzekeraars onderling over welke voordelen ze aan potentiele klanten aanbieden? Is dat wel in overeenstemming met de mededingingswet? Misschien is het dat wel, maar de manier waarop je het opschrijft is dan misschien wat ongelukkig?

Een idee kun je niet patenteren, alleen de concrete technische uitwerking van een idee is te patenteren. Er is geen wereldwijd patentsysteem. Dat moet je dus land per land doen (Behalve in Europa en enkele andere regio's). Als je een tiental grote landen/regio's wenst (en dat is dus nog lang niet wereldwijd) moeten je rekenen op kosten van de verleningsprocedure van 120-250000€ (verspreid over 2-5 jaar). En dan zijn er nog de instandhoudingskosten na toekenning, reken op gemiddeld 10000/jr gedurende 15-20 jaar. Maar ga vooral eens met een octrooigemachtigde praten. De grote vraag is namelijk niet: wat kost een patent, maar wat levert het je op.

Bikeboer en Fietsfreak hebben nog iets grappigs, en iets poetisch allitererends. Foodmarkt komt er bij mij niet lekker uit. Als ik 'food'correct heb uitgesproken is mijn mondstructuur zodanig dat ik de r in 'markt' er op zijn best als een kruising tussen een W en een 'Gooise' R uitkrijg. En dan die 'kt' er nog achteraan.... zucht.

Ik herinner me nog een discussie op soc.culture.netherlands van 25 jaar geleden (of zo) of XS4ALL door Engelstaligen wel als 'Access for all' begrepen zou worden of eerder als 'Excess for all', wat natuurlijk niet zo positief overkomt.

Nou wat bekt dat lekker, half Nederlands en half Engels door elkaar. Tjonge jonge wat leggen ze bij Jumbo hoge normen aan hun marketingmensen. Of gaan we als nieuwe trend in 2019 onze fiets laten reparen bij de bicycledeskundige en onze kinderen bijles laten geven door een mathematicsleraar? En waarom stoppen bij Nederlands en Engels? Laten we lekker een kropje lettuce kopen bij de marchand de Gemuese.

Is dat niet een beetje kort door de bocht? Je overweegt 55000 uit te geven, en je lange termijn te binden. En die beslissing zou je willen nemen op basis van aan of afraden van enkele mensen op een anoniem forum, waarbij die mensen ook nog niet eens alle nodige details hebben? Zou het niet beter zijn 1-2 duizend Euro te investeren in advies op maat van een jurist met financiele kennis voordat je zo'n, toch wel grote, beslissing neemt?

Overzichtelijker? Je moet twee (in principe identieke) lijsten van klanten bijhouden, 1 voor de facturatiedienst en 1 voor je andere correspondentie. Altijd een backup in de cloud? Ja dat is mooi, als het inderdaad een backup is. Ik vrees dat voor velen die kopie bij de cloudfacturatie de enige kopie is. Wat als die failliet gaat of een technische storing heeft? En vergeet ook de AVG risico's niet: extra verwerkersovereenkomt, extra risico op dataverlies

Goed beschermd bent U alleen als U zelf een octrooiaanvraag laat opstellen en indienen. Maar dat kost minimaal een paar duizend Euro, en dat is voor de meeste particulieren/startende ondernemers best een grote drempel. Dat U het op internet nog niet gevonden heeft zegt niet veel. Om redelijk zeker te zijn dat het product nog niet bestaat zou U ook eens op Google Patents of op Espancenet kunnen zoeken. Verder sluit ik me aan by Monique en Wouter. Wel is het zo dat het werken met NDAs in de praktijk zeer moeilijk is. U zoekt een contact om uw idee aan te verkopen. Eindelijk iemand gevonden. Dan eerst die NDA. Die persoon moet dat eerst aan zijn baas/jurist vragen of hij die wel mag tekenen. Nee, mag niet, die ene clausule moet veranderderd worden. U weer terug naar uw eigen jurist. Oei, het is een contact in Franrijk. NDA vertalen in het Frans. etc etc etc. Dan zijn we twee maanden verder en dan is het warme contact een heel koud contact geworden. Ook zijn er vele partijen die niet willen werken met NDAs, omdat ze niet het risico willen lopen dat het product betreft dat zij al in ontwikkeling hebben, en als ze het dan uitbrengen worden ze ineens met claims om de oren geslagen. De harde waarheid is: het is donders moeilijk om een uitvinding , beschermd door een octrooi-aanvraag te verkopen. Daar gaat veel tijd en werk in zitten, als het al lukt. Het is echt niet zo dat ze bij Philips of Shell de koffie voor U klaarzetten als U zegt een goed idee te hebben. En voor een uitvinding die nog niet beschermd is door een octrooiaanvraag is het nog drie keer zo moeilijk. Uw beste low-budget hoop is een partner te vinden die te vertrouwen is en U een deel van de winst geeft omdat het een eerlijke persoon is (gelukkig zijn de meeste mensen dat, maar van te voren weet je dat niet). U beste duurdere oplossing is zelf een octrooiaanvraag laten opstellen en indienen, en dan de boer op zonder NDA

Daar zat ik ook al aan te denken. Dat zal de druk op de inbreukpleger flink verhogen: twee keer schadevergoeding, twee keer juridische kosten dragen bij verlies.

Als je echt denkt dat het bewijsmateriaal kritisch wordt, of niet duidelijk genoeg is op basis van de screenprints (bijv wat datum betreft) kun je desnoods 1 of 2 (onafhankelijke) getuigen vinden die getuigen dat ze op een bepaalde datum een bepaade zoekterm ingetypt hebben en toen de betreffende site vonden, en daar de betreffende foto's gezien hebben. Je kunt eventueel ook die screenprints in een I-depot onderbrengen, dan kan er geen twijfel zijn dat op/voor die datum de betreffende foto's/teksten beschikbaar waren. Dit kan eventueel je bewijspositie versterken. Maar overleg dit vooral met je jurist. Let verder ook op: je stelt een paar keer dat je er geen probleem mee heeft als je klant het auteursrecht krijgt van de tekst. Dat is prima, maar zo werkt dat niet. Een overdracht van auteursrecht MOET schriftelijk gebeuren, anders is deze nietig.

Wat je ook kunt doen (desnoods als tijdelijke oplossing die je snel en goedkoop zelf kunt imlemeteren) is een file-share server gebruiken op een eigen domeinnaam (Er zijn ongetwijfeld vele mogelijkheden (dropbox, jottacloud, google drive) ikzelf gebruik owncloud), en dan je excel sheets syncen met die file-share server (gewoon via de standaard linux/windows/etc clients die ze daarvoor hebben) en dan je klanten via het Standaard Webinterface van die file-share server daarvan laten inloggen, en ze read-only toegang geven tot de excel-sheet. Je hebt dan wel de excel-layout (maar die is ook aan te passen tot die bijna onherkenbaar is), maar in ieder geval hebben ze dan gemakkelijke toegang tot hun data). ALs het er iets mooier moet uitzien kun je bijvoorbeeld een macro'tje (laten) maken zodat bij elke keer saven in jouw excel, er automatisch een pdf gemaakt wordt van de delen die de klant moet inzien, mooi geformatteerd zoals jij wilt, en ze dan toegang geven (op de manier zoals bovenstaand beschreven) tot die pdf, ipv tot het orginele excelbestand

Nou nou, dat is wel wat overdreven. Het lijkt misschien incrowd gedrag, voor bepaalde mensen die daar hypergevoelig voor zijn, maar is het dat ook werkelijk? En zelfs al lijkt het incrowdgedrag, en zelfs al zou het dat in beperkte mate zo zijn, maakt dat dan wat uit? Denk je nu echt dat een nieuwkomer hier komt en verwacht dat de oude rotten elkaar NIET kennen? De term sneeuwvlokjes (oh! zo uniek, en oh! zo fragiel) komt in mijn hoofd op.

Veel business-to-business is op vertrouwen gericht. Als iemand zich hier keer op keer van een redelijke kant laat zien, dingen uitlegt, problemen oplost dan ga ik er van uit dat dat een redelijk persoon is die de bedoeling heeft zijn klanten eerlijk te bedienen en geen poot uit te draaien. En zo iemand is altijd het aanbevelen waard. Mag het op het forum of niet... tja, daar kun je over twisten. Als het mag gaan mensen er misbruik van maken, als het absoluut niet mag dat is dat jammer omdat het soms best wel handig is voor de vraagsteller. Misschien alleen toelaten vanaf een bepaald niveau? Super Senior of zo?

Dat is voor mij nogal vaag. Wat is de creatief opgebouwde portfolio? We hebben geen flauw idee in welke branche je zit en wat je met die term bedoelt. Wat zit er in die portfolio? Websites, Modeontwerpen, grappige tekeningen, octrooien over automotoren? We wten het niet. Ook is het niet duidelijk (zie de reactie van Branko) of je de portfolio zelf wilt gebruiken, of dat je alleen het feit dat die uit jouw hoofd komt wilt gebruiken. In het algemeen is het zo dat mensen nogal graag de term 'intellectueel eigendom' naar boven halen en dan claimen dat iets van hen is. Met enkele uitzonderingen zijn echter alleen dingen van iemand als het binnen wettelijk bepaalde klassen valt en als er bescherming voor is aangevraagd. De rest is vrij, is van iedereen. Het is dus goed mogelijk dat de portfolio waar jjij van gelooft dat die van de BV is, dat bij nader inzien helemaal niet is. Dan is het ook nog eens zo (althans in Belgie, waar ik werk, maar ik vermoed dat het in NL niet anders zal zijn) dat een overdracht van intellectuele eigendom schriftelijk moet gebeuren. Bij werknemers is dit soms een uitzondering, maar het leuke is: als bestuurder van een BV ben je geen werknemer. Dus al denk je dat je in het verleden allerlei dingen aan de BV hebt gegeven die jij bedacht hebt... het zou best wel eens kunnen dat dat juridisch helemaal niet zo is, en dat ze nog steeds van jou zijn. Alles hangt van de details af

Ik zou denken dat je het beste het management van de betreffende artiest kunt benaderen. Die zullen je wel zeggen bij wie je moet zijn. Maar om eerlijk te zijn...Ik denk dat je niet zelf moet gaan knoeien met licentieovereenkomsten. Tenzij je een hele grote denkt te worden denk ik dat ze niet eens met je een overeenkomst willen afsluiten. Je moet gewoon iemand vinden die een licentie heeft en die de dingen aan jou levert. Dat kun je van onder naar boven doen door de tip van Twabla te volgen, of ook van de de andere kant, dus van boven naar beneden, door het te vragen aan het management van de artiest.

Ok, maar desalniettemin zit er voor elk van jullie wel meerwaarde in het opzetten en laten draaien van 'het concept', anders zouden jullie het niet doen. En hij heeft wel degelijk zijn steentje bijgedragen aan het opzetten van jullie (niet langer zijn) concept. Dus dat hij wat geld wil, en meer dan alleen de droge kostprijs van het opzetten de website, lijkt me logisch. Hoeveel geld?... onderhandelen! En wie de meeste daadwerkelijke macht heeft krijgt meestal ook het meeste bij onderhandelingen. Hij heeft de website, jullie hebben het geld dat hij wil. Zo moeilijk kan een oplossing toch niet zijn tussen volwassen mensen? Je moet er niet van uitgaan dat je gelijk wilt krijgen, maar dat je een oplossing wilt.

Daar zit waarschijnlijk de essentie. Als ik even in de huid van die andere persoon kruip: Die wilde ongetwijfeld wel die uren erin steken met als compensatie de toekomstige verdiensten, maar nu die toekosmtige verdiensten door het conflict zijn weggevallen wil hij wel graag een vergoeding voor zijn input in de opstartfase, waar de overblijvers van gaan profiteren door (hogere) toekomstige verdiensten. Als het businessmodel was (om het maar even zwart wit te stellen): we investeren nu elk 1000 uur, en over twee jaar komt er 150000€ aan opbrengsten naar elk van ons, en op het moment dat hij vertrekt is 40% van het werk gedaan, dan zou ik ook 40% van 150000 eisen. Het feit dat jullie afgesproken hebben gratis uren in te brengen is niet zo relevant, want daar staan/stonden toekomstige inkomsten tegenover. Die zijn nu voor hem weggevallen, dus ik kan me goed voorstellen dat hij het eerlijk vindt dat die 'gratis uren' ook niet meer gratis zijn.

Ja maar zijn we als samenleving niet geevolueerd boven het niveau 'survival of the fittest'? We hebben publieke gezondheidszorg, we laten gehandicapten niet creperen, we helpen armen, we doen moeite opdat iedereen een fatsoenlijke opleiding kan krijgen. Daar accepteren we 'survival of the fittest' niet. Ondernemerschap is in het algemeen goed voor de samenleving. Maar we moeten de ogen niet sluiten voor de negatieve kanten van ondernemerschap. Als een ondernemer failliet gaat, laat hij een maatschappelijk slagveldje achter. Een ondernemer mag ook niet het milieu vervuilen in naam van het ondernemerschap. Waarom zou hij wel aan zijn financiele verplichtingen mogen verzaken? Waarom zou dat niet erg zijn? Wat is het verschil?

Ik frame het niet als diefstal, ik maak alleen het punt dat een faillisement nog meer slachtoffers maakt dan alleen de failliete ondernemer. Ondernemersforum of niet, dat heeft er niets mee te maken. Waarheid is waarheid, ongeacht het forum. Een faillisement is gewoon breed uitgesmeerde maatscahppelijke schade. We moeten dat niet als normaal beschouwen (en al helemaal niet als wenselijk omdat het een goede leerschool zou zijn, wat in de Amerikaanse ondernemersgeest wel het geval is).

Natuurlijk is dat erg. Het ging in dit geval om een miljoen. Dat is niet een miljoen van niemand, van een systeem, maar van anderen, Als je failliet gaat geef je je problemen aan je schuldeisers door. Jij kunt dat niet zo erg vinden, ik wel. Moet zo iemand een tweede kans krijgen? Ja natuurlijk, en ook een derde. Maar voor een miljoen failliet gaan is gewoon wel 10 keer anderen (andere gezinnen van hardwerkende ondernemers, wellicht) die 100.000 verliezen. Of duizend oude omaatjes die elk duizend Euro spaargeld verliezen.

Nikki, Het is leuk dat je drie opties hebt (en misschien zijn er nog wel meer) maar ik denk dat je eerst moet bepalen wat bij je past, en dan dat kiezen. Wat voor type mens ben jij? Eerder een manager? Eerder een aanpakker? Eerder een sjacheraar? Eerder een relatiebouwer? Eerder een webverkoper? Organisator? En wat wil je bereiken? Een groot bedrijf met tientallen of honderden werknemers en 50 verkooppunten? Of een gezellige kleine business om jezelf en 1 of 2 familieleden een comfortabel leven te geven? Hoofdinkomen of een extraatje erbij? Wat is je ondernemerservaring? Wat is je financiele capaciteit/buffer/verwachting? Je hoeft hier geen antwoord te geven, maar je moet voor jezelf wel antwoord hebben op die vragen en kiezen voor iets wat bij je past. Anders word het sowieso niets. Wij kunnen niet kiezen voor jou. Wat voor jou een goede keuze zou zijn is dat voor mij misschien niet.

Aangezien ik degenen was die over schadevergoeding begon moet ik dat misschien even toelichten. Er zijn wel schadeposten te bedenken: Voornamelijk reputatieschade en al het meerwerk dat er nodig is/is geweest buiten een simpele melding/vraag om verwijdering te krijgen. Ja, inderdaad moeilijk kwantificeerbaar. Maar gezien het feit dat de andere partij door zijn acties blijk geeft van een gebrek aan juridisch basisinzicht, zal hij over een eventuele schadevergoeding ook geen zinvolle juridisch sluitende eigen evaluatie kunnen maken. Voor mij zou die vraag om schadevergoeding dan ook eerder een drukmiddel zijn om snelle verwijdering te krijgen, dan een realistisch te bereiken resultaat op zich. Als je met een schadevergoeding dreigt, al is het maar een paar honderd euro, zal het al snel duidelijk worden hoeveel de principes van de andere partij hem waard zijn.

Net zoals Norbert, ik ben geen jurist (OK, een halve jurist), maar ik zou het volgende doen. Eerst documenteren wat er staat (met het oog op een schadevergoeding), bijv via wayback machine, en door een of twee bekenden te laten kijken en af te printen zodat zij kunnen getuigen indien noodzakelijk. En dan volle kracht erin, met behulp van een jurist bij voorkeur. Dit is te belachelijk voor woorden (als je verhaal klopt), het lijkt me dat een schadevergoeding zeker niet is uitgesloten. Mijn insteek zou zijn: dreigen met een schadeclaim, om dan een deal te sluiten dat het verwijderd wordt en nooit meer teruggezet wordt (zonder schadevergoeding, of met een beperkte schadevergoeding). Het heeft volgens mij niet veel met AVG te maken, alhoewel je wel een extra stokje hebt om te slaan, maar hiervoor zou je de AVG niet nodig moeten hebben

Ik heb jouw feiten niet gecheckt, maar als Lidl het BEELDMERK heeft vastgelegd, krijgen ze daarmee niet automatisch recht op de exclusiviteit op het woor Kordaat als biermerk. Ze hebben dus niet de naam gekaapt. Zeker niet als de brouwerij uit Roermond dat al als handelsnaam voert/gevoerd heeft. Ik denk dus niet dat de brouwerij uit Roermond moet uitkijken naar een andere naam, ik denk juist dat, als ze het slim spelen, in dit geval gratis kunnen meeliften. (maar ja, als er geen sprake is van signifante activiteiten is het ook moeilijk meeliften) Maar zoals altijd: dit is advieswerk voor specialiseerde juristen, niet voor goedmenende hele of halve amateurs.