kuifje

Je hebt waarschijnlijk het auteursrecht nog niet overgedragen. Als de klant niet betaalt, maar wel het logo en/of de flyer gebruikt, plegen ze een inbreuk op jouw auteursrecht. Je kunt ze dat gewoon verbieden. Als ze een paar duizen flyers gedrukt hebben enhet logo overal opgezet hebben, moet je eens zien hoe snel ze dan gaan betalen als je zegt: vanaf nu is het gebruik verboden, en ik wil ook nog een schadevergoeding.

Ja maar ho, nu moet je niet overdrijven. Je hebt er zelf voor gekozen om je daar te vestigen. daar zul je wel goede redenen voor gehad hebben. Je zult dat ook wel goed onderzocht hebben, qua voor en nadelen, en weloverwogen een beslissing genomen hebben. Het is niet de schuld van Europa/Nederland dat de regering van jouw vestigingsland de vrije omwisseling tussen de euro en de locale munt niet toestaat. Ik geloof best dat het allemaal heel vervelend is, en misschien zelfs wel onnodig, maar als je eenmaal gewend bent hoe soepel het allemaal loopt binnen Europa, valt al het andere tegen. Hier mijn tip: Zwitserland, daar stellen ze niet zoveel vragen over geld (heb ik toch gehoord), en je kunt met een zwitserse rekening gewoon pinnen in NL.

Ik zie niets over een britse bank, maar misschien weet Roel meer dan ik. Ik zie een Hongkong limited. Gezien de link hk-uk is het misshien in de uk wel makkelijker een bank te vinden die meewerkt. En je kunt in de uk wel degelijk een eurorekening openen om van sepa te kunnen profiteren. Brexit helpt natuurlijk niet, maar die is er nog niet, en als die al komt komt er ook vast wel een overgangsregeling.

Of je met zo'n tijdregistratie iets opschiet, hangt mijns inziens sterk af van het vertrouwen dat de klant in je heeft. Als dat vertrouwen er niet is, vertrouwt de klant ook die registratie niet, hoe mooi en gedetailleerd je die ook presenteert. Toch wel, ten eerste ziet de klant dan: Ja ik heb inderdaad op 18 oktober een half uur overleg gehad via de telefoon en ook nog gevraagd om me zo snel mogelijk een tussenversie te sturen, dus ja, die 55 minuten zijn wel redelijk. ten tweede helpt het ook voor jezelf. Je staat sterker als je kunt oplijsten wat je op welke dagen gedaan hebt, en dan weet waar die 10 uur is heengegaan, en als je dan maar 8 uur gefactureerd hebt weet je ook dat je er niet nog een keer een korting op het uurtarief overheen moet doen. Anders, als die klant zegt: huh, 10 uur, waar heb je dat in hemelsnaam aan besteed, dan heb je niet direct een antwoord klaar, ga je aan jezelf twijfelen, heb je misschien toch niet overgefactureerd?..., OK, ik zal er wel twee uurtjes afhalen....

Ik zit dan vaak met de volgende problemen 1) taak afgerond, tijd ingegeven, allemaal geen probleem. Kopje koffie, nieuwe taak beginnen.... oei vergeten hoe laat ik eraan begonnen was. 2) bezig met taak voorklant 1. Klant 2 belt. Dan weer verder met klant 1. Maar natuurlijk vergeten in te geven hoe laat klant belde en hoe laat dat gesprek was afgelopen. Heb jij echt als reflex dat als er klant belt, dat je dat ingeeft in excel zodra je de telefoon opneemt, en ook als je klaar bent met bellen?

Ik zit momenteel met een gelijkaardig probleem. De verwachting van de klant komt niet overeen met de realiteit. Ik heb al bovenmatig veel werk in deze klant gestoken, veel meer dan ik normaal zou doen, en een heeeeel schappelijke offerte gemaakt (en zelfs al een groot deel van het werk gedaan, maar nog niet afgeleverd). Ik had deze klant ook nogal soepeltjes ' gratis uurtjes' gegeven, maar daar heb ik nu spijt van, want hij blijft verwachten en verwachten. Ik ben er meer en meer van overtuigd geraakt: als je gewoon het eerste extra halfuurtje factureert, dan weet hij hoe de vork in de steel zit.

Leg eens uit, hoe doe je dat precies. Ik houd zelf de onderlimiet op 10 minuten, want de praktijk wijst uit dat ik toch wel een minuut nodig heb om excel open te doen, een omschrijving van 1 regel te maken die ook voor de klant begrijpelijk is, en een begin en eind tijdstip in te voeren. Als dat beter/makkelijker kan hoor ik het graag,

Daar zit dan misschien een reden voor 'even', en voor het onbegrip. Ook ik zou denken dat dat die tekst hoger zetten een fluitje van een cent zou zijn. Ik kan me heel goed voorstellen dat als je zegt dat daar allemaal problemen bij komen, dat de klant dan redeneert: ja maar dat zijn jouw problemen, dan moet je maar zorgen dat je een beter gebouwde slider gebruikt, of een beter thema, of er dieper inzit zodat je binnen 30 seconden precies de juiste flag weet te vinden en om te zetten. Als ik een offerte vraag om mijn huis rood te verven, en ik wil het later toch blauw, dan vind ik het vreemd als mijn schilder zegt: ja maar blauwe verf, oei, dan moet ik eerst evalueren of mijn kwasten daar wel voor geschikt zijn en moet ik een medewerker-blauwe-verf-maken zoeken. Het voorbeeld is misschien wat overdreven, maar klanten hebben een bepaalde verwachting van professionals, en daarop gaan ze af bij het beoordelen of iets 'eerlijk' is. En zolang ze correct kunnen inschatten of iets veel werk of weinig is (of zelfs 'geen werk', de professional hoort zoiets gewoon te weten) zullen er minder vaak problemen zijn. Als iets veel werk is, terwijl het dat, in hun beleving, voor een professional niet zou moeten zijn, dan begint de wrijving. Zo zit je, neem ik aan, in jouw business, potentieel met het probleem: betaal ik voor het technische werk van Bob, en komt zijn artistieke inzicht er gratis bij, of betaal ik voor het artistieke deel, en och, het technisch implementeren daarvan is een peuleschil die hij er als service bij doet, of betaal ik voor beide.

Ik doe een aantal dingen om te proberen dat dit soort zaken zo weinig mogelijk gebeuren. (Maar het gebeurt nog steeds!). Misschien hebben anderen er iets aan. 1) ik schrijf al mijn tijd (met een onderlimiet van 10 minuten, maar dat kan van business tot business verschillen) op. Zo van 'opzoeken document van internet n.a.v email klant en antwoorden op email', 'Aanpassen onderdeel A', 'maken onderdeel B', 'correspondentie met klant n.a.v. achterstallige factuur' etc etc. (in jouw voorbeeld mogelijk: 'verduidelijking vragen van onduidelijke/onvolledige instructies') Of ik het dan factureer of niet, zien we dan later wel, maar je staat sterker in het verantwoorden van uren. 2) Ik specificeer die uren op de factuur. Soms/vaak met een 0-tarief, maar ze staan er wel op. Op die manier geef je de signalen: ik merk alle uren op, jouw extra vragen geven extra werk, en ik ben sympatiek want ik geef je 10 of 20 % gratis. 3) Ik probeer het vanuit de klant te zien. Als ik zelf de hulp van een professional inroep wat verwacht ik dan? Qua wat hij doet, en wat hij communiceert. En als ik dan eerlijk ben 'verwacht' ik wel dat die professional kleine dingen doet voor mij, uit sympathie omdat ik hem een significante opdracht gegeven heb, dingen die hij snel en makkelijk kan doen maar waar ik uren op zoek moet naar het juiste gereedschap en dan nog uren aan het knoeien ben voor een half-optimaal resultaat. En ik probeer er echt van uit te gaan dat de klant ook een eerlijke, redelijke persoon is, die het normaal vind dat geleverde diensten betaald worden, en vraag me dan ook af wat IK heb foutgedaan in de communicatie met de klant. Niet genoeg begeleid bij de vraag wat ze nu eigenlijk willen? Niet genoeg info gegeven? (ik kan me in dit geval voorstellen, maar misschien heb ik het mis, dat je iets meer tijd had moeten steken in het samen met de klant definieren van de wensen, en er misschien iets te snel vol goede moed aan begonnen bent? Een klant zegt wel 'ik wil dit of dat', maar is dat ook zo? Als professional ben je geen neutrale verkoper op de markt, maar ook adviseur om het juiste product/dienst te definieren, en dat dan te leveren) En misschien is de klant ook wel in paniek omdat ze een budget gekregen heeft (genoeg voor het eerste deel), maar zelf de opdracht van haar organisatie verkeerd begrepen heeft waardoor dingen anders moeten. Dan moet je in overleg, en kun je misschien elkaar helpen door meer uitleg te geven die ze naar haar baas kan doorsturen. Maar het is een hoop extra gedoe, al die commicatie en dat softe geneuzel van 'de klant begrijpen', natuurlijk wil iedereen het liefst de makkelijke standaardsituatie: goed geinformeerde klanten die precies weten wat ze willen en met plezier jouw eerlijke tarief betalen. 4) Ik doe 1) ook voor privedingen (school van de kinderen bellen, higher level (!) antwoorden schrijven, etc) en ook voor prospects en algemene zaken. Dat geeft na verloop van tijd een hoop inzicht in waar je werktijd blijft.

Waarom stel je de vraag hier en niet aan de instantie die het antwoord zou moeten kunnen geven? Hier zullen de complottheorieën als warme broodjes over de toonbank gaan. 8) Met de vriendelijke groeten van Nedzhibe Ja, de ambtenaar die 8 vergaderingen hierover heeft voorgezeten is ongetwijfeld trots op het resultaat en zal de overwegingen met alle plezier delen. En anders gooi je er toch gewoon een WOBje tegenaan! zo houden we elkaar bezig

Ron, vragen van halve ondernemers die hun vader die wel ondernemer is willen helpen zijn dan naar de letter misschien wel niet volegns de forum regels, maar naar de geest toch wel?

IK ben zeker geen specialist ter zake, verre van, maar het zou natuurlijk het mooiste zijn voor de vraagsteller als hij het bedrijf EN zijn vader zou kunnen redden. Als ik het zo lees is het bedrijf intrinsiek gezond (of toch gezond te maken). Is er geen scenario denkbaar waarin alle gezonde delen (gebouw, equipment, klanten, goodwill, intellectuele eigendom) worden verkocht aan een nieuwe firma (van de vraagsteller of iemand anders), natuurlijk voor een zeer marktconforme prijs, waarin de oude firma failliet gaat, en waarin vervolgens eventueel zelfs de vader weer in dienst komt om zodoende te kunnen profiteren van zijn netwerk? Dit hangt natuurlijk ook af van de (langere termijn) wensen van de betrokken partijen, maar misschien is het een mogelijkheid?

Jij gaat er (onterecht) van uit dat marktwerking van belang is voor een monopolist. Tarieven voor overheidsdiensten kun je met elke willekeurige redenering rechtvaardigen, dat hangt sterk van de beleids-politieke wind af. Je hebt gelijk, een overheidsafdeling is geen bedrijf. Maar ze zitten wel met de balansoefening: niet al te veel belastinggeld kosten en toch financieel laagdrempelig zijn. Dat ze bij 'de markt' een beetje mosterd halen is dan niet zo gek.

Je gaat er (onterecht) van uit dat de prijs gerelateerd is aan de kosten die ze hebben. Meer kosten = hogere prijs, minder kosten = lagere prijs Maar zoals iedere ondernemer wel weet is de prijs van een product vaak gerelateerd aan de waarde ervan voor de klant. Ze gaan er waarschijnlijk vanuit dat iemand die na 10 jaar zijn merk in stand wil houden, een merk heeft dat een significante waarde is gaan vertegenwoordigen gedurende de eerste 10 jaar, en dat ze die dus wel iets meer kunnen laten betalen. Bij octrooien zie je dit ook. De jaartaks voor het 15e jaar is hoger dan die van het zesde jaar. Ook overheden doen aan inkomstenmaximalisatie, maar ze zitten ook met hun maatschappelijke taak om de dienst toegankelijk te maken. Ik twijfel er trouwens sterk aan dat 240 Euro kostendekkend is voor de eerste 10 jaar. Op die 260 Euro zullen ze wel wat winst maken, want al het werk is inderdaad al gedaan. En als je 500 zou moeten betalen zou je het waarschijnlijk ook doen!

OK, als jullie altijd gewerkt hebben alsof het een 50/50 zaak was, dan heeft hij in alle eerlijkheid wel een punt. Dan heeft hij je eigenlijk een lening verstrekt van 3000 Euro bij aanvang, en dan is er wel iets voor te zeggen dat je dat terugbetaalt. Maar dan ben en blijf je wel 50% eigenaar. De zaak heeft nu ook waarde. Als jullie er 10000 ingestoken hebben, en als het inderdaad een bloeiende zaak is, is het waarschijnlijk dat die waarde wel meer dan 10000 is. Van die waarde is natuurlijk ook de helft van jou, en dat zal hij je moeten betalen (uitkopen) als hij alleen verder wil. Bijvoorbeeld voor 10000 Euro. (als de echte waarde nu 20000 is) Dan blijt er nog 6000 Euro voor jou over. Dus als het echt zo'n bloeiende zaak is, zou je er wel wat aan moeten overhouden aan het einde van de rit: Die 3000 is maar de helft van het verhaal!

Zijn enige andere keus is: de VOF opheffen, spullen verkopen die er nog zijn, schulden afkopen en onderling afrekenen (volgens de 50/50 regel of de 80/20 regel, daar kun nog over twisten, ook afhankelijk van wat er vroeger is afgesproken). Gevolg zal zijn dat de spullen voor veel minder dan de boekwaarde worden verkocht, dat er een dikke schadevergoeding in de zak van de verhuurder terecht komt, en dat jullie allebei een schuld hebben en hij weer opnieuw kan beginnen met alle spullen aankopen, een pand zoeken etc. Als dat is wat hij wil.....

Inderdaad, zoals JansenmeteenJ zegt. Het kan best dat een VOF een negatieve waarde heeft, en dat dus iemand zou willen betalen om ervan af te zijn. Maar in dit geval wil de vennoot doorgaan. Voor hem heeft de activititeit dus een positieve waarde. Hij zou dan blij moeten zijn als hij het belang van de andere vennoot (jij dus) voor een appel en een ei zou kunnen overkopen. Het is nog fijner voor hem als de vennoot (jij dus) hem betaald, maar dan verwacht hij, naar mijn mening, echt te veel.

Ik ben het helemaal met je eens TwaBla, echt 100% Alleen heb ik nog niet direct het gevoel bij de twee recente vragen van Pistoletje dat daar sprake is van 'Als je voortdurend je vennoten en klanten te slim af wil zijn...' Wel in die recente post of de domeinnaam met de rest van 'alle rechten' moet worden overgedragen, maar daar heeft (denk ik toch) Pistoletje niets mee te maken. Regels en rechten zijn er niet voor niets. Er zit nog veel grijze ruimte tussen 'jezelf op regels en wetten beroepen' en 'te slim af wil zijn'.

Nee, maar het is ook niet altijd kwader trouw van iemand om te staan op zijn IE (wat sommigen wel impliceren). Iemand, de TS bijvoorbeeld, kan best wel de eerlijke verwachting hebben dat verder ontwikkelwerk, als het nodig zal zijn, bij hem terecht komt omdat hij immers het auteursrecht heeft, en daar zijn prijs op aangepast hebben. Als er dan geen verder werk komt is dat nu eenmaal ondernemersrisico, maar als er wel verder werk komt maar dat naar een concurrent gaat, dan is (of voelt) dat oneerlijk.

Is er gewoon betaald voor die 3 extra maanden? Of is er een andere tegenprestatie afgesproken (winstdeling oid)? Is het werk nu 'klaar', of zitten er nog 3, 6, 12 maanden aan te komen?

Ik wil nog niet meteen het advies van een serieuze advocaat in twijfel trekken, maar ik doe het lekker toch. Het ligt er maar helemaal aan wat er verkocht is en door wie. 'Alle rechten': zo zal het wel niet in het contract staan, daar zal wel een opsomming staan. En wie zegt dat de website/de domeinnaam wel ooit van het bedrijf geweest is. Misschien was die altijd van de vraagsteller en alleen maar in licentie gegeven aan het bedrijf. Ik kan genoeg constructies bedenken waarbij de domeinnaam helemaal niet meeverkocht is. Kortom: Er is geen zinnig antwoord te geven zonder de diverse contracten te kennen.

Als blijkbaar die afbeeldingen van je concurrent zoveel beter zijn dan die van de fabrikant, dan heeft de concurrent er blijkbaar toch wel iets aantrekkelijks mee gedaan. Het is niet consequent om te zeggen: die plaatjes van de concurrent zijn niets bijzonders, maar het zijn wel de enige die ik wil.

Of natuurlijk de derde persoon de maatschap laten verlaten, en hem gewoon in dienst nemen (eventueel via een prive-bv van die derde person). Dan is het gedonder met de diploma's ook opgelost.

Zo moeilijk is het niet: de origine plaatjes zijn van de fabrikant (neem ik aan), en iedereen met zijn oestemming mag die gebruiken. De aangepaste plaatjes zijn, voor zover het de aanpassingen betreft, van jou concurrent. (maar zoals Julia T zegt: in principe, strict genomen. Ik zie nog wel een paar hinderpalen dus ik weet lang niet zeker of dit wel stand zou houden in een rechtszaal, maar laten we even aannemen van wel) Als je dus de originele plaatjes wilt gebruiken heb je toestemming van de fabrikant nodig, als je de aangepaste plaatjes wilt gebruiken heb je toestemming van de fabrikant EN de concurrent nodig. Maar waarom zo moeilijk: gebruik de plaatjes waar je toestemming voor hebt, en de tekst waar je toestemming voor hebt (of voor beiden: die je zelf gemaakt hebt), en laat die concurrent hoog en laag springen.

Ja, dat heb ik ook al gedacht, maar (gevoelsmatig) zeg ik toch, nee, dat is niet de reden. [ik heb weleens de theorie gehoord dat de aantrekkingskracht van voetbal op (vooral) mannen hem zit in het feit dat bijna iedere man van binnen weet dat als hij in zijn jeugd harder had getraind, en iets meer talent had gehad, en als het toeval niet iets de andere kant op had gewerkt, dat hij daar dan op het veld had gestaan, toegejuicht door 60000 mensen, in plaats van op de tribune] Ik denk eerder dat het zit in het oproepen van een soort 'gemeenschapsgevoel' door de vloggers, misschien bewust, misschien onbewust, een soort 'vriendschap op aanvraag', op een wijze die oude knarren gewoon niet kunnen snappen omdat ze niet in dezelfde leefwereld zitten. [en wat is er nou leuk aan om elkaar te bombarderen met de ene misvormde snapchatfoto na de andere? Ga vissen samen, of kattekwaad uithalen, of shoppen of stiekem flirten op het plein, het zal me worst zijn, maar toch niet de hele tijd snapchatten. Jezus!]