kuifje

Ja, dat heb ik ook al gedacht, maar (gevoelsmatig) zeg ik toch, nee, dat is niet de reden. [ik heb weleens de theorie gehoord dat de aantrekkingskracht van voetbal op (vooral) mannen hem zit in het feit dat bijna iedere man van binnen weet dat als hij in zijn jeugd harder had getraind, en iets meer talent had gehad, en als het toeval niet iets de andere kant op had gewerkt, dat hij daar dan op het veld had gestaan, toegejuicht door 60000 mensen, in plaats van op de tribune] Ik denk eerder dat het zit in het oproepen van een soort 'gemeenschapsgevoel' door de vloggers, misschien bewust, misschien onbewust, een soort 'vriendschap op aanvraag', op een wijze die oude knarren gewoon niet kunnen snappen omdat ze niet in dezelfde leefwereld zitten. [en wat is er nou leuk aan om elkaar te bombarderen met de ene misvormde snapchatfoto na de andere? Ga vissen samen, of kattekwaad uithalen, of shoppen of stiekem flirten op het plein, het zal me worst zijn, maar toch niet de hele tijd snapchatten. Jezus!]

Ik snap dat hele Vlogverhaal niet. Continu worden er nieuwe series/tv programmas etc gemaakt, geschreven door professionals, met professionele acteurs en regisseurs, met een fatsoenlijk budget, en via talloze kanalen uitgezonden. Maar nee, wat willen de kinderen/jongeren: Iets op youtube, door amateurs/semiprofessionals in elkaar gezet, low budget, low quality. Ik heb ook tieners die vol verwachting uitkijken naar de nieuwe aflevering van een niche-vlog. (die trouwens steeds vaker over de vloggers zelf lijkt te gaan en niet over een inhoudelijke content) Waarom toch? Waarom vinden mensen wel hun gading bij vloggers, en niet bij de mainstream media? Op alle objectieve parameters zijn die vlogverhaaltjes inferieur, en toch zijn ze populairder dan TV met Video on demand? Ik wil niet als oude brompot overkomen, ben ik ook niet, maar kan iemand mij eens uitleggen wat de X-factor van die Vloggers is?

Ik ben het wel met je eens, maar ik heb ook veel begrip voor de andere kant.

Vergelijkingen zijn altijd moeilijk, Norbert. En ik ben het er ook niet helemaal eens met de handelswijze van die mensen, maar ik begrijp het wel. Het idee van een ondernemer die als een kapitein alles op zijn schip, groot of klein, onder controle heeft, is leuk, maar is een ideaalbeeld dat niet overeenstemt met de realiteit. Ik denk dat de vergelijking met een bedrijfsruimte in een bedrijfsverzamelgebouw beter is. Op een gegeven moment krijg je het bericht dat er wel eens iets met de electrische installatie aan de hand kan zijn. Ten eerste weet je dat de beheerder een professional is die zeker betere bronnen heeft dan jij, dus die zal wel actie ondernemen. Ten tweede heb je hem een link naar het berciht gestuurd. Ik heb geen webshop maar kan me voorstellen dat het daarmee ook zo is: Je huurt een webshop, stopt hem vol met spulletjes, en je vertrouwt op je leveranciers dat het goed zit, want zelf ben je druk genoeg met inkoop en verkoop en verzending en klantenservice en marketing. Ik vind dat een heel valide businessmodel. Ben je perfect bezig als ondernemer? Nee, maar je ziet toch ook wat voor beginnersvragen er hier soms langskomen? Wel, koppel die mensen dan eens aan zo'n webshop met dubieuze code. Zo'n gedachtensprong is dat toch niet?

IK zie veel negatieve berichten die impliceren dat de webshophouder onverschillig en/of dom is, en daarom zijn zaakjes niet op orde heeft. Maar bekijk het eens van de andere kant: Daar zijn waarschijnlijk veel mensen tussen die niets anders willen dan de basics van handel: inkoop en verkoop, waarbij ze denken iemand anders gevonden te hebben om voor de rest te zorgen. En die mensen weten misschien wel niets van IT en cyberrisico's, en willen daar ook niets van weten

Ilko, Er zijn allerlei tips gegeven voor het veiligstellen van de IE, wel type licentie etc. Ik kan het daar alleen maar mee eens zijn: schakel een expert in Maar bekijk ook volgende eens (en zelfs eerst, voordat je een overeenkomst maakt!). Waar bestaat dat IE van hem dan eigenlijk uit, als hij niets heeft vastgelegd? Er is niet een soort natuurlijk recht op een idee of een concept. Het is niet omdat het idee van hem komt, dat hij een vergoeding moet krijgen. Je kunt dat doen omdat je dat netjes vindt, maar het hoeft niet. Het kan zijn dat het iets betreft dat (met wat wringen) onder het auteursrecht valt (zoals een format voor een TV programma, of een plot voor een een boek of game) en daar heeft hij dan zonder registratie automatisch rechten op, of het kan de 'know-how' in zijn kop zijn, en dan heb je hem maar beter aan boord (met een goede overeenkomst natuurlijk). Maar a priori is het eerder waarschijnlijk dat je hem helemaal niets hoeft te geven (mag natuurlijk wel). Dus mijn vragen zijn 'waar bestaat dat IE uit dat je 5% van je onderneming wilt weggeven?' en 'krijg je daar ook iets voor terug (exclusiviteit, werk, al zijn nieuwe ideeen, etc) terwijl het bedrijf loopt, of is het alleen om historische redenen dat hij dit zou krijgen?' En als we het dan over exclusiviteit hebben: vergeet niet overeen te komen wie achter een namaker aangaat als die er is: de bv of die persoon, want dat kan dure business zijn.

Het verhaal is verre van duidelijk. Dat komt waarschijnlijk omdat je het zelf ook nog niet weet. Er zijn maar een paar basismodellen mogelijk: 1) Oftewel hij krijgt x % van de aandelen voor het plaatsen van die 8 units, en die acht units worden van de vennootschap. Dan is inderdaad de vraag: wil je een extra partij aan boord, en zijn 8 extra units bedrijfsmatig optimaal. Zouden het er niet beter 6 of 10 zijn, en een mix van 2 persoons en 4 persoons? Als die 8 units optimaal zijn, waarom heb je dat dan nog niet eerder gedaan (geen geld is geen reden, als het een verstandige investering is om er x% van je aandelen voor af te geven, zou het een week geleden ook een verstandige investering geweest zijn om het geld er voor te lenene) 2) oftewel de units worden van hem, en jij doet het management, en je ontvangt een huur voor de grond en een managementfee voor de units. Prima, als dat is wat je wil, niets op tegen. 3) oftewel hij verkoopt je de units op afbetaling, x duizend euro per jaar. Ook dan worden de units van jou. Maar dan is het eigenlijk een lening.En dan moet je, net zoals bij mogelijkheid 1, gaan kijken: zijn 8 tweepersoons units bedrijfsmatig wel optimaal. En je zou eens moeten bekijken wat het kostenplaatje na (bijv) 10 jaar is als je het geld gewoon leent bij de bank. Ik geloof niet zo in 'tegen kostprijs'. Zijn rendement is een deuk in jouw rendement, vergeet dat niet. Laat je niet gek maken

Dat is een redelijke patentstrategie. Niet ideaal, maar goed, je moet ook de kosten mee laten tellen. Overigens kun je ook die aanvullende aanvraag misschien toch beter eerst als NL aanvraag indienen. Het zou zomaar kunnen dat dat niet duurder, en wel beter is, maar dit is te bespreken met je octrooigemachtigde. Let dan wel goed op dat die aanvullende techniek niet alreeds in machines zit die je verkoopt, of dat je die techniek niet alvast meedeelt aan potentiele partners/klanten, voordat je de internationale aanvraag indient. Anders geef je alsnog de kans op bescherming voor die aanvulllende techniek op.

Er gaan nu een aantal posts over de vrije vervanging. Maar is dat wel zo'n kritisch punt? Het is uiteindelijk toch normaal dat de opdrachtgever een opdrachtnemer contracteert waar hij vertrouwen in heeft. Als ik naar een dokter of advocaat ga en ik zie bij de volgende afspraak een vervanger dan ga ik wel eens denken of ik de relatie wel in stand houdt. Kortom, ik denk dat er goede redenen kunnen zijn om voor een specifieke persoon te kiezen als voorkeursuitvoerder van diensten, zonder dat dit ook maar iets zegt over wel of geen arbeidsverhouding.

En is dat het doel? Dat HL hoog in Google komt? Dat Jan en alleman zonder drempel een onvoorbereide vraag kan afvoeren? Er is in dit hele verhaal al vaak gezegd dat negatieve reacties meer negative reacties uitlokken. Ongetwijfeld waar. Maar constructieve antwoorden op domme vragen lokken ook meer domme vragen uit. Een kwalitatief goed forum is het doel. Waar dat in Google staat, who cares.

Dat is dus inderdaad de vraag. Heeft TS voor zoete koek aangenomen wat (een medewerker van) de expediteur telefonisch gezegd heeft, of heeft hij dit gecontroleerd bij het management van die firma/bij de politie? Een fout (of een vermeende fout gekoppeld met de angst de schuld te krijgen) aan NL kant, en een onhandige indekpoging op laag of hoog niveau bij de expediteur. Is dat, vergeleken met de andere scenario's die al langsgekomen zijn, zo onwaarschijnlijk?

Nog een idee... In zijn eerste post schrijft TS: 'Op maandag 22 augustus begon de ellende pas echt. De goederen zouden deze dag geleverd worden en in de ochtend werd ik gebeld dat er op zondag 21 augustus een inbraak was gepleegd in de loods waar de goederen lagen opgeslagen; 15 van de 90 cartons waren gestolen. De overige 75 cartons werden die middag geleverd.' Hoe weet je dat die 15 dozen gestolen zijn? Er zal wel een inbraak zijn geweest (maar zie later!), maar gezien de rest van de reacties lijkt het me ook mogelijk dat de 15 dozen apart verzonden zijn geweest en gewoon tijdens het transport gescheiden zijn geraakt van de andere 75, en nu nog ergens staan te wachten. (en misschien al wel in de computer als 'geleverd' zijn aangemerkt) Heb je daar al aan gedacht? Kan dat nagespeurd worden? Ik acht het scenario dat er wel een inbraak is geweest, en dat er dan maar wordt aangenomen (door de transporteur of door TS) dat die 15 dozen zijn meegenomen terwijl dat niet zo was, lang niet onmogelijk. Ik acht zelfs het scenario waarin een medewerker opmerkte dat er 15 dozen ontbraken, en dan maar gezegd heeft dat er ingebroken is, lang niet onmogelijk. Kortom: welk bewijs heb je dat er daadwerkelijk een inbraak is geweest? Welk bewijs heb je dat er daadwerkelijk ooit 90 dozen fysiek hebben klaargestaan om naar jou getransporteerd te worden?

Om even op dat wereldwijd gepatenteerd verhaal in te haken, en zonder aan te nemen dat het een studievraag is, en zonder pedant te willen zijn, vraag ik met de beste bedoelingen: Weet je zeker dat je een wereldwijd patent hebt? Dat bestaat namelijk niet. Je kunt wellicht een octrooi (=patent) hebben in een groot aantal landen (en dat wereldwijd noemen), maar ook daar twijfel ik sterk aan. Dat duurt namelijk 5-6 jaar, en kost 50000 Euro of meer, afhankelijk hoeveel landen het zijn. Dan zou je al toen je 13 was moeten zijn begonnen, en zo'n bedrag lijkt me ook veel voor een tiener (voor bijna iedereen, eigenlijk). Dus daarom mijn eerlijke vraag: houd je jezelf voor de gek of houd je ons voor de gek? Er is een realistische kans dat je een wereldwijde octrooiAANVRAAG hebt. Houd er dan rekening mee dat je binnen 30 maanden na de eerste indiening je landen moet kiezen, en op dat moment diep in de buidel moet tasten. Doe je dat niet ---> alle mogelijke bescherming verloren. Er is ook nog een kansje dat je alleen een NL indiening hebt en dat je begrepen hebt dat je daarmee wereldwijd beschermd bent. Dat is niet zo, je hebt (simpel gesteld) alleen een jaar lang de tijd om in andere landen ook bescherming aan te vragen zonder al te veel risico (maar wederom, wel kosten). Binnen het jaar geen actie---> ook alle mogelijk bescherming (buiten NL) verloren. Kortom: ik geloof er niets van dat een 18-jarige wereldwijd een octrooi heeft, maar ik ben lief en neem aan dat je vergist en wil je waarschuwen voor wat er nog zit een te komen zodat je daarmee rekening kunt houden in je businessplan (of dat nu een formeel businessplan is of alleen een in je hoofd).

Ach, we zijn geen machines, he? Kwestie van inschatting, en ja, die kan verkeerd zijn. Als je binnenkomt met "ja hoi ik wil dus voor mezelf beginnen moet ik btw betalen" dan gok ik op niet kunnen, bijvoorbeeld. Als het allemaal exacte wetenschap was, dan hadden we deze discussie niet... ;) En het is ook een kwestie van respect. Ouderwets woord. Als je zo graag geholpen wilt worden, en denkt ergens mensen gevonden te hebben die je kunnen helpen, dan stel je je toch van nature bescheiden op? Laten zien dat je zelf al gezocht hebt is ook een kwestie van respect. Je zegt toch ook niet tegen Dafne Schippers, als je die toevallig tegenkomt: 'Ik heb net hardloopschoenen gekocht. Vertel me eens waar de volgende marathon van Rotterdam is. En ik heb nog wel een probleem met die schoenen. Daar zitten van die touwtjes aan die door lusjes boven op de voet lopen. Die zitten me in de weg, kan ik die niet gewoon weglaten?' 'Huh, jij hebt geen verstand van marathons? Wat, ik naar een hardloopclub gaan? Trut, wie denk je wel dat je bent!'

Doelgroep, zegt Ward. Doelgroep. Dat is inderdaad het sleutelwoord. De kluwen is niet op te lossen zonder eerst te definieren 'wat voor soort forum wil je zijn'. Wil je luie mensen helpen? Wil je domme mensen helpen? Wil je sparren met andere al enigszins gepokt en gemazelde ondernemers? Ik ben op HL gekomen omdat ik dacht dat het het derde was, maar wel met een lekkere lage drempel. Ik antwoord dan ook niet meer zoveel als ik eerder deed. Ik zal antwoorden als het in mijn expertise past, maar anders niet. Anders is het niveau van mijn reactie toch maar matigjes. Maar mensen die dat laatste willen (en daar hoor ik ook bij), vinden inderdaad luie mensen helpen en domme mensen helpen niet de rol van HL. Hoe nobel dat ook mag zijn, om domme mensen te willen opleiden. (en er zijn er natuurlijk de laatste tijd ook een paar gepasseerd waarbij je denkt 'dom maar wil ook niet leren'. Dat frustreert) Natuurlijk is niemand te beroerd om een beginneling te helpen, of iemand die vastzit op een kleine issue die voor een ander een ABCtje is. Het gaat ook om 'wat motiveert een antwoorder'. Als die het 'onderwijzende type' is zal die met plezier op een forum voor 'dummies' antwoorden en gemotiveerd worden doordat hij vandaag toch weer drie goede daden gedaan heeft. Als de antwoorder echter iemand is die op inhoudelijk goede hulp rekent als hij het nodig heeft, en daarom zelf goede hulp geeft als hij het kan, die met andere woorden berekenend op 'wederkerigheid' rekent, baalt hij als een stekker bij de zoveelste domme of luie vraag, en kapt er snel mee. Er zijn types vragenstellers en types antwoorders, en wat het ene type frustreert bevredigt het andere type. Voor mij is er maar een oplossing. (Her)definitie van wat HL zou moeten zijn, forumregels maken die daarmee in overeenstemming zijn, en die ook in de gaten houden. En als daar uit komt dat HL gesplitst moet worden, dan is dat maar zo. Ik ben het dus helemaal niet met Joost eens 'dat we als leden van HL ons eerst moeten verplaatsen in de bezoeker'. Nee, we moeten ons richten op een bepaald type bezoeker, namelijk die potentieel bij ons passen, en als er andere types langskomen, die beleefd (daar ontbreekt het wel eens aan) laten weten dat dit niet het type forum voor hen is. Je verwacht toch ook niet van de stamgasten van een voetbalkroeg dat ze zich verplaatsen in de verdwaalde postzegelverzamelaar? Maar goed, dat is mijn mening. Maar de grote vraag is 'wat kenmerkt 'ons''. En wie van 'ons' zal daarover besluiten. Met andere woorden: Is HL een school, of een universiteit, of een netwerk, of een besloten club?

Ik kan zo goed dichten, maar je hebt me toch bijna laten zwichten. Je hebt een onderliggende aanname dat de conducteurs en de passagiers verschillend zijn. Dat is niet zo. Het is een gemeenschap. De ene keer knipt de een de kaartjes, de andere keer de ander. Maar de vaste gebruikers van de trein willen hem wel graag mooi houden. Ze accepteren dat er soms passagiers zijn die niet willen kaartjesknippen, maar wel willen meerijden. Misschien willen die over een jaat wel een keer kaartjes knippen, Maar ze vinden het wel heel vervelend als die passagiers zich gedragen alsof ze voor de rit betaald hebben en alsof de vaste gebruikers hun dienaren zijn.

Grappig... Zo gaat het inderdaad. En het is me niet duidelijk aan welke kant je staat (maar dat was misschien de bedoeling) Maar er moet nog steeds een knoop doorgehakt worden: Is HL er primair om mensen de weg naar de Jan van Galenstraat te wijzen, of om mensen te helpen zelfredzaam te worden? En indien het tweede: wie bepaalt dan hoeveel zelfredzaamheid genoeg is?

Het is inderdaad irritant als er een levendige discussie ontstaat en het lijkt erop dat het de vraagsteller eigenlijk niet meer zoveel interesseert. Dan voel je je gebruikt. Ik weet echter niet of het aantal dergelijke topics toeneemt. Ik zie het ook meer als een maatschappelijk fenomeen dan alleen voor dit forum. Terwijl vroeger 'kennis=macht' verwacht iedereen nu maar dat alles met twee muisklikken beschikbaar is. De dankbaarheid voor het delen van kennis is gewoon minder geworden, als reactie op 'alles is toch zomaar beschikbaar'. Ik hoef toch ook geen dankjewel te zeggen tegen Google, waarom dan wel op zo'n forum? is misschien de houding geworden.

Er lijken een paar (onuitgesproken, maar incorrecte) aannames te zitten in je verhaal. Ten eerste, je moet niets. Je hoeft je merknaam/logo niet te registreren om onder die naam business te kunnen doen. Dit doe je alleen om de exclusieve rechten te hebben, dus om te zorgen dat een ander diezelfde naam niet mag gebruiken voor dezelfde diensten. Ten tweede, voor dat bedrag krijg je 10 jaar exclusiviteit. We hebben het dan over nog geen honderd Euro per jaar. Als het dat niet waard is, dan moet je jezelf misschien eens afvragen of het concept wel business potentieel heeft. Natuurlijk kun je je merk vertalen in andere talen, maar als dat nodig is.... is het dan wel een goed merk? Er zal toch wel iets hetzelfde blijven (het logo zonder tekst, bijvoorbeeld) in al die verschillende talen? Registreer dan wat hetzelfde blijft: het logo zonder tekst. Het is een zakelijke beslissing om wel of niet je merk te registreren. Het past in je businessplan, of niet. Het lijkt een beetje alsof je andersom redeneert. Je hebt coole namen en logo's verzonnen, en nu moet er nog een business bij komen. Maar zo werkt het niet. Een naam op zich is niets waard, de succesvolle zakelijke activititeiten die eronder worden uitgevoerd, geven er waarde aan. De officiele fees voor een Beneluxmerk zijn 240 euro en voor een EU merk 850 Euro. Dus voor 850 Euro kun je in de hele EU gedekt zijn, voor 10 jaar. Maar zoals anderen al hebben opgemerkt: Dit is juridische materie, je kunt gemakkelijk iets fout doen, en dan krijg je geen merk (wel geld kwijt) of een waardeloos merk, of een lange procedure... Dus of dat verstandig is kun jij alleen beoordelen. Wij kennen je budget niet, en we kennen de waarde van de achterliggende business niet.

Mijn geld staat, gezien de nieuwe info, op: een afstudeerprojectje van een of andere 'IT en communicatie' richting.

Mijn ervaring is dat als je een nieuwe industrie wilt leren kenne, je het beste naar een vakbeurs voor die industrie kunt gaan. Natuurlijk niet naar een consumentenbeurs!! Een goedkoper en sneller alternatief is online de lijsten van exposanten van de afegelopen jaren door te lopen en die te googlen. Vakbladen zijn hierin ook nuttig: voor het vinden van die beurzen, maar ook voor het vinden van key players op een directe manier.

Ok, de werkgevenr heeft nu indicaties dat de werknemer geen rijbewijs heeft, maar in andere gevallen kun je de werkgever toch moeilijk iets kwalijk nemen/verantwoordelijk stellen. De werknemer beweert dat hij een rijbewijs heeft, zoals 95% van de volwassenen. Dan is er toch geen reden daar aan te twijfelen. Waarom zou de werkgfever daaronder moeten lijden?

Tien centimeter lager: onderbuikgevoel. Anders is het net een machinevertaling. Ai, ze zien door mij. Ik ben een niet-goed robot. Wat kan ik doen om maken dingen recht ?

Interessante suggestie. Het lijkt me niet onmogelijk, maar dan eerder een variatie: misschien dat ze dit doen om een search ranking mee te verfijnen/checken. Of... om vertaalsoftware of een robot (denk: Turingtest) te testen: hoe meer antwoorden op de email, hoe beter de tekst blijkbaar was. Een machinevertaling van een Engelse tekst is niet onmogelijk. Zo vind ik 'We zouden het fijn vinden met u een afspraak te maken' bijzonder omdat de meeste mensen (zeker die gedachte ipv gedachten schrijven, hun/hen fouten maken en 'heleboel' schrijven in een relatief formele mail) 'OM met u' zouden schrijven. Ook 'wat is er bij allemaal mogelijk' is een rare fout. Het genoemde 'sprookjes huwelijk' kan natuurlijk gemakkelijk een vertalingsfout zijn van 'fairytale wedding' 'we willen er met zekerheid' is ook een rare, anglicistisch aandoende uitdrukking. 'met betrekking tot de receptie, diner, feestavond': lidwoord is fout, ook een typische machinevertaalfout. Ik vind de emails beide een rare combinatie van te formeel gezien de context en niet formeel genoeg. Mijn buikgevoel zegt: machine-gegenereerde tekst is zeker niet uitgesloten. De grote vraag blijft: Waarom in 's hemelsnaam?

Interessante speurtocht. Nog enkele suggesties: Brussel... Zitten er Belgicismen in de tekst, of is het 'Hollands' Nederlands? Zijn het Belgische namen, of juist zeer Nederlandse namen. Ken je misschien iemand in die buurt die je een beetje aan het pesten is (een vervelend neefje, een ontevreden klant?) Wat betreft de namen.. Haal ze eens SAMEN door een zoekmachine. Misschien zijn het romanpersonages of zo of is er een andere link tussen. Iemand moet toch die namen verzinnen zonder elke keer op Jan Jansen uit te komen. Misschien haalt die ze uit de uitslagenlijst van de lokale zwemclub?