kuifje

Branko, Bedankt. Ik zou dus juist wel graag enkele dingen (het logo, de footer met de bedrijfsgegevens) in kleur willen drukken, gewoon voor de wat sjiekere uitstraling,. Zwart wit doe ik al, ben ik niet tevreden mee. Je impliceert dat laserjet niet uitloopt met water. Dat wist ik niet. Bedankt voor de tip.

Ja, ik weet dat dat kan. Ik doe dat al zo. Alleen vind ik de technische kwaliteit met twee verschillende inkjets die ik geprobeerd heb slechter dan wenselijk. (kleinste beetje vocht en de inkt loopt uit, het zie er ook maar gewoontjes, amateuristisch uit). Kan ik met een betere printer een resultaat bereiken dat drukwerk benadert, of is dat een droom?

Aan Patrick: Ja, dat weet ik. Het gaat ook niet om de kosten, maar om het gemak: geen gedoe met verschillende templates voor een papieren brief of een pdf brief (en stel je voor dat je de brief eerst in pdf stuurt en dan op papier bevestigt, dan moet je hem twee keer aanmaken, eenmaal met logo in je bestand, en eenmaal zonder), geen gedoe met 'oei, op verkeerd papier afgedrukt'. Dus als 'zelf printen' voor een redelijke prijs een technisch goede kwaliteit kan leveren in de lage aantallen die ik noem, dan heeft die optie mijn voorkeur. Misschien is mijn vraag beter te formuleren als: kan dat, of zit ik vast aan extern laten drukken? Aan Joost: ziet er interessant uit. Werk je er zelf mee? Zoals ik het nu inschat is dit vooral voor offertes/fakturen/klantencontacten. Ik zie nog niet direct een mogelijkheid tot een link tussen de klantendatabase die dan in whiteworks wordt bijgehouden en een lokaal tekstverwerkingsprogramma. En om twee simultane databases met klantgegevens te gaan bijhouden lijkt me ook niet goed, is vragen om moeilijkheden. Met andere woorden: hoe maak ik gemakkelijk een Word brief aan met de up to date klantegegevens uit whiteworks? Na jouw suggestie bekeken te hebben realiseer ik me dat ik het waarschijnlijk toch liever lokaal heb. Dit heeft ook met mijn (misschien irrationele) angst te maken dat zo'n cloudfirma, bijv whiteworks, van de een op de andere dag failliet gaat: alle data weg, hoera. KPN, of Microsoft, of Google, die zullen niet zomaar failliet gaan out of the blue, maar bij de kleinere spelers blijft dat altijd een risico. Ik wil wel back-ups in de cloud zetten, en niet-kritische zaken, maar ben toch huiverig om kritische zaken in de cloud te zetten. Dit is niet vanwege technische of hacking redenen, maar vanwege, zoals ik schreef, het risico op dataverlies bij faillissement.

Ik zoek voor de professionalisering van mijn onderneming een beetje advies over twee zaken. Beide geen rocket science voor mensen met verstand van zaken, maar ik kan zelfs na uren googlen geen fatsoenlijk antwoord vinden 1) Briefpapier met logo in kleur. Wat is de met de huidige techniek qua kwaliteit/prijs het beste: Briefpapier professioneel laten drukken en daarop een brief/offerte/faktuur printen, of met een kleurenprinter een brief en logo in een keer printen op een fatsoenlijke printer? En wat is dat dan, een fatsoenlijke printer? Het tweede heeft in principe mijn voorkeur, maar ik heb mijn twijfels over de kwaliteit. (Het zou gaan om enkele tientallen brieven met logo per maand + 100-300 zwartwit bladen) 2) Klantenadministratie. Na enige jaren werken met excelsheets en papieren lijsten met klantenkontacten en handmatige copy-paste’s/overtypen, wil ik de zaak wat professionaliseren. Ik zou daaarom graag een gecombineerd pakket hebben waarin ik mijn klantgegevens (B-to-B, maximaal 1000 klanten zelfs in mijn wildste dromen) kan beheren (dwz vooral administratieve gegevens), en waarin ik op basis van die klantgegevens offertes en facturen kan maken, en waarbij ik die gegevens gemakkelijk kan gebruiken voor het adresseren van correspondentie in Word en/of Libreoffice en email. Linkjes naar de betreffende correspondentie en naar rapporten van klantencontacten bij het oproepen van klantengegevens zouden ideaal zijn, maar niet strikt noodzakelijk (De correspondentie moet trouwens zeker NIET ergens in een database verdwijnen, maar moet ook apart toegankelijk zijn). In de cloud: Mag, maar moet niet. Maximale prijs: enkele tientjes per maand

Hans, Ik wil niet zeuren, en niet chargeren, en niet trollen, maar kijk eens op wikipedia durfkapitaal https://nl.wikipedia.org/wiki/Durfkapitaal. Dat de belastingdient een algemeen bekende term kaapt (kaapte) en er een andere draai aan geeft (gaf) is hun fout. Om een goede discussie te hebben, en niet te verzanden in bijzaken (zoals in dit geval) is het belangrijk om zuiver te blijven qua definities. Overigens denk ik dat voor TS wellicht nuttiger is die vriend, die hij wil helpen, aan te raden een bv te starten, en daar dan een bepaald belang in te kopen voor het bedrag waarmee hij de vriend wil helpen. Als de zaak van de vriend dan failliet gaat, is hij zijn geld kwijt, maar dat vind hij blijkbaar overkomelijk, en zo niet, dan heeft hij nog wat in handen. Allemaal zonder complexe constructies. Ook lijkt het me dat de fiscus dan minder gemakkelijk dwars kan gaan liggen (maar ik ben geen fiscalist). 'Tja, beste fiscus, investering, weet je wel, kan goed aflopen of slecht, in dit geval was het slecht'

Durfkapitaal heeft volgens mij niets met achtergesteld of niet te maken. Durfkapitaal kan in theorie een lening zijn, maar durfkapitaal is vooral een kapitaal dat je beschikbaar stelt met een hoog risico, en daar moet vanzelfsprekend ook een kans op een hoog rendement tegenover staan. Het ligt dan voor de hand om hier aandelen voor te vragen, ipv dit als lening in te brengen. Alle kapitaal met beperkt risico op verlies, het normale ondernemingsrisico, is een gewone investering, is niks 'durf' aan. Is er een algemeen geaccepteerde definitie van 'durfkapitaal'?

Accepteert de leverancier creditcards? Dan is dat een mogelijkheid? Of kan het anders via Paypal? Om wat voor bedragen, en hoe vaak, gaat het?

Maar dan moet de andere partij wel die NDA die jij hebt klaargemaakt willen tekenen. In de praktijk wil die dat vaak niet, of slechts na overleg met zijn jurist en na drie ronden tegenvoorstellen. Dat schiet niet op. Ik ken genoeg multinationals die aan hun werknemers opleggen: 'Geen NDA tekenen! Mag je dan ergens niet naar binnen al heb je er 1000 km voor gereisd? Dan is dat maar zo.' Ja, er zijn scenarios denkbaar waarbij zoiets nuttig is. In mijn ervaring zijn die zeldzaam. En het risico dat iemand denkt dat hij beschermd is, terwijl dat niet zo is, is wel heel groot, en dat wil ik voorkomen.

Misschien is het altijd goed om de vraag op een wat meer helikopterafstand te stellen en een beetje advocaat van de duivel te spelen. Stel dat je compagnon om privéredenen besluit om opeens 100 kilometer verderop te gaan wonen. Vind jij dat je dan moet meebetalen aan zijn keuze om ver weg te gaan wonen? Je kunt de vraag ook nog stellen vanuit het standpunt van het bedrijf. Wat heeft het bedrijf te maken met de privékeuzes van zijn eigenaren? Waarom moet de winstgevendheid worden verminderd door de verhuiscapriolen van één van de eigenaren? Good luck! Ik steiger hier toch wel een beetje van. pkvdknoop vormt samen met zijn compagnon de vennootschap. Waarom zou de compagnon meer recht hebben de vennootschap op de plaats van oprichting te houden dan pkvdknoop heeft om te zeggen: niks ervan, die vennootschap volgt mij, en de vennootschap mag blij zijn dat ik slechts een reiskostenvergoeding vraag. Als pkvdknoop zegt: ik wil de vennootschap in mijn nieuwe woonplaats hebben, en de vennootschap zal de compagnonr een reiskostenvergoeding betalen, heeft hij ook gelijk, net zoveel gelijk als de compagnon nu heeft. Ik ben het met iedereen eens die zegt dat er over gepraat moet worden met de compagnon, om te voorkomen dat kleine irritaties zich ophopen, maar ik vind niet dat pkkvdknoop zich maar in de underdog positie moet plaatsen alsof hij iets fout gedaan heeft ten opzichte van de compagnon.

En dat is dus een heel grote en hardnekkige mythe. Ja, je kunt dat doen (ik geloof niet dat de belastingdienst dat soort dingen nog accepteert, maar dan zijn er nog wel genoeg andere zeer goedkope alternatieven), maar ten eerste: je bewijst er niet mee dat je de eerste was, alleen dat je idee het op die dag al had ten tweede: je krijgt daar geen rechten mee, bijvoorbeeld om anderen te verbieden het idee uit te voeren. Dus je kunt nog steeds niet veilig een fabriek benaderen, ze kunnen nog net zo goed het idee van je overnemen.

Het zou best kunnen dat banken toeleggen op dit soort 'kleine' leningen, ik weet het niet. Maar de 'markt' zoals bovenbenoemd is niet beperkt tot banken. En het zou best kunnen dat banken een te hoge kostenstructuur hebben. (Een paar excessen daargelaten geloof ik van niet, de kosten van een bank zijn mijns insziens nu eenmaal de kosten van professionaliteit, maar dat is buiten de huidige discussie). Maar indien dat zo is zullen er wel andere banken/instanties opstaan met een lagere kostenstructuur, dat is nu eenmaal een eigenschap van 'de markt'. Zo'n andere instantie zou best een kredietunie kunnen zijn, waarom niet. Maar die zal dan succesvol zijn omdat die een beter businessmodel heeft, niet omdat het een kredietunie is. Dat is dan maar een naam, het zou net zo goed een 'Ryanbank' kunnen zijn, of een rijke stinkerd die uit zijn eigen vermogen geld uitleent met behulp van een minimaal administratief team. Het kan best zijn dat het merendeel van de huidige kredietverleners een bepaalde deelmarkt niet goed bedient, en dat er daardoor kansen komen voor nieuwkomers, maar dit komt dan door (foute) keuzes bij de huidige marktpartijen, die rechtgezet kunnen worden, niet door systeemfouten in het huidige systeem. Overigens spreek je jezelf tegen. Eerst zeg je dat kredietunies ook bancaire normen hanteren, en aan het eind zeg je dat die toch 'het kredietrisico beter afwegen op de kwaliteit van de ondernemer en diens toekomstperspectief'. En dat laatste geloof ik gewoon niet. Dat de banken die jij kent, naar jouw inschatting, naar het verleden kijken, en de kredietunies die jij voor ogen hebt naar de toekomst kijken, is misschien correct, maar is geen wet van Meden en Perzen waaraan een kredietunie bestaansrecht zou ontlenen. Als je gelijk hebt met betrekking tot de banken, kan die bank zijn gedrag gemakkelijk switchen, en als je gelijk hebt met betrekking tot kredietunies, is dat een ideele keuze, die ook gemakkelijk kan switchen.

Norbert, die markt is er nu al, die markt kan dat al. Ondernemers lenen of verkopen belangen om geld te krijgen, waarbij de condities onderhandelbaar zijn: x procent rente of y procent aandelen voor een bedrag z. Ook kan de markt gewoon niet geinteresseerd zijn. De ondernemer vindt dat natuurlijk onterecht en is op zoek naar (goedkopere) financiering. We kunnen dan stellen dat er een verschil is in perceptie van de waarde van de onderneming tussen de geldmarkt en de ondernemer. In gevallen dat de geldmarkt gelijk heeft, zou ook de een kredietunie niet moeten uitlenen aan de ondernemer. Dat is beter voor de kredietunie en voor de ondernemer. In gevallen dat de ondernemer gelijk heeft, heeft de ondernemer te weinig gedaan om de markt te overtuigen. Daar zou een kredietunie zijn nut kunnen hebben, maar alleen als die een bijzondere kennis van zijn klanten heeft, en daardoor een betere inschatting van het risico kan maken. Maar die kennis kan een commerciele partij ook krijgen door een of twee specialisten in te huren. In de huidige financieel transparante samenleving zie ik geen rol voor kredietunies. De geldzoekende ondernemer is beter af met het zich bekwamen in het beter verkopen van de eigen business.

Ik zie regelmatig op professionele basis mensen die een uitvinding willen gaan verkopen met dit model. Hier zitten twee heel grote nadelen aan 1) je moet gaan bijhouden hoeveel stuks er verkocht zijn (en dan krijg je discussies over of iets verkopen waren of slechts monsters, of dat er vernietigingen zijn geweest, of dat er speciale kortinge waren waardoor je met minder dan afgesproken genoegen moet nemen). Da andere partij moet dan ook nog eens bereid zijn jou de komende X jaar inzage in zijn boeken te geven. 2) Ze kunnen de prijs van het product zo hoog zetten dat er bijna niets verkocht wordt, waardoor hun eigen (iets andere, maar wel veel goedkopere) product loopt als een trein, en jij dus geen cent ontvangt. Een mooie cleane verkoop, daar kies ik voor. Misschien met nog een bonus als er over 5 jaar Xduizend of Xmiljoen verkocht zijn, maar dat is het dan ook.

Tips niet, wel complimenten dat je het zo eerlijk vertelt en dat je positief blijft. Wat is de boodschap aan de collegaondernemers? Reken je niet te snel rijk (zou ik denken). Maar mede gezien de andere draad (vrijheid/gevangenschap) die momenteel loopt toch een paar vragen, want ik snap een aantal dingen niet. Die amerikaanse IP adressen, en de aanval op je site, wat doen die er toe, of hebben die iets te maken met het feit dat je later niet aan de server met klantengegevens kon? Met persoonlijk zes tot negenduizend verdienen in de maand (netto na belasting neem ik aan), en later de cijfers nog meer meer omhoog, en een financiele buffer, begrijp ik niet hoe binnen drie weken alles op zijn en het hele bedrijf weg. Ik wil zeker niet kritiseren, maar dat klinkt toch wat vreemd. Als je zoveel verdiende, zal er toch zeker maanden lang 15 of 20000 aan inkomsten per maand geweest zijn, en dat kan toch niet allemaal op zijn met drie weken platliggen en een paar dagen een IT specialist?

Het is niet zozeer een kwestie van meningen. Het is eerder een kwestie van 'is een octrooi een juist middel?' En bij het ene product/businessplan is het antwoord 'ja' en bij het andere 'nee'. Ik wou ook niet impliceren dat je niet serieus zou zijn. Ik wilde alleen maar aangeven dat er veel situaties zijn waarin een octrooi niets helpt voor je businessplan en alleen maar een kostenpost is, en dat een octrooi weloverwogen aangevraagd moet worden, omdat jij het nut ervan inziet, niet uit een reflex of omdat een ander zegt dat je dat zou moeten doen. Ook de volgende twee zaken zijn van belang. Hier is vaak verwarring over. 1) een octrooi is geen vergunning om te mogen verkopen/produceren, het is een vergunning om anderen tegen te houden. DAt wil dus zeggen dat je ook met een octrooi, ook met 100 octrooien, nog steeds gemakkelijk inbreuk kunt maken op het octrooi van een ander. Een octrooi geeft dus geen bescherming tegen juridische procedures. 2) Je hoeft geen prototype te maken om het product niet-octrooieerbaar door een ander te maken. Beschrijf het gewoon, publiceer het ergens, en dat is genoeg. Dat publiceren kan op veel manieren: In de krant zetten, op je eigen website zetten (zorg dan wel dat die met normale zoektermen gevonden kan worden, en niet slecht 1 dag laten staan), fotograferen terwijl het op een markt/beurs demonstreert (waarbij de foto ook duidelijk moet maken wanneer dit was (desnoods laten bevestigen door enkele onafhankelijken), op youtube zetten etc. Aan jezelf sturen in een aangetekende envelop, of een i-depot, of bij een notaris neerleggen: Geen goed idee, want dan is het niet publiek, en dat helpt dus niets tegen iemand anders die een octrooi aanvraagt.

En wat zou dat octrooitechnisch uitmaken, of het een product of een prototype is? Misschien is dat in de US van belang, zo goed ken ik US octrooirecht niet, maar in Europa zeker niet, daar is het gewoon heel zwart wit: openbaar, al is het maar 1 exemplaar, is openbaar = geen octrooi. Als je inderdaad een product hebt waarmee je in enkele maanden een reputatie kunt opbouwen heeft een octrooi inderdaad niet veel zin. Je moet geen octrooi aanvragen voor de lol, alleen als dat past in een businessplan (al is het een schetsmatig businessplan in je hoofd)

Of je iets over het hoofd ziet ligt eraan wat je wilt bereiken. Meestal willen octrooiaanvragers dat zij de enigen zijn die iets mogen maken, zodat ze een goede prijs kunnen vangen voor het product. Dat geeft een octrooi je. Secundair (meestal toch) is het feit dat een ander geen octrooi kan nemen en daardoor jou zou kunnen laten stoppen. Als dat secundaire je doel is, heb je gelijk. Anders niet, want door het zelf bekend te maken kun je ook zelf geen octrooi meer krijgen.

Domme vraag misschien, maar hoe kun je in 's hemelsnaam al besloten hebben dat je koerier gaat worden als je het antwoord op die vragen niet weet. Moet je niet eerst het antwoord op die vragen krijgen, en pas als dat antwoord er is afwegen of je koerier gaat worden?

Marcel, Is dit niet gewoon een gevalletje aandelenverkoop van een vraagsteller aan een investeerder? De oprichter krijgt dan toch het geld, toch niet de BV? Anders moet je de inbreng bij oprichting van de vraagsteller op 150000 waarderen, en dat lijkt me ook behoorlijk fictief. Maar goed, ik ben geen accountant, dus wellicht heb ik het helemaal mis.

Met anderen van gedachten wisselen op een forum, is dat wel productief? Op een forum zijn geen verliezers. (hoewel, ik ken ook mensen die zullen beweren dat deelnemers aan een computerforum per definitie losers zijn :) :)) Dat is iemands vrije keuze om zijn tijd daaraan te besteden. Lobbyen is (in dit geval) vechten om gemeenschapsgeld. De gemeenschap wint daar niets bij. 't is alsof je een taart moet verdelen tussen twee kinderen. Dat is snel gebeurt, ieder eet zijn stuk, en gaat lekker samen spelen, of je maakt eerst een half uur ruzie, dan krijgt nog ieder zijn stuk, maar er is geen tijd meer om te spelen. En met een beetje pech heeft de hond inmiddels de taart opgegeten, of is die op de grond gevallen.

Dit geldt inderdaad voor ondernemers. De pest is dat lang niet iedere zelfstandige (en ik heb het nog niet eens over vermeende zelfstandigen) een ondernemer is. Een ondernemer wil groeien, meer, beter, en brengt daartoe de benodigde resources bij elkaar, en daar profiteert de samenleving van. Een zelfstandige, zelfs met een paar werknemers, wil dat niet noodzakelijk. Die vind het wel best zo. Zolang er een gezond winstje binnenkomt, en de winkel af een toe eens een prijsje krijgt van de winkeliersvereniging voor de mooiste etalage, is hij tevreden. De samenleving is er niet bij gebaat dat soort 'ondernemers' te stimuleren. Ze mogen/moeten er zijn, maar ze moeten zich niet verbeelden het drijflichaam van de samenleving te zijn. Toen ik voor de eerste keer Higher level bekeek, merkte ik al op dat de term 'ondernemer' wel heel gemakkelijk gebruikt wordt hier. De wil en daadkracht om continu te verbeteren is voor mij een essentiele eigenschap om iemand 'ondernemer' te noemen, maar die schijnt hier niet nodig te zijn om als 'ondernemer' beschouwd te worden.

...een onheuse wet... Je zult toch zelf moeten toegeven dat dat subjectief is, die kwalificatie? Wat jij een onheuse wet noemt is voor een ander, met evenveel recht van spreken, het rechtzetten van een historische scheefgroei. Het komt er allemaal op neer: Wat beschouw je zelf als eerlijk. En het gekke is dat mensen over het algemeen gemakkelijker protesteren tegen iets waar ze zelf op achteruitgaan, dan tegen iets waar ze zelf op vooruitgaan (al vinden ze het eigenlijk oneerlijk dat ze er op vooruitgaan), en dat mensen de huidige situatie als de norm beschouwen, hoewel die eigenlijk gewoon willekeurig is, gewoon het gevolg van een aantal beslissingen in de geschiedenis. Ik vind lobbyen altijd zo'n zinloze activiteit. Alle tijd en energie die daarin gaat, kan niet voor iets productiefs 'Het land vooruithelpen!' gebruikt worden. Prima, je hebt gewonnen... maar dat betekent ook dat anderen verloren hebben.

Deze discussie gaat over voordelen, al dan niet terecht, compensaties, al dan niet terecht, en misbruik (al dan niet vermeend). Het probleem hiermee is dat de mening hierover 100% afhangt van wat iemand als 'normsituatie' beschouwt. En dat hangt weer 100% af van iemand's persoonlijke situatie en ideaalbeeld van maatschappijinrichting. Een discussie hierover is dus zinloos. De wet is wat hij is, en iemand die hem gebruikt kan dat niet verweten worden, en als de wet verandert kun je klagen tot je blauw ziet, maar je moet je erbij neerleggen. Het komt allemaal neer op een politieke discussie. Leuk, maar niet heel productief. Terechte compensaties voor de een zijn maatschappijontwrichtende voordelen voor de ander. Zo is het nu eenmaal, leg je erbij neer.

Misschien voor de zestienjarige schoolverlater, of voor de Poolse bouwvakker, maar toch niet voor een internetvaardige HBO-er journalistiek met een Master sociologie? Als die haar eigen info nog niet kan vinden, dan is 15 Euro per uur nog overbetaald.

Ik ga vanavond maar weer een "Les Miserables" kijken om alvast in de stemming te komen.. Op Hoop Van Zegen is ook een goede. Ik probeer het debat slechts een beetje levendig te houden. Ik zou zelf ook niet graag in de situatie van Merel zitten. En ik kan wel hard en stoer roepen dat dat mij niet zou gebeuren; maar dat is gewoon niet waar. Maar het gaat me ook veel te ver om Merel als het hulpeloze slachtoffertje te zien van de kapitalisten die als hoogste doel hebben de werkende mens klein te houden.