kuifje

Volgens het voorbeeld heeft Merel HBO journalistiek en een master sociologie afgerond. Helemaal niet opmerkelijk, op je 21e kun je klaar zijn met je HBO. De master doe je naast je zzp-werk. Niet onwaarschijnlijk. Waar lees je dat? Ik lees dat niet in die column. Dat verandert de zaak iets (maar ze blijft nog steeds wel jong) qua uurtarief, maar dan mag je haar nog verstandiger inschatten, dus is het nog minder waarschijnlijk dat het geen vrije keuze is. Als dit de realiteit is, kunnen we dat leuk of eerlijk vinden of niet, maar dit lijkt me nu een typisch een gevalletje 'zo werkt het nu eenmaal tegenwoordig' zonder dat de krant, of Berenschot, of wie dan ook, een veeg uit de pan moet krijgen. Merel moet strijden om vooruit te komen. Dat zijn we al 50 jaar niet meer zo gewend, maar misschien waren die 50 jaar de uitzondering?

De knuppel in het hoenderhok, hier is hij dan: Laat ik voorop stellen dat dit inderdaad een schijnconstructie lijkt, en dat de zzp status misplaatst lijkt te zijn. Maar aan de andere kant: Merel is 25. Ze doet het werk al 4 jaar, dus vanaf haar 21e. Dus heel veel opleiding zal ze niet gehad hebben. MBO En wat moet je kunnen op zo'n internetredactie: Beetje foutloos schrijven, beetje twitteren en internetten op zoek naar nieuws, basis grafische vaardigheden. That's it. Haar uurtarief is 120 Euro per dag = 70 procent boven het minimumloon (ja ik weet, een loon en uurtarief zijn niet hetzelfde). Lijkt me ongeveer redelijk als het een loon was. Maar daarvoor heeft ze wel zelf gekozen (iemand die dagelijks midden in de actualiteit zit weet goed wat er speelt in de samenleving en kiest zelf voor dit model. Ik geloof in dit voorbeeld niet in misbruik/dwang, het neigt toch meer naar vrije keuze). En ze kan er opdrachten bij doen in de avonduren. En ze kan van alles als zakelijke kosten opvoeren wat een werknemer ook heeft maar gewoon prive moet betalen (computer, tablet, internet, abonnementen op het een en ander). En ze zal ook nog wel eens een kadootje krijgen om een advertorial te schrijven. En ze is vrij om ergens anders te gaan werken. Ja, laag uurtarief, maar 'je wordt genaaid, big time' is ook overdreven. Ik ben erg tegen misbruik. Maar waar ligt de grens tussen misbruik en contractvrijheid. Naar mijn mening niet in buurt van dit voorbeeld. Merel speelt het niet handig, maar Merel wordt niet misbruikt, lijkt mij. Dat is de andere kant van het verhaal, die toch ook te verdedigen is?

Norbert, Ik kan me goed voorstellen dat veel piloten via ZZP-achtige constucties met buitenlands aspecten werken, en dat je ze dus individueel wel als randgeval ondernemers kunt beschouwen, zeker als ze prive 150-200 k hebben moeten investeren in hun eigen opleiding. Er zijn wel kleinere ondernemers op dit forum. Ook zo'n gezamelijke groep om op professionele wijze leningen te herfinancieren, met (neem ik aan) realistische verwachtingen wat mogelijk zou kunnen zijn is toch wel een onderneming, ten minste zo moet je het wel beschouwen, en het lijkt me dat de vraagsteller dat ook doet/van plan is. Is een winstoogmerk echt wat een ondernemer maakt? Is het niet eerder een ingesteldheid, die het van geval tot geval moet doen met de structuren die geschikt zijn voor het doel en die voorzien zijn door de wet. Ik heb wel vragen zien langskomen die, wat mij betreft, veel minder ondernemingsgeorienteerd zijn. Maar goed, ik ben geen moderator.

Er is al veel zinvols gezegd over dit (vooral door Hans (v N)), maar ik zal toch nog mijn input geven: Octrooien op software zijn sowieso moeilijk. Dat kun je leuk/eerlijk vinden of niet, maar dat is nu eenmaal de wet. Wat wel kan (in het algemeen) zijn algoritmes die een technisch probleem, ook een tehnisch probleem aan de computer zelf, oplossen. Zaken die te maken hebben met de interactie met mensen (dit is een beter interface want de gemiddelde mens reageert er beter op) liggen veel moeilijker, want: niet technisch. Hoe dan ook zal je idee, halfklaar of helemaal klaar, in een grijs gebied liggen, en je zult een octrooigemachtigde gespecialiseerd in software moeten raadplegen. Ik ben ook octrooigemachtigde, maar eerder mechanisch/chemisch georienteerd, dus ik zou je ook maar beperkt kunnen helpen. En ook die gespecialiseerd octrooigemachtigde zal je geen zekerheid kunnen geven. Het zal afwachten blijven. De keuze tussen 'nu al' en 'wachten' is echter niet direct gerelateerd aan de moeilijkheden die octrooieren van software met zich meebrengen. Die keuze hangt eerder af van: Wat is in jouw eerlijke inschatting, het idee (althans de uitwerking daarvan) waard, en ben je bereid daarvoor een risico te nemen. Hoe, en aan wie zou je het verkopen? Heb je tijd om ermee de boer op te gaan, of je eigen product daarrond te ontwikkelen, of denk je dat het idee zichzelf verkoopt (well, think again then). Je kunt het het beste stap-voor-stap bekijken: Is het nu de moeite om een octrooiaanvraag in te dienen, op basis van wat je hebt, en wat je financiele mogelijkheden en verwachtingen zijn? Indien Ja, dan doen. Als je een stap verder bent, kun je opnieuw die evaluatie maken. En desnoods nog een paar keer de komende jaren. Als je verwacht dat stap 2 binnen een jaar klaar is kun je ook voor de volgende strategie kiezen: nu een eerste nationale aanvraag. Die geeft je het recht om prioriteit in te roepen (binnen een jaar) voor vervolgaanvragen (bijv US of Europees). Op het moment dat je die indient kun je echter wijzigingen aanbrengen (want het zijn formeel gesproken nieuwe aanvragen). Die wijzigingen zullen afhankelijk zijn van je nieuwheidsonderzoek (dat heb je dan al ontvangen), van de de voortgang van je ontwikkelingen, en van de commerciele mogelijkheden die er in het eerste jaar gebleken te zijn. Je kunt dan veilig stap 1 proberen te verkopen, en stap 2, wel, dat zie je dan wel tegen de tijd dat die klaar is. Dit moet allemaal echter wel correct (binnen de grenzen van de wet) worden aangepakt. Ook hiervoor heb je detailadvies nodig (maar dat had je toch al, ivm de moeilijkheden van softwareoctrooien).

En de pest is, zowel met apps als met traditionele uitvindingen, dat er toch altijd enkele succesverhalen zijn, en mensen zien/lezen/onthouden alleen die succesverhalen, en dat willen ze zelf ook wel.

Ik vindt die frustratie jammer. Niemand heeft daar iets aan. En wellicht is er een gebrekkige voorlichting die voeding geeft aan die frustratie. Maar iedere octrooigemachtigde kan in korte tijd de juiste info geven. Veel mensen verwachten dat een octrooigemachtigde hen kan vertellen of het een goed idee is (en dan bedoelen ze: of er business in zit). Dat kan hij echter niet.

Wat mij betreft: Hoe eerder een strandspeaker leeg, hoe beter. Maar goed. Een mens kan gemakkelijk enkele tientallen watts produceren (http://en.wikipedia.org/wiki/Human_power) en dat is met efficiente speakers echt wel genoeg voor een boel lawaai. Ik geloof niet dat het probleem zit in de te lage energieopbrengt.

Ja, het rendement van een octrooiaanvraag/octrooi is vaak laag. Maar dat is het rendement van zoveel investeringen. Daar onderscheidt zich de goede ondernemer van de slechte. Je moet een octrooiaanvraag/octrooi gebruiken als instrument in je businessplan, maar het moet niet een doel op zich worden. Daar gaan veel uitvinders in de fout. Die snellere extra laptop, is dat een investering met een positief rendement? Die netwerkdag waar niets uitkomt? Je kunt niet achteraf gaan zeggen: dat heeft niets opgeleverd dus dat was slecht. Deels is het zo dat de ondernemer een andere taal spreekt dan de octrooigemachtigde. Ik zie het liever als een verschil in taakopvatting van de octrooigemachtigde. De ondernemer kan IE advies krijgen bij de octrooigemachtigde, maar geen business advies. Jij schrijft 'Alleen deze week al hadden we 2 ondernemers op HL die hun investering in het octrooi of octrooien waarschijnlijk moeilijk of nooit zullen terugverdienen laat staan er rijk mee worden. ' Mogelijk heb je gelijk. Maar ik kan niet in hun plaats besluiten of ze het wel of niet moeten doen. Ik kan niet inschatten hoe de markt is. En, om eerlijk te zijn, heb ik dat ook afgeleerd: Ieder octrooigemachtigde kan je voorbeelden geven van ideeen die fantastisch leken en geen business werden, en ideeen die rijp leken voor het afval en die toch floreerden. Ik pas ervoor om op de stoel va mijn clienten te gaan zitten en hun beslissingen te nemen. Overigens moeten we wel voorzichtig zijn in het onderscheid ondernemer/uitvinder. Je zult het met me eens zijn dat veel uitvinders slechte ondernemers zijn.

Nico, ik ben octrooigemachtigde en ondernemer. Wat maakt het uit of ik Jan Jansen of Piet Pietersen heet? Ik heb ruim voldoende werk, en ben dus niet op zoek naar extra klanten (wat een reden zou kunnen zijn om onder eigen naam te posten). Tevens vindt ik niet dat mijn bestaande klanten hoeven te weten dat en wat ik hier post. Misschien ben ik overgevoelig voor dit aspect, maar ik vindt broodschrijver een negatieve bijklank hebben van iemand die schrijft voor zijn beroep, en die zich niet bekommert om de redenen van de klant achter de opdracht. En bovendien: je schrijft niet alleen: het zijn broodschrijvers, maar ook: DIE ZIJN DUS LANG NIET ALTIJD EVEN NEUTRAAL. Dat is bij mij niet het geval. Ik ben juridisch/technisch adviseur voor mijn klanten, en als ze mij uitleggen wat ze willen, zal ik ze eerlijk adviseren (en zelfs gratis) of het zinvol is een octrooiaanvraag in te dienen of niet, zelf al kost het me omzet. En dat is bij ALLE octrooigemachtigden die ik ken het geval (misschien niet dat 'gratis', maar goed). Je zult misschien slechte ervaringen gehad hebben met octrooigemachtigden. Maar voordat je een oordeel velt over beslissingen in het verleden van wie dan ook (inclusief octrooigemachtigde), is het verstandig om je fictief terug te stellen in een kennispositie op dat moment. Achteraf is het gemakkelijk om te zeggen dat iets fout was, en dat een specialist dat toch had moeten zien. Misschien hebben wij ook wel een verschillende opvatting over wat de taak is van een octrooigemachtigde.

Ik had me voorgenomen me niet op de kast te laten jagen, maar tjonge jonge, de vooroordelen ten opzichte van octrooien en octrooigemachtigden vliegen weer rond. Aan de vraagsteller: ik neem aan dat je met beschermen bedoelt dat niemand anders dan jij het mag uitvoeren? Indien ja: een idee kun je niet beschermen, de technische uitvoering daarvan wel (dus het idee: het idee van een auto die ook kan vliegen en kan varen en 300 km kan rijden op 1 liter benzine kun je niet beschermen, maar als je dat inderdaad weet te bouwen, kun je je wel de technische ideeen waardoor dat idee verwerkelijkt wordt beschermen) Wereldwijd beschermen: gaat in de praktijk niet, octrooien zijn (op het Europees Octtrooi na) nationale wetgeving, en je zult dus in ieder land een octrooi moeten aanvragen en de verleningsprocedure moeten doorlopen. Niemand doet dat, zelfs de farmaceutische industrie niet. Want wat kan het schelen dat iemand in Burundi het mag namaken en dan in Suriname mag verkopen? Daar lijdt je geen verlies aan. Je moet de belangrijkste markten afdekken, de rest is de moeite niet waard. Aan Nico: Je hebt ongelijk. Verreweg de meeste octrooigemachtigden zijn integere mensen. Ja, ze verdienen aan octrooiaanvragers, net zoals een dokter aan een patient verdient. Toch zie ik je niet dokters beledigen door te beweren dat ze hun patienten ziektes aanpraten of overmatig behandelen. Octrooigemachtigende hebben de WETTELIJKE plicht niet in hun eigen belang, maar in het belang van hun clienten te adviseren/handelen. Ze hebben verder de publieke functie om eerlijk over octrooien en wat daarmee samenhangt te adviseren aan potentiele clienten. Wat ze echter niet zijn, en niet kunnen zijn, zijn business-adviseurs. De beslissing: is het zakelijk verstandig om een octrooi aan te vragen, is aan de client en aan de client alleen. De octrooigemachtigde is niet opgeleid, en ook niet in staat, om het businessplan (dat vaak alleen in het hoofd van de client bestaat, en niet eens geformaliseerd is) te beoordelen. Ja, hij kan zijn persoonlijke mening erover geven, maar dat is het dan ook, een persoonlijke mening. Je kunt tot op zekere hoogte van een octrooigemachtigde een oordeel verwachten of iets octrooieerbaar is (net zoals je van een dokter een oordeel mag verwachten of genezing waarschijnlijk is, maar dat kan soms niet kloppen), maar je kunt niet van een octrooigemachtigde een oordeel verwachten of er geld mee te verdienen is. Er ziijn honderden mensen in Nederland die je goed van advies kunnen dienen over een IE strategie. Maar dat kost geld, en dat mag niet. Een paar honderd duizend voor R&D, dat is geen probleem, maar die paar duizend, of paar tienduizend misschien, voor een goed advies om daar het meeste uit te halen, nee, dat gaat niet. Aan Hans: een enkel goed octrooi is meer dan genoeg. Of de tegenstander groot of klein is irrelevant. De kerstboom waar je het over hebt is meestal een kerstboom behangen met zwakke octrooien in een aantal landen, andere zwakke octrooien in andere landen, octrooiaanvragen waarvan de uitkomst voorlopig nog onduidelijk is in nog weer andere landen. Maar dat is ter verdediging van tegen anderen. Een dergelijke kerstboom kan maar zelden dienen om een ander aan te vallen. Je hebt wel gelijk dat de waarde zit in de business. En als die er inderdaad inzit, sla je jezelf voor je kop als je je bescherming niet goed geregeld hebt. Maar het feit dat er vaak geen business inzit, is geen fout van het octrooisysteem, maar een misrekening van de ondernemer. (en dat mag, daar is een ondernemer voor: om een risico te nemen waar een ander dat niet zou doen)

Je bedoelt neem ik aan de orde van octrooigemachtigden. Dan zit het wel goed. Maar die persoon is dan ook het meest geschikt om je te adviseren over wat nu te doen. Als inderdaad de opstartkosten in de tonnen lopen dan is het misschien wel een goede uitvinding, maar niet een waar een business uit te maken is. Dat moet je dan misschien onder ogen zien. Dat doet pijn, maar ja.

Het is zondag en ik zat voor de lol de kleine lettertjes van dat programma te lezen. Vraag: Wat is de vergoeding die ik ontvang als een idee een product wordt? Een Idee dat wordt geselecteerd en in ontwikkeling wordt genomen, kan een eenmalige selectievergoeding ontvangen van €1500,-. Deze selectievergoeding wordt alleen ontvangen op het moment dat het Idee een daadwerkelijk product wordt en de marktintroductie plaatsvindt. Als er een octrooi wordt aangevraagd op het geselecteerde Idee, dat in ontwikkeling wordt genomen, en daadwerkelijk een product wordt en waarvan een marktintroductie plaatsvindt, komt de deelnemer naast de selectievergoeding in aanmerking voor een royaltyvergoeding. Een royaltyvergoeding kan worden verstrekt over de verkochte aantallen met terugwerkende kracht vanaf de eerste geproduceerde consumenteenheid. De deelnemer heeft recht op 30% van de royaltyopbrengsten. De royaltyvergoedingen hebben een looptijd van 10 jaar, vanaf de start van verkoop. Dit alles mits het Idee / product octrooieerbaar is Dus alleen als ze er iets mee kunnen krijg jij €1500, en eventueel 30% van de "royaltyopbrengsten". ::) Als je denkt een wereldidee in handen te hebben zou ik even nadenken voordat je het aan dit programma geeft. Ik ben het niet met je eens. Je krijgt een hoop exposure, begeleiding etc door het programma, waardoor je idee veel meer kans maakt een succes te worden dan zonder het programma. Beter 30% van veel dan 100% van niets. Wel rammelt dat verhaal van dat octrooi en die vergoeding aan alle kanten: Ik krijg de indruk dat pas relatief laat tot indienen van een octrooi besloten wordt: gevaar dat alreeds publiek is. Het zal jaaaaaaren duren of blijkt dat iets octrooieerbaar is, veel langer dan de eerste marktintroductie. Ook hangt dit af van de beslissingen die de aanvrager neemt gedurende de procedure. Iets kan best wel octrooieerbaar zijn, maar de aanvrager (de programmamakers neem ik aan) besluiten de procedure stop te zetten (om welke reden dan ook, bijvoorbeeld om geen 30% te hoeven betalen). Bovendien, wat is octrooieeerbaar? Ik kan daar in 1 minuut wel drie zeer verschillende definities van geven. Bovendien: Zonder expliciete overdracht van de uitvinding door de uitvinder mogen de programmamakers niet eens een octrooi aanvragen. OP dat moment kan de uitvinder nog altijd zeggen: niets ervan, tenzij ik 90% krijg. Die kleine lettertjes zijn kortom opgesteld door iemand zonder verstand van octrooien, en waarschijnlijk ook van ondernemen.

En waarom haken ze dan af? Dat is toch wel echt interessant om te weten. Is het omdat ze verwachten dat jij levert en zij alleen maar hoeven te verkopen? Of vraag jij te veel vergoeding? Of is de start-up cost te hoog waardoor het risico voor hen te hoog wordt? Elke reden Heeft een andere aanpak nodig. Een groot nadeel aan een licentie bijvoorbeeld (waar je het over had) is dat zij inzage moeten geven in hun boeken over hoeveel ze verkocht hebben. Dat is allemaal administratieve rompslomp waar velen niet op zitten te wachten. Een cleane verkoop van een octrooiaanvraag is vaak het simpelst te implementeren. Wat de octrooiaanvraag betreft: als het goed is had je al conclusies = claims vanaf het begin. Het feit dat je impliceert dat dit niet het geval is is voor mij een waarschuwingssignaal dat het misschien toch niet zo goed is als het lijkt. Ik zie maar heel zelden een sterk octrooi waarvan de conclusies niet vanaf het begin erbij ingediend waren. Is het searchreport echt goed? Uit wat je schrijft leidt ik af dat je een Nederlandse aanvraag met een internationaal onderzoek heb laten uitvoeren. Dat wordt dan door het EPO, in Munchen of in Den Haag, onderzocht. Wat wel eens wil gebeuren in dergelijke gevallen, zeker bij matig of slecht geschreven octrooien, is dat de onderzoeker weliswaar de uitvinding zoals hij die begrijpt nieuw en inventief vindt, maar dat hij onduidelijkheidsbezwaren uit (of nog een aantal andere mogelijke bezwaren). Die zijn vaak niet of zeer moeizaam op te lossen. Dus staar je niet blind op een 'goed' search report. Ik kan me goed voorstellen, zeker als je niet door een octrooigemachtigde bent bijgestaan die ook nog eens het search report bekeken heeft en heeft gezegd dat het 'goed ' is, dat je te gemakkelijk een search report als positief beoordeelt terwijl het dat niet noodzakelijk is. Wat voor jou ook misschien nog nuttig kan zijn: octrooicentrum nederland houdt een databank bij van octrooien/aanvragen waarvan de aanvragers/houders aangegeven hebben dat ze open staan voor licenties. zie http://www.rvo.nl/onderwerpen/innovatief-ondernemen/octrooien-ofwel-patenten/octrooien-praktijk/licenties/databank-octrooilicenties Het kan nooit kwaad je octrooiaanvraag daarin te laten opnemen.

Gijs, Dat grotere partijen (als die belangstelling hebben voor je ontwikkeling) wachten tot de kleine partij zonder centen valt gebeurt wel, maar niet zo vaak als je zou denken. Voor die grotere partij is het namelijk ook aantrekkelijk om bescherming te hebben tegen andere grote partijen. Het klopt dat je in theorie beter niet een aanvraag bekend maakt totdat deze gepubliceerd wordt. Maar het is jouw aanvraag, jij doet ermee wat je wilt, je wilt uiteindelijk toch de uitvindign verkopen. Als het een goed geschreven aanvraag is, met een goed search report, en er geen verbeteringen in de tussentijd gemaakt zijn, is het risico beperkt. Het is inderdaad zo dat je binnenkort tegen aanzienlijke kosten zult gaan aanlopen. Maar dat kan ook nog wel beperkt worden. Je meest voor de hand liggende opties zijn : een PCT aanvraag. Dan ben je weer 18 maanden gedekt totdat je echt dure beslissingen moet gaan nemen. Ook een Europese aanvraag moet kunnen met niet al te veel kosten in het eerste jaar. Dat zijn eigenlijk de twee echte keuzes. Of het gewoon bij NL houden, daar zouden niet veel kosten meer aan moeten zitten, die zijn meest gemaakt, maar dan krijg je natuurlijk alleen bescherming in NL. Wat het te gelde maken betreft: Je hoeft niet perse voor een licentie te gaan, je kunt de octrooiaanvraag ook gewoon verkopen. Ik denk dat je in dit soort gevallen het beste een prototype maakt en een mooi infopakket, en daarmee de boer op gaat, en pas als er echte interesse is over vergoedingen praat. Je zult er voor moeten werken om het te verkopen. Het is nu behoorlijk laat daarvoor (aangezien je eerste jaar bijna voorbij is) maar hetzelde geldt over een jaar of over 18 maanden als er weer een dure deadline zit aan te komen. Zoals Hans aangeeft lijkt het het meest waarschijnlijk dat je pitch niet goed is geweest, maar het kan ook dat er echt niemand brood inzit. Om dat zeker te weten, en om dus gefundeerd te kunnen besluiten of je er meer geld in moet steken, moet je echt actief met mogelijke klanten gepraat hebben, anders blijf je in onzekerheid. En dat moet je (hoofdzakelijk) zelf doen. Daar gaat namelijk veeeeel tijd in zitten, er is geen beginnen aan om dat uit te besteden (veel te duur), hoewel hulp wel hier of daar te vinden zal zijn.

Het is in mijn optiek wel verdedigbaar dat 14000 verzekering betalen voor een auto met een commerciele waarde van 60 of 70 duizend euro geen verstandige bedrijfskeuze is. Er is toch geen 20% kans per jaar dat die auto total loss gaat! Ja, maar het risico op bestuurdersaansprakelijkheid is weg, en het feitelijke risico is ook kleiner want in zo'n model zal de klant vanzelf voorzichter zijn Ik zal wel gek zijn, maar in eerste instantie is het toch normaal dat als je iets huurt, je zelf ook verantwoordelijk bent om het onbeschadigd terug te brengen, en dat dus de huurder primair verantwoordelijk is voor het risico. Dat dat in de autohuurbranche historisch anders gegroeid is zal wel zo zijn, maar is nog steeds een afwijking van het basisprincipe.

Norbert, jouw antwoord roept toch een aantal vragen op: bestuurdersaansprakelijkheid: Verzekeren is een kwestie van risico's verleggen. Dat is een keuze (behalve voor de wettelijk verplichte verzekeringen), en je kunt best als bestuurder, in alle eerlijkheid en objectiviteit, zeggen dat als de prijs van de verzekering een bepaalde hoogte heeft, dat je dan liever als firma zelf het risico accepteert. Dat kun je als privepersoon zeggen voor zaken die je persoonlijk aangaan, en als bestuurder voor zaken die de vennootschap aangaan. Of iets verzekerbaar is of niet is niet een factor voor het bepalen van verwijtbaar slecht bestuur (of zou het toch niet moeten zijn). Bovendien: mijn idee zou zijn dat je de klant zelf voor het risico laat opdraaien (met een goed contract), door middel van zijn creditcardverzekering, of via zijn werkgever, of via een stevig onderpand oid, en als laatste optie via een, via de verhuurder af te sluiten, dagverzekering. Blijkt die creditcardverzekering niets voor te stellen: Dat is dan het probleem van de klant, niet van de verhuurder. Daarmee reduceer je de bestuurdersaansprakelijkheid volgens mij behoorlijk. Je moet al knap redeneren om van een verzakende contractant een persoonlijke tekortkoming van de bestuurder te maken. Zou de autofinancier hiermee akkoord gaan, vraag je. Waarom moet het een autofinancier zijn?Waarom kan het niet gewoon een algemene financier van de vennootschap zijn? Er is natuurlijk een heel verschil of de topicstarter een verzekering wil omdat hij dat verstandig acht, of omdat een financier dat verplicht. Ik was bij het lezen van deze draad uitgegaan van het eerste (terecht of onterecht)

Er zitten heel veel aspecten aan deze vraag. De waarde van het idee: Over het algemeen zijn onbewezen ideeen niet zoveel waard, maar het kan best dat jou idee een uitzondering is. Geef ons eens een indruk van de waarde. Hoeveel kan je partner er verkopen, voor welke winst? Hoeveel zou je er zelf voor willen vangen? Dit bepaalt namelijk voor een groot deel de rest van antwoorden. Bescherming: Alleen een octrooiaanvraag kan je het alleenrecht geven. Reken in het beste geval op enkele duizenden euro's kosten, en dan kun je zonder zorgen proberen je idee aan de man te brengen. Ik kan me goed voorstellen dat dit teveel voor je/voor het idee is. Dan heb je geen keus behalve de potentiele partners te vertrouwen. Eventueel een NDA, maar of ze die willen tekenen is maar helemaal de vraag. Dit is niet zo slecht als het lijkt, de meeste firma's zijn geen ratten die een ander een eerlijke beloning willen ontzeggen. Als het een echt goed idee is willen ze je te vriend houden, want misschien heb je er nog wel 10. De interesse van de ander: Over het algemeen worden ideeen lauw ontvangen: Wellicht hebben ze het idee zelf al, wellicht hadden ze het idee en weten dat er geen geld aan te verdienen is, in ieder geval zit er voor de partner veel risico aan. Ontwikkeling, marketing, etc. Dus verwacht zelfs voor een briljant idee niet te vee enthousiasme en geld. Als je meer interesse wilt creeeren, zul je zelf monsters moeten (laten) maken, daar al een paar klanten voor warm maken, naar een beurs gaan etc, om op die manier al een start-up met bewezen sales te kunnen aanbieden. Hoe een bedrijf te benaderen: Uitzoeken wie verantwoordelijk zijn voor R&D en die rechtstreeks aanschrijven. Hoe? Inderdaad via linked in, of via jaarverslagen, of via-via, of via de telefooncentrale (maar beter niet), of op welke manier dan ook. Hoe je binnenkomt bij een bedrijf bepaalt voor een groot deel je kans op succes: Bij de verkeerde, die nee zegt, dan is je kans verkeken. Heeft het bedrijf een gestroomlijnd proces voor het aanbieden van ideeen (bijv Unilever en Rolls-Royce (vliegtuigmotoren) hebben dat. Kortom: Is het een 'klein' idee: Klein risico, kleine opbrengsten: Gewoon aanbieden en meteen aangeven dat je een vergoeding verwacht, en maar het beste hopen. Als je er een paar duizend uitsleept mag je je heeeeeel gelukkig prijzen. Is het een 'groot idee': Groot risico, grote potentiele opbrengsten: Toch eerst een octrooiaanvraag indienen, en dan proberen een proto-business op te bouwen om die te verkopen. Onderschat zeker niet de hoeveelheid werk en geld die je erin moet steken: 'U bent welkom op die datum in ons hoofdkantoor in Parijs om uw idee voor te stellen, en gelieve dan meteen een certificatiedossier mee te brengen en 20 monsters in drie varianten'. Dat zou al een goed resultaat zijn.

Hierbij dan een paar out-of-the box ideetjes 1) Ik heb wel eens gehoord dat 'GOLD' creditcards een huurautoverzekering inclusief hebben. Ik neem aan dat de meeste van je potientiele klanten dat wel hebben. Als je alleen klanten neemt die zelf een verzekering via creditcard (of op andere wijze, maar ik weet niet hoe (autoverzekeringen in Engeland dekken geloof ik ook incidenteel gebruik van een andere auto), heb je dus genoeg aan een WA. 2) Laat je klanten een behoorlijke borg storten (of via een bankgarantie) zodat je de gemiddelde en kleine schades daaruit kunt betalen. Neem desnoods zijn normale auto, waarschijnlijk een A6 of een BMW5 oid, als onderpand. 3) Probeer met een verzekeraar een prijs per huurdag, ipv per jaar, overeen te komen, en reken die ook integraal door aan de klant. Je zou nog, in overleg met de verzekeraar, een soort simpele checklist kunnen maken om het risico in 2 of 3 kategorien in te delen. Als een klant volgens de verzekeraars hoog risico is, dan zal daar wel een kern van waarheid in zitten, en dan moet je je afvragen of je zo'n klant wel wilt. 4) Richt je op bedrijven/clubs die zelf borg staan voor de schade, en verhuur alleen aan hun leden/werknemers 5) Geef je verzekeraar een pakket van 50 huurdagen te verdelen over hun beste klanten, als ze je een goede deal geven voor de rest van het jaar 6) Denk eens na, wat is nu eigenljk het risico? Zo'n auto kost 80000. Zelts een Tesla met een have voorkant zal als schadeauto nog steeds 30 of 40000 oprengen,Hoe groot is de kans dat iemand daar meer dan enkele 10000-en schade aan rijdt. Vrijwel nihil. Is het echt zo moelijk om 20 of 30000 als bedrijfsrisico te accepteren? We hebben het hier niet over een Rolls van een half miljoen! Denk er aan: Hoe moeilijker het is, hoe exclusiever je product zal worden, dus het is geen verloren moeite om toch te proberen het voor elkaar te krijgen.

Het lijkt me eerder een franchise-achtige constructie, en voor de juiste contracten zou je als je het mij vraagt in die richting moeten zoeken. Ik zou zelf niet snel mijn vrijheid wegtekenen. Is het concurrentiebeding 2 jaar lang 30% van de omzet, of is het nog erger? Ik vind het 'partner worden' ook nogal mager. Ik vraag me af wat je dan krijgt als je geen partner wordt. Is er nog een lager niveau van samenwerking mogelijk dan 'partner'? Partner is voor mij: meedelen in winst en verlies van de hele organisatie, en ook meebesluiten. Dat lijkt hier niet zo te zijn.

Dat is volledig irrelevant. Ook een clipart kan best als merk geregistreerd worden. En zelfs een ontwerp waarvan je 100% zeker weet dat een ander de ontwerper is en de auteursrechten heeft, kun je wel indienen als merk. Je zult dan nog wel met de ander tot overeenstemming over de auteursrechten moeten komen, maar dat kan altijd nog (hopelijk). Ik heb geen weet van een eis dat je rechthebbende op het ontwerp van een beeldmerk moet zijn om het te mogen indienen als merk. StevenK heeft het in verband met kwader trouw, neem ik aan, over art. 2.4.f van het beneluxverdrag intellectuele eigendom, omdat een ander het merk alreeds als gebruikt. Hoewel je daar, gezien de spiegeling, de rotatie, en de bijgevoegde letters, in dit geval over kunt twisten naar mijn mening. Het advies aan de OP blijft:laat een merk ontwerpen of doe dat zelf, en registreer het bij voorkeur, dan ben je van het meeste gedonder af.

In een goede NDA staat ook dat de info niet meer geheim gehouden hoeft te worden als deze publiek is/wordt of als deze onafhankelijk van de andere partij opnieuw ontwikkeld is. Daar kun je vaak een hoop mee 'redden', vanuit jouw standpunt gezien, zeker als de info nogal conceptueel is, want je kunt dan, als er problemen komen, aantonen dat hetgeen met jou gedeeld is al publiek is (of geworden is tussen het contract en het moment waarop je het aan een ander openbaart), of je kunt een bevriende partij opdracht geven de niet publieke stukken te ontwikkelen (en die komt dan hopelijk op hetzelfde resultaat uit). Ook is het goed vastleggen van wat er precies onder de geheimhoudingsovereenkomst valt zeer nuttig. Vanuit jouw standpunt gezien: zo weinig mogelijk, en zo conceptueel mogelijk. Wat je ook nog kunt doen: De NDA twee richtingen op laten werken: Ook wat jij meedeelt tijdens de eerste gesprekkken onder de NDA laten vallen. 'Het zal meer dan x duizend euro kosten' 'Ik kan dat oplossen door routine A database B te laten raadplegen' etc. Dan heb hopelijk de ander ook een beetje in de tang en zal hij minder snel moeilijk doen. Ook kun je na het gesprek samenvatten en opsturen wat er is besproken en wat daarvan onder de geheimhouding valt. 'U hebt medegedeeld....A, B, C. Ik heb medegedeeld X,Y, Z. Al deze kennis valt onder onze NDA. Gelieve binnen twee weken te laten weten indien U vindt dat niet al deze info onder de NDA valt, of indien U vindt dat er aanvullende info onder de NDA valt' En dan natuurlijk wederom, wat jou betreft: zo weinig mogelijk en zo algemeen/conceptueel mogelijk.

Ik heb dit draadje zo eens gevolg. Kom ook uit het oosten des lands, vandaar. Zeker uit de dorpen verdwijnen steeds meer winkels. Draai die trend terug. Neem er assortiment bij: Zomaar wat ideeen: Schaatsen (lekkere business wanneer het laagseizoen is voor de fietsen) Vuurwerk/Carbid (zeker in het oosten, ook goed voor het laagseizoen) Visspullen Electrische wagentjes voor minder goed ter been zijnden + onderhoud Fietsenverhuur doe je zeker al (toch?). Maak een dealtje daaromtrent met enkele lokale B&B's. Nordic walking Succes

Cantrijn Voor wat je wilt hoef je toch geen octrooi aan te vragen? Dat kun je toch gewoon contractueel met die potentiele partners regelen? Let ook op: Je kunt wel een verbetering doorvoeren, en wellicht een nieuw, en wellicht ook nog wel een inventief proces bedenken dat octrooieerbaar is, maar nog steeds blijft het oude proces vrij voor iedereen, ook je potentiele partners, te gebruiken. Denk dus goed na of het middel wel geschikt is voor wat je wilt. Als je ermee doorgaat, raad ik je sterk aan een octrooigemachtigde te gebruiken. Het is onmogelijk (ja, echt waar, like it or not) voor een amateur om een octrooiaanvraag te schrijven die iets waard is.

Of er zaken zijn waar je rekening mee moet houden als werkgever weet ik niet. Wat ik wel weet is dat veel landen strenge regels hebben mbt het rijden door hun inwoners in auto's met een buitenlands kenteken. Als NL inwoner kun je bijvoorbeeld aangeslagen worden voor de BPM als je met een buitenlands kenteken rijdt, en ik weet dat Belgie ook regels heeft. Het zou dus zomaar een vergiftigd geschenk kunnen zijn voor die Italiaan. En als goed werkgever wil je natuurlijk niet je werknemers in de problemen brengen.

Inderdaad, niet gaan bellen. Je loopt daarmee het risico de zaak erger te maken. Maar meer nog.... het kan die advocaat niets schelen. De versie van zijn client is de waarheid, en hij moet zijn client bijstaan, of hij er nu zelf in gelooft of niet. De kans dat jij belt, en met die advocaat spreekt, en dat die advocaat daarna tegen zijn client zegt: 'Maar nu heb ik de andere kant gehoord, en je hebt geen schijn van kans, stop er toch mee beste client' is zeer klein. Zelf een advocaat/jurist/rechtsbijstand inschakelen is het beste wat je kunt, als het bedrag hoog genoeg is. Het op een na beste is niet reageren, en pas een advocaat inschakelen als ze je echt dagvaarden.