Branko Collin

Als ik het goed begrijp is het vlot trekken van een verlies leidende onderneming voor een groot deel jouw verdienste? Dan ben je dus een dief van je eigen portemonnee als dat geld grotendeels naar een ander gaat. En met die ander kun je ook nog eens steeds lastiger door een deur. Dan lijkt de keuze voor het verlaten van dat bedrijf me in elk geval redelijk eenvoudig. Wat je daarna gaat doen, kun je daarna altijd nog bekijken.

Hetzelfde als de Tweeten-knop? Ik zie dat je een WordPress-site gebruikt. Hier bestaan heel veel plugins voor waarmee je dit soort functionaliteit automatisch kunt toevoegen. Zelf gebruik ik op een site de JetPack-plugin hiervoor - een beetje overkill als je alleen social media buttons wil hebben. Voor een klant heb ik de lichtgewicht plugin Social Share Button Adder gebruikt.

Wat een rare, vage opmerking. De Nederlandse rechter lijkt vooralsnog de UsedSoft-lijn ook voor ebooks te volgen. Als er al een probleem is met het verkopen van tweedehands ebooks, is dat blijkbaar de verkopers het niet zo nauw hebben genomen met het verzamelen van bewijs dat de originele kopie is gewist. Het bedrijf Usedsoft is daar schijnbaar in het geval van software wat voorzichtiger in.

Mja, waarom gaan mensen akkoord met de AV van Facebook, Nederlandse Spoorwegen en ING? Omdat deze bedrijven bovenop iets zitten wat veel mensen willen hebben.

Aanvullende opmerking: een prijs is een signaal. Als jij iets levert voor een lagere prijs dan normaal, dan ontstaan er andere verwachtingen bij een klant. Het is jouw taak om die verwachtingen te managen. Zo heb ik zelf meegemaakt dat een klant die ik een fikse korting gaf (want liefdadig doel) me recht in het gezicht zei dat ik dan wel slechter werk zou leveren. Geen idee waar die verwachting vandaan kwam (in mijn vak zou het me meer moeite kosten slecht werk af te leveren, want: afwijking van de norm). Het gevolg was dat ik door die slechte ervaring een hele tijd geen enkele klant meer korting heb gegeven. Wat ik eigenlijk had moeten doen, was van tevoren heel duidelijk maken waarom die korting er was. (Een tip in het algemeen voor dit soort situaties is goede doelen alleen korting geven als je zelf al een verklaarde fan van dat goede doel bent.) Er zijn in jouw vak waarschijnlijk dingen die je met elke klant zwart op wit moet afspreken, bijvoorbeeld wanneer de pasmomenten zijn en wat de klant jouw wanneer verschuldigd is (want jij moet van tevoren materialen inkopen). Stel dat een klant na het tweede pasmoment zegt: "ik wil toch dit pakje niet hebben". Is zij jou dan het volledige bedrag verschuldig of 80 procent of zo? Soms laat je achterwege om dat soort afspraken te maken, omdat het eigenlijk altijd goed gaat. Op het moment dat jij die korting geeft, omdat jij het die klant gunt, moet je ervoor zorgen dat de afspraken heel helder zijn. Zet de korting die je hebt gegeven ook op de factuur. Dan voorkom je situaties waarin de klant een maand later verwacht hetzelfde werk voor hetzelfde bedrag te kunnen laten doen. (Een klant die, zoals in jouw geval, verwacht dat je twee jaar later nog hetzelfde werk voor hetzelfde bedrag doet, zit jou voor de gek te houden. Iedereen snapt dat prijzen veranderen, al is het maar omdat jouw kosten ook veranderen.)

Wat is gebruikelijk in jouw branche? Ik neem aan dat dit niet de eerste klant ooit is die is aangekomen of afgevallen of gegroeid of gekrompen. Wat voor relatie wil jij in de toekomst hebben met die klant? Zelf lijkt me dat bijzonder handig: elke twee jaar bij de kleermaker langsgaan en zeggen "past niet meer, maak maar (bijna) gratis opnieuw". Het lijkt me sterk dat dat gebruikelijk is, maar wie weet? De brillenwinkel repareert mijn bril ook altijd gratis, al heb ik geen flauw idee waarom ze dat doen.

Je zegt dat je voortijdig je contract opzegt, en dat dit volgens je contract alleen in overleg kan. Zoals ik het zie, is de franchisegever op dit moment met jou aan het overleggen over de voorwaarden waaronder deze voortijdige beëindiging tot stand komt. Ze doen het een beetje lomp, maar er is geen wet die zegt dat ze niet lomp mogen onderhandelen. Zoals Ben Eluxbeheer zegt, waarom neem je niet contact met ze op om e.e.a. door te spreken? Heb je contact opgenomen met de BVFN?

Voor auteursrechtelijk belaste werken gold al lang het principe van uitputting: als ik een boek koop, uitlees en tweedehands doorverkoop, kun jij niet het auteursrecht gebruiken om die laatste stap te verhinderen. In 2012 is door het Europese hof bevestigd dat dit principe ook voor software geldt: het zogeheten Usedsoft Arrest. Wel is de jurisprudentie rondom de doorverkoop van software nog volop in ontwikkeling, dus dat zou je goed in de gaten moeten blijven houden. Alhoewel software in principe doorverkocht mag worden, kan het zijn dat in jouw specifieke geval de reseller iets doet wat niet mag. Overigens lijkt het feit dat twee andere partijen winst weten te maken door jouw software door te verkopen (bovenop de winst die jij al maakt) erop te wijzen dat er segmenten van de markt zijn die bereid zijn meer voor jouw spel te betalen. Doe daar je voordeel mee, zou ik zeggen.

Er is hier wel vaker discussie over geweest, ook in verband met gratis verzenden, al kan ik zo gauw die oude discussies niet terugvinden. Je houdt het probleem dat bij goedkope producten de verzendkosten een groot deel van de totale kosten uitmaken. Ik heb daar nog geen oplossing voor gezien.

De antwoorden zijn: ja, tenzij... en ja, tenzij... Dit zijn veel te ingewikkelde issues om even tussen neus en lippen op een ondernemersforum te behandelen. Het enige wat ik zou durven zeggen is dat er jurisprudentie bestaat waarbij het wel inbreuk was als een afbeelding werd nageschilderd of -geboetseerd, en jurisprudentie waarbij dat juist niet als inbreuk gold, en dat een heleboel jurisprudentie niet bestaat, omdat de oorspronkelijke maker er geen zaak van maakte. Mogelijk een interessante springplank is dit artikel in Vrij Nederland: "Foto's schilderen: plagiaat of 'fair use'?". Ook op het blog van Arnoud Engelfriet wordt deze materie soms aangestipt. Hem je kun je ook een mailtje met je vraag sturen, met wat mazzel vindt hij het interessant genoeg om op zijn blog te bespreken.

Misschien dat de achtergrond van de vraag iets met wettelijke rente te maken heeft? Die is namelijk anders afhankelijk van of het een handelstransactie of een niet-handelstransactie is.

Mijn idee zou zijn, los van het bijstandsverhaal: je zwager haalt zijn 20.000 euro uit de kas en leent jou daarvan wat zodat je a) de goodwill kunt betalen en b) zelf iets in kas kunt stoppen voor lopende kosten?

Bij sociale media gaat het niet zozeer om de media als om het sociale. Ik zie soms dat dit mensen verwart. "Dat Twitter", zeggen ze dan, "wat is daar nou aan? Mensen gebruiken het alleen maar om te zeggen wat ze net hebben gegeten." Ze vergelijken sociale media dan met tekstverwerkers of boekhoudingsprogramma's, waar de functionaliteit aan de oppervlakte ligt. Bij sociale media is de oppervlaktefunctie een excuus; in werkelijkheid gaat het om het menselijke contact. Mensen hebben het op Twitter niet over hun laatste maaltijd, omdat ze zich een culinair magazine wanen, maar omdat dat is, zoals je met je vrienden omgaat. Zelf probeer ik aanwezig te zijn op de sociale media die er nú toe doen onder mijn relaties en doelgroepen, maar net als Richard raken al die platforms me zelden echt. Daarom is het iets waar ik me bewust toe moet zetten om over na te denken. Soms is een platform bij toeval juist uitermate geschikt om een van je bedrijfsprocessen via te laten verlopen. Zo is Flickr een prima plek om de foto's van je persberichten te hosten - het sociale krijg je dan praktisch kado. Hou er in dat geval rekening mee dat alle sociale media na verloop van tijd uit de gratie raken en zelfs omvallen. Je moet dan a) zorgen dan contacten inmiddels via andere sociale media verlopen en b) je content elders wordt gehost. Je moet blijvend in de gaten houden: past dit kanaal op dit moment bij mijn langetermijnstrategie?

Laat me mijn eerste zin dan nuanceren: "lijkt de regeldruk voor sommige artiesten enorm toe te nemen". Dank voor de reactie.

Drummer Maarten Kruiswijk slaat alarm op Facebook: door de afschaffing van de VAR lijkt de regeldruk voor artiesten enorm toe te nemen. Zoals ik het begrijp: er zijn enkele categorieën zelfstandigen die door de belastingdienst behandeld worden alsof ze werknemers zijn. Deze mensen betalen loonbelasting die wordt ingehouden door de inhuurder, behalve als deze zelfstandigen aan opting-out doen. Het gaat om beroepen als artiesten, beroepssporters, thuiswerkers en ik meen sommige zorgwerkers en gedetacheerden? Hoe dan ook, de manier om aan opting-out te doen was tot nu toe blijkbaar het aanvragen van een VAR (wuo of dga). Met de afschaffing van de VAR kan dat niet meer, en volgens Kruiswijk kan opting-out dan alleen nog maar met de nieuwe modelovereenkomsten. Dat zou betekenen dat een artiest met elke organisator/promoter/venue-eigenaar een contract moet tekenen. Zoals ik het begrijp van Kruiswijk, komt het in zijn business juist heel veel voor dat overeenkomsten mondeling plaatsvinden. Zoals gezegd, ik weet er niet al te veel vanaf, kwam het toevallig op Facebook tegen, maar als je ondernemer-artiest bent, is het wellicht zinvol dit in de gaten te houden of mij hier (en Kruiswijk op Facebook) tegen te spreken. Eventuele verdere sleutelwoorden: gelijkgestelden, artiestenregeling.

Als je enige inkomen in België de ontvangsten van die licentie zijn, is dat nog best een leuk bedrag. Ik heb het wat verder uitgezocht, maar het blijft allemaal vaag. Een artikel van twee jaar terug uit Management Team ("Waarom niemand hier belasting betaalt (behalve wij)") legt in grote lijnen uit waarom Nederland een belastingparadijs is: [*]Verdragen [*]Rulings (afspraken met de belastingdienst) [*]Gaten in de wet, bijvoorbeeld: [*]Coöperaties betalen geen belasting over dividend. [*]Buitenlandse personen en bedrijven betalen geen belasting over royalties. Zoals het artikel zegt (en daarmee resoneert met de kritiek van de kleine ondernemers uit Wales), levert dit twee problemen op: [*]Multinationals betalen aanzienlijk minder mee aan de maatschappelijke faciliteiten waar we allemaal gebruik van maken. [*]Multinationals concurreren oneerlijk met lokale bedrijven die niet van dergelijke belastingvoordelen gebruik kunnen maken. Wat ik ook wel opmerkelijk vind, is dat dit volgens MT allemaal bewust is. De politiek heeft hiervoor gekozen of weigert althans hier veel aan te doen.

Er is de wetgeving van het land waar hij zaken doet. Als de eigenaar in Nederland woont en werkt, zich richt op Duitse consumenten, de server in de VS staat en de klant in Burundi woont en het product in Tanzania wil ontvangen, kun je niet stellig blijven beweren dat de transactie alleen in Nederlands plaatsvindt. De jurisprudentie is daar ook heel helder over. Rechters kijken naar allerlei voorwaarden voordat ze een zaak wegens gebrek aan standing of jurisdictie niet ontvankelijk verklaren. De reden? Anders zou jij wel heel makkelijk de wetten van Burundi kunnen omzeilen door je webwinkel vanuit Tanzania te runnen. En rechters zijn voor mijn gevoel al heel snel in hun wiek geschoten als je dat soort trucjes probeert uit te halen. Of er vervolgens iets tegen je gedaan kan worden is een tweede. Je zult inderdaad niet snel worden uitgeleverd als je je niet aan de consumentenwetgeving van Burundi houdt. Hooguit moet je in de gaten houden dat je dat land niet meer kunt bezoeken.

Kleine ondernemers in Wales gaan off-shore voor een documentaire, beweren ze Korte samenvatting: Bedrijven in het plaatsje Crickhowell in Wales, VK, hebben een plan ingediend bij de Britse belastingdienst waarmee ze de belastingontwijkingspraktijken van multinationals als Google en Starbucks willen emuleren. Deze multinationals betalen weinig tot geen belasting in het Verenigd Koninkrijk ondanks de grote omzetten die ze daar behalen. De kleine ondernemers hopen nu dat door deze praktijken toegankelijk te maken, de Britse belastingdienst wordt gedwongen dit soort ontwijking aan banden te leggen voor iedereen en daardoor elke onderneming die in het VK winst maakt, daar ook belasting te laten betalen. (Althans, dat beweren ze.) Waarom vind je dit interessant of wil je dit delen?: Ik denk dat gaten in de belastingwetgeving zullen worden gesloten, zodra iedereen er gebruik van kan maken. Blijkbaar is het echter niet bijzonder makkelijk om van die gaten gebruik te maken, anders deed iedereen dat ook. Daarom is het interessant te zien dat een lokaal consortium van onder andere een zalmrokerij, een koffiehuis, een boekwinkel en een bakker beweren dat wel voor elkaar te hebben gekregen. Er zit, helaas, een addertje onder het gras. Het consortium beweert dat ze hun plan willen delen met ondernemers in andere Britse gemeentes, maar toen ik daar naar vroeg, zeiden ze: "Je moet wachten tot voorjaar 2016 als de documentaire wordt getoond. Daarin wordt alles onthuld." En op hun blog: "De BBC regisseerde deze actie." Call me cynical, maar dat klinkt als een publiciteitsstunt. Zoals ik het overigens zelf begrijp, werkt dat off-shore gaan als volgt (dit is uit het hoofd, correct me if I'm wrong): Je begint een bedrijf dat het drinken van smerige koffie als een 'ervaring' vermarkt. Daar zitten wat kosten aan vast, want dat drinken gebeurt in brick&mortar en vereist onder andere ongeïnteresseerd personeel dat creatief met namen van klanten omgaat. Maar na aftrek van die kosten hou je evengoed winst over, want het loopt storm. In plaats van over die winst belasting te betalen, verander je hem in kosten door de volledige winst uit te keren aan een zusterrechtspersoon in Nederland in de vorm van licentiekosten van je merk en logo. Die zusterrechtspersoon betaalt een klein beetje belasting over die inkomsten en maakt dan het geld over naar een tweede zuster ergens in de Cariben. En daar raak ik de draad zelf een beetje kwijt. Ik ga ervan uit dat dat geld ergens boven water moet komen in de vorm van een uitkering aan natuurlijke personen, en dat er dan alsnog inkomstenbelasting over moet worden betaald. De enige situatie waarin ik me kan voorstellen dat dat niet gebeurt, is als het op de een of andere manier als ondernemingsvermogen in een rechtspersoon opgeslagen blijft (aangenomen dat dit in andere landen vergelijkbaar gaat als met Nederland). Iemand aanvullingen/correcties?

Hallo Jeex, van oud-clienten hoorde ik dat het heel erg moeilijk is om een bankrekening op naam van een IBC (International Business Corporation) te krijgen. Nederlandse of Belgische banken (in NL of BE) beginnen daar niet aan. Het staat toch echt in het bericht van Jeex: een bankrekening op de Seychellen of Mauritius, bijvoorbeeld bij Barclays.

Zelfs al is er geen oplossing, in elk geval een leerzaam draadje.

Volgens mij ontbreekt er iets hierboven. Als titel wat?

Risico's nemen met het geld van anderen lijkt me juist de bedoeling. Sterker nog, de hele samenleving is hierop ingericht. Durfkapitaal, rechtspersonen, curators en faillissementsrecht bestaan allemaal opdat jij domme dingen durft te doen met het geld van anderen.

Als je partners zoekt, is het Vraag & Aanbod-subforum wellicht beter geschikt. Als je concrete vragen hebt, kun je die in de huidige draad stellen.

Je zegt dat de opties zijn: stoppen of professionaliseren. Volgens mij zijn er meer opties. Ze kan ook terugschalen, zodat ze de orders alleen of met een kleine groep kan afhandelen. Je hoeft niet altijd ja te zeggen tegen klanten. Wat wil zij? Dat is me niet helemaal duidelijk. Ze heeft zeven oproepkrachten, een gezonde orderportefeuille, maakt schijnbaar winst, is ingeschreven bij de KvK en heeft een accountant in de arm genomen. Dat klinkt alsof ze een ondernemer is, zonder quotes. Hoe ziet zij de toekomst van haar bedrijf?

En wat was het antwoord?