Maxn

Het andere bedrijf zit wel in de EU, en op de producten staat hun merknaam? (Anders zit jij met de productaansprakelijkheid. En ook met een veilig product en goed dossier kan het gebeuren dat jij een claim krijgt) === Gaat om het totale inkomen. Dus de inkomsten uit loondienst + het winstdeel waar ze recht op zou hebben van de VoF. Verder kan jij als je genoeg uren aan de onderneming besteed in aanmerking komen voor aftrekposten zoals zelfstandigenaftrek waardoor je in de praktijk zo'n 27k EUR kan verdienen voordat er uberhaupt inkomstenbelasting betaald hoeft te worden. (Wel betaal je inkomensafhankelijke bijdrage zorgverzekeringswet en waarschijnlijk ook BTW over de verkopen). Zeker als je op korte termijn geen hogere winsten verwacht, is het dan al snel voordeliger om een eenmanszaak te hebben waarbij je partner enkel als vrijwilliger een beetje meehelpt. Kan echter ingewikkelder worden als zij ook een vergoeding voor haar werkzaamheden wil hebben.

En daarbij moet je dus rekening houden met dat zelfs als de rechtskeuze wel gewoon geldig was, enkel dat niet voorkomt dat er een zaak bij de Duitse rechter gestart kan worden. Dan moet deze de zaak dan welliswaar inhoudelijk naar Nederlands recht beoordelen. Maar als onder Nederlands recht het ook op de beoordelingsvrijheid van de rechter aankomt om te beslissen of je een 3e kans verdiend, en je dus een rechter hebt die gewend is te oordelen dat het na twee keer wel welletjes is, dan schiet je er nog niets mee op. (Overigens was de Duitse ondernemer met wie ik zelf een geschil had, juist van mening dat Nederlandse consumenten veel erger waren dan de Duitse. Weigerde aan het Nederlandse vonnis te voldoen, en is zelfs nog boos een executiegeschil in Duitsland gestart. Volstrekt kansloos natuurlijk. De Duitse rechter heeft hem ook verteld dat ze niet bevoegd zijn de juistheid van het Nederlandse vonnis in twijfel te trekken, en dat als hij niet wilde dat er executiemaatregelen getroffen werden betalen de aangewezen weg was.)

Da's best veel. Wordt het instrument wellicht ook beroepsmatig gebruikt? (Dan zou je wellicht het standpunt kunnen innemen dat de klant geen consument is)

Ook daar moet je een beetje mee oppassen. Mag consumenten uit andere EU landen niet enkel op basis van hun woonplaats als klant weigeren. Hoewel je niet overal hoeft te bezorgen...

Heb het omgekeerde wel eens gehad. Als consument een geschil met een Duits bedrijf gehad. Daarbij was geen rechtskeuze gemaakt, maar gezien het Duitse bedrijf in het Engels adverteerde op een Amerikaans platform op het Internet, was de kantonrechter van mening dat deze zich ook op Nederland richtte, of in ieder geval ook op landen buiten Duitsland waaronder Nederland. Dus was Nederlands recht van toepassing. Jij hebt welliswaar wel een rechtskeuze gemaakt, maar ook dan kan in bepaalde gevallen een consument zich op de betere bescherming van de wetgeving van het thuisland beroepen, als jij je als ondernemer ook op het buitenland richt. Doet je onderneming dat? Zie ook: art. 6 Rome I Houd er verder rekening mee dat ongeacht welk recht van toepassing is, een consument altijd bij de rechter in zijn eigen land terecht kan.

Maar is er bij diensten aan een stichting niet sprake van een handelsovereenkomst waarbij dat niet geldt? https://wetten.overheid.nl/BWBR0005289/2020-07-01/#Boek6_Titeldeel1_Afdeling10_Artikel96

Kijk even of de kosten wel in de voorwaarden vermeld stonden. Zo niet, dan gelden dezelfde tarieven als bij consumenten.

Zou ik ook roeptoeteren. Vooral geen concurrerende online supermarkt beginnen hoor, want het levert echt niets op. Geen van de grote jongens publiceert hoeveel winst er daadwerkelijk op online verkopen gehaald wordt. En ze lijken af en toe een aparte mening te hebben over wat meetelt als winst. Zo riepen AH & Jumbo eerder in de media dat het niet winstgevend was want de bezorgkosten die zij rekenen zouden de kosten niet dekken. Alsof er geen marge zit op wat je bestelt, en al die klanten anders naar hun fysieke winkel waren gekomen...

Daarom "gratis" ook tussen aanhalingstekens. Een online supermarkt waar je voor minimaal 35 EUR moet bestellen, en niet met de prijzen stunt maar gewoon een marge van +/- 40% op de inkoopprijs van de producten hanteert, heeft een brutowinst van minimaal 14 EUR per bestelling. Daar moeten uiteraard nog allerlei kosten van af, waaronder de bezorging. Maar om nu te zeggen dat het echt niet uit zou kunnen, en het aanbieden van de huidige "gratis" bezorging onhoudbaar is, lijkt me wat overdreven. De pizzaboer lukt het ook, en die moet redelijk snel bezorgen, want anders komt de pizza koud aan. Het bezorgen van boodschappen is enigzins planbaar. Ook bij aanbieders waarbij de consument het gevoel heeft dat deze de controle heeft en zelf een bezorgmoment kan kiezen, kan een aanbieder de keuzes die je hebt limiteren tot momenten waarop er toch een karretje in die wijk moet zijn...

Een pizza van minder dan een tientje wordt toch ook al sinds jaar en dag gewoon "gratis" thuisbezorgd?! Waarom zou het bij boodschappen met een procentje of 40 marge dan niet uit kunnen?

Hoe uniek het woord is kan je over discusseren... Maar het vonnis meldt dat ze twee beeldmerken en twee woordmerken hebben, en het is dus niet zo dat ze enkel een beeldmerk hebben, ofzo.

Het gaat hier dus wel om een oppositieprocedure, en die kan (in NL) alleen op basis van een ouder merk gestart worden. (Bij een doorhalingsprocedure zijn ook andere gronden mogelijk, maar die kan de tegenpartij nu nog niet starten. Het merk van de TS is wel aangevraagd maar nog niet geregistreerd). De verliezer van een oppositieprocedure moet de ander 1045 EUR betalen. Ook vervelend, maar minder dramatisch dan een veroordeling voor de werkelijke kosten (inclusief advocaat van tegenpartij) die wel kan bij inbreukzaken (waar tijdens een eventuele bodemprocedure dus nog wel het risico op bestaat), maar niet bij oppositie. === Het kort geding ging over de vraag of jouw feitelijke activiteiten inbreuk maken op het reeds bestaande merk van de tegenpartij. Daarbij is dus helemaal niet naar jouw merkaanvraag gekeken, maar naar wat je daadwerkelijk aan dingen doet. En dat heeft in je voordeel gewerkt: Het vervelende is dat de BOIP dit niet gaat doen. Die beoordelen ook of de merken niet teveel op elkaar lijken, maar kijken daarbij niet wat je daadwerkelijk doet, maar naar de diensten die je bij de aanvraag hebt opgegeven: Nuances dat je feitelijk alleen maar een "aftrekposten site" runt voor particulieren met weinig centjes kunnen daarbij niet gemaakt worden. Ze zullen er vanuit gaan dat een dienst als "juridisch belastingadvies" ook multinationals als doelgroep kan hebben, etc.

Een oppositieprocedure wordt gestart als je een merk aangevraagd hebt, en de houder van een ouder merk is het daar niet mee eens. (Voor het aanvallen van reeds verleende merken heb je de doorhalingsprocedure). Het kan bijvoorbeeld best zijn dat een merkhouder bij de rechter een procedure tegen de TS is gestart wegens inbreuk, en de TS deze heeft gewonnen omdat de vermeend inbreukmakende feitelijke activiteiten niet onder de geregistreerde goederen/diensten van het merk vallen. Maar dat er nog wel het risico bestaat dat de TS een oppositieprocedure verliest, als de goederen/diensten die hij bij zijn nieuwe eigen merkaanvraag heeft opgegeven ruimer zijn geformuleerd, en wel met het oudere merk overeen komen. Dan is de gerechtelijke procedure nog wel relevant, want dan kan je in principe gewoon doorgaan met de activiteiten die je al deed. Maar een eigen merkregistratie waarmee je kan voorkomen dat anderen ook die naam kunnen gebruiken krijg je niet.

Startpost noemt vergunningen. Kan de nieuwe eenmanszaak die ook gemakkelijk krijgen?

Not sure what UK courts think about that, and if your contract contains any specifics about how formal notices should be sent. (I know that my own contracts with UK companies do sometimes contain pretty old fashioned terms stipulating that any notices sent must be in writing and served by special delivery post.) That is up to you. There is no guarantee you will win, especially if the claim is disputed. And while the court filling fee is not that much, if you lose and the other party has made costs (e.g. did hire a solicitor) you do can be required to pay those to some extent.

Dacht dat de lokale procedure (althans de variant die je online kan starten) een lokaal adres vereist.

It is, as long as the claim is at most 5000 EUR. If no other venue has been agreed upon by contract, the court local to the defendant has jurisdiction (in B2B cases). So you will need to send claim form A by post to the local UK court to start the procedure. Do make sure you have done all the usual steps to attempt to solve the problem out-of-court first. E.g. send a formal notice of default by post first, letting the agent know he is not keeping to his contractual obligations, and giving a couple more weeks to right this. And a notice terminating the contract if that does not happen after that.

Maar het was tot op heden toch niet echt gebruikelijk dat als je online iets besteld je eerst zou moeten videoconferencen met je leverancier en die zou moeten vragen om een identiteitskaart te laten zien... En ook niet dat al je aankopen in een databank van de overheid geregistreerd worden. Heb de indruk dat de politie graag volledige namen wil zien, zodat ze makkelijker alle transacties van "bekenden" kunnen monitoren. (Eens een dief, altijd een dief?!) Als je online iets koopt en per bank betaald heb je hooguit de voorletters + achternaam van de naam/nummer controle, en niet volledige namen. En bij Paypal betalingen kan je welliswaar zien welke naam er is opgegeven bij het aanmaken van het account waar je aan betaald heb, maar heb je kans dat de gegevens niet geverifieerd zijn, of dat er een roepnaam ingevuld is. En aan de screenshots uit de DOR handleiding te zien is het id bewijs nummer welliswaar een optioneel veld, maar het type ID bewijs en land van herkomst (van de kaart) is wel verplicht: Wat de optie om op een andere manier de identiteit vast te stellen ook niet open laat. Vraag me af of hier wel een wettelijke basis voor is. Het uitvoeringsbesluit suggereert immers niet alleen dat het noteren van id bewijs nummer alleen maar hoeft voor koperhandelaren die contant afrekenen, maar ook dat het verplicht controleren van een identiteitbewijs alleen voor die groep geldt:

Paar regels daaronder op dezelfde pagina: Waarom daar dan weer alleen koper noemen? Op de CCV site linken ze naar een paar APV's waarin alleen maar staat dat het register dat je voorheen op papier bij hield nu digitaal moet. Bijvoorbeeld: Vraag me af of er wel een wettelijke verplichting bestaat om meer gegevens aan te moeten leveren dan die in het genoemde uitvoeringsbesluit staan. En het niet enkel het wensenlijstje van politie is. (Heb verder niets tegen het tegengaan van heling. Maar bij online handel is het controleren van de identiteit niet praktisch. En de politie zou ook best zelf wel wat speurwerk kunnen doen aan de hand van de betalingsgegevens, i.p.v. dit probleem bij ondernemers neer te leggen)

Het uitvoeringsbesluit suggereert dat het noteren van het nummer van een identiteitsbewijs momenteel alleen verplicht is als je koper(legeringen) inkoopt tegen contante betaling, en dat als het om andere goederen gaat de NAW gegevens volstaan. Denkt jouw gemeente daar anders over, of waar haal je uit dat dit bij kunst verplicht is?

7k zal wel voor een werknemer zijn. Een IB ondernemer die voldoende uurtjes maakt (zelfstandigenaftrek krijgt), kan in Nederland rond de 27.000 EUR (!) verdienen voordat er echt inkomstenbelasting betaald moet worden. Voor die tijd wel al inkomensafhankelijke bijdrage zorgverzekeringswet.

De bank kan welliswaar geld dat je bij ze gestalt hebt aan anderen uitlenen, maar om nu te zeggen dat je bij het openen van een spaarrekening een overeenkomst van geldlening met de bank aangaat lijkt me wat ver gezocht... En lijkt me ook niet iets vergelijkbaars (bij vergelijkbare overeenkomsten zou ik eerder aan huurkoop, financial lease, e.d. denken).

Dat wordt ze overigens wel erg makkelijk gemaakt. Upload de productfoto die de concurrent in zijn webwinkeltje gebruikt, en Ali vertelt waar je dat product kan inkopen...

Maar dat maakt alleen maar uit als de dochter momenteel ook daadwerkelijk inkomstenbelasting betaalt. Weet niet of dat wel of niet het geval is? Kan me voorstellen dat als de ouders echt niet van AOW + 60% van de winst van de vof kunnen leven, die winst niet heel hoog is. En dat als dochter aan het urencriterium voldoet de belasting die ze over de 40% moet betalen wel eens op 0 EUR uit zou kunnen komen.

Moet het risico ook niet overdrijven. In een normaal bakkie koffie zit meer caffeine dan in de meeste blikjes energy drank. Waarom moet er omzeilt worden en is het productrisico niet gewoon verzekerbaar?