dicko

Opmerkingen van deze strekking hoor je vaker, maar tot op heden heb ik nog niet kunnen deduceren hoe men tot deze opinie is gekomen. Wanneer we de kleedkamerpraat over pussy grabben wegstrepen tegen de overgangspraat over Assange dronen, via welke maatstaven kom je dan tot de afweging dat je als fatsoenlijk burger niet op Trump zou moeten stemmen maar wel op Clinton? Beoordeel je iemand op wat hij/zij doet, op wat hij/zij zegt, op hoe hij/zij aan z'n geld komt, op welke plannen hij/zij presenteert, in welke mate de door hem/haar voorgestane moraal en beleidskeuzes overeenkomen met de in het verleden gebleken moraal/beleidskeuzes, op wat de media over hem/haar zeggen? Ik ben echt benieuwd wat het referentiekader voor 'fatsoenlijk' is.

Reconstructievisten? ;)

Dus, voor wie er nog moest aan twijfelen: mensen zijn heel, heel slecht in voorspellen. [...] Vooral mensen die een financieel of moreel belang hebben bij bij een bepaalde uitkomst. Als je naar de koers van de Sterling kijkt schommelt die al 5 jaar tussen de 1,14 en de 1,44, met een hoogteperiode in 2015 (vermoedelijk gebakken lucht door Brexit speculatie). Het Brexit referendum heeft aan die koers, als je horizon iets verder reikt dan je focus, niets in gewijzigd. Als je daarentegen naar de ontwikkelingen van de Britse economie kijkt, bijvoorbeeld verkoopcijfers van de detailhandel, zijn die in twee jaar tijd gestegen van 7,2 miljard naar 7,9 miljard (Pond). Zo'n groei moet ik in de EU landen nog tegenkomen. De Britse economie is in Q3 sterker gegroeid dan verwacht met 0,5% (kwartaalbasis). Het IMF voorspelt voor dit jaar voor het VK de snelst groeiende economie van de G7, met een groei van 1,8%. Ter referentie: voor NL verwacht het IMF voor volgend jaar een groei van 1,6%. De FTSE100 is na het referendum met 15% gestegen, na een daling in de aanloop naar het referendum, en staat weer rond het vorige hoogtepunt van april 2015. De FTSE 250 heeft al helemaal geen 'last' gehad van de Brexit (die zelf overigens ook nog niet heeft plaatsgevonden). Voor wat betreft de goudprijs: die daalt nu met een paar cent maar staat nog steeds hoger dan begin oktober en 5000 euro hoger dan een jaar geleden, en 10.000 euro hoger dan bij het lokale dieptepunt rond de laatste Europese verkiezingen van 2014. Door handig je window te kiezen (of door niet te weten waarover je praat) kan je van alles suggereren. En niks bewijzen. De koers van de Dow is sinds de Amerikaanse verkiezingen van deze week gestegen tot een all time high (18847). Als de koers van de Sterling het bewijs is dat de Brexit slecht is, moeten we dan uit de koers van de Dow afleiden dat Trump een prima president zal zijn? Of gelden dit soort 'bewijzen' alleen wanneer het in het straatje past? Het zijn de halve waarheden zoals ook hier soms verkondigd worden die de goegemeente steeds vaker doorziet. En vervolgens meeneemt in de overwegingen. Maar die crisis komt heus wel. Niet vanwege de (geo)politieke ontwikkelingen van het laatste jaar, maar vanwege de monetaire ontwikkelingen van de afgelopen 20 jaar, en de rampstrategie van de ECB en FED om nog meer schulden te stimuleren.

Die rellen lijken niet helemaal spontaan plaats te vinden: bron: twitter (Trump’s already putting people back to work and he’s not even in office yet. ;)) Dat bijna iedereen ernaast zat, lijkt me een gevalletje 'de wens is de vader van de voorspelling'. Wanneer die iedereen ook mensen als Bill Mitchell of Scott Adams zou hebben gevolgd (naast de 'traditionele' nieuwsdiensten) zou iedereen hebben kunnen vermoeden dat de peilingen zoals gepubliceerd, 'rigged' waren. De Trump campagne zelf heeft natuurlijk ook interne peilingen gehouden en kreeg heel andere resultaten, maar als je dan zegt 'the system is rigged' ben je een complotdenker. Zelfs achteraf, als de uitslag je gelijk heeft aangetoond. Een zelfs bij mensen die alléén de traditionele media volgen zouden vraagtekens hebben kunnen rijzen wanneer je zag dat Clinton al moeite had om een gymzaal vol te krijgen, terwijl Trump aan een stadion nauwelijks genoeg had. Voor de geïnteresseerden: op Geenstijl heeft iemand in de comments een aardig overzicht geplaatst van de voorgestelde plannen van Trump. Zie hier en zoek op "Methylfenidaat | 13-11-16 | 00:33"

Hahaha, daar is 'ie weer, de feitenvrije linkse onderbuik. Blanken uit alle klassen die zich hebben kunnen onttrekken aan de linkse indoctrinatie zijn doorgaans niet boos, maar hebben hooguit een iets realistischer kijk op de wereld (en iets meer respect voor hun medemens). Diversiteit is geweldig zolang het over huidskleur of afwijkende genderperspectieven gaat, maar diversiteit in mening of opvatting is voor regressief links kennelijk een brug te ver. Het zijn leerzame tijden. Na ruim 20 jaar 'linksig' stemmen (afhankelijk van partijprogramma en type verkiezingen GL, CU, een enkele keer SP en recentelijk een paar keer PvdD) gaat in maart volgend naar voor het eerst mijn stem naar de PVV (Martin Bosma, dat dan weer wel). Met een beetje geluk komt er een forse 'ruk naar realistisch' en gaat de politiek werkelijke problemen adresseren, houdt men op Amerikaanse pseudowetenschap en fopproblematiek te importeren en wordt de media weer objectief en onafhankelijk.

Ach, zolang de verliezers maar niet, zoals de 'Democraten' nu doen in zo'n 25 steden in de Verenigde Staten, hun teleurstelling over de uitkomst gaan botvieren op andermans eigendom en lichaam, zal het wel loslopen. Immers, het is belangrijk om de uitslag van verkiezingen te respecteren, toch? Voor de eenheid van het land en de vreedzame overdracht van de macht, dat soort dingen. Er ligt me bij dat ik dat kort geleden nog iemand heb horen verkondigen... Maar helaas zullen juist die copycats er wel zijn ben ik bang. Wel weer goed voor de omzet van schadeherstelbedrijven en apotheken.

Je moet misschien even nakijken / navragen hoe je boekhoudprogramma met de verschillende mogelijke posten omgaat. Seminars kunnen (afhankelijk van boekhoudprogramma) behandeld worden als posten waarvan de kosten beperkt aftrekbaar zijn (73,5%), volgens mij omdat hier ook een privé element aan zit. Vakcursussen daarentegen zijn 100% aftrekbaar. Als je nu de verkeerde kiest zit je misschien straks met de jaarrekening onnodig te zoeken naar een onverklaarbaar verschil. In mijn boekhoud excelsheet boek ik congressen en seminars op Representatiekosten (rekening 4751, 73,5%). Nascholing Code 95 (alleen de vakcursus zonder overnachting of lunch etc) en ADR heb ik geboekt op Studiekosten (rekening 4230). Ben overigens geen transportondernemer dus met de beroepsexamens zelf kan ik je niet echt helpen. Desondanks veel succes met (de examens voor) de NIWO vergunning!

Dat lijkt me op z'n minst voor een deel van de stemmers een plausibele verklaring. Daarnaast was er wellicht ook een nadenkende klasse, die er wat moeite mee had dat een serie-aanrander First Husband zou worden, of die er moeite mee had dat de 3 miljoen kostende bruiloft van de First Daughter is betaald met geld uit een liefdadigheidsfonds, of die er moeite mee had dat er op z'n minst een correlatie is tussen de militaire component van het Amerikaande buitenlands beleid en het ontstaan van brandhaarden in de wereld, of die er moeite mee had dat volgens presidentskandidaat Clinton een nucleaire aanval een proportionele respons is op het vermoeden van een computerhack, of die er moeite mee had dat een soldaat die een selfie op een onderzeër maakt voor z'n kinderen, 5 jaar gevangenisstraf krijgt, terwijl een minister die een slordig omgaat met vertrouwelijke communicatie vrijuit gaat, of die er moeit mee had dat de echtgenoot van een presidentskandidaat zomaar 1 miljoen dollar uit Qatar krijgt voor z'n verjaardag, of die er moeite mee had dat 90% van de hulpgelden voor Haïti aan de strijkstok van de Clinton Foundation is blijven hangen, of die er moeite mee had dat de kring van medewerkers rond een presidentskandidaat banden lijkt te hebben met Al Qaeda (Abedin) en kindermisbruik (Weiner en Podesta), of die er moeite mee had om te geloven dat onafhanklijkheid van grote financiële spelers blijft bestaan wanneer je jarenlang 250.000 dollar per spreekbeurt hebt opgestreken voor drie kwartier speechen, of die er moeite mee heeft dat een presidentskandidaat samen optreedt met een artiest in Nazi uniform, of die er moeite mee heeft dat het handelen van de presidentskandidaat in het verleden heeft aangetoond dat ze eerder de oren laat hangen naar de CFR en aan Soros gelieerde organisaties dan naar de eenvoudige deplorables die slechts haar kiesvolk vormen. En dan laat ik complottheorieën over een NWO en over het opzetten en de financiering van ISIS nog buiten beschouwing ;) In ieder geval ben ik er niet zeker van dat de eenvoudige verklaring "onderklasse tegen elite" recht doet aan de motivering van alle stemmers. Ik ben wel benieuwd of er nog eens onderzoek gedaan zal worden naar de beweegredenen van de stemmers. Was het een keuze vóór de ene, of tégen de andere? Bij deze gelegenheiden prijs ik ons iig gelukkig met ons veelpartijen stelsel ;)

- kleinere kans op oorlog - (hopelijk) minder invloed vanuit belanghebbenden op besluitvorming -> meer kansen voor ondernemingen die zich niet van een lobbycircuit willen of kunnen bedienen - een duurzamer perspectief op economische ontwikkelingen (meer focus op waardecreatie in plaats van op schuldcreatie als basis voor groei) - kansen voor maatwerk door vermindering of afwezigheid van dwingende (verdrags)kaders, waarvan met name kleinere aanbieders kunnen profiteren - kansen voor de niet-Amerikaanse defensie industrie wanneer Europese legers weer voor hun eigen kogels (etc.) moeten zorgen - meer verantwoordelijkheid voor het eigen handelen (m.a.w. minder risico dat de kleinere ondernemingen opdraaien voor de gevolgen van verkeerde inschattingen bij de industriële en financiële reuzen) - een hogere omzet voor de producenten van kuisheidsgordels

Zijn die uitstapkosten zo principieel problematisch dan? Even los van de verkooppraktijken van MKBC: als je een huurcontract tekent voor twee jaar voor een atelier of kantoor en je vind het na 4 maanden mooi geweest, dan zit je toch ook vast aan de resterende 20 maanden? Idem bij een geleasede machine of auto of bij personeel op basis van arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd. Praktisch zie ik het verschil wel, in de genoemde gevallen blijft een ander (of in geval van personeel de belastingbetalers ;) ) met 'iets' achter dat geld kost (een ww uitkering, een leeg pand) maar principieel gaat het om een verplichting die voor een afgesproken tijd is aangegaan en die niet nagekomen wordt.

Of ze de materie (zelf) kunnen doorgronden is in wezen niet zo van belang (als ze het zelf niet snappen zullen ze een deskundige inschakelen), wat veel meer van belang is, is of de partijen (de advocaten) het naar voren hebben gebracht. De (advocaat van de) klant had een opmerking kunnen maken à la Benm hierboven, pas dan 'moet' een rechter er iets mee. Een rechter in het civiele recht oordeelt alleen over feiten die door de strijdende partijen naar voren worden gebracht. Staat er ergens onder de opgevoerde kosten 'goudvissenvoer à EUR 10.000,=' en de wederpartij zegt daar niets over, dan staat de opgevoerde post vast. Dat lijkt me niet, in cassatie wordt uitgegaan van de feiten zoals vastgesteld door het Hof en wordt alleen getoetst of 'de juiste rechtsregels' zijn toegepast. Ookal zou de rechter in cassatie vinden dat de goudvissenvoerkosten idioot zijn, dan nog mag hij er niet meer over oordelen. Nee, waarom PM dat niet doet kan ik niet uitleggen, maar waarom de rechter het accepteert wél. Stelregel is dat wanneer je je beroept op een rechtsgevolg (hier: 'ik heb schade en die moet de klant vergoeden', je eist dus een veroordeling tot betaling van een geldsom), je moet bewijzen op grond waarvan je je op die gevolgen beroept. Ten eerste dus op het bestaan van een overeenkomst, ten tweede op de hoogte van de geleden schade (waaronder ook gederfde winst valt). De bewijslast in het civiele recht is iets 'milder' dan in het strafrecht, doorgaans volstaat het 'buiten redelijke twijfel aannemelijk maken'. Dit kan dus met een soort hoofdlijnenberekening van totale kosten gedeeld door totaal aantal klanten. Een accountantsrapportage bevestigt de getallen, waarmee buiten redelijke twijfel aannemelijk is gemaakt dat de berekening klopt. Echter: de wederpartij kan 'tegenbewijs' leveren als daar argumenten voor zijn. Wanneer de wederpartij zou stellen dat een deel van de opgevoerde posten bestaat uit budget zonder winstcomponent dat niet is uitgegeven, moet de rechter dat tegenbewijs wegen tegenover het bewijs van de eiser. Maar als het bewijs van de eisende partij niet wordt betwist, staat het vast als 'juridisch feit'. Het zou zomaar kunnen dat PM heeft gekozen voor de makkelijke weg (totale kosten gedeeld door totale klanten) met krabbel van een accountant, en dat ze, wanneer deze handelwijze gemotiveerd betwist wordt, alsnog een specificatie op klantnivo zouden inbrengen. Maar het eerste is makkelijker, en als er geen tegengas wordt gegeven (misschien wel omdat er in deze casus weinig tegenin te brengen was) hoef je ook je businessmodel niet openbaar te maken voor de concurrentie. Dat maakt in principe niet uit: als het contract recht- en regelmatig tot stand is gekomen, ben je er voor 2 jaar aan gebonden. Dwaling als argument om een overeenkomst te vernietigen ziet op de totstandkoming van de ovk zelf (bijvoorbeeld een onjuiste voorstelling van zaken door de aanbieder). dwaling kan niet worden ingeroepen op grond van een (in relatie tot het moment van sluiten) toekomstige omstandigheid, noch op grond van een wijziging van omstandigheden die naar de in het verkeer geldende opvattingen voor rekening van de dwalende hoort te komen. Als ik wéét dat ik over een week stop met m'n toko, moet ik niet nu nog een tweejarig contract sluiten (dat is mijn risico / onnadenkendheid en daar moet ik de wederpartij niet de dupe van laten worden); als ik in de week na het sluiten van een ovk besluit om te stoppen terwijl het ten tijde van de sluiting nog niet bekend was, is dat geen omstandigheid waar een wederpartij rekening mee hoeft te houden. Dat is wellicht één van de argumenten geweest om 'slechts' 40% van de 'schade' te vorderen in plaats van 100%. Maar ookal zou je er zelfs beter van worden als je een klant kwijt bent (je verliest een klant waar je 75 euro per uur voor rekent kan daarvoor in de plaats in dezelfde tijd een nieuwe klant tegen een uurtarief van 150 euro bedienen bijvoorbeeld): er is een overeenkomst en het bestaan van die overeenkomst is het vertrekpunt. In dit geval kan je er dus én een 'betere' klant, én een schadevergoeding van je weggelopen klant aan overhouden. Wat we over het hoofd zien is datgene wat niet is aangevoerd, en wat dus niet in de rechterlijke overwegingen is betrokken. Wanneer een klant of zijn advocaat niet weet wat een SEA budget is bijvoorbeeld, zullen ze het niet naar voren brengen in het proces. En alles wat niet wordt gezegd, bestaat niet voor de civiele rechter. Daarnaast gaat het om een bestreden claim van zo'n 4200 euro; een advocaat met een uitzonderlijk sympathiek uurtarief zal daarvoor max 32 uur werk doen (inlezen, contract beoordelen, jurisprudentie raadplegen, opstellen conclusie van antwoord en conclusie van dupliek, comparitie, én onderzoek op 'web-inhoudelijk' gebied). Grote kans dat als het onderzoek te lastig / groot wordt, de kosten van de advocaat hoger zijn dan het bedrag van de claim. Veel benadeelden van PM zullen dat begrijpelijk niet zien zitten (8000 euro uitgeven om geen 4000 euro te hoeven betalen) en wellicht kiezen voor een advocaat die niet thuis is in de inhoudelijke materie (maar wel een sympathiek uurtarief heeft) of zullen de kosten van onderzoek te hoog vinden. Effectief heeft PM dus min of meer vrij spel, zolang ondernemers te goed van vertrouwen blijven... :(

Hier doet zich de (mogelijke) discrepantie voor tussen recht en rechtvaardigheid. In de basis geldt, zoals zo mooi verwoordt in het oude BW: "Alle wettiglijk gemaakte overeenkomsten strekken dengenen die dezelve hebben aangegaan tot wet." Ook wel 'een man een man, een woord een woord' en vergelijkbare uitdrukkingen. De eerste vraag is of er recht- en regelmatig een overeenkomst tot stand gekomen is (dwz niet onder invloed van bedrog, dwaling, etc en niet in strijd met de openbare orde). Consumenten worden hierbij beter beschermd dan ondernemers; kleine ondernemers kunnen in sommige gevallen echter een beroep doen op bescherming à la consument via reflexwerking, wanneer feiten en omstandigheden (en een goede argumentatie) daartoe aanleiding geven. In geval van colportage is een beroep op deze reflexwerking echter uitgesloten, zie o.a. deze uitspraak uit 2014 (r.o. 6.6.3) omdat zulks bij de parlementaire behandeling van vóór 1975 (!) is uitgesloten. En als de wetgevende macht (en daarmee wij, het volk, via onze vertegenwoordiging) kaders stelt aan wetgeving heeft de rechtsprekende macht die te respecteren. (Dus: wordt allen lid van een politieke partij en bestook uw vertegenwoordiger met klachten!) Als er op recht- en regelmatige wijze een overeenkomst tot stand is gekomen, is de situatie daarna dat de verplichtingen uit die overeenkomst deel zijn van de werkelijkheid. Het is daarbij voor het bestaan van de verplichtingen niet van belang of Proximedia wel of niet 'iets heeft gedaan'. Het woord is gegeven, dus moet je je eraan houden. Mocht je naderhand van de ovk af willen dan is het bestaan van de ovk het uitgangspunt, niet of er al wel of niet een prestatie is geleverd. Proximedia lijkt op het eerste gezicht goed aannemelijk te hebben gemaakt wat haar kosten zijn (zie r.o. 9.2 uit het arrest van 26 juli 2016) en het Hof weerspreekt niet dat ook gederfde winst onderdeel kan zijn van de schadebegroting. Qua redenering kan ik er geen aanknopingspunten voor een vervolg in ontdekken. De (advocaat van de) wederpartij kennelijk ook niet, want de kosten zijn volgens het Hof onbetwist gebleven. Wanneer de (colportage)overeenkomst ook zo duidelijk is dat er ook niks te 'haviltexen' valt, is dit wat het is en lijkt mij de uitspraak in lijn met het recht. Voor wat betreft de overeenkomst zelf zie ik dan ook weinig mogelijkheden voor de toekomst. Wat eventueel nog wel zou kunnen, maar wat ik er niet van zie komen omdat de vordering van een paar duizend euro een dergelijk onderzoek eigenlijk in financiële zin niet rechtvaardigt: - onderzoek of de geleverde prestatie van de zijde van Proximedia in verhouding staat tot de prijs die ze ervoor rekenen (vergt veel (want statistisch te verantwoorden) onderzoek naar wat andere sitebouwers leveren voor een vergelijkbaar bedrag) - onderzoek naar de kostenstructuur van Proximedia: is deze zodanig anders dan wat redelijkerwijs te verwachten is, dat een ander doel dan men zegt na te streven redelijkerwijs verwacht kan worden (vergt veel onderzoek naar organisaties van vergelijkbare omvang in (ongeveer) vergelijkbare sector; daarnaast is een ondernemer behoorlijk vrij om zijn toko in te richten zoals hij zelf wil, dus alleen al daarom zal dit een lastig argument worden). Tenzij er een vermogend slachtoffer is dat dit om principiële redenen wil aankaarten denk ik niet dat het tot dergelijke onderzoeken zal komen. Persoonlijk zie ik eigenlijk meer heil in een ondernemersexamen: bij een inschrijving bij de KVK 10 vragen beantwoorden waarvan je er 8 goed moet hebben oid; verplichte vraag: "Kan je als ondernemer nog onder een contract uitkomen als je heb ingestemd of getekend?" Startende ondernemers moeten zich realiseren dat zij geen consumenten zijn en dat er voor hen minder rubbertegels zijn neergelegd.

De wetgeving rond het herroepingsrecht (gebaseerd op de hierboven gelinkte Richtlijn) is bij mijn weten primair bedoeld om consumentkopers bij een koop op afstand in de gelegenheid te stellen om zich een oordeel over een product aan te meten dat van vergelijkbare kwaliteit als het oordeel dat zij zich bij een consumentenkoop binnen een verkoopruimte zouden hebben kunnen aanmeten. Het is niet de intentie om de consument méér rechten te geven dan deze zou hebben gehad bij een verkoop binnen verkoopruimte. Daar het bij de reguliere beddengoedzaak bij mijn weten niet gebruikelijk is om een nachtje in de winkel onder het beoogde beddengoed te proefslapen, is het m.i. verdedigbaar dat een consument dit bij een koop op afstand ook niet mag (althans niet zonder de aanspraak op herroeping te verliezen). Evenzo is het bij de reguliere witgoedzaak bij mijn weten niet gebruikelijk om in de winkel een proefwasje te doen voordat je de wasmachine aanschaft, wat tot gevolg heeft dat je dat m.i. bij een koop op afstand ook niet mag doen. Maar goed, volgens TS beroepen de kopers zich niet op herroeping, maar op de 'wettelijke garantie'.

Uit de uitleg van de BD meende ik op te kunnen maken dat niet het tijdvak waarover gecorrigeerd moet worden relevant is, maar het moment waarop de correctie blijkt (maar ik weet niet of dit klopt). De BD heeft het over 'de afgelopen 5 jaar' (dus sowieso meerdere BTW-tijdvakken); als je moet corrigeren die je dat met een suppletieformulier, tenzij blijkt dat het om minder dan 1000 euro gaat. Wanneer blijkt dat het om minder dan 1000 euro gaat, mag het via de eerstvolgende aangifte nadat de correctie (van minder dan 1000 euro) gebleken is, volgens mijn interpretatie. Als die klopt, kan je in kwartaal 3 een correctie doen over kwartaal 1, wanneer die correctie in juli blijkt. De vraag is dan wel weer of 'blijkt' slaat op een objectieve gebeurtenis (een klant blijkt failliet te zijn waardoor je de btw van een factuur uit maart terug kan vragen) of op een subjectieve gebeurtenis (met de HL-antwoorden van nu blijk ik in maart teveel te hebben afgedragen).

Persoonlijk zou ik niet met wat-als vragen op de proppen komen. Ik ken verder natuurlijk jullie verhouding(en) niet, maar het zou als dreigement over kunnen komen. Pas wanneer het voor jou concreet is dat je via een BV wilt gaan werken zou ik het aankaarten. De essentie van de VAR was dat de opdrachtgever beschermd is tegen naheffingen. Niet de opdrachtnemer! Wanneer de opdrachtgever blijft verwijzen naar een niet-meer-bestaande VAR heeft hij daar zelf dus nadeel van in de vorm van een risico op naheffingen. Dat zou je binnen de sfeer van meedenken onder de aandacht kunnen brengen. Overigens: wanneer er wel naar de VAR verwezen wordt, heeft het wegvallen van de VAR alleen gevolgen voor die ene bepaling in het contract; de rest blijft gewoon geldig. Alternatief kan ook nog zijn dat de opdrachtgever zijn zin krijgt door naar de VAR te blijven verwijzen en dat jij je zin krijgt door aanvullende bepalingen uit een modelovereenkomst op te nemen. Voor mijn eigen situatie heb ik daar weleens een stukje proza van gedeeld (echter: geen garanties ;) ).

Mijn beeld is inderdaad dat de overgangsperiode niet is bedoeld om nog even met de ouwe VAR door te gaan, maar om aan de nieuwe situatie te wennen. Voor mezelf vertaal ik dat als 'in het overgangsjaar zal de BD niet (of niet al te streng) handhaven'. De terminologie "als ik een contract krijg aangeboden" geeft denk ik aan wat de essentie van het probleem is. Als zelfstandige ben je gelijkwaardig aan je opdrachtgever; je krijgt niet een contract aangeboden, maar je onderhandelt samen een contract uit. En daar staat 'dus' óók in wat jij wilt dat erin staat. (ik weet wel, de praktijk is minder optimistisch, maar die gelijkwaardigheid zou er wel moeten zijn) Hoe overtuig je een opdrachtgever? Met een vriendelijk geformuleerde ice bucket: De VAR geldt niet meer (verwijs naar de site van de BD). Wanneer u geen nadere bepalingen (à la de modelovereenkomsten) in onze overeenkomst wenst op te nemen, kunt u richting de Belastingdienst niet aantonen dat ik géén werknemer was en bent u achteraf mogelijk alle werknemerspremies en andere onkosten verschuldigd. Een alternatief: op grond van welke tekst van de Belastingdienst meent u dat de VAR nog wel geldig is?

Geen idee of hun bedrijfsmodel om via de OV studentenkaart een koeriersdienst op te zetten beoordeeld is als fraude, maar dat lijkt me sterk. Ikzelf vond het iig een geweldig idee (hoewel tijdrovend). Voor het overige: lees de algemene voorwaarden van DUO en de NS. ;) Als het daarin niet is verboden is het niet verboden. Verder kan ik niet bedenken waarom de belastingdienst er moeite mee zou hebben als je geen (reis)kosten opvoert die je niet maakt.* Klantenbezoek te voet of op de fiets is ook prima. Andersom (wel kosten opvoeren die je niet maakt) is een ander verhaal natuurlijk. Het lijkt me overigens handiger / zekerder wanneer je zelf onderzoek doet (lees de AV, bel DUO, bel de belastingtelefoon, etc) in plaats van een algemene vraag 'mag dit'. Als je een concrete vraag hebt kan je vaak een concreet antwoord krijgen, een algemene vraag leidt tot een algemeen antwoord (waar je dan weinig aan hebt). En daarnaast: niemand spreekt hier namens de BD, dus 'op HL zeiden ze dat het mocht' is vermoedelijk geen afdoende antwoord voor de inspecteur. * Of je ze echt niet maakt is wat mij persoonlijk betreft nog open voor discussie: studenten hebben destijds een deel van het basisbeursbedrag moeten inleveren voor de OV kaart. De kaart kostte de student dus geld (nl het bedrag aan verminderde basisbeurs). Maar na 25 jaar en met inmiddels een ander stelsel wordt dat een lastige berekening.

Weleens gehoord van 'Ritzen Koeriers'?

Of het voor jou een goede keuze is, is voor mij wat lastig te zeggen. Voor mij is het een goede keuze maar ik ben een simpele adviseur zonder webshop of internationale klanten die factuurtjes stuurt per maand, per advies of per project, en zelf de boekhouding doet met boekhouden-in-excel. 'k Heb dus geen ervaring met PSPs, automatische incasso's, hun koppeling met boekhoudpakketten, etc. Als jouw situatie anders is dan de mijne kan ik niet beoordelen of het voor jou ook een goede keuze is ;) Wellicht als je aangeeft wat je wensen zijn dat iemand zich in die situatie herkent en concreet kan adviseren.

Ah, da's voor mij nieuw, toen ik begin dit jaar keek bestond die mogelijkheid nog niet. Lijkt me een goede ontwikkeling. 'k Heb zelf geen ervaring met een Amex cc. Wat ik ervan begrijp geldt voor de consumentenuitvoering (rechtstreeks bij Amex) dat je maximale kredietlimiet meebeweegt met je uitgavenpatroon. Voor de consumentenuitvoering adverteert men met 'geen limiet', wat formeel wel klopt. Wat ik van gebruikers begrijp is dat als je maandelijkse uitgavenpatroon (betalingen, autohuur, hotel, etc) bijvoorbeeld 2500 euro is, de kredietlimiet 3000 euro is. Is je maandelijkse uitgavenpatroon 1000 euro, dan is je kredietlimiet 1500 euro. Deze getallen verzin ik nu zelf, maar dit is het principe. Dat betekent voor de consumentenuitvoering ook dat je niet opeens een grote aankoop kan doen die buiten je normale bestedingspatroon valt (opeens een Harley kopen ofzo), zonder daar van tevoren contact over te hebben met de Amex helpdesk. Ik heb geen idee of dit bij de zakelijke variant van Knab ook zo werkt, maar het lijkt me goed om dat even te verifieren. Mocht je een cc willen hebben als 'achtervang' voor plotselinge uitgaven maar 'm verder niet gebruiken, dan is iig de consumentenversie van Amex daar naar verluidt minder voor geschikt.

Hier ook ervaring van 2015 en 2016. Verborgen kosten heb ik nog niet kunnen ontdekken. Bevalt mij prima, maar doe tot op heden alleen 'binnenlandse' betalingen. Ze bieden overigens geen creditcard bij een zakelijke rekening. De cc die ze bij consumentenrekeningen aanbieden is een Lasercard, mochten ze dat bij zakelijk ooit ook gaan doen dan zou ik 'm persoonlijk niet willen; dan liever zelf rechtstreeks bij ICS.

Dag henkh, dat zou best eens kunnen ;). Maar leg het deze dommerik dan eens uit? Ik zou heel graag willen begrijpen wat ik lees, maar helaas lees ik geen argumentatie, en louter stellingen begrijpen is voor mij wat lastig als ik er de logica niet in kan ontdekken. Sorry, maar zo heeft iedere gek z'n gebreken, logica is één van de mijne. Volgens mij heb ik redelijk volgbaar omschreven hoe ik tot mijn conclusie ben gekomen (zo niet, geef gerust aan waar ik steken heb laten vallen). Als jij wel begrijpt wat ik niet begrijp ligt hier een mooie kans voor je om mij wat wijzer te maken over de gevolgen van valutakoersen voor de handel en de waarde van bezit. Dat biedt waarschijnlijk ook meer voldoening...

En dan vooral over de gevolgen voor de handel, zo begreep ik... Ben daarom nog steeds benieuwd naar de achtergrond van de stelling van Tonino dat de Britten "... zo'n 14% afgeprijsd zijn, op alle bezittingen." Aan de hand van een jaar beurskoersen kon worden afgeleid dat ondernemingen die vooral intern handelen (FTSE250) ongeveer gelijk zijn gebleven in beurskoers en dat ondernemingen die vooral buitenlands handelen (FTSE100) in beurskoers zijn gestegen. Voor zover ik eea kan doorzien heeft de waarde van FTSE bedrijven in het VK, uitgedrukt in dollars, geen gevolgen voor de waarde van de Britse bezittingen in het VK, die worden immers in Ponden afgerekend (auto's, huizen, melk, sokken, doedelzakken, etc). Dus daar zit voor zover ik kan zien geen bezitsvermindering van 14% voor alle 69 miljoen Britten. De lagere koers van het Pond zorgt er wel voor dat importproducten duurder worden. Wanneer dit al een gevolg voor de waarde van het Britse bezit zou hebben, betreft het naar mijn idee geen waardevermindering van bezit maar juist een waardevermeerdering. Wanneer John in mei een BMW heeft gekocht voor 100.000 en Nigel koopt in juli exact hetzelfde model voor 110.000 (10% duurder vanwege de koers van het Pond), zal de inruilwaarde van de auto van John naar mijn idee ook stijgen. Ofwel: als er al een effect is op de waarde van de bezittingen zal dit volgens mijn beperkte inzicht leiden tot een 'opprijzen' in plaats van een afprijzen. Maar ik ben geen econoom en ben daarom benieuwd naar de uitleg waarom desondanks toch de waarde van alle Britse bezittingen zou zijn gedaald. Daarnaast zal gelden dat als import duurder wordt ten gevolge van de valutakoers, de export goedkoper wordt; in potentie zal er meer geëxporteerd kunnen worden (producten worden goedkoper voor buitenlandse afnemers), wat weer leidt tot meer handel.

Omdat EU != lidstaten. Bij onenigheid tussen de lidstaten legt de EU de enigheid op (zie bijvoorbeeld het voorstel van Juncker om TTIP maar niet voor de nationale parlementen te laten ratificeren); zelfstandige denkers (of staten) daarentegen laten zich geen enigheid opleggen maar komen (bij goede argumentatie) zelf tot overeenstemming, of besluiten om het eens te worden over het gegeven dat ze het met elkaar oneens zijn. Maar de context was dat uitgaan van eigen wijsheid als een afwijking in de genen werd verondersteld. Ik begrijp niet zo goed hoe je daar vandaan weer bij de EU uitkomt.

Je zit hier met een verwarring van terminologie, nl 'garantie' versus 'conformiteit'. Garantie betreft datgene wat expliciet is afgesproken (al dan niet in Algemene Voorwaarden). De verkoper garandeert gedurende X maanden de goede werking van het product. Dus niet meer op X maanden plus één dag, want dat was niet de afspraak. Conformiteit betreft datgene wat een koper bij normaal gebruik van een product mag verwachten, en is een veel diffuser gebied. Bij een consumentenkoop is de verkoper gebonden om een product te leveren dat conform de (gerechtvaardigde) verwachtingen van een consument is. Hiervan mag voor een consument niet worden afgeweken. Bij een zakelijke koop kan (bijvoorbeeld in de Algemene Voorwaarden) wel van de conformiteitsverwachtingen worden afgeweken, en kan de verkoper zich op een afgesproken termijn beroepen die hem niet verplicht tot reparatie op één dag na afloop van de afgesproken garantietermijn. Samengevat: bij een consumentenkoop zijn de gerechtvaardigde verwachtingen maatgevend, bij een zakelijke koop zijn de gemaakte afspraken maatgevend.