Rijder42

Interview in het Financieel Dagblad: We droomden over hoe we het beter konden regelen

Twee belangrijke dingen: 1. Bezorgers dragen zoveel mogelijk zelf verantwoordelijkheid, dus hoewel ze direct invloed hebben is de invloed redelijk beperkt tot hun lokale en persoonlijke domein. De invloed op de cooperatie als geheel is beperkt. Dit doen we door 90% van de omzet direct door te sluisen naar de bezorgers, waardoor bijvoorbeeld de wens om voor 100 euro te gaan adverteren niet door de coöperatie te hoeven worden uitgevoerd, maar door de lokale bezorgersgroep zelf. Waar de wensen van bezorgers om iets zus of zo te doen op neerkomen is dus vooral "wil jij, alleen of samen met andere bezorgers in jouw stad, de verantwoordelijkheid nemen". Dat kunnen dingen zijn als advertentiebudget, of voor een nieuw restaurant of in een nieuw gebied bezorgen; zolang er duidelijk is wie er de verantoordelijkheid voor nemen. Vanuit de cooperatie worden er vooral kaders gesteld over de kwaliteit van het resultaat. We willen dat we een goede naam opbouwen, dus screenen is vooral een combinatie van coöperatie-niveau en lokaal niveau om in te schatten of iemand de verantwoordelijkheid kan en zal nemen die hij op zich zal nemen. 2. Hoewel alle leden in principe gelijk zijn, is de mate van centrale inspraak wel naar rato van inzet en ervaring. Dus het is niet zo dat een nieuwe bezorger gelijk de boel helemaal om kan gooien. Daarnaast hebben we het ook zo opgezet dat er verschillende lagen van advies zijn. Als bezorgers in een stad er niet uit komen dan kunnen ze onafhankelijk advies vragen van bezorgersgroepen uit andere steden. We hebben een groep stewards wiens functie vooral is om ideeën en eventuele conflicten te toetsen aan de waarden en kaders waarmee de coöperatie is opgericht. En we hebben een groep adviserende leden, dit zijn mensen die geen bezorgers zijn en dus niet actieve mede-ondernemers, maar die wel betrokken zijn met het doel van de coöperatie en daar vanuit hun expertise (bijvoorbeeld als academici of business mensen) een steentje aan bij willen dragen. Door ze officieel leden te maken, zij het een aparte groep leden, kunnen ze ook daadwerkelijk statutionair inspraak krijgen. Hoewel het in principe zoveel mogelijk peer-to-peer-zelfbestuur is op lokaal niveau, hebben we met deze opzet er wel voor gezorgd dat er verschillende dingen in plaats zijn om op terug te vallen en dat we indien nodig of gewenst, we dingen vanuit verschillende invalshoeken kunnen bekijken. De bestuurlijke taken zijn op het moment nog kleinschalig en daarmee grotendeels vrijwiliig (coordinatie, administratie en boekhouding wordt een bedrag per bestelling voor gereserveerd), maar als we gaandeweg groeien vallen we terug op de gedeelde verantwoordelijkheid. Van daar uit is het een combinatie van wie heeft welke vaardigheden, en wie wil het oppakken, en hoe is het realistisch te verdelen. Mocht er op een gegeven moment wel significant veel bestuurswerk gedaan moeten worden dan is het de keuze aan de bezorgers: willen we een deel van onze omzet besteden om iemand te betalen dit te doen of verdelen we de werkzaamheden onderling?

Haha, ja misschien overdenk ik het ook allemaal. Maar toch is het altijd wat spannend als je buiten de gebaande paden gaat, vandaar denk ik, ik vraag eens wat jullie er van denken. Maar ik denk qua banken heb je sowieso gelijk, adviesgesprek aanvragen en dit als een mooie conversation starter gebruiken. Nee. Wel mensen die zelf ervaring hebben met vormen van investeren (AEX, crypto, crowdfunding) maar niet op deze manier.

Ik wil graag jullie advies vragen over hoe we het als Bezorgerscoöperatie Bestellenbij beste contact kunnen leggen met banken en investeerders om ons voor te bereiden op verschillende groeiscenario's. We staan op een belangrijk omslagpunt: het handhavingsmortuarium voor platformwerkers loopt binnenkort af. Dit betekent dat het huidige freelance model van Uber Eats waarschijnlijk zal eindigen, iets waar wij ons al jarenlang op voorbereiden. We hebben hard gewerkt aan een alternatief coöperatief model, waarbij de bezorgers echt als ondernemers kunnen opereren. Met het einde van het handhavingsmortuarium bij Uber Eats verwachten we dat een groot aantal bezorgers mogelijk op zoek gaat naar een nieuwe plek. Wij willen ons voorbereiden op een aantal verschillende scenario's en het lijkt ons goed om alvast contact op te nemen met mogelijke financiers om snel te kunnen schakelen wanneer een van deze scenario's zich uitspeelt. Of we financiering nodig hebben, en de mate van financiering die we nodig hebben, is sterk afhankelijk van hoe dingen zich ontvouwen, maar het lijkt ons goed om alvast contact te leggen voor het zover is. Volgende week zaterdag verschijnt er een interview met ons in het Financieel Dagblad, waarin we onze visie en motivatie toelichten. Ik kan via een contactpersoon een aantal fysieke exemplaren van de krant regelen. Ik overweeg om banken en investeerders te benaderen met een fysieke kopie van het artikel, samen met een persoonlijke brief. Dit lijkt me een krachtigere manier om op te vallen dan een standaard e-mail. Mijn vragen aan jullie: - Wat vinden jullie van het idee om banken en investeerders op deze manier te benaderen (fysiek artikel met een persoonlijke brief)? - Hoe zouden jullie zo'n brief formuleren om interesse te wekken zonder dat het direct overkomt als een vraag om geld? - Zijn er specifieke zaken die we in gedachten moeten houden bij het leggen van dit contact met mogelijke financiers? Alvast bedankt voor jullie hulp!

Keuze voor rechtsvorm Met dank aan ondermeer ook jullie feedback en heel heel veel studie-uren, hebben we uiteindelijk gekozen voor de coöperatieve vereniging als rechtsvorm. Sinds 1 juli 2024 zijn we dan ook officieel de Vrij Ondernemende Bezorgerscoöperatie U.A. Organisatorische werkwijze in de context van ondernemerschap Bestellenbij is een coöperatieve vereniging die functioneert als een coöperatieve personenvennootschap met rechtspersoonlijkheid, waarin leden samenwerken op basis van het principe van 'affectio societatis' - een gedeelde wil om gezamenlijk voordeel te behalen. Deze structuur is zorgvuldig ontworpen om te voldoen aan zowel de huidige regelgeving als aan de zich ontwikkelende juridische kaders rondom platformwerk en zelfstandig ondernemerschap. Hiermee onderscheidt Bestellenbij zich duidelijk van eerdere platformmodellen en benadrukt het de authentieke ondernemersrol van onze leden, zowel in de praktische uitvoering als in juridische zin. Bestellenbij onderscheidt zich als een unieke platformcoöperatie die de principes van zelfstandig ondernemerschap, zelfbestuur en collectieve besluitvorming combineert. Door de bezorgers directe controle te geven over operationele en strategische beslissingen, financieel beheer en risico's, en door statutair verankerde autonomie te bieden, creëert Bestellenbij een model dat wezenlijk verschilt van traditionele werkgever-werknemer relaties. Deze structuur stelt de leden in staat om als echte ondernemers te functioneren, met de vrijheid om hun diensten zowel via het eigen platform als daarbuiten aan te bieden. Hiermee biedt Bestellenbij een innovatief antwoord op de uitdagingen en kansen in de moderne platformeconomie, waarbij de belangen en ondernemersgeest van de bezorgers centraal staan. Ondernemende structuur van de coöperatie De coöperatie Bestellenbij is opgezet als een platformcoöperatie door voormalige Deliveroo-bezorgers die bewust kiezen voor zelfstandig ondernemerschap. Deze coöperatie is uniek georganiseerd met een sterke nadruk op zelfbestuur en ondernemersautonomie, waardoor bezorgers significante controle en verantwoordelijkheid hebben over zowel operationele als strategische beslissingen. Zelfbestuur en peer-to-peer besluitvorming: Bezorgers werken op basis van peer-to-peer zelfbestuur, waarbij zij gezamenlijk besluiten nemen over lokale operationele zaken, zoals samenwerkingen met restaurants, vaststelling van tarieven en marketinginitiatieven. De ontwikkeling van technologie en algoritmes is rechtstreeks afgestemd op de behoeften van de bezorgers en dient ter ondersteuning van hun besluitvorming, zonder hen aan te sturen. Deze structuur zorgt ervoor dat bezorgers direct invloed uitoefenen op de dagelijkse gang van zaken en strategische richting van het platform. Autonomie binnen samenwerking: Het coöperatieve bedrijfsmodel van Bestellenbij benut de kracht van samenwerking zonder de individuele autonomie van bezorgers in te perken. Integendeel, het model moedigt ondernemend initiatief aan. Bezorgers, alleen of in kleine groepen, hebben de vrijheid om nieuwe ideeën uit te proberen of diensten aan te bieden. Zolang zij helder afspreken wie welke verantwoordelijkheden op zich neemt, hoeven bezorgers niet altijd consensus van de hele groep te krijgen. Of het nu gaat om het aanbieden van bezorging op nieuwe tijdstippen, het verkennen van nieuwe bezorggebieden, of financiële beslissingen zoals het lanceren van lokale marketingacties of het afdekken van bepaalde risico's. Zo combineert Bestellenbij de voordelen van collectieve samenwerking met de autonomie van individueel ondernemerschap. Financiële controle en risico: De bezorgers hebben directe zeggenschap over 90% van de financiële middelen en dragen het ondernemersrisico. Dit omvat verantwoordelijkheid voor schade, debiteurenrisico en de kwaliteit van de uitgevoerde opdrachten. Daarnaast hebben ze de autonome controle om hun inkomsten te beïnvloeden door middel van beslissingen over tarieven, marketingstrategieën en zakelijke samenwerkingen. Dit stelt bezorgers in staat om gebalanceerde controle te hebben over hun eigen rekening en risico. Statutaire autonomie: De coöperatie is zodanig georganiseerd dat de centrale besluitvorming niet slechts een theoretische belofte is, maar ook statutair verankerd is. Het bestuur en de Ledenraad worden direct door de leden gekozen, wat zorgt voor een structurele inbedding van ledenbelangen in alle besluitvormingsprocessen. Deze structuur garandeert dat de operationele en strategische richting van de coöperatie daadwerkelijk wordt bepaald door de leden zelf. Ondernemen buiten het platform om: Met Bestellenbij.nl als platform hebben de bezorgers een consumentenplatform in eigen beheer waar zij zelf de controle over hebben. De coöperatie is echter meer dan alleen een consumentenplatform; het is ook een samenwerking van dienstverleners. Dit betekent dat bezorgers met de goede naam die zij opbouwen, hun diensten ook aan andere partijen kunnen aanbieden. Dit kunnen andere platforms zijn, consumerende bedrijven en instellingen, of restaurants met hun eigen bezorgwebsite. Op deze manier kunnen bezorgers hun kansen op omzet spreiden, rustige momenten opvullen en waar mogelijk opdrachten combineren en zo door efficiënter te werken meer winst maken.

"Deliveroo stopt, maar de bezorgers gaan door" (2022) Een mooie slogan, maar iets waar we een harde les van geleerd hebben, een les die we in alle eerlijkheid nog steeds aan het leren zijn: verwachtingsmanagement. Bezorgers duidelijk maken wat ze kunnen verwachten, maar vooral ook dat wij als bezorgers iets van elkaar moeten kunnen verwachten. Toen Deliveroo vertrok waren een heleboel bezorgers enthousiast en geïnteresseerd over ons concept (wat we toen al actief in Nijmegen hadden lopen). Maar hoewel we in Eindhoven en Haarlem vol goede moed met 12 bezorgers per stad van start wilden gaan, bleek toen de eerste bestellingen binnen kwamen de bezorgers minder open te staan voor de verantwoordelijkheid van een gezamenlijke eigen onderneming en bleven bestellingen onbezorgd liggen. Alle dank aan de bezorgers die wel bezorgd hebben, maar dit ging zo niet lukken. In Haarlem hebben we een volhardende bezorger die daar het licht aan houdt, maar Eindhoven hebben we helaas (hopelijk tijdelijk) moeten stopzetten. Feedback van de restaurants Op technisch en administratief gebied valt er voor ons nog wat te verbeteren, en sommige restaurants merken dat onze omzet nog niet helemaal overeenkomt met hun verwachtingen. Desondanks waarderen we enorm het begrip en het vertrouwen dat zij in ons stellen. Velen zien ons als zelfstandig ondernemers en hebben daardoor geduld met onze groeipijnen. Wat echter boven alles uitsteekt, is het universele geloof dat zelfs als we een fout maken, het uiteindelijk allemaal goed komt. En de dingen waar we in uitblinken? Die doen we volgens onze partners echt goed. Het is voor restaurants van toegevoegde waarde dat we een veel groter bereik hebben dan Thuisbezorgd en Uber Eats. Ze waarderen ook onze flexibiliteit, wanneer ze ons bijvoorbeeld nodig hebben om bij te springen met hun eigen bezorgingen. Qua vertrouwen en kwaliteit scoren we hoger dan Thuisbezorgd en aanzienlijk hoger dan Uber Eats. Bovendien is bij een aantal restaurants onze gemiddelde bestelwaarde merkbaar hoger dan bij Thuisbezorgd en veel hoger dan bij Uber Eats, wat voor ons ook onze waardepropositie onderschrijft. Hoe we onze identiteit hebben gevonden We hebben met Bestellenbij als een behoorlijke reis gemaakt. We hebben geleerd hoe we het beste kunnen ondernemen, maar wat nog belangrijker is: we hebben duidelijk gemaakt wie we zijn als platform. Ondanks dat de omzet misschien niet daverend was -het liep lekker door, daar niet van- is deze zelfkennis ons ongelofelijk waardevol en dient het als onze leidraad voor de toekomst. Voor klanten zijn we niet gewoon weer een bestel-app waarbij je moet kiezen uit tientallen pizzeria's of snackbars. Onze focus ligt op kwaliteit en service. Als je een kwaliteitsmaaltijd op tafel wilt en tegelijkertijd je lokale ondernemers wilt steunen, dan ben je bij ons op de juiste plek. Voor de restaurants proberen we niet een alternatief voor Thuisbezorgd te zijn waar je plotseling je omzet ziet verdubbelen. Maar wat we wél zijn, is een platform dat restaurants helpt om nieuwe klantsegmenten aan te boren. We bieden een exceptionele service en zijn een volwaardige en betrokken partner voor restaurants. Wat bezorgers bij ons kunnen verwachten? Geen traditioneel dienstverband zoals bij Thuisbezorgd en ook niet de grilligheid van Uber Eats. Bij ons hebben bezorgers inspraak, kunnen ze invloed uitoefenen op hun werk en inkomen, en werken we samen aan een betere toekomst. Nu we onze identiteit hebben gevonden, hebben we een solide basis voor de toekomst. We zijn ons bewust van onze sterke punten en ook van de gebieden waar we nog kunnen groeien. We kunnen actief gaan zoeken naar restaurants, bezorgers en klanten die met ons willen samenwerken op basis van wie we zijn, in plaats van wie we niet zijn. Hierdoor kunnen we ons met meer zelfvertrouwen naar buiten toe presenteren en benadrukken wat ons uniek en krachtig maakt. Fases van het proof-of-concept Toen we 4,5 jaar geleden aan onze pilot begonnen, was Bestellenbij voornamelijk een kiem van een idee, gedragen door gemotiveerde en ervaren bezorgers. We hadden weliswaar scenario's en strategieën uitgewerkt, maar zoals velen zeggen: het echte succes van een idee zit niet in de initiële gedachte, maar in de uitvoering. Terugkijkend op onze reis tot nu toe, hebben we al bewezen dat bepaalde elementen van ons proof-of-concept staan als een huis. Er is duidelijk vraag vanuit klanten, bezorgers en restaurants naar een vernieuwend platform, waar kwaliteit, samenwerking en een socialere inkomstenverdeling centraal staan. Bovendien hebben we aangetoond dat er een nieuwe klantgroep bestaat die onze unieke propositie waardeert. De unieke uitdaging van een coöperatie in de maaltijdbezorging is de directe impact van vraag en aanbod omdat het werk zo gebonden is aan tijd en locatie. Schaalvergroting gaat niet zomaar gaat om het binnenhalen van meer bestellingen, maar ook om het beheersen van de kwaliteit van de dienstverlening. Als we deze balans niet vinden kunnen we moeilijk zeggen “bedankt voor je bestelling, vind je het erg om 3 uur op je pizza te wachten?” Daarom is gecontroleerde groei voor ons essentieel. De echte test die voor ons ligt, is schaalvergroting. Vinden we genoeg gedreven bezorgers die zich willen aansluiten bij ons verhaal? En kunnen we een klantenbasis opbouwen die robuust genoeg is voor een duurzaam bedrijfsmodel? Hoewel ik hier sterk in geloof moeten we dit nog daadwerkelijk waarmaken. Maar in het slechtste scenario hebben we alsnog een basis voor een paar mensen die dit vak mooi vinden om er een leuke boterham mee te verdienen.

Omdat Eneco miljoenenwinsten maakt, mag de lokale bakker failliet gaan. Lekker hokjesdenken mensen.

De Gelderlander vond het ook interessant om over ons te schrijven, met anderhalve pagina en een grote foto in het regio-katern. Koeriers zijn klaar met het machtige Deliveroo en starten eigen bezorgbedrijf: ‘Het kan zoveel eerlijker’: https://www.gelderlander.nl/home/koeriers-zijn-klaar-met-het-machtige-deliveroo-en-starten-eigen-bezorgbedrijf-het-kan-zoveel-eerlijker~aac969dc/ Voor het NRC was ik vooral geïnterviewd als ervaringsdeskundige voor een lang onderzoeksstuk (4 pagina's in de zaterdageditie) dat breder ging over problemen met ongedocumenteerde werkers voor Deliveroo en Uber Eats. Ik vond het wel leuk dat hoe na zo'n negatief stuk over problemen met Uber en Deliveroo, ze eindigen met een positief stuk over Bestellenbij. Veel fietskoeriers zijn ongedocumenteerd en dus rechteloos. Zo leven de spookrijders van Uber en Deliveroo: https://www.nrc.nl/nieuws/2022/09/15/de-spookrijders-van-deliveroo-en-uber-eats-a4141976

Waarschijnlijk niet, maar dan zal jij zelf verantwoordelijk gehouden worden voor de inbreuk. Nu is er een kans dat de advocaat de leverancier aan wil pakken in plaats van jou persoonlijk.

Ben je voor beide organisaties werkzaam als zelfstandige of ben je bij de overheidsorganisatie in dienst? Wat zeggen je contracten?

Oh, sorry, ik heb nu een beter idee over welke verzendzakken dat je bedoelt. Nee, daar is een stempel niet handig voor.

Ligt er een beetje aan wat je verkoopt en wat de verwachtingen van je klanten zijn. Als je een premium product levert of uitstraling hebt is het misschien een investering die je moet maken, maar als net-startend bedrijf zullen je klanten misschien niet zo moeilijk doen. In Nijmegen weet ik van sommige restaurants die een sticker op een blanco tasje plakken. Een andere restaurant heeft een grote stempel gekocht en stempelt blanco tasjes. Zomaar wat ideeën.

Klik deze link. Niet naar Google, niet naar Firefox, niet naar Altavista of waar je ook wilt zoeken, gewoon op deze link klikken, makkelijker kan ik het niet maken. https://zoekeenadvocaat.advocatenorde.nl/kantoren/den-bosch/banning-nv/21639251324

Waar heb je het in vredesnaam over? Ik heb je gelinkt naar de pagina in het register van dat advocatenkantoor.

Heb je wel eens met advocaten te maken gehad? Ik ben er helemaal voor om je rechten te verdedigen, maar dat doe je door je tijd en energie te steken in je feitelijke gelijk te halen als je dat hebt. Deze kruistocht naar waarom een bestaand advocatenkantoor degene de brief gestuurd heeft gaat je uiteindelijk helemaal nergens naar toe leiden.

https://zoekeenadvocaat.advocatenorde.nl/kantoren/den-bosch/banning-nv/21639251324 Banning Advocaten in Den Bosch Je zegt nu al verschillende keren dat je denkt dat ze niet in opdracht van Chanel werken of dat er iets niet klopt, maar heb je een onderbouwde reden om dat te denken? Maar roepen dat er iets niet klopt zonder reden is een beetje de kop in het zand steken.

Ons interview met de Volkskrant: https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/deliveroo-stopt-maar-de-bezorgers-gaan-zelfstandig-door-dit-is-vrijheid~b2068d34/ Niet alleen online, maar vanochtend ook in de fysieke krant:

Mijn commentaar was incorrect

"Een gerechtsdeurwaarder mag beslag leggen op alles wat geld waard is. Dus op uw rekeningen, uw meubels, uw televisie, uw auto. Maar ook op uw inkomen of vermogen. Wel is er een beslagvrije voet: op dat deel van uw inkomen mag geen beslag gelegd worden. U moet namelijk wel een basisbedrag hebben om van te kunnen leven. Een gerechtsdeurwaarder mag ook geen beslag leggen op uw etensvoorraad, uw beddengoed en de kleding die u draagt." Als je letterlijk niets anders hebt dan etensvoorraad, beddengoed en de kleding die je draagt, dan hoop ik dat je heel snel hulp gaat zoeken los van deze specifieke rechtzaak.

Wellicht had ik even moeten toelichten, waar ik het heb over vof overwegen we zowel vof als maatschap, maar omdat ze zoveel op elkaar lijken heb ik het op vof gehouden. Maatschap lijkt wel een betere optie ivm de gespreide aansprakelijkheid ipv de hoofdelijke aansprakelijkheid (maar uiteindelijk alsnog privé aansprakelijk), maar de vraag is even of dit voor ons is toegestaan, omdat de maatschap volgens mij alleen voor bepaalde (soorten) beroepen is. Toen we twee jaar geleden begonnen hadden we ook verwacht dat de Wet modernisering personenvennootschappen inmiddels wel doorgevoerd zou zijn, maar dat staat nog steeds op de plank. Het grootste probleem waar wij in elk geval op de korte-termijn tegenaan lopen met de coöperatie, of de bv, is de inflexibele loondienst-structuur waar je vervolgens aan vast zit. Op de lange-termijn als dingen eenmaal lopen is dit iets wat we zeker hebben overwogen, al zijn er dan ook nog een heleboel zaken die we willen uitzoeken, maar op de korte-termijn past een rechtsvorm met loondienst niet bij hoe wij ons willen inzetten om deze kans te pakken. Wij zien, door alles wat nu samenvalt, een unieke kans om een verschil te gaan maken in de bezorgmarkt enerzijds en de platformeconomie anderzijds. Dankzij de enorm succesvolle pilot hebben wij er vertrouwen in dat er een reële kans ligt voor ons, niet alleen als organisatie, maar voor ons als collectief van werkenden. Gelukkig hebben we alles zo opgezet dat er weinig tot geen risico's op schulden zijn, maar wij zijn ons ook zeker bewust van het risico dat wij zeker in de beginfase ook slechts een educated guess kunnen maken over de balans tussen vraag en aanbod. Daarnaast heb je ook te maken met het wegvallen van bepaalde fiscale ondernemersvoordelen die zeker gezien het risico wat we in de beginfase nemen, het verschil kan maken tussen wel en niet rondkomen. De onzekerheid van ondernemen is een risico wat we accepteren om deze kans aan te kunnen pakken. Op dit moment willen wij, samen, doen wat nodig is om dit tot een succes te maken. Of dat nu betekent dat we 32 uur per week werken voor een inkomen waarvan we rond kunnen komen, of 60 uur per week. In een vof (of maatschap), of als zelfstandigen, kunnen wij voor onszelf beslissen wat onze tijd en inzet waard is. Natuurlijk kijken we straks ook naar de lange-termijn, maar op dit moment moet de beslissing hoeveel inzet wij willen geven genomen worden door onszelf, en niet door de vraag of er genoeg cashflow is voor een verplicht uurloon en bijkomende loonkosten.

Goed idee. Zoals we het nu voor ogen hebben: We kijken per overheadtaken in hoeverre deze centraal geregeld moeten worden en in hoeverre deze op lokaal niveau geregeld kunnen worden. Zo gaat niet iedere stad hun eigen website-ontwikkeling doen, maar kunnen de bezorgers wel in hun eigen stad restaurant account management doen en klantenservice regelen, eventueel met centrale ondersteuningen. Daar waar er op lokaal niveau geen wens is of vaardigheden in de groep zijn om dit goed te kunnen doen, kan het alsnog vanuit de centrale franchiseraad opgepakt worden. Vanuit de centrale franchiseraad zullen nieuwe steden in het begin ook getraind worden door meer ervaren steden. We merken dat veel bezorgers dit niet alleen leuk vinden om het bezorgen, maar ook juist om het stukje ondernemen wat er bij komt kijken, vandaar dat we zoveel mogelijk overheadtaken binnen de lokale teams willen houden. Uiteraard wil je een stukje kwaliteitscontrole houden, maar restaurants (en klanten) waarderen het dat ze gewoon op persoonlijke manier met iemand kunnen praten die ze toch al iedere dag langs zien komen, in plaats van (ik chargeer misschien, maar voor hun gevoel) account managers uit Amsterdam in een strak pak of klantenservice-medewerkers uit die alleen van een computerscherm aflezen. Op dit moment kom ik langs bij een restaurant om een bestelling op te halen, maak ik gelijk even een praatje en als er iets is dat het restaurant zakelijk wil bespreken, kunnen ze dat gelijk vertellen of indien nodig een afspraak maken. Als er een probleem is voor de klanten kunnen we nu direct onderling overleggen over een oplossing en met veel kortere lijntjes handelen.

Waarom per stad: Om bezorgers meer vrijheid en flexibiliteit te geven. Wat werkt voor de markt in Nijmegen hoeft niet perse te werken voor de markt in Haarlem. Eén van de redenen waarom wij ons werk op een andere manier vorm willen geven, en dat wij tijdens de pilot deze manier van werken zo fijn vinden, is een stukje maakbaarheid en controle. De mogelijkheid om te dingen uit te proberen, te experimenteren, en op kleinschalig niveau de risk-reward afweging te kunnen maken zonder daarbij te veel rekening moeten houden met andere locaties. Wat restaurants (en klanten) waarderen is juist het idee dat ze op persoonlijk lokaal niveau met een platform kunnen werken ipv de stugge hiërarchische structuur van de huidige platforms. Als drie of vier bezorgers in Nijmegen willen kijken of het de moeite waard is om op vrijdag- en zaterdagavond tot 2 uur snachts door te bezorgen, lekker doen. Als bezorgers in Haarlem een lagere basisvergoeding willen inruilen voor een hogere kilometervergoeding, probeer het maar. Het merk en de franchise staan voor bepaalde kernwaarden die mensen kunnen verwachten, maar uiteindelijk is het overal een lokale onderneming, een lokale samenwerking tussen bezorgers en restaurants die onderling en met hun klanten ook een relatie opbouwen. Waarom afspraken onderling: Als restaurant en als consument wil je van een platform een zekere mate van kwaliteit verwachten. Een van de redenen dat zelfs restaurantketens als KFC en McDonald's interesse hebben getoond is omdat het huidige free-for-all model van Uber Eats en Deliveroo zich heel slecht leent voor maaltijdbezorging. Al sinds Deliveroo naar Nijmegen kwam merkten we dat samenwerken als een team beter werkt voor iedereen. Als je op elkaar kunt rekenen, op elkaar kunt vertrouwen dat je samen werkt om er samen beter van te worden, in plaats van dat iedereen eerst met zichzelf bezig is, dan worden we daar samen beter van. Je zet een sterk merk neer voor de klanten en de restaurants, je zit lekkerder op de fiets in de wetenschap dat je er niet alleen voor staat, en je kunt een betere balans vinden tussen het aantal bestellingen en het aantal bezorgers, waardoor we er uiteindelijk allemaal meer aan overhouden. Dit merkten we al vanaf het begin bij Deliveroo en dit zagen we ook tijdens de pilot.

Drie jaar geleden zaten wij als Deliveroo bezorgers bij elkaar en hadden een aantal ideeën om onze werkzaamheden uit te breiden buiten het platform van Deliveroo om. "Als wij toch zelfstandig ondernemers zijn, waarom gaan we dan niet ondernemen?" Na veel voorbereiding, met een investeringsbudget dat we eerst zelf verdiend hebben, en een onverwachts succesvolle pilot, staan we nu aan de vooravond van de lancering van ons eigen maaltijdbezorgplatform. Een grassroots platform op basis van een gelijkwaardige samenwerking tussen de bezorgers, en ook een meer gelijkwaardige samenwerking tussen platform en restaurants. Om enerzijds een merk op te kunnen bouwen met naamsbekendheid en anderzijds alle bezorgers toch veel vrijheid te kunnen geven naar hoe zij hun werkzaamheden willen invullen, hebben we gekozen voor een coöperatieve franchise constructie (coöperatief als bijvoeglijk naamwoord, niet als rechtsvorm). De franchisegever is een afzonderlijke onderneming (momenteel eenmanszaak, overwegen een bv) die vooral als functie heeft om de franchiseformule te ontwikkelen en te beschermen, en (vandaar de bv) indien gewenst leningen aan te gaan voor investeringen of collectieve zaken te regelen als verzekeringen. Iedere stad is een samenwerking van bezorgers de franchisenemer en kunnen zij samen per stad, binnen de kaders van het merk, beleid bepalen voor die locatie en lokale overheadtaken uitvoeren. Daarnaast is er een centrale franchiseraad waarin franchisegever en de verschillende steden gezamelijk beleid bespreken. Vanuit deze centrale organisatie kunnen ook gezamenlijke overheadtaken worden geregeld. Nu is onze vraag hoe kunnen wij dit voor de lokale samenwerking tussen de bezorgers in iedere stad het beste vormgeven voor wat betreft contracten en rechtsvorm. Rechtsvormen als de BV of de coöperatie, of één groot bedrijf met loondienst, bieden niet de vrijheid en flexibiliteit die wij op dit moment willen en nodig hebben. We houden dergelijke opties wel open voor de toekomst, maar die zijn op dit moment niet passend bij waar we nu staan. We twijfelen op dit moment aan één van drie opties: Iedere franchisenemer (stad) is een vof van bezorgers (met beperkte bevoegdheid/aansprakelijkheid). Vennoten kunnen daarnaast nog een eenmanszaak oprichten om zakelijke overeenkomsten aan te gaan waar zij persoonlijke aansprakelijkheid voor dragen voor bijv. persoonlijk voertuig, aov of pensioensregeling. Iedere stad is een samenwerking van freelancers / eenmanszaken op basis van onderlinge afspraken vastgelegd in een overeenkomst tot opdracht Iedere bezorger wordt persoonlijk een franchisenemer en vormen dan naast een nationale franchiseraad een lokale franchiseraad die het beleid van die stad bepaalt Overwegingen VOF De vof met beperkte bevoegdheid ligt het meest voor de hand. We hebben een risico-analyse gedaan en los van wat pizza's die over de grond gaan zijn de restaurants richting de consument aansprakelijk voor wat betreft voedselveiligheid e.d. lopen de vennoten weinig risico voor wat betreft hoofdelijke aansprakelijkheid. Tegelijkertijd is het lastige hieraan dan wel dat de met de beperkte bevoegdheid er ook weinig ruimte is voor aanvullende zaken als een voertuig kopen op afbetaling of bepaalde verzekeringen afsluiten die de ene vennoot wel wilt maar de ander niet. Het idee is dat vennoten daarvoor de mogelijkheid hebben (hebben ze natuurlijk sowieso wel, het is een vrij land) om een eenmanszaak op te richten waar zij dit soort dingen kunnen regelen zonder dat andere vennoten daarvoor verantwoordelijkheid moeten dragen. Overwegingen losse overeenkomsten Aangezien een vof in feite weinig anders is dan een samenwerking tussen freelancers / eenmanszaken, is de vraag, is de vof überhaupt nodig? Kunnen de bezorgers onderling afspraken vastleggen in een overeenkomst en zo gezamenlijk franchisenemer zijn, of eventueel de franchiseconstructie er helemaal tussenuit halen en direct op gelijkwaardige voet samenwerken en samen ondernemen binnen de kaders van het gezamenlijke platform zonder dat we het stempel werknemers krijgen? Overwegingen persoonlijk franchisenemer Mij kwam de term "banenfranchise" ter ore, maar het internet lijkt vooralsnog niet vol van te staan van veel aanvullende informatie (of mijn Google is stuk). De manier waarop Bestellenbij is ontwikkelt heeft een duidelijke formule die sterk afwijkt van andere concurrenten in de markt, dus de lakmoesproef voor franchise is het probleem niet. Wat wij ons vooral afvragen is of zo'n lokale samenwerking van franchisenemers geen probleem kunnen vormen voor het mededingingsrecht en kartelvorming.

Sorry, ik had dit bericht over het hoofd gezien Wij hoeven niet de grootste te zijn om succesvol te zijn. Natuurlijk zou dat mooi zijn, maar als we er over 5 jaar alleen met 10 bezorgers een leuk inkomen aan overhouden, is dat ook prima. Overigens hebben we inmiddels al een pilot in Nijmegen van 2 jaar achter de rug die ons vertrouwen geeft dat de markt niet alleen niet verzadigd is (hooguit dat het laaghangend fruit weg is), maar dat er ook ruimte is voor verandering. We hebben met 2 restaurants in 2 jaar al 2 ton bruto omzet gedraaid nog zonder te adverteren. Wat hierbij vooral positief stemde was dat bij een van de restaurants zij regelmatig meer orders kregen van ons dan van een van de grote drie, en we bij het restaurant ook al in vergelijking met de andere platformen een stukje van de taart mee wisten te pakken. Wat bedoel je precies met de order intake? Wij bieden restaurants hetzelfde aan als Deliveroo, Thuisbezorgd en Uber Eats: klanten plaatsen via onze website een bestelling, die wordt via ons logistieke systeem naar het restaurant doorgestuurd en of onze bezorgers of de bezorgers van het restaurant bezorgen de bestelling (met hulp van onze bezorgersapp).

Je kunt ook een handmatige snapshot maken via archive.org: https://web.archive.org/save/