Beste collega’s.

 

Een echt concrete vraag is dit niet, en toch hoop ik op wat antwoorden….

 

Het volgende :

Ik ben gestopt met de onderneming, maar de (bijna) 10 maanden daarna, nog vrijwel dagelijks bezig geweest met de afwikkeling hiervan. Nu is het dossier praktisch gesloten, nog wat avonduurtjes werk, en moet ik dus gaan kijken naar een invulling van de zeeën van tijd die er ineens zijn.. Maar ook 10 maanden zonder inkomen, bijstand of uitkering.

 

Zeker de laatste weken, ben ik full-time vader en huisman, ik kom tijd te kort. Want buiten het huishouden, maak ik ook alle on-afgemaakte klussen in- en rondom het huis af.

Hier ligt al een klein probleem : wanneer ik dus, net als vandaag, alleen maar bezig ben geweest met de kids en de huishouding (kids alweer vrij, echtgenote werken) wordt ik zo tegen 17.00 uur steeds onrustiger….

Ik heb het gevoel niets uitgevoerd te hebben ! In ieder geval niets constructiefs. Ik heb een verloren dag gehad.

Ja, en hier krijg ik antwoorden op…. Fijn toch, een dag met de kinderen ? Ja, klopt, wanneer ik voor de rest van de week wél aan de gang ben/kan zijn. Dit voelt niet als leuk, vrije dag, vakantie, of iets dergelijks.

 

Er zijn ook stoppers, die blij zijn met hun 40-urige werkweek, salaris en hernieuwde vrije tijd. Diverse draadjes zwerven hier rond.

Sorry.

Ik niet.

Ik word gek….

 

Ik krijg geen sollicitatie meer uit mijn vingers, ik heb intussen ontdekt dat ik dit écht niet zie zitten. Ook bij vrijwilligerswerk zal ik geen voldoening vinden, ben ik bang. Dit deed ik er vroeger “gewoon” bij, niet als dagtaak….

 

Wanneer er ’s avonds een film komt, kan ik die maar half kijken, voordat de onrust komt.

“Geen rust in zijn kont” zou mijn moeder zeggen. Nee, inderdaad, ik behoor niet op de bank te zitten, er moet gewerkt worden. Vroeger was het overdag werken, eten, kids naar bed, administratie en huishouden deden we ’s avonds. Samen.

 

Gelukkig begint er nu qua ondernemerschap weer wat op mijn pad te komen, maar dan krijg je weer de onzekerheid, het onbegrip van je omgeving waar je je nu weer instort, wederom geen vast salaris, inkomen, hypotheek,……

 

Ik ben benieuwd naar de ervaringen van andere (ex) ondernemers, en hoe zij hier tegen aan kijken of keken, hoe hier mee omgegaan is, en of je mijn gevoelens herkent ?

 

Daag UP!

 

Ik heb me de afgelopen tijd wel vaker afgevraagd wat je precies ging/gaat doen.

Blijkbaar ben je thuis weer een beetje structuur aan het opbouwen en daarnaast verschillende sollicitaties aan het doen.

 

Ik denk dat het heel lastig is voor je als (ex)ondernemer zijnde om weer voor een baas te moeten werken..

 

Wellicht kun je hier aangeven, samenvattend, wat je het liefst doet, waar liggen je passies, je hobby's enz enz..

Tja Marcel iedereen is gelukkig anders en zal deze situatie ook anders beleven.

 

Wat ik wel heb geleerd de afgelopen tijd is dat je toch weer terug wil naar je roots, ik heb inmiddels na de beeindiging van de winkels 2 webshops gehad en ben nu bezig met winkelmarketing maar toch begint het gemis van de spanning, het contact met klanten, de kick van eind van de dag de kassa afslaan etc. etc. mij parten te spelen.

 

Terug gaan naar mijn oude vakgebied is voor mij moeilijk i.v.m. mijn gezondheid aan de andere kant als ik 1 man extra personeel aan neem dan moet het lukken.

Tevens staat er nu een pand vrij waar ik vroeger altijd al interesse in had, starten kan in principe meteen zonder enige financiering maar ...........

Twijfel twijfel en nog eens twijfel.

 

Wil ik wel weer zo veel uren maken en hoe moet het dan met mijn zoontje?

 

Misschien is voor jou verandering van spijs wel de oplossing maar bij werkt het niet.

Zoals je al aangaf is praten over dit soort situaties met de buitenwereld moeilijk, zij begrijpen niet waarom je niet lekker op de bank gaat zitten.

 

 

...

Ik ben benieuwd naar de ervaringen van andere (ex) ondernemers, en hoe zij hier tegen aan kijken of keken, hoe hier mee omgegaan is, en of je mijn gevoelens herkent ?

 

 

Zelf geen ervaring mee, maar het klinkt een beetje als wat ik wel hoor en lees over mensen die met pensioen gegaan zijn. Na een druk bestaan opeens een zee van tijd. Een nieuwe invulling geven, oude patronen die niet meer van toepassing zijn, etc.

 

Los van alle mogelijkheden die je aangeboden worden, wat zou je nou het liefst zelf willen?

ben zelf eens zonder baan komen te zitten. gewoon onwerkbare situatie. zo gegroeid maar werkgever en ik konden niet meer door een deur samen. met veel respect van beide zijden een einde gemaakt aan het dienstverband en dan krijg je een paar maandjes extra mee, hiep hoi en daar ga je,. lekker vakantie... Mijn vrouw was hoogzwanger dus het kwam allemaal mooi uit.. Helemaal niet waar. die ene vrije dag waar je zo lang naar hunkert die had ik nu 6 maanden lang. die deur die in de grondverf stond kon mooi worden afgelakt en ik had zeeën van tijd om eens lekker alle muren wit te maken, lampen op te hangen en de schuur op te ruimen. Na 6 maanden had ik een nieuwe job en... ineens geen tijd meer om al die klusjes te doen die ik zo graag wilde doen. 6 maanden de tijd gehad en gewoon niets gedaan. ik heb geen idee waar die tijd is gebleven maar als je thuis moet zitten is het ineens niet zo leuk meer.geeft geen voldoening. je zit daar maar alleen met je verdriet en je kunt niet over je dag praten want ja... na 3 series miami vice luistert vraagt daar ook niemand meer naar... de koek is op, de rek eruit en dan moet je als ex ondernemer gaan solliciteren.... en moeten, want leg maar eens aan je omgeving uit dat het ondernemerschap nog kriebelt...dat begrijpt niemand...

Ik begrijp het wel en zoals ik al eens zei, er liggen nog kansen, Maar je moet jezelf wel dwingen om een kant uit te gaan en je focus ergens te leggen en dat kan mi niet alleen maar in het klussen liggen....

succes en ik spreek je nog wel.

 

grtz ronny

Twijfel twijfel en nog eens twijfel.

Zoals je al aangaf is praten over dit soort situaties met de buitenwereld moeilijk, zij begrijpen niet waarom je niet lekker op de bank gaat zitten.

 

je zit daar maar alleen met je verdriet en je kunt niet over je dag praten want ja... na 3 series miami vice luistert vraagt daar ook niemand meer naar... de koek is op, de rek eruit en dan moet je als ex ondernemer gaan solliciteren.... en moeten, want leg maar eens aan je omgeving uit dat het ondernemerschap nog kriebelt...dat begrijpt niemand...

grtz ronny

 

Nou, en dit is dus een klein beetje de reden voor het posten.... dit begrijpen dus wél mensen... alleen voor mij nu momenteel buiten het forum niemand....

 

Mijn vader kwam ooit thuis te zitten, na 39 jaar in dienst ( :( ) en die had een kaartclubje. Iedere zondagochtend met broers, zwager en zelfs een oudoom kaarten. Om de beurt bij iemand thuis, jarenlang. Tot mijn vader ineens, zomaar de kaarten op tafel smeet, instortte.....

 

De anderen vertelden over hun werkweek, en pa kon alleen maar vertellen, dat de aardappels overgekookt waren en de was een keer mislukt was.... Hij was geen zelfstandige, maar als broekie begonnen bij een bedrijf, uitgegroeid als administrateur, planner en wat nog meer, en nu.....

Gelukkig helemaal er boven op gekomen, maar heeft jaren geduurd.... :-\

 

 

Waar zit je zelf aan te denken?

 

Wil je weer een winkel of wil je geheel iets anders gaan doen en heb je net als ik wel een tiental plannen klaar liggen en kan niet kiezen?

Ik voel en ervaar met je mee.

Alhoewel, ik als vrouw niet dezelfde prestatiedrang richting het thuisfront had. Voordeel van vrouw zijn...? Misschien ;)

 

Je vrouw en kinderen iets bieden? Is dat het oude generatiegedrag en levensconcept waar wij mee opgevoed zijn? Verlangt je vrouw dat ook van je? VIndt zij het vervelend dat zij nu kostwinnaar is en jij voor de kinderen zorgt? Of leg je dat bij jezelf op?

Oepsss..... meer vragen dan antwoorden van mijn kant.

 

Maar okay... Qua persoonlijk gevoel...

Niet meer eten in een restaurant... Maar soep met tosties thuis ! Daar kwam het budgettair op neer, maar daar draaide het uiteindelijk niet om.

Buiten de emoties, het ongemak, de twijfels en het feit dat ik nog geen minuut stil kon zitten.

Ik heb toendertijd bedacht dat ik niet stil hoef te zitten. Maar ik kon ook geen honderd andere dingen verzinnen en doen om mijn lege dag en onvoldane gevoel weg te nemen. Dan zit je in een cirkel waar je steun en waardering van je thuisfront wenst. Die trouwens nergens om gevraagd heeft. Het fijn vond toen het nog goed ging, totdat het mis gaat?

Tjsa... hoe ga je daarmee om? Je stelt jezelf dan vragen in je hoofd waar je geen antwoord op hebt. Voor mijn gevoel was dat toen het meest vermoeiend en enorm leeg !

 

- je kan niet alle emoties tegelijk verwerken

- je kan niet alle zwaarte bij jezelf leggen

- je kan niet na alles wat er gebeurd is, er binnen no time weer bovenop zijn

 

Hoe ik qua ervaring ermee omgegaan ben? Ik wilde verder. Dat wil jij ook! Dat kan niet vanuit de positie waaruit je geëindigd bent. Maar verder wil je! Hoe, wat, waarmee en wanneer is niet te voorspellen en valt niet af te dwingen. Maar keep the faith. Ondanks alle emoties dien je positief te blijven.

Want..... Je kan, ondanks dat je nu veel meer wilt en wenst, echt maar één ding doen. En dat is......

Géén ongenoegens creëren bij jezelf ! Maar voldoening hebben in hoe je alles afrond en voldoening hebben in wat je nu doet. Ook al voelt dat vervelend en lijkt dat leeg. Dat heeft het bij mij ook gedaan. Maar... en dat klinkt cliché en wil je misschien helemaal niet horen... Maar feit is... "het kom wel goed schatje".... Niet altijd direct zoals je wenst... Maar trust me... Het komt goed !

Als ik toen (korte termijn) achterom keek, zei ik tegen mezelf "kut... wat maak ik mee?" Nu ik wat jaren verder ben zeg ik "gozzzz... viel best mee". En ben ik soep met tosti's meer dan ooit gaan waarderen.

Mijn vrouw en ik runnen samen een onderneming. We doen drie verschillende dingen maar ik ben het meest buiten de deur met mijn "hoofdactiviteit". Zo nu en dan moet mijn vrouw ook de deur uit, soms zelfs enkele dagen achter elkaar. Op deze dagen ben ik met het huishouden en de kinderen bezig. Ik vind dat een behoorlijke dagtaak op zich.

 

Ik moest daar wel aan wennen, heb altijd werkweken gemaakt van 50uur of meer. In het begin was ik niet echt met huishouden bezig en gaf niet veel tijd aan de kinderen. Ik was daar ook onrustig over, voor mijn activiteiten in het bedrijf was genoeg te doen.

Er is voor mij rust in gekomen toen ik heb besloten om op die dagen volledig de taken van mijn vrouw over te nemen en een echte huisvader proberen te zijn. De was, boodschappen, eten koken etc. en tussendoor met de kinderen bezig zijn. Voordat je het weet is de dag voorbij.

Ik voel me daar niet nutteloos onder, integendeel. De vrouw heeft voor die dag de centen verdient, wat altijd mijn taak was. Ik heb dus voor die dag haar taak overgenomen. Bovendien heb ik een veel betere band met de kinderen.

 

Nu is dit natuurlijk niet helemaal vergelijkbaar omdat ik toch nog ongeveer twee dagen per week buiten de deur werk en de rest hoofdzakelijk in mijn kantoor (aan huis) bezig ben. Wat ik wel probeer over te brengen is dat ik me thuis ook nutteloos voelde terwijl ik dat niet was. Als je die knop in je hoofd om kan zetten, ben je best wel druk.

 

We zijn onze onderneming gestart toen mij vrouw zonder werk kwam te zitten. Onder het motto "geld hebben we niet, tijd wel" zijn we begonnen om voor een lage marge te werken tegen nog lagere kosten. Wel veel tijd er in gestoken voor relatief lage verdiensten. Toen het bedrijf eenmaal stond en men het wist te vinden, langzaam aan de prijzen opgevoerd. We verkopen minder, maken een vergelijkbare winst met dat onderdeel en we zijn van die inkomsten nog twee bezigheden gestart die wel normale verdiensten opleveren.

 

Kan je niet iets bedenken wat je vanuit huis kan starten, en dat gaande weg uitbouwen?

Hoi Marcel,

 

Ik heb geen anwoord of oplossing voor je. Ik wil je alleen maar vertellen dat ik precies weet wat je bedoelt. Als ik eens een dag nergens toe kom, echt nergens zin in heb, dan voelt dat als een verloren dag. Dit heb ik vooral na het afronden van een grote klus, het wegwerken van een berg bestellingen, een grote update aan de website. Je zit er tegenaan te hikken, je worstelt je er doorheen en dan is het klaar, en hoppa, groot gat.

Ik weet mijzelf daar ook geen raad mee op zulke momenten. Je voelt je waardeloos (wilde klote schrijven) en je zit jezelf op te vreten dat je 'niets nuttigs' gedaan hebt die dag. Op de een of andere manier zit er iets in je kop die roept 'JE MOET ZINNIG BEZIG ZIJN'. Wat zinnig dan is en dat daar een middagje shoppen met de familie niet bij hoort, snap ik zelf ook niet...

Waar ik wel achter ben is dat het mede komt door de 'onbewuste to do list' die altijd in je hoofd zit. Maar ik weet niet of dat bij jou van toepassing is?

 

En: ik ben er ook achter dat ik altijd wil presteren vooral richting mijn ouders. Die vonden mij altijd maar zo zo en alles kon altijd beter... Dat zit er bij mij nog steeds in en daar komt die onrust ook gedeeltelijk vandaan op dergelijke momenten helaas...

Het is alleen al fijn om te weten, niet alleen te staan hierin. Henri, ironny en René onderschrijven PRECIES mijn gevoel en herkennen het ook.

 

De knop van het omdraaien die Astron gebruikt heeft kan ik nog niet vinden, jammer genoeg. Ik vind het leuk en fantastisch bij mijn kinderen, huishoudelijk werk vindt ik helemaal niet erg (maar strijken en ramen zemen doe ik niet ;) )

maar ik wil daarna wel zo rap mogelijk weer iets "nuttigs" gaan doen.

 

Enne, Mikky, soep met tosti's (en wat vaker pannenkoeken) , vinden 2 belangrijke punten helemaal OK :

 

Namelijk de kids en het budget ;D

 

("dus, een klassieke win-win situatie !" )

 

Erg prettig jullie reactie's te lezen....

 

 

 

Luister ik vanmiddag naar de radio hoorde ik daar een liedje van IOS ( is ook schitterend) ik moest meteen bij de tekst aan Marcel denken.

 

http://songteksten.net/lyric/2508/55319/is-ook-schitterend/uit-de-schaduw.html

 

Probeerde nog het liedje te vinden maar dat lukte niet.

 

En dankzij Minter, hier een link;