uitgekookte werknemers

[geraldinenadia]

Een paar maanden geleden hoorde ik via het roddelcircuit dat een werknemer van mij ontslag wilde hebben vanwege een nieuwe baan in het verschiet. Hij wilde geen ontslag nemen gaf hij zelf aan want dan zou hij er niets voor vangen. nee hij

zou ervoor zorgen dat hij ontslag zou krijgen. Hij kon dan uitkering trekken en een geldsom voor gewerkte jaren meekrijgen.

Boven de 50 dus lekker maal anderhalf. Toen ik het hem vroeg was het uiteraard niet waar. Hij ging wel steeds irritanter doen maar niet echt. Hij ging steeds meer ruzie zoeken maar zijn collega's zijn bang van hem dus kwamen niet klagen. Tot hij het op een vrijdag wel te gortig maakte. Maandag had ik dus een gesprek geplant...... en iedereen kan het natuurlijk al raden.....hij

is ziek!!

Inmiddels is een advocaat bij mij langs geweest en zij gaat mij helpen met ........zo pijnloos mogelijk van hem af proberen te komen ... dus door middel van een betaling van 1.5 per gewerkt jaar. Hij moet dan echter wel weer beter zijn!!! oh ja, uiteraard is meneer overspannen oftewel een burnout! Ik zal dit nu allemaal maar gelaten over me heen laten komen want als ik het goed begrijp ben ik sowieso de sjaak. Maarruh, ik ben eerst ruim 20 jaar werknemer geweest en heb dit nog nooit gedaan. Voor alle werknemers in Nederland het advies "neem nooit ontslag" Ga gewoon je baas zieken, loop de kantjes ervan af, speel het wel een beetje slim en je wordt er altijd wijzer van dan als je gewoon opstapt. In je volgend leven keer je wel terug als een regenworm maar ..... who cares???

 

[adlasko]

Ik wil je aanraden om hier niet al te veel een persoonlijke vete van te maken. Dit hoort bij de risico's van ondernemen met personeel. Als je alle tips zou uitvoeren die hierboven genoemd worden dan heb je er een dagtaak aan en als het tegenzit schiet het s nachts als je in je bed ligt ook nog door je hoofd. Probeer wat afstand te nemen en het op een zakelijke manier op te lossen

 

Wat ik aangaf is puur zakelijk.

klinisch vastleggen van een verzuimprocedure volgens poortwachter, kost je het minste werk, alleen netjes bijhouden.

 

Waar je wakker van moet liggen is :

Enkele voorbeeldjes om over na te denken :

kosten werknemer geschat 30.000 per jaar x 3 jaar = 90.000,00

Vervangen werknemer tijdelijk

(rekening houden met reintegratie oude + afdwingen oude functie) inhuur ? = uurtarief x 3

 

Volgvorbeeld overig personeel ? nog één erbij is weer kosten.

Tenzij verzekerd hiervoor, maar dan toch een eigen risico werkgever, nietwaar ?

Gevolg reintegratie, kan na 6 maanden weer opnieuw beginnen, werknemer blijft ontevreden

 

Er zal dus medisch moeten worden vastgesteld of je werknemer ontevreden is, want ontevredenheid is geen ziekte.

Als dit gebeurt, heb je betere en goedkopere mogelijkheden om het contract (wederzijds) te beëindigen.

 

Groetjes,

Roland

 

 

[TwaBla]

Bedankt voor alle reacties. De medewerker is overigens 5 jaar in dienst en was het vriendje van de baas. Een baas die zeer slecht bekend stond. Dat collega's dus niet positief waren daar wilde ik niet op voorhand van uit gaan. Ik zit er sinds 2 jaar en heb veel tijd in de medewerker gestoken.

 

Randje faillissement. Baas die slecht bekend stond. Vijf jaar in dienst en sinds twee jaar nieuwe ondernemer op het nest.

 

Hier zit wat historische dynamiek in. Klinkt als: overname van slechtlopend bedrijf. Deel van zittend personeel werkt positief mee, deel werkt tegen. Er wordt blijkbaar geroddeld. En zo te zien zacht geheelmeesterd.

 

Is dit personeelslid je enige probleem?

 

Heb je naar structurele oplossingen gekeken? Gewoon een harde sanering.

[geraldinenadia]

Ik heb dit bericht geplaatst omdat ik nu voor een keer eens een bericht wilde horen die nu eens niet uitgaat van de rechten van de werknemer. Er wordt steeds uitgegaan van het feit dat de werknemer de underdog is, degene die goed moet opletten want oh oh die grote boze werkgever die toch vooral, totaal onterecht natuurlijk, probeert om van de werknemer af te komen!

Ik moet alle officiële trajecten volgen, er steeds van uit gaan dat werknemer echt ziek is. Ondertussen weet ik echter wel beter!

Alles wat ik moet doen gaat veel geld kosten terwijl ik dat toch echt eerst zou willen steken in de goede zaak en niet in de rotte appel. En aan wie kan ik dat beter vragen dan aan andere ondernemers, ondernemers die misschien ook geen geld uit een grote hoed kunnen toveren! En die dit soort mensen ook ooit in dienst hebben gehad! Ik weet nu hoe ik het aan ga pakken tenminste!

Zoals eerder gezegd, werknemer heb ik al vaak geholpen maar vanaf nu ga ik hem doodknuffelen! En alles noteren natuurlijk. Gelukkig heb ik trouwens een hele goede arbodienst dus ben benieuwd naar de rapportage. Werknemer had overigens laten weten aan de arboretum nog nietklaar te zijn voor een gesprek met mij maar hij zal denk ik binnenkort toch wel moeten neem ik aan dus ik ben benieuwd!

[geraldinenadia]

Reactie laatste bericht. Inderdaad zachte heelmeesters! Ik ben een ongelooflijk zacht ei, geef ik toe! Rotte eieren zitten er echter niet meer. De mensen die er nu nog zitten ben ik blij mee en doen allemaal hun stinkende best. Iedereen is veranderd in de afgelopen paar jaar. Nu deze meneer ziek is, is het op werkvloer een stuk rustiger. Niet meer geroddeld en niet meer geruzie. Sanering heb ik destijds over nagedacht maar je mag niet een persoon ontslaan. Het moet soort van eerlijk verdeeld worden naar leeftijd en functie etc of hele afdeling en dat kon niet.

Daarbij ben ik steeds uitgegaan dat als ik hem voldoende zou waarderen en de hand boven het hoofd zou houden, hij vanzelf ook zou aanpassen met een positieve houding. Wij noemen hem mr jacckle and mr hyde dus achteraf gezien, geen beginnen aan, een verwend klein jong van 54!!!

[RiVe]

Je cynisme en verbittering is te begrijpen.

Met hard werken een bedrijf weten te redden, uit een bijna faillissement vandaan.

 

En dan volgt er nog zoiets, wat je veel geld gaat kosten.

 

Maar verwacht nergens dat iedereen je overal gelijk gaat geven op basis van 1 kant van een verhaal.

 

Je hebt op dit forum te maken met ondernemers, maar ook ondernemers die een keer een burn-out hebben gehad.

Om dan iets zonder verdere informatie af te doen als een vluchtpoging kan dan verkeerd vallen.

 

Je zal gelijk hebben dat het in dit geval een vluchtpoging is.

 

Alleen is een werknemer behoorlijk beschermd in NL.

En ligt het aan jou en het dossier hoe het afloopt en hoeveel geld het je gaat kosten.

 

Sterkte ermee.

 

 

 

[Roel J]

@geraldinenadia,

 

Je bent niet kansloos hoor, maar het is wel heel belangrijk dat je de arbodienst aan jou kant vind, en als je het oneens bent met de uitkomst bestaat ook voor jou de mogelijkheid om een deskundigen oordeel aan te vragen bij het UWV.

 

Ik heb bij verschillende klanten 2x een dergelijke situatie meegemaakt. Dus situaties dat er al spanningen waren op de werkvloer en op het moment dat het disciplinair gesprek werd aangekondigd voor de volgende dag was men opeens ziek.

 

In beide gevallen zijn de medewerkers uiteindelijk vertrokken 1 met vaststellingsovereenkomst met kleine vergoeding, ik geloof 2 maanden salaris na een dienstverband van 10 jaar, in elk geval vrij weinig en als resultaat van veel onderhandelen (ca 6 weken) overigens wel zonder advocaat. De ander heeft zelf ontslag genomen, deze situatie is wel een beetje vergelijkbaar, die werknemer had ook een kennis die had gezegd je kan zo bij mij beginnen, en toen hadden zij ook het plannetje opgevat om zich te laten ontslaan zo de ontslagvergoeding op te strijken en dan zou hij bij die vriend kunnen beginnen. Mislukt dus..

 

Als de arbodienst het met jou eens is en oordeelt dat er sprake is van een arbeidsconflict, dan kost het je hooguit nog tijd om hem weg te krijgen, maar een van de middelen die je dan hebt is stopzetting van het salarisdoorbetaling als hij weigert (na een gesprek) het werk te hervatten.

 

Als de arbodienst jou niet volledig gelijk geeft en de werknemer bijvoorbeeld 14 dagen rust geeft om de gemoederen tot bedaren te brengen bespreek dan met je advocaat wat de rol van de arbodienst zal zijn en of je die 14 dagen accpetabel vind. Vaak kan de arbodienst ook goed bemiddelen, maar je moet er voor waken dat zij niet ook gaan optreden als beschermer van de werknemer door telkens rustperiodes of sterk beperkte inzet voor te schrijven of dat ze onbedoeld tegenwerken met de acties van de advocaat, er moet maar 1 kapitein zijn die het schip stuurt. Probeer het zo scherp mogelijk te krijgen. Iemand is of ziek of heeft een arbeidsconflict. Uiteraard moet je als werkgever je realiseren dat af en toe even rust gunnen ook helpt bij het komen tot resultaat, maar zorg dat je ook naar de arbodienst duidelijk bent over welke rol je van hen verwacht.

 

HEEL belangrijk is dat, hoe boos je ook bent, je in de uiteindelijke gesprekken is dat je zo rationeel mogelijk blijft en alleen keiharde feiten op tafel legt, alleen dan kun je hem ook dwingen in de richting van zelf ontslag nemen. Je hebt in dit topic heel wat tips gehad over hoe je hem kunt (terug) pakken. Gebruik ze allemaal om info te verzamelen, maar niet om de werknemer te confronteren met zaken die je niet heel hard kunt maken.

Pas op met bewijzen verzamelen bij collega's van hem en ook met negatieve uitspraken over hem op de werkvloer, je hebt zo te lezen een goede sfeer opgebouwd met de meeste werknemers, maar pas heel erg op, als jij hard en negatief over hem bent en probeert info te verzamelen bij collega's kan de sfeer heel snel omslaan en tegen je keren en als ik zeg snel bedoel ik ook snel, als je een keer op het verkeerde moment roept "ik hang hem in de hoogste boom die ik kan vinden" kun je zomaar een groot deel van je opgebouwde krediet weer kwijt zijn. Neem 1 of 2 belangrijke werknemers in vertrouwen en gebruik ze als klankbord. Maar tegen de andere werknemers niet te veel inhoudelijk ingaan op wat er speelt, tuurlijk laat blijken dat je niet blij bent met de situatie.

 

In de situaties die ik heb meegemaakt heb ik uiteindelijk maar 2 of 3 duidelijke leugens (o, nee volgens de advocaat zeg je dan "feitelijke onjuistheden" of "aantoonbare onjuistheden" ;) ) nodig gehad om ze tot het inzicht te laten komen dat ze geen of weinig kans hadden op een ontslag vergoeding.

 

Tot slot niet onbelangrijk, bereken voor je zelf wat het kan en mag kosten maak een worstcase berekening en bepaal vooraf wat jij op basis van de regelgeving (dus niet op basis van jou gevoel) een redelijk bedrag vind om afscheid van hem te nemen, gewoon ook om van het gezeik af te zijn. Kijk ook hoe lang zo'n zaak kan duren voordat je overeenstemming hebt bereikt want zolang hij in dienst is moet je hem doorbetalen, en dan komt daarna alsnog de ontslagvergoeding.

 

Soms kan het gewoon beter zijn om snel een rechtzaak aan te spannen en er van af te zijn als 3 maanden te gaan proberen "goedkoop" van hem af te komen. Het is namelijk ook nog zo dat de rechter bedrijfseconomische omstandigheden zwaar mee kan wegen in de C factor, kleine toelichting op deze factor is bij gelijke schuld en neutrale ontslagreden 1, als de medewerker meer schuld treft word die factor kleiner dan 1 als de werkgever meer schuld treft word de factor groter dan 1. Als een bedrijf het financieel moeilijk heeft kan het zomaar zijn dat de rechter de C factor op 0,5 zet waardoor de ontslagvergoeding halveert. Maar dat is iets om met je advocaat te bespreken en te bekijken hoe de rechtbank in jou regio in andere zaken hiermee is omgegaan.

 

Succes en nog niet wanhopen er zijn genoeg mogelijkheden om toch van hem af te komen, maar feit blijft dat je als werkgever altijd een hele moeiljike positie hebt door allerlei beschermingsmaatregelen voor werknemers. Daardoor is het juist zo noodzakelijk zeer strak en bijna overdreven correct te handelen.

[RiVe]

Een kleine aanvulling.

 

[adlasko]

Een kleine aanvulling.

 

@Rick,

Zie mijn reactie betreffende arbodienst en arbo arts ;)

 

@topic

Als bedrijfsarts zal je bij een onafhankelijke instelling moeten werken, om objectief te kunnen zijn.

Maar die betalen gewoon een stuk minder.

Wat hier geschreven wordt, is meer standaard dan uitzondering, gewoon werkdruk, alleen bij zichzelf is het een stuk erger dan voor anderen, ook een standaard reactie bij (een gedeelte van je ) personeel , nietwaar ?

 

Als je er echt mee zit, ga je er toch tegenin?

Voorbeelden zat in zijn dagelijkse praktijk zou ik zeggen.

 

Kille reactie van mij, maar daar wil ik het volgende mee aangeven :

Persoonlijk gevoel is iets anders dan bedrijfsmatig denken.

Ook als werkgever zal je procedures moeten starten die tegen je persoonlijke karakter ingaan, doe je dit niet, dan is je bedrijf er de dupe van (en jij), niet je werknemer of externe instanties die hem in bescherming nemen.

 

Groetjes,

Roland.

 

 

 

 

[RiVe]

Een kleine aanvulling.

 

@Rick,

Zie mijn reactie betreffende arbodienst en arbo arts ;)

 

Als bedrijfsarts zal je bij een onafhankelijke instelling moeten werken, om objectief te kunnen zijn.

Maar die betalen gewoon een stuk minder.

Wat hier geschreven wordt, is meer standaard dan uitzondering, gewoon werkdruk, alleen bij zichzelf is het een stuk erger dan voor anderen, ook een standaard reactie bij (een gedeelte van je ) personeel , nietwaar ?

 

Als je er echt mee zit, ga je er toch tegenin?

Voorbeelden zat in zijn dagelijkse praktijk zou ik zeggen.

 

 

Voor alle duidelijkheid Roland,

Ik zit hier niet mee, TS zit er mee, en ik vond dit een leuke aanvulling op de case.

 

Ik heb er ook geen waardeoordeel over gegeven.

 

[adlasko]

@Rick,

 

Was zo ook niet bedoeld, bericht is aangepast.

 

Groetjes,

Roland

[Nathalies]

Ik wil op dit bericht vanuit de andere kant reageren. De feiten staan helemaal los van deze topic en ik wil zeker niemand beschuldigen met mijn verhaal, alleen aantonen dat het ook andersom kan. Het speelt zich sinds kort af, vandaar mijn wat late post.

 

De wereld is al klein en door fora als deze al helemaal. En ondanks het conflict, wil ik mijn werkgever absoluut niet blameren of benadelen, vandaar mijn keuze voor volledige anonimiteit.

 

Het verhaal: Een ruim aantal jaren geleden ben ik bij mijn werkgever gestart. Zonder duidelijke functieomschrijving maar met taken en doelstellingen. Door de diversiteit aan taken was er ook geen functieomschrijving aan te koppelen.

Ik kan met een gerust geweten zeggen dat ik me al die jaren ten volle heb ingezet. Hiervoor ben ik in meer of mindere mate en naargelang de situatie ook beloond.

Er werd me helaas ook veel beloofd: een forse salarisverhoging, aandelen (genoeg om me aan het bedrijf te binden zodat ik niet zomaar naar de concurrent zou gaan), promotie enz. deze belogtes zijn nooit nagekomen en ieder keer dat ik erom vroeg, kreeg ik weer de nieuwe belofte dat "het wel goed zou komen." Desondanks ben ik me onverminderd blijven inzetten. Er was me immers een visje voorgehouden. Mijn taken-en verantwoordelijkheidspakket bleef echter ook steeds groeien waardoor het soms zelfs leek dat ik het hele bedrijf runde. Maar ik kreeg geen juridisch statuut.

 

Een paar maanden geleden heb ik een gesprek gehad met mijn werkgever waarin me duidelijk werd dat de tot dan loze beloftes ook voor altijd loze beloftes zouden blijven. Ik ben eerlijk geweest (we hadden tot dan ook altijd een soort vertrouwensband) en heb gezegd dat ik in dat geval rustig wilde uitkijken naar een nieuwe passende baan. Er werd me gevraagd dat niet te doen want er zou een oplossing worden gezocht. En ik was belangrijk voor de toekomst van het bedrijf en nog meer blabla. Alsof mijn vertrouwen nog niet genoeg geschonden was, heb ik mijn plannen laten varen en ik ben mijn werkzaamheden blijven uitvoeren zoals ik gewend was. Ook zoals ik dacht dat er van mij verwacht werd.

 

Een tijdje geleden dook er letterlijk uit het niets een interimdirecteur op die de boel "even" komt reorganiseren. Het hele plan over hoe en wat was al klaar. Alleen past dat hele plan naar mijn bescheiden mening niet bij het bedrijf en doet het zelfs meer kwaad dan goed. Dat heb ik, toen het werd besproken, ook kenbaar gemaakt en onderbouwd. Ik heb zeker niet zomaar kritiek gegeven om kritiek te geven. Ik werd bedankt voor het delen van de informatie.

 

Het eigenlijke resultaat is dat ik sindsdien op een zijspoor ben gezet. Ik ben wel aanwezig maar ik weet niet wat ik moet doen. Als ik erom vraag, krijg ik geen antwoord. Een verzoek om een gesprek wordt niet ingewilligd. En wat ik doe of niet doe, schijnt niemand wat uit te maken. Het komt erop neer dat nadat me gevraagd werd om alsjeblieft geen ontslag te nemen, men nu probeert mij het bedrijf uit te pesten :).

 

Ik heb me al vrij snel nadat ik dit begreep, geinformeerd bij een arbeidsrechtjurist en een bevriend arboarts. Het algemene advies was om me onder het mom van een burn-out ziek te melden en op die manier de werkgever aanvankelijk tot mediation te dwingen! Ik zit zelf niet zo in elkaar maar ik wil wel een gesprek. Alleen weiger ik nu op te stappen omdat zij vinden dat ik dat moet doen.

 

[kakafoon]

geinformeerd bij een arbeidsrechtjurist en een bevriend arboarts. Het algemene advies was om me onder het mom van een burn-out ziek te melden en op die manier de werkgever aanvankelijk tot mediation te dwingen!

 

dat advies haalt het bloed onder mijn nagels vandaan, wat een rare gast die 'vriend'. dat geef je toch niet als advies (als integer persoon) ?