Licht aan de einde van de tunnel [na faillissement]

[WillekeR]

Er is licht aan de einde van de tunnel.

 

Een woord vooraf.

Net zo als elke andere ondernemer hier, die herrie in de zaak heeft, kwam ik ook op dit forum. Ik ben 23 lentes jong en de jongste telg van vijf, mijn moeder voedde ons op in een rustig dorpje in Overijssel, wij leefden op bijstandsniveau. Dus leven met niks was ik wel gewent. Toen ik 21 was richtte ik mijn online bedrijf op, een online veiling bedrijf. De hele website bouwde ik zelf op(de nieuwe generatie ondernemers weten wel wegwijs met een computer) met af en toe wat hulp van een echte PHP specialist uit India. Twee maanden later stond mijn bedrijf online.

 

De gouden tijden.

Mijn concept was een succes, in no time haalde ik de cijfers die ik voor een jaar in mijn businessplan had geschreven. Het huis waarin ik toen woonde werd al snel te klein voor mijn onderneming. Dus ging ik met mijn cijfers naar de verhuurmakelaar waar een ruime 2-onder-1-kap zo geregeld was. Vanuit hier kon ik mij nog beter focussen op het bedrijf. Maar een bedrijf runnen kost veel tijd en is echt geen 9-tot-5 baan. Naar een half jaar strandde mijn relatie en kon ik weer op nieuw met mijn cijfers naar een verhuur makelaar, binnen drie weken was alles geregeld. Ik kwam dichtbij te wonen waar ik was opgegroeid en daar werd mij succes snel bekend. Twee weken later stond er een interview met mij in de krant. Ik kan wel zeggen dat ik wat bereikt had, ik verdiende zes- tot negenduizend in de maand, een goed lopend bedrijf, leuk optrekje en een auto vers van de productieband.

 

Risico’s van het vak.

Als ondernemer hield ik rekening met eventuele risico’s, ik had dan ook inmiddels een financiële buffer gespaard. Maar een online bedrijf kent meer risico’s, om die zo laag mogelijk te houden maakte ik gebruik van twee servers, één voor het data verkeer en één voor de gegevens van klanten. Op een dag wordt ik gebeld door het bedrijf dat mijn data verkeer regelde, met het nieuws dat er een DOS-aanval vanuit Amerika kwam om mij site plat te leggen, in goed overleg heb ik alle Amerikaanse IP adressen geblokkeerd, ik had tenslotte toch geen klanten in Amerika maar alleen in Nederland. Inmiddels liep het bedrijf goed, alles was stabiel. Ik vond het daarom tijd worden om next level te gaan. Samen met Marktplaats startte ik een reclame campagne op. Dit was een goede beslissing na een week was mijn klanten aantal verdubbeld en gingen de cijfers nog verder omhoog.

 

De harde klappen.

Twee weken na het starten van de reclame campagne kwam er een storing in mijn server waar de gegevens stonden. Niemand kon inloggen zelfs ik niet! Direct een it-specialist gebeld die vier dagen bezig is geweest alles te repareren(geloof me die zijn niet goedkoop). Ondertussen keek ik of ik juridisch gezien verhaal kon halen op de beheerder van de server, maar deze was juridisch goed ingedekt, en mocht ik zelf alles ophoesten uit eigen zak(gelukkig had ik een buffer). Vier dagen geen inkomen en het vertrouwen van je klanten weg is geen goede tweede start. De cijfers werden slechter en als kers op de taart twee weken later dezelfde storing, deze duurde tien dagen. De buffer was op en de klanten bleven weg. Ik zag in drie weken tijd hoe mijn bedrijf van de berg werd afgeduwd. Het gebeurt buiten je macht en je staat machteloos toe te kijken. Je hoopt op een wonder, maar wonderen bestaan niet in de wereld van ondernemers.

 

Rode cijfers.

Geen inkomsten, een peper dure reclame campagne en een vaste lasten patroon van een bepaald inkomen. Ik ging fulltime werken om mijn hoofd boven water te houden. Maar met een standaard loontje van 1600 euro kom je er niet mee. Je probeert te redden wat er te redden valt, maar ik was maandelijks nog meer kwijt aan rentes, incasso kosten en deurwaarders. Een beslaglegging op mijn auto was niet meer te voorkomen evenals op andere spullen van mij. Het huis was niet meer te betalen en moest genoodzaakt mijn huis verlaten. Gelukkig kreeg ik snel een nieuw huis en zocht ik verder naar oplossingen.

 

Failliet.

Echte oplossingen waren er niet, Ik heb daarom ook besloten mijzelf failliet te laten verklaren om samen met de curator te kijken wat de schade was. Zakelijk gezien viel het mee maar er bleven wel schulden over. Er is de mogelijkheid het faillissement af te kopen voor een bedrag van vijf- tot zevenduizend euro. Zakelijk gezien een prikkie, maar als de banken je niet willen helpen en je privé dit niet kunt veroorloven, is het toch niet mogelijk. Momenteel zit ik in de conservatoire fase en heb ik ook te maken met Lonneke(WSNP – De hel op aarde, en ja bij mij gebeuren dingen waarvan je denkt “hoe is dit mogelijk”). Ze zijn nog bezig met de berekeningen en wanneer dat is afgerond kan ik mij beroepen op de WSNP. Waar ik al snel achter kwam is dat, je niet “even” failliet laat verklaren. Op het moment dat de man met de hamer slaat en je beseft, dat alles wat je in 23 jaar hebt opgebouwd onder je voeten word weggeveegd. Dat gevoel is onbeschrijfelijk, het enige wat je weet is dat je het moet accepteren en vooruit kijken. Echt tijd om het te beseffen is er niet, want de dag na de uitspraak staan mr. De curator en mvr. Lonneke op de stoep, zijn je bankpassen al geblokkeerd en komen ze kijken welke spullen ze direct mee kunnen nemen. Dat jij door een “foutje” van ze drie weken zonder bankpas zit slapen ze wel om, ze maken zich niet druk waar jij je boterham weghaalt want die van hun is al betaald.

 

Mijn toekomst.

De tijd van burnouts, pillen slikken om te slapen en om wakker te blijven heb ik nu gehad. Aankomend schooljaar laat ik mij omscholen tot Economie lerares en steek ik deze ervaring in mijn broek zak. Ik heb geleerd wat vallen is en hoe ik moet opstaan. Het is niet makkelijk geweest en dat zal het de komende tijd ook vast niet worden, maar één ding is zeker… Er is licht aan de einde van de tunnel.

 

Mochten jullie nog tips hebben dan lees ik dat graag!

 

 

 

 

 

[Ab Bauer]

Hallo Willeke,

 

Welkom op dit forum en wat een heftig verhaal. Ten eerste heel veel respect dat je dit zo wilt vertellen.

Je vraagt om tips van anderen, maar reken maar dat je anderen ook helpt door dit zo open op te schrijven.

Ik kan niet alles volgen maar ik ben er zelf niet bij geweest. Ik dacht in noodgeval kun je toch de DNS naar een andere server laten verwijzen en daar een backup van je site op terug zetten? Maar daar zul je vast zelf ook al aan gedacht hebben en bovendien heb je daar nu ff helemaal niks aan.

 

Ondanks de negatieve dingen zie ik het eigenlijk allemaal wel positief voor je in.

Je bent pas 23, hebt al enorm veel ondernemerservaring achter de rug, en je bent met een degelijke studie bezig nu.

 

Het is nu zaak dat je zo snel mogelijk de WSNP in komt want pas dan begint de teller te lopen.

Zorg dus vooral voor stabiliteit. Dat is het allerbelangrijkste want pas als er stabiliteit is kom je in aanmerking voor een toelating tot de WSNP. De beste site op dit gebied is volgens mij schulden-vrij.info.

 

En na het laatste stukje van de tunnel, de drie jaar WSNP, heb je een heel leven voor je.

Misschien dat je later in je leven nog eens gaat ondernemen, want de kwaliteiten heb je daar voor. En je hebt bovendien nu ook de ervaring.

 

 

[prinsrachid]

Hoi Willeke!

 

Welkom op dit forum en bedankt voor je openhartige verhaal. Het leest als een kroniek van de gebeurtenissen van een onderneming die al erg lang heeft bestaan! De pieken en dalen hebben elkaar erg snel opgevolgd.

 

Ik zal hieronder reageren op een aantal van je quotes die er voor mij uitspringen. Aangezien je inmiddels in de faillissementsfase zit, zul je aan mijn opmerkingen niet zo bijster veel meer hebben. Ze zijn dan ook meer bedoeld om eventueel anderen - die momenteel nog nét niet in dezelfde situatie zitten - of misschien jezelf over een aantal jaren te helpen.

 

Dus leven met niks was ik wel gewent.

[...]

zes- tot negenduizend in de maand, leuk optrekje en een auto vers van de productieband.

Zuinig aan leven werkt goed om je voor te bereiden op tegenslagen. Echter, het blijkt des te lastiger om aan die zuinigheid vast te houden als het even niet meer lijkt te hoeven. Dus ook al is iemand gewend om te leven met niks, betekent dat nog niet dat iemand daarmee automatisch heeft geleerd om te leven met (veel) meer. Hoewel (veel) geld verdienen een luxe lijkt, is juist dán stoïcijns vast houden aan een relatief zuinig uitgavepatroon een vaardigheid! Niet iedereen is daar tegen opgewassen.

 

Twee maanden later stond mijn bedrijf online [...] in no time haalde ik de cijfers die [...] Het huis werd al snel te klein [...] binnen drie weken was alles geregeld [...] werd mijn succes snel bekend [...] Twee weken later stond er een interview in de krant.

Een rode draad in dit verhaal zijn vooral woorden die met snelheid te maken hebben. "In no time", "al snel", "zo geregeld", "binnen drie weken", "twee weken later". De doorlooptijden die je hier noemt zijn echt absurd (snel) in mijn ogen. Wat ik hier vooral uit haal is bevestiging voor de validiteit van het oude gezegde "Hardloopers zijn doodloopers". Ik kreeg het spaans benauwd van het tempo van de gebeurtenissen!

 

De hele website bouwde ik zelf op(de nieuwe generatie ondernemers weten wel wegwijs met een computer) met af en toe wat hulp van een echte PHP specialist uit India. Twee maanden later stond mijn bedrijf online.

Het jezelf beroepen op het feit dat je van een 'nieuwe generatie' bent, lijkt me op zich nog geen kwalificatie voor je computer- of programmeercompetenties (tenzij je daarvoor uiteraard een opleiding had gevolgd). Ik zie hier vooral een beetje zelfoverschatting in. En dat zal ongetwijfeld het Dunning–Kruger effect zijn, zeker op zo'n relatief jonge leeftijd.

 

En het inhuren van een 'echte' PHP-specialist uit India... Ik krijg al de rilbibbers als ik zo'n pipo zou moeten aansturen. Het lijkt me dat je totaal geen betekenisvolle sturing kan geven aan zo iemand, laat staan even instrueren over kleine en grote aanpassingen. Hoe was je ervaring met het inhuren van zo'n programmeur uit India? En wat was de reden om iemand uit India te gebruiken in plaats van een PHP-specialist uit Nederland?

 

Direct een it-specialist gebeld die vier dagen bezig is geweest alles te repareren(geloof me die zijn niet goedkoop). [...] De cijfers werden slechter en als kers op de taart twee weken later dezelfde storing, deze duurde tien dagen.

Toch ben ik wel benieuwd naar hoe dit op deze manier en vooral zo snel kon gebeuren. Ik kan me hierbij geen goede voorstelling maken. Wat was exact de oorzaak van de downtime? En waarom was de omzet weg (of werd de omzet niet hervat) na het herstellen van die downtime?

 

Ik heb helaas een tijd geleden ook last gehad van DDoS-attacks op de eigen (managed) dedicated server. En de DDoS was eigenlijk binnen 10 minuten opgelost doordat binnen Nederland NaWas het verkeer automatisch overnam. Een server in een ander land wil het gevoel van onbereikbaarheid nog wel eens extra versterken. Je kunt helemaal niets meer bij een serieus probleem.

 

Ik betaal overigens nog geen 2½ duizend euro per jaar voor die server (inclusief 'gratis' tijd voor een IT-specialist). Verder staat de server hemelsbreed op nog geen 30 km van kantoor, zodat ik er eventueel zelf heen kan ... fietsend desnoods. ;) Waar had jij je server(s) staan en wat betaalde je daar maandelijks voor? En waarom was het oplossen van de downtime niet inbegrepen, zelfs niet gedeeltelijk, in het bedrag dat je betaalde? En waarom moest je zo veel betalen voor die IT-specialist?

 

Momenteel zit ik in de conservatoire fase en heb ik ook te maken met Lonneke(WSNP – De hel op aarde, en ja bij mij gebeuren dingen waarvan je denkt “hoe is dit mogelijk”). Ze zijn nog bezig met de berekeningen en wanneer dat is afgerond kan ik mij beroepen op de WSNP.

Hoe werkt dat precies? Is het niet zo dat de WSNP (en dus ook Lonneke) pas echt om de hoek komen kijken nadat je daadwerkelijk tot de WSNP bent toegelaten? Is er geen mogelijkheid meer om een crediteurenakkoord te bereiken voordat de WSNP ingaat? Al is het natuurlijk wel zo dat die crediteuren dan in meerderheid (zowel aantal als bedrag) akkoord moeten gaan met een percentage van hun vordering. Dat kan erg lastig zijn als er niet al te veel bezittingen (meer) zijn na betaling van alle boedelschulden (inclusief de curator).

 

Ik ging fulltime werken om mijn hoofd boven water te houden. Maar met een standaard loontje van 1600 euro kom je er niet mee.

Hoewel dit klinkt alsof het (tijdelijk) wegvallen van de omzet niet per se het echte probleem was, leken de al dan niet daarmee samenhangende aangegane en doorlopende zakelijke en particuliere verplichtingen dat wel.

 

Ik vind het trouwens toch nog wel erg goed dat je jezelf hebt kunnen bewegen om in loondienst te gaan. Dat lijk me eerlijk gezegd één van de lastigste hordes voor iemand die als ondernemer een bepaalde mate van vrijheid is gewend. Ook het volgen van een omscholingscursus: erg goed!

[Ab Bauer]

(even off topic...)

 

Snel op Wikipedia opgezocht wat dat "Dunning-kruger" effect is:

Het dunning-krugereffect is een psychisch verschijnsel. Het treedt op bij incompetente mensen die juist door hun incompetentie het metacognitieve vermogen missen om in te zien dat hun keuzes en conclusies soms verkeerd zijn.

 

Dat is het meest grappige dat ik vandaag heb gezien en ik heb vandaag twéé kattenfilmpjes op Youtube gezien dus dat zegt nogal wat! ;D ;D ;D

[kuifje]

Er is licht aan de einde van de tunnel.

 

 

Mochten jullie nog tips hebben dan lees ik dat graag!

 

 

 

 

Tips niet, wel complimenten dat je het zo eerlijk vertelt en dat je positief blijft.

 

Wat is de boodschap aan de collegaondernemers? Reken je niet te snel rijk (zou ik denken).

 

Maar mede gezien de andere draad (vrijheid/gevangenschap) die momenteel loopt toch een paar vragen, want ik snap een aantal dingen niet.

 

Die amerikaanse IP adressen, en de aanval op je site, wat doen die er toe, of hebben die iets te maken met het feit dat je later niet aan de server met klantengegevens kon?

 

Met persoonlijk zes tot negenduizend verdienen in de maand (netto na belasting neem ik aan), en later de cijfers nog meer meer omhoog, en een financiele buffer, begrijp ik niet hoe binnen drie weken alles op zijn en het hele bedrijf weg. Ik wil zeker niet kritiseren, maar dat klinkt toch wat vreemd. Als je zoveel verdiende, zal er toch zeker maanden lang 15 of 20000 aan inkomsten per maand geweest zijn, en dat kan toch niet allemaal op zijn met drie weken platliggen en een paar dagen een IT specialist?

 

 

 

 

 

 

[Ward van der Put]

Met een centenveiling kan het inderdaad heel hard gaan — twee kanten op.

 

(Waarbij ik me als developer afvraag wat de technische nut en noodzaak is om die 10 dagen offline te halen, maar gedane zaken nemen geen keer.)

 

Volgens Tubantia was een naast familielid betrokken bij het faillissement. Ik begrijp wel dat je haar hier uit beeld houdt, maar ik neem ook aan dat je wel steun aan elkaar hebt als je in hetzelfde schuitje zit.

 

Hoe het ook zij: sterkte!

 

Off topic: Hans, Being There is dan een aanrader. :)

[Ab Bauer]

Ward, je krijgt een pluim voor het zo snel vinden van het achterliggende verhaal.

Dat werpt toch een ander licht op de zaak.

[WillekeR]

Wauw! Wat een mooie en interessante reacties.

 

Hans als eerst bedankt voor je complimenten en stuur even de link van het filmpje, ik ben heel benieuwd.

 

Prinsrachid het is allemaal ook ontzettend snel gegaan, zoals Ward het al aan geeft in dit bedrijfstak kan het heel hard gaan, omhoog en omlaag. Ik ben natuurlijk nog jong en onervaren in dit vak, daar ben ik achteraf ook achter gekomen. Zo bleek mijn bedrijfsnaam 5000 euro waard te zijn, maar toen de curator mij dat vertelde, had ik deze al niet meer. En zo liep ik wel tegen meer dingen aan. Ik ben van mezelf een nuchter persoon en dat zal ook blijven.

 

De PHP specialist in india was gespecialiseerd in mijn bedrijfstak, ik had wel een oproep gedaan in nederland maar kreeg dat niet direct een reactie op, en in deze bedrijfstak kost tijd geld. De website server zelf stond in EDE en de server van de gegevens in Engeland(goed advies opgevolgd, wat later niet echt goed bleek).

 

Zoals ik hierboven al vermeld ben ik een nuchter persoon, ik leefde ook niet in de wolken tijdens mijn succes. Ik had een bescheiden lease auto een toyota aygo waarvan ik een gedeelte zelf had aanbetaald. De winst die word omschreven deelde ik met mijn zus. Ik heb niet echt buitensporige dingen gedaan, wel heb ik af en toe mensen geholpen die soms niet eens meer een dak boven hun hoofd hadden. Misschien heeft hier het "dunninger-kruger" effect(ik heb het ook even gegoogeld) lichtelijk plaats gevonden.

 

Gelukkig is mijn situatie redelijk stabiel, ik zeg gelukkig omdat ik hier ook heb gelezen dat het allemaal nog erger kan. Naast mijn curator(die goed werk levert) heb ik ook een insolvatiemedewerkster(een echte Lonneke). Op een gegeven moment moest ik haar nog even de regels van de belastingdienst uitleggen(best vreemd voor iemand die dit vak dagelijks uitoefent). Ik had liever een crediteurenakkoord gehad maar dit is helaas niet mogelijk, dus als laatste halte stap ik uit bij de WSNP.

 

Ward. Snelle zoekers zijn goede zoekers! Ik heb mijn zus uit het bedrijf gezet voor het faillissement. Dit was een persoonlijke keuze van mijzelf, zodat zij samen met haar kinderen deze ellende(zo mag ik het wel noemen inmiddels) niet hoefde mee te maken. Wel wil ik mijn complimenten geven aan de tubantia die mij van het begint tot eind hebben gevolgd en ook een artikel hebben geschreven toen ik failliet ging. Op die dag zijn er meerdere, grotere bedrijven failliet gegaan en vond ik het een compliment dat mijn bedrijf een artikel kreeg.

 

Nogmaals iedereen bedankt voor het reageren! En ik hoop dat andere ondernemers hier ook wat aan hebben, want dat was mijn doel.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[herman van der helm]

Passend plaatje op weg naar huis.

[herman van der helm]

Reactie op reus: Hans, zoals je ziet zit de TomTom links van mij. Mijn vrouw rijdt.

[geanonimiseerd__]

Zo dat is zeker een heftig verhaal.

 

Vallen denk ik vele lessen uit te leren, waarvan 1 er is dat je ten allertijde moet proberen te voorkomen schulden te maken.

 

Voor een baas werken of ondernemer, bijvoorbeeld een huis kopen kan bij de ene goed met Hypotheek maar ik zou als ondernemer eerder denken; als ik het geld niet heb kan ik het ook niet betalen!

 

Wat velen misschien herkennen is dit; maandag - bankrekening vol! yay. Langzaam al naar autootje rondneuzen, plannen maken etc etc. Donderdag- orders lopen binnen, voor financieren etc etc en vrijdags kijk je tegen een lege bankrekening aan en hoop je dat je van klanten op tijd betaald krijgt zodat je de huur nog op tijd kunt betalen!

 

Gaat hard up en down, van euforie naar halve depressie kan in 1 dag gebeurd zijn.

 

Als het gaat om tips, dan zou ik zeggen; in periode dat het mee zit, zet dan 10K euro hier en 10K euro daar gewoon kontant weg. Bij zus, broer, moeders of gewoon kluisje ergens of in kruipruimte.

 

Je ziet aan dit verhaal maar weer dat als alles digitaal is, je altijd helemaal wordt uitgekleed. Misschien is dat terecht denken sommigen, maar als de man met de hamer langskomt en je buiten jouw schuld om de nek wordt omgedraaid dan is 10K onzichtbaar hier en daar wel jouw levenslijn om niet helemaal onder een brug te belanden.

 

Zoals ik lees surf je er goed tussenuit, er zijn gevallen waarbij de ellende echt niet te overzien is en levens echt verwoest zijn. Gezonde gedachte is denk ik om jezelf van de allergrootste ellende te proberen te beschermen, maar dat kan alleen als je het op juiste moment doet.

[Mathias@evelo]

Een schommelende bankrekening herken ik helemaal.

 

De ene dag zit je met een goed gevoel omdat er toevallig drie betalingen binnengekomen zijn. De dag er na zitten er drie facturen in de brievenbus.

 

Echt iets waar ik wel moest aan wennen.