Welke rol speelt houding t.o.v. gesprekspartner

[MartinDupuis]

Ik wil graag wat weten van mijn mede-forumgenoten, in hoeverre laat je je bij je zakelijke beslissingen leiden door je gevoelens voor of juist tegen je gesprekspartner.

 

Ik zat deze week aan tafel met een andere partij die heel enthousiast was over wat ik deed en gelijk kwam aandraven met allerlei ideeen en mogelijkheden, en ik moet bekennen dat ik dan intern heel hard sta te juichen.

 

Ik merk gewoon dat ik het leuker vind om met mensen om tafel te zitten die iets met mijn product hebben als met mensen die puur en alleen zakelijk zijn.

 

Nou vroeg ik me af of dit een slecht uitgangspunt is, moet ik gewoon puur zakelijk zijn...of mag je best die gevoelens mee laten wegen in je beslissingen?

 

Alvast bedankt voor jullie mening hierover.

 

Groet,

 

 

Martin

 

 

[robberttk]

Persoonlijk denk ik dat je onderbuikgevoel 1 van de belangrijkste aanwijzingen is voor een succesvolle samenwerking.

Als het gesprek makkelijk gaat en als mensen met ideeen komen werkt dat voor alle partijen sfeerbevorderend en komen vaak veel betere ideeen van de grond.

 

Aan de andere kant zal het soms ook voorkomen dat het juist niet zo goed gaat met een andere partij. In dat geval is het belangrijk om de noodzaak van de klant te bekijken. Als de klant echt noodzakelijk is of belangrijk voor bv de omzet, is het erg belangrijk een manier te vinden om er mee om te gaan.

Mocht je uiteindelijk besluiten een partij toch af te wijzen, dan helpt goed communiceren om toch beide partijen tevreden te krijgen.

 

Maar in het algemeen: luister goed naar je gevoel en denk in je achterhoofd aan de praktische zaken ( dus geen dingen uit het oog verliezen )

[Ilja van Roon]

Mijn ervaring is dat je gevoel op verschillende moment in je relatie met je klant een andere rol speelt.

 

In de kennismakingsfase gebruik je gevoel als selectiecriterium: vertrouw ik deze persoon, vind ik deze aardig en wil ik hier een relatie mee opbouwen.

 

Tijdens de salesfase, vaak ook de kennismakingsfase, gebruik je gevoel om te ontdekken wat de drijfveren van iemand zijn, wat de verbogen angsten of aannames zijn.

 

In de werkfase, dat wil zeggen wanneer je echt samen aan een opdracht werkt, gebruik je gevoel om de opdracht goed af te ronden. Wat zijn de gevoeligheden, wat is de reden van obstakels etc.

 

Na de opdracht, speelt gevoel een rol in relatiebeheer. Je hebt elkaar misschien niet direct nodig, maar wellicht dat je - letterlijk en figuurlijk - feeling met elkaar wilt houden.

 

Dat gezegd hebbend is in al deze fase de ratio van even groot belang: wat zeggen de feiten, de data, wat zijn de harde afspraken wat zijn de zakelijke belangen etc.

 

Bottomline: gevoel en ratio afstemmen op die van je klant en het komt allemaal goed!

[strategos]

Hmmm hierbij de klassieker:

1) je wordt enthousiast en koninklijk verwelkomd !

2) concept wordt gejat, en je wordt uitgelachen !

3) vervolgens wordt je voor gek verklaard of gecriminaliseerd !

 

Echter op elke regel is een uitzondering !

 

Sux6

[Erik Duindam]

Gevoel is heel belangrijk, zolang je maar wel je ogen open houdt en realistisch blijft denken.

 

Verder is het vaak zo dat als je gevoel zegt dat je iets niet helemaal vertrouwt, dat je gevoel meestal gelijk heeft.

 

Vertrouw jezelf en blijf nadenken en het komt allemaal goed :)

[Rikkert Walbeek]

Gevoel is voor iedereen anders en een ieder moet daar dan ook maar op zijn of haar eigen manier gebruik van maken.

 

Ik gebruik mijn gevoel altijd als een soort veto recht. Als mijn gevoel goed is bij een persoon of een situatie dan laat ik daarna mijn ratio er nog eens overheen gaan. Maar als ik een 'slecht' gevoel heb dan is het direct over.

 

Gelukkig heeft mijn gevoel tot nu toe nooit gefaald. Bleek achteraf altijd gelijk te hebben om iets of iemand 'af te wijzen' op basis van een slecht gevoel.

 

Zaken doen blijft toch voornamelijk mensenwerk. En mensen kunnen nu eenmaal minder goed samenwerken als het onderlinge gevoel niet goed is.

 

Zoals de vorige posters al hebben aangegeven kun je dus 'gewoon' op je gevoel afgaan maar moet je je ratio niet uit het oog verliezen.

 

Succes!

[Ilja van Roon]

Er is een tijdje erug een boek verschenen genaamd Blink, The Power of Thinking without Thinking. Hier een samenvattng van de Amazon site:

 

"Blink is about the first two seconds of looking--the decisive glance that knows in an instant. Gladwell, the best-selling author of The Tipping Point, campaigns for snap judgments and mind reading with a gift for translating research into splendid storytelling. Building his case with scenes from a marriage, heart attack triage, speed dating, choking on the golf course, selling cars, and military maneuvers, he persuades readers to think small and focus on the meaning of "thin slices" of behavior. The key is to rely on our "adaptive unconscious"--a 24/7 mental valet--that provides us with instant and sophisticated information to warn of danger, read a stranger, or react to a new idea."

 

Ik zij mij net te bedenken dat het woord "gevoel" verwarrend kan zijn. Je kan het namelijk gebruiken om er een emotie mee uit te drukken - ik vind deze klant aardig, ik ben boos door deze feedback - maar ook om aan te geven dat je intuitie iets oppikt. In die zin is de vraag wat de rol van gevoel is een beetje dubbel.

[nonex.nl]

Juist als ik heel erg enthousiast ben om met iemand samen te werken, wordt ik ook behoedzamer: ik ken de 'gevaren' van enthousiasme en beslissingen nemen. Onder meer bij het kopen van oldtimers.... als je enthousiast bent moet je juist heel systematisch gaan kijken naar de technische kwaliteit van de auto.... ben wel eens de mist ingegaan hiermee... Daarnaast is enthousiasme tonen in dat geval erg slecht voor je onderhandelingspositie. Ik neem altijd iemand mee waarmee ik vantoveren afspreek dat die heel erg negatief gaat kijken en minpunten opnoemt tegen de verkoper.

 

Ook zakelijk houd ik erg in de gaten, dat als ik enthousiast ben ik ook naar de zakelijke aspecten heel erg systematisch moet kijken om me niet teveel te laten leiden door enthousiasme.

[Ilja van Roon]

nonex, wat zijn dan volgens jou de gevaren van enthousiasme?

[dries]

wat je omschrijft is een positieve instelling - dat is goed; met zeurpieten en zwartkijkers is het niet prettig zakendoen.

 

enthousiasme en een positive instelling zijn een belangrijke drijfveer voor sukses.

 

als je deze positieve instelling nu met een gezond zakelijk verstand kunt kombineren ben je goed af.

 

sukses!

 

[MvE]

Heb ooit eens een gesprek gehad met iemand waar ik - in negatieve zin - de kriebels van kreeg. Dan ga je inderdaad twijfelen over samenwerking.

Maar ik kon thuis zitten en niets verdienen, of klussen bij dit bedrijf gaan doen. Ik heb voor het laatste gekozen en gelukkig verder niets meer met het betreffende persoon te maken gehad.

 

Wat ik ook vaak gehoord heb ik dat zakendoen een kwestie van gunnen is. Een enthousiast iemand zal je eerder een opdracht gunnen dan een negatieveling.

[nonex.nl]

nonex, wat zijn dan volgens jou de gevaren van enthousiasme?

 

Wat hier vlak boven staat in de draad over gunnen en enthousiasme klopt zeker: enthousiasme voor mijn vak maakt acquisitie gemakkelijker.

 

Enthousiasme kan een gevaar worden als je zo graag mee wilt doen of wilt samenwerken, dat je de 'zakelijke details' als evenwicht in investering en energie, of verantwoordelijkheid en risico uit het oog verliest.

 

Op HL is eens een post voorbij gekomen van een samenwerkingverband waarbij na aan onafhankelijke samenwerking aan projecten twee vennoten in een vof zijn verder gegaan, mdat de kwaliteiten elkaar zo goed leken aan te vullen. Echter de een had een vreselijk sterk arbeidsethos, en de ander niet. Dan moet je wel goed hebben afgedekt dat inspanning ook een rol kan spelen in de beloning, en niet alleen aanwezigheid. De vennoten zijn overigens uit elkaar gegaan, maar met een hoogstend onbevredigd gevoel van de hardwerkende.

 

Zelf ervaar ik het samenwerken met andere kleine bedrijven of freelancers in dat opzicht als 'gemakkelijk': ieder zijn eigen verantwoordelijkheid en zijn eigen broek ophouden. Bij potentiele samenwerkingspartners kijk ik dan zeker veel naar het enthousiasme van iemand voor zijn vak.

[MartinDupuis]

Het probleem zit hem natuurlijk ook als je op een gegeven moment in conflict komt tussen iemand die de beste kwaliteit levert maar die je het eigenlijk niet gunt? ???

 

Dan moet je kiezen tussen wat goed is voor je zaak maar niet goed aanvoelt voor jezelf....denk dat dat een moeilijke keuze is.

 

Groet,

 

Martin