Ilja van Roon

Dank voor jullie reacties! Ik heb mijn bericht express in het deelforum over leiderschap en (zelf)management geplaatst. Een onderneming runnen is, in mijn ogen, niet alleen een kwestie van meer omzet, winst, personeel of nieuwe producten. De ondernemer moet zelf ook groeien als persoon en bewust hiervoor nieuwe situaties opzoeken. Ook wanneer het goed gaat met de onderneming kan dat lastig zijn. Als je druk bent met opdrachten en operationele zaken, kan je focus smal worden en voordat je het weet: zooom, weer een jaar voorbij. Radicale verandering is moeilijk, zeker als eenpitter die zijn bedrijf niet kan verkopen omdat hij zelf het bedrijf is. Echt iets anders doen betekent dan afscheid nemen van een zeker inkomen, rustig leven, weinig risicos. En dan, zoals Edo hier terecht op wijst, ga je leven vanuit angst en achteruit kijken. In mijn eigen onderneming zat geen ruimte meer voor groei, zowel niet inhoudelijk als persoonlijk. Dus moet ik ruimte creeeren voor groei, door creatieve destructie toe te passen. Gewoon de beuk er in en opnieuw beginnen.

Mijn onderneming (www.lucidcommunication.nl) bestaat inmiddels alweer bijna vier jaar. Heb een mooi portfolio opgebouwd, krijg meer werk dan ik aan wil, en de acquisitie loop vanzelf via word of mouth. Heb tijd over voor mijn gezin, om trainingen te volgen en vakanties in het buitenland. Het is een comfortabele positie, zowel financieel als intellectueel. En een partij dat ik me verveel, soh! :) Ondanks het feit dat ik naast schrijven ook trainingen ben gaan geven, heb ik al een tijd het gevoel vast te zitten. Teveel routine, te weinig uitdaging, geen fundamentele veranderingen van mijzelf. Ironie: zakelijk success dat een gouden kooi blijkt te zijn, een limiterende factor. Dus heb ik besloten radicaal het roer om te gooien. Heb vandaag aan al mijn klanten en relaties aangekondigd dat ik mijn huidige onderneming op een laag pitje ga zetten en dat ik twee anderen dingen ga doen. Ten eerste voeg ik mij toe aan het coachingsbedrijf van mijn vrouw (www.presentcoach.com). We hebben samen de afgelopen twee jaar trainigen op dit gebied gevolgd en zijn goed voorbereid. Daarnaast ga ik 2 of 3 dagen in de weerk interim werk doen op het gebied van communicatieadvies - en management. Ik blijf trainigen geven en ik zal het schrijven niet helemaal opgeven. Mijn doel is om een beperkt aantal opdrachten per jaar aan te nemen, de echt spannende en complex klussen. Spannend wel. Ik heb een prachtige eenmanszaak opgebouwd en niets is makkelijk dan doorgaan op dezelfde voet. Maar ik heb behoefte om me verder te ontwikkelen, in een andere context, met andere mensen en andere werk. Soms geeft incrementele verandering geen soelaas meer en is een radicale stap nodig. Nokia was vroeger immers ook houtboer en doet nu in telefoons. Dus waarom als eenpitter niet jezelf opnieuw uitvinden en zo groei en avontuur opzoeken? Iemand nog advies?

heb je jezelf afgevraagd waarom het belangrijk is voor je klant om de broncode te hebben? Heb je het hem gervaagd? Wat verwacht hij er mee te kunnen doen/bereiken, dat hij zonder de code niet kan? Waar gaat dit precies over? Hardop denkend, kan dit gaan over: - veiligheid, omdat hij niet wil dat iemand die de rechten heeft kan beslissen hoe hij die applicatie inzet - vrijheid, omdat hij de applicatie wil kunnen veranderen zonder bij jou om toestemming te vragen - flexibiliteit, om iemand anders dan jij te kunnen vragen om de applicatie verder te ontwikkelen, mocht hij dat willen En, hoe ben jij erbij gediend om de broncode te houden? Wat gebeurt er als je die gewoon aan de klant geeft: wat verlies je dan en wat win je dan? Het klinkt alsof jullie met elkaar communcieren op een oppervlakkige manier, dus alleen over wie wat moet doen. Wat zou er gebeuren als je meer de diepte in gaat, en begrijpt welke behoefte/waarde dit gedraagd aanstuurt? En wat er gebeurt als je naar je klant luistert en zelf uitlegt wat jou belang is in dit alles. Begrijpen waar een ander vandaan komt en wat die nu precies wil is meestal al meer dan de helft van een oplossing. Success!

Schrijf nu meer dan 10 jaar professioneel, waarvan drie jaar zelfstandig voor een bijzonder mooie lijsten van cliënten. Ben de laatste tijd bezig geweest met het ontwikkelen van een unieke schrijftraining, waar ik sinds vandaag een eerste klant voor heb! Wat me goed doet, is dat de klant (een nieuwe overigens) zoveel vertrouwen heeft in het concept en mijzelf, dat die de training wilde kopen terwijl hij nog moet worden uitgewerkt. Ik ga een hele communicatieafdeling van 9 personen onder handen nemen, en nog twee lieden van de HR afdeling. Ben nu bezig een pilot te organiseren voor het einde van de maand, en ik heb drie klanten en drie mensen uit mijn netwerken uitgenodigd om de pilot gratis te volgen. Waardevolle feedback dus en meteen - mits ik het goed doe - 6 blije ambassadeurs. Dit is een spannende periode, omdat ik een nieuwe rol aan het aannemen ben en daarmee nieuwe mogelijkheden voor mijzelf creëer als ondernemer. En net als ik nu mijn vak uitoefen op een manier die niemand anders doet, ga ik hetzelfde kunstje uithalen bij de training. Een uniek product :) En nu weer terug naar de tekentafel...

Tja, goede vraag. Beetje cocktail van gadgetgeilheid, ongefundeerde aannames over de snelheid waarmee klanten verwachten dat ik reageer op mail en een algemene slaafse opstelling t.o.v. mijn eigen onderneming. Zucht :)

Heerlijk, paar dagen geleden mijn Blackberry ontdaan van zijn e-mail functie. Anderhalf jaar lang heeft het ding mij in staat gesteld om prive en zakelijk beter te balanceren (oogje in het zeill houden als ik weer eens in het park zat), maar de laatste tijd begon ik me er aan te ergeren. Of beter gezegd: aan mijn dwangmatige reactie erop. Dus, nu gewoon lekker de stekker eruit gestoken, ondanks dat ik nog 6 maanden abonnement te gaan heb. De wereld vergaat toch niet als ik niet 100% van de tijd weet wie waarover een mening heeft. En als er ergens echt iets/iemand in de fik staat, dan bellen ze wel. Russssssssssssssst p.s Eigenlijk is het maar een matige telefoon die Blackberry :)

Official escapes rat poison label http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/6433869.stm Oooooooooo wat een onwijs foute actie, heerlijk

Mijn eerste reactie was: die gaat hypotheken verkopen. M.i. dat als meer mensen een soortgelijke associatie hebben, je relatief meer inspanning moet verrichten om een merk op te bouwen dan met comfort is geassocieerd. Tricky dus. Daarnaast - maar dat is puur mijn gevoel - een beetje knullig gevoel bij winkels met gekunstelde -otheek in de naam. Arthotheek, broodotheek, webotheek. Komt op mij een beetje gemaakt over. Misschien een idee om die -otheek weg te laten en te gaan spelen met het wordt comfort.

even een simpele: het hele blok veilen. Zet een volledige lijst online, zodat je de kans vergroot dat er een domein bij zit dat iemand interessant vindt. Dan via E-bay oid.

Meteen om 09:00 aan de telefoon hangen bij een drukker om een spoedopdracht te geven en bereid zijn om daar een meerprijs voor te betalen. Dit aangenomen dat je al een design hebt van je flyer en kaartje, anders eerst bij een vormgever aan de bel trekken. Anders zou ik het in de ludieke sfeer zoeken. Print 100 stickers met je contactgegevens en plak die op een give away,

Interessant artikel op Wired over een project ingezet door een aantal landen om online belastingonduiking tegen te gaan. Ze zetten hiertoe een spider in die door een in Amsterdam gevestigd bedrijf is ontwikkeld. Volgens het artikel is de methode in 2004 al door de Nederlandse Belastingdienst ontwikkeld. Dat is nieuwe voor mij en misschien niet voor jullie, dus excuus als dit een dubbelpost is. Toch, alle lieden met een online shop o.i.d zullen dit artikel willen lezen: http://www.wired.com/news/technology/security/0,72564-0.html?tw=wn_index_1

Terwijl jij gewoon je boodschappenlijstje aan het samenstellen bent ;D

Ik heb vroeger als journalist gewerkt en ik heb nooit steno geleerd, dus tijdens persconferenties moest ik dan als een bezetene notities maken op een vod papier (ka ik had een taperecorder, maar soms heb je geen tijd om die weer af te luisteren). De combinatie van slecht handschrift en haast was vaak niet bevorderlijk voor de leesbaarheid. Ik heb regelmatig terug op de redactie in de stress gezeten omdat ik een deadline had en echt niet meer kon lezen of iemand had gezegd dat ze dat land nu wel of niet gingen binnenvallen. Details, details. Heb laatst ook brieven en zo gevonden van mijn tienertijd en ik kan zeggen dat ik consistent slecht heb geschreven over de jaren heen. Daarom heb ik er nu ook mijn vak van gemaakt :)

De oprichters van Kazaa en Skype, rijk geworden door de verkoop van hun laatste venture aan eBay (hebben die daar al geld mee gemaakt trouwens?), hebben Joost gelanceerd: www.joost.com. Joost, nu nog in beta, heet 's werelds eerste 'broadcast quality' internet TV te zijn, met instant switchen naar andere kanalen en andere mooi fratsen. Zou, als ik het goed begrijp, met een advertentiemodel werken en ruimte bieden a la YouTube voor verschillende partijen om content aan te bieden. Wordt dit net zo'n hit als de twee illustere voorgangers, of is het het zoveelste YouTube aftreksel dat te laat naar de markt komt?

Lexbridge en ik hebben samen een kantoorpand gekocht, een kleine maar erg charmante hofjeswoning op een mooie locatie in Den Haag. We zagen het, waren op slag verliefd en hadden binnen twee weken de koop en de hypotheek rond :) Het is een intieme, warme plek, en zo mini-pini dat je maar beter geen claustrofobie kunt hebben. Twee kamers boven elkaar en een dak, een douchehok en toilet, open keuken, dat is 'em. Het hofje zelf is rustig en heeft iets geborgens, perfecten voor ons introverten. Om de hoek zitten cruciale winkels zoals traiteur en wijnzaak :) Per 1 maart zitten we er officieel, tot die tijd zijn we bezig met verven en inrichten. We hebben ontzettend veel voorpret, we hebben een duidelijk idee van hoe we er iets speciaal en moois van gaan maken.

Ik heb een boek in eigen beheer uitgebracht in een kleine oplage, primair als relatiegeschenk. Het staat ook online als gratis PDF. Het boek is een uit de hand gelopen poging om wat ideeën van mijzelf op papier te zetten. Pas toen het duidelijk werd dat het een 'boek' werd, heb ik gekeken of een uitgever interesse had. Dat was niet het geval, omdat er volgens de uitgevers a) geen markt was voor mijn product of b) het product niet in hun portfolio paste (of c, ze dachten dat mijn werk prul was, in which case they never told me). Los even wat wat je schrijft, hoe je het schrijft en of je nu 6 of 9 cases hebt, een boek is een product dat je moet verkopen. Besef dus dat wanneer je een uitgever benaderd, je bezig bent met pitchen. Een boekpitch is niet veel anders dan een pitch voor investeerders! De uitgever wil weten: - wat en hoe groot de markt is voor je boek (voor wie, waarom zitten ze hier op te wachten, welk probleem los je op, welke waarde genereer je) - wat zijn je concurrenten en hoe onderscheidt je je. (welke andere boeken in je categorie, hoe duur zijn die, wat zijn je Unique Selling Points?) - welke marketing je wil gaan doen, welke kanalen, heb je endorsements? - wie de 'schrijver' is en wat hem/haar geloofwaardig maakt als auteur etc. Check vooral even de sites van de 'grote' Amerikaanse uitgevers van boeken op het gebied van management, die geven goede instructies voor hoe je een boek moet pitchen. Success!

voice mail, antwoordservice of gewoon de stekker eruit trekken. En op je website aangeven tussen wanneer en wanneer je gebeld kunt worden, en indien nodig een 06-nummer voor noodgevallen. ?

De Directie, Ondernemingsraad, Europese Ondernemingsraad, Innovation Task Force, Marketing Council, Leadership Academy, Young Talent Club en de koffiedame van Lucid Communication wensen iedereen een mooi 2007 :)

Punt met online netwerken is dat het zich m.i. leent voor quantiteit in plaats van qualiteit. En met qualiteit bedoel ik "precies die mensen die ik nodig heb". Natuurlijk is de fascinerende van netwerken dat je nooit precies weet wie je ontmoet en dat je nooit weet wie iemand kent of wat iemand weet. Vooringenomenheid is een grote rem op het success van je netwerkactiveiteit. En toch, zo maar lukraak mensen gaan PM-en of zelfs maar afgaan op profielen die je interessant lijken is het ook niet. Om eerlijk te zijn, ik heb online best interessant mensen ontmoet en zowel prive als zakelijk was dat prettig. Wat bij mij, en welicht anderen, meespeelt is dat ik gewoon netwerk moe ben, in het bijzonder het online gebeuren. Het kan best nuttig zijn, maar het is ook bijzonder storend en vreet aan mijn focus. Ik wil weer terug naar de Ware Werekelijkheid en gewoon zien wie ik per ongeluk ontmoet tijdens een 1 op 1. De business case is simpel: netwerken uitbesteden. Ik ken al een club in de VS die dat doet voor rondreizende high-level executives. Die zijn zo druk, dat ze ook geen tijd hebben om zelf te netwerken. Dus dat wordt voor ze geregeld. Het is in feite een soort matchmaking, een business dating club. Zo'n benadering kan bijzonder waardevol zijn voor rijke, drukbezette executives. Het is een ons-kent-ons sfeer waarbinnen gezegd wordt: weet je wie jij eens moet ontmoeten? Dat kan natuurlijk al spontaan gebeuren in je eigen netwerk, maar nu wordt er doebewust voor je gescout. Dit kan goed werken, mits je in staat bent met een arendsoog de juiste match te maken en de pool waaruit je put groot genoeg is. Dus je gaat volgende week naar Tokyo? Ik weet precies iemand met wie je kunt dineren, ik regel dat voor je. Je werk stuurt jou en je gezin naar het buitenland? Ik ken de juiste persoon die je helpt daar goed te integreren en een mooi huis te vinden. Ik ben al anderhalf jaar niet meer actief op Ecademy omdat ik het een zooitje vond worden. Massaal en zonder focus, en ik werd doodgespamd door Jut en Jul die me iets wilde aansmeren en wilde kijken "wat ze voor me konden betekenen". LinkedIn heeft die sfeer ook een beetje en alleen OpenBC (of hun 'hippe' rebranding Xing) vind ik nog iets van consistentie hebben. But at the end of the line is het gewoon weer massaconsumptie, hoe je het wendt of keert. Dus misschien is het voor mij als introvert en eigenheimer wel ook gewoon meer een emotioneel dan een rationaal besluit. Dus ik zeg niet dat ik het logisch en consistent kan beredeneren waarom ik van al die fora weg ga. Misschien is het wel zo simpel als "me er niet meer thuis voelen." En, zoals ik al in de blog entry aangaf, zal ik nog wel op HL actief blijven, de uitzondering die de regel bevestigt :)

Op netwerken.blogspot.com, een initiatief van mede HL-eraar Annedien Hoen, heb ik mijn laatste bijdrage gezet: http://netwerken.blogspot.com/2006/12/unplugged.html. Voor mij dus even geen online netwerken meer. Geen fora, geen semi-interessante profielen en PM-tjes, geen zoveels social netwerking applicatie. Gewoon weer back to basics en focus op kleine groepen mensen in plaats van de massaliteit van het online gebeuren. Wie voelt er ook zo? Of wie denkt dat online netwerken in het arsenaal van de ondernemer moet zitten?

opname van hoe je een telemarketeer de stuipen op het lijf jaagt: http://howtoprankatelemarketer.ytmnd.com/

heerlijk, een videomontage van Bush die 'spreekt' :) http://www.devilducky.com/media/55489/

Dit draadje begon met een aantal vragen, een ervan betrof de effectiviteit van NLP. Dit is natuurlijk een brede vraag - effectief waarvoor, voor wie, wanneer - maar ik zal er iets over proberen te zeggen vanuit mijn beperkte begrip en ervaring. Effectiviteit kan betrekking hebben op jezelf, op hoe je zelf in het leven staat. Zoals ik al eerder schreef, helpt NLP je meer inzicht te krijgen in de onderliggende structuur van je eigen emoties, gedachten etc. En het geeft je tools om die structuur aan te passen. Simpelweg gezegd kun je hier twee dingen mee: positieve structuren aanpassen en negatieve structureren verwijderen. De tandpasta smile crew op TV doet het overkomen alsof NLP niet meer is dan jezelf in de spiegel aanstaren en zeggen: je kan alles wat je wil. Dat is simplistisch, maar er zit een kern van waarheid in. En die is dat je eigen interne systeem van waarden, identiteit, vaardigheden en purpose geen onveranderlijk geheel is. Dit geheel kun je aanpassen al naar gelang je behoefte. De bril waardoor we naar het leven kijken bepaalt voor een groot gedeelte de mogelijkheden en obstakels die we zien. Pas de bril aan, en het leven ziet er heel anders uit en je gaat je anders gedragen. Er zit veel ruis in onze interne programmering, in de bril. Denkpatronen die ons terughouden, 'beliefs' die eigenlijk van anderen komen (b.v. ouders, baas, vrienden), self-limiting beliefs die er ons van weerhouden iets te doen wat we eigenlijk willen doen. De link met taal hier is fascinerend, denk aan de manier waarop gedrag en identiteit worden verward. BV een ouder die tegen zijn kind zegt: "jij bent stout", in plaats van "jij ben lief, ik houd van je, alleen deze specifieke gedraging van je accepteer ik niet.". Herhaal het eerst vaak genoeg en het kind gaat er zelf in geloven dat het stout "is". Ik hoorde dat er lang geleden een studie is gedaan onder schoolkinderen. De ene groep werd voorgehouden dat het talentjes waren en dat ze extra leerstof kregen. De andere groep kreeg te horen dat ze een beetje dommig waren en dat ze naar een remedial klasje moesten om hun achterstand in te halen. Na een paar maanden hebben ze het IQ van beide groepen gemeten en die van de eerste groep was gestegen en die van de tweede gedaald. Taal doet andere rare dingen. Hoe vaak zeggen we niet, hardop of tegen onszelf, "ik moet X". De vraag die je jezelf dan zou moeten stellen is "wat zou er gebeuren als je dat niet doet"? Niet zelden zal je dan tot de ontdekking komen dat je het zelf eigenlijk ook niet weet, of dat de consequenties wel meevallen. Eigenlijk zou de zin moeten zijn "Ik wil X, omdat ik niet bereid ben de consequenties van niet-X te accepteren." Waarom is dit verschil belangrijk? Omdat mensen zichzelf tot actie drijven vanuit de negatieve gedachte van "ik moet X", zonder zich nog bewust te zijn van waarom dat ook al weer zo is. Ik moet carrière maken, ik moet geen extra koekje eten, ik moet die kleren dragen. Dit is dus een stukje 'programmering' waarvan het doel/nut vergeten is. Een ander voorbeeld is de constructie "ik ben te X". Deze horen we vaak van anderen in een negatieve context, zo van "Pietje, ja, die is veeeel te X". Het lullige hieraan is dat mensen hierin gaan geloven en zichzelf er slecht door gaan voelen. Terwijl de zin eigenlijk is "Ik ben goed in Y, alleen moet ik af en toe wat minder Y omdat dat tot X kan leiden.". Een voorbeeld uit de training die ik heb gevolgd. Een vrouw wiens man altijd tegen haar zei "Jij bent veel te luidruchtig", met een in hun relatie duidelijke negatieve ondertoon. En die vrouw geloofde daar zelf ook in. Wat er achter bleek te zitten was dat die vrouw eigenlijk heel erg goed was in het uiten van haar eigen mening! En wie kan daar nu geen waardering voor opbrengen?! Wat zij moest leren was dat ze op sommige moment even niet haar mening moest ventileren, dat het soms handig/wenselijk is dat je even je mond houdt. Je denkt misschien: dit is geen rocket science, wat heb ik hier aan? De verandering van perceptie in die vrouw was fascinerend. Ze geloofde zelf dat ze "teveel X was" en je merkte aan haar houding en hoe ze er over sprak dat ze dat eigenlijk ook wel vond. Het was iets negatiefs aan haar en dat "was" ze. Maar toen daar op een andere manier naar leerde kijken, en doorhad dat ze eigenlijk een 'talent' had, was ze er zichtbaar trots op! En, in plaats van dat ze onherroepelijk X "was", moest ze zichzelf een nieuwe vaardigheid aanleren (even de mond houden op het juiste moment) die haar omgang met mensen ten goede zou komen. Kan je je voorstellen hoeveel fijner die relatie kan zijn als zowel de vrouw als man niet meer door deze negatieve bril naar elkaar kijken?! Weg bron van irritatie, verwijten, gevoel van minderwaardig. Een klein voorbeeld, maar voor die vrouw een met belangrijke consequenties omdat het haar relatie met haar man in de weg zat. En mooi toch dat je van een aantijging kunt gaan naar het besef dat je een talent hebt en dat je jezelf een simpele vaardigheid hoeft aan te leren. Probeer het zelf eens! Denk eens aan een collega of geliefde en bedenkt hoe hij of zij op een irritante manier "te X is". En probeer dan uit te vogelen wat dit op een positieve manier betekent en welke vaardigheid er mist om het teveel aan Y op te vangen. Het kan een wereld van verschil uitmaken, voor jezelf en de ander. Dit is dus de herprogrammering. En dat is dus niet jezelf iets aanpraten dat er niet is, maar al dit soort onnodige, contraproductieve limitaties weghalen. En ik kan je vanuit eigen ervaring zeggen dat je, zodra je je bewust wordt van hoe dit soort limitaties ontstaan, je ze opeens heeeeeeel erg vaak om je heen gaat zien. Je wilt niet geloven wat mensen zichzelf en andere aanpraten, het is gewoon schrikbarend. Het is een beerput die nodig geleegd die te worden. Dit is even een tipje van de sluier, NLP is veel meer dan alleen wat taalkundig geklooi met zinsconstructies. Maar die paar weken die ik intensief heb doorgebracht met een gave groep mensen - een arts, een IT manager, docent, vormgever, veel trainers en coaches - leerde mij dat volwassen en stabiele mensen nog veel ruimte hebben om voller, fijner, effectiever, een waardevoller te leven. Goed, dit even dus over de effectiviteit van NLP als het aankomt op onszelf. Misschien dat ik later wat schrijf over de effectiviteit van NLP in de omgang met anderen. Ik moet nu even over hete kolen gaan lopen :)

En nog wat online resources: - online NLP encyclopedie, toppertje: http://nlpuniversitypress.com/ - http://www.nlpschedule.com/intl-nlp.html - l] database van NLP research papers - http://www.proxem.com/Resources/tabid/54/Default.aspx heeel veeeel resources hier ben je wel even mee zoet :)

Hier een documentje dat ik onlangs heb gemaakt voor een les die onderdeel uitmaakt van een corporate coaching opleiding de ik aan het volgend ben (tip : www.coachu.com. Die les ging o.a. over percepties en ik moest wat voorbereiden voor de groep, zie bijgesloten document. Sluit niet naadloos aan op deze discussie, maar geeft misschien meer stof tot nadenken. People_live_from_Perceptions.doc