TwaBla

Zat net door Svppy te bladeren en het viel me op dat daar steeds meer producten tussen staan die in groothandelsvolumes en voor groothandelsprijzen verkocht worden, ook helemaal uit China. Behoorlijk originele producten, al zal er best wat spam tussen zitten. Iemand ervaring met inkoop via Svpply?

Wat is een segmentatieprofiel?

Als er maar genoeg overschot komt, gaan de prijzen vanzelf omlaag. Niet meer overheid (ingrijpen), maar juist minder (bestemmingsplannen). Dan komt de markt vanzelf met een oplossing.

Het zijn bedrukte t-shirts en jurkjes, en met die wetenschap dus tamelijk duur. Het is een 'merk' (ik heb niet nagegaan of het een geregistreerd merk is) dus ik kan me niet voorstellen dat het een scam is. Dat een deel van je aanbod uit Londen verzonden wordt, kun je ook als pré presenteren: "direct uit de ateliers in Londen verzonden". Ervaring met zulke dropship-leveranciers moet van anderen komen, maar mij lijkt dat iedereen met een blog hetzelfde assortiment kan verkopen. En dan zit je al snel op prijs te concurreren. Geef korting op setjes! En houd het gewicht in de gaten...

Voor al die mensen die sinds dit laatste bericht 100% onzichtbaar willen worden: HL verwijdert geen berichten en past topics alleen bij uitzondering aan. Wie niet (meer) met dit forum of zijn/haar eigen berichten geassocieerd wil worden, kan dan ook het beste zijn eigen account annonimiseren. Daar kon ik voorheen als mod bij helpen; nu kan ik dat niet meer.

Maak es een selectie... - licht en goedkop te verzenden - bijzondere producten ... kijk wat het aanbod is op internet en maak een keuze ... en doe een paar testen. Lekker lean beginnen!! ;)

Waarom geef je geen gratis haarden weg voor likes? Heb je de meeste gelikete haardenzaak van Nederland!

Just do it...

Okay, duidelijk. En petje af voor het initiatief. Toch nog even door op de zijsporen. Kun je je voorstellen dat je iets doet in een tamelijk nieuwe niche van de markt? In een nieuw kanaal, met een nieuwe toepassing of voor een nieuw soort artist? Muziek in games bijvoorbeeld, orkestjes voor cruise-boten, parallel-parties?

Een netwerk is niet alleen een lijst van adressen of een bak visitekaartjes; het is ook een gemeenschap waarin je naam hebt opgebouwd en een reputatie te verliezen. Als je dus vers van school de zakelijke belangen van anderen gaat behartigen, zou je kunnen afwegen hoe je met jouw ervaring zo'n reputatie gaat opbouwen. Mijn advies is: get a job. Begin als bootsmaatje, niet als kapitein.

Voor John, blz 170. Voor Henny een paar citaten uit zijn eigen column, waarin het investeerbaar zijn voortdurend terugkomt: Lees 4HW nog eens goed en je ziet dat genoemde testen alleen maar dienen om vast te stellen of een product zou verkopen voor een zekere prijs. Je gebruikt dus een verkeerd voorbeeld om aan te tonen dat je ook met zulke minimale testen resultaten op je dashboard krijgt die investeerders interesseren. Ik corrigeer mezelf dan op de stelling dat er niet geïnvesteerd wordt in denkbeeldige producten. Ik liet me meeslepen in mijn verbazing over het voorbeeld van die Franse sailorshirts. Zo'n handeltje lijkt me geen investering waard; is ook helemaal niet nodig zoals Ferriss al vast stelt. De winst op de eerste partij financiert de volgende partij. Maar investeerders steken uiteraard wel geld in denkbeeldige producten en bedrijven. Waar het mij om gaat is de karikatuur die Henny maakt van de Minimum Viable Product. Als je een paar willekeurige paragrafen uit al die boeken door mekaar husselt, licht je honderden, nee duizenden, nee vele tienduizenden beginnende ondernemers vals voor. Er wordt ook in de lean startup beweging toch op een wat serieuzer manier gediscussieerd. Ferriss en Ries verdienen beter dan zo'n hysterische fan.

Toch maar even op zoek gegaan naar dat eitje. De t-shirt case wordt beschreven in de 4 Hour Working Week van Tim Ferriss. Het betreft de webshop Shirts From France, inderdaad een denkbeeldige webwinkel. De gefantaseerde testen op eBay en in de webshop dienen om het effect van prijs, Adword-campagnes en proposities te testen. De transacties worden voortijdig afgebroken, om te voorkomen dat er klachten komen. En dan wordt het spannend... Aha, dat is precies wat ik suggereerde. Nou valt het ineens reuze mee. Als je een handeltje wil opzetten, is dat een prima methode om te testen of er uberhaupt vraag is naar dat specifieke product. Petje af voor die slimme trader die een partijtje Franse zeemansshirts wil verkopen. Daar kun je een paar maanden van leven en wellicht wel een jaar. Maar levert het een duurzaam businessmodel op? Zijn de eerste testresultaten voldoende om investeerders zo gek te krijgen geld te steken in Shirts from France? Ga je voor elk volgend product dezelfde aanpak hanteren? Me dunkt dat je dat eerste succesje een aantal keren moet herhalen om duidelijk te maken dat je methode ook op wat langere duur werkt, en daar zijn toch echt ook wat andere capaciteiten bij van belang. Conclusie is dan ook dat track record wel telt. En dat je geen enkele investeerder zo gek vindt om geld te steken in een business die gebaseerd is op de verkoop van een denkbeeldig product. Die investeerder heb je ook helemaal niet nodig. Dat is niet wat Ferriss bedoelt. Hij beschrijft alleen hoe je met minimale investering de vraag naar een specifiek product kan testen voordat je eigen geld steekt in een eerste handeltje. Henny overdrijft een beetje. ;)

Mijn straw man versus jouw snake oil salesman. Laat ik eerst even meebuigen. Als je ziet hoe startups de bureaucratische planningsprocedures van grote ondernemingen kopiëren (twee weken spenderen aan het formuleren van een missie, veel te lang voorbereiden, onderzoeken en bouwen om een compleet voorgekauwd product op de markt te brengen) dan heeft de lean startup zeker charme. Je kan immers ook in de markt testen. Maar zeg nou niet dat lean startup alle wijsheid in pacht heeft en de rest flauwekul is. Een paar jaar geleden had ik het genoegen met een paar wijze grijze mannen te kletsen over de toepassing van lean (oorspronkelijk uit de mother of all industries) in de levensmiddelenhandel. Daniel Jones en James Womack waren namelijk bezig hun inzichten te te passen op Tesco. Dat is een moloch die opvallend lean experimenteert. Een voorbeeld was de lancering van nieuwe gezonde snacks (van een klein startend bedrijf), waarbij verschillende verpakkingen voor verschillende prijzen met verschillende promoties gewoon in de winkel getest werden. Tesco bezit namelijk een klantenkaart en -kennis waarmee kleinschalige testen meteen op het geheel geprojecteerd kunnen worden. Binnen enkele maanden was een compleet nieuw product ontwikkeld door een kleine startup die inmiddels heel Engeland voorziet van gezonde snacks. Je ziet dat lean startuppen mogelijk is door ouwe inzichten te combineren met nieuwe technieken en nieuwe kanalen. Hoef je helemaal niet voor naar Silicon Valley te gaan, Propositie testen in een kleine omgeving: dat is allemaal prima. Belangrijk verschil blijft echter dat er een echt product in een echte verkoopomgeving getest werd; geen denkbeeldig product dat alleen bestaat uit foto's op een website en een aanbieding op Ebay. Dat is luchtfietserij.

Okay, op zijn Jip & Jannekes. Jouw voorbeeld. We gaan een t-shirt handeltje opzetten. Ik heb mijn oog laten vallen op prachtige shirts uit de VS. Ik heb geen idee wat goed verkoopt, hoe en welke omzet (en winst) daarmee te behalen is, dus ik volg de lean-startup route. Ik maak een website met een simpele bestelpagina, plaats Adwords en organiseer een veiling op Ebay. Er komen orders binnen en ik weet welke prijs ik op een veiling krijg. Ik kan helaas niet leveren (want ik ben te mean om een paar t-shirts te laten overvliegen), maar ik geef potentiële klanten alvast mijn emailadres en telefoonnummer om te vertellen wat ze vinden. Wat voor feedback denk je dat ik krijg? Met een beetje geluk sta ik met mijn merk binnen enkele dagen negatief op de reviewsites en wordt mijn startup bij Tros Radar als een scammer aangemeld. Ondertussen staat mijn telefoon roodgloeiend van boze klanten die hun geld terug willen. Helaas is mijn prijsimago verdampt dankzij Ebay. Nu heb ik een paar honderd euro uitgegeven aan micro-testing en mogelijk een vermogen verloren door niet na te denken. Koop dan gewoon een partijtje van die shirts en zaai die via scene-marketing. Is niet alleen lean maar ook clean. Wacht even: ik begin ook een beweging. De Clean Startup!

Nee, je vraagt 10% van de omzet. En dan nog eens deelnamekosten. Hoe ga je Wouter (de potentiële acceptant) overtuigen dat-ie die kaart moet accepteren? Leiden Kabeltjekadokaarten tot meer omzet? Kan Wouter niet beter zelf Kabeltjekadokaarten of Kabeltjekortingskaarten uitgeven via verwante retailers? Dan steekt hij een deel van die 10% in eigen zak. De acceptanten zijn cruciaal!

Tegelijk kan ik me wel voorstellen dat in een wereldje waar online diensten en websites gebouwd worden op basis van vaag marktonderzoek en allerlei aannames het beter is om met een kale dienst te beginnen en de eerste gebruikers te betrekken bij verdere ontwikkeling. Dus geen kapitalen aan programmering uitgeven zonder te testen. Maar om dat nou meteen algemeen geldig te verklaren. :P

Heeft z'n pilletjes niet op tijd genomen. (pakt-ie geen Vimeo's?)

Die hele lean startup-beweging: ik lach me rot. (En ik niet alleen). (zie ook eerdere discussie) Er is een technowijsneus (Eric Ries) die online services verkoopt die met terugwerkende kracht heeft ontdekt dat hij geld verspild heeft aan een proof-of-concept. Die staat nou op podia te verkondigen dat hij gewoon aan zijn klanten had moeten vragen of ze wel behoefte hadden aan die dienst. Had-ie meteen een nee gekregen. Kleine bijkomstigheid: er zijn waarschijnlijk meer failures van nieuwe diensten waar mensen desgevraagd positief op reageren als succes-stories van bedrijven die een dienst ontwikkeld hebben waar niemand op zat te wachten. Beide groepen tonen aan dat je mensen niet kan vragen naar de wenselijkheid van een nieuw product. Ze zeggen niet wat ze gaan doen en ze doen niet wat ze zeggen te gaan doen. Ouwe marktonderzoekwijsheid die ook meteen afgeschaft kan worden. Maar nu gaan we lean doen met t-shirts. Dat is een compleet denkbeeldige case, want het probleem dat deze lean lancering oplost is al lang geen probleem meer als je aan near-shoring doet. Vergelijk het maar met Zara die geen containers uit het verre oosten haalt, maar in Spanje en nabije omgeving laat naaien. Dan kun je elke twee weken je volume aanpassen (en je prijzen en je designs etc). Zo werkt American Apparel ook, produceren in LA! Ben trouwens benieuwd wat voor reviews die t-shirtverkoper zou krijgen als hij zijn klanten weken en maanden aan het lijntje houdt met smoezen. Dan maar liever gewoon echt starten met kleine batches en leren van vallen en opstaan. Is ook behoorlijk lean. Overigens heeft die hele lean startup-beweging helemaal niks te maken met de originele lean business-gedachten. Die zijn namelijk wel gefundeerd in praktijk. Lean startup is de zoveelste variant op get rich quick. Ironie is dat de meeste lean startuppers als een gek moeten werken (lees micro-testen) om heel weinig te verdienen. Niks 4HW...

De grap is dat je met heel beperkte middelen een cadeaucard kan lanceren. Het is om te beginnen slechts een stukje bedrukt plastic. En wederverkopers vinden is simpel. Er staan bij elke tabakgemakzaak, elke kiosk en steeds vaker ook supermarkten racks met stukjes plastic. Die krijgen pas waarde als iemand een tientje in de kassa stopt en die waarde koppelt aan de barcode, chip of wat voor identificator dan ook. Dat is allemaal simpel. Het meest lastige stuk is het vinden van bedrijven die zo'n kaart als betaalmiddel accepteren. Als je geen acceptanten hebt, is je idee zo goed als waardeloos. We kunnen hier met z'n allen in een paar minuten tig cadeaukaarten bedenken; concepten easy zat. Marktonderzoek, dat is totaal vrijblijvend. Acceptanten, daar draait het om.

Heb je jouw aanpak (10% commissie voor acceptanten, 5% marge voor verkopers) al eens vergeleken met andere kaartschema's? Is het gebruikelijk dat de acceptant die 10% korting geeft ook nog eens deelnamekosten betaalt? Heb je het idee al eens getoetst bij potentiële acceptanten? En wat weerhoudt je ervan om gewoon te beginnen? Stel ik bedenk de kapperscadeaucard. Ik bel met de card service provider die het volledige dekking- en distributietraject voor zijn rekening neemt om te kijken of ze aan bood komen. Ik maak een paar leuke ontwerpen en een (mobiele) website. Ik wandel bij een paar kappers binnen en vraag of ze meedoen als ik (stel) 100 andere kappers tot deelname kan bewegen. Ik scherp mijn concept al doende verder aan. Ik ga naar de kappersbeurs en praat met het kappersvakblad. Maak er desnoods een coop van. Iedere kapper die meedoet, wordt lid van de coop en praat mee over de besteding van het budget en de verdeling van eventuele winst. Is extra verkoopargument! De deelnamekosten worden collectief beheerd.

Petje af voor 18-jarige uitvinder (nog steeds op de middelbare school)... http://www.youtube.com/watch?v=uHa187HdiHA Nog even en wereldhonger is ook opgelost door een 16-jarige. ;)

Smaad en laster zijn best aan te pakken, maar dan moet je het wel kunen bewijzen. Binnen drie maanden na constatering aangifte doen. Als het vooral vileine roddel en concurrentienijd is, dan is het verspilde moeite.

Dat is dus die partij die jouw concept koopt. Welk percentage gaan acceptanten inleveren en welk percentage gaan verkopende detaillisten ontvangen?

Even langzaam. Retailer A verkoopt een giftcard voor 10 euro. Die 10 euro wordt doorgegeven aan partij X (de uitgever van de kaart) minus de marge die de retailer mag houden. Een half jaar later wordt de kaart ingewisseld bij retailer B. Die klopt aan bij partij X om zijn geld te ontvangen, minus de marge voor retailer A en partij X. Retailer B krijgt dus geen tientje voor zijn tientje. En jij zegt dat de cadeaukaart bij duizenden acceptanten in te wisselen is. Hoe krijg je die zo gek?

Het principe van een cadeaucard is simpel. Er zijn een aantal winkels die dat als betaalmiddel accepteren en dan zijn er anderen die dat middel verkopen. De eerste groep geeft een paar (X) procentpunten korting die dienen (X-A) om de tweede groep te betalen. A zijn de inkomsten voor de kaartuitgever. Via de firma Intersolve kan je hele hele proces gedekt laten verlopen. Als jij dus acceptanten meebrengt, heb je een goed concept. Anders niet.