Edward

Ja, maar kijk eerst op de aanbieding zelf. Vaak wordt daarin ook een opmerking over de termijn geplaatst. Kijk vervolgens in de algemene voorwaarden. Is in geen van beiden iets over de geldigheidstermijn opgenomen dan val je terug op de wettelijke regeling (zoals hierboven verwoord). Succes.

Eigenlijk is dit een forum voor ondernemers en niet bedoeld voor vragen van werknemers, maar gezien de algemene strekking en het feit dat ondernemers hier wel vaker mee te kampen hebben merk ik het volgende op. De hoofdregel luidt dat een aanbod kan worden herroepen tot het is aanvaard. Artikel 219 boek 6 van het BW bepaalt hieromtrent: 1. Een aanbod kan worden herroepen, tenzij het een termijn voor de aanvaarding inhoudt of de onherroepelijkheid ervan op andere wijze uit het aanbod volgt. 2. De herroeping kan slechts geschieden, zolang het aanbod niet is aanvaard en evenmin een mededeling, houdende de aanvaarding is verzonden. Bevat het aanbod de mededeling dat het vrijblijvend wordt gedaan, dan kan de herroeping nog onverwijld na de aanvaarding geschieden. 3. Een beding waarbij één der partijen zich verbindt om, indien de wederpartij dit wenst, met haar een bepaalde overeenkomst te sluiten, geldt als een onherroepelijk aanbod. In dit verband is hetgeen in de aanbieding (of de algemene voorwaarden) is verwoord omtrent de termijn waarbij het aanbod geldig is en de termijn waarbinnen deze moet worden aanvaard bepalend.

Een van de vakbonden is een grote klant van ons, daarvoor zijn wij thans bezig om een platform voor zelfstandigen op te zetten. In dat kader hebben wij onder meer gekeken naar hetgeen de bond biedt aan diensten, wil gaan bieden aan diensten en een vergelijking gemaakt met voor de hand liggende alternatieven. Uit die vergelijking is al snel naar voren gekomen dat de bonden voor ZZP-ers een erg aantrekkelijk pakket bieden met vele voordelen. Alleen voor de rechtsbijstand die de bonden bieden is het al de moeite waard en zeker in verhouding tot een reguliere rechtsbijstandverzekering voor bedrijven. Maar de bonden bieden meer voordelen, zoals kortingen op verzekeringen een vraagbaak, etc. Buiten de bonden zijn er natuurlijk ook nog andere alternatieven voor zzp-ers. Een aantal van die aanbieders neemt zelfs actief deel aan Higherlevel, zoals ZZP-oke en Renep (met Lancelots). Alleen jij kunt bepalen waar je jezelf prettig bij voelt. Succes.

Dat klopt, een relatiebeding nagenoeg letterlijk uitgelegd te worden. Ik zou iin het onderhavige geval wel adviseren om terughoudend te zijn. "Gebruik maken" is in deze een gevaarlijk begrip. Het zegt niets over de wijze van benaderen, alleen maar over de vraag of er een contact tot stand is gekomen met de relaties. Wat in deze nog wel interessant is, hoe leg je het begrip relaties uit: Alle relaties waar werkgever zakelijke contacten mee heeft onderhouden, of alleen de relaties waarmee werknemer gedurende de arbeidsovereenkomst zakelijke contacten heeft onderhouden. Ik neig naar het laatste.

Pas op met intentieverklaringen! In beginsel en in de regel geldt dat aan intentieverklaringen niet te veel waarde mag worden gehecht. Het is in feite niets anders dan een verklaring om in onderhandeling te treden of waarbij een voornemen kenbaar wordt gemaakt om samen te gaan werken. Hierbij moet wel onmiddellijk worden aangetekend dat "content is King". De inhoud van een verklaring bepaalt de juridische waarde en dus niet de naam van het document. Wanneer in een intentie allerlei voorbehouden worden gemaakt dan is de verklaring het papier nog niet waard waarop het is afgedrukt. Alsdan leuk voor het ronde archief, maar juridisch weinig van nut. In de starttopic meen ik tussen de regels door te mogen lezen dat de partner redelijk wat ontsnappingsmogelijkheden heeft. Met name de opmerking dat eerst zal moeten worden afgewacht of het concept zal aanslaan, doet bij mij de alarmbellen rinkelen. Daarbij speelt dan onder meer de vraag; wat als het concept niet aanslaat? De partner heeft het geld geïnvesteerd. Van wie wordt de site wanneer de samenwerking flopt? Bij wie liggen de rechten om de site c.q. het concept door te zetten? Terecht uit Peter11 zijn zorgen daarover al. Een ander punt is de ongelijke verhouding; waardoor wordt deze gerechtvaardigd? Nog een geheel ander aspect; Gaat Peter11 straks fulltime werkzaam voor het concept? Waaruit genereert Peter11 zijn inkomen? Ik veronderstel dat het concept ook een verdienmodel heeft, wie incasseert de inkomsten zolang de vennootschap nog geen feit is? En zo kan ik nog wel even doorgaan. Om een lang verhaal kort te maken, verbintenissen van deze aard verdienen meer dan alleen een intentieverklaring/overeenkomst. Maak een samenwerkingsovereenkomst waarin duidelijk de stappen en scenario's beschreven zijn. Dat biedt meer zekerheid. Nogmaals, de naam alleen zegt niet zoveel en ik ken de tekst van de overeenkomst niet, maar uit eigen praktijk en ervaring zou ik in ieder geval dringend afraden om dit in een intentieverklaring te regelen. Een intentieovereenkomst voelt misschien heel comfortabel, maar dat doet een rol toiletpapier ook en die is vele malen nuttiger.

Nee, tenzij over de bemiddelingsvergoeding ook geen BTW wordt betaald.

Ik begrijp niet de stelling dat ook in deze maar weer zou blijken dat het oordeel van rechters niet gelijkluidend zijn. Het geval van Neeltjejans is niet te vergelijken met de uitspraken waaraan hierboven wordt gerefereerd. In de uitspraken waarnaar eerder verwezen gaat het om een schriftelijke (bevestiging van een) verlening. In het geval van Neeltjejans om een stilzwijgende verlenging. De rechter hanteert in het laatste geval de regel uit art. 7:668 BW, zoals ik in mijn voorlaatste post ook reeds heb opgemerkt. Kortom, de situaties zijn niet vergelijkbaar. Het is inderdaad pech. Ik plaats van de rechtsmiddelen te benutten lijkt het in deze meer zinvol om de focus te leggen op het bedrijf met inachtneming van het concurrentiebeding. Een bodemprocedure of beroep lijkt weinig zinvol, maar ik ken de uitspraak niet en evenmijn De vraag is of niet met het concurrentiebeding

Een garantieverzekering is wel wat anders dan een verlenging van de garantietermijn. Een garantieverzekering gaat veelal pas in nadat de standaard garantietermijn is verstreken en kent vaak verschillende varianten, zoals bijvoorbeeld een dekking tegen diefstal. Tegenwoordig biedt bijna iedere detailist die technische apparatuur verkoopt een dergelijke verzekering aan in aanvulling op de standaardgarantietermijn. In plaats van een garantieverzekering bij een derde af te sluiten kan de leverancier/fabrikant er ook voor kiezen om zelf het risico te dragen of - maar dat is alleen voor grote partijen weggelegd - een captive op te richten en daarin het risico onder te brengen.

Een garantie is wat anders dan een verzekering. Terecht wordt verwezen naar titel 17. Bepalend is de definitie van artikel 7:925 BW. Deze luidt: Waar het bij een verzekering gaat om een uitkering in een geldsom, is bij een garantie sprake van een waarborg op de kwaliteit van een product. In de b2c relatie zou een regeling tot stand gebracht kunnen worden waarbij de garantie weliswaar op afstand wordt verkocht met een aanbetaling van 50%, maar wordt geleverd onder opschortende voorwaarden. Dit vergt wel een regeling met de fabrikant, maar dat mag niet zo'n probleem zijn.

Ik sluit mij geheel aan bij de voorgaande posts. Hoewel niet onze primaire doelgroep voor legalalert.nl was dit zeker een nuttige dag. Onze deelname aan HI was vooral ingegeven door de deelname aan de Leeuwenkuil, maar daar hebben we toch op het laatste moment ons terug getrokken. Niettemin was de dag zelf erg waardevol om ook vanuit verschillende invalshoeken te vernemen welke belangstelling er bestaat voor een equivalent van legalalert.nl. En met de pitch van Jeroen bij TV4B krijgen we vast nog veel meer belangstellenden;)

Een stilzwijgende verlenging sec verandert niets aan de inhoud van het beding. Overeenkomstig art. 7: 668 BW wordt bij een stilzwijgende verlenging de arbeidsovereenkomst voortgezet op de vroegere voorwaarden. Dit betekent dat een concurrentiebeding dat is opgenomen in de arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd geldig blijft bij een stilzwijgende voortzetting van de arbeidsovereenkomst. Wanneer er sprake is van een schriftelijke verlenging dan doet zich een andere situatie voor. Wanneer een arbeidsovereenkomst schriftelijk opnieuw wordt aangegaan en daarin het concurrentiebeding is opgenomen is er niets aan de hand. Maar verzuimt de werkgever dat of stuurt de werkgever enkel een schriftelijke bevestiging van de voortzetting van de arbeidsovereenkomst (voor bepaalde of onbepaalde tijd) en dat het overeengekomen concurrentiebeding van kracht blijft, dan is niet aan de eis voldaan dat een concurrentiebeding schriftelijk overeengekomen moet worden, althans zo volgt uit een uitspraak van de kantonrechter Breda van 20 februari 2006.

Waarom niet buiten het overeengekomen territorium een vergelijkbaar bedrijf starten, alsdan rest alleen nog het relatiebeding, waarbij het ook nog de vraag is hoe dit precies luidt. Is dat een verbond om relaties aan te gaan of alleen maar een verbod om relaties van de oud-werkgever te benaderen?

Er is hier toch sprake van een stilzwijgende verlenging van een contract voor bepaalde tijd met een concurrentie- en relatiebeding. Aldus begrijp ik niet waarom er in deze sprake zou zijn van een nietig beding.

Bijzonder vervelende situatie. Het feit dat het hier gaat om een ondernemingsconflict wil niet op voorhand zeggen dat er in het geheel geen beroep kan worden gedaan op gefinancierde rechtsbijstand. Er zijn bijzondere omstandigheden waarin dat wel kan. Voor bedrijfsbelangen kan een beroep op gefinancierde rechtsbijstand worden gedaan wanneer het voortbestaan van de onderneming in het geding is en voor wat betreft het privebelang gaat het om inkomsten uit de gemeenschappelijke onderneming. Het is verdedigbaar dat hier toevoeging voor het privebelang minimaal op zijn plaats is, maar ook voor wat betreft het ondernemingsbelang acht ik dit niet uitgesloten. Ik adviseer in ieder geval een advocaat verzoeken om toch de toevoeging aan te vragen. Veel succes.

Wat ik uit het voorgaande begrijp is dat de samenwerkingspartner wel een eigen bedrijf heeft, maar geen klanten en Sebastian de klanten aanlevert? Wanneer de samenwerking in de vorm van een vof of andere rechtsvorm niet gewenst is en er een zekere vrijheid moet blijven bestaan dan zou ook samenwerkingsvorm gedacht kunnen worden waarbij de partner zichzelf rechtstreeks, middels tussenkomst van Sebastian verhuurt en hem een commissie wordt betaald.

De constructie is mij nog steeds niet helemaal duidelijk en ik vraag mij af wat je met deze laatste opmerking bedoelt. Voor zover ik uit de starttopic begrijp is hier sprake van een verkapte resellerconstructie. Die zijn in zekere zin risicovol,, in het bijzonder voor wat betreft de afhankelijkheid. Die afhankelijkheid maakt je kwetsbaar en dat is met name waar je je tegen dient in te dekken.

Ik ben geen fiscalist, maar vermoed dat het volgende speelt. Het artikel waar naar wordt verwezen, wordt gehanteerd voor het bepalen grondslag waarop belasting wordt geheven. Voor de inkomstenbelasting is bepalend of de inkomsten worden gegenereerd door middel van de eigen onderneming dan wel anderszins, bijvoorbeeld een bureautje naast een dienstverband. In het laatste geval wordt het discutabel of kan worden voldaan aan het urencriterium. Kan aan die eis voor zelfstandigheid niet worden voldaan dan kan ook geen aanspraak worden gemaakt op de fiscale voorzieningen/aftrekposten. Lees: het verschil tussen winst uit onderneming of resultaat uit overige werkzaamheden. Bij freelance activiteiten is het altijd weer de vraag of er een inhouding- en afdrachtplicht bestaat voor de opdrachtgever. Wanneer die zekerheid niet op voorhand kan worden gegeven dan zullen de inkomsten worden aangemerkt als resultaat uit overige werkzaamheden. Dit betekent dat per opdracht moet worden bepaald of er sprake is van een zelfstandig ondernemer dan wel de opdrachtgever kan worden aangemerkt als inhoudingsplichtige voor de loonbelasting en sociale premies. In dit kader speelt ook de problematiek omtrent de VAR. De inschrijving in het handelsregister bij de KvK moet in beginsel los worden gezien van de kwalificatie die de Belastingdienst geeft aan de onderneming. Deze kijkt wel naar de gegeven bedrijfsomschrijvng. De Belastingdienst buigt zich verder alleen maar over de vraag wat de grondslag is voor de belastingen (in casu: inkomstenbelasting of loonbelasting?). Voor de IB en gebruik van de aftrekposten voor zelfstandigen moet er sprake zijn van zelfstandigheid. Heb je een onderneming dan krijg je maar één aanslag IB. Het is dus niet zo dat je voor iedere bedrijfsactiviteit moet voldoen aan het urencriterium, maar de onderneming in zijn geheel. Wanneer onduidelijk is of de werkzaamheden vallen onder de IB, dan komt daarmee ook de zelfstandigheid in het geding. Een correcte inschrijving in het handelsregister is dus van belang om geen discussie te krijgen over de vraag of er nu wel of geen sprake is inkomsten uit de onderneming of dat deze als loon moeten worden gezien. Om een lang verhaal kort te maken; het antwoord van de accountant is wel een erg theoretisch antwoord. Het praktische advies op de inschrijving van de onderneming te wijzigen zou toch gemakkelijk kunnen worden gegeven. Een meer algemene omschrijving van de bedrijfsactiviteiten zou voor de hand liggen, maar pas daar ook mee op. De mensen van de KvK letten tegenwoordig strenger op de bedrijfsomschrijving. Dit om misbruik van de inschrijving te voorkomen. Wanneer de inschrijving te ruim is dan zullen ze vermoedelijk niet tot registratie bereid zijn. De omschrijving "communicatie en advies" zal zodanig aangekleed moeten zijn dat de vlag de lading dekt, maar deze toch ruim is. Met de toevoeging op "op het gebied van ...." en een nadere afbakening zul je vermoedelijk geen problemen ondervinden. Succes.

Sorry, maar dit is appels met peren vergelijken. De situatie verschilt wezenlijk van de constructie van een Holding en een werkmaatschappij, die jij beoogt. In het arrest van de Hoge Raad van 13 juli 2007 (LJN: BA6231, Hoge Raad , C05/331HR) doet de situatie zich voor dat een Stichting een managementovereenkomst aangaat met een Management BV, waarvan de enig aandeelhouder en directeur) onbezoldigd werkzaamheden verricht als algemeen directeur bij de Stichting. De managementovereenkomst had volledig het karakter van een arbeidsovereenkomst. Daar kwam nog eens bij dat in de statuten van de stichting was bepaald dat de algemeen directeur een natuurlijk persoon moest zijn die in dienst is bij de stichting. De aanleiding van deze procedure is gelegen in het feit dat PGGM een vordering tot betaling van een pensioenpremie had ingesteld tegen de stichting. De vordering berust op een beschikking op basis van - aanvankelijk de Wet betreffende verplichte deelneming in een bedrijfspensioenfonds en later op basis van - de Wet verplichte deelneming in een bedrijfstakpensioenfonds 2000, op grond waarvan alle werknemers die werkzaam zijn in de zorgsector verplicht zijn aangesloten. Aldus zou volgens PGGM de stichting ook premieplichtig zijn voor wat betreft het pensioen van de directeur. Om een lang verhaal kort te maken, de HR is tot de conclusie gekomen dat de stichting premieplichtig voor de directeur omdat in dit bijzondere geval de managementovereenkomst moet worden gezien als een arbeidsovereenkomst. In deze stond dus niet centraal de vraag wanneer een managementovereenkomst als arbeidsovereenkomst moet worden gekwalificeerd, maar moet die vraag worden gezien in het licht van de onderliggende vordering. Een kleine nuance, met een wereld van verschil. Om een antwoord te geven op de vraag van atb; laat je vooral niet bang maken. Met een standaard managementovereenkomst zonder al te veel toeters en bellen is niets mis en loop je als DGA die werkzaamheden verricht vanuit zijn persoonlijke holding voor de onderliggende werkmaatschappij geen risico. Een veel gebruikte constructie. Wanneer je bijzondere regelingen wilt treffen dan is het altijd verstandig om daarover advies in te winnen, maar laat je vooral niet gek maken door het soort berichten waarnaar verwezen.

Het is een toelichting maar geen antwoord op de vragen.

Het is maar wat je ervoor over hebt. Wanneer je als kleine ondernemer € 350,- per jaar moet besteden aan incassokosten dan doe je toch wat verkeerd. Incassokosten zijn te verhalen op debiteuren, dus waarom daar onnodig geld aan spenderen.

Twee vragen. 1. Als de VOF beheerder is, bij wie rust dan het intellectuele eigendom en welke afspraken zijn met die (rechts)persoon gemaakt? 2. Is het nu de bedoeling dat de BV de verplichtingen van de BV volledig overneemt op termijn? Gedurende de overgangssituatie zou natuurlijk een licentie aan de BV kunnen worden verleend. Ik vraag mij echter in gerede af of investeerder bereid zijn om zo weinig zekerheid te aanvaarden. Investeerders zijn geen filantropen en willen tenminste enige zekerheid zien.

Zoals Odeon al opmerkt zal de aanbiedingsregeling gevolgd moeten worden.Biedt die geen soelaas dan is eerst een aanbieding aan derden toegestaan. Raadpleeg de statuten.

De voorgestelde constructie zal onmiddellijk stuiten op de zelfstandigheidseisen. De belastingdienst zal de constructie aanmerken als een fictief dienstverband. Het enkele feit dat de werkgever al de belastingen en sociale premies inhoudt voor de drie dagen maakt dat deze constructie niet gaat werken.

Nee de berekening klopt niet, maar dat had ook al opgemerkt kunnen worden uit de voorgaande reacties. Mijn advies zou inderdaad ook zijn om eerst ens een ondernemingsplan op te stellen en daar goed aandacht te besteden aan de kosten. Bezin je hierbij ook de kosten die verband houden met de arbeidsongeschiktheid en het afdekken van die risico's.

Allesbepalend is de machtsverhouding tussen de aandeelhouders. Om als DGA aanspraak te kunnen maken op de sociale verzekeringen is het nodig dat de desbetreffende persoon in een ondergeschikte rol verkeert ten opzichte van de overige aandeelhouders. Voor wat betreft de pensioenregeling zal echt inhoudelijk de pensioenregeling beoordeeld moeten worden.