Edward

Als een klant de opslag aftrekt bij een te late betaling en jij hebt op grond van je voorwaarden die toeslag in rekening gebracht, dan blijft het niet betaalde deel gewoon staan als een vordering op jouw debiteur. Of je die vordering gaat incasseren hangt natuurlijk geheel van de omstandigheden af. De hoogte ervan maar ook de kwaliteit van de klant. Wat termijnen betreft houden wij rekening met de omvang van de organisatie van onze klant. Kleine mkb klanten, waar opdrachtgever en boekhouding één zijn, hanteren wij een termijn van 15 dagen. Bij grote opdrachtgevers loopt de betaling over meer schijven. Het is dan weinig zinvol om een termijn van 15 dagen te hanteren. Veelal nemen wij dan een termijn van 21 of 28 dagen.

Jelmer en Littlemonkey, Wederom bedankt voor jullie bijdragen, maar toch even een kritische noot. Salesforce, salesahoy. Mooie toepassingen, maar de naam zegt het al: sales. Als ik de beide applicaties zo bekijk dan zitten er inderdaad tevel features in. Wellicht heel geschikt voor ondernemingen die een salesafdeling hebben en meerdere producten voeren, maar dat is veel te veel voor een urenfabriek. Het zwaartepunt van de CRM oplossing voor een dienstverlener zoals wij ligt vooral in de agenda, de takenlijst, de (telefoon)notitiefunctie en het bijhouden van projecten en dossiers per opdrachtgever. Wij zullen een CRM zelf vooral gebruiken als ondersteuning voor het tijdig nakomen van onze afspraken en als digitaal archief. Dit doen we nu allemaal nog op de "klassieke" manier, maar met de groei van ons kantoor wordt dit op termijn toch lastig, in het bijzonder omdat wij steeds meer externen betrekken in onze dienstverlening. Omdat ik maar al te goed de negatieve ervaringen ken van verkeerde CRM keuzes nemen wij de tijd om voor ons het beste systeem te kiezen.

Victor, Wat is het voordeel van een integratie met een CMS? Zelf maken wij nog geen gebruik van een CMS, wellicht dat dit in de nabije toekomst anders wordt, maar dan nog zie ik niet direct het voordeel. Inmiddels vordert onze zoektocht naar het ideale systeem gestaag en hebben wij onze mening over de veiligheid van een weboplossing bijgesteld. Wij hebben nu een aantal systemen bekeken. Omdat onze medewerkers veelal niet vanuit kantoor werken geniet een online applicatie onze voorkeur. Hierdoor vallen veel systemen al bij voorbaat af. De volgende zijn nog interessant. spinoffice. Ziet er erg goed uit, is erg gemakkelijk in gebruik en veilig, maar hangt een zeer stevig prijskaartje aan, € 125,- per gebruiker per maand. Het heeft verder als nadeel dat de applicatie op de server bij de aanbieder draait. Dit is enerzijds een voordeel omdat wij dan zelf niet een server hoeven te installeren, maar als nadeel dat eigen databases niet op de server bijgeplaatst kunnen worden. Voor onze eigen databases, documenten en andere applicaties moeten we dus weer andere een oplossing vinden. Het grote voordeel is wel dat de aanbieder letterlijk op steenworp afstand zit van ons nieuwe kantoor. Een goed alternatief lijken de opensource oplossingen zoals: egroupware en groupoffice. Dit vergt echter een eigen server en een systeembeheerder die ons systeem kan onderhouden. Moregroupware moeten we nog eens aandachtig bekijken. Verder kreeg ik nog een tip over compiere. Heeft iemand daar ervaring mee? Ik heb hiervan helaas nog geen demoversie kunnen vinden.

Had dat gelijk medegedeeld, dat had mij een muisarm gescheeld. Het maakt niet uit wie van de partijen een vordering heeft. Als jouw vordering in reconventie wel boven de drempel uitkomt dan kun je gewoon hoger beroep instellen. Beter gezegd, in laten stellen, want je zult wel bijstand van een advocaat nodig hebben. Voor het Gerechtshof geldt - gelijk aan de Rechtbank, Dector civiel - dat je je verplicht moet laten bijstaan. Los hiervan blijft het echter steeds de vraag of de kosten opwegen tegen de baten. Voor wat betreft jouw vraag over het weigeren van betaling. Dit zal ik je niet adviseren. Ik neem aan dat het vonnis uitvoerbaar is en dat betekent dat de deurwaarder tot executie kan overgaan.

Ik zal mijn vorige antwoord nog even verder verduidelijken en daarbij tevens je vragen beantwoorden. Zoals uit het bovenstaande duidelijk zal zijn geworden heb je in verband met de hoogte van de vordering geen mogelijkheid meer hoger beroep in te stellen. Aan gewone rechtsmiddelen ontbreekt het je dus. Eventueel bestaat er dan alleen nog de mogelijkheid om het vonnis te laten herroepen. Een vordering tot herroeping is alleen zinvol als: een vonnis berust op bedrog dat door de wederpartij in het geding is gepleegd; een vonnis berust op stukken waarvan de valsheid na het vonnis is gebleken; je eerst na het vonnis stukken in handen hebt gekregen die van beslissende aard zijn en die de wederpartij heeft achtergehouden. Indien je een vordering tot herroeping wil instellen dat moet dat binnen drie maanden gebeuren nadat één van de gronden voornoemd is ontstaan en je hiermee bekend bent geworden. Een verzoek tot herroeping moet je instellen bij de Sector kanton die het vonnis heeft gewezen. Let wel op, het instellen van een vordering tot herroeping heeft geen schorsende werking voor het vonnis. Wil je voorkomen dat de wederpartij tot tenuitvoerlegging overgaat dan zul je in de dagvaarding een verzoek tot schorsing van de tenuitvoerlegging moeten opnemen. In ieder geval raad ik een ieder aan om, voordat men tot een herroeping wil overgaan, eerst de stukken te laten beoordelen door een advocaat of andere procesjurist om te bezien of het instellen van een vordering tot herroeping zinvol is. Tot zover de theorie, nu de praktijk c.q. jouw specifieke geval. Zoals altijd zit het venijn weer in de staart. Zoals uit het bovenstaande reeds volgt is een “rechtelijke fout” geen grond om herroeping van het vonnis te vragen, althans niet meer. Voor de wijziging van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering in 2002 kende artikel 382, sub 2-6 de apert rechterlijke fout als grondslag. Omdat de gronden vermeld in het laatstgenoemde artikel ook de grondslag vormden voor cassatieberoep en vaak aanleiding gaf tot niet-ontvankelijkheid en door het verstrijken van termijnen tevens verlies van rechtsmiddelen, is er bij de wetswijziging voor gekozen om de grondslag van de apart rechterlijke fout te verwijderen. Hier pluk jij dus nu de zure vruchten van.Het antwoord is dus nee, je het geen procesrechtelijke grondslag omeen vordering tot herroeping in te stellen. Je kan het natuurlijk proberen, maar de kans is levensgroot dat de dagvaarding stuit op een niet-ontvankelijkheid. Wat volgens prof. Stein rest in zo’n geval is de Staat aansprakelijk te houden op grond van artikel 162 van boek 6 Burgerlijk Wetboek.. Daarbij zul je moeten stellen dat bij de voorbereiding van de rechterlijke beslissing zulke fundamentele rechtsbeginselen zijn veronachtzaamd dat van een eerlijke en onpartijdige behandeling van de zaak niet meer kan worden gesproken, terwijl tegen die beslissing geen rechtsmiddel open staat, als gevolg waarvan jij schade leidt waarvoor jij de Staat aansprakelijk stelt”. Zie in dit verband een uitspraak van de Hoge Raad van 3 december 1971 (NJ 1972, nr, 137). Gelet op jouw posts denk ik echter dat in alle gevallen de kosten niet opwegen tegen de baten.

Als de wederpartij fouten maakt in haar conclusie en jij hebt daar verweer op gevoerd, dan bestaat de kans dat de rechter jouw verweer niet aannemelijk heeft gevonden. Als er fouten zijn gemaakt of het vonnis berust op bedrog of misleiding van de wederpartij dan zou je in bijzondere gevallen nog gebruik kunnen maken van buitengewone rechtsmiddelen, bijvoorbeeld door middel van het rekest civiel (herroeping van het vonnis). Een verzoek tot herroeping moet je instellen bij de Sector kanton die het vonnis heeft gewezen. Voordat je daartoe overgaat raad ik je echter aan om eerst de stukken te laten beoordelen door een deskundige.

Bron: www.rechtspraak.nl Ik heb de pagina gevonden waaruit je citeert, je citaat klopt ook, maar het antwoord niet. En daar gaat om. Zie inderdaad www.rechtspraak.nl. Home > Wat is rechtspraak? > Rechtsgebieden > Civiel recht > Hoger beroep Al in de eerste regel van de pagina had je kunnen lezen dat hoger beroep niet mogelijk is. Het citaat wat jij aanhaalt heeft betrekking op de tenuitvoerlegging van een vonnis. Om dat te voorkomen kun je een kort geding aanhangig maken en de rechter verzoeken om in afwachting van de bodemprocedure de tenuitvoerlegging te verbieden. Hier houdt de relatie tussen kort geding en hoger beroep dan ook op. Een kort geding biedt in beginsel niets anders dan een tijdelijke voorziening, in afwachting van de hoofdzaak. Voor de goede orde, om een kort geding te kunnen starten moet er wel een bodemprocedure mogelijk zijn. Is dat niet het geval dan heeft het instellen van een kort geding weinig zin.

Ik weet niet hoe je aan deze wijsheid komt, maar de minimumgrens voor hoger beroep bedraagt € 1750,- en alsdan moet een hoger beroep worden ingesteld bij het Gerechtshof.

CV, BV, Ltd. Iedereen kiest om zijn of haar moverende reden een rechtsvorm die het beste bij de bedrijfsvoering past. Zo die discussie al te kwalificeren is als één over smaken, zo is de vennootschapsrechtelijke kerstboom die daarboven wordt geplakt al helemaal persoonlijk. Ik constateer dat deze thread steeds meer een vergelijking tussen appels en peren begint te worden. Voor juristen, fiscalisten, accountants en bij de borrel zijn vennootschapsstructuren zeer interessant, maar dit heeft weinig tot niets meer met het aanvankelijke topic “Geen BV maar een Ltd.” te maken.

Helder antwoord. Iedere gek heeft zijn eigen gebrek. In mijn ogen zou de automatisering al zodanig geëvolueerd moeten zijn dat iedere leek zelf zijn kantoorautomatisering naar eigen inzichten kan bouwen en begrijp ik al jaren niet waarom we nog steeds fossiele brandstoffen gebruiken. Hier speelt heel duidelijk het leerstuk van krachten en machten. Kortom, op de totstandkoming van regelgeving oefenen allerlei partijen hun invloed uit. Wetgeving wordt door dat spel een buitengwoon complex geheel. Los van onze nationale wet- en regelgeving, wordt onze nationale wetgeving meer en meer beheerst door de Europese regels. Bestaat er bij de totstandkoming nationale regelgeving al een heel lobbycircus, in de wandelgangen in Brussel gebeurt niets anders meer. Nu vormen die externe invloeden maar één schakel in de complexiteit, er zijn echter nog vele ander factoren die het woud aan regels ondoorzichtig maken. Dit maakt dat specialisten nodig zijn. Ik deel je mening dat regelgeving helder moet zijn, maar wel met dien verstande dat de achterliggende gedachte (datgene wat wij juristen zo graag "de geest van de regel" noemen) voor een ieder begrijpelijk is. Waar het dit kabinet juist om te doen is betreft het vraagstuk van de tegenstrijdige regels. Bijvoorbeeeld de nooduitgang/branddeur die naar buiten toe open moet slaan, maar op grond van Arbo normen alleen naar binnen mag schanieren. Aan dit soort tegenstrijdigheden moet een einde komen. Of dat streven gaat lukken, dat waag ik ernstig te betwijfelen. Lobbisten en de vierde macht (de ambtenarij) geven zich niet zomaar gewonnen. Het enkele feit dat men op het departementale niveau oog heeft voor problemen wil nog niet zeggen dat dit interdepartementaal ook overal het geval is. Sterker nog, zelfs ministeriële directies onderling gaan soms rollend over straat. Om een lang verhaal kort te maken, al werk- en projectgroepen en kleine aanpassingen ten spijt heb ik niet de verwachting dat wet- en regelgeving zodanig zal veranderen dat dit merkbaar tot een administratieve lastenverlichting zal leiden. Een jurist zal de veranderingen kunnen signaleren, maar voor de gemiddelde ondernemer zullen deze veranderingen niet meer zijn als een druppel op een gloeiende plaat.

Kun je uitleggen wat je precies bedoelt met het "doorzichter" maken van de huidige regelgeving?

In praktijk valt er wel degelijk wat te merken van de serieuze voornemens van dit kabinet, maar het voornemen is niet nieuw. Ook bij voorgaande kabinetten stond het verminderen van de administratieve lasten op het verlanglijstje en ook zij maakten hier werk van. Denk bijv. aan de MDW operatie die onder Kok is ingezet. Helaas is dat veel grootschaliger opgepakt en kende die aanpak meer een top-down benadering. Dit kabinet heeft juist voor de omgekeerde route gekozen, raadpleeg de burgers en vraag waar zij knelpunten signaleren. Dit heeft geresulteerd in tal van projecten. Ieder ministerie kent er wel één of meer. Het resultaat hiervan kent ongetwijfeld een open einde. Maar voor wie de discussie hierover wil volgen kan de volgende sites raadpelegen: administratievelasten.nl en regering.nl. Daarnaast kent iedere politieke partij en ieder ministerie wel een site met dit onderwerp. In praktijk zijn de eerste gevolgen van de deregulering merkbaar, waarbij wel moet worden opgemerkt dat dit zeker niet allemaal de verdienste is van het huidige kabinet. Zo zijn ondermeer de verschillen tussen in het loonbegrip tussen UWV en de Belastingdienst uit de wereld. Ook voor wat betreft de VAR verklaring trekken Belastingdienst en UWV één lijn tegenwoordig.

Wellicht dat je de producten gewoon kunt voeren onder een v.o.f, misschien zelfs onder de bestaande v.o.f., maar de kans bestaat ook dat je de vreemde producten alleen in een BV kunt voeren. Het hangt geheel af van de bereidheid van de wederpartij. Om te kunnen beoordelen wat is toegestaan, is het juist van belang om de volledige inhoud van de agentuurovereenkomst te kennen. Alleen de frase die je aanhaalt uit de overeenkomst is niet voldoende. Wie wordt er bijvoorbeeld in de overeenkomst als “agent” aangemerkt. Is dat de v.o.f., zijn dat de vennoten afzonderlijk? Indien het de vennoten zijn, wat is er dan verder ten aanzien van die vennoten in de overeenkomst opgenomen. Mogen zij direct of indirect deelnemen in een organisatie die "vreemde producten voert"? Als dit laatste niet is toegestaan dan is het weinig zinvol om een rechtspersoon op te richten waaronder je de vreemde producten zou kunnen voeren. Als deelneming in een vennootschap is toegestaan en de wederpartij laat niet toe dat jullie vreemde producten gaan verkopen, dan biedt de oprichting van een rechtspersoon wellicht uitkomst. Alsdan voert de desbetreffende rechtspersoon immers de vreemde producten. Wat voor jullie in deze het meest raadzame is hangt dus geheel af van de omstandigheden. Het gaat denk ik ook te ver om hier een volledig antwoord te verkrijgen. Nog even over de door jou aangehaalde clausule. Als ik deze zo lees en ik speel even advocaat van de duivel, dan zou de bepaling aldus kunnen worden uitgelegd dat het jullie niet is toegestaan om enig ander product te voeren, omdat iedere verkoop van ‘vreemde producten’ per definitie (alleen al in tijd) ten koste gaat van de activiteiten waarop de agentuurovereenkomst betrekking heeft. Of de wederpartij haar hakken zo ver in het zand zal zetten waag ik te betwijfelen, maar geheel ondenkbaar is het ook weer niet. Zoals gezegd zijn de omstandigheden in het concrete geval alles bepalend. De opstelling van de wederpartij, hoe legt zij de overeenkomst uit en wat is gangbaar in de praktijk zijn factoren die moeten worden meegewogen.

Simon, De informatie die je verstrekt is te summier om antwoord te kunnen geven op jouw vragen. Wat je in ieder geval kunt overwegen is om de andere producten te voeren onder de vlag van een rechtspersoon. Dus geen éénmanszaak of v.o.f., maar in een BV of Ltd. Om echter een goed antwoord te kunnen geven is het onder meer noodzakelijk de inhoud van de bestaande agentuurovereenkomst te kennen.

Jeff, De éénmanszaak kent geen afgescheiden vermogen, het onderscheid tussen zakelijk en privé bestaat bij de eenmanszaak niet. Dit is dus bij de v.o.f. anders. De fiscus kan een vordering hebben op jouw zakenpartner in verband met de inkomsten die hij/zij genoot uit de eenmanszaak. Jouw zakenpartner is privé aansprakelijk voor die vordering, niet de v.o.f. die jullie gezamelijk drijven.

Stepan, Voor wat het waard is. Je hebt voor een verzetschrift bij de Sector Kanton geen jurist of advocaat nodig. De tijd die je zelf hieraan moet besteden is uiteraard ook kostbaar, maar volgens mij kun je op bepaalde internetsites standaardmodellen voor dit soort acties vinden. Probeer het eens bij www.flitspaal.nl mocht je alsnog verzet willen aantekenen.

Een Vof heeft een zogenaamd afgescheiden vermogen. Dit vermogen behoort, anders dan bij de éénmanszaak, niet tot het privé-vermogen van de firmanten. De afgescheiden vermogen is in eerste instantie bedoeld voor aanwending ten behoeve van de v.o.f.. Schuldeiser van de v.o.f. hebben verhaal op dit afgescheiden vermogen. Privé-schuldeisers kunnen niet zomaar verhaal zoeken op het vermogen van de v.o.f..

Stepan Ik raad je aan om contact op te nemen met de deurwaarder die dwangbevel heeft bezorgd. Leg aan hem (of haar) uit hoe de vork in de steel zit. Waarschijnlijk zal de deurwaarder je verzoeken om bij de Sector kanton in verzet te komen tegen het dwangbevel. Voor zover mij bekend staat op het dwangbevel beschreven op welke wijze je tegen het dwangbevel in verzet kunt komen. Wees overigens voorzichtig met een al te formele opstelling. Noem het wel, maar maak dit in het verzetschrift geen hoofdzaak hiervan. Justitie is op het vlak van verkeersboetes allergisch voor formele weren. Beperkt je derhalve zo veel mogelijk tot de feiten. Verder lijkt het mij raadzaam om contact op te nemen met de leasemaatschappij en daar een klacht neer te leggen en te vragen hoe dit af te wikkelen. Ik vind het overigens wel merkwaardig dat je een dwangbevel op naam krijgt. Lease-auto’s plachten op naam van de leasemaatschappij te staan en niet op de berijder. Wacht in ieder geval niet op actie van de leasemaatschappij.

Inderdaad. Stel daarbij nog eens de volgende vragen: Hoe vaak krijg je zelf een startersgids of bedrijvengids? En als je die al ontvangt, hoe goed kijk jij dan naar de advertenties die daarin staan?

Ik weet niet wat je precies verstaat onder "makkelijker". Volgens mij is het de bedoeling dat er deze zomer een wetsvoorstel ter consultantie zou worden aangeboden. Om de voortgang van dit onderwerp te volgen verwijs ik je naar de volgende link: vereenvoudiging BV recht

Weet hij dat dan nog niet? Alle gekheid op een stokje, maar we laten dagelijks natuurlijk vele sporen na. Belgedrag, surfgedrag, energieverbruik, pinverkeer, creditcardgebruik, gps, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Van alle elektronische handelingen blijven gegevens bewaard. Het bewaren van deze gegevens is één kant van de zaak, het inzien en gebruiken van die gegevens een andere. Hierbij zijn allerlei scenario’s van misbruik te bedenken. Zo zou de Franse politie aan de hand van mijn creditcardafrekening al snel kunnen vaststellen dat de maximumsnelheid op de A10 niet mijn maximumsnelheid is. Het is betrekkelijk eenvoudig om aan de hand van (bewaarde) elektronische gegevens conclusies te trekken, maar of die gerechtvaardigd zijn is vraag twee. Dit hebben de advocaten ook aangevoerd bij de verdediging van de twee Ikea afpersers, die hun telefoon zouden hebben uitgeleend. Het zal mij niet verbazen als in het hoger beroep op die zaak getracht wordt om op dit onderdeel het vonnis te laten vernietigen. Waar gaat het nu eigenlijk om? Nu ben ik niet zover ingevoerd in de techniek, maar voor zover ik weet is het voor het leveren van veel diensten het onoverkomelijk dat gegevens van de gebruiker worden geregistreerd en enige tijd worden bewaard. De discussie draait aldus alleen nog om de bewaartermijn. Een uur, een week, een maand of… Wat maakt dan eigenlijk het verschil? Laat ik voorop stellen dat ik de bescherming van persoonsgegevens een goede zaak vindt, maar wel constateer dat privacyorganisaties nogal eens doorschieten in deze discussie en soms van iedere realiteitszin gespeend zijn. Het draait niet om de bewaartermijn, maar om de vraag wanneer wordt er misbruik van geregistreerde gegevens gemaakt. Die vraag is geen principiële maar een formele discussie.

Dag Nathan, Ik krijg nu toch het donkerbruine vermoeden dat een toiletbezoek bij jullie geen prettig vooruitzicht wordt. Voor de goede orde, wij gebruiken nagenoeg niets anders dan akte-enveloppen (ook voor onze facturen), maar dit is inderdaad A4 formaat en niet een C5. Toch toiletpapier?

Ik ben dan een leek op dit gebied, maar probeer Protagonist eens. Volgens mij bieden ze alles wat je zoekt. Onze ervaringen zijn in ieder geval goede service en goedkoop. www.protagonist.nl.

Niet helemaal juist. Advieskosten vallen niet onder het liquidatietarief. Bij de toewijzing van een eis In een civiele procedure bepaalt de Kantonrechter aan de hand van een staffel welk bedrag de verliezende partij moet betalen aan de winnende partij als compensatie voor de kosten die gemaakt zijn voor een rechtshulpverlener en griffierechten. Bij een kostenveroordeling wordt het salaris van de rechtshulpverlener begroot volgens het zogenaamde liquidatietarief. Het bedrag dat wordt toegekend is afhankelijk van de verrichte werkzaamheden en van het belang van de zaak. Een belangrijke beperking in de hoogte van de vergoeding is gelegen in het feit dat de werkzaamheden zijn genormeerd, tot een maximum puntenaantal. Weliswaar zijn deze tarieven niet bindend, maar in het merendeel van gevallen wordt deze door de rechter gevolgd. In praktijk betekent dit dat diegene die verhaal zoekt veelal nog een belangrijk deel van de kosten zelf moet dragen. Tot zover nog niet genoemd, maar de rechter kan naast een proceskostenveroordeling ook een verzoek tot vergoeding van de buitengerechtelijke kosten toewijzen. Het gaat hierbij specifiek om de kosten die iemand maakt om zijn vordering buiten een procedure om te innen. Voordat de rechter die vordering toekent past hij de zogenaamde dubbele redelijkheidstoets toe. Daarbij wordt gekeken of de kosten in verhouding staan tot het belang en de complexiteit van de zaak. In praktijk worden de buitengerechtelijke kosten vaak door de rechter gematigd. Verder dient te worden opgemerkt dat een kantonrechter, indien het een vordering op tegenspraak betreft, in veel gevallen aanstuurt op een zogenaamde comparitie van partijen. In dat geval dragen partijen de eigen kosten. Aldus is de vraag of procederen loont afhankelijk van een groot aantal zaken. Het bedrag van de vordering is één aspect, maar ook de vragen: of verplichte procesbijstand noodzakelijk is; of het een vordering op tegenspraak betreft; of de procedure leidt tot een kostenveroordeling; welk bedrag de kostenveroordeling oplevert. Uiteraard is ook van belang welke waarde je hecht aan de relatie met de wederpartij en de vraag dan wel de vraag of het niet aanhangig maken van de zaak een precedentwerking kan oproepen. De afweging wel of niet procederen is altijd lastig. Dit is een persoonlijke keuze en hangt dus zeker niet alleen af van de hoogte van de vordering.

Bij de aankoop van een bedrijfswoning komt vaak meer kijken dan je in eerste instantie zou denken. Financiering is één kant van de zaak, maar ook juridisch zitten er nogal wat haken en ogen aan een bedrijfspand. Aan bedrijfswoningen, zeker indien het gaat om agrarische objecten, worden eisen gesteld wie er mag wonen en met welk doel? Aangezien je beperkt bent in de informatie die je geeft is het wellicht verstandig om eerst de volgende vragen te beantwoorden. Wat voor bedrijfswoning praat je over? Wat voor bestemming heeft het perceel? Check hiervoor het bestemmingsplan bij de gemeente. Ga je op de locatie ook het bedrijfs uitoefenen overeenkomstig de bestemming? Zo niet, dan kan dit al snel leiden tot problemen. Bedrijfswoningen hebben veelal een beheerders- c.q. bewakingsfunctie. Indien iemand de bedrijfswoning koopt die niets met de bestemming te maken heeft, dan kan dit gevolgen hebben voor de bedrijfwoning. Ergo, voor je overgaat tot aankoop adviseer ik je om grondig te controleren of je met jouw woondoel op de locatie mag wonen dan wel dit niet is toegelaten. Indien een bedrijfswoning in strijd met het bestemmingsplan wordt gebruikt dan kan dit voor de eigenaar hoogst vervelende gevolgen hebben. Dit kan strekken tot handhavingsacties (bestuursdwang, een last onder dwangsom) tot intrekking van de bouwvergunning. Pas derhalve goed op!