ronaldinho

Joost, heb jij onderdeel 2.1.4 van dat besluit ook gelezen?

Vrije verkoopwaarde: 200.000 Executiewaarde: 140.000 (grofweg, kan goed lager zijn) Hypotheekschuld: 150.000 Huidige restschuld bij gedwongen verkoop: 10.000 Heb je al aan de bank gevraagd of ze de overwaarde als onderpand accepteren? Je enige voordeel is dat er straks nog een pand tegenover staat, maar ook daarvoor geldt dat de opbrengst bij gedwongen verkoop lager is dan wat je er nu voor moet betalen. Verstrekt de verkoper de financiering voor de inventaris of moet dat ook bij de bank vandaan komen? Ik weet niet hoeveel je eigen vermogen (excl. overwaarde) is, maar ik vermoed dat het nodig zal zijn om nog ergens anders een (achtergestelde) financieringsbron aan te boren (family, friends,)

Kun je een linkje naar die sites hier plaatsen? Dan kunnen we even meekijken met wat je boekhouder bedoeld. Zonder vreemd vermogen heb je van de bank geen last, inderdaad. De balansverwerking is een technisch verhaal. De oudedagsreserve is in feite een potje, bestemd om te zorgen voor een fatsoenlijk pensioen. Het wordt daarom eigenlijk als een soort verplichting gezien: je moet er ooit nog iets mee doen. Feitelijk is er echter geen verplichting. Ter vergelijking: als je een BV hebt, kun je jezelf een pensioen toezeggen. Dan is er daadwerkelijk een verplichting om ooit tot uitkering over te gaan en moet je een voorziening opnemen. Bij een oudedagsreserve heb je geen verplichting, maar reserveer je een deel van de winst met het doel (maar niet de verplichting) daar ooit een echte oudedagsvoorziening van te maken. Dat maakt het lastig, want bedrijfseconomisch heb je niets om op te nemen (je hebt immers geen verplichting) - vandaar dat de balansverwerking in de fiscale wetgeving is opgenomen, anders zou het nergens terugkomen en de wetgever wilde het nu juist zichtbaar hebben. Vanuit dat oogpunt laat het zich nog het beste vergelijken met een verplichte reserve (bij een BV). Als een BV een verplichte reserve aan moet houden, die groter is dan het totale, eigen vermogen, dan worden de vrije reserves negatief. Je mag best een negatief vermogen hebben, dat is op zich geen probleem, zeker niet als het slechts om de balanspresentatie gaat. De balans kan inderdaad bestaan uit 0 activa en aan de andere kant bijv. -1000 ondernemingsvermogen en 1000 oudedagsreserve. Je mag dan niet aan de oudedagsreserve doteren (immers: -1000 + 1000 = 0, en dat is minder dan de oudedagsreserve van 1000), maar de oudedagsreserve hoeft niet per se vrij te vallen (daarvoor moet immers tevens sprake zijn van een van de eerder genoemde situaties).

Een café-restaurant van 200 m2 + terras met 100 zitplaatsen zonder personeel? De klanten tappen hun eigen bier als er wordt gekookt?

De cijfers! Een ondernemer die zijn zaak wil verkopen, maar geen cijfers wil overleggen? Ik zou hard weg rennen. Maar goed. Heb je al eens een dagje op het terras gezeten om te kijken wat er zoal binnen komt en hoeveel er verkocht wordt? Altijd handig, de cijfers lopen immers altijd achter de werkelijkheid aan. Nagaan wat je precies overneemt (met inachtneming van de wet- en regelgeving, want het zou zomaar meer kunnen zijn dan de verkoper aangeeft) en of je dat ook wilt hebben. Bedenk wat je met de zaak wilt gaan doen en hoe je je investering terug gaat verdienen (ondernemingsplan). Waarom ga je slagen?

Ik heb ook wel eens zo'n kaartje gehad, maar het betreffende poststuk heb ik nooit gezien. Zal wel zijn kwijtgeraakt in de post... Na 1 herinnering heb ik nooit meer iets gehoord. Maar goed, heb dus ook het poststuk niet ontvangen en ben nog steeds wel nieuwsgierig naar wat het was. Vroeger zaten die kaartjes aan het poststuk vastgeplakt, maar dat is kennelijk niet meer zo.

Het ziet er inderdaad niet helemaal lekker uit. Je kan vermogen niet 'half' als zakelijk aanmerken - als het ondernemingsvermogen is, dan is het geen box 3 vermogen, alleen al omdat de definitie van box-3-vermogen min of meer 'alles wat niet in een andere box valt' is. De rente zou dan dus in het resultaat verwerkt moeten worden en het vermogen niet in box 3. Of omgekeerd, afhankelijk van de vraag of het vermogen überhaupt als ondernemingsvermogen is aan te merken.

Als het op de balans staat, wordt het als ondernemingsvermogen aangemerkt. Alle inkomsten (de rente) daaruit worden als ondernemingswinst beschouwd en dus belast in box 1. Als dezelfde spaarrekening óók in box 3 wordt opgegeven, betaal je daar ook over de inkomsten (al wordt er niet naar de werkelijke inkomsten gekeken, maar worden die vastgesteld op basis van de hoogte van het vermogen). Maar ik verwacht dat de boekhouder wel het saldo op de balans verwerkt en niet de rente in de verlies- en winstrekening opgeeft. Dan wordt de rente dus niet meegenomen in de winst, alleen mag die boekhouder dan wel even komen uitleggen hoe hij de vermogensvergelijking sluitend krijgt. Of merkt hij 'gewoon' alles aan als privéstorting?

Voor het in stand houden van de oudedagsreserve is dat tegenwoordig op zichzelf geen probleem meer, alleen in combinatie met staking, 65+ of niet aan het urencriterium voldoen. Zolang er niets geks gebeurt, mag je dus gewoon een negatief ondernemingsvermogen hebben. Wel heb je richting bank wat uit te leggen en mag je dus niet doteren. Overigens (technisch detail) mag je uitgaan van het ondernemingsvermogen, vermeerderd met de oudedagsreserve. Dit omdat de fiscale reserves doorgaans niet tot het ondernemingsvermogen gerekend worden. Maar dat terzijde. En een boekhouder die vermogen én als ondernemingsvermogen én als box-3-vermogen aanmerkt, heeft wel het een en ander uit te leggen.

Payrolling, uitzendbureau, 0-urencontract, min-max-contract, prestatieloon (met inachtneming van minimum- c.q. CAO-loon)? Iemand die alleen voor jou werkt, zal niet snel een VAR-WUO krijgen. Bovendien loopt die meer risico en zal dus ook een hoger rendement willen. Qua kosten kan dat dus nog wel eens tegenvallen.

De aandeelhouder is niet hoofdelijk aansprakelijk. Je houdt gewoon de aandelen, maar mogelijk is er een aanbiedingsplicht overeengekomen bij ontslag als bestuurder. Dat betekent dat je je aandelen aan de overige aandeelhouders moet aanbieden en zij de gelegenheid krijgen jouw aandelen te kopen. Sla de statuten en de eventuele aandeelhoudersovereenkomst er eens op na.

Heb je met de zorginstelling concreet afgesproken dat hij vanuit de zorginstelling voor 19 uur bij jullie wordt gedetacheerd, en dat je hem via het uitzendbureau voor 21 uur inhuurt? Dan zal de zorginstelling moeten zorgen dat hij bij die zorginstelling (al dan niet gedetacheerd bij iemand anders) de overige uren invult. Als je concreet op schrift zet dat je iemand voor 19 uur detacheert, kun je dat getal later niet 'zomaar' verhogen omdat hij toch voor meer uur in dienst blijkt te zijn bij de detacheerder. Dat is een probleem voor de detacheerder, niet voor de opdrachtgever. Tenzij er natuurlijk andere afspraken gemaakt zijn.

Hou er ook rekening mee dat je met 20% van de aandelen, terwijl de andere 2 ieder 40% hebben, je (ook) gewoon werknemer bent. Je kunt ontslagen worden als bestuurder, maar dat betekent niet onmiddellijk dat ook de dienstbetrekking eindigt. Hoewel het makkelijker is om de arbeidsovereenkomst van een statutair bestuurder/werknemer te ontbinden dan van een gewone werknemer, geldt bijvoorbeeld wel een opzegverbod bij ziekte en arbeidsongeschiktheid. En je bent verzekerd voor de werknemersverzekeringen Je moet de functie als statutair bestuurder en de arbeidsovereenkomst dus loskoppelen en opletten dat je niet je WW en/of WIA rechten weggooit als dat niet nodig is.

Er hoeft niet per se iets tegenover de FOR te staan, als er geen bedrijfsmiddelen zijn, wordt het ondernemingvermogen negatief. Dat staat natuurlijk wel apart en het heeft ook gevolgen voor bijvoorbeeld de verdere FOR-opbouw. Het kan daarom verstandig zijn om voldoende activa aan te houden ter dekking van de FOR-verplichting. Echter, de FOR-verplichting is een lange termijn-verplichting, wat betekent dat het niet noodzakelijk is om daar direct liquide middelen tegenover te zetten. Dat maakt dat het kan zijn dat bepaalde liquide middelen moeten worden aangemerkt als niet-tijdelijke overtollige liquide middelen. Die mogen fiscaal niet tot het ondernemingsvermogen worden gerekend. Zomaar geld ter dekking van de FOR-verplichting aanhouden kan dus niet. Het vaststellen of liquide middelen overtollig zijn en, zoja, of dit tijdelijk of niet-tijdelijk is, is geen gemakkelijke taak. Er zijn geen harde richtlijnen voor en de inspecteur mag slechts beperkt toetsen (hij is immers niet de ondernemer en het is de ondernemer die een inschatting moet maken hoeveel geld hij nodig heeft). Pas wanneer het niet meer redelijk is, kan de inspecteur ingrijpen. Van oorsprong is de FOR bedoeld voor ondernemers die niet voldoende liquide middelen hebben om lijfrentepremies mee te betalen, omdat het vermogen 'vast' zit in de onderneming. Ondernemers die weinig activa nodig hebben, hebben geen behoefte aan een dergelijke faciliteit, omdat zij wel die lijfrentepremies kunnen betalen en bij het liquideren van de onderneming juist geen enorme zak met geld zullen krijgen (eventuele goodwill uitgezonderd) om 'ineens' mee te betalen.

Kennelijk is jullie niet goed uitgelegd wat het doel van de Nederlandse bestuurder is (en dat de belangrijke beslissingen ook in Nederland genomen zouden moeten worden), maar op zich zou niet zoveel meer uit moeten maken. Mogelijk is een zetelverplaatsing juist gunstig, maar daarvoor moet wel naar de Franse gevolgen worden gekeken. Een fiscalist lijkt me daarvoor meer aangewezen dan een accountant, op zich is het wel prettig als hij zowel de Nederlandse als de Franse situatie kan beoordelen. Het zwaartepunt lijkt me echter vooralsnog de Franse gevolgen - en dus de vraag welke structuur vanuit Frans oogpunt wenselijk is. Dat kan ik niet beoordelen.

Als een betaling duidelijk op een bepaalde maand ziet, kun je die inderdaad niet op een andere maand afboeken. Stel dat een klant moeite heeft met een bepaalde factuur en die betwist. Als je dan een andere betaling op die factuur afboekt, en (veel) later nog eens gaat aanmanen op de factuur die de klant betaald denkt te hebben, ontstaat er een probleem. Stel de verjaringstermijn voor de betwiste factuur is verlopen, en de verjaringstermijn voor de niet-betwiste factuur is nog niet verlopen. Dan zou je dus naar de rechter kunnen om betaling van die laatste factuur af te dwingen (een factuur waarmee de klant het op zich mee eens is), terwijl de vordering die je eigenlijk zou moeten incasseren al verjaard is. Daar zal een rechter niet mee akkoord gaan, die zal aannemen dat de betaling ziet op de factuur die bij de betaling is vermeld. In die zin heeft de klant dus gelijk - zij het dat het geen probleem zal geven als de klant uiteindelijk beide facturen betaalt.

Gedurende het jaar krijg je (althans, veel ondernemers) een voorlopige aanslag, gebaseerd op een schatting. Na afloop van het jaar doe je aangifte. Als het belastbaar inkomen lager is dan in eerste instantie geschat, krijg je dus geld terug. Dat zegt op zich niets over winst of verlies. Maar, zoals Joost al aangaf, is de IB een privé-aangelegenheid. Zowel de betalingen als de teruggave boek je niet in de onderneming. Gebruik je het geld binnen de onderneming, dan boek je dat als privéstorting.

Tja, de rechter denkt daar toch echt anders over: Overigens, ook als de klant besluit om tijdens de proefrit boodschappen te gaan doen, heeft de handelaar een probleem. Als je die uitspraak wat te oud vindt: deze is wat recenter.

Vanwaar de Nederlandse bestuurder? Doorgaans wordt bij een personal holding slechts een Nederlandse bestuurder aangesteld omdat het de bedoeling is de vennootschap in Nederland te houden en niet de feitelijke leiding te verplaatsen. Als de holding als inwoner van Frankrijk wordt aangemerkt, betreft het een Franse, binnenlandse aangelegenheid en komt Nederland er verder op zich niet aan te pas.

Er bestaat een verschil in de definities van "eigen terrein" en "grond in eigendom". Je kunt namelijk (als particulier, waaronder ook ondernemers vallen) eigenaar zijn van de openbare weg. Het is daarvoor al voldoende alsof het eruit ziet alsof het bestemd is voor algemeen gebruik. Neem bijvoorbeeld een parkeerterrein bij een winkel. De winkel (of de verhuurder) kan eigenaar zijn van dat parkeerterrein, maar als het niet is afgesloten door middel van een hek, slagboom of duidelijke vermelding (bijvoorbeeld 'eigen terrein, alleen parkeren voor cliënten'), is het toch openbare weg. Als dat het parkeerterrein van een autohandelaar is, kan hij dus toch een probleem hebben als hij zijn bedrijfsvoorraad daar neer zet.

Met een kleine toevoeging: ook al staat de auto op eigen terrein, als dat er uit ziet en/of gebruikt wordt als openbare weg, kun je er maar beter ook niet komen zonder die groene platen. Daar gaan diverse autobedrijven de mist mee in. Onder omstandigheden kun je er nog mee weg komen (bijvoorbeeld die handelaar die geen ruimte had om op (als zodanig herkenbaar) eigen terrein te manoevreren en daarom even een paar auto's een paar minuten lang op de openbare weg zette, de rechter vond het net iets te ver gaan om de aanslag en boete tegen de beste man te handhaven), maar zo'n procedure is niet bepaald goedkoop en van de kostenvergoeding kun je ongeveer net die hamburger betalen.

Eerste stap is vaststellen welke structuur gewenst is, op basis van Frans recht. Vervolgens kan worden beoordeeld hoe die structuur bereikt kan worden. Vanuit Nederlands perspectief wordt doorgaans een holdingstructuur geadviseerd, maar dat kan in Frankrijk natuurlijk anders zijn. Als de conclusie daarvan is dat de BV geliquideerd moet worden, dan wordt de feitelijke situatie van belang. Waar is de BV gevestigd? Bevindt de feitelijke leiding zich in Nederland of in Frankrijk? Voorafgaand kopen van de aandelen is (vanuit Nederlands perspectief) niet nodig. Of nu de aandelen als liquidatieuitkering worden ontvangen, of het geld dat daarvoor wordt betaald, de behandeling is op zich hetzelfde. Maar ook dat kan ik Frankrijk natuurlijk anders zijn. Als de holding in Nederland is gevestigd, dan zijn dividenden op grond van het belastingverdrag aan 15% Nederlandse dividendbelasting onderworpen. Advies: raadpleeg in ieder geval een Franse adviseur, want het is zeer goed mogelijk dat er ook Franse gevolgen zijn.

Wat verstandig is, is moeilijk te zeggen. Deels een kwestie van rekenen, en deels een kwestie van keuzes maken. De BV heeft in 2011 een woning gekocht, dus heb je voor de overdrachtsbelasting in ieder geval 12 maanden om door te verkopen (in plaats van de gebruikelijke 6). Welliswaar is de huur belast bij de BV, maar daar staat tegenover dat de kosten (incl. financiering) aftrekbaar zijn. In box 3 is de woning belast, maar als je de woning van de BV koopt, verandert er op zich natuurlijk weinig aan je box-3 vermogenspositie - wel heeft dan de BV geld of een vordering op jou en zal daar iets mee moeten/kunnen verdienen (wat dan weer belast is bij de BV). De overdracht zelf leidt uiteraard ook tot een boekresultaat - de woning is gerenoveerd en zal dus wellicht in waarde zijn gestegen. Je hebt wel wat marge om mee te spelen, maar niet oneindig. Wellicht zijn de verliezen hiermee weg te poetsen, maar daar is zo natuurlijk weinig zinnigs over te zeggen.

Het faillissement beëindigt de overeenkomst niet, tenzij dit daarin is opgenomen. De overeenkomst zal dus moeten worden beëindigt, waarbij zal moeten worden bedongen dat het relatiebeding komt te vervallen, wederom tenzij dit reeds in de overeenkomst is opgenomen. Als de curator geen belang hecht aan het relatiebeding, zal hij daar mee akkoord gaan. Theoretisch kun je, zolang de overeenkomst niet is opgezegd (al dan niet doordat dit in de overeenkomst is vastgelegd), nog steeds doorgaan met de werkzaamheden en daar een factuur voor sturen. Kans is natuurlijk klein dat je daar nog iets op betaald zult krijgen, maar als een doorstart wordt overwogen, kan ik me voorstellen dat de curator liever heeft dat er gewoon doorgewerkt wordt. Als de werkzaamheden stoppen, neemt de kans op een doorstart doorgaans erg snel af.

Ik kom er niet helemaal uit wat nu het probleem is, maar kennelijk vindt de multinational dat jullie (door de managementfee) teveel verdienen en moeten jullie daarom terug naar een VOF - dan krijg je dus alleen geld als er ook winst is gemaakt en zou je er dus mogelijk gigantisch op achteruit gaan (terwijl je wel ineens volledig, persoonlijk aansprakelijk wordt voor alle schulden en risico's). Als dat zo is, zou ik me nog even achter mijn oren krabben. Maar als gezegd, het verhaal is me wat onduidelijk.