Henk de Greef

Dit is de meest surrealistische paragraaf die ik hier in tijden gelezen heb, en jou volledig onwaardig. Het kan iedereen overkomen dat je 's avonds laat met een paar biertjes achter de kiezen eens flink los gaat, maar zo straf heb ik het nog nooit weten te presteren (voor zover ik me kan herinneren, natuurlijk). Dat heb jij toch nodig ;)

En met deze opmerking zijn we eindelijk bij de vraag die ik al eerder stelde. Innovatieve ondernemers zijn in mijn beleving in grote mate vergelijkbaar aan kunstenaars. Deze lieden aan de markt overlaten betekent in veel gevallen dat ze niet van de grond komen omdat hun idee niet wordt begrepen (te nieuw, groot, klein, gebrek aan ervaring (sik: ???). Moeten we dan zeggen dat het slechte ondernemers zijn en dat ze maar iets moeten gaan doen wat de markt wel vreet?? Henk de Greef

??? ??? ??? ??? Laat ik nogmaals benadrukken dat ik vind dat kunst niets met economie te maken heeft. Economie, vrije markt, en marktwerking zijn van die begrippen die graag gebezigd worden door marktfundamentalisten die denken dat de markt alles kan oplossen (en niet meer willen meebetalen aan iets waar ze de waarde niet van zien). Dat is dus niet zo, helaas. Schrijnende voorbeelden hebben we al gezien in het ov, de post en niet te vergeten de zorg. Heeft u in de gaten dat de premies weer stijgen?? En, is de zorg erop vooruit gegaan?? Vergeet even niet de banken, die zoveel vrijheid genoten, dat niemand meer wist waar het geld was of waar het vandaan kwam. Vreemd dat dit model dan wel weer de voorkeur geniet voor kunst. Hoe zit het trouwens met sport?? Moeten we de subsidie aan de lokale voetbalvelden ook maar schrappen?? Ik voetbal niet hoor, maar ik moet wel meebetalen. En de bibliotheek? Er is toch geen hond meer die nog boeken leest? Maargoed, als we dan toch bezig zijn, dan heb ik nog een aardig voorstel: Laten we de overheid privatiseren. Politici moeten voortaan hun beloning uit de markt halen. Stemmen doen we dan met euros, de rijkste politicus wordt Minister President. Politici die niet hun eigen broek kunnen ophouden moeten maar plantsoenen gaan schoffelen, want klaarblijkelijk zijn ze dan voor het vak niet geschikt. Bovendien moeten alle overheidsgebouwen worden betaald door de mensen die erin werken. Omzet maken en toegevoegde waarde leveren, dat is het credo van nu. Dat is in het bedrijfsleven ook gebruikelijk en als dat niet kan, dan vinden we er wel een andere bestemming voor, die meer oplevert. Gaan ze maar vanaf de zolderkamer hun werk doen, dat moeten wij toch ook? Niks mis mee. Ik vind overigens een privaat leger ook een interessante gedachte. Aardig verdienmodel ook. De toegevoegde waarde zit namelijk in de gouden tanden die je uit de bek van de vijand kan rukken en natuurlijk wat de vijand bij zich draagt. Kost wel een beetje munitie, maarja goud heeft meer waarde dan lood, toch? Verder kan je natuurlijk weer ouderwets landjepik gaan doen. Laten we beginnen met de belgen, daar is het politiek toch al een zooitje, dus die zullen zich nauwelijks verweren. Ze dragen ook veel gouden tanden. Bovendien moet er voor die vredesmissies natuurlijk wel flink worden betaald, want voor niets gaat de zon op en kan de markt niet werken, toch? Waarom ik dit schrijf? Wel, omdat het vechten tegen het idee van Adam Smith, vrijwel een onmogelijke zaak aan het worden is. We vinden het gewoon een heel goed idee en blijven erop terug komen zodra er zich een vraagstuk voordoet waarbij "de kosten" een rol spelen. Zelfs als we weten dat het niet werkt, gaan we er gewoon mee door. Verslaafd aan de markt??

Bij mijn weten zijn de groten van vroeger, zoals bv Rembrandt en Nietsche bij leven niet echt gewaardeerd. Rembrandt was wat je noemt een broodschilder, die leefde van portretteren en bovendien ook nog failliet ging. Nietsche was een zeer eenzame man die uiteindelijk in een inrichting is gestorven. Nu, 200 jaar later waaderen we hun werken beter. Het enige wat hieruit af te leiden valt is dat kunst niet vooraf te herkennen is. Tussen kunst en hobby zit maar een dunne scheidslijn, als die er al is. Zelf denk ik dat kunst voortkomt uit passie, interesse en dus hobby. Kunst ontstaat mijns inziens vanuit een bijzondere aanleg van mensen om iets vorm te geven. Deze aanleg openbaart zich vaak al in een heel vroegtijdig stadium en kan indien hij gekoesterd wordt uitgroeien tot een bijzondere prestatie. Het aardige is dat het andersom niet werkt. je kan namelijk niet bedenken om kunstenaar te worden in iets wat je nog niet eerder hebt gedaan of geen natuurlijke aanleg voor hebt. Het kan natuurlijk wel, maar de slaagkans is dan wel gering. Het vercommercialiseren van kunst zou de dood in de pot zijn. Simpel omdat kunst dan net zoiets wordt als de commerciële omroep met als laatste topper "oh oh Gerso...". Dat is waar het volk om vraagt en dat is een hit. Wie zit er te wachten op de volgende Jan Smit? Nou, iedereen. Aan de andere kant is het subsidiëren van kunst een vrijwel ondoenlijke zaak, want je kan niet weten wat kunst is. De artistieke levenshouding is wel te herkennen, maar of daar cultuurgoed vanaf komt blijft vooralsnog een vraag en enkel de levenshouding facilliteren lijkt mij aan het geheel van cultuurgoed geen bijdrage te leveren. Dus kampen we nog steeds met hetzelfde dilemma als honderden jaren geleden en zullen artistiekelingen op de een of andere manier in hun levensbehoefte moeten voorzien en daarnaast hun kunst bedrijven (heb het niet over de wwik - 70% van bijstand). Velen zijn daar overigens uitermate succesvol in en putten juist uit die dagelijkse verplichting hun inspiratie. Wat mij dan verbaasd is dat we op een forum voor innovatief ondernemerschap, dat in mijn beleving nauwe raakvlakken heeft met kunst in de zin van vernieuwen en verbeteren, niet veel verder komen dan de vraag of je dit moet subsidiëren. Dezelfde vraag zou je ook kunnen stellen over innovatieve ondernemers, toch? Henk de Greef

Nederland heeft ook een business angels network. Denk aan NeBIB, TiNN, Meesters van de toekomst en nog een aantal. Hier op het forum zitten er ook een paar... Vervolgens zijn er zo'n 5 criteria waar je aan moet voldoen: 1. Goede ondernemer 2. Goede ondernemer 3. Goede ondernemer 4. Goede ondernemer 5. Goed plan, met groeipotentieel en redelijke verwachting dat het haalbaar is. Zodra er iets tussen zit waarvan een investeerder denkt dat het niet helemaal juist is ingeschat of erger nog niet reëel is, haakt hij af. Ook ballast, uit een verleden of nog aanwezig is een enorm "No GO" signaal. Lees vooral de topics over investeren, die hier op het forum al uitgebreid aan de orde zijn geweest eens goed door. Ties heeft er zelfs meerdere artikelen over geschreven. (zoeken op "investeerders ties"). Dan heb ik nog de gids startkapitaal in de aanbieding. Voldoende om je voor te bereiden. Groet, Henk

Misschien ook even toetsen of deze partij de btw wel afdraagt, ofwel of het een geldig btw nummer betreft in Belgie. Je zal niet de eerste zijn die "slachtoffer" wordt van btw fraude. Henk

Risicokapitaal bij het MKB om de terughoudendheid van banken op te lossen. Persoonlijk denk ik dat er buiten de vier grootbanken en de mkb ondernemers zelf, maar weinig mensen zijn die echt weten hoe het werkt in het (klein) mkb en zelfs daar mankeert er nog wel eens iets aan. Inderdaad wordt een zeer aanzienlijk deel van de financieringsbehoefte gewoon door de bank ingevuld. Zij monitoren - ook al is het maar mondjesmaat en veel te weinig om tijdig te kunnen helpen - deze financieringen. Zet daar de droeve cijfers van bijvoorbeeld Graydon en Dun & Bradstreet, maar ook KvK naast en je weet ongeveer wat je risico profiel is : Groot. ---- Waarom? Wel, heel simpel, we hebben het hier niet over doorgewinterde financieel experts, maar over mensen die iets (echts met handen en voeten) doen en daarbij administratie voeren omdat het moet van de bank en de belastingdienst. Niet om een mooie jaarrekening te presenteren, die mogelijk weer nieuwe aandeelhouders trekt. Het is een kompleet andere wereld dan die van het grootbedrijf. Het is daarom volstrekt zinloos om te denken dat deze mensen gebaat zijn bij een betere financiering, -- lees met betere cijfers, waar de bank meer in gelooft -- want dat is slechts een vertekening van het werkelijke beeld en zal het risicoprofiel alleen maar doen stijgen. Het ziet er leuk uit (en het is lastig om niet populair te doen bij een populair voostel), in eerste instantie, want we denken vaak dat er weinig wordt ondernomen omdat de bank niet meedoet, maar zo is het niet. De bank doet niet mee om twee redenen. Of ze snappen het niet en dan kan je je afvragen aan wie dat ligt, of ze snappen het wel, maar het is geen goed plan. Mijns inziens is het MKB meer gebaat bij een beweging in de andere richting. Dus niet de oplossing die financials bedenken, maar de oplossing die ondernemers bedenken. De bank moet weer terug naar partnership. Dat is een lastig woord voor "Ja jongen (of meisje), dat is een goed plan, wat kunnen wij voor je doen om dit tot een succes te brengen?" Weg met de prestatie-indicatoren, kentallen en dies wat meer zij, en terug met mensen met een visie op ondernemen (en markten en hun (on)mogelijkheden). Het aardige is dat je de grootbanken ziet worstelen met deze vraag, want bij iedere nieuwe lichting (goedkope) jonge accountmanagers -- die dus voortkomt uit de gedachte dat het enkel een financieel vraagstuk betreft en best wat goedkoper kan --- zie je direct de terugval en moet er dus weer nieuwe aandacht worden gevestigd op het MKB. Hierdoor verschuift de "beste" bank nog wel eens tussen de vier groten. Helaas moet ik met Nils een groot stuk meegaan. Hij gebruikt er andere woorden voor, maar bedoelt grotendeels hetzelfde. Het is de weerbarstige werkelijkheid, die zich niet laat vangen in een excell sheet, waardoor financials er naarmate je meer bij de werkvloer komt er vaker naast zitten. Ze komen daar ook nooit ;D Henk de Greef

Afscheid van een kennis.... Bewust open ik mijn post op deze wijze. Ook ik kende Fred zowel persoonlijk als via HL. Vandaag heb ik de afscheidsdienst meegemaakt en het bleek dat Fred vele mensen kende. Hij had een rijke sociale omgeving en kreeg een zeer druk bezocht afscheid. Toch was het dubbel en zuur. Fred was een aangenaam persoon in de omgang, dat zondermeer, maar onder de schil aan de buitenkant, zat een andere Fred. Een Fred die wij allemaal niet hebben gekend of gezien. Fred was, ook al lijkt het anders, erg op zichzelf aangewezen en alleen. Achteraf denk ik dan dat als ik mogelijk door de schil heen had geprikt ik een iets andere wending aan de geschiedenis had kunnen geven. Maar ook ik heb de tijd en aandacht niet geïnvesteerd, zodat ik nu achterblijf met een voldongen feit. Te laat om nog iets te kunnen doen. Spijtig, maar waar. De mensen die ik sprak waren allemaal verbijsterd vanwege het verlies. Niemand heeft het zien aankomen, maar achteraf begrijpen we het wel. Ik heb er veel over nagedacht, en kom ook niet veel verder dan dat ik het wel begrijp, maar dat ik niet het tij heb kunnen keren. Zo zag ik meerdere mensen en sprekers op de dienst, allemaal even machteloos toekijken en zich afvragen wat er mis was gegaan. Mooie woorden achteraf, die waarschijnlijk bij leven het verschil hadden gemaakt, helaas, te laat. Fred,, kennis, we zijn nooit veel verder gekomen dan dat. Wellicht was dat het probleem en heb ik dat niet gezien. Ik had graag de geschiedenis willen veranderen en je bij ons willen houden, maar het heeft niet zo mogen wezen. Je hebt met je afscheid een statement gemaakt dat ik niet snel zal vergeten. Het is de harde wereld waarin velen van ons zich goed kunnen handhaven, maar enkelen achterblijven met een verlaten gevoel. Het idee dat je alles alleen kan doen en oplossen lijdt soms tot geen uitweg, zoals bij jou. Je hebt vele mensen geholpen, maar je eigen sores was net iets te groot om aan te pakken. Je sprak er ook nooit over, helaas. Fred, ik hoop dat je de verdiende rust hebt gevonden en dat je weet dat het niet allemaal voor niets is geweest, want ik heb zelden zoveel mooie woorden bij een afscheid gehoord. Henk de Greef

Tja, het is wel stoer om in deze tijd van economische teruggang te roepen dat 10% groei toch wel het minimum is. De huidige realiteit is echter dat veel mkb bedrijven met weinig vlees op de botten bij een omzetdaling van 10-30 % plotseling de huur of het personeel niet meer kunnen betalen. Ik vraag me af hoe die ondernemers deze column ervaren en of ze na het lezen daarvan Tim gaan bellen voor een gedegen advies. Dit neemt niet weg dat het verhaal wel grotendeels klopt, maar of dat een probleem vormt en of de economie gered gaat worden door startups, daar wil ik nog wel eens een boompje over opzetten.

Ik denk door af te stappen van het paternalistische idee dat "burgers" geholpen moeten worden. Hierdoor ontstaat juist aan de ene zijde een kudde hele afhankelijke mensen, die het aan de andere kant niet kunnen waarderen als iemand het wel zelfstandig kan en doet. Het helpen, zoals al meerdere malen in deze draad is geroepen, heeft helemaal geen zin en sorteert mijns inziens juist dit averechts effect. Dat is jammer voor de mensen die van helpen hun beroep hebben gemaakt, maar het is niet anders. (denk ik) Als het waar is dat de "echte" innovaties grotendeels zijn voortgekomen uit eigen werk en financiering, is dat voor mij teken goenoeg om aan te nemen dat de capaciteit er wel is. Geef ruim baan aan die creatievelingen en stop met hun tijd te verspillen aan adviseurs, ambtenaren, consultants en bestuurders die nauwelijks weten waar het over gaat, maar wel de context scheppen waarin één en ander plaats zou moeten vinden. Opheffen die handel en het geld dat overblijft direct terug investeren in goede ondernemers met een stevig verhaal. (zie SMILE) Zo krijg je een andere vorm van selectie, die niet meer afhankelijk is van hoe goed je subsidieaanvaragen en ondernemingsplannen (met allerhande opgepoetste resultaten) kan schrijven, maar meer afhankelijk is van hoe goed je kan ondernemen. Tevens schakel je een grote groep subsidieadviseurs uit, die al snel een flink percentage van de middelen soeperen, voordat er iets gedaan is. Dit mes snijdt aan alle kanten, maar vraagt om een verandering van het basisidee. Helpen is niet in alle gevallen nobel en aardig, en zelfstandig zijn (het op eigen kracht kunnen) is stoer. Wellicht moet een groot aantal van de helpers zich stevig gaan afvragen wat de hulpvraag nu eigenlijk is en wie ze daarmee helpen. Het klinkt alsof het nog ver van ons verwijderd is, maar ik zie de verschuiving al plaatsvinden. De overheid ijlt wat dat aangaat altijd na, maar de tijd komt dat ook Den Haag tot de ontdekking komt dat de "nieuwe" burger wel zelfstandig kan nadenken, met name over wat goed voor hem en zijn zaak is. Henk

Ja Peter, Willem Vermeend, een oud politicus schreef de WIJ economie in 2009. Hierin reikt hij een groot aantal aanbevelingen aan, die kunnen leiden tot een complete vernieuwing van de economie. In het kort komt het erop neer dat er een kleine overheid zou moeten zijn die op adequate wijze kan ingrijpen waar het fout dreigt te gaan. Nu hebben we een grote overheid, die met haar handen en voeten gebonden is aan de grote machtshebbers en dus niet ingrijpt als deze vrienden over de schreef gaan. Zo komt het voor dat we ineens miljarden steun moeten verlenen aan grootbanken omdat de belhamels niet goed op hun zakgeld hebben gepast. Kortom waar de overheid zou moeten zijn is ze niet en waar we haar kunnen missen, ja, je raadt het al, is ze wel. We zijn gelukkig niet de enige met dit probleem, want deze vorm van besturen is grotendeels overgenomen van de engelsen en de amerikanen. Die kanpen met dezelfde zoniet grotere problemen dan wij. Gelukkig voor ons zijn de duitsers en de fransen iets anders ingesteld en ziet het ernaar uit dat zij de komende periode in europa de dienst gaan uitmaken. In Amerika zwaait nu Obama de scepter en ook daar komt een ander dan het oude vertrouwde geluid uit. Ook dat geeft een gezonde voedingsbodem om dit bestuur eens flink tegen het licht te houden. Weg met programma's en regelingen die bedacht zijn door een horde ambtenaren, adviseursen politici en terug met het gezonde verstand. Als het een goed verhaal is, is het een goed verhaal, ook al past het even niet in de regeling of de doelstellingen. Misschien moeten we dan juist de doelstellingen aanpassen...... Henk

Nils, dat is precies wat "het systeem" graag wil. Zo kan het eigen selectie mechanisme bepalen welke kritiek gehoord wordt en welke niet. Dat werkt ook deze gelaten houding weer in de hand (want je wordt toch niet gehoord), zodat er een zichzelf versterkend mechanisme ontstaat. Als we echt iets willen, moeten we iets doen en anders gewoon ophouden, want dan willen we het niet echt. Enne oplossen moeten we het wel zelf, want daar begint ondernemerschap, toch? Wat was het probleem ook alweer?? Henk

De aansluiting van overheid naar mkb, zzp of innovatieve ondernemer is zeer moeilijk te maken. Gewoon vanwege het feit dat ze elkaars taal niet spreken en begrijpen. Hoe innovatiever het plan, des te minder een manager of bestuurder er mee kan. Hoe ga je dan een innovatief plan beoordelen dat financiering behoeft? In die tegenstelling zijn wel openingen te vinden, maar die worden niet gedoceerd aan de bekende management opleidingen en al helemaal niet gestimuleerd in de gevestigde grote organisaties. De plannen zijn niet S.M.A.R.T., want het gaat over dingen die nog niet eerder gedaan zijn, waarvan we bovendien niet weten hoe het publiek het zal oppakken. Een manager die is getraind om ervoor te zorgen dat hij een vooraf bekende uitkomst (lees rendement) zal weten te behalen, zal zo'n plan per definitie afkeuren omdat het niet in een excell sheet is te vatten en dus niet is te verantwoorden aan zijn baas, bestuurder, opdrachtgever of aandeelhouder. Zelfs de instellingen die rekening houden met het feit dat maar één van de tien investeringen daadwerkelijk winst zal gaan opleveren en het dus goed moet maken voor de andere negen, komen niet ver. Ook zij zitten vast in de rekenmodellen, die alleen opgaan bij gevestigde bedrijven. Vraag het maar eens na bij bijvoorbeeld TechnoPartner, hoe de verhoudingen liggen in de subsidies aan grote en kleine bedrijven. Wat we nodig hebben is een andere kijk op nieuw ondernemerschap. De SMART filosofie in de wilgen hangen en hiervoor in de plaats de SMILE filosofie stellen. Ik heb hem niet van mijzelf, maar van Jaap Peters, o.a. bekend van de intensieve menshouderij. S.M.I.L.E. Story: zit er een verhaal achter of zijn het losse flodders. Echte verhalen ordenen de chaos! Mission driven: gaat het ergens over of ben je alleen met je eigen subsysteem bezig? Intelligence: is er nagedacht over de vraag achter de vraag of ga je alleen voor de korte termijn winst? Love: zonder liefde voor het vak lukt het niet, alleen een voorliefde voor geld is echt niet genoeg. Empowered: Levert het ons energie op of kost het alleen maar een berg energie? We zien bij deze criteria dat een initiatief als het IP afgeschoten zou worden op het feit dat het gaat over het eigen subsysteem, maar dat een innovatieveling met een vervangende vorm van energie zeer goede kansen zou maken. Morgen mee beginnen, het werkt echt en is een heel goed weerwoord aan mensen die altijd blijven vragen of je het even concreet wilt maken. Veel succes! Henk de Greef

Het innovatieplatform was een prachtige manifestatie van de "oude" economie in nieuwe zakken. Vertegenwoordigers van het old-boys network, aangevuld met politici en enkele andere zwaargewichten dachten door heel hard Innovatie te roepen, dat ook te bewerkstelligen. Nu weten we gelukkig beter. Zelfs de "oude" aanhangers van het marktdenken, noem ze maar de neo-liberalen, beginnen aan hun geloof te twijfelen. De huidige kredietcrisis, die ook een gevolg is van hetzelfde dogmatische geloof in de vrije markt in combinatie met denken in machtsposities, blijkt een goede katalysator te zijn voor de omslag naar nieuwe vormen van denken. De nieuwe generatie (twitterende tieners, twintigers, dertigers en een enkele naijlende veertiger ;D) geeft helemaal niets meer om de oude iconen van de economie. Grote namen zeggen hen weinig meer. Voor hen is het belangrijker om een groot sociaal netwerk te ontwikkelen, dat zich zowel in de digitale als in de niet virtuele wereld ontwikkelt. Kennissen is macht, is het nieuwe geloof en daar voel ik heel veel voor. Terecht haalt Nils zijn evenement Holland Innovation aan. Daar zaten veel van de nieuwe elementen in, die innovatie bevorderen. Helaas is ook dit vooruitstrevende denken gestrand op de nog steeds veel te grote geldingsdrang van de gevestigde orde. Deze gevestigde orde zal hoe dan ook haar positie verdedigen, want voor haar geldt dat die positie het bestaansrecht is. Nederland Innovatief moest er komen, want het IP moest toch iets doen om te laten zien dat ze bestond. Maakt niet uit wat je daarmee vernietigt, want het doel heiligt de middelen. We zijn nu zover dat beide initiatieven niet meer bestaan. Nieuw ondernemerschap is iets anders dan een grote organisatie besturen. Zo is besturen iets anders dan managen en is ondernemen weer een heel ander vak. De dood in de pot is dan ook om bestuurders of managers iets te laten bedenken wat ondernemerschap zou moeten bevorderen. Dat is bijna net zo dom als aan een kalkoen vragen wat hij met kerst wil eten. Ze zitten er namelijk in voor hun eigen belang en niet voor dat van de ondernemer. Zelden heb ik me zo stellig laten horen op dit forum, ook omdat ik weet dat EZ meeleest, maar het wordt tijd dat het roer echt om gaat (en niet alleen op het gebied van ondernemerschap). Deze (goede sier) projecten moeten gewoon verboden worden, tenzij het geld dat er aan gespendeerd wordt direct, zonder tussenkomst van instanties en/of adviseurs, naar ondernemers gaat die er mooie dingen mee kunnen doen. Power to the people! Nou, dat waren mijn 2 centen die ik over heb voor een IP. Henk de Greef

Hierbij een paar uitspraken die mij wel bezig hebben gehouden: Paul Fentener van Vlissingen : Ondernemers zijn ezels (hele boekje is autobiografisch erg boeiend) Martijn van Oorschot : Er zijn in dit land maar 50 goede adviseurs en daar hoor jij niet bij. Kyrill Gooseff : De context maak je zelf (Wat je ziet van de omgeving is altijd je eigen interpretatie) Alexander Maas : 2 keer zo groot is niet 2 keer zo goed Jaap Peters: De vergelijking is niet altijd omkeerbaar. Voorts vind ik alle gesprekken met mensen boeiend, alleen al omdat ze toch altijd weer door een andere bril naar hetzelfde kijken. Van ieder gesprek steek ik dus een beetje op van de oneindige hoeveelheid manieren om iets te bekijken. Dat klinkt zweverig, maar is het zeker niet. Het gaat namelijk over de waarheid en die is (vaak te) hard. Henk de Greef

Mijn ervaring is dat als je twee keer roept dat je alle plaatsingen en dergelijke prima vindt maar dat je daar beslist niet voor wilt betalen is erg goed. Veelal wordt de dame of heer aan de andere zijde boos en kan ik met een gerust hart ophangen. je wordt dan ook vanzelf uit de database verwijderd. Henk

Hi Rochelle, Het is nog niet genoemd, maar wellicht loop je vast op de vaste verkoopprijzen van je leverancier. Een "normale" winkel staat voor grote verkoopkosten, dus zijn grote marges noordzakelijk. Een webwinkel staat voor veel minder kosten en kan dus op prijs concurreren (consument verwacht dat min of meer ook). Als dat niet mag van de leverancier, vanwege zijn dealerstrategie of iets dergelijks, heb je een dilemma. Bovendien is het lastig omdat je nog helemaal geen verkopen hebt en de grotere marge dus meer dan welkom is.... Mijn idee zou zijn om er een concurrerend (populair ding, dat bezoekers trekt) produkt bij te nemen en testen of dat wel verkoopt. Dit gaat natuurlijk ten koste van je dure produkt, maargoed slechter dan bar weinig kan het niet worden, toch? Nog een tip van heel andere aard: HL is beslist niet anoniem en alles wat hier geschreven wordt is heel goed terug te vinden op het net. Een potentiële koper die googelt om te weten te komen wie je bent, zou maarzo deze hele draad kunnen lezen. ;) Succes! Henk de Greef.

Hi Joke, Je krijgt zo heel wat goede tips mee. De tip van Frans om een klankbord te zoeken buiten de onderneming is wellicht een goede aanrader. Je krijgt een visie van buitenaf en je haalt de steun en toeverlaat die je mist in je partner eruit. Het hoeft niet eens een prof te zijn, maar meer iemand die begrijpt wat je beweegt en daar iets tegenover kan zetten. De finaciele verdeling zou ik sterk tegen het licht houden. Het gaat niet alleen om declarabele uren, die zorgen wel voor de omzet, maar om ze te kunnen maken zijn de andere uren ook nodig. Zeker als het bedrijf groeit met personeel wordt het van belang om daar een verdeling in te maken. Voorts zou ik kijken welke administratieve taken ook bij het personeel neergelegd kunnen worden. ik stel me zo voor dat als je alles naar je toetrekt, er voor jou geen tijd meer over blijft om met je vak bezig te zijn (lees ook zelf declarabele uren te maken). Succes! Henk de Greef

Uit het boek van Willem Vermeend "De Wij Economie" Belasting op arbeid (dus ook ondernemen) omlaag. Belasting op consumptie (dus ook vervuiling) omhoog. Dit stimuleert een schoner milieu en arbeid. Bovendien kan er een grote vereenvoudiging plaatsvinden in het belastingstelsel, waardoor de kosten voor het innen van belasting ernstig worden gereduceerd. Tevens zorgt het voor een eerlijker verdeling van belastingdruk omdat je zelf bepaalt hoe (schoon) je consumeert. Ik kon me er wel aardig in vinden iig.. Henk

Beste Joke, Scheiden doet lijden, altijd........ Maar nu het lijkt er wel heel sterk op dat je besluit al vast staat. Mediation heeft dan geen zin meer, want de standpunten liggen zover uit elkaar dat er weinig te onderhandelen cq bemiddelen valt. Dat heb je al gemerkt aan de reactie van je partner op het mediation-voorstel. De juridische route is er een die veel geld en frustratie kost en waar waarschijnlijk alleen maar de advocaten echt beter van worden. Mijn vraag is dan ook wat er veranderd is, waardoor je er nu zo over denkt en wat er voorgaande jaren anders was? In mijn optiek zijn er twee mogelijkheden. Of je zet deze keuze door en neemt de bijbehorende consequenties, die overigens op voorhand niet te kennen, maar vast niet prettig zullen zijn. Of je gaat nog eens goed nadenken over de rolverdeling binnen het bedrijf. Het is niet ongebruikelijk dat bij een 50/50 verdeling één van de partners de directie voert. Wellicht moet daar dan ook een andere financiele vergoeding tegenover staan ivm de (niet) declarabele uren. De laatste optie heeft mijn voorkeur, omdat ik ervan overtuigd ben dat iedereen zou moeten doen wat hij het beste kan. Just my 2 cents.. Henk PS: Ja Frans, hij doet et weer.... :-)

Ik herinner mij, dat ik tijdens mijn eerste vrachtauto rijles pas opmerkte hoe groot en gevaarlijk de dode hoek eigenlijk is. Mijn gewone rijbewijs had ik al jaren en ik heb heel veel gefietst, zonder mij bewust te zijn van dit gevaar. Een deel van het probleem zit denk ik in de onwetendheid van andere weggebruikers. Als je de dode hoek induikt, ben je onzichtbaar en kan er dus niemand rekening met je houden. Om dat te voorkomen moet je wel weten waar de dode hoek zich bevindt. Links fietsen is geen oplossing, want de dode hoek (rechterzijde van de vrachtauto), blijft bestaan en gevaarlijk voor iedereen die zich daar op enig moment bevindt. Henk

Peter, De vergelijking tussen hoe wij dingen organiseren, regelen of managen en de intensieve veeteelt is eens gemaakt door Jaap Peters, in zijn boek De intensieve menshouderij. Hij is één van de dienstverleners (adviseurs), die het niet over zijn kant heeft laten gaan en draagt met dit boek (en verder alles wat hij doet) een alternatief aan om het verlies aan waardigheid te beperken. Het zal je vast aanspreken. Henk

"Duurzaam" is een aardig uitgeholde kreet aan het worden omdat het door velen wordt ge(mis)bruikt om het eigen produkt in een beter daglicht te stellen. Dat neemt niet weg dat werkelijk duurzame produkten en diensten zeer waardevol zijn. Het gaat echter om een goede beschrijving bij het begrip duurzaam, want mijn oude gegalvaniseerde pijp is immers ook erg duurzaam. Hij verrot nooit. Duurzaam op zichzelf zegt niets. De invulling van het begrip wel. Het mooiste zou zijn als je een dusdanige beschrijving van je produkt of dienst weet te genereren, dat mensen er zelf het begrip "duurzaam" op plakken, zonder dat je het zelf hebt gebruikt. Henk

Ja Peter, Zoals ik al zei, het is jouw keuze. Soms kan een keer de stekels laten zien ook geen kwaad. Laat je ons weten hoe het afloopt? Henk

Peter, Het verschil tussen groot en klein, corporate of éénman, gaat verder dan alleen de continuïteit. Het is een veel gehoord argument tegen de éénpitters, maar daar valt veel tegenover te stellen. Je hebt het er nu op "verloren", maar wellicht kan je er juist op termijn weer op winnen. Denk even aan bereikbaarheid, specialisatie, vakmanschap, inzet, snel kunnen schakelen, directe lijnen, geen "andere" belangen, geen interne concurrentie en nog veel meer van die zaken, die maken dat je als éénpitter ook een boterham kunt verdienen. Mijn idee zou zijn om de lijnen naar deze "ex" opdrachtgever erg kort te houden en regelmatig even te informeren naar de vorderingen van het project. In die zin is het ook niet verkeerd om te achterhalen wie je concurrent is. Je kan dan een sterkte zwakte analyse maken en op de specifieke tekortkomingen van hem inspelen. Misschien krijgen ze wel spijt van de keuze en krijg je het alsnog terug. Dit staat natuurlijk haaks op de juridische aanvliegroute, die de bovengenoemde optie onmogelijk maakt. De keus is aan jou. Henk