Nico Schouten

Aanvullend op BrandMerk Neem ook even mee dat het uitmaakt of jij onder dezelfde naam zeepjes verkoopt terwijl de andere partij bijvoorbeeld in de staalindustrie actief is.

Vandaag nog even de laatste aanpassingen doen en nog even wat zaken met het team kortsluiten en dan kunnen we wat mij betreft los met de inschrijvingen.

Als ze dit al op die manier volgen, dan zou ik in een markt met dalende huizenprijzen eerder verwachten dat ze 10K van de prijs af zouden doen om die terugkerende bezoeker over de streep te trekken ... Bij Odems kan natuurlijk alles, zeker als je overal complotten achter ziet maar één zwaluw maakt nog geen zomer . Dat PJ toevallig een prijs ziet veranderen kan natuurlijk ook gewoon omdat er iemand net op dat moment de prijs update. Zie Ockhams scheermes Het mechanisme van prijzen aanpassen als je vaker de site bezoekt zie ik vaker, gelukkig zijn er allerlei trucjes te bedenken om dat te verhelpen en kun je er zelfs je voordeel mee doen. Bijvoorbeeld sommige reserveringssites passen deze mechanismen ook toe, de data die je invult daar hangt een ander prijskaartje aan dan aan de data ervoor of erna. En inderdaad, kom je later terug dan zie je soms hogere prijzen zogenaamd omdat er reserveringen hebben plaatsgevonden en het aanbod dus kleiner is. Kortom, gewoon even slim gebruik maken van (andere) reserveringsdata en verschillende browsers en je hebt iets voor een andere prijs dan de meeste mensen.

@Willem mooi onderwerp idd, ik heb al zitten kijken naar serverbased analyse tools zoals Mint, al kun je daar zelfs over debateren of dat dan wel mag. Persoonlijk doet mij dit hele gedoe denken aan de verhalen rondom de eerste auto's. Omdat auto's onveilig zouden zijn, mens en dier schrik aan zouden kunnen jagen moest er voor elke auto een man met een rode vlag vooruit lopen. Anno 2012 is deze cookie wetgeving de man met de rode vlag. In plaats van samen te werken met browserbouwers en hun te vragen cookies default uit te zetten zijn de doorgewinterde internetgebruikers nu slachtoffer van de digibeten die eigenlijk niet achter een pc plaats horen te nemen. Naast het cookie gedoe vraag ik mij ook af hoe het precies zit met dat college bescherming persoonsgegevens. Als je dit soort wetgeving letterlijk neemt moet je dan ook niet elke database waar gebruikers in opgeslagen worden melden bij deze club. Dat melden zou op gaan voor klantenbestanden maar ook voor deelnemerslijsten van fora, blogs, enz. Ik vraag me zelfs af of niet iedereen met een smartphone ook niet even zijn adresboek moet aanmelden, het is immers een database die synchroniseert via het web.

Het maakt die consument ook niet uit, maar voor jou maakt het wel uit alleen weet je dat nog niet. Ik heb zelf jaren geleden in de professionele hogedrukreinigers gezeten. Apparaten die aan garagebedrijven, autowasseretes, mechanisatiebedrijven enz werden verkocht. Als deze bedrijven bij de Gamma, Hornbach of welk andere bouwmarktachtige winkel dan ook hun spullen zouden kopen dan kunnen ze waarschijnlijk elke paar weken een nieuwe machine halen. De professionele machines zijn op alle fronten kwalitatief veel beter en hebben daardoor een veel langere levensduur. Ook de accessoires zoals bijvoorbeeld de slangen, lansen en pistolen zijn van betere kwaliteit en vaak ook nog te repareren als er eens een keer iets kapot gaat. Die goedkope machines kun je vaak niet eens demonteren, onderdelen, vergeet het maar. En dat geldt eigenlijk voor alle professionele gereedschappen, goedkoop is zeker in de verhuur al snel duurkoop. Niet alleen ben je dan een klein vermogen kwijt aan vervanging, klanten die een apparaat bij jou huren doen dat omdat ze geen gedoe willen en door willen werken. Als jij al snel de naam krijgt dat je machines van slechte kwaliteit zijn dan is het al gedaan met je toko nog voor je op gang kan komen. Overigens zou ik heel even een paar weken wachten, er hangt een introductie van iets nieuws in de lucht waar ik vanwege geheimhouding die ik met de klant af heb gesproken even niks over kan zeggen. Mogelijk dat je op deze ontwikkelingen over enkele weken in kunt haken.

Als je vasthoud aan de technische werking contact opnemen en vragen of je een licentie kunt krijgen.

Aan de rechterkant van de pagina zie je de aangeboden opties. De deelnemers krijgen allemaal een of meer Pebble's voor minder dan de retailprijs van $150. In zekere zin is het gewoon verkoop op basis van voorinschrijving. De eerste 200 backers hebben $99 aanbetaald Gevolgd door 40.800 backers die $115 aanbetaald De volgende 14350 backers betalen $125 aan En er zijn ook nog backers die 2 of 3 pebbles hebben aanbetaald.

De verhalen van Slijterijmeisje en die van de lingeriezaak tonen opnieuw aan dat het hebben van ene groot netwerk van belang zijn voor succes. Het nadeel van crowdfunding ten opzichte van een bank is dat je bij crowdfunding 100% dekking moet hebben waar een bank het met veel minder hoeft te doen, ergo, veel meer kapitaal heeft. Zoals ik enige tijd gelden al eens ergens op het web heb geschreven lijkt het logisch om de crowd te laten bepalen aan wie de bank een lening kan verstrekken (de crowd zijn in dit geval de spaarders). Beetje in lijn dus van het verhaal van de lingeriezaak die de crowdfunding als leverage gebruikt, waarbij dat bedrag door de bank waarschijnlijk is aangemerkt als eigen vermogen.

Vroeger, ooit eens heel lang geleden heetten deze mensen ambachtslieden en werden zij opgeleid door hun eigen gilden. De laatste bewijzen van dit tijdperk werden weggegooid toen de ambachtsschool de LTS werd. En waar voorheen de ambachtslieden nog gerespecteerd werden was dit met de komst van de lts voorbij. Techniek werd de keuze voor de domste jongetjes van de lagere school en de echte ambachten verdwenen en daarmee ook de vakkennis. Al jaren wordt er door MKB ondernemers geroepen dat het ambacht weer in ere hersteld moet worden. Een kleine groep pioniers voorziet een renaissance als het gaat om de terugkeer van de ambachten. Oude en nieuwe ambachten zullen volgens hun weer een belangrijker deel uit gaan maken van onze economie. Een economie die weer meer om lokale handel zal gaan draaien. Dat is juist ook voordelig voor veel mensen die nu langs de zijlijn staan. Draai in gedachten de klok eens 100-200 jaar terug. Waar denk je dat de mensen toen waren die we nu opsluiten of uitrangeren? Was het niet zo dat de domme jongetjes gewoon knechtje van de smid of de timmerman werd? Dat de ADHD'ers en autisten van nu toen waarschijnlijk als druktemakers door de wei liepen en hun energie verbranden met koeienmelken of piepers rooien? Ze waren misschien wat excentriek in de ogen van de dorpelingen maar niet de probleemgevallen waar ze nu vaak voor weggezet worden. Zelf geloof ik ook dat we vooruit moeten door (her)invoering van het ambachtenmodel waarbij de leerling weer een echte opleiding krijgt. Bij die opleiding hoort uiteraard dat de leerling ziet hoe het ambachtelijke bedrijf wordt gerund. Dus niks businessplannen met marktonderzoeken, hockeystick tabellen, enz. Gewoon op het virtuele sigarenkistje uitrekenen wat je kosten zijn en wat er tegenover moet staan om je brood te kunnen smeren.

Kwam toevallig net Smartwatch tegen op de site van Sony. Communiceert via Bluetooth met Android telefoons.

Sorry, ik ben niet positief Hoe kan het dat een visueel ingesteld mens op de homepage tekst heeft in plaats van een of meer sfeerbeelden. De site komt op mij erg koud over, het wit, lichtblauw en grijs brrrrrr, meer iets voor koudetechniek. Ook de tekst "Producten kosten geld, ze moeten zo snel mogelijk geld opleveren" Echt? Meen je dat nou? Dat is toch geen verleiden? Ook je menu indeling snap ik niet Je hebt het hoofd menu en een vaag submenu aan de rechterkant dat nauwelijks contrasteert en dus minder opvalt. Je hebt een onderdeel producten en een onderdeel kleding, moet ik dat snappen? Heet zoiets niet portfolio? En als je dan toch een onderscheid wil maken, is het dan niet logischer om dat anders te doen? Stel ik verkoop open haarden, waar zou jij dat dan onder scharen? Wat de afbeeldingen betreft, misschien willen klanten graag een witte achtergrond maar ik vind dat je afbeeldingen hier erg plat door worden. Er zit vrijwel geen enkel diepte in de meeste voorbeelden. Dat doet mij twijfelen of jij wel de juiste man bent voor mijn producten. Verder mis ik een stukje over de fotograaf, wie ben je, waarom vindt je productfotografie een mooie bezigheid, waarom moet ik bij jou zijn voor mijn productfoto's?

Christine raakt met deze oneliner wel de essentie. Als je er zelf niet alles voor aan de kant zet dan heb je ook geen geloof in je eigen idee en misschien ook nog wel je eigen kunnen. Als je zelf niet de stappen neemt die nodig zijn om van jouw idee een succes te maken dan heb je door na te laten deze keuze te maken meteen je eigen vraag beantwoord.

De coöperatie is niet aansprakelijk voor het handelen van individuele leden buiten de coöperatie om, zie bijvoorbeeld de zuivelcoops. Het optuigen van bedrijfsstructuren in de vorm van kerstbomen dragen niet bij aan de bestuurlijkheid van de onderneming.. Breng eerst zelf maar eens iets succesvol naar de markt, daar leer je meer van dan je energie stoppen in het distribueren van ideeën. Voor zover ik weet heeft die manier van werken nog nooit iemand zakelijk succes gebracht.

Voor je overgaat naar een andere webshop, verdiep je ook even in wat voor jou als webwinkelier handig is. Probeer bij wat collega webshophouders mee te kijken in het administratiepaneel. Zelf vind ik dat je van veel webshop software kunt merken dat deze ontwikkelt is vanuit de optiek van een programmeur niet vanuit de optiek van een webwinkelier. Dat betekent dat als je webshop redelijk tot goed loopt je naar verhouding erg veel tijd kwijt bent aan het up to date houden van productprijzen, voorraad, afbeeldingen enz. Dat gaat snel vervelen en dan volgt frustratie en dat wil je niet hebben. Wat handig is om voor jezelf eerst even een lijst te maken met het soort werkzaamheden jij veel zult doen. Denk bijvoorbeeld aan prijsaanpassingen, komen die veel voor, gaat dat per productgroep of per individueel product. Krijg je regelmatig nieuwe producten, gebruik je veel afbeeldingen, ga achter een admin paneel zitten en voer gewoon eens wat producten in, pas eens wat prijzen en voorraad aan. Pas dan kom je er achter waar bij veel pakketten de schoen wringt en waar je bij je overstap op moet letten. En als laatste, ik ben geen Magento fan om bovenstaande redenen. Ik heb nu zelf een speeltuintje opgezet waar ik open cart heb draaien gewoon om dat eens te evalueren.

Niet alleen taal zijn van invloed, ook sociaal culturele verschillen spelen mee. Opmerkingen van Wilders over MOElanders zullen mensen afkomstig uit die regio minder snel overhalen om te investeren in een NL start up. Dit soort sentimenten maakt dat we nog lang geen eenheid zijn. Maar goed, de bottom line is natuurlijk, als je iets heel cools bedenkt wat mensen echt hebberig maakt dan kom je er toch wel.

@Dennis Het is niet de techniek die bepalend is, het zijn de sociale netwerken en hun bereik die bepalend zijn. Technisch kun je het systeem gewoon meertalig maken, alleen een Zweed die een leuk product post zal dat in het Zweeds en mogelijk in het Engels nog wel kunnen omschrijven. Maar dan houdt het qua talen wel een beetje op. De realiteit is dat we in Europa niet één voertaal hebben, Engels ligt vanuit onze Nederlandse beleving voor de hand maar wordt maar door een zeer klein deel echt gesproken en begrepen. Neem Teeakers.net, als daar een leuk Nederlands idee wordt gelanceerd dan blijft het ook binnen onze grenzen. Aan Grieken, Noren, Portugezen enz gaat dat compleet voorbij. Als in Amerika een van de grote tech-blogs iets oppikt dan lezen vele Engelstalige mensen dit. Als er op Tweakers iets interessants staat dan lezen alleen de Nederlanders erover. Om een Europees platform op te zetten dat ook de naam krijgt zoals Kickstarter, dan heb je gewoon een veel langere adem nodig. Onderhand loop je wel de kans door een platform van Engels/Amerikaanse origine voorbijgestreefd te worden.

Naast de tip van Hans denk ik dat je in het verlengde daarvan even na met denken over de verschillen tussen een stichting en een onderneming. Binnen grenzen kun je binnen een stichting ook ondernemen om geld binnen te halen voor het goede doel. Een stichting komt anders over dan een bedrijf als het gaat om geld ophalen.

Dat is lang niet altijd even duidelijk dus van te voren goed de deelname voorwaarden lezen. Een van de meest opmerkelijke zaken die mij is bijgebleven van de gesprekken met oprichters van een crowd funding platform is dat een van de gesprekken op een goed moment ging over hoe een deelnemer te sommeren te betalen als de betalingen stoppen. Die gedachtegang gaf op dat moment in mijn ogen aan dat zelfs de mensen achter de platforms niet altijd even goed snappen dat als je een risico investering doet het kan gebeuren dat de deelnemer niet succesvol is en hij dus de inleg niet terug kan betalen.

Afgelopen jaren heb ik met diverse mensen om tafel gezeten die bezig waren met crowdfundingsplatforms. Vaak dachten zij vanuit de applicatie om daar vervolgens een community omheen te bouwen. Wij (InnoSquad) adviseerden hen dan om aansluiting te zoeken bij een bestaande community en samen met hun crowdfunding aan te bieden aan de bestaande community. Het tweede waar je tegenaan loopt is de grootte van ons taalgebied. Bij crowd funding draait het om massa, en dan verliezen wij het opnieuw van het Engelse taalgebied. Het is in Nederland veel moeilijker op het tipping point te bereiken waarbij een crowd funding platform meer dan genoeg deelnemers met een groot netwerk heeft. Het blijft relatief allemaal nog wat kleinschalig en dan is de aanlooptijd naar een succesvol platform gewoon langer. Wat ik trouwens mis bij crowdfunding platforms is een mogelijkheid om een app (zoiets als een twitterfeed) op je eigen site te plaatsen die laat zien waar jij funding voor ophaalt en wat de actuele stand van zaken is. Vooral de vele organisaties die met donaties en dergelijke werken zouden veel baat hebben bij een dergelijke oplossing omdat het ze helpt transparanter te zijn over de binnenkomende fondsen en wat ze er vervolgens mee doen.

JP reageert nogal emotioneel, duidelijk dat hij vroeger eens een flinke fout heeft gemaakt door akkoord te gaan met een dergelijke constructie zonder de details goed uit te werken. In deze discussie voegen dit soort emotionele reacties niks toe, vooral omdat hij bij nee nee nee blijft en we nog steeds niet weten waarom het geen goed idee is.. Ik ben het met Wouter Hol eens dat als het servicebedrijf kansen ziet deze machine ook in te zetten voor andere producten zij dan ook maar de aankoop moeten doen. Persoonlijk zou ik niet graag een machine aankopen die ik vervolgens elders onderbreng en hoewel ik eigenaar ben feitelijk een groot deel zeggenschap verlies. Ik zou de machine zelf aanschaffen en huisvesten. De operator die komt dan naar jouw locatie toe om zijn werk te verrichten. Als dit service bedrijf deze machine tevens wil gebruiken om er andere producten mee te maken dan stel je hier een contract voor op. Om uur of dagkosten uit te rekenen ga je als volgt te werk. Om te beginnen vraag je de leverancier wat de reele te verwachten technische levensduur van de machine is. Dan weet je meteen over hoeveel jaar je het ding technisch af moet schrijven. De volgende stap is dat je aan de slag gaat met het onderhoud aan deze machine. Met de meeste leveranciers kun je onderhoudscontracten afsluiten. Kijk bij die contracten of dat met of zonder onderdelen is. Is het zonder onderdelen laat ze dan een lijst maken van onderdelen die in de loop van de tijd vervangen zullen moeten worden. Met deze cijfers moet je kunnen berekenen wat de operationele kosten zijn van deze machine. Nu je dat kale cijfer hebt moet je nog even kijken wat er nog meer aan kosten zijn zoals bijvoorbeeld het energieverbruik. Als het een groot apparaat is dan moet je ook kosten rekenen voor het onderbrengen van het apparat, bijvoorbeeld je huurt voor dit apparaat speciaal een grotere bedrijfsruimte. En als laatste, je wil nog wel wat winst maken ook dus zet er een x bedrag bovenop het uur/dag/productietarief. Vergeet trouwens ook de kosten van de operator(s) niet mee te nemen in je berekeningen.

Je levert alleen binnen een straal van 200 meter rondom je broodjeskeuken en je bent bezig met een website? Volgens mij toon je alleen al met die website aan dat je plannen hebt om een groter gebied te bestrijken dan de 200 meter radius rondom je huidige vestigingsplaats. Er is al een hele reeks goede argumenten voorbij gekomen om alsnog te kiezen voor een andere naam. Waar ondernemers op dit forum die vaker deze verhalen hebben aangehoord en je op basis van ervaring vertellen dat het slimmer is om in deze fase alsnog te kiezen voor een andere naam hou jij vol. Ik vraag me daarbij af of je in de gaten hebt wat je over jezelf afroept. Je investeert nu al in je naam in de vorm van een website en huisstijl. Als je straks bij de rechter staat en je krijgt ongelijk heb je kans met een behoorlijk deel van de proceskosten op te worden gezadeld. Daarbij komen dan ook nog de kosten dat je met onmiddellijke ingang de naam niet meer mag gebruiken in het handelsverkeer, je site zal dan onmiddellijk uit de lucht moeten, naamborden, advertenties, telefoonnummers helaas pindakas, allemaal voor nop. Nu kun je de kosten nog beperken, een andere domeinnaam, een andere handelsnaam, het is even vervelend maar qua kosten goed te overzien. Dat wordt heel anders als je in de malle molen van advocaten en rechters beland. Los van de financiële gevolgen voor jou zal het je ook veel energie kosten. Energie die je niet in je nieuwe broodjes zaak kan steken. Ik heb je al eerder vandaag en denk ik leuk voorstel gedaan voor een nieuwe naam voor je toko. Mocht je dat niets vinden dan hebben we ook nog een leuk handelsnaam merknaam topic waar mensen je graag helpen aan een nieuwe naam. Als ik jou was zou ik die mogelijkheid niet onbenut laten, dus snel een andere naam doorvoeren zodat je je weer kunt richten op de broodjes.

Of je het nu in India of in Nederland laat bouwen, met de ene partij loopt het goed met de andere loopt het helemaal niet. @Ellen Omdat je zelf geen enkele ervaring hebt met internet projecten raad ik je af om je heil over de grens te zoeken (lees al je communicatie in het Engels moet voeren). Ik doe zelf niks anders dan buitenlandse programmeurs aansturen en ondanks dat het mijn werk is zie je ook daar nog dingen misgaan simpelweg omdat de taalbarrière soms in de weg zit (en developers stronteigenwijze mensen zijn). Een gewone site bouwen lukt dan wel maar bij complexere projecten zoals e-learning achtige trajecten loop je als leek grote kans dat ze heel iets anders bouwen dan wat jij nodig hebt. Wat betreft de taal waarin men programmeert, dat is geen Engels maar bijvoorbeeld PHP of Ruby on Rails. Dat heeft geen link met de teksten, knoppen en andere zaken die jij in jouw web omgeving natuurlijk in het Nederlands wil. Overigens vind ik het opvallend dat men voor jou een aparte eigen server opzet. Kijkend naar de hoeveelheid programmeer uren en het doel waar jij het voor wil gebruiken zie ik daar een behoorlijke overkill aan capaciteit. Zonder je exacte wensen te kennen en dus niet goed in kan schatten hoeveel gebruikers je zult hebben en wat zij allemaal gaan doen lijkt mij dat een stevig hostingpakket meer dan voldoende is. Blijkt over een paar jaar dat je toch een eigen (virtuele) server nodig hebt dan is dat alsnog te regelen. In net andere geval zit je aan vaak hoge maandelijkse kosten die het resultaat van je onderneming onnodig drukken. Mijn ervaring met projecten van deze omvang en groter is dat de applicatie zich de komende tijd stapsgewijs verder zal ontwikkelen. Daarbij is het voor de toekomst van groot belang dat je met tenminste een vast persoon werkt die weet wat jouw applicatie moet doen. Kijk dus bij het uitzoeken uit naar bedrijven die al langere tijd bestaan en vraag hun gerust om referenties en bel die vervolgens ook na.

Design en code hebben nagenoeg niks met elkaar te maken. Zie het maar als een architect en een bouwbedrijf, als de aannemer er niks van bakt dan kun je met je tekeningen gewoon naar een andere aannemer. Dat bepaalde aannemers graag met bepaalde architecten samenwerken is een ander verhaal. Een vormgever en een developer werken op dezelfde manier samen. Start je een geheel nieuw project dan ben ik er ook voor om beide zaken samen te zien en niet verschillende bedrijven erbij te betrekken (tenzij het vaste partners van elkaar zijn) Voor Ellen speelt het probleem dat ze al een tijdje bezig is en haar site nodig heeft om omzet te kunnen draaien. Dan zie ik het nu niet van opnieuw een designtraject ingaan dat de opleverdatum alleen maar verder in de toekomst op laat schuiven.

In dit geval is denk ik het manipuleren van de prijzen bij aanpassingen nog niet hetgeen is waar je het grootste risico loopt. Eigenlijk ben ik bang dat dit bedrijf niet in staat is de applicatie te bouwen. Het verhaal van de stagiair komt op mij namelijk nogal ongeloofwaardig over. Als je een applicatie wil hebben die verder gaat dan een normale website met wat standaard dingetjes dan heb je al snel een senior developer nodig, iemand met jaren ervaring en dus niet iemand die bezig is met stage lopen. Vanwege de achterstand ben je geneigd te denken dat verder gaan met de bestaande code het meest logische is om niet nog meer tijd te verliezen. Ik raad je echter aan om de code te laten bekijken of het deze wel goed genoeg is om op verder te bouwen. (als ze de code al vrijgeven). Ik heb vaker met dit bijltje gehakt en gezien dat achteraf vaak bleek dat het beter was geweest de nieuwe mensen vanaf scratch te laten beginnen. Als het design je wel bevalt dan zou ik je aanraden om dat te gebruiken in plaats van nog meer vertraging oplopen doordat je eerst weer op zoek moet naar een designer die eerst gebriefd moet worden. Wat betreft het procederen, het voelt onrechtvaardig wat er nu gebeurt maar blijf ook pragmatisch denken. Procederen kost tijd en geld en het is maar de vraag wat het je oplevert. Bij dit soort projecten moet je elkaar kunnen vertrouwen, dat vertrouwen is al weg en de kans dat het vervolg een lijdensweg word wordt er volgens mij alleen maar groter op. Mij lijkt het meest verstandige om zo snel mogelijk aan de slag te gaan met nieuwe developers.

Volgens mij is dit een typisch probleem waar veel webbouwers een keer tegen aanlopen. Ik zie dit soort projecten vaker voorbij komen. Typerend is dat het altijd haast klussen zijn, betalingen op zich laten wachten en de klant zeer wispelturig is. Als je klantvan te voren goed uitvraagt dan merk je vanzelf of ze zelf duidelijk hebben wat ze willen en de kans dat redelijk klein is dat het een project zonder einde word. Enkele vragen om uit te zoeken wat de klant wil te noemen: [*]Vraag waarom ze een site willen hebben [*]Vraag welke uitstraling de site moet hebben [*]Vraag wat en wie ze willen bereiken met deze site [*] Vraag welke functionaliteiten er in de site verwerkt moeten worden Met bovenstaande vragen krijg je meteen een beetje beeld en gevoel of de klant een site wil maar nog nergens over nagedacht heeft of dat de klant al enigszins weet wat ze willen en je dus snel duidelijkheid over de meeste vragen krijgt die van belang zijn voor de ontwikkeling van de site. Verder kun je ellende voorkomen door projectmilestones in te bouwen. Je gaat pas aan de slag met de volgende stap als alle punten van de huidige milestone akkoord zijn. Je doet er verstandig aan tevens deelbetalingen te koppelen aan deze milestones. NIet betalen is stoppen met de voortgang, bij herhaalde betalingsachterstanden breng je opstartkosten in rekening. Enkele voorwaardelijke stappen Goedkeuring offerte in schrift (geen telefonische toezeggingen) + het daadwerkelijk op jouw rekening ontvangen van de eerste aanbetaling. De volgende stap is zorgen dat je overeenstemming bereikt over het grafische ontwerp. Standaard spreek je af, 1 ontwerpvoorstel en 1 revisie. Moet er een nieuw voorstel gemaakt worden dan is dit meerwerk. Zolang je geen groen licht hebt voor het grafische gedeelte ga je niet beginnen met het ontwikkelen van de site. Heb je grotere projecten >€5000, probeer dan de opdracht in modules op te delen en vraag per module om een akkoord (+deelbetaling). Ook daarbij, ga niet verder voor het je een akkoord hebt en indien van toepassing de deelbetaling binnen is. Ik weet dat als je lekker op stoom bent het erg voordelig is om door te gaan maar daarmee loop je dus het risico je neus te storen als een klant niet betaald. Andere lastige zaken Digibetisme Het valt mij steeds meer op dat het verschil tussen webwijze mensen en digibeten steeds groter word. Veel sites zijn uitgerust met complexe CMS systemen waar veel mee kan, voor veel mensen blijkt dat best ingewikkeld. Neem daarom in je offerte als extra een training op voor het beheer van de site. Je hoeft dat niet te doen, denken de klanten alles zelf te kunnen prima. Komen ze achteraf toch met veelvragen dan kun je op een goed moment wijzen op de offerte. Zelf heb ik 1 klant waar het personeel nogal veel wisselt, dan blijf ja aan het herhalen van de uitleg omdat er vaak geen kennisoverdracht plaats heeft gevonden. Daar moeten ze dan niet mijn probleem van maken. ;) Server van de klant of serverruimte van jezelf Zelf ben ik absoluut tegenstander van ontwikkelen op de server van de klant. Als een klant kwaad wil ontzegt hjj jou de toegang en heb je geen kijk meer op wat er met jouw code gebeurt. Wil een klant poer se een site op zijn eigen server ontwikkel hem dan iig binnen je eigen webomgeving. PJ je snapt er ook helemaal niets van he. De klant wil een site, weet zelf niet goed wat ze precies willen en blijven twijfelen en veranderen. Nu zijn ze maanden verder, hebben tijd in een project gestopt en zijn in hun ogen nog niet erg opgeschoten. Ze willen schikken om de relatie die ze met Frank hebben te verbreken, daarvoor zullen ze hem wel moeten betalen maar krijgen daarbij geen werk in handen. Van uitmelken is sprake als de klant de dienst of het product voor een prikkie in handen krijgt.