Hans v N

Heb het draadje even gelezen en ik zet toch wel wat vraagtekens bij een en ander. Als werknemer kan je ook zonder bedingen onrechtmatig handelen als je de ex werkgever oneerlijke concurrentie aandoet. Maar hier gaat het om een overeenkomst tussen 2 bedrijven die in principe af mogen spreken wat ze willen. Daarbij vraag ik me sterk af of het nodig is of zou moeten zijn om een relatiebeding op te nemen. Als iemand zijn bedrijf inclusief de klanten overneemt en daar voor betaalt is het volkomen redelijk te verwachten dat de verkopende partij afziet van de behandeling van enige klant die tot de praktijk hoorde, familie of niet. Weet niet hoe het juridisch precies in elkaar zit maar om gedonder te voorkomen zou ik me gewoon afzijdig houden en de bestaande klanten (ook familie) die TS benaderen doorverwijzen naar de praktijk, zeker voor een bepaalde tijd.

Wellicht dan iets te kort door de bocht. Bij een "merkenjurist" dacht ik aan een echte specialist op het gebied van merkenrecht. Dat leek mij in dit stadium niet nodig. Zelf in overleg treden, na juridisch advies, kan uiteraard ook aan de orde zijn als het een simpele zaak is. Wellicht heeft de tegenpartij weloverwogen bepaalde zaken gedaan en is er al voorzien in een uitwijkmogelijkheid.

Volgens mij was het, ook voor TS, al duidelijk wat een handelsnaam betekent al is een filmpje voor sommigen wellicht interessant. Even over het filmpje: Dat JantjePiet de slager geen problemen kan hebben met JantjePiet de bloemist in dezelfde stad is een ongelukkig voorbeeld omdat JantjePiet behoorlijk onderscheidend (waar het niet zo bedoeld was) is en het beide om retail gaat. Toont aan dat zaken simpel maken niet altijd loont. ;D Vreemd ook dat diverse keren het voeren van oppositie tegen het merk wordt genoemd terwijl al aan de orde is geweest dat dit zeer waarschijnlijk niet kan. bron Het bestrijden van het merk zou ik dan ook geen voorrang geven, en dus ook geen merkenjurist inschakelen maar een jurist of advocaat met kennis van handelsnamen. Er zijn hier op HL diverse mogelijkheden. Uiteraard hangt een en ander af van de details hoe sterk de rechtspositie is. Het antwoord op de vraag of een merkenrecht de positie van de conflicterende handelsnaam versterkt is m.i. nee, maar ook hier hangt het sterk af van de details.

Oppositie voeren (voor een Benelux merk) kan volgens mij alleen als je zelf merkhouder bent van een mogelijk conflicterend merk. Eens met Norbert dat je in dit stadium, waarbij de tegenpartij ook juridisch sterker probeert te komen staan door het registreren van een merk, meteen met scherp moet gaan schieten met een ter zake kundige jurist of advocaat.

Simpel gezegd heb je met het in gebruik nemen en het creëren van bekendheid handelsnaamrechten opgebouwd. Anderen mogen dan niet onder een zelfde of vergelijkbare naam vergelijkbare waren of diensten aanbieden in hetzelfde gebied. De beschermingsomvang, hoe sterk je staat bij een eventuele procedure, hangt af van de mate van bekendheid in de doelgroep binnen de regio waar je de bekendheid geniet. Als je vaststelt dat iemand jouw handelsnaamrechten schendt moet je optreden tegen die schending. Mogelijk kan je ook optreden tegen het registreren van de betreffende merknaam. Dat ligt wel wat gecompliceerder omdat bij merken, in tegenstelling tot handelsnamen, vastleggen een vereiste is en daar redelijk afgebakend is over welke waren of diensten het gaat. Het gebied is ook bekend: de Benelux voor een registratie bij BOIP. Je zou registratie te kwader trouw aan kunnen voeren maar dat is zeker iets wat ik aan een specialist op het gebied van merken zou voorleggen. Zou dus beginnen met de handelsnaamrechten.

TS is aandeelhouder in de BV die voor X is opgericht. Als bedrijf Y als aandeelhouder failliet gaat zal de curator de aandelen in BV X te gelde proberen te maken. Mogelijk kan TS die voor weinig overnemen of een partij zoeken die wel wat met de code kan of samen gaan werken in een nieuwe BV met een van de ontwikkelaars. Heb niet veel verstand van BV's maar dit lijkt me niet heel ingewikkeld. Als Y niet failliet gaat is er nog steeds te praten over overname van de aandelen lijkt me. TS is ten tweede bedenker van het concept dat aan de software ten grondslag ligt. Als dit concept voor aanvang van het schrijven van code concreet en gedetailleerd was uitgewerkt, dit zou uit Emails en notulen kunnen blijken, heeft TS zeker IE rechten. Dit maakt de onderhandelingen met de curator of de andere bestuurder van X ook eenvoudiger. Een derde mogelijkheid is een derde partij bij de ontwikkeling betrekken die geld stopt zodat het product uitontwikkeld kan worden. Weinig mensen willen veel geld stoppen in een concept of idee maar een product dat bijna klaar is om vermarkt te worden en waar dus snel duidelijk kan worden of het (veel) geld kan opleveren is veel aantrekkelijker. Dat er een aparte BV voor X is, lijkt me hier een voordeel. Grootste probleem is de relatie die momenteel onder druk lijkt te staan. Wellicht kan een mediator iets betekenen. Het zal ook voor Y belangrijk zijn om financieel lucht te krijgen.

Dat zou ik zeker doen als de andere partij niet willig is een billijke vergoeding te betalen. Zou zelf eerst proberen te schikken door met een redelijk voorstel te komen waar beide partijen mee kunnen leven, TS heeft immers alleen gerekend op de inkomsten uit één specifieke opdracht. Bovendien is een goede relatie belangrijk voor toekomstige werkzaamheden, ook met andere partijen die over het algemeen niet zitten te wachten op een partner die de frontale aanval kiest. Maar als er geen overeenstemming mogelijk is zou ik zeker een advocaat inschakelen. Dat het auteursrecht bij een advocaat zou zijn ondergebracht lijkt op een bij voorbaat defensieve actie die niet niet veel goeds voorspelt.

Deze uitspraak was al ter sprake gekomen (hier) in dit topic. Eens dat de uitspraak aanknopingspunten geeft voor andere zaken maar het lijkt mij als niet jurist geen uitspraak die eenvoudig "veralgemeniseerd" kan worden omdat het ging om heel specifieke omstandigheden. Instemming kon mede niet zo maar worden aangenomen omdat de zzper het specifieke contract voor hem niet had kunnen inzien en er ook niet over onderhandeld was. Het feit dat het beding gangbaar is in de branche was ook niet voldoende. Bij TS is er ook niet over onderhandeld maar hij heeft wel kennis van kunnen nemen van het relatiebeding, en heeft er door aanvangen van de werkzaamheden impliciet mee ingestemd. De vraag is dan ook of instemming in dit specifieke geval niet mocht worden aangenomen enkel omdat TS de mail (met tarieven en bepalingen) niet helemaal gelezen heeft?

In principe mag je, eender wat voor merkproduct, bij Albert Heijn inkopen en weer doorverkopen. Echter, waar je voor op moet passen is het mogelijke gevoel bij Albert Heijn dat je op enigerlei wijze schade toebrengt aan de reputatie van het huismerk. Daar kunnen en zullen ze zeker tegen optreden. Toestemming vragen is dus zeker de beste optie. Als je geen toestemming krijgt, die kans is vrij groot omdat ze het huismerk in eigen regie zullen willen houden, zou ik juridisch advies inwinnen. Veel zal afhangen wat je precies met het huismerk gaat doen en of daar reputatieschade door zou kunnen ontstaan. Als je bijvoorbeeld producten met een houdbaarheidsdatum verkoopt is die houdbaarheid sterk afhankelijk van de opslag. Je zal in ieder geval duidelijk moeten maken dat je niet namens AH aanbiedt en daar ook geen relatie mee hebt.

Er is een opdrachtgever die diverse mensen heeft ingeschakeld om lesmateriaal te maken. Mogelijk heeft hij zelf ook bijgedragen aan het eindresultaat. Het auteursrecht van het totaal komt dan volgens mij bij de opdrachtgever te liggen. Neemt niet weg dat het auteursrecht op de diverse onderdelen, mits origineel, bij de oorspronkelijke auteur blijft zolang niet schriftelijk is overgedragen. De opdrachtgever mag het werk dus door de diverse impliciete licenties zelf gebruiken. De vraag is dus of hij het werk ook mag doorverkopen zonder vergoeding aan de gedeeltelijk auteursrechthebbenden. Met andere woorden is er sprake van uitputting? Volgens mij niet omdat uitputting niet geldt voor de verspreiding van kopieën. Een billijke vergoeding kan dan worden geëist. Of het auteursrecht kan schriftelijk worden overgedragen tegen een overeen te komen (extra) tarief.

Heel interessante zaak. Aan de ene kant een grote speler Accell die zijn dealernetwerk met een relatief hoge kostenstructuur moet beschermen tegen een grote online speler die alleen op prijs en levertijd (vandaag bestelt, morgen geleverd) concurreert. De hoge marge die werd toegekend had alles te maken met de hoge kosten van de fysieke winkels waarin de fietsen van o.a. Batavus en Koga een prominente rol speelde die imagoverhogend moest werken. In de marge zat dus ook een stuk marketing. Fietsenwinkel.nl pakt dus wel de marge maar zonder de bijbehorende inspanning. Niet vreemd dat er frictie ontstaat en een verstoorde relatie. Voldoende redenen om de duurovereenkomst op te zeggen maar wel met in acht neming van de overeengekomen opzegtermijn. Lullig is overigens ook dat de marges en condities op straat zijn komen liggen. Door een korting van 38% op de adviesverkoopprijs en een volume korting en een snel betalen korting (2%) kan fietsenwinkel.nl grote kortingen geven, ruim adverteren en nog goed verdienen. De gemiddelde dealer heeft én hogere kosten én een veel hogere inkoopprijs. Hoe verder vraag je jezelf dan af? Kan Accell zich veroorloven om helemaal niet meer te leveren aan fietsenwinkel.nl en omgekeerd kan fietsenwinkel.nl zonder de bekende merken? Zaken die met de regelmaat van de klok spelen tussen Jumbo/AH en merkenfabrikanten, powerplay van twee kanten. Uiteindelijk keert de rust weer terug tot een toestand vergelijkbaar met een rustende vulkaan waarbij het wachten is op de volgende eruptie. Dat zal hier ook wel gaan gebeuren.

Als ik het goed begrijp Paul zijn er na de mail werkzaamheden verricht en daarmee is de overeenkomst inclusief het tarief en het beding hoogst waarschijnlijk toch een feit. Kennelijk was je het eens met het tarief (en heb je de mail gezien) anders was je niet begonnen. Het werkt mogelijk wel in je voordeel dat je niet op de mail hebt geantwoord als je een beroep doet op het niet expliciet overeenkomen. Daarmee staat namelijk niet 100% vast dat je hem ontvangen hebt (behalve het uitblijven van een foutmelding bij de verzender). Maar ik zou daar zeker niet zonder meer vanuit gaan, sterker, ik acht de kans klein dat je jezelf kan beroepen op het niet ontvangen van de mail. Maar zou het zeker melden mocht je een advocaat raadplegen.

Toont maar weer eens aan dat het heel belangrijk is om als ondernemer goed te weten wat je overeenkomt. Neemt niet weg dat het niet netjes is van de tussenpersoon om dit niet even te melden bij het gesprek dat tot de opdracht heeft geleid. Er is wel een recente zaak waarin de ZZPer bij een betwist concurrentie beding gelijk heeft gekregen. Als zo'n beding niet standaard onderdeel is van een overeenkomst in de branche zou het mogelijk verplicht zijn hier expliciet over af te spreken. Onder 5.3: bron Als de belangen zeer hoog zijn zou TS een arbeidsrechtadvocaat kunnen vragen of er mogelijkheden zijn om het beding te beperken. Die zou ook naar de rest van de bepalingen kunnen kijken om te bepalen of er geen sprake was van een verkapt dienstverband. Ook dan zou het beding namelijk nietig zijn. Gezien de reactie van Steven zullen er niet veel mogelijkheden zijn en al zeker niet zodanig dat het beding zonder meer op zij geschoven kan worden.

Om in aanmerking te komen voor zelfstandigenaftrek en startersaftrek zal er eerst sprake moeten zijn van een onderneming. Veel tijd stoppen in een app of website of eender wat met de bedoeling daar later wat mee te doen is vaak niet voldoende. hier ook de ander vereisten om als onderneming erkent te worden voor de inkomstenbelasting. Het is dus zaak om echt te ondernemen. Klinkt vreemd maar een jaar aan iets werken zonder omzet, marketing en investeringen, en dus geen ondernemersrisico kan niet worden gebruikt om de inkomstenbelasting van loon uit dienstbetrekking te drukken. Verder zal je de werkzaamheden voor het urencriterium heel goed bij moeten houden mocht je als ondernemer worden aangemerkt, daar wordt juist bij parttime ondernemen vaker op gecontroleerd. Er staat nergens hoe je de tijd moet verdelen dus je mag best veel tijd stoppen in de ontwikkeling zolang je maar echt onderneemt. Neem anders een webshop waar je een en ander op verkoopt. Op zich is het natuurlijk een prima idee om bij het opstarten je IB uit loon te drukken.

Heb nog eens even gezocht naar argumenten van voorstanders. Naast de lobby van diverse multinationals zijn de argumenten dat de opbrengst veel minder is door de hoge kosten en dat de huidige inkomsten niet eens zeker zijn door mogelijk ingrijpen door de rechter omdat Nederland zou discrimineren naar andere EU ingezetenen die soms de dividendbelasting niet kunnen verrekenen. En dan speelt er ook nog iets in Amerika. Voer voor fiscalisten maar afschaffen zou, samen met op handen zijnde USA wetgeving, investeringen uit Amerika in Nederland kunnen beperken waardoor schade aan de economie zou optreden. Hoewel het voorbarig is om vooruit te lopen op fiscale wetgeving in een ander continent speelt dit mogelijk wel een rol. Persoonlijk ken ik een aantal middelgrote bedrijven die een directe link hebben naar Amerika als het gaat om afdragen van dividend met behoorlijk wat werkgelegenheid. Wordt er eerder complexer dan helderder door. Volgens sommigen haalt de wet het niet in de eerste kamer of deze zal worden afgezwakt.

Eens Twabla dat we zeker veel te danken hebben aan goede sociaal democratische ministers. Bij links bedoel ik dan ook linkser dan de PvdA waarbij de kosten voor de overheid zelf, de sociale zekerheid, de lonen en de (ondoelmatige) zorg flink zouden oplopen en de lasten (belastingen) voor de bedrijven omhoog zouden moeten om dit te betalen. Als we sec naar de topicvraag kijken kunnen we volgens mij dus niet stellen dat die ca. 1.4 miljard (bruto) weggegooid geld is waar je ook andere nuttige zaken mee zou kunnen financieren zoals de vergroening van onze economie. Je zou ook omgekeerd kunnen redeneren en verdedigen dat, stellende dat het afschaffen positief is voor het vestigingsklimaat, dit ook een positief effect heeft op de vergroening door de eerder genoemde kruisbestuiving van grote bedrijven met een dito R&D afdeling en budget en de onderwijsinstellingen. De echte innovaties verwacht ik overigens niet hier maar veel eerder in Azië en in Amerika, simpel door de aantallen afgestudeerde promovendi. Maar bij het implementeren in producten en het vermarkten van die innovaties, ook waar het gaat om vergroening, verwacht ik dat we het hier heel goed kunnen blijven doen. Mooi recent voorbeeld is natuurlijk de milieu satelliet Tropomi.

Eens dat een en ander Europees geregeld zou moeten worden om een gelijk speelveld te creëren en op andere zaken te concurreren dan belasting, maar dat is niet de realiteit. Realiteit zijn verschillende belastingregimes in de diverse Europese landen. En inderdaad, een deel van ons relatief succes zit in de erg goede ministers van financiën die uiteraard weer een basis hebben in onze manier van denken, opleiden en zaken doen. Het is dus een kip en ei discussie. Als we hier veel grote bedrijven hebben waar veel promovendi een relatie mee hebben is er een positief effect op ons onderwijs en niveau van innovatie. Dat trekt weer andere bedrijven aan die het moeten hebben van innovatie en een goed opleidingsniveau. Maar vervolgens moet er ook aan andere voorwaarden voldaan worden zoals infrastructuur en de beschikbaarheid van de juiste werknemers, en veel andere zaken zoals een goed belastingklimaat. Het afschaffen van dividendbelasting is dus maar een heel kleine impuls voor bedrijven om zich hier te vestigen en/of te blijven. Maar in het geheel is het wel een factor. Die factor is met de Brexit (UK heeft geen dividendbelasting) waar bedrijven moeten beslissen waar ze zich vestingen of blijven wel belangrijker dan ooit. Wellicht kan de maatregel in de toekomst worden teruggedraaid, bijvoorbeeld door een linkse regering, maar of we daar als ondernemer op zitten te wachten?

Het is onduidelijk of het schrappen van de dividendbelasting op den duur meer oplevert dan het kost. Dat is voor mij overigens niet het enige onduidelijke. Dividendbelasting wordt geheven over winstuitkering (dividend) door bedrijven. In Nederland kan je dat terugvragen dus het is alleen een maatregel die vooral geld kost, vooral administratiekosten en ook juridische kosten omdat er regelmatig over wordt geprocedeerd. Volgens Babara Baarsma worden niet de buitenlandse aandeelhouders er zelf beter van omdat de dividendbelasting in andere landen blijft gelden. Er zou volgens haar dus geld naar buitenlandse overheden gaan. Daarbij is het mij volkomen onduidelijk of in deze buitenlanden er ook zo iets is als een aftrekbaarheid van deze belasting waardoor toch de aandeelhouders er van zouden profiteren. Mark Rutte en de bedrijven gaan er van uit dat toch de aandeelhouder en daardoor de bedrijven er van profiteren. Wat voor mij nog het meest troebele was de vraag waarom afschaffing, naast goed voor (sommige) aandeelhouders goed zou zijn voor het vestigingsklimaat. Het antwoord zou te vinden moeten zijn in de brief door Mark Rutte aan de 2e kamer. Komt erop neer, even mijn simpele interpretatie, dat bedrijven meer waarde (onbelast dividend) kunnen genereren voor een deel van de aandeelhouders waardoor de koers kan stijgen en er door die bedrijven dus gemakkelijker aan geld kan worden gekomen door uitgifte van nieuwe aandelen. Bovendien kan de aandeelhouderswaarde stijgen door de inkoop van eigen aandelen waar dan geen dividend over afgerekend hoeft te worden. Met stijgende koersen worden uiteraard ook de optiepakketten van de bestuurders interessanter. En laten die laatste nu bepalen waar ze zich vestingen. Het probleem is dat het effect niet of nauwelijks hard te berekenen is omdat de vraag waar een bedrijf zich vestigt van heel veel meer factoren afhankelijk is. Je kan dus niet echt voor of tegen de maatregel zijn. En dan wordt het dus een vooral politieke keus die in dit geval de VVD heeft binnen gehengeld. Daarmee is de vraag wat je beter met 1.4 miljard kan doen dus ook onmogelijk te beantwoorden.

Merkklasse 41 staat onder ander voor opleiding. (Klasse 41: Opvoeding; opleiding; ontspanning; sportieve en culturele activiteiten.) bron Het kan zo zijn dat de aanvrager specifieker is geweest bij de omschrijving en dan zou het zo kunnen zijn dat de klasse 41 alsnog minder relevant zou kunnen zijn. De nadruk bij een eventueel conflict zou ik dan ook eerder zoeken bij het beeldmerk en de inburgering hiervan van de naam LINDA in kapitalen. De punt doet volgens mij weinig ter zake als element. Er zijn trouwens best andere rijscholen die Linda in de naam en of logo hebben maar daar is het meteen duidelijk dat ze niets met het tijdschrift Linda te maken hebben. Dat zou ze dus moeten doen. Afwijken zodat het meteen duidelijk is. Wel weer oppassen dat je niet te veel lijkt op een andere Linda rijschool. (niet zo sterk met een slippende auto ;-))

De merkklasse 41 is hier relevant en die is vaak geregistreerd op zowel woord- als beeldmerk niveau. Het kan wel zijn dat het om een niet zo sterk merk gaat waar het gaat om de naam zelf maar het is een ultra sterk merk door inburgering, zeker als het gaat om de naam en het beeldmerk in kapitalen. Een zaak zal de rijschoolhoudster volgens mij vrijwel zeker verliezen. Het is m.i. juist erg sympathiek dat men de onderneemster niet meteen hard aanpakt maar "netjes" vraagt of ze per februari een ander logo op auto en site wil zetten. De hoeveelheid free publicity die ze nu gehad heeft compenseert voldoende voor de extra kosten van een ander logo en een andere sticker. Ik zou mijn kinderen (als ze in Breda zou werken) naar haar sturen omdat ze heel degelijk en modern overkomt. Dit levert zeker klanten op. Wellicht kan ze zelfs uitbreiden naar meer auto's.

Als je de vraag strikt juridisch bekijkt kan inderdaad niet zomaar eenzijdig een contract beëindigen zonder consequenties. De vraag is natuurlijk wat onder een contract wordt verstaan. In het "zakenleven" wordt een overeenkomst of beter een serie overeenkomsten, in bijvoorbeeld een klant-leverancier/dienstverlener relatie, al vaak een contract genoemd. Dat kan zo zijn, zelfs als er niets over op papier staat, maar vaak is dat niet het geval. Een marktkoopman die elke week een tas groenten verkoopt aan een persoon mag dat gewoon weigeren als hij daar een reden voor heeft of denkt te hebben. Bijvoorbeeld omdat de groenten van vorige week nog niet betaald heeft of hij diverse keren ruzie met de klant heeft gehad bijvoorbeeld over de kwaliteit. "Ga maar naar de buurman". Dat wil niet zeggen dat dit gemakkelijk is. Je moet bij elke mogelijke overeenkomst beslissen of die voor jou ook interessant genoeg is. Daarbij is de relatie belangrijk maar kan ook van ondergeschikt belang zijn als het om een eenmalige overeenkomst gaat. En soms moet er gewoon brood op de plank.

Je kan ook ruim inkopen, je van de "domme" houden en gewoon gaan aanbieden op marktplaats tegen een zelfde prijs als de "zuster" en dan niet concurreren op prijs maar service, bestelgemak en/of verzendkosten (gratis ophalen voor mensen in de buurt). Als de groothandel dan aan de bel trekt zou ik dat gesprek opnemen of de mail bewaren en ze daarmee confronteren. Kans dat ze dan levering zullen stoppen lijkt me erg gering omdat ze dan een flink risico lopen beboet te worden. Zou ook nog goed kunnen zijn voor alle partijen omdat meerdere aanbieders meer "exposure" betekent. Als mensen dan zien dat diverse verkopers dezelfde prijs hanteren zoeken ze ook niet snel verder, blijkbaar is dat de prijs.

Nog een andere mogelijkheid is om samen te werken met anderen. Zie dat ook andere (web) shophouders bezig zijn met deze producten. En als deze mensen om redenen van concurrentie niet willen delen kan je kijken of je in kan kopen elders in de EU bij iemand die het papierwerk al op orde heeft. Is meteen ook aantrekkelijk voor eventuele aansprakelijkheid.

Als het om merkproducten gaat die in Zuid Korea op de markt zijn zal het risico inderdaad heel beperkt zijn. Dat is mijn inschatting op basis van de praktijk dat problemen met cosmetica vooral tot uiting komen als ze een tijdje op de markt zijn en de inschatting van het niveau van de producten in Zuid Korea. Vaak maar niet altijd gaat het bij problemen om allergische reacties op bepaalde ingrediënten zoals conserveermiddel. Iemand moet op basis van de juiste labeling kunnen zien of een product voor haar (hem) veilig te gebruiken is. Als je cosmetische producten koopt in China, bijvoorbeeld via Alibaba, zou ik het risico op problemen vele malen groter inschatten. Vanwege grote problemen in het verleden moeten cosmetica gekeurd zijn voor ze mogen worden uitgevoerd maar dat wordt massaal ontdoken weet ik uit eigen ervaring. Bij het afsluiten van een verzekering zal de verzekeraar het risico op problemen moeten inschatten en zul je ook daar de zaak goed moeten documenteren. Als de kans vrijwel nihil is op problemen willen ze wel verzekeren. Norbert kan daar vast meer over uitweiden. Lezenswaardig voor de achtergrond van vraag.

Bedacht me later nog dat het heel goed mogelijk is dat de Koreaanse producten voorzien zijn van een CPSR door een Koreaanse specialist. Als je deze in het Engels kan krijgen, en uitgaand van het hoge onderwijs niveau in Zuid Korea, zou je die voor kunnen leggen aan het contact hierboven om uit te vinden of die hier rechtsgeldig kunnen zijn. Ik weet namelijk niet of de specialist (toxicoloog) een ingezetene in de EU moet zijn. Mocht dat wel het geval zijn heb je met een Koreaans CPSR wel mogelijk een document in handen waardoor de Nederlandse beoordeling sneller en (veel) goedkoper kan uitpakken. En anders hoeft het nagenoeg niets te kosten.