Norbert Bakker

Draai het om: wat hebben we aan een balanspost van 30 miljard in het huishoudboekje als die balanspost niet reeel is. Zalm heeft al jaren geleden aangegeven dat die 30 miljard vermoedelijk niet terugbetaald ging worden (Ik snap ook alle fuzz over dat bedrag van 30 miljard niet, dat was al jaren bekend) Los daarvan vind ik dat je als overheid een fundamentele keuze moet maken: of wel het bankwezen is een nutsvoorziening, en dan nationaliseer je ook nog Rabobank en klaar, ofwel je zorgt voor een goede marktwerking, en daarin passen geen staatsbanken. Nou, daar ben ik het dus totaal niet mee eens. Consequent beleid, geen leuke incidentele cashcows als overheid. Dat is slecht voor de markt als geheel. Het aantal Nederlandse banken is toch al veel te beperkt.

Waarvan akte P.J. Vandaag even in een ongenuanceerde bui. Gelijk gehakt maken van alle onzin. ;)

Nee, de site waarvan je dit citeert (verzekeringen-online zo te zien) rammelt aan alle kanten. Net als ondernemers die denken dat ze alle ins en outs van een AOV op de eerste de beste site kunnen lezen, rammelen Idem!

Bij ondernemers tot 23 jaar wordt 25-30% van de de totale schadelast veroorzaakt door motor- en scooterongevallen. Klopt. Dit is gedaan om jonge ondernemers die geen motor of scooter rijden de mogelijkheid te bieden om een goedkopere verzekering te sluiten en niet te hoeven mee te betalen aan het hogere risico van de motorrijders. De vervuiler betaalt dus, tot leeftijd 23. Maar bij mijn weten behoor jij niet tot de doelgroep tot 23 jaar. Beetje een drogredenatie daardoor ;)

integendeel, ik ga er juist wel op in. Enerzijds geef ik aan dat als ik praat over AO, dat het dan per definitie al gaat over langdurige en volledige AO, en dat uit de schadestatistieken blijkt dat vervanging vaak niet mogelijk is. Vervolgens geef ik aan dat het niet een stapeling van rampspoed is, maar dat het ene (arbeidsongeschiktheid) een - aantoonbaar! - verhoogde kans oplevert op relatieproblemen. Geen extreme toevalligheden dus, maar juist andersom: het ene risico verhoogt de kans op een ander risico Ik stel die vraag wel. En die komt soms hard aan ja. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden, dus ik stel die vermeende eeuwige trouw wel nuchter ter discussie. Niet als bangmaker, wel als wakkerschudder. Speelt vooral als ik 2 ondernemers die een paar vormen tegelijk aan tafel heb en er gesproken wordt over de verdeling van het AO risico tussen de ene en de andere. De meeste ondernemers zijn er uiteindelijk ook vrij nuchter onder hoor. En waarom zou ik wel mogen spreken over iemands overlijden of invaliditeit maar niet over iemands relatie? Laten we eerlijk zijn: de kans op scheiden als ondernemer tussen je 30e en je 60e is groter, heel veel groter, dan de kans op overlijden! Sterker nog: statistisch gezien is de kans op scheiding ruim 36%, en neemt deze kans nog steeds toe . De kans op scheiding is ook een factor 15 hoger dan de kans op langdurige of permanente arbeidsongeschiktheid (1 op 50 immers) In deze nuancering kan ik mij helemaal vinden Hans.

ik overweeg deze hele discussie toch even af te splitsen van je blog Ik vind "passende arbeid" voor zowel werknemer als ondernemers de grootste leugen die UWV, verzekeraars en adviseurs kunnen "verkopen". Passende arbeid als criterium is gewoon in en in fout en slecht, kenmerk van verkeerd advies en verkeerd product. Leuk om daar een column aan te besteden. Passende arbeid is onbewust grote risico's lopen uit misplaatste zuinigheid of onwetendheid Nog zo'n kenmerk van een foute verzekering of een verkeerde keuze. De meeste verzekeraars sluiten motorrijden totaal niet uit, een beperkt aantal sluit alleen circuitraces uit en 1 partij zal het worst zijn wat je doet, zolang het maar hobbymatig is. Al rijd je met een motor (en parachute) door een brandende hoepel uit een vliegtuig op 5 kilometer hoogte: eventuele arbeidsongeschiktheid door die hobby is gewoon gedekt, zonder uitzondering. De Molest definitie is voor iedere verzekeraar en voor iedere verzekering gelijk en door overheid en verbond van verzekeraar vastgesteld. Ik ben in 20 jaar tijd nog nooit een afwijzing op grond van molest tegenggekomen. Zelfs niet bij journalisten in oorlogsgebied. Waarom niet? omdat een goede adviseur ook daar zorgt voor de juiste passende dekking (dus indien nodig specifieke insluiting/meeverzekering molestrisico's) Ik ben geen verkoper, maar ik vind deze discussie over en weer juist wel erg leuk. Veel leuker dan je oorspronkelijke blog in ieder geval ;D Een enkele Ao verzekeraar heeft rokerstarieven, 95% van de markt niet. Echt, totaal geen issue bij de meeste AO verzekeraars, en ook verre van belangrijk in het advies daardoor. Edit: nog een iets gemist zie ik: 5 jaar geleden ja, toen sommenverzekeringen nog zeldzaam waren. Tegenwoordig zijn er meer sommenverzekeraars dan schadeverzekeraars, ook Goudse, Amersfoortse, Delta Lloyd, Aegon en Amersfoortse zijn overgestapt naar sommenvariant. Waarom? Minder gedoe en minder gezeur bij schade, product sluit dus veel beter aan bij de verwachting van de klant. Sommige partijen bieden beide varianten aan: het gemiddelde premieverschil (bij verder identieke uitgangspunten en voorwaarden) bedraagt 10%. Er zijn ook verzekeraars waar de sommenverzekering niets extra kost, alleen is de beoordeling van het verzekerde bedrag bij aanvang strenger (moet gestaafd kunnen worden met aangiftes en verklaring boekhouder)

Keuringen bij arbeidsongeschiktheiden worden steeds meer een zeldzaamheid. Maar goed, een private verzekeraar past medische selectie toe, ook zonder keuring (op basis van gezondheidsverklaring en medische machtigingen) . Bestaande aandoeningen of gebreken of zaken met een verhoogd risico kunnen worden uitgesloten (dat er vervolgens door een goede adviseur nog heel wat verbeterd kan worden aan die voorgestelde uitsluitingen is een heel ander verhaal, zie daarvoor het AOV FAQ topic) Maar kun je iets nader toelichten waar je op doelt? Jij bent afgewezen voor een verzekering of werd kanker uitgesloten vanwege een bepaald rokersverleden? Typisch. Voor de meeste arbeidsongeschikheidsverzekeraars is roken of gerookt hebben totaal niet relevant voor het acceptatietraject. Heel cru gesteld (zonder intentie iemand voor het hoofd te willen stoten): de mensen die als gevolg van veel roken longkanker krijgen, zijn niet lang arbeidsongeschikt: een (groot, nog steeds te groot) deel overlijdt, en ander deel herstelt binnen 1 jaar volledig Overlijdensverzekeraar, die doen wel moeilijk over roken... ben je daar wellicht mee in de war?

Wees blij dat je tot die 49 van de 50 behoort die nooit wat overkomt, maar wees ook blij dat je - als je per ongeluk wel die ene pechvogel zou zijn geweest - je toereikende maatregelen had genomen. Een verzekering tegen calamiteiten als brand of AO is geen spaarpot. De som van alle premies in een spaarpot stoppen had nooit een toereikende voorziening voor het risico opgeleverd. Niet bij aanvang (dan is de spaarpot leeg), maar ook niet op het eind: tegen de risico's van brand of zeer langdurige arbeidsongeschiktheid valt simpelweg niet te sparen.

Echt, waar haal je deze fabels vandaan? Heb je wel eens de voorwaarden van een gemiddelde AO verzekering gelezen? Die kent echt heel erg weinig uitsluitingen, meestal maar 2: - opzet - arbeidsongeschiktheid als gevolg van bovenmatig drugs of alcoholgebruik (meer dan 0,8 promille: 60% meer dan wat wettelijk is toegestaan in het verkeer) Andere uitsluitingen staan er niet in, dat zijn echt indianenverhalen :)

Het gaat me te ver om hier in dit topic voor de zoveelste keer uit te leggen hoe de mate van beroepsarbeidsongeschiktheid wordt vastgesteld en hoe uitvoerig de eigen inbreng en beroepsmogelijkheden daar in zijn, In ieder geval niet door een arts, een arts stel alleen de medische conditie vast. En 1 jaar arbeidsongeschiktheid is bij lange na niet ongeneeslijk ziek. Er zijn voldoende ondernemers die langer dan een jaar arbeidsongeschikt zijn (bij voorbeeld revalidatie na zeer ernstig ongeval, een burnout, depressie of kanker) en alsnog volledig revalideren. Het is geen fabel, het is een keuze . Als jij kiest voor een schadeverzekering wordt alleen de werkelijke schade (het inkomensverlies als gevolg van arbeidsongeschiktheid) uitgekeerd. En ja, dat betekent dat gekeken wordt naar wat dat werkelijke inkomen voorafgaand aan arbeidsongeschiktheid was. Kies je voor een sommenverzekering, dan wordt bij arbeidsongeschiktheid juist niet gekeken naar het inkomen: jij krijg het verzekerde bedrag x arbeidsongeschiktheidspercentage uitgekeerd zonder enige verdere discussie over minder inkomen, neveninkomsten en restinkomen

tuurlijk. Ik geef alleen aan dat bij kenniswerkers het vooral ziektes zijn die de arbeidsongeschiktheid veroorzaken, terwijl bij mensen met een fysiek beroep meer lichamelijke klachten zijn. De kans op kanker (of andere ziektes) kan voor beide groepen even groot zijn, maar naar verhouding is bij kenniswerkers een groter percentage ao claims het gevolg van kanker dan bij de fysieke beroepen.

Ik heb het hier over zeer langdurige arbeidsongeschiktheid van 1 jaar of langer. Verder is "de verplichte eerste 2 of 3 weken (eigen risico) onzinnig. Als je wilt kun je een wachttijd of eigen risico van 2 dagen van mij krijgen, niets is verplicht! Maar als ik met ondernemer praat over AOV dan opteren we vroeg of laat voor een wachtijd van minimaal 3 of 6 maanden. Een kortere wachttijd kies je alleen bij aanvang als je nog geen buffer hebt opgebouwd. Verder is een AOV met een korte wachttijd gewoon dom, want je betaalt die eerst paar maanden uitkering gewoon dubbel en dwars zelf uit de extra premie die je betaalt voor een dekking met een (te) korte wachttijd. Nee.De kans op een ongeval met langdurige arbeidsongeschiktheid tot gevolg is veel kleiner dan de kans op arbeidsongeschiktheid. Los daarvan: een AOV dekt ook ongevallen, terwijl een ongevallendekking geen ziektes dekt, zelfs geen tijdelijke invaliditeit als gevolg van een ongeval Een goedkope ongevallenverzekering dekt een ton, een AOV met een geïndexeerd bedrag van 40.000 dat tot eindleeftijd 67 moet uitkeren dekt een kapitaal van meer dan een miljoen. Zit dus al een factor 10 (of meer) verschil in de uitkering dus, Tot slot: een ongevallen dekking is een invaliditeitsdekking. voor een arm krijg je 25% uitkering, eenmalig 25K dus bij een ton verzekerd bedrag . Invaliditeit en arbeidsongeschiktheid zijn 2 totaal verschillende dingen. Een 35-jarige tegelzetter is met 1 arm minder gewoon 100% beroepsarbeidsongeschikt, en krijgt in een goede verzekering die waardevaste 40K uitkering tot eindleeftijd: dan praten we al snel over een contante uitkering van meer dan € 1.000.000,-. Het 40-voudige van jouw goedkoper ongevallen uitkering dus. Waarbij je je ook kunt afvragen of je met 25K netto uitkering wel genoeg hebt om meer dan 30 jaar van te leven (en pensioen op te bouwen). Het antwoord daarop is uiteraard: nee. Die statistieken zijn er. Het verschilt uper type werkzaamheden van de ondernemer. Een tegelzetter heeft grote kans op uitval door rug- en knieklachten, een aannemer loopt meer kans op een bedrijfsongeval en bij kenniswerkers zijn het vooral hart en vaatziekten, kanker en psychische klachten. Eigen aanname (op basis 20 jaar AO schades in eigen - gemengde - portefeuille): circa een kwart tot 1/3 van de AO uitkeringen is het gevolg van een verkeersongeval of bedrijfsongeval

Tuurlijk, afgezien van de irrelevante drogreden op het einde. Verder is het een ongenuanceerde reactie, die op diverse fronten de plank volledig mis slaat. Had ik niet van jou verwacht, maar het heerst kennelijk in dit topic, waar diverse subjects dwars door elkaar heen lopen. Garbage in -Garbage uit heh... ::). Geringe kans? Integendeel! De kans om als ondernemer langdurig (1 jaar of langer) volledig (80% of meer) arbeidsongeschikt te raken is 1 op 50 Hans. Ik heb diverse statistieken om dat te staven. Als ik het overigens heb over het risico van of op arbeidsongeschiktheid heb ik het primair over het risico van zeer langdurige tot permanente volledige arbeidsongeschiktheid. Tijdelijke en gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid is een inconvenience, maar meestal geen calamiteit. Dat verschilt per ondernemer uiteraard, en hangt o.a. af van interne opvang, mogelijkheden tot verkoop, eigen vermogen ("weerstandsvermogen"), de wens en/of mogelijkheid om financieel een stapje terug te doen en last but not least persoonlijke voorkeur: de ene verzekert alleen een basisbedrag met een lange wachttijd (calamiteitendekking), de ander kiest bewust (met partner) voor een wat luxere dekking. Die iemand kost ook geld, en dat moet toch ook ergens van of door betaald worden. Ik houd in mijn analyses een beoordeling van het risico "inkomensverlies als gevolg van arbeidsongeschiktheid" (kortom: niet sec arbeidsongeschiktheid als risico, maar het inkomensverlies als gevolg daarvan...dat is immers ook het enige waar je je tegen zou kunnen verzekeren ) uitvoerig rekening met de mogelijkheid van waarneming, uitbesteding en verkoop. De praktijk is dat het voor veel zelstandigen geen optie is: arbeidsongeschiktheid is gewoon einde bedrijf want de ondernemer (zijn/haar specifieke kennis, vaardigheden en netwerk) ís het bedrijf. Dit komt voor bij eenpitters maar ook bij redelijk grote productie en handelsbedrijven: de ondernemer vormt het grootste continuïteitsrisico. Denkfout: niet in combinatie met , maar als gevolg van. Stel je eens voor: een drukke ondernemer, laten we even heel erg traditioneel een man als voorbeeld nemen. Werkt zich 3 slagen in de rondte, bijna nooit thuis. Heeft een zeer zelfstandige vrouw die zich uitstekend in haar eentje redt, veel vriendinnen, leuke activiteiten etc etc. En nu raakt manlief volledig arbeidsongeschikt en komt als hulpbehoevende ziek thuis te zitten. Wat denk je dat dat voor hun relatie doet. Anders gezegd: denk je niet dat deze omstandigheid de kans dat hun huwelijk op de klippen loopt doet verhogen? Als je dat denkt, gefeliciteerd: je vermoedens stemmen overeen met de harde statistieken. Ziekte en arbeidsongeschiktheid is een van de situaties die een relatie sterk, of zelfs te sterk, onder druk kunnen zetten, net als faillissement. Niet zelden komen arbeidsongeschiktheid én faillissement in combinatie voor. Buitengewoon lomp. Alsof ik een polispusher ben die bangmakers nodig heb om mijn "producten" te "verkopen". Ik heb nog nooit van mijn leven iets "verkocht". Het enige dat ik met deze prikkels ter dicussie stel is de verkeerde perceptie van de ondernemer: die rekent zich veel te snel rijk en denkt dat de kans op arbeidsongeschiktheid 1 op 10.000 is en de kans dat zijn relatie als gevolg van die arbeidsongeschiktheid op de klippen loopt nagenoeg nihil is. Het zal mij wordt zijn of de ondernemer het risico uiteindelijk verzekerd (maakt voor mijn beloning ook niet uit: ik wordt betaald voor het advies, niet voor het product), ik wil alleen dat de ondernemer de keuze bewust en verantwoord maakt. Geen bangmakers mijnerzijds maar ook geen ongefundeerde haleluya "dat overkomt mij toch nooit" onzinredenaties van de zijde van verzekeraar Ach ja, die dooddoener kan er ook nog wel bij :P. Tuurlijk is ook de verzekering zelf een risico Maar eerlijk gezegd ben ik met een goede verzekering van een goede verzekeraar die is geadviseerd door een goede adviseur in 20 jaar tijd nog nooit, maar dan ook werkelijk echt nooit, tegengekomen dat de klant tegen zijn/haar verwachting in geen uitkering kreeg of dat de uitkering uiteindelijk veel lager uitviel dan de klant had verwacht. Waarom? Simpelweg omdat ik geen rommel adviseer en altijd de klanten duidelijk vooraf aangeef wat ze wel en niet kunnen verwachten van een verzekering. Wie kiest voor een goede schade- of sommenverzekeraar via een goede adviseur krijgt bij arbeidsongeschiktheid exact wat hij of zij er vooraf van had mogen en kunnen verwachten. Wellicht is dat ook het verschil tussen die paar specialistische AOV-verzekeraars die van hun arbeidsongeschiktte klanten een 8,1 en 8,6 als rapportcijfer krijgen voor de kwaliteit van hun schade afwikkeling en de grote algemene verzekeraars die op dat gebied vaak maar magere zesjes scoren. Kwaliteit kent zijn prijs. Om maar niet te spreken van die ene hele foute verzekeraar - volgens de Consumentenbond de beste "koop" - die gewoon nooit uitkeert.

Nee, het was een duidelijke sneer, gespeeld op de man in plaats van bal, maar wellicht had ik hem ook wel verdiend ;D Inhoudelijk: ik ga bij de ondernemer uit van het individu, dat inderdaad ook kan scheiden (van levenspartner, zakenpartner, grootste afnemer, belangrijkste toeleverancier, etc) . Inkomen partner wordt nog al eens gebruikt als argument om geen AOV af te sluiten. Dan vraag ik altijd of de ondernemer zwart op wit heeft dat partner ook bij arbeidsongechiktheid voor hem /haar blijft zorgen, of anders bereid blijft mee te betalen.

Ach ja, collateral damage van wat hoekige reacties over en weer. Ik reageer ook wat minder genuanceerd op dit blog dan op posts en columns, zeker op de vrijdagavond ;D

None taken ;) net zo als ik blij ben dat jij niet adviseert ;) want de boodschap die je hier in deze reactie verkondigt lijkt haaks te staan op hoe ik - en zo te zien diverse andere lezers - jouw blog hebben opgevat. Bottom line is dat we het best wel eens met elkaar eens zouden kunnen zijn als ik de boodschap uit jouw bovenstaande reactie lees, maar die boodschap lijkt totaal niet overeen te komen met jouw oorspronkelijke blog Tip: licht je aannames voortaan even toe, dat verduidelijkt een hele hoop en voorkomt verwarring. Nog meer cijfers, nog meer verwarring. Eerst poneer je heel stellig dat bij 200K omzet 130K inkoop hoort (winstmarge 53% dus) , en nu is het maximum voor internetwinkels weer een stuk lager, tussen de 25 en 40% Ik haak af.... Tabee!

Tussen de regels doorlezend maak je het jezelf en de lezer erg moeilijk om een IMHO onzinnig vergelijk te maken tussen de gemiddelde omzet per uur van een handels- of productiebedrijf versus het uurtarief van een advocaat: Vergelijkingen op basis van omzet gaan scheef, het enige dat te vergelijken valt is winst Ik heb door opleiding, beroep, 20 jaar werkervaring en 6 jaar zelfstandig ondernerschap naar mijn eigen bescheiden mening redelijk wat verstand van en vooral veel dagelijkse ervaring met winstmarges van veel klanten en weet daarom ook dat de wijsheid die je hier poneert - sorry - echt klinklare onzin is. De verhouding tussen omzet en winsf varieert sterk per branche en beroep: een commodity trader vormt het ene uiterste: die heeft een bruto marge van 1-2% en moet dus miljoenen omzetten om een beetje modaal inkomen aan winst over te houden. Zijn/haar omzet per uur ligt ver boven de € 1.000,- maar is net zo irrelevant. Aan de andere kant heb je de kenniswerker met bijna geen overhead. Van hun uurtarief is 80% winst. Handels en productiebedrijven - en juweliers - zitten tussen beide uitersten, maar nergens geldt dus "zo maar" een grosso modo bruto marge van 53% op de inkoop als vuistregel: dat kan hooguit een vuistregel voor jouw tak van sport zijn....

Yeah, nou klopt het helemaal. Een kenniswerker is altijd een advocaat met 2 ton omzet, en iemand in loondienst met een modaal salaris ( 2 x modaal bij tweeverdieners) heeft uiteraard geen eigen huis maar wel een hoop toeslagen!

Kom je niet veel onder de mensen dan? ;D FF serieus. Alle mooie verhalen van 70-80 uur of zelfs meer ten spijt, zijn er genoeg ondernemers die 40 uur werken. 50 ook nog wel, en vanaf 60 wordt het zeldzaam of krijgen ze een hele lange neus.

Ah gelukkig, ik was al bang.. Bij tweeverdieners is een lousy ton p.p.. / gezinsinkomen 5-6 x modaal (van die twee ton omzet gaan immers ook nog wat kosten af) al genoeg voor dit worst case scenario. Wel vervelend voor die bijna 800.000 arbeidsongeschikte Nederlanders die thuiszitten met een inkomen van nog geen 30.000 bruto per jaar : daar moet de partner dus 170 k omzetten om een beetje rond te kunnen komen... Worst case scenario

Goede tip! Rekening houdend met de boot, 4 auto's (leasebak, gezins starion, off the road funbak en de onvermijdelijke Cabrio voor de weekends), het time share projectje in Marbella, de almaar duurder wordende wintersport in Gstaad, mijn verzameling klokjes, het verlieslijdende "vrouwtje heeft een leuk frutselwinkeltje in de Langestraat om bezig te blijven" , de golfclub, tennislessen, de personal coach van mijn dochter, 1 paard en 2 pony's op de manege en af en toe een beetje leuk uit eten met vrindjes, kom ik uit op een uurtarief van slechts 95 euro per uur ex btw om "break even" te draaien, bij 4000 declarabele uren per jaar. Valt best mee dus, gewoon kwestie van hard werken, en creatief declareren.

Als kleine aanvulling op de meer dan uitstekende toelichting van Dennis: het door jou genoemde "minimum" voor de DGA bedraagt in 2013 geen 42K maar 43K En zoals Dennis al stelt is het geen minimum. Het bedrag van 43K is niet meer dan de grens waarop de bewijslast van wat een gebruikelijk loon is, verschuift van jou naar de belastingdienst toe. Mod edit: topictitel verduidelijkt. Het gaat niet om de managementfee maar om het DGA salaris

Correctie, er is gisteren een aardige speldenprik uitgedeeld, en gedeeld in dit topic ::) ;)

Edit: (naar aanleiding van PM contact) het blijft een hele lastige kwestie. Soms valt er inderdaad geen verzekeraar te vinden die een bepaald risico wil accepteren. Je hebt nu 's-werelds grootste beursmakelaar en een specialist benaderd, en dan houdt het - helaas - wel een beetje op. Met de afwijzingen en het voorstel van € 250.000,- kun je in ieder geval de contractpartner overtuigen dat verzekering van € 250.000,- het maximaal haalbare is, en is dan is het vervolgens "take is or leave it".

Rechtstreeks bij een bank gaat voor de meeste startende bedrijven niet lukken. Wat je wel kunt proberen for the time being is gebruik maken van een payment serviceprovider die automatische incasso biedt, zoals Targetpay Na een jaar (soms langer) kun je dan desgewenst bij je eigen bank een contract sluiten voor rechtstreekse automatische incasso.