Norbert Bakker

Klopt. Daarom heb ik ook geen eigen auto meer. 8 jaar geleden overgestapt van een VW Passat naar OV en deelauto's zoals Greenwheels. Nog geen moment spijt van gehad (*) . Beter voor moeder aarde én beter voor de portemonnee. Maar goed, allemaal off topic geneuzel uiteraard, maar wel leuk om achteraf te lezen wat het geworden was. A petrolhead without wheels (*) = behoudens die ene 3-dubbele zijwaartse salto met een kleine leenauto, maar daar kon die leenauto weinig aan doen.. en des te meer bewijs dat ook kleine koekblikjes heel veilig kunnen zijn

Nogal wiedes met een subsidieregeling van 82% van de aanschafprijs. De Metsubsidie Foutlander is met afstand de meest foute SUV ooit op Nederlands wegen

Helaas, maar ik ben geen hypotheekadviseur (werk wel samen mét hypotheekadviseurs binnen en buiten de netwerkorganisatie B2Bsure, maar die zijn niet gericht op bedrijfshypotheken maar op hypotheken voor de eigen bewoning )

Zie de zakelijke hypotheektarieven van oa Regiobank : bij 1 jaar RVP < 55% ligt de rente op 2,25% (klik op de afbeelding om te vergroten) Vraag is daarom meer: verdien je de advies/oversluitkosten snel genoeg terug. Bij een paar ton hypotheek of minder vermoedelijk niet snel en je bank weet dat ook.

Nee, ik heb het salaris iets te hoog ingeschat . Bij dit fictieve salaris is de transitievergoeding € 36.000,- inclusief 8% vakantietoeslag (bereken het zelf op rekenhulptransitievergoeding.nl) Nog steeds een flink bedrag om voor te schieten...

Dat kunnen ze claimen ja, maar ze kunnen er geen enkel recht aan ontlenen. Je hebt de domeinnaam namelijk ooit gewoon te goeder trouw gekocht (en zelf ook gebruikt). Het is aan jou om die domeinnaam vervolgens alleen voor de juiste prijs te verkopen, en anders niet te verkopen.

Het is vanwege de eerder genoemde compensatieregeling inderdaad vooral een liquiditeitenkwestie: je kunt de compensatieregeling namelijk pas aanvragen nádat je de transitievergoeding betaald hebt. Bij een dienstverband van 20 jaar en leeftijd 55 zit je als snel aan de maximale vergoeding van €84.000,- en dat is een bedrag dat er bij de meeste ondernemer serieus inhakt. En helaas, hoe goed de compensatieregeling ook is: het biedt geen compensatie of oplossing voor het enige weken tot in een enkel geval maanden moeten voorschieten van dit bedrag.

Beste Muskus, Allereerst welkom op Higherlevel! Die angst is mogelijk onterecht. Jij gebruikt die domeinnaam nu niet in het economisch verkeer: er is geen verwarring tussen handels- en/of merknamen, dus kan een ander de domeinnaam ook niet zo maar vorderen. Het heeft zin als je dat merk dan vervolgens in de toekomst wel gaat gebruiken. Zonder gebruik is een merkregistratie waardeloos Binnen de EU moet een merk binnen 5 jaar na registratie in het economisch verkeer worden gebruikt, anders kan het komen te vervallen. Beide kan, zolang je de registratie maar niet op een werkmaatschappij doet maar in een IE-holding of personal holding: zo houd je het intellectuele eigendom uit de risicosfeer van de werkmij.

Beste Sprookjesfoto, allereerst welkom op Higherlevel! Wat bedoel je precies met verkopen: wil je je hele bedrijf aan iemand anders overdragen (en zo ja waarom dan per sé aan iemand in het buitenland) of wil je je concept verkopen aan het buitenland terwijl je zelf actief blijft?

In mijn geval een taxatie van de portefeuillewaarde Nee, net als bij vraagsteller is/was het een off balance waarde.

Het enige aan potentiële leverage wat ik in het verhaal tegenkom. Een directeur heeft gewoon recht op een salaris (gebruikelijk loon). Sterker nog: de fiscus vereist dat er een gebruikelijk loon wordt toegepast en daar de loonheffing over wordt afgedragen (e.e.a. tenzij er andere afspraken met de fiscus gemaakt zijn) Verder is het vooral een schoolvoorbeeld van een samenwerking waar vooraf niets is afgesproken en vastgelegd over wederzijdse verwachtingen, waarde, beloning en exit- en zwarte scenario's. Zoiets heeft mij ooit ook ruim een ton leergeld gekost. Vraag jezelf vooral af of het - na een jaar lang strijd - nog zin heeft om hier weer tijd en energie in te steken, want zolang je dat doet kun je niet verder met de rest van je werk en leven. Pas toen ik er een punt achter zette kon ik verder....

Lang verhaal kort: Eenmanszaken nemen niet deel in een BV en kunnen er ook geen bestuurder van zijn. Jij en je zoon namen deel als privé persoon (de uren die je destijds voor de BV maakte mag/mocht je dus ook niet meetellen voor oa het urencriterium) Nee, maar dat antwoord had je in november al van @Roel J gekregen in reactie op je vorige (uiteindelijk identieke) vraag Ook nee. Sterker nog: die eenmanszaken van jou en je zoon zijn helemaal niet betrokken of te betrekken in deze case.

Beste Wevek000, allereerst welkom terug op Higherlevel! Inhoudelijk: het zou het beantwoorden van jouw vragen echt een stuk makkelijker en voor reageerders een stuk uitdagender maken als je eerst toelicht wat er aan de hand is en waarom je deze vragen stelt. Ik neem aan dat het te maken heeft met je vorige vraag , maar daarin heb je aangegeven afstand gedaan te hebben van bepaalde rechten of die verkocht te hebben. Waarom nu dan alsnog of weer een discussie over waarde en intellectueel eigendom?

@Locomundo zoals aangegeven in mijn vorige bericht heb ik deze case voorgelegd aan het AOV Specialistenpanel. De reacties daar zijn vrij eensluidend en laten zich als volgt samenvatten: kortom: de visie van de rechtbijstandsverzekeraar dat - als verzekeraar destijds van de spierpijnklachten op de hoogte was geweest - er een beperktere clausule zou zijn voorgesteld, wekt verbazing. Mijn advies daarom: benader ook een van eerder genoemde AOV Advocaten en vraag na of zij wellicht ook nog andere mogelijkheden zien (zoals aannemelijk maken dat er juist helemaal geen beperkende clausule zou zijn opgelegd als verzekeraar van de spierpijn op de hoogte was geweest )

Dat dus... zeker als het inkomen (kennelijk) genoeg is om de hele hypotheek te dragen

Hmmm... ik zou de hypotheekverstrekker vooral ook betrekken in dat “goede overleg”, zo niet dan is het al snel frauduleus. En als je de hypotheekverstrekker toch moet informeren, vraag ik me af of voortzetten wel zin heeft. Maar goed: ook of juist dat soort overwegingen zijn werk voor een specialist. Ik hoop voor vraagsteller dat er legale mogelijkheden zijn..

Waarvan akte En ik ben het op basis van mijn ervaringen met ondernemers, hypotheekvragen en hypotheekadviseurs niet met jouw conclusie eens. Een in hypotheken voor ondernemers gespecialiseerde adviseur is juist de partij die als enige verstand heeft van voor ondernemers relevante hypotheekverstrekkers. Bovendien: het gaat een leek echt niet lukken om een vollediger en beter beeld van de voor hem/haar relevante markt te krijgen dan een hypotheekadviseur.) Eerlijk gezegd, ik vindt deze conclusie juist raar. Ik ben bijvoorbeeld geen hypotheekadviseur maar ik heb je me in een ander vakgebied onwikkeld als dé specialist. Juist in die niche ken ik alle (en dan bedoel ik ook echt : álle) aanbieders en hun specifieke verschillen, voor -en nadelen, acceptatiebeleid en gewenste en minder gewenste doelgroepen. Dat is nu precies waarom ik me in dat segment specialist kan en mag noemen: ik heb als een van de weinigen een totaalbeeld van die specifieke markt. Kortom: Ik verwacht dat een specialist slechts verstand heeft van één ding (iemand die overal verstand van heeft, is geen specialist) , maar van dat ene ding dan wel (nagenoeg) alles weet en (vrijwel) de gehele markt kent.

Conclusie van dat andere topic was nu juist dat dat rijtje zelf maken niet nuttig is , daar zijn specialisten voor. En zeker in deze complexe situatie lijkt mij de enige juiste volgorde: eerst naar een in ondernemers gespecialiseerde hypotheekadviseur, en pas daarna eventueel naar de huisbank Wellicht weet de huidige hypotheekadviseur raad (of is dat de huisbank?)

Beste Jur_br, allereerst welkom op Higerlevel! Nee, zeker niet.

Leuk hoor. Zonder te veel te willen spoileren: een ouderwetse biddingwar!

Dan is het een addendum/toevoeging inderdaad: een gezamenlijk overeengekomen aanpassing van een eerdere overeenkomst. Probleem met sideletters en mitsbrieven is dat die meestal eenzijdig zijn, en dat ook blijven. In een dispuut hecht- in het ultieme geval -een rechter er dan geen waarde aan.

De bedoeling is goed, maar mijn reactie is toch : nee, niet doen. Geen mits-brieven en sideletters of wat dan ook: de enige zinnige en juridisch kloppende plek om dit aan te passen is in de overeenkomst met de bemiddelaar zelf.

Ja. De directe schade en gevolgschade van jouw wanprestatie is verzekerbaar, maar de kosten van het alsnog of opnieuw leveren van de prestatie zelf (door jou of door een ander) niet: dat is ondernemersrisico Dat zou altijd moeten inderdaad. Beperk je aansprakelijkheid altijd tot een redelijke (en verzekerbare) limiet. Voor een ZZP-er in de ICT is een limiet van 500K of 1 miljoen per aanspraak marktconform (zowel op grond van de branchevoorwaarden als jurisprudentie/wat een rechter uiteindelijk redelijk vindt) Hangt van de opdrachtgever af. Als dat een klein bedrijf is en jij de ingeschakelde expert, wordt zwaar geleund op jouw expertise: jij bent dan eindverantwoordelijk. Is het een groot bedrijf met eigen kennis en expertise en lopen er meerdere ICT-ers rond, dan ben jij hooguit mede-verantwoordelijk. Maar uiteindelijk staat of valt het met : wat spreek je vooraf af, wat leg je vast? Als een opdracht nog niet S.M.A.R.T. is, dan moet je hem vooral eerst S.M.A.R.T. maken. Dat schept duidelijkheid en voorkomt een hoop problemen achteraf.

Aansprakelijkheid voor wat? Ga je zware financiële verplichtingen aan in de werkmaatschappij of houd je je bezig met zaken waarvoor de operationele aansprakelijkheid zeer groot en onverzekerbaar is? Goed argument...maar alleen zodra er genoeg winst overblijft na DGA salaris om vermogen te kunnen opbouwen. Dat is nu nog lang niet het geval. Vermogen opbouwen in een gezamenlijke holding is sowieso niet optimaal: dat doe je bij voorkeur in een personal holding. Minder goed argument, zoals Joost ook al aangaf. Omzet is irrelevant, het draait om winst en die moet dan wel minstens boven de 150 of 200K uitkomen wil het fiscaal interessant worden. Alles staat of valt met of het aansprakelijkheidsrisico vanaf het begin reëel is en niet op enig andere manier valt te vermijden, te beperken of over te dragen (contractueel, procedureel, verzekeren, borgstelling etc) , want voor de overige 2 motieven geldt: dat speelt pas later, niet nu. Is het aansprakelijkheidsrisico erg groot en/of restrisico's niet verzekerbaar dan is de keuze nu begrijpelijk en zeer waarschijnlijk de juiste/beste (behoudens dan de uitvoering met die gezamenlijke holding) In alle andere gevallen was starten met een CV of een VOF en later omzetten naar een goede BV constructie voor de hand liggender en veel voordeliger geweest: je benut dan beide eerst maximaal de fiscale voordelen van IB ondernemerschap zonder grote privé aansprakelijkheidsrisico's en zet pas daarna het bedrijf over naar BV's. Over een periode van 2-3 jaar kan je dat zo maar € 30.000,- netto schelen: voor dat geld kun je een goede jurist de contracting laten doen én kun je een hele goede verzekering regelen voor het afdekken van alle operationele restrisico's én kun je daarnaast privé een mooie buffer aanleggen.

Beste Flembed, allereerst welkom op Higherlevel Stel je de volgende situatie eens voor: jij schakelt via werkspot een loodgieter in om een nieuwe kraan in je badkamer te monteren. Weken later heb je een enorme lekkage in je woonkamer en blijkt dat de loodgieter bij het plaatsen van de kraan leidingen heeft beschadigd. Een ander moet tegels uitbreken, leidingen vervangen en weer betegelen. Totale kosten ruim € 5.000,- En nu mijn vraag: vind jij het redelijk dat die eerste loodgieter zegt : "mijn aansprakelijk is beperkt tot mijn nota van € 150,- voor het vervangen van de kraan"? Ik niet in ieder geval, en de standaard ICT model overeenkomst van Nederland ICT ook niet: want die beperkt de aansprakelijkheid voor de zelfstandige uiteindelijk tot € 1.000.000,- per aanspraak (en die limiet is voor 5 tientjes per maand verzekerbaar, dus voor de kosten van de verzekering hoef je zo'n opdracht ook niet te laten) Daar heb je wel een punt imho. Bij wanprestatie moet je eerst zelf in staat worden gesteld om de prestatie te herstellen/alsnog te verlenen. Pas als dat blijven niet mogelijk is, ben je verantwoordelijk voor de kosten voor uitvoering/afronding door een ander.