StevenK

Die laatste lijkt me we klip en klaar dat het niet mag en dat de kans op een ontheffing minimaal is. En in ieder geval weet je dat je een ontheffing nodig hebt, dus laat de klant die ontheffing voor je regelen.

Ik heb bij diverse organisaties gebruik gemaakt van een inbound callcenter. De callcenters die ik koos, koos ik vooral op hoe de noodzakelijke kennis geborgd werd en of er sprake was van vast personeel, omdat die dan na verloop van tijd ook de organisatie leren kennen. En ik vind het nog steeds echt een enorme toevoeging, want het of je nu met een hamer in je hand zit of met je hoofd in een document: een telefoontje haalt je meestal uit je concentratie / ritme en als je terugbelt, weet je als het goed is ook al waar het over gaat en kun je je op het gesprek voorbereiden. Met het gebruik van de naam 'virtueel' voor deze dienst heb ik overigens echt niets, want er is niks virtueels aan. De kracht is juist dat de bellers een echt persoon aan de lijn krijgen.

Om terug te komen op de oorspronkelijke vraag: ja, dit fraude. Zowel door jou, door je man als door je opdrachtgever, omdat je iets heel anders administreert dan feitelijk de situatie is. En dan doe je dat ook nog eens om te voorkomen dat je op je uitkering gekort wordt. Accepteer gewoon dat je het gelukt hebt dat je die uitkering niet helemaal nodig hebt, factureer eenmaling en doe daarvan aangifte zoals @Hans van den Bergh hierboven zegt.

Of 'fraude' pleegt, is afhankelijk van wat je precies gaat doen. Op zich kun je heel goed in de onderneming van de partner meewerken en als dan op de factuur staat 'werkzaamheden AV54321' is die stap in ieder geval al niet verkeerd. Of je de 'meewerkvergoeding' die je daarvoor gaat krijgen van je partner op moet geven bij het UWV, dat zul je bij het UWV na moeten vragen. Hier staat in ieder geval al enige uitleg: https://www.uwv.nl/nl/werken-naast-uitkering/werken-naast-wia

Dat zie je verkeerd. Juist bij een overeenkomst die gesloten is voor bepaalde tijd is het juridische uitgangspunt dat die niet opzegbaar is, tenzij daarvoor iets is geregeld. De artikel 12 regeling heeft de lessor opgenomen om weg te blijven van de discussie over de hoogte van de vergoeding, niet om daarmee een vergoedingsregeling overeen te komen.

Precies. Dit artikel geeft geen mogelijkheid voor opzeggen door de lessee.

Zonder de inhoud van de overeenkomst te kennen is hier weinig zinnigs over te zeggen.

Of je 'moet' verlonen is niet afhankelijk van de vraag of de vennootschap het kan betalen, maar van de vraag of er werkzaamheden worden verricht waarvoor geldt dat je loon moet betalen. En het vertrekpunt daarin is dat je als DGA loon behoort te krijgen en er zijn wat richtsnoeren over de hoogte van dat loon. Dus het voorkomen van dat 'moeten' ga je niet bereiken door de BV leeg te houden.

En dat kan dus niet. Activeren (dus in gebruik nemen ten behoeve van je bedrijf) maakt van een marge-goed een btw-goed en dat betekent dat je bij verkoop BTW af moet dragen over die verkoop. Of je de machine ten onrechte in de kosten hebt geboekt maakt omdat je de machine verkocht hebt niet meer uit: in de kosten geboekt betekent dat je nu de hele verkoopopbrengst als (boek)winst boekt. Had je de machine op de inventaris gezet, dan had je nu afhankelijk van het verschil tussen boek- en verkoopwaarde een boekwinst of een boekverlies gehad. Maar dat je BTW moet afdragen over die verkoop klopt. Of je een boete krijgt? Zelfs als je een controle krijgt is dat nog maar zeer de vraag...

Ongelezen onderwerpen zijn niet meer vetgedrukt

Een 'BTW overzicht' zonder boekhouding zou ik heel knap vinden.

Bod laten doen door die opkoper, dan heb je op dat moment, onder die omstandigheden, namelijk de staking van de onderneming, de economische waarde.

Je hebt het over verdeling van een bezit (de onderneming) en dat gaat niet hoeveel tijd iemand erin heeft gestopt, maar over hoe de verhouding in eigendom ligt. En die is vanwege de gemeenschap van goederen 50/50. Alleen als je vooraf afspraken had gemaakt dat een eventuele verdeling zou plaatsvinden op basis van bestede tijd, zou dat anders zijn. Uiteraard kun je achteraf die afspraken ook maken, maar ik ken in ieder geval één dossier dat op mijn bord kwam, enkele jaren nadat de mediator een 10% - 90% verdeling had vastgelegd in een convenant. Die verdeling ging daarna van tafel en de ondernemer kon alsnog een paar ton afrekenen. Dit soort situaties zijn uitstekende voorbeelden waarom je je bij afspraken over de structuur en eigendomsverhoudingen van ondernemingen zeker niet alleen door fiscale motieven moet laten leiden. Voor de goede orde: ook als je een eenmanszaak gehad zou hebben, zou die bij een scheiding gedeeld moeten worden, omdat ook die onderdeel van de gemeenschap van goederen uitgemaakt zou hebben.

Waarom denk je dat het iets uitmaakt waar je het gekocht hebt? Het maakt voor je bedrijfsvoering echt niet uit waar je iets koopt, dus je verwerkt het niet anders dan wanneer je het in NL had gekocht. Overigens is je vraag verkeerd. Je vraagt: 'hoe verwerken voor IB', maar je bedoelt: 'hoe verwerken in mijn boekhouding'.

Bij eigenlijk alle webshops waar ik gebruik van maak, wordt er een verificatie gedaan van zowel e-mailadres als telefoonnummer. Daarmee voorkom je dit soort situaties. De verantwoordelijkheid voor die kosten ligt bij de verkoper, tenzij er sprake is van opzet (maar dat aantonen is best een uitdaging)

'zomaar' mensen ontslaan kan niet en zolang je niet gewerkt hebt om hen op het niveau te krijgen dat ze wel moeten hebben is de kans op een toegewezen ontslagvergunning behoorlijk klein. Zeker sinds de herziening van het arbeidsrecht (in 2015) zijn die juridische mogelijkheden zeker niet ruimer geworden., Uiteraard kun je wel met een VSO proberen afscheid te nemen, maar hou er ook rekening mee dat wanneer je dat verkeerd aanvliegt je de werknemer tegen je in het harnas kunt jagen en als je het goed aanvliegt is het de snelste oplossing. Wel even door de pijn van de vergoedingen heen bijten. Daarbij nog het volgende: iemand zei mij ooit: "afscheid nemen van de mensen die je niet goed genoeg vindt biedt je maar één garantie: na hen zijn er altijd anderen op wie je wat aan te merken hebt, dus investeer eerst in het verbeteren van de aspecten die je niet aanspreken voor je overgaat tot afscheid nemen."

Elk programma werkt zo goed als de input die het krijgt. TS doet dit al zeven jaar en komt er nu pas achter dat hij soep aan het koken is. Vermoedelijk heeft hij nooit de mutaties van zijn boekhouder verwerkt en toen hij ging doe-het-zelven zijn daarom alle corecties die de boekhouder maate, in het niet verdwenen, waardoor pas echt de omvang van boekingensoep zichtbaar is geworden. Mijn benadering zou ook de schoenendoosbenadering zijn: alles opnieuw inboeken, maar dan wel vanuit de balans van de laatste jaarrekening.

Uitgangspunt is dat je als ondernemer echt vrij bent in wat je doet, tenzij je op geen enkele manier kunt argumenteren dat je er een zakelijk belang mee dient, zolang je je maar aan de spelregels houdt. Zie ook deze discussie daarover.

Knap irritant dat het relevante deel van de originele vraag weg is, waardoor mijn reactie nu nergens op lijkt te slaan.

Ik kan me niet voorstellen dat er niet ergens in het traject de vraag is: verwacht u een verandering in 2024/2025? Daar zul je hoe dan ook openheid van zaken moeten geven. Want wat je niet wil is dat een hypotheekverstrekker op enig moment het vinkje zet: ‘bewust onjuiste informatie verstrekt’.

Je hoeft het 'zakelijk belang' niet aan te tonen, want juist daarvoor is er de forfaitaire bijtelling. Zolang er geen excessief privégebruik is, is er niks aan de hand en is het jouw ondernemersvrijheid te kiezen wat voor auto je rijdt. Juist een Caravalle is typisch een camper die daar vaak voor gebruikt wordt, omdat het vooral gewoon een VW Transporter is en is dat niet veel anders dan dat veel ondernemers een dubbelcabine rijden omdat ze hem ook voor hun gezin gebruiken.

Dat is niet wat ik bedoelde. Payrolling heb je in allerlei varianten, want elke aanbieder probeert zich ergens mee te onderscheiden. Het is goed mogelijk dat het TS is die bepaalt wel bedrag en op welke manier gefactureerd wordt en dat van TS gevraagd wordt aan te geven of het wel of niet een BTW plichtige dienst is en dat het payrollbureau op basis daarvan een verloning maakt, maar het kan ook zijn dat het bureau op basis van een met TS afgesproken loonbedrag een factuurbedrag bepaalt.

Dat ligt eraan hoe de constructie is, maar eigenlijk kan alleen het Payroll bedrijf die vraag beantwoorden.

Helaas is die invloed er nauwelijks, omdat we in NL al (te) lang te maken hebben met opvolgende kabinetten die in staat zijn langjarig beleid te maken en uit te voeren.

Heel veel mensen herkennen dit en het komt zeker voor dat de oorzaak is dat een dienstverlener wel een prijs noemt, maar niet voor een vaste prijs wil of kan werken. Ik heb daar ook wel procedures over gevoerd als advocaat. En daar heb ik voorbeelden gezien waar de organisatie echt een klassieke urenfabriek is, waar gestuurd wordt op 'gefactureerde uren' en voor zo'n organisatie is een vaste prijs lastig waar te maken. En ook in de advocatuur heb ik deze discussie vaak zat gezien, eigenlijk nog veel vaker. En dat komt omdat hele volksstammen daar opgegroeid en opgevoed zijn met het idee dat ze wat ze verkopen hun eigen tijd is en niet een dienst. Maar de kern is eigenlijk altijd dat het fout gaat omdat er geen duidelijke afspraken zijn gemaakt, niet alleen over de prijs, maar ook over wat er wel en wat er niet voor die prijs gedaan wordt of wat er gebeurt als het meer werk wordt door wijziging van wet- en regelgeving en of er indexering plaatsvindt of dat die afspraken wel gemaakt zijn, maar niet voldoende duidelijk zijn aangekomen.