StevenK

In beginsel zeg ik ja. Maar je kan in een huur overeenkomst vastleggen dat een opzegging per aangetekende post moet worden gedaan. Aan de andere kant heeft de verhuurder de opzegging geaccepteerd dus hoef je niet te twijfelen aan de rechtsgeldigheid. De partij die de opzegging als niet rechtsgeldig kan verklaren heeft al geaccepteerd. Het is in dat kader voor - in dit geval - de verhuurder wel heel verstandig om die opzegging vast te leggen.

Als de bewindvoerder 'nog niet' door de rechtbank is benoemd dan is deze nog geen bewindvoerder! Zoals ik het zie: de huurder heeft opgezegd, de verhuurder accepteert deze opzegging en geeft de huurder tot de 26e juni de tijd om te ontruimen, met aanzegging dat anders de inventaris afgevoerd en opgeslagen wordt op kosten van de huurder. Het is wel zaak al deze stappen even goed te overleggen met een jurist, om te kijken of deze stappen hard te maken zijn.

Nee, dat kan niet, want een DGA heeft überhaupt geen toegang tot de WW.

Die vraag kan alleen aan de hand van de inhoud van de verklaring worden beoordeeld.

Het lijkt erop dat er sprake is van een stilzwijgende contractsovername aan beide kanten, hoewel dit verder aan de hand van de inhoud van alle relevante stukken en correspondentie beoordeeld zal moeten worden.

Er is toch geen discussie dat de algemene voorwaarden van toepassing zijn verklaard op de oorspronkelijke overeenkomst? Dan is zul je aan moeten tonen op welke wijze het onredelijk is dat die voorwaarden nu nog - na de stilzwijgende contractsovername - van toepassing zijn. Mogelijk dat daar ergens een gaatje te vinden is, maar ik ben bang dat een rechter zal oordelen dat aangezien alle contractuele verplichtingen overgenomen zijn, jij niet door de overname in een nadeliger positie bent gekomen en derhalve geen gronden bestaan om je ergens op te beroepen. Als er echter nu een beroep wordt gedaan op andere Algemene Voorwaarden, dan heb je wel een punt.

Als er sprake is van overneming van het contract, dan zal B aan moeten tonen dat jij die overname hebt geaccepteerd. Je kunt - zoals ik het lees - niet bewijzen dat je hebt geageerd tegen die contractsovername. Er is niet zoiets als een verplichting om een nieuw contract aan te bieden en aangezien de algemene voorwaarden op de - overgenomen - overeenkomst van toepassing zijn verklaard, denk ik niet dat je op die manier je aan de algemene voorwaarden kunt ontkomen.

Nee.

Precies, en zoals al in de eerdere PM aangegeven vermoed ik dat een rechter sowieso de termijn van het relatiebeding zal matigen: duur relatiebeding en contracttermijn moeten in een reele verhouding tot elkaar staan. 2 jaar relatiebeding bij een jaarcontract doet dat m.i. niet. Bij een relatiebeding is die matiging niet zo vanzelfsprekend, tenzij het een groot aantal relaties betreft of er andere redenen zijn waarom dit specifieke relatiebeding tot een wezenlijke beperking van de arbeidsmarkt c.q. potentiële klantenkring van de werknemer leidt. Dit alles is uiteraard afhankelijk van de omstandigheden, het soort werk etc, maar bij een relatiebeding geldt, in tegenstelling tot het concurrentiebeding, niet dat de rechter dit snel zal matigen.

Ik had al begrepen dat jij het contract zo leest, maar aangezien het beding expliciet gelding heeft na beëindiging van het contract, zou ik je niet adviseren je geld op deze uitleg te zetten. Relatie-, concurrentie- en opleidingsbedingen zijn regelmatig de basis voor interessante procedures, meestal ook nog eens in kort geding, en dit is juist omdat er een variëteit aan mogelijkheden is de werking van zo'n beding te beperken, schorsen of te bepalen dat in een specifiek geval het beding niet van toepassing is. De discussie dat het beding niet van toepassing is omdat de overeenkomst beëindigd is, wordt echter door de rechter wel heel snel afgekapt, door erop te wijzen dat uit de bepaling dat het beding gelding heeft gedurende een periode na beëindiging volgt dat beëindiging niet leidt tot het einde van de werking van het beding.

Het relatiebeding duurt voort na beëindiging van de arbeidsovereenkomst. Dat blijkt direct al uit de formulering dat het beding een geldigheid heeft van twee jaar na beëindiging en je stelling is derhalve juridisch niet houdbaar. Hooguit zou je kunnen vorderen dat het beding opgeschort wordt of voor specifieke relaties niet van toepassing wordt verklaard, wanneer je kunt aantonen dat het jou onmogelijk wordt gemaakt een inkomen te verwerven.

Helaas... dit heb ik al overwogen, maar de wet bied de klant de optie om de verzegeling van een verpakking van lingerie (of vibrator) te verbreken om het alsnog goed te bekijken/proberen/passen en ik ben dan nog steeds verplicht het terug te nemen. Heb al eens met thuiswinkel.org juristen hier een discussie over gehad en deze hadden het volgende te zeggen: De wet is hierin volledig onduidelijk of lingerie/sextoys als uitzondering gezien mogen worden en wij weten het dus ook niet. Enige dat je kan doen is het gewoon uitsluiten en het op een proces laten aankomen, pas dan zal er meer duidelijkheid over komen. Voor dit soort zaken geldt naar mijn mening dat deze gezien hun bijzondere aard niet in aanmerking komen voor het herroepingsrecht. Ik denk dat je met een gebruikte tarzan toch echt de rechter wel van je gelijk kunt overtuigen.

Nee, dat klopt niet en nee, die disclaimer gaat niet werken, maar verlengt wel de herroepingstermijn tot 3 maanden!

Als je nu eerst eens de andere vragen over dit onderwerp leest en daarna uiteenzet wat precies nog jouw vragen zijn, zul je zien dat je al snel uitgebreide antwoorden zult krijgen.

En wat nu als je aan kunt tonen dat je met de tweede auto geen enkele km privé hebt gereden?

Maar waarom zou je een klant niet laten betalen voor de zekerheid dat hij bij *jou* kan aankloppen wanneer er iets is. Je verkoopt de klant daarmee die zekerheid en als bijprodukt bind je de klant aan je.

'eenmanszaak' en 'vof' zijn min of meer fictieve begrippen en het gaat er om wat er feitelijk met de op dit moment door één ondernemer gedreven onderneming gebeurt. Als deze onderneming na het aangaan van de vennootschap door beide ondernemers wordt voortgezet, dan is er in de volksmond sprake van een 'omzetting in een VOF'. De VOF heeft - gedeeltelijke - rechtspersoonlijkheid en alleen al om die reden is het goed eea ook met de verhuurder vast te leggen, om te voorkomen dat er op enig moment het beeld ontstaat dat er 'zonder toestemming een andere huurder in gekomen is'. Dan kan er bij de rechter een indeplaatsstelling afgedwongen worden. De vennoot is niet aansprakelijk, maar de onderneming is aansprakelijk. Dat kunnen ze niet: ze kunnen hooguit beslag leggen op zijn aandeel in de bezittingen en daarna verdeling vorderen.

Dat wist je toch vooraf? Je hebt ongetwijfeld een overeenkomst gesloten waarin dit soort voorwaarden opgenomen zijn? Overigens is het wel de moeite waard te onderzoeken of dat daadwerkelijk gebeurd is. Als het een bepaling in de algemene voorwaarden is en je deze algemene voorwaarden niet hebt ontvangen voorafgaand aan het sluiten van de overeenkomst is er mogelijk ruimte deze bepalingen te vernietigen. Zie boven en de andere reacties. Dit is ongetwijfeld allemaal onderdeel van de overeenkomst. Dat is onderdeel van de overeenkomst tussen uitzendbureau en uitzendkracht en veelal zal een relatie en/of concurrentiebeding onderdeel uitmaken van de overeenkomst.

Lijkt mij een uitstekende reden, maar dat kun je toch ook in een beloningsovereenkomst vastleggen?

Waarom wil je hieraan mee doen? What's in it for you? Heeft het kantoor genoeg medewerkers / stagiaires om voor elk van de vennoten genoeg op te leveren om dit soort constructies op te tuigen? Wat gebeurt er als één van die andere medewerkers ook vennoot wil worden?

Assumption is the mother of all fuckups en zeker in dit soort kwesties wordt van jou als werkgever deskundigheid verwacht en mag de - kennelijk nog minderjarige - werknemer zich achter onwetendheid verschuilen. In zou zeggen: gewoon in de loonadministratie op een oproepcontract en voorkomen dat er een dusdanige regelmaat ontstaat dat je in het gebied van het wettelijk vermoeden van omvang van de arbeidsovereenkomst komt.

Als er al geleverd is, dan zeker betalen. Als er nog geleverd moet worden, dan is het beter eerst zekerheid over de levering te krijgen, bijvoorbeeld door verpanding van de te leveren goederen.

Dit topic lees ik met belangstelling. Ik word hier regelmatig geconfronteerd met ondernemers in zwaar weer en ik ben wel heel benieuwd naar de garanties die de genoemde notariële vrijwaring biedt. Kunt u daar wat meer toelichting over geven?

Wel eens van bestuurdersaansprakelijkheid gehoord? Dan is zo'n vrijwaring ineens een wassen neus en het lijkt me dat een curator nogal snel door deze 'constructie' heen prikt en alsnog de oorspronkelijke ondernemer aanpakt.

Ik hanteer daarom ook altijd als stelling: betalingstermijn overschreden? Direct actie nemen, niet eerst stapels brieven schrijven en kosten maken, maar als ze weigeren te betalen, eerst één sommatie met een uiterste termijn en dan maatregelen, zoals beslaglegging, treffen en procederen. Heb je nu al aan de curator gevraagd hoe het zit met die doorstart?