Superkees

Het is een beetje een pyrusoverwinning, maar het is denk ik wel van belang voor de ZZP-ers onder ons te weten wat de rechten en plichten zijn, wanneer je een detacheringscontract hebt, waarbij vooraf de werkzaamheden niet zijn gespecificeerd.

Twee opdrachten van in totaal 78 uur, waarvan 16 uur uitbesteed en 4 uur niet geboekt. Dus 48 uur per week gedeclareerd. Deze discussie is inmiddels afgerond met de Opdrachtgever en alle gedeclareerde uren zijn betaald. Er was dus wel degelijk sprake van een vaste prijs. Alles geheel volgens de inhuurovereenkomsten. Als je dat niet wil, moet je mij geen twee contracten geven. Nu loopt er nog een discussie over dit jaar. De afhandeling van het contract wat ik voor dit jaar heb, verloopt geheel volgens de regels (men heeft geprobeerd het contract domweg te annuleren, maar dat is niet gelukt), maar men wil het niet mogelijk maken om de resterende uren waar ik recht op heb, te declareren. Maar wel word ik verzocht de beëindiging van het contract (digitaal) te accorderen. Dat doen we dus nog even niet. Ondertussen een nieuwe opdracht. Die maken er ook een potje van. Mondeling overeen gekomen dat ik 36 uur werk, maar omdat de huidige urendekking onvoldoende is, heb ik een contract voor 18 uur per week.

Ook dat ligt nog al anders. Ik moet inschrijven onder een bepaald (niet genoemd maar wel bestaand plafond) om uberhaupt in aanmerking te komen. Ik kan niet mijn eigen tarief bepalen (of ik moet gewoon ergens anders gaan werken). Vraag&aanbod en als de vraag laag is, heb ik pech. Maar als ik een dergelijk contract aanga (voor 36 uur per week), kan ik niet nog ergens 24 uur per week gaan werken, omdat ik mijn werk in 16 uur aan kan. Want de Opdrachtgever kan elk moment wel een beroep doen op die 36

Mijns inziens dus niet. in de opdrachtbevestiging staat: Inhuur periode: 1 januari 2016 tot 31 december 2015. Te werken uren per week: 36 En geen opzegtermijn voor mij als Opdrachtnemer. In de nieuwe uitvragen staat tevens dat het niet mogelijk is minder te werken dan het gevraagde aantal uren.

De opdrachtgever wenst een medewerker om een bepaalde functie te vervullen voor de duur van (in mijn geval) 36 uur en voor een bepaalde periode. De werkzaamheden worden vervuld onder verantwoordelijkheid van een oogtoezichthouder (aldus de inhuurvoorwaarden en uitvraag). Dat betekent dat ik gewoon 36 uur per week beschikbaar moet zijn om de door de opdrachtgever opgedragen werkzaamheden te verrichten, en dat voor een bepaalde periode. Dat is dus volgens de tweede manier zoals door jouw omschreven. Het aantal uren en de periode wordt door de Opdrachtgever vooraf vastgesteld, en na opdracht dienen de werkzaamheden te worden uitgevoerd (die vooraf slechts zijn aangeduid als een functie). Ik vind het te krom voor woorden, maar ik krijg dus al tegenargument dat wanneer ik mijn werkzaamheden door een hogere informatieverwerking en een creatieve manier van werken 2x zo snel mijn werk doe, ik dus slechts de helft betaald zou moeten krijgen.

Dat je die 36 uur steeds meer ziet verschijnen, is dus mijn schuld. ;D Ik heb dus op eigen initiatief al minder uren in rekening gebracht. Formeel was het 36 uur, maar het budget liet 40 uur toe, die ik ook mocht boeken. Gemiddeld heb ik na mij de start van mijn 2e klus uiteindelijk 30 uur/week betaald gekregen. Plus 16 uur op klus 2. En natuurlijk kan er sprake zijn van Minderwerk. Maar dat had de Opdrachtgever dan zelf moeten aandragen. De consequentie voor de opdrachtgever is dat ik dan ook daarna minder beschikbaar ben. De Opdrachtgever wenste mij echter ook voor komend jaar voor 36 uur in te huren. Ik ben geen oproepkracht met een nul uren contract. Minder uren is ook niet bespreekbaar. Dit staat in de nieuwe uitvragen, onder het zelfde stukje als dat je niet meer dan 36 uur mag werken voor de betreffende opdrachtgever. Mijn standpunt is dat een opdrachtgever er dan ook voor hoort te betalen. Wat ik met de rest van mijn tijd doe van die 7x24 uur heeft een opdrachtgever niets te maken. Had ik die uren elders gemaakt (volledig uit het zicht van de Opdrachtgever) had men het niet geweten en had men er niets van kunnen vinden.

Ik ben afgelopen jaar ingehuurd op project 1 (als ZZP-er). De opdrachgever wenste mij in te huren voor 36 uur per week. Omdat de hoeveelheid werk (zwaar) tegenviel gevraagd of ik er een klus naast mocht doen. Was geen probleem, mits ik de afgesproken producten op tijd zou opleveren. Op die manier ben ik halverwege het jaar project 2 gaan doen. Ingehuurd voor 32 uur per week. Met die opdrachtgever afgesproken dat ik de helft van de werkzaamheden door een 2e zzp-er zou laten doen (iemand die zij al kende). Beide projecten vonden plaats bij een landelijke overheidsorganisatie. Zodoende had ik op papier 68 uur, waarvan 16 uur voor mijn collega. Nu krijg ik vanuit project 1 het verwijt dat ik een tweede klus binnen die landelijke organisatie heb aangenomen, en dat ik te veel uren in rekening heb gebracht. Wat betreft het eerste verwijt: ze kunnen van alles vinden, maar me niets maken. Achteraf gezien was het geen handige actie van mij, maar dat hangt samen met het intern functioneren van de organisatie. Het tweede punt: ik heb te veel uren in rekening gebracht. Nu staat in de inhuurvoorwaarden: De ARVODI is als bijlage bij de inhuurvoorwaarden gevoegd en daar staat dat alleen werkelijk gemaakte kosten en uren worden vergoed. Tenzij er sprake is van een vaste prijsafpsraak. De Opdrachtgever (die tot half december zonder vragen mijn uren heeft goedgekeurd, terwijl het project 5 maanden vertraging had opgelopen) beroept zich nu op het artikel in de ARVODI, terwijl mijn standpunt is dat ik a) beschikbaar ben geweest voor die uren die ik heb geboekt en b) het artikel uit de inhuurvoorwaarden zegt dat er een vaste prijsafspraak is (aantal uur x mijn tarief). Binnen het gestelde budget van uren x tarief heb ik de gevraagde werkzaamheden verricht (tot volle tevredenheid van de opdrachtgever nota bene). Per saldo heb ik zelf al ruim 140 uur niet in rekening gebracht, omdat ik niet het onderste uit de kan hoefde te hebben. Ik werk al jaren op detacheringsbasis (sinds 2008 als zelfstandige) en mijn uitgangspunt is altijd geweest dat: - de Opdrachtgever schat een bepaalde hoeveelheid werk op basis van uren en een periode - de opdractnemer stelt iemand beschikbaar om dat werk te verrichten binnen die periode - voldoen de werkzaamheden van de opdrachtnemer, dan vergoed de opdrachtgever het aantal afgesproken uren per week. Eén en ander is aanleiding geweest om mijn contractverlenging op 10 januari van dit jaar stop te zetten per 1 januari van dit jaar, met als argument dat ik het voorgestelde contract zou hebben geweigerd, omdat ik het tarief te laag zou vinden. Dit is bezijden de waarheid, daar ik vorige week gewoon mijn werkzaamheden heb verricht en met de Opdrachtgever in gesprek was over de aanpassingen in het contract (andere functie). Per saldo wil de oodprachtgever 88 uur van vorig jaar niet meer vergoeden, en meen ik recht te hebben op de betaling van 36 uur per week tot 10 februari (maand opzegtermij). Vast wel iemand die kan zeggen waar ik wel of niet gelijk heb. Alvast bedantk voor de moeite.

Ik werk als sinds 2008 als ZP. In al die jaren ben ik nooit verder gekomen dan 2 opdrachtgevers in 1 boekjaar. In mijn geval betreft het projecten die vaak een doorlooptijd van meerdere jaren hebben. Het wordt anders wanneer jij in 1 jaar tijd 50 verschillende projecten uitvoert voor één en de zelfde opdrachtgever. En in aanvulling op bovenstaand lijstje: is er sprake van een gezagsverhouding. Wanneer jij vanuit NL werkzaamheden verricht voor een bedrijf in GB, heb jij dus alle vrijheid om je werkzaamheden in te richten en lijkt die gezagsverhouding dus afwezig.

Ik krijg al sinds 2008 een VAR WUO, terwijl ik nog nooit meer dan twee opdrachtgevers gelijktijdig heb gehad, en meest van tijd slechts één. En mijn VAR's zijn altijd gewoon naar waarheid ingevuld. Ik werk mee aan grote infrastructurele werken, met doorlooptijden van meerdere jaren. Twee opdrachtgevers is nog wel te doen, drie sowieso niet. Maar het antwoord op mijn vraag is niet eenduidig. Het gaat echter om een relatief klein bedrag (paar 100- euro), dus we gokken het er gewoon op.

De regels omtrent het zakelijk zijn van de btw-kosten van brandstof en onderhoud van mijn auto zijn mij niet geheel duidelijk. Ik ben ZZP-er, met een kantoor aan huis. Maar dat kantoor staat niet op de balans. Het overgrote deel van mijn werkzaamheden wordt echter elders verricht. De afgelopen jaren deels op kantoor van de opdrachtgever, maar ook veelal op bouwplaatsen. Dit jaar op twee of drie kantoren van mijn opdrachtgever, maar vooral omdat mijn opdrachtgever wenst dat ik op hun computernetwerk mijn werkzaamheden verricht. Wat ik kan terug vinden is rijkelijk vaag. Tot nog toe ben ik er vanuit gegaan dat mijn bedrijf op mijn privé-adres is gevestigd (inschrijving kvk) en dus alle kilometers die ik maak om mijn werk te kunnen doen, zakelijk zijn,

Ik snap het verhaal wel en ik snap niet dat boekhouders dit niet snappen. Mijn boekhouder is er wederom op meerdere fronten de mist mee in gegaan. De regels zijn heel simpel: - Toevoegen mag alleen als de FOR niet groter wordt dan het ondernemersvermogen - De FOR wordt alleen in mindering gebracht wanneer je je bedrijfsactiviteiten beëindigt, of wanneer je dat als zodanig aangeeft. Bijvoorbeeld omdat je een bedrag aan lijfrentepremie hebt betaald. Beide punten zijn gekoppeld aan het urencriterium. De FOR is een reservering en heeft als zodanig feitelijk niets met de balans van doen. De FOR moet in de jaarrapportage worden opgevoerd als een apart kopje, met de oude en de nieuwe stand en als ze het heel netjes doen ook het bedrag aan belastingen wat je moet betalen wanneer het vrij zou vallen. Je mag dus zelfs een negatief ondernemersvermogen hebben en toch bv 40.000 euro aan FOR-reservering. Zolang je maar aan het urencriterium voldoet, hoef je geen belasting te betalen over je FOR. Bij de aangifte IB is de toevoeging aan de FOR een aftrekpost.

De fiscus heeft er in zoverre iets over te zeggen, dat ik al dan niet belasting over hoef te betalen over mijn inleg. Mijn oorspronkelijke vraag was of ik mijn FOR geld eventueel zelf zou kunnen beleggen.

Plusje voor bovengenoemde firma, dus. Want je bent wel eigenaar van de belegde aandelen. Keerzijde is dat je eindkapitaal niet gegarandeerd is. Dus eigenlijk geen koopsom/lijfrentepolis. Het concept is geniaal in zijn eenvoud. Klant stort geld. Geld wordt belegd in indexfondsen. En Brand New Day ontvangt een kleine fee over een in potentie heel groot bedrag. Stel dat ze op termijn 100.000 klanten weten te werven, die 100.000 euro aan pensioenpremie parkeren, dan hebben ze een beheerd vermogen van 10 miljard euro en aan jaarlijkse fee aan 50 miljoen euro. Omgekeerd kun je tegen lage kosten en beperkt risico je pensioengeld beleggen. Keerzijde is dat je eindkapitaal niet gegarandeerd is. Enige grote adder die ik kan verzinnen is, dat de belastingdienst dit niet accepteert. Maar ik kan me niet voorstellen dat dat niet afgekaart is. Dat zou een gigantische blunder zijn. De rekening is in ieder geval wel geblokkeerd. Ik weet niet of dat voldoende is voor de belastingdienst?

Ik kom de laatste paar dagen een hoop reclame tegen van Brand New Day. In principe is het ook gewoon een koopsompolis dan wel lijfrentepolis, maar dan bijzonder goedkoop. Je eigen inleg wordt wereldwijd belegd in indexfondsen van aandelen en obligaties. Eigenlijk op de zelfde manier als ik het zelf zou doen. De kosten zijn met 0,5 tot 0,59% gewoon laag te noemen. Nadeel is dat je geld nog steeds vast zit, waarbij ik me wel afvraag, als je als eenmanszaak failliet gaat, is dat geld dan wel veilig gesteld? Maar de vraag is, waar zit de grote adder onder het gras. De verdiensten voor de aanbieder zijn beperkt, maar de wet van de grote aantallen compenseert dat wel. Mocht de aanbieder de aanbieder failliet gaan, heb je je obligaties en aandelen nog. Het lijkt dus een redelijke oplossing van wat ik wil. De kosten zijn beperkt, alleen mijn geld zit vast. Of mis ik nog ergens iets?

Mag ik vragen wat je uiteindelijk wilt met je organigram? Ik heb wel eens een bedrijf meegemaakt, wat zich (veel groter) wilde doen voorkomen. Contactpersonen werden gepresenteerd als personeel, het externe administratiekantoor als eigen afdeling. De twee DGA's hadden het over elkaar als meneer x en mevrouw y, terwijl is in werkelijkheid gewoon getrouwd waren en drie kinderen hadden, etcetera. Als je zaken doet met een dergelijk bedrijf en je komt er langzamerhand achter hoe de vork in de steel zit, krijg je uiteindelijk het gevoel dat je zaken doet met de firma List & Bedrog. Als het bedoeld is als groeimodel, dan is er niks mis mee, maar ik zou geen 10 functies naar buiten presenteren, die maar door twee mensen vervuld worden.

Maar dan kun je dus niet meer bij je geld. En het rendement is ook niet je van het. Wat dat betreft heeft een BV zo zijn voordelen. Voorlopig laat ik het FOR bedrag maar even oplopen en het geld op de zakelijke spaarrekening staan. Vroeg of laat zal de fiscus wel een keer commentaar gaan leveren en dan wordt het tijd om er wat mee te gaan doen.

Het blijft duistere materie. Het lijkt erop dat wanneer ik ga beleggen met FOR-geld, dat er geen zakelijk doel is en dat het dus als priv'é wordt gezien. Voor zover iig antwoord op mijn vraag. Maar dan zit ik nog met de opmerking van Ronaldhino dat je het FOR-geld op je zakelijke (spaar)rekening ook niet oneindig mag laten oplopen. Zoiets ben ik ook tegen gekomen in een topic van 2007. Daar ik mij zelf verhuur, en geen personeel heb, is mijn auto mijn duurste investering. En omdat het een oude auto is, kan ik daar ook niet te veel in wegstoppen. Maar wat ik me nu dus afvraag: hoeveel FOR-geld mag je op je zakelijke rekening laten staan? In het stukje wat Joost heeft aangedragen is een FOR van een dikke 50.000 euro iig geen probleem.

Heb je ook enige onderbouwing of jurispredentie bij je antwoord? Voor zover ik kan nagaan is de FOR een Fiscale Oudedag Reserve, die je na beëindiging van de onderneming dient af te rekenen met de belastingdienst (tegen een hopelijk lager tarief), of om dient te zetten in een lijfrente. Elders op het internet (Lancelot) lees ik dat als de rekening op de balans wordt gezet, op het moment van openen, dat dan de inhoud tot het ondernemersvermogen wordt gerekend. Ook lees ik her en der dat het je vrij staat wat je doet met je geld en dat het ook vrijgesteld is van vermogensrendementsheffing. Op de site van de belastingdienst wordt ik ook weinig wijzer, daar het mij zelfs niet helder is wat de definitie van het ondernemersvermogen is.

Als eenmanszaak maak in gebruik van de FOR. Momenteel staat de reservering op mijn zakelijke spaarrekening, maar ik overweeg een deel te gaan beleggen. De vraag is hoe dit in de praktijk kan en moet. Eén van de voorwaarden voor een toevoeging aan de FOR is dat de reservering niet groter mag zijn dan het ondernemers vermogen. Om te beleggen, ga ik waarschijnlijk meerdere beleggingsrekeningen openen. Moeten deze worden geopend op naam van het bedrijf? En indien ja, levert dat nog eventuele beperkingen op, of zijn er partijen die zich alleen op particulieren richten? De banken/instituten waar ik aan denk zijn Fundix, SNS Fundcoach en Binckbank. Tweede vraag is wat er gebeurt als mijn belegging minder waard wordt. De hoogte van de reservering blijft gelijk, maar het ondernemersvermogen neemt af. Dan zou ik in een slecht beleggingsjaar dus geen dotatie aan de FOR kunnen doen? Iemand ervaring met bovenstaande?

De voordelen van Bizner waren toch al verdampt, en privé zat ik al bij de Rabobank en ik was al aan het overwegen om de rest ook maar te verhuizen, maar dat doet men nu dus voor mij. Dan hebben we eindelijk gewoon i-deal.

Als het nog kan is het wel handig om een afdruk van de advertentie van Marktplaats te bewaren.

Volgens mij zijn de twee eenvoudige opties toch al gegeven? Ofwel jullie tellen allebei het bedrag waarvan jij vindt dat je het als km-vergoeding hoort te krijgen bij je salaris (ten koste van de winst). Ofwel, je salaris gaat wat omlaag en in plaats daarvan krijg je km-vergoeding. Dan verdienen jullie in totaal bruto evenveel en jij hebt iig een belastingvoordeel, maar mis je nog steeds een redelijke km-vergoeding. Dat laatste lijkt echter niet haalbaar, dus zal je om de lieve vrede wil genoegen moeten nemen met het belastingvoordeel.

Voor die 19 cent hoef je alleen de datum, de postcodes van vertrek en aankomst en het doel van de rit te registreren. Km-stand of auto is verder niet ter zake.

Ok, bedankt zo ver. Nog een andere vraag. Niet op mij van toepassing, maar mogelijk voor anderen wel: De bijtelling van 12%*25%*cataloguswaarde, is die ook te lezen als 12%*bijtelling? De bijtelling is namelijk nooit hoger dan de het totale bedrag aan kosten en afschrijving over het boekjaar. Met name interessant voor mensen die een tweedehands btw-auto kopen.

Misschien begrijp ik het begrip "voor BTW privé" verkeerd, maar: Het is een marge-auto. Dan kan ik toch aanspraak maken op 75% van de btw-teruggaven (of het percentage zakelijke km van het totaal)? En heb ik niet van doen met de correctie 12%*0,25*cataloguswaarde? In mijn geval zou max 500 km privé zijn op een totaal van 20.000 km. Die 500 km is 4%, het zakelijk deel dus 96%. Dan kan ik dus 96% van de betaalde btw terugvorderen? Ofwel, er bestaat geen regeling dat zakelijke rijders zonder bijtelling gewoon 100% kunt terugvorderen? Al was het maar in het kader van administratieve lastenverlichting voor ondernemers.