Ab Bauer

Je hebt gelijk, het is een heel gevoelig punt. Ik probeer steeds maar weer uit het negatieve iets positiefs te halen. Door keer op keer te zeggen dat het maken van fouten niet erg is als je er maar van leert. Maar op de een of andere manier wordt dat stukje van mijn verhaal steeds genegeerd.

Tja, als je zo gaat rekenen dan ken ik er nog wel een paar. Wat dacht je bijvoorbeeld van de site werk.nl van het UWV. Een site die er regelmatig uit ligt en die (zoals die nu is, of nog beter) door professionals voor één of twee ton goed te bouwen is. laten we voor de zekerheid zeggen 1 miljoen. Weet je wat die site het UWV gekost heeft? Drie miljard.... dat is 3.000.000.000 euro! Als je het zo bekijkt is MKBclickservice maar een kruimeldief vergeleken met de grote ICT spelers..

Dat schreef ik al in mijn allereerste post hierover gisteren

Ik merk dat mijn argumenten niet echt aankomen maar zie het maar als mijn bijdrage aan het bestrijden van gespuis als Proximedia dat ik telkens opnieuw mijn verhaal doe, waardoor we dit topic voor eens en voor altijd op #1 in Google gaan zetten als mensen zoeken op de naam MKBclickservice of Proximedia (ik probeer de keywords zou naturel mogelijk in de content te stoppen). MKBclickservice is zo fout 'als de weg naar Rome', daar zijn we het allemaal over eens hier. Het gaat er om hoe je zulke ratten moet bestrijden. Het probleem is dat als je een bedrijf als Proximedia aanpakt, hetzij door 'naming and shaming', hetzij juridisch ze stoppen met het bedrijf en de volgende dag vrolijk verder gaan onder een andere naam. Zie Proximedia, thans MKBclickservice (niet te veel keywordstuffing nu). Mijn punt is dus dat je beter de gedupeerde kunt helpen meer streetwise te worden, dan dat je gaat proberen een boef te bekeren ("stoute Proximedia, jullie moeten nu echt stoppen!") In mijn ervaring leer je het meeste van je fouten. Vooral als je er een (forse) prijs voor moet betalen. Ik noem dit leergeld, en helaas komt het leven niet zonder leergeld. Zo ben ik bijna zelf failliet gegaan aan mijn allereerste klant omdat ik daar drie maanden gedetacheerd had gewerkt en het detacheringsbureau failliet ging. Als je er midden in zit voelt het echt niet leuk, maar achteraf heeft het me veel bedachtzamer gemaakt waardoor ik bijna wel zeker grotere rampen heb kunnen voorkomen. Enthousiasme als ondernemer is belangrijk maar ik kan niet vaak genoeg waarschuwen voor zelfoverschatting, onnozelheid, goedgelovigheid en hebzucht. Die hebzucht is namelijk waar ratten als Proximedia genadeloos misbruik van maken.

Dat ben ik niet helemaal met je eens Frans. Het gaat om de gladde verkooppraatjes, vage contracten, prijzen die zomaar gehalveerd blijken te kunnen, afspreken op vrijdag zodat de bedenktijd in het weekend valt, een verkoper die toevallig enorme haast heeft, vage berekeningen op een kladje die vervolgens weer onder je neus worden weggegrist... Al dat soort dingen hebben helemaal niets met ICT te maken. Het zijn gewoon de kenmerken van een gladde verkoper waardoor al je alarmbellen af moeten gaan als je ondernemer bent. Als het verhaal te mooi klinkt om waar te zijn dan is het dat meestal ook. Dit soort dingen moet je als ondernemer doorzien, anders wordt er voortdurend misbruik van je gemaakt door misselijke bedrijven als Proximedia.

Mee eens. En om het positief te zien: Hoe hoger het bedrag, hoe beter je deze les in je oren knoopt voor de rest van je leven. Ik denk dat deze mensen nooit meer zomaar ergens een handtekening onder zetten. Wie weet besparen ze door deze wijze les later in hun ondernemersleven een nog veel groter bedrag. Dat hoop ik oprecht. Als je maar leert van je fouten dan is fouten maken niet erg.

Tja, dan zouden we eigenlijk moeten weten hoe groot de totale groep is aan wie Proximedia bezoeken brengt en hoeveel mensen daarvan er voor hebben gekozen om toch maar niet te tekenen omdat ze aanvoelden dat dit niet pluis was. Dan zou uit de statistiek kunnen komen dat een bepaald soort ondernemers gevoelig is voor het verhaal van Proximedia. Dat is waarschijnlijk een groep ondernemers die niet attent genoeg is bij het regelen van dit soort zaken. Even googelen op de naam van het bedrijf bijvoorbeeld waar je een contract voor 4 jaar mee gaat afsluiten, dat soort dingen.. Ik zou dan zelf gaan twijfelen aan mijn zakelijk inzicht, of daar hulp bij zoeken. Maar dat is puur mijn persoonlijke mening.

OK, wat is het nu? Wordt het bedrag nu wel of niet duidelijk genoemd? Ik lees daar echt verschillende verhalen over in de discussie. Ben in verwarring. 37 pagina's doorploegen gaat mij echt te ver op dit moment.

Klopt TwaBla, het is enorm veel geld. Maar ook hier hebben we het al eerder over gehad. Voor zover ik het kan volgen kun je veel over Proximedia zeggen, maar niet dat ze onduidelijk zijn over de tarieven. Dat is eigenlijk nog een bevestiging van mijn punt. Het bedrag dat je gaat betalen wordt duidelijk genoemd. Waarom je dan toch je handtekening eronder zet is mij echt een raadsel. Als je zomaar een handtekening zet onder een bedrag van 10.000 euro zonder even de naam van het bedrijf te googelen vraag ik me serieus af of het verstandig is dat je dit soort beslissingen voor je bedrijf neemt. En ja, hoe groter het bedrag hoe beter je deze wijze les in je oren knoopt. ik denk dat e gedupeerden nooit van hun leven meer een contract tekenen zonder de kleine lettertjes te lezen. Ik probeer maar van het positieve uit te gaan. Misschien besparen ze daardoor later in hun leven een veelvoud van het leergeld wat ze nu betalen.

Leuk dat je dit ook opmerkt Mathias. Zo ben zelf een grote fan van Hand Lettering. Niet omdat ik een of andere 'hipster' ben (heb zelfs geen baard). Maar omdat het zo ontzettend veel meer karakter heeft dan een plastic neon logo van een franchise keten. Kijk maar eens naar deze handgeschilderde fietskar, daar kan geen witte Volkswagen Caddy tegen op!

Mooie beschrijving van het retail landschap Karen. Ik heb zelf ook wat pogingen gedaan om winkeliers te helpen met 'modern retaildingetjes' van een 'winkelcentrum-kortingsbonnen' app tot aan iBeacons toe maar het valt niet mee om retail mensen mee te krijgen. Misschien is het ook allemaal te technisch waar ik mee aan kom en hebben mensen meer aan een 'Olcay Gulsen' die bij je over de vloer komt om je een peptalk te geven. Toch zijn er nog genoeg mogelijkheden. Je moet niet vergeten dat de retailmarkt nog steeds vele malen groter is dan de e-commerce markt. En dat zie ik de komende jaren nog niet veranderen. Het is vooral de passiviteit die veel winkeliers uitstralen, die me opvalt. Als een konijntje zitten ze te staren in de koplampen van de auto die op ze af komt stormen. Net zoals die man van Oad die aangaf dat ze de 'internet-reisbranche' niet hadden zien aankomen. Mathias noemt al een paar super leuke voorbeelden van creativiteit die je winkel kan helpen. Ik zag ook een geweldig filmpje van combinatie wasserette/lunchroom. Maar op de een of andere manier is het toch steeds "schoenenwinkel, drogist, opticien, supermarkt, broodjeswinkel, dierenspeciaalzaak, kaasboer, kledingzaak" en dan weer "schoenenwinkel, drogist, enz..." Voor mij is een winkelcentrum ook nog wel een stukje van sociale waarde voor een dorp/wijk. Lijkt mij een vreemd dorp zonder winkels.

Grappig, dus in plaats van de boekwaarde aan te passen aan de realiteit passen ze de realiteit aan aan de boekwaarde. Ik vind alles best hoor, als ik maar niet als het huilen wordt gevraagd wordt om mee te betalen. Dat "De 'maatschappij' de crisis in het commercieel vastgoed moet gaan oplossen" of iets dergelijks.

Van iemand achterhalen of ie regelmatig veel contanten op zak heeft lijkt mij eerlijk gezegd een stuk moeilijker dan te achterhalen waar iemand woont. Maar als het je overkomt natuurlijk verschrikkelijk. Maar iets zegt me dat TS niet als oud ijzer handelaar aan de slag gaat.

Doorzoeken tot je wel een goede plek hebt gevonden, pand huren dat specifiek voor de autobranche is, je 'act' up 'cleanen', pand kopen met lening, creatief zijn.. Allemaal moeilijke oplossingen, maar als het makkelijk was, zou iedereen het doen ;)

Goed gezien van Karen. Je begint de relatie al meteen met een (klein) leugentje. Of in ieder geval doe je je een beetje groter of anders voor dan dat je bent. Niks mis mee, ik parkeerde mijn auto vroeger ook altijd 'toevallig' om de hoek omdat ik me er voor schaamde. Wees gewoon open en eerlijk, er is niks mis met werken vanuit huis en zakelijk/privé op één adres. De enige reden die ik kan bedenken is dat je bang bent voor vervelende mensen aan je deur. Maar dan moet er ook iets mis zijn met je product of dienst, dus daar gaan we niet van uit.

Operation Repo: "It ain't no joke, you gonna pay that note!

Goed dat je dit gevonden hebt en nog een keer onder de aandacht brengt. Maar, oa door Peter ook al aangegeven; Als je ondanks alle doorzichtige trucs als 'even aan de baas vragen', 'eenmalig aanbod', 'ik moet zo weg', op vrijdag afspreken, enz toch je handtekening zet vraag ik me werkelijk af of je als ondernemer genoeg 'streetwise' bent om een eigen bedrijf te leiden. Het enige positieve aan dit alles is dat je deze zeer pijnlijke les waarschijnlijk de rest van je ondernemersleven niet meer vergeet. Als je leert van deze fout bespaar je jezelf in de toekomst misschien nog wel een grotere zakelijke blunder. Beschouw het als leergeld. In al het negatieve zit dan iets positiefs. Los daarvan, als BeUP, Proximedia, MKBclickservice of wat dan ook echt de wet overtreden hoop ik dat het Recht zijn beloop heeft. Dat spreekt voor zich.

Ik woon boven een winkelcentrum en als je kijkt naar de huurprijzen schrik je je ook een hoedje. Een gemiddelde ruimte (nog geen 200 m2) voor bijvoorbeeld een kledingzaak is al 54.000 euro huur per jaar. Geen toplocatie, of geweldig 'in de loop'.. Als je dan 's morgen vier klanten hebt en 's middags zes, die allemaal een spijkerbroek of een paar shirts komen kopen kun je al op je vingers natellen dat dat niet uit gaat. Dan heb ik het nog niet over personeel, dus je zult zelf 6 dagen per week in de winkel moeten staan. Ik dacht dat verhuurders door de leegstand wel zouden zakken in huurprijs. Een lagere huur is beter dan helemaal niks zou je denken. Maar ik heb begrepen dat ze daar niet aan willen omdat dan bestaande huurders om verlagingen gaan vragen. Dus staat het maar leeg... wat natuurlijk ook geen fraai gezicht is.

Helaas kan ik niet anders dan dat bevestigen. Ik ben in mijn leven minstens vijf keer puur opgelicht door autohandelaren. En ik zal vast niet de enige zijn. Niets ten nadele van de 'goeien', maar het imagoprobleem van de autohandel is echt enorm. Daar zie ik eigenlijk meer kansen voor dan een app. Laat nou eens iemand in de autohandel opstaan en zeggen: "De USP van mijn bedrijf is eerlijkheid en klantvriendelijkheid. Dan komen klanten vaker bij me terug en vertellen ze het anderen." Maar het is zo makkelijk om snel geld te verdienen met het benadelen van klanten dat die 'oprecht eerlijke' autohandel er wel nooit zal komen. Dat vind ik jammer.

Vervelend voor je dat het niet eenvoudig is. Geven de verhuurders ook een reden op waarom ze niet willen verhuren? Is het een probleem met vergunningen of iets dergelijks? Ik ben niet zo thuis in de vergunningen jungle. Waarom mag je eigenlijk niet vanuit de opslagloods verkopen? Het is toch een bedrijfspand? Heb je een soort van 'showroom-vergunning' nodig als je wilt verkopen? Er zal vast wel een reden voor zijn, misschien kun je die met ons delen, dan leer ik ook nog wat.

De milieuwetgeving is zo streng dat het bijna niet mogelijk is om op een 'mooie' locatie nu nog met een autobedrijf te beginnen. Het enige wat dan rest is een bestaand pand van een autobedrijf over te nemen. Die zijn er wel, hopelijk ook in de regio waar jij zoekt. Gaat het alleen om een showroom of staat er ook iets van een brug? Als het puur de showroom is zou je nog een kans maken om in een 'net' pand terecht te komen, maar de meeste verhuurders zitten niet op een autobedrijf te wachten. Ben het met Richard eens dat een losse opslag geen goed idee is. Autobedrijven hebben toch al een imago probleem, dus je moet er alles aan doen om betrouwbaarheid uit te stralen.

Steeds meer winkeliers onder armoedegrens Korte samenvatting: De meeste zelfstandige winkeliers kunnen niet meer leven van de opbrengsten van hun zaak. Steeds meer retailers dreigen daardoor onder de armoedegrens te belanden. Dat meldt Het Parool op basis van deskundigen. Kernzin uit het artikel: "Als ik accountants mag geloven, lijdt tussen de zestig en zeventig procent verlies.” Waarom vind je dit interessant of wil je dit delen?: Ik schrik hier toch wel van. Het roept bij mij ook heel veel vragen op: - Is het echt zo erg, of is dit een 'spin'? - Gaat er een grote groep straatarme winkeliers komen wiens pensioen (de Zaak) in rook is opgegaan? - Als de economie omhoog gaat komt het dan weer goed of is dit een heel ander probleem? - Zijn er niet veel te veel vierkante meters aan winkelcentra? Wat doen we daarmee? - Waarom zie ik telkens weer nieuwe ondernemers beginnen (weer een kledingwinkel..)? - Banken geven steeds minder krediet, dus waar halen ze het startkapitaal dan vandaan? - Zijn er oplossingen te bedenken om je wegzakkende winkel weer een positieve draai te geven? - Helpen nieuwe ideeën als offline/online combinaties, iBeacons en apps (mijn persoonlijke interesse)

Dank je wel Miki, een erg handig overzicht. Wat mij vooral opvalt is de enorme strijd die zich afspeelt rondom het wel niet vast contract moeten aanbieden aan Payrollers, aanpakken van schijnconstructies, tijdelijke medewerkers krijgen eerder vast dienstverband, enz. De overheid wil door middel van regelgeving meer rechten voor tijdelijke werknemers maar je kan op je vingers natellen dat werkgevers hierdoor minder snel mensen in dienst gaan nemen omdat ze het niet aandurven. Als je geluk hebt verbeteren dus je rechten als flexwerker. Maar de mensen die hierdoor een baan mislopen zijn juist slechter af. Die blijven óf werkeloos, óf ze komen in Uber-achtige super laagbetaalde baantjes terecht. Ik ben benieuwd hoe dit gaat aflopen.

Dat ligt eraan hoeveel ruimte hij nog heeft in zijn agenda (plus hoe hard hij kan fietsen). Als je een overvolle agenda hebt komt het leukste werkje: Je mag gaan kiezen wat voor jou de beste, mooiste, meest leerzame en uitdagende opdrachten zijn. En je mag afscheid gaan nemen van klanten die minder goed bij je passen. De hoofdpijn klanten. Zo kun je eindeloos doorselecteren tot je de perfecte situatie hebt: lekker druk met geweldige opdrachten.

Een paar jaar geleden was er het boek "Influence: The Psychology of Persuasion" van Robert Cialdini. Daarin beschrijft hij de Regel van de Wederkerigheid: Wanneer je iemand iets geeft voelt de ontvanger zich verplicht iets terug te geven. Omgekeerd als je alleen maar vraagt, dan sta jij meteen in de 'min' bij je klant. Jij vraagt kostbare tijd van je klant. Niets is zo verplichtend als een cadeau. Dat is ook de reden dat die vertegenwoordigers altijd met een flesje wijn aankomen rond de Kerst. Is er er een leuk (niet al te duur) cadeautje te bedenken wat je je klanten zou kunnen geven samen met de lijst? Dan voelen ze zich veel meer verplicht om als wederdienst die vragen netjes in te vullen. (hopelijk voelen ze zich zo verplicht, dat ze je bellen voor een opdracht)