Amice

Indien duidelijk is dat jouw opdrachtgever in zijn of haar gemaakte afspraken tekortschiet, dan heb jij de bevoegdheid de overeenkomst te ontbinden (art. 6:265 BW). Dit moet jij dan wel hard kunnen maken. Ik val met onderstaand rijtje even in herhaling t.o.v. een discussie van gisteren, maar goed. ;) Een tekortkoming kan bestaan uit: [*]Geheel niet presteren [*]Niet tijdig presteren [*]Ondeugdelijk presteren Jij kan dan kiezen tussen: [*]Nakoming vorderen (art 3:296 BW) [*]Schadevergoeding vorderen (art 6:74 BW) [*]Overeenkomst ontbinden (art 6:265 BW) Alles hangt uiteraard samen met wat jullie op papier met elkander hebben afgesproken.

Leuk idee, maar ik sluit me wel aan bij Tim en Bas wat betreft enige kanttekeningen, te weten: [*]Hoge startkosten (apparatuur, fotograaf, marketingcampagnes etc...) [*]De winst voor de kledingzaak lijkt mij gering wanneer jouw bedrijf/website nog relatief onbekend is [*]Doelgroep: grote ketens hebben al modellen en voor kleine winkels zul je wellicht te duur zijn Waarschijnlijk heb jij echter tien keer zo veel verstand van de modellenwereld als alle reageerders hier bij mekaar. Zelf ben ik nooit verder gekomen dan de flyer van de lokale dorpskapper, dus doe met die kennis sowieso je voordeel. Daarnaast weet ik niet hoe bekend jouw naam hier in de Nederlandse modewereld is, maar ook dat kun je wellicht uitbuiten. Kijk in ieder geval nog even naar je concept. Bij welke doelgroep denk jij opdrachten binnen te kunnen halen en wat zijn de wensen en de te besteden budgetten van die doelgroep. Winkels waar goede foto's en modellen mij erg belangrijk lijkent zijn bruidsmodezaken. Wellicht kun je daar mede op mikken. Mocht je zaak een keer richting noorden des lands trekken, dan meld ik mij trouwens bij deze aan als fittingmodel. Als het dan nog geen succes wordt.... ;D

Ik wil geen party pooper zijn, maar wat heeft deze topic met ondernemen te maken? ???

Indien de kaartjes van dezelfde kwaliteit zijn als de spelling en de lay-out van de website, dan sla ik gaarne een beurt over. ;)

Je kunt tot Sint Juttemis wachten op een aangetekende brief van het incassobureau, die zal men niet versturen. Veel te duur. ;D Je kunt het incassobureau het beste schriftelijk je hele verhaal mededelen, zeggen dat je alle correspondentie zwart op wit hebt staan en jij een eventuele rechtszaak met vertrouwen tegemoet ziet. Uiteraard zul jij verweer voeren en alle kosten op het incassobureau verhalen. Je kunt volstaan met het noemen van de data en de manier waarop jij je leverancier (meerdere malen) in gebreke hebt gesteld. Ik zou geen documenten/bewijzen naar het incassobureau sturen. Dit kan eigenlijk alleen maar tegen je gebruikt worden. Er zitten helaas nog erg veel rotte appels in de incassobranche. Gezien het feit dat dit incassobureau ook al te hoge incassokosten in rekening brengt, is de kans groot dat het hier één van die rotte appels betreft. Stuur hen enkel jouw verweer (je hele verhaal + argumentatie) en een kopietje van de bevindingen van de derde partij. Ter verduidelijking, incassobureaus hebben een hekel aan "schuldenaren" die: [*]kennis van zaken hebben [*]aan dossiervorming hebben gedaan [*]inhoudelijk een vordering betwisten [*]zich in den rechte (zullen gaan) verweren Met jouw verhaal aan het incassobureau toon je aan al bovenstaande punten te voldoen. Daar zal men wellicht enigszins nerveus van worden.

Vergeet niet dat we hier maar één kan van het verhaal horen. De wederpartij zal ongetwijfeld alleen de factuur en het uitblijven van de betaling in het dossier stoppen en het is daarom aan TS om de deurwaarder het incassobureau bewijs van de betwisting te overleggen. Daarbij zou ik TS adviseren ook direct vast te leggen dat ze verdere buitengerechtelijke kosten kunnen voorkomen en over kunnen gaan tot dagvaarding. Daar heb je wel een punt. Veel incassobureaus en ook deurwaarders hebben niet de beschikking over het complete dossier. Van hun opdrachtgever krijgen ze inderdaad een kopie van de factuur en eventuele verzonden herinneringen. Dit is ook de reden dat veel incassobureaus/deurwaarders snel afhaken wanneer de schuldenaar de vordering inhoudelijk betwist. Soms sputtert men nog even tegen door wederom een aanmaning te sturen waarin dringend wordt verzocht te betalen, want anders..... Nog even wat betreft de ingebrekestelling: ook de ingebrekestelling per e-mail is rechtsgeldig (aldus dit vonnis) en wanneer je er in een eventuele rechtszaak melding van maakt dat enkele dagen daarvoor de leverancier al telefonisch ingebreke is gesteld, dan weegt dat voor de rechter allemaal mee. Wat betreft het stellen van een termijn: de wet geeft geen definitie van de redelijke termijn. Wat redelijk is zal derhalve van de situatie afhangen. Een verweer dat in de ingebrekestelling geen (redelijke) termijn was gegeven zal mijns inziens niet veel kans van slagen hebben. De leverancier heeft immers noch zijn prestatie verricht, noch inhoudelijk gereageerd op de ingebrekestelling. Edit: vraag bij de derde partij even een rapportje op van hun bevindingen. Dan kun je een kopie daarvan opsturen naar de leverancier en het incassobureau.

Dat klopt. Voor het leggen van conservatoir beslag is echter een (dure) advocaat nodig, een incassobureau kan en mag deze procedure niet starten. De advocaat die voor de leverancier van T.S. conservatoir beslag aanvraagt bij de rechtbank is zijn titel bovendien niet waard. De zaak rammelt aan alle kanten en hoewel het verzoek aan de president van de rechtbank wellicht zal worden gehonoreerd, zal de leverancier de hierop volgende rechtszaak naar alle waarschijnlijkheid verliezen. Gevolg hiervan is dat de leverancier opdraait voor alle door T.S. geleden schade als gevolg van de beslaglegging.

Je hebt het professioneel aangepakt door de leverancier schriftelijk in gebreke te stellen en het wel geleverde werk te laten beoordelen door een derde partij. Wanneer een partij bij een wederkerige overeenkomst tekortschiet in de nakoming van haar verbintenis, krijgt de wederpartij ingevolge artikel 6:265 BW de bevoegdheid de overeenkomst te ontbinden, tenzij de tekortkoming, gezien haar bijzondere aard of geringe betekenis de ontbinding en haar gevolgen niet rechtvaardigt. De crediteur kan kiezen tussen: [*]Nakoming [*]Schadevergoeding [*]Ontbinding Een tekortkoming kan bestaan uit: [*]Geheel niet presteren [*]Niet tijdig presteren [*]Ondeugdelijk presteren Artikel 6:82.1 zegt voorts dat het verzuim intreedt wanneer de schuldenaar in gebreke wordt gesteld bij schriftelijke aanmaning, waarbij hem een redelijke termijn voor nakoming wordt gesteld, en nakoming binnen deze termijn uitblijft. Jij staat juridisch erg sterk in deze zaak, omdat je schriftelijk de leverancier in gebreke hebt gesteld, dit zwart op zit hebt staan en hem tevens ruimschoots in de gelegenheid hebt gesteld de overeenkomst alsnog na te komen. Jij hebt van dit incassobureau niets te vrezen. Stuur het incassobureau een nette brief waarin jij de vordering betwist en zet je argumentatie uiteen. Als incassobureaus ergens een hekel aan hebben, dan is het aan vorderingen die betwist worden (geloof me, ik run zelf een incassobureau ;) ). Komt nog bij dat het door jou leverancier ingeschakelde incassobureau te hoge incassokosten rekent. Het totaal aan alle incassokosten (administratiekosten, registratiekosten, dossierkosten, sommatiekosten etcetera) bij een hoofdsom van €4500,00 niet hoger mag zijn dan €600,00 ( zie Rapport Voorwerk II). Laat je niet bangmaken door het incassobureau. Pas na een eventuele gerechtelijke procedure en een vonnis van de rechter kan er worden overgegaan tot beslaglegging. Het lijkt mij echter zeer sterk dat dit incassobureau naar de rechter zal stappen wanneer men daar jouw verweer heeft ontvangen. Een rechter zal naar mijn mening alle eisen van tafel vegen en het incassobureau tot het betalen van de proceskosten veroordelen. Vermeld in je brief aan het incassobureau ook dat je indien zij een gerechtelijk procedure starten, jij je in den rechte zal verweren en alle bijkomende kosten op het incassobureau zult verhalen. Succes!

Kun je me nader toelichten waarom iemand vanuit een zolderkamertje meelift op de marketinginspanningen van anderen?. Ik denk dat degene met dergelijke inspanningen toch iets fout doet. Nee dat kan ik niet, vandaar dat ik deze bewering van topicstarter dan ook in twijfel trek. :)

Het feit dat die het kan aanbieden heeft niets met presteren te maken en dat hij de produkten kan verkopen komt veelal door de marketinginspanningen van anderen. Dat lijkt mee heel sterk. Als dit echter het geval is, dan is dat juist weer een teken van scherp ondernemerschap: marketinginspanningen van anderen voor je eigen gewin weten te gebruiken.

Niet echt een inhoudelijke bijdrage, maar ik wil het de liefhebbers ook niet onthouden. http://www.youtube.com/watch?v=u875UoZHEaw

De factuur die niet voor jou is bestemd kun je negeren. Daar heb jij immers niets mee te maken. Wat betreft de factuur die in jouw ogen niet klopt: als ik jou was zou ik daarover schriftelijk contact opnemen met de ex-zakenpartner. Zet hierin uiteen waarom jij het niet eens bent met de factuur en geef de wederpartij de gelegenheid dit te corrigeren. Stel hierbij een (redelijke) termijn. Stuur een kopie van deze brief per e-mail of verzend de brief aangetekend, zodat het eventuele excuus van jouw leverancier dat hij nooit brieven van jou heeft ontvangen niet zal opgaan in een evt. rechtszaak. Mocht het tot een gerechtelijke procedure komen, dan is het belangrijk dat jij aan dossiervorming hebt gedaan en zaken op papier kunt bewijzen. Bewaar je reeds verstuurde e-mails goed, ook die vormen een belangrijk deel van jouw bewijslast. Een andere tip die ik je nog kan meegeven is om het deel van de factuur dat jij niet betwist gewoon te betalen. Hiermee toon je zelf je "goede wil" en maak je de zaak voor jouw leverancier en het incassobureau een stuk gecomliceerder. Zij zullen waarschijnlijk minder snel naar de deurwaarder/rechter stappen, omdat het geen uitgemaakte zaak is dat zij gaan winnen en zullen eerder geneigd zijn om de zaak met jou op te lossen (jij hebt immers een deel betaald en betwist het overige). Niemand zit te wachten om op te draaien voor hoge gerechtelijke kosten. Oh ja, bel niet meer, dat is verspilling van kostbare tijd, geld en energie.

Ik heb zelf alles uit eigen zak gefinancieerd. Nu is dat in mijn geval ook niet zo'n prestatie, omdat ik niet veel startkapitaal nodig had om alles op pootjes te zetten. Het geld dát ik nodig had heb ik via uitzendwerk binnengeharkt. Indien ik meer startkapitaal nodig had gehad, dan was ik waarschijnlijk ook niet naar de bank gegaan voor een krediet, maar dat heeft meer met mijn wantrouwen te maken ten opzichte van alles en iedereen met een stropdas en een driedelig pak. ;)

Hoewel ik niet alle keurmerken over één en dezelfde kam wil scheren, zijn veel keurmerken naar mijn mening niet veel meer waard dan de pixels waarmee ze worden afgebeeld en het papier waarop ze gedrukt staan. Tal van keurmerken zijn en worden uitgebracht door niet-onafhankelijke en niet-objectieve brancheverenigingen. Dit zijn niet zeer zelden nogal incestueuze clubjes die leven onder het motto you scratch my back and I scratch yours. Controle op het naleven van de regels en gedragscodes na het "behalen" van een dergelijk keurmerk is dikwijls nihil of op zijn minst slecht. Bovendien staat een keurmerk, uitgebracht door een niet-onafhankelijke partij voor mij gelijk aan een slager die zijn eigen vlees keurt: Wij van WC-eend adviseren WC-eend! Kijk dus altijd verder dan het keurmerk an sich en staar je niet blind. Wie zit er achter? Is dit een onafhankelijke partij? Hoe is het gesteld met de regelmaat van de kwaliteitscontrole? Wat zijn de sancties bij het niet-nakomen van regels en kwaliteitseisen? Pas dan kun je enige waarde toekennen aan een keurmerk. Stel jezelf altijd de volgende vraag: welke garantie levert een bepaald keurmerk mij in de praktijk op? Dit alles is even uit mijn invalshoek als consument geredeneerd. Ik begrijp dat het vanuit ondernemersperspectief zinvol kan zijn om met keurmerken naar (potentiële) klanten te schermen teneinde betrouwbaarheid uit te stralen. Niet alle consumenten zijn immers even kritisch.

Norbert heeft wel gelijk. Een dwangbevel is een schriftelijk bevel dat namens de overheid wordt uitgevaardigd (CJIB, Belasingdienst, IB-Groep e.d.). Tevens verschilt een dwangbevel van een "gewone" dagvaarding. Bij het dwangbevel is -net als overigens bij een notariële akte- geen rechterlijk vonnis nodig. Tenzij jouw leverancier de overheid is, heeft de deurwaarder in kwestie dan dus ook niet het recht een dwangbevel uit te vaardigen. Wie is volgens de deurwaarder trouwens hun cliënt? Intrum Justitia of jouw leverancier? Hoe dan ook, jij hoeft pas te betalen voor de buitengerechtelijke incassokosten wanneer jouw leverancier kan bewijzen dat jij in gebreke bent. Dit hangt weer af van de afspraken die jij met de leverancier hebt gemaakt en voor welke algemene voorwaarden jij hebt getekend. Is de overeengekomen betalingstermijn overschreden, dan ben jij jurudisch gezien al in gebreke en is de totale vordering in één keer opeisbaar. De leverancier hoeft niet per sé op jouw betalingsvoorstellen te reageren. Netjes is wellicht anders. Even ervan uitgaande dat jouw leverancier geen overheidsinstelling is en aan deze zaak toch een rechter te pas zal moeten komen, dan lijkt mij dit geen uitgemaakte zaak. Rechters nemen in hun oordeel namelijk vaak mee of de eisende partij wel of niet herinneringen en aanmaningen heeft gestuurd en tevens zal de rechter ook het niet-antwoorden van de leverancier op jouw (aangetekende) brieven meewegen. In tegenstelling tot jouw leverancier zijn deurwaarders meestal wel geneigd om akkoord te gaan met redelijke voorstellen tot een betalingsregeling. Succes!

Het kan zijn dat ik het over het hoofd heb gezien, maar ik heb Bos noch Balkenende de DSB-klanten met een machinegeweer onder schot zien houden, hen dwingende de betreffende (wurg)contracten te ondertekenen. En als ik persoonlijk iets niet begrijp, dan teken ik niet. Mijns inziens dus ook een beetje goedkoop (maar wel makkelijk) om de overheid overal maar de schuld van te geven. Nog even los van de hypothecaire leningen, maar DSB maakte niet voor niets gebruik van blije stelletjes in hun Frisia en Lenen.nl reclames die geld gingen lenen voor materialistische onzin als een nieuwe SUV en een thuisbioscoop. Daarmee mikte men doelbewust op de hebberigheid van de Nederlandse consument. Sparen is een woord uit de Middeleeuwen en daarvan heeft de consument anno 2009 nog nooit gehoord. Met mensen die door hun eigen hebberigheid in de problemen zijn gekomen heb ik geen medelijden. Helaas zijn het wel vaak deze individuen die met tranentrekkende huilverhalen de camera's van SBS6 opzoeken en iedereen behalve zichzelf de schuld geven. Een ander mooi voorbeeld hiervan is de Dexia-affaire, waar onnozelen met geleend belegden, de boot in gingen en vervolgens iedereen de schuld gaven behalve hun hebberige zelf. Het schijnt mode te zijn tegenwoordig.... Ik ben echter wel van mening dat dit soort situaties niet zou mogen ontstaan en dat dit ook heel eenvoudig te bewerkstelligen is door middel van strengere regelgeving omtrent het afsluiten van leningen. Dáár ligt wel een taak voor de overheid. Laat DSB wat dat betreft een dure maar wijze les zijn voor onze dames en heren politici in Den Haag. Overigens blijft het aan de kant van de oppositie ook akelig stil, dus ik zou als ik jou was ook niet te veel vertrouwen hebben in deze roeptoeters.

Dat ene woordje "laten", daar draait het allemaal om. Veel mensen laten zich niet of nauwelijks adviseren door een onafhankelijk, deskundig adviseur bij het afsluiten van een (hypothecaire) lening. Men zet zijn of haar krabbeltje onder een contract alsof men een brood koopt bij de warme bakker. Waarom is dit überhaupt mogelijk? Ben je in dit land 18 jaar en kun je ademen, dan ben je bevoegd en bekwaam om bijvoorbeeld te mogen stemmen en zeer ingewikkelde verbintenissen aan te gaan. Van gelijkheid in partijen is echter geen sprake en hiervan wordt door DSB (en niet alleen DSB overigens) doelbewust misbruik gemaakt. Een ethisch gezien verwerpelijke manier van zakendoen, maar niet verboden. De "klant" vertrouwt op de blauwe ogen en de prodentglimlach van de DSB-adviseur en tekent daarmee vaak zonder het zelf te beseffen zijn of haar eigen financiële doodvonnis. Dom? Misschien wel, maar kun je en mag je meer verwachten van een stelletje met niet meer dan LBO-Metaalbewerking? Ook WO-geschoolden hebben vaak de grootste moeite met het ontcijferen van de financiële en juridische abacadabra die in deze bankcontracten staat. DSB weet dit dondersgoed en mikt op de onwetende en naïve consument. Burgers zouden door striktere regelgeving tegen zichzelf en tegen dit soort DSB-praktijken beschermd moeten worden. Onze overheid faalt op dit gebied helaas echter hopeloos. Misschien dat men in Den Haag nu wakker is geworden. Laten we het hopen.

Ik denk vooral dat het idee allang bestaat! als je bedoelt dat je particulieren met stickers van bedrijven wilt laten rondrijden, tja, ik zou mijn auto er in elk geval niet voor lenen. succes "Joost Rietveld: fiscalist en bedrijfsadviseur" zou op deze auto toch niet misstaan? Zeg nou zelf. ;D

Ieder z'n meug, maar waarom zou jij je hier druk om maken? ??? Voor veel mensen begint hun handeltje of serieuze onderneming als een hobby, waarbij elke stuiver die het opbrengt als meegenomen (lees: acceptabel maandinkomen) wordt beschouwd. Soms loopt de hobby uit de hand en wordt het een serieuze onderneming. Live and let live.

Ik heb ook nooit beweerd dat daar iets mis mee is. Het is de combinatie van die naar mijn idee nep-ondernemers maakt. Volgend citaat heb ik wel als zodoende opgevat in ieder geval.

Hoewel ik een pittige reaktie meestal wel kan waarderen sla de plank toch een beetje mis. Rien heeft het hier over hobbyisten die niet echt bezig zijn met geld verdienen, wat jij zo te lezen juist wel hebt gedaan. Je voelt je dus onterecht aangevallen. ;) Oh, maar ik voel mij allerminst aangevallen. Net als jij kan ik een inzending met een duidelijke mening als die van TS wel waarderen. Het gaat mij ook nog niet zo zeer om het punt van winstgevendheid, maar over het zgn. ontbreken van de wil om de boel uit te laten groeien tot een "echte" onderneming. Sommigen nemen immers genoegen met een acceptabel maandinkomen uit hun webwinkeltje, zonder langetermijnvisie of ambitie. Ik zie niet in wat daar mis mee is. Nou ja, 1 reus en 1 kneus binnen 2 minuten. Mijn dag kan al niet meer stuk. ;)

Ik ben mijn hele studententijd nep-ondernemer geweest met een eigen webwinkeltje in nep-artikelen. Dit nep-ondernemerschap leverde mij wel een dusdanig nep-inkomen op dat ik zonder te lenen bij onze vrienden van de IB-Groep en zonder slecht-betalende bijbaantjes te hoeven doen mijn studietijd heb kunnen bekostigen. Trouwens, als jouw markt "verstoord" wordt door dit soort nep-ondernemers en nitwits, dan doe je zelf iets heel erg fout en bak je er als ondernemer niets van. De pot verwijt de ketel dus......

Alvorens een incassotraject te starten zou ik als ik jou was wel eerst even nagaan hoe jouw relatie met deze klant is. Omdat je zegt een maker/presentator te zijn van quizzes (pubquizzes?), ga ik ervan uit dat het hier gaat om klanten die min of meer een abonnement op jouw product hebben, d.w.z. jouw product vaker dan één keer (periodiek) afnemen. Indien dat het geval is, dan kun je beter eerst even informeren bij de klant wat de reden is van het uitblijven van betaling, alvorens de vordering uit handen te geven aan een incassobureau. Dit zou de klantrelatie namelijk kunnen schaden. Wil de klant wel betalen, maar is er een voor jou een aanvaardbare reden waarom er tot op heden niet betaald is, dan kun je de klant een nieuw voorstel doen. Weigert de klant domweg te betalen, dan zou ik wel direct overgaan tot incassomaatregelen. In het laatste geval is er namelijk sprake van een "klant" die je beter kwijt dan rijk kunt zijn. Wat betreft je factuur: deze heeft meer weg van een verzoek tot betaling dan een opdracht tot betaling. "Gelieve te betalen binnen...." en het inmiddels door jou aangepaste "mocht u het niet eens zijn met deze factuur...." zou ik nimmer op een factuur zetten. De klant dient gewoon te betalen binnen door beide partijen overeengekomen termijn. Doet de klant dit niet, dan is hij/zij in gebreke. Voor evt. verdere vragen over incasso: stuur me gerust een PM.

Hoewel de eiser juridisch gezien het gelijk aan zijn kant heeft en het hele bedrag in één keer op mag eisen, vind ik het persoonlijk een domme, ietwat arrogante actie om deze door jou voorgestelde betalingsregeling af te wijzen. Het is in mijn ogen namelijk een heel redelijk voorstel. Maar goed, kennelijk wilde deze schuldeiser zijn familielid bij het advocatenkantoor een dienst bewijzen, want een incassozaak als deze -waarin zij juridisch sterk staan- is een klusje van niets en levert relatief veel op. Helaas voor jou.

Tja, een andere punchline zou wel van toepassing zijn... "en weg is je geld!" of "er vandoor met je geld!" of iets in die geest? ;) Niet zo pessimistisch. Er is niets aan de hand, uw geld is veilig bij DSB en alles komt weer bij het oude, aldus de nieuwe persvoorlichter van DSB. De persvoorlichter