Marcel Spruit R.I.P.

He meneer Friedman, ik wist niet dat je nog leefde ;-)

Wauw. Mooie case. Volgens de antwoorden op de Praktijkvragen van de Werkgroep Oort zou je WEL recht hebben op investeringsaftrek bij deze verbouwing. Eind 2006 vond Hof Den Bosch (over een zaak uit 1998, dus onder de oude Wet Inkomstenbelasting) dat je géén recht had op investeringsaftrek. Hoe dan ook zjin de kosten van de verbouwing van een werkruimte in je eigen woning niet aftrekbaar, dus ook de afschrijvingskosten niet. Verder blijkt uit de rechtspraak wel dat de KIA (kleinshaligheidsinvesteringsaftrek) een draak is waarvan per casus het aantal koppen verschilt. In de zaak achter de link claimde iemand investeringsaftrek over gordijnen, meubels en jaloeziën in een bungalow. Over het algemeen moet iets als een eenheid te beschouwen zijn om als eén investering te gelden voor de KIA. Een computer met een toetsenbord is dat wel, een zaag en een boor zijn dat m.i. niet. Over de vraag of het zinnig is om meer geld uit te geven om een aftrekpost te scoren heb ik al eens iets mogen zeggen op de website van Femke Hogema, doe er je voordeel mee.

Niet over uurtarieven, maar over winkels die 'behouden moeten blijven', maar het dan wel verdommen om er je spullen te kopen: het is onderdeel van de docu "Koppig Dorp"

Volgens mij staat het niet op loonstroken, maar staat het wel op de jaaropgaves, daar is een apart vakje voor 'door de werkgever betaalde premies' o.i.d.

De kans dat er over 2014 al een definitieve aanslag ligt, acht ik onnoemelijk klein, dus op zich kun je nog terugkomen op je keuze en de auto voor de inkomstenbelasting 'zakelijk' i.p.v. 'privé' etiketteren. Maar ik denk dat je er goed aan doet om dat even te bespreken met iemand die minder last heeft van alle zijdelings meespelende motieven. Zodra de aanslag 2014 vast staat, is er namelijk geen weg meer terug, en het zou zonde zijn al je je in mei 2016 weer bedenkt.

Een beetje inspecteur stuurt je natuurljk een brief waarin hij zegt 'onder de gegeven verwachtingen (praktisch geen winst) kan ik akkoord gaan met een lager dga-salaris. Mochten de resultaten hoger zijn, verwacht ik dat u het dga-salaris daarop aanpast'. Of iets van die strekking. Maar over het algemeen heb je er meer aan als je dit soort vragen schriftelijk aan een inspecteur stelt, want dan kun je op het antwoord vertrouwen.

Op het gevaar af dat we van het onderwerp afwijken: die fietsenverkoper heeft een huurcontract lopen tot 2017. Tuurlijk staat ie daar. Ik kan me in Norberts verhaal vinden, als een ondernemer duurder is dan een webshop, moet je gunning creëren. Voor sommige consumenten is 'een aardige kerel zijn' al genoeg om de meerprijs te rechtvaardigen, voor anderen is het nooit genoeg, die gaan in je winkel betogen dat je wel ónder de webshop-prijs kan gaan zitten, want hey, je moet toch je huur betalen en dan is alle omzet welkom, of niet? Ik vind 'm lastig. Het helpt dat ik sinds een aantal jaren zelf ondernemer ben, dan zie je sneller in dat er achter de meeste kleinere ondernemingen ook een mens zit, in plaats van een aandeelhouder. Om die reden probeer ik boeken vooral te kopen bij Donner (hier in Rotterdam) en mijd ik bol.com zoals Norbert inkoopcollectieven mijdt, en haal ik mijn printerinkt bij de lokale computerboer in plaats van de Viking of de bol.com. Daar verander je het economisch systeem niet mee, dat weet ik ook wel. Maar de ironie dat een halve stad weigert bij de lokale X-handel zijn X te kopen, maar vervolgens de lokale X-handel wel wil crowdfunden omdat het toch zo leuk is dat ie er is, ik weet niet hoe lang dat leuk blijft.

Rectificatie: Marcel Spruit dus wel Maar die heeft de column dan weer niet bij "ons" ingediend ::) Zo zit je een avondje met je voorhoofd op een toetsenbord te rammelen, en ineens zijn er allerlei mensen en plekken die roepen "hey dat had ook in ons postvakje gekund!" Ik zit er nog steeds een beetje van bij te komen. Ik heb de column enkel op mijn eigen blog geplaatst, wat ik beschouw(de) als een soort zandbak. D'r kwam tot vorige week vrijwel nooit iemand langs in die zandbak, en dat was ook prima,want ik perste er met moeite 6 artikeltjes uit in 8 maanden. En toen wilden mensen 'm ineens ook op andere plekken plaatsen. Nou, prima. Waarom heb ik 'm niet bij HL ingediend? Ik had niet het idee dat mijn verhaal gepolijst genoeg was om op HL te staan. Kennelijk heb ik een beeld bij het soort columns wat op HL verschijnt, en vond ik dat mijn column (nog) niet aan dat beeld voldeed. Gek eigenlijk, want de column van Mark was nou ook niet direct een uitblinker, vind ik. Maar, for what it's worth, ik ervaar dus een drempeltje. Daarnaast natuurlijk tijd, tijd en prioriteit. Als een week toch eens 14 dagen had, had ik al lang een column ingediend. Wat vind ik verder: columns op HL bieden vaak net iets meer diepgang en dat vind ik tof. Een column waarin iemand even 2 A4'tjes volpraat over de toekomst van ons stelsel van oudedagsvoorzieningen, je hoeft me er niet voor wakker te maken, maar ik ga er wel voor zitten. Ik vind de diversiteit van onderwerpen leuk. Ik vind het prima dat iemand een column schrijft met in zijn achterhoofd 'en dan kan iedereen zien dat ik hier heel veel van afweet'. Dat is voor een hoop mensen op HL ook een (secundair) motief om hier actief te zijn, en daar is niks mis mee. Het wordt vervelend als het al te veel op schaamteloze zelfpromotie gaat lijken, maar gelukkig kan dat in de comments besproken worden. De column van Mark is er doorheen gekomen, door het human filter. Plaatsing had voor mij niet gehoeven, ik vind de column niet heel sterk geschreven en de informatieve waarde gering. Maar het verhaal nam een mooie wending met een hoge entertainment-waarde. En, hilariteit ten top, de ambtenaar waarvan ik in de reacties gekscherend zei dat hij het te druk had om mijn mail te beantwoorden, stuurde de volgende dag 'spontaan' antwoord. Is dit nou heel erg? (niet die ambtenaar, maar dat deze column geplaatst is). Nee, wat mij betreft niet. Het geeft aan dat je best een beetje scherp mag zijn, en dat de HL-community dat kennelijk ook is. Applaus voor jezelf. Wat nu? Wat mij betreft vooral doorgaan op de ingeslagen weg. Dat er mensen zijn die één keer een column plaatsen en die je daarna nooit meer ziet, zoiets gebeurt met reguliere discussietopics ook. Dat er gelukszoekers zijn (we zijn allemaal gelukszoekers, Twa) die zichzelf graag gepromoot willen zien in dat hoekje op de homepage, dat hou je toch. Columns van de Belastingdienst vind ik prima (maar ja, da's dan ook mijn hobby), al vind ik columns leuker als ze door een mens geschreven worden, en niet ondertekend worden met 'De Staat'. Daarnaast vind ik het tof als er wat afwisseling in zit. Als er voornamelijk columns van de Belastingdienst en de KvK op HL verschijnen, is het columnhoekje niet meer interessant. Zo, da´s een hoop centen!

De eerste paar reacties waren naar mijn mening wel degelijk inhoudelijk, zeker die van prinsrachid was 'spot on'. Kern van die reacties 'zanik niet zo en leer eens hoe je een column schrijft'. Toen kwam het konijn uit de hoed, en was de beer natuurlijk los. Inhoudelijk: ik vind een regelmeldpunt klinken als iets wat verzonnen is als oplossing door iemand die het probleem zelf nooit aan den lijve ervaren heeft. Ben er dan ook nog niet kapot van. Veel ondernemers hebben niet zo'n in het invullen van formulieren, zeker niet als er gerede kans is dat er geen drol mee gebeurt.

Het alternatief is dat werkgevers zich aan de wettelijke voorschriften houden. Ik weet het, het is een beetje een dooddoener. Ik denk inderdaad, zolang mensen in de rij staan om op 'populaire' plekken te werken (prestigieus landelijk dagblad), is het lastig om je rug recht te houden. Tegelijkertijd, zo'n redacteur of HR-pipo heeft helemaal geen ZIN om 10 anderen uit te nodigen. Het eerste alternatief is dus dat Merel 'nee' zegt tegen het gebodene, en kijkt wat er dan gebeurt. Voor het individuele geval is er misschien niet veel alternatief, althans ze zal dat niet ervaren. Maar op grotere schaal denk ik dat het belangrijk is dat mensen die de arbeidsmarkt betreden enigszins een beeld hebben van het verschil tussen zelfstandig zijn en in loondienst werken.

Scherp, goed gezien, ik was in de bonen met binnenlandse verleggingsregeling.

De vraag zou niet moeten zijn 'gaan ze daar raar van opkijken', maar 'klopt dat?' Als het klopt, dan mogen ze hele dagen 'raar opkijken' bij de Belastingdienst (ik stel mij nu een toren vol met verbaasd kijken de belastinginspecteurs voor ;-), dat is prima. Maar, het klopt niet. De btw die je verlegd naar je afnemer in België, telt in de KOR-berekening niet mee als btw die jij zou moeten afdragen. Dus als je daardoor met een substantiële omzet toch onder de KOR-grens blijft, kun je de KOR toepassen. Uitstekende gelegenheid om de column van Joost maar weer eens te pluggen, waar hij betoogt dat je de KOR beter kan afschaffen. Edit: post aangepast na post van BJM hieronder

Dat klopt, Merel hoeft schijnbaar niet veel te acquireren. Dat is tegelijkertijd haar zwakte, dit maakt haar ontzettend kwetsbaar. In tegenstelling tot een werknemer heeft ze vrijwel geen zekerheid m.b.t. de continuiteit. Daarnaast, zelfs als je 100% zeker weet dat je een jaar lang 38 uur per week mag factureren tegen € 15 per uur (maar er overigens wel minimaal 40 moet werken, ook in het weekend), en we gaan er even vanuit dat ze één week per jaar ziek is en vijf weken per jaar vakantie heeft, verdient ze op jaarbasis iets meer dan 26.000 Haal daar pensioen, AOV, beroepskosten vanaf, kom je netto vermoedelijk in de buurt van de 20k. Ik kan me voorstellen dat de zelfstandigenaftrek als belastingsubsidie dan zéér welkom is, maar dat is m.i. symptoombestrijding. Ben het met je eens, iemand met deze omstandigheden hoort gewoon in loondienst.

Zo he, dank voor alle aandacht! Ik heb inmiddels (as we speak) reactie gekregen van Joanne Kok van Berenschot, die ik voor het gemak even integraal post: Ik denk er het mijne van, en ben nog steeds benieuwd over welk 'landelijk dagblad' dit eigenlijk gaat. Maar vermoedelijk geldt een vergelijkbare situatie voor élk landelijk dagblad. :-[

Zou ik wel doen, ik zou er zelfs een marge op zetten. Meer in het algemeen moet je op de factuur zetten wat je hebt afgesproken met je opdrachtgever. Als jij voor 21,20 aan treinkaartjes hebt besteed, zit daar weliswaar 1,20 btw op, maar omdat het om een btw-vrjigestelde dienst gaat, mag je die btw niet terugvragen en zijn de kosten dus voor jou 'gewoon' 21,20. Als je dat doorbelast via je factuur, kostte het reizen je tenminste geen geld. Tenminste, als je de reiskosten kunt aantonen in je eigen administratie. Daarom ook maar tip #2 omdat dat ook vaak fout gaat: originele bonnen van de gemaakte onkosten blijven bij jou. Een opdrachtgever krijgt hooguit kopieën. Jij moet immers de kosten kunnen aantonen in je administratie en eventueel aftrekbare btw. Je opdrachtgever heeft jouw factuur om kosten aan te tonen.

Nee. De dienst die je levert is een journalistieke dienst (althans, dat zeg je zelf). Vanwege die dienst krijg je een vergoeding, en die vergoeding is vrijgesteld van btw. Of je die vergoeding nu splitst in reiskosten, kilometerkosten, postzegelkosten, séjours, parkeerkosten, of iets anders, doet in het geheel niet ter zake. Je krijgt namelijk geen vergoeding vanwege het reizen. Daarnaast suggereert je topictitel dat je 0% op je factuur ging vermelden. Doe het voor het gemak maar gelijk goed en vermeld géén btw, en zet op je factuur "Diensten van een journalist zijn vrijgesteld van omzetbelasting o.b.v. art 11 lid 1 onderdeel q van de allerleukste belastingwet". 0% suggereert een goederen-levering aan het buitenland, en geeft WEL recht op aftrek van voorbelasting. Jouw dienst (in elk gval deze) is vrijgsteld van btw, dus heb je voor de kosten die hiermee samenhangen géén recht op aftrek van btw.

Dan stap je morgen uit de zaak, met meeneming van je 80k vermogen wat er nog in zit (valt dat binnen drie tot zes maanden liquide te maken?), je zorgt dat de exit-overeenkomst géén concurrentiebeding bevat voor jou, en je begint aan de overkant een nieuwe zaak.

Ik had al gezegd dat ik een beetje cynisch ben he ::) Ik spreek nog wel eens mensen die bezig zijn met een hypotheekaanvraag, en zit nu toevallig zelf ook in zo'n traject. Mijn ervaring is dat veel hypotheekadviseurs één beeld hebben bij de klant. De klant in hun hoofd wil maar één ding, zo laag mogelijke maandlasten en zo min mogelijk aflossen. Die klant schotel je daarom altijd de netto-bedragen voor, liefst nog verlaagd met een fictief inflatie-percentage zodat ze nog lager lijken. Ik krijg de indruk dat je hypotheekadviseur je niet heeft uitgelegd, of niet heeft kúnnen uitleggen (of misschien heb je er niet naar gevraagd), WAAROM NN voor jullie de beste keus zou zijn. Dat vind ik van twee kanten kwalijk. Van hem, wat voor adviseur ben je als je je klanten niet voorlicht over het product wat je ze verkoopt, maar ook van jullie, wat voor klant ben je als je door een ander (met een ander belang dan jullie) laat bepalen welk product het beste bij jullie situatie past? Sorry als ik je met zo'n opmerking de gordijnen injaag, ik schrijf hier dingen op om je te helpen, maar je opmerking kwam bij mij een beetje verkeerd binnen. Een hypotheek is op meerdere niveaus een gok, en dat is niet erg, als je maar weet waar je op gokt. Als je de rente 20 jaar vast zet, heb je die garantie, op voorwaarde dat je op dezelfde plek blijft. Ga je verhuizen, dan zul je een nieuwe hypotheek mogen afsluiten tegen de rente op dat moment. De zekerheid die je koopt door bij deze partij voor 20 jaar vast te gaan, is waarschijnlijk dus afhankelijk van je verhuisdatum. Die kun je niet voorspellen, maar je weet vast wel of dat eerder rond 2025 zal zijn, of rond 2040. Dan over de looptijd van 30 jaar: hypotheekadviseurs hebben software die inderdaad berekeningen uitpoepen die over een periode van 30 jaar gaan. De enige reden dat het geen 50 jaar is, is dat na die 30 jaar de rente niet meer aftrekbaar is, en dat bij nieuwe hypotheken de schuld na 30 jaar ook afgelost moet zijn (dus in jaar 31 zijn de maandlasten opeens verbijsterend voorspelbaar). Wellicht wordt het weer een trend, maar de meeste mensen die de afgelopen 20 jaar een huis kochten, zijn inmiddels een of twee huizen verder en die berekening over 30 jaar is/was voor hen dus volstrekt betekenisloos. Pas als je denkt dat écht écht een grote kans is dat DIT het huis is waar jullie (liefst samen) oud maar vooral gelukkig in zullen worden, heeft het m.i. zin om naar die 30 jaar te kijken. Anders zou ik je hypotheekadviseur vragen om vergelijkingen te trekken over een periode van 10 jaar of wat je zelf een waarschijnlijke verblijfsduur in jullie nieuwe huis acht. De NHG-richtlijnen zijn een minimum aan gedragsregels voor de banken. Dat betekent dat zij tenminste vinkjes moeten zetten bij X, Y en Z. Als zij daarnaast behoefte hebben om de klant op tafel te laten dansen als voorwaarde voor een hypotheek, dan staat er nergens dat dat niet mag. Wat wel mag, is een klacht indienen, of gewoon naar een ander gaan. Maar omdat de hypotheekmarkt verre van perfecte marktwerking kent, is dat vaak lastig. Ik denk niet dat NN zal eisen dat je prognose opgesteld zal worden door een accountant. Waarom denk ik dat niet? Omdat ik denk dat het ook bij NN gaat om 'vinkjes zetten'. Iemand op de 12e verdieping heeft bedacht dat er meer waarborgen moeten komen, want ondernemers zijn lastig. Op de 11e verdieping bedenkt iemand dan dat die waarborgen ingevuld worden door zo actueel mogelijke cijfers te verzamelen. Op de 10e verdieping bedenkt men dat het dan zou moeten gaan om de jaarrekening van de afgelopen drie jaar, huidig boekjaar en volgend boekjaar.(*) Op de 9e verdieping zit iemand die een vinkje moet zetten in het vakje 'continuïteit inkomen geborgd'. Hij vraagt aan zijn collega's om hier een proces voor te schrijven. Op de 8e verdieping bedenkt iemand vervolgens een formulier, met voor elk jaar een vakje, waarin iemand een vinkje kan zetten. Op de 7e verdieping staat de printer. Op de 6e verdieping zit de persoon die dat formulier inscant en naar de hypotheker mailt, en aangeeft 'kijk, dit hebben we nodig'. jaarcijfers en prognose. Op de 5e verdieping zit de persoon die oplossingen bedenkt voor complexe processen. Op de dag dat hij dit proces onder ogen krijgt, zal alles anders worden, maar niet eenvoudiger. Op de 4e verdieping zit iemand die een A4'tje heeft getypt over HOE de jaarcijfers en de prognose beoordeeld moeten worden. Jaarcijfers moeten matchen met een belastingaangifte, prognoses moeten geloofwaardig zijn. Op de 3e verdieping zit de persoon die de prognose beoordeelt. Hij (of zij) heeft een tijdelijk contract en wil vooral niet lastig zijn, want mensen die lastig zijn, krijgen geen contractverlenging. Hij heeft daarnaast een target, hij moet deze week 60 prognoses beoordelen. Als hij aanleiding zit om zo snel mogelijk dat vinkje te zetten en er mee weg te komen, zal hij dat doen. Op de verdiepingen daaronder bevindt zich onder andere het DE Café, waar voor een godsvermogen het smerigste Maaswater van Rotterdam kan kopen onder de noemer 'koffie'. Omdat het zo centraal gelegen is, draait het als een trein. Kortom, mijn inschatting is dat als er genoeg moeilijke woorden in de prognose staan, je er wel doorheen komt. *) Je zou denken, zeker met de baanzekerheid van werknemers, en de tijdshorizon waarop hypotheken verstrekt worden, dat een hypotheekverstrekker meer geïnteresseerd zou zijn in de algemene verdiencapaciteit van iemand, dan in zijn verwachte winst van dit jaar. Maar vooralsnog verwacht ik vooral meer formulieren.

Om een oud spreekwoord maar eens bij de horens te vatten: je hebt pas wat te onderhandelen als je 'nee' kan zeggen. Als jullie nu maar één optie hebben, namelijk op tafel dansen totdat Nationale Nederlanden akkoord gaat, dan zúl je op tafel dansen voor Nationale Nederlanden. Kortom: heb je nog een keus? Kun je je adviseur (via de Hypotheker zelfs, het aantal keren dat ik die al heb moeten uitleggen wat het verschil is tussen fiscale winst en belastbare winst is gewoon pijnlijk) vragen om bij twee andere aanbieders na te vragen hoe zij zo'n traject behandelen? Ga je naar Nationale Nederlanden omdat je hun briefhoofd het mooiste vindt, of omdat je van hun het hoogste serviceniveau verwacht, of omdat ze aan hypotheekrente 0,2% lager offreren dan elke andere partij? Als dat laatste zo is, dan zijn ze op jaarbasis 0,2% van 157k = 300 euro goedkoper dan een andere partij. Als je dat even vermenigvuldigt met 10, (misschien zet je de rente wel 20 jaar vast, maar wie zegt dat je 20 jaar op die stek blijft wonen), zijn ze grofweg 3.000 goedkoper dan een ander. Dan is het aan jullie om te verzinnen hoeveel een besparing van 3.000 euro (uitgesmeerd over 10 jaar) je nú waard is. Sommige mensen noemen mij cynisch, maar als die mensen op de hypotheek-verstrekkings-afdeling zoveel verstand hadden van jaarcijfers van mkb'ers, werkten ze wel ergens anders.

Ik zou de zaken uit handen geven aan iemand die je vertrouwt, en die persoon de opdracht geven om de VOF op korte termijn met zo min mogelijk schade te ontbinden. Met een beetje mazzel hebben jullie een VOF-overenkomst waarin keurig netjes beschreven staat hoe ontbinding in zijn werk gaat, dat is dat een koud kunstje. Tuurlijk probeert je compagnon dat zo lang mogelijk te rekken en er zoveel mogelijk uit te halen. Kennelijk is hij van mening dat zijn 25% 100k waard is. Jij vindt vermoedelijk dat de zaak sinds zijn inkoop misschien een beetje meer waard is geworden, maar zeker niet het drievoudige. Ergens in het midden moet je dan uitkomen, maar ook DAT zul je aan een ander moeten overlaten. Als jij hartstikke ziek bent, vind ik het waanzin als je je nog zo intensief met je onderneming bemoeit.

Wat RiVe zegt. Jullie zijn met z'n drieën dit avontuur ingedoken, neem samen de verantwoordelijkheid om er met z'n drieën ook weer uit te stappen. Ga een keer samen eten, terwijl er twee afwassen kan de derde op het internet uitzoeken hoe je dat regelt.

De enige die 'het kan niet zo zijn dat' kan zeggen en geen complete flater slaan, is Jan-Peter Balkenende, want dat hoort bij zijn act. In 98% van alle andere gevallen is het antwoord, jawel, dat kan prima. Dat is verschrikkelijk unfair, want hij moet dat geld dan nog gaan terugverdienen, en jij zet hem in één zin ineens op 21.000 achterstand! Ik zeg niet dat je ongelijk hebt, maar vanuit de oorspronkelijke afspraak (verlies én winst, alles 50/50) is het natuurlijk nogal een stap hiernaartoe. Als jij een schuld zou hebben van 21k, verwacht ik dat hij een vergelijkbare schuld heeft. Jullie hebben samen een onderneming gerund die verlies heeft gedraaid. Nu verwacht je dat ineens helemaal niet meer hoeft mee te delen in dat verlies? Dat vind ik vergezocht. Hij heeft in die jaren ook gewerkt, minder dan jou begrijp ik, maar goed. Hij had na drie jaar ook een dikke schuld aan zijn broek. Hij zit/zat daarmee dus in een vergelijkbare situtatie als jij, en nu verwacht je dat hij die schuld van jou er even bij neemt. Als die gelegenheid inmiddels moeiteloos 50k winst per jaar oplevert is dat misschien best redelijk, maar ja, toon dat maar eens aan. Het is niet alleen gelijk hebben en gelijk krijgen, jullie staan nu nog zo diametraal tegenover elkaar, dat er niet gauw een overeenkomst kan komen. Is er een tussenoplossing mogelijk, waarbij je je een deel van de winst van de komende jaren ontvangt in ruil voor deelname in de schuld?

Volgens mij wilde Gerard vooral weten of hij bij ontvangst van >5% van de aandelen, onder de gebruikelijk-loon-regeling valt. Het antwoord is JA. Als je er 14 holdings een een coöperatie tussen zet, is het antwoord nog steeds JA. Andere optie: factuur sturen, bedrag dat na X maanden nog niet betaald is omzetten in een lening met een Y% aan rente en een maandelijkse terugbetalingstermijn van Z euro. Je loopt dan het risico dat de toko omdondert en je je geld nooit ziet. Maar als je betaald krijgt in aandelen, loop je dat risico ook. Derde optie: is er nog iets anders wat je nodig hebt, waar zij toegang toe hebben? Een kunstverzameling, een getalenteerd stucadoor, een gesigneerd exemplaar van je favoriete LP? Of misschien een database met relaties waar je je diensten kan slijten? Vierde optie: deze klant kan je niet betalen. Dat is niet je ideale klant. Zoek verder naar je ideale klant. De tussenconclusie 'het is niet interessant', deel ik niet, maar je moet rekening houden met een stukje liquiditeit wat je uit andere middelen moet aantrekken. Als al je klanten dit geintje uithalen, gaat het gauw fout, maar dat geldt voor vrijwel elke alternatieve vorm van betaling.

Hulde dat je je kop niet in het zand steekt. Heb je enig idee tegen welke juridische kosten je aan zou lopen als je wél ondersteuning zou zoeken? Janneke Boerman houdt online gratis inloopspreekuren. Als je ergens geld kan lenen om te voorkomen dat dit je het tienvoudige gaat kosten, hoe zal ik het zeggen, ik zie wel eens beleggingsverzekeringen langskomen met een lager rendement. Dan nog een wedervraag: hoe diep zijn de zakken van de tegenpartij? Hij lijkt nu vooral te rekken en te bokken, maar heeft nog niet echt een concreet voorstel gedaan. Aan de andere kant, als ik je post nu lees, is jouw enige voorstel dat jij meedeelt in de winst die ná jouw uittreden is gerealiseerd, omdat die goeddeels aan jouw inspanningen te danken is. Dat is natuurlijk best wel lastig hard te maken, en zijn houding ("negeer, negeer, negeer") is om die reden misschien wel heel slim, vanuit hem bezien. Wat jij wil, als ik het goed begrijp, is achteraf een winstverdeling overeenkomen die bijvoorbeeld voor elk gewerkt uur een X bedrag toekent, en de restant-winst (in '11 en '12 een verlies) 50/50 verdeeld wordt. Omdat jij in die jaren veel meer gewerkt hebt dan hem, krijg jij een dan een groter deel van de winst en een kleiner deel van het verlies. Even oneerbiedig gezegd, waarom is dat voor hem een aantrekkelijk perspectief?

Stap 1 lijkt mij dat je probeert in kaart te brengen om welke schulden het hier gaat. Als je even googlet op "wanneer eindigt de hoofdelijke aansprakelijkheid van de VOF" kun je je al gauw een halve dag vermaken. De kern is (sorry juristen ik ga even zeer kort door de bocht) dat je aansprakelijk bent voor schulden die ontstonden in jouw VOF-tijd. Jij bent per 31-12-2013 uit de VOF, elke schuld die daarna ontstaan is, is in principe niet jouw pakkie-an. Een contract waarin het einde van de VOF vastgelegd wordt, is niet verplicht. Maar net als een VOF-contract, wel ernstig aan te raden. Als je afspreekt dat jij nog 10.000 betaalt en dat daarmee al jouw VOF-verplichtingen voldaan zijn, stel, dan kan een schuldeiser nog steeds een schuld op jou verhalen, maar heb jij vervolgens een contract om dat geld weer bij je ex te halen. Als hij zich opstelt als een klootzak, en die indruk krijg ik uit je verhaal, is elk voorstel waarin hij niet het maximale er uit trekt, in zijn ogen onredelijk. Zo zijn ze. Wat heb jij gedaan toen jij uit de VOF stapte? Heb jij jezelf uitgeschreven bij de KvK? Ik zit namelijk te denken (maar dit is een beetje voor de vuist weg): als de VOF nog bestaat, heeft elke vennoot recht op 50% van de winst, dat is namelijk de enige afspraak die jullie hebben. Nou hop, thuis op de bank zitten en 50% van de winst eisen. Wellicht kan dat een drukmiddel zijn om hem in beweging te krijgen. Dit is ongetwijfeld volslagen onrealistisch, maar wellicht is er toch iets mogelijk. Even onrealistisch is het, vrees ik, dat je er met een paar goedbedoelde tips op een forum uit gaat komen.