Nosky

Allereerst, zonder de moderator te willen spelen, als je de forumregels ruim interpreteert lijkt mij dit een vraag die best onder de noemer ‘met hagel schieten’ geschaard kan worden. Want met enige creativiteit is het niet bijster lastig om aan corperate contactgegevens van grote bedrijven - bijvoorbeeld Fletcher - te komen. Dat gezegd hebbende denk ik dat wanneer je iets met een limoservice wil doen, image vrij belangrijk is. Derhalve, focus! In je post heb he het over zakelijke ritten, in de reacties lees ik met name adviezen die betrekking hebben / nuttig zijn op/voor de particuliere markt. Hierin is keuzes maken zeer raadzaam om op een effectieve manier te werven en een goede image te ontwikkelen. Als particulieren je doelgroep zijn, kun je denken aan diverse evenementen. Dit lijken mij inkoppertjes, dus daar ga ik verder niet op in. Bedenk in ieder geval wie je eindgebruiker is en wie/wat slechts een kanaal is. Hotels inzetten om ritten te verkopen is prima, maar wie lever je primair een dienst? Verkoop je een hotel een aanvullende service, of dient deze slechts als intermediair? Als een hotel jouw ‘klant’ is, kan dit ook beperkingen met zich meebrengen voor overige en andere activiteiten. Mocht je doelgroep met name zakelijk zijn, bedenk dan dat Nederland een exportland is, en er dus ook vele organisaties zijn met een netwerk van exporteerde ondernemers. Daar zitten dan jouw potentiële klanten. Als dit zo is, laat Fletcher dan voor wat het is want een beetje gerenommeerde club brengt zijn relaties/klanten daar niet onder. Voor deze markt heb je mijns inziens ook helemaal geen hotels nodig om te werven. In het gros van de gevallen zijn relaties/klanten eerder op plek van bestemming dan dat zij inchecken in een hotel. Dergelijke bedrijven kun je dan beter rechtstreeks benaderen - met een voorbereide sales pitch - dan met een omweg. Dus: eerst bepalen wie/wat je markt is. Daarna kun je effectief wervingsactiviteiten gaan vormgeven. Contact zoeken met hotels/bedrijven/organisaties/verenigingen is een minieme uitdaging. Succes.

Lijkt me toch een blok aan je been als webwinkelier, zo’n reviewsite. Je kunt het bijna nooit goed doen zou je zeggen, want als je gewoon levert naar verwachting ontstaat er weinig emotie bij je klant. Daarboven of daaronder ontstaat die wel, en meestal geeft een tegenvallende ervaring de meeste motivatie om ergens het gal te spuwen. Niet voor niets werkt negatieve mond to mond reclame een stuk sneller dan de (overschatte) positieve variant. Het lijkt me voor de webwinkeliers vervelend hier tegenaan te moeten boksen. Want klaarblijkelijk heb je het maar heel beperkt in de hand. En als mensen kwaad willen, lijkt er vrij weinig aan te doen. Makkelijk businessmodel voor dit soort partijen ook. Het moet toch niet al te ingewikkeld zijn om dit te tackelen. Als je het ‘recht’ to een review schrijven koppelt aan een feitelijke bestelling ben je zo van de fake reviews af. Wellicht een idee om een onafhankelijk danwel collectief platform te bouwen voor reviews, welke alleen toegang verschaft met een uniek nummer/code (of iets dergelijks) welke bij een bestelling (na levering) wordt verstuurd. Één aankoop, één review. Welke dan altijd te herleiden is naar een specifieke order. Dus ook makkelijk(er) opgelost kan worden bij een negatieve ervaring. Koppel het aan een puntensysteem ofzo, geef je nog een extra stimulans om een review te schrijven. Als webwinkeliers zich verenigen en gezamenlijk een dergelijk platform ontwikkelen, zet je spelers als Trustpilot buitenspel. Want een systeem wat aantoonbaar op transparantie gebouwd is, vanuit de branche, zonder winstoogmerk als voornaamste doel, lijkt mij kat in het bakkie. De techniek is er al, heel ingewikkeld zal het niet zijn.

Dit verhaal rammelt aan alle kanten, en enige wat bij mij in mijn gedachten binnenkomt is “die gaat de boot in voor 30.000 Euro. Om te beginnen de financiele inleg: Je hebt het over een gezamelijke lening van 20.000 Euro, een eigen inleg van 7.000 tot 10.000 Euro (???) en nog een lening van een investeerder van 22.000 Euro. Vragen die in mij opkomen: • Hoe is de schuldenlast van die eerste lening onder jullie beiden verdeeld? • Waar komt die lening vandaan? • Is er al srpake van een geregistreerde rechtsvorm? • Hoe kun je in hemelsnaam niet exact weten wat je hebt ingelegd uit eigen middelen (een paar tientjes oke, maar een grijs gebied van 3.000 Euro)? • Hoe wordt die lening vanuit die investeerder qua schuldenlast onder jullie verdeeld? • Waarom, als er schijnbaar zoveel “marktpotentie” in jullie concept zit, is een investeerder slechts bereid tot een lage lening? Wat zegt dat over het vertrouwen van deze investeerder? • Wat is de inleg van jouw partner uit eigen middelen? • Met andere woorden, gaat de financiele inleg + schuldenlast tot dusver gelijk op? Dan, je hebt het over een een “idee” wat nog niet in Nederland bestaat en niet per definitie uniek is. Leze we even door schijnt het om een app te gaan. En dit “idee” heeft een marktpotentieel van 1,2 miljard Euro. Omzet? Jaarlijks? Hoe zit dat? “In Nederland” dus ik neem maar even aan dat deze 1,2 miljard markt de Nederlandse markt betreft. Dat lijkt me nogal wat. Hoe kom je aan een dergelijk marktpotentieel? En als deze zo enorm zou zijn, waarom wil een investeerder dan slechts 22.000 Euro lenen? Als die concpet zo overtuigend zou zijn, zou hij voor dit schijntje toch liever een belang willen hebben lijkt mij. En dan zet ik meteen mijn vraagtekens bij de financiering. Dat je het ontwikkelen van een app moet financieren is logisch, en dit kan ook serieus geld kosten. Maar als deze app zo ontzettend veel geld moet gaan opleveren, dien je ook te bedenken dat je dit niet met z’n tweetjes even ‘ernaast’ gaat doen. Daar heb je de nodige poppetjes voor nodig, ergo, er zal een organisatie vormgegeven moeten worden. Ook dit zul je in bepaalde mate vooraf moeten financieren. Als ik het zo een beetje inschat, komt de huidige investering niet boven de 100.000 Euro, waarvan een groot gedeelte (neem ik aan) in de ontwikkeling zit. Het lijkt allemaal leuk, die internetconcepten, maar verwacht niet dat dit zonder inspanning gaat. Achter al die ogenschijnlijk simpele apps, zitten enorme organisaties. Als ik een eigendomsverdeling zou moeten maken, zou ik deze voornamelijk/grotendeels laten afhangen van de financiele inbreng (en schuldenlast) in de initiele fase. Dat het “idee” van een ander is, is leuk. Maar een idee is niets waard. Wellicht kan je als “geestelijk vader”een hoger belang verdienen, maar dat zou ik secundair mee laten tellen. Geinvesteerde tijd is natuurlijk ook een factor. Ik zou dus kijken naar een optelsom van bovenstaande, maar beginnen op basis van financieel risico/aansprakelijkheid. Maar ik ben nu wel benieuwd wat dit idee inhoudt. Kun je er iets meer over vertellen?

Dit is inderdaad wel een erg oud topic om op te reageren. Maar, de initiele vraagsteller zal niet de eerste, en zeker niet de laatste zijn geweest met dit idee. Misschien best eens aardig om daar nog eens op in te gaan. Ter lering ende vermaak;). Punt één: Dat de looppoten (dus de voetjes) populair zijn in China is een bekend gegeven. Dat er een enorme markt voor is, is dus logisch. In China kun je dit product als een delicatesse beschouwen. Het heeft dat ook veel meer consumentenwaarde dan bijvoorbeeld een filet, wat in Nederland totaal andersom is. Dus dat er afzetmogelijkheden zijn, jazeker. Maar: Dat weten vleesproducerende bedrijven over de hele wereld ook. Dus in steeds meer slachterijen, worden de voetjes niet meer als afval beschouwd, maar verwerkt voor de export. Daar moet je dus als tussenschakel (slechts handelaar) mee gaan concurreren. Voor een slachterij is het vrij simpel, deze schaffen machines aan om de voetjes te ontvellen, koelen en verpakken het in bulk voor diepgevroren export. Gezien de meeste slachterijen op de wereld voor een groot deel ook voor export produceren, is ook dit voor hen een vrij makkelijke stap. Voor slachterijen dus ook een logische overweging, want ze voegen waarde toe aan iets wat anders als afval of bijproduct wordt beschouwd. Daar de marges in deze business veelal onder druk staan zijn dit goede manieren om deze marges toch zoveel mogelijk te behouden. Je wilt dan dus als slechts een tussenschakel voetjes gaan verhandelen. Welnu, wat is dan je positie? Erg mager, en bovendien instabiel. Maar als handelaar voeg je ook geen enkele waarde aan het product toe. Of je moet zelf een proceslijntje aanschaffen om de voetjes te gaan verwerken, dus die waarde zelf toevoegen. Ben je minimaal anderhalve ton verder, met een enorm lange ROI, want die Chinezen gaan je gagarandeerd uitmelken als je met ze wilt gaan handelen. Volgende uitdaging: hoe slagvaardig kun je zijn op de Chinese markt? Want je zal toch een behoorlijke afzet moeten genereren om er enigzins een boterham aan te kunnen verdienen. Er zijn al tal van producenten wereldwijd, die hun voetjes (veelal reeds verwerkt) exporteren naar China. Maar dan China zelf. Er zijn daar ontelbaar kleinde en middelgrote slachterijen. Naast dat, heb je in China de Chia Tai Group, onderdeel van het Thaise Charoen Pokphand. Dit een van de, al dan niet de grootste pluimveeproducent van de wereld. Als ik even ruw schat, zal Chia Tai in China alleen al zo’n 3 miljoen voetjes per dag produceren. En dat doorgaans zes dagen per week. Je zal in dat land en deze markt geenzins fatsoenlijk voet aan de grond kunnen zetten als slechts een verhandelaar. Kostprijstechnisch niet, maar ook dat het vermoedelijk over meerdere schakels zal gaan, waardoor marges verdampen. Want no way dat je ingang vind bij (grote) retailers. Er zijn natuurlijk tal van mogelijkheden in China. Maar om deze mogelijkheden in te schatten op realisme, zal je een betreffende markt toch eerst goed moeten kennen. Kijkende naar dit idee, zou ik zeggen lekker niet doen. Niet haalbaar. Dus voor de volgende topic starter omtrent voetjes exporeren naar China, hier heeft u uw antwoord. Laatse puntje wat ik toch nog wil maken: voetjes, ingewanden, koppen (en dus ogen), dit zit allemaal niet in frikandellen. Restvlees, of afvalvlees, dat is wat erin gaat. En restvlees is exact wat het zegt: restvlees. Dus vlees dat overblijft aan het bot/karkas na het ontbenen. Dat wordt mechanisch ontbeend en als input gebruikt voor de verderverwerkende industrie, waar men, jawel, worsten en frikandellen maakt.

Beste Raymond, Als ik zo je verhaal lees heb je een hoop plannen, maar ontgaat het je in mijn optiek aan realisme en enigszins commercieel inzicht. Bovendien merk ik op dat er naar mijn idee wat tegenstrijdigheden zijn. Allereerst, ik lees “muziekinstrumenten webshop”. Vervolgens ga je in je verhaal vooral in op randapparatuur en gear. Je lijkt in dezelfde vijver te gaan vissen als de grote en bekende partijen. Daar de concurrentie mee aangaan is totaal onzinnig. Je USP’s snijden dan ook geen hout. Überhaupt, ‘service’, ‘goedkoop’ en ‘specialisme’ zijn USP’s die Jan en alleman roept en derhalve geen USP’s. Ik denk dat je om te beginnen al onderscheid moet maken tussen muziekinstrumenten en randapparatuur/gear. Want als pianist zal je zelf ook wel begrijpen dat het koopproces van een piano anders is dan een DJ setje. Een Pioneer CD speler koop je op basis van specs en reviews, een piano op basis van hoe die speelt en emotie. Dat gezegd hebbende, zou ik persoonlijk nooit een instrument online aanschaffen. Bij de aanschaf van mijn piano’s zijn daar uren spelen in een winkel aan vooraf gegaan. Webshops en winkels te over, en om daar nu als nieuwe speler in te stappen waar je ook nog een kapitaalintensieve voorraad zal moeten aanleggen, ik zou me er niet aan wagen. Grote muziekzaken hebben al moeite om online aan ta haken bij de grote webshops. Ik zou me dan eerder focussen op een niche met een onderscheidend karakter en van daaruit groeien, met een vernieuwend karakter. Wat ik tegenwoordig opmerk in diverse branches, is dat er behoefte is aan zekerheid aan de kant van de koper wanneer men een dure aanschaf doet. Of de behoefte aan snelle verkoop van dergelijke goederen. Neem bijvoorbeeld de opkomst van concepten als Used Products. Of ikwilvanmijnauto af en wijkopenauto’s. Deze partijen treden als ware als intermediair op. In het laatste voorbeeld zie je namelijk dat de particuliere verkoop van auto’s daalt en de groei van die intermediairs gaat rap. Voordehand liggend is dat mensen liever een auto kopen bij een dealer/garage, dan particulier (vertrouwen). Er zijn ook al initiatieven waarin ‘specialisten’ zich als tussenpersoon mengen in de aankoop van een auto. Als ik daarnaar kijk, en zo’n beetje de trend op muzikaal gebied volg, denk ik dat daar mogelijkheden zijn en dat je daar moet gaan zoeken. De piano is momenteel sterk in opkomst. Door de komst van de digitale piano’s is het een veel laagdrempeliger instrument geworden. Je ziet de populariteit terug in de enorme ladingen filmpjes op Youtube en dergelijke, online lesaanbieders, de piano’s op stations en een groeiend vraag en aanbod. En bij die vraag ontstaat ook een behoefte: internet staat vol met vragen als “waar moet ik op letten als ik een piano ga kopen?”. Dan denk ik, 1 + 1 = 2. Misschien is 1 + 1 wel 3. Zelf heb ik een jaar geleden mijn vorige digitale piano verkocht. Budget ding, prima voor de beginner. Had ik ooit eens voor ‘erbij’ gekocht. Hoewel die 5 jaar oud was, heb ik daar nog 80% van de aankoopprijs voor gekregen. Terwijl het aanbod op marktplaats enorm is en er beterere en goedkopere alternatieven beschikbaar waren. Hoe is dat gelukt? Door een goede advertentie, waarin ik inspeelde op dat waar mensen naar zoeken, blijk te geven van enige kennis van zaken en een filmpje te plaatsen (link naar Youtube) waarin ik een stukje speel op die piano; het bewijs dat ik inderdaad weet waarover ik het had. Je bent zelf pianist, ik zie dat je muzikaal geschoold bent. Jij bent dus bij uitstek iemand om amateurs te adviseren bij de aankoop van een piano. Waarom niet daar als intermediair optreden? Bedenk een checklist, een waarde-beoordelingssysteem en een keurmerk en ga die tweedehandsmarkt van jouw service voorzien. Daar kan je een webshop voor toepassen, maar je hoeft geen voorraad aan te leggen. Je bent dan als ware makelaar. Je markt is makkelijk te bereiken, honderden mensen die via marktplaats van hun piano af willen. En uiteraard honderden mensen die via marktplaats zoeken. Daar kan jij tussen gaan zitten. Men koopt dan particulier (vaak op motief prijs), maar ervaart ook een aantal elementen als die van in de winkel. In een dergelijk concept zie ik meerwaarde. En je kunt klein beginnen, zonder grote investeringen te doen, maar wel je concept testen zonder financieel risico. Ook is het in de lengte en/of de breedte schaalbaar. De marktontwikkelingen gaan sneller en sneller, en met slechts een statische webshop, loop je al achter voordat je bent begonnen. Just my opinion. Wijkt een beetje af van je eigenlijke idee, maar wellicht iets om over na te denken. Ik woon bij je in de buurt zie ik, dus mocht je een keer willen sparren, PM gerust, vind ik altijd leuk. Groet, Nosky

Beste Klaasje, Hetgeen wat u tot nog toe heeft als 'ondernemingsplan' kun je in mijn optiek niet echt een ondernemingsplan noemen. Ik denk ook niet dat het zin heeft hier inhoudelijke op in te gaan, aangezien je dan al gauw vervalt in de basis, waarvna al genoeg geschreven is. Zo ook op dit forum. Wat ik u zou willen aanraden is om middels een kant aan klaar format een plan samen te stellen. Dat kan bijvoorbeeld hier: https://www.rabobankstartproof.nl/ Is allemaal vrij eenvoudig en daar zult u vast wel uitkomen. Als u hiermee een ondernemingsplan maakt en vervolgens deze op dit forum zet, val er iets gerichter en inhoudelijker feedback te geven.

Kun je iets meer informatie geven over het beoogde product? Wat maakt het onderscheidend of verschillend van al die andere 10.000 items die in een supermarkt te vinden zijn? Hoe weet je zo zeker dat er vraag naar is? Naar ik begrijp gaath het hier om levensmiddelen, heb je rekening gehouden met alle regelgeving hieromtrent? Heb je je reeds verdiept in eisen die winkelketens opstellen ten aanzien van hun leveranciers? In contact komen met supermarktketens is doodeenvoudig. Gewoon bellen. Je zegt een ondernemingsplan gemaakt te hebben. Daar naar mijn mening een ondernemingsplan voor een groot deel een operationeel plan is, heb je dit niet in je plan opgenomen? Het lijkt mij een essentieel onderdeel van je marktonderzoek en distributieplan. Gerard Rutte, exploitant van www.uwsupermarkt.nl is 'de supermarktexpert' binnen de branche, en creeert met zijn website een platform voor supermarktondernemers. Hij weet ongetwijfeld alle namen en rugnummers van de mensen die jij nodig hebt. Daarbij doet Rutte nog van alles rond narrowcasting en acties in supermarkten. Wellicht is hij een persoon waar je eens mee in gesprek moet gaan. Zoals eerder vermeld, lijkt het mij ook verstandig om met een pilot te beginnen. Ik weet niet over wat voor lever- of productiecapaciteiten beschikt, maar een landelijke formule bevoorraaden is nogal een megaproject, vooral als je daadwerkelijk dat 'gat' in die markt zou hebben gevonden. Ook kan je met een pilot je product 'testen'. Zat supermarktondernemers die open staan voor een demo of pilot in de winkel. Dat heeft meerdere voordelen: 1) Als je product succesvol is in een pilot is het ook beter 'verkoopbaar' aan een inkoper van een keten. 2) De supermarktondernemer (vrijwel altijd franchiser) kan je dan gemakkelijk bij de juiste persoon brengen. 3) Als je product in de smaak valt bij de consumenten, kun je die met behulp van social media heel veel 'werk' laten doen ten aanzien van promotie. 4) Je kunt vanuit een lokale opzet ook geleidelijker aan groeien. Dan kun je stapje voor stapje je organisatie aanpassen, je productiecapaciteiten uitbreiden en je investeringsbehoefte op peil houden. Je zegt dat die samples produceren je nog geen 5 Euro heeft gekost. Leuk, maar wat gaat het je kosten als je de ruim 850 Albert Heijn filialen moet gaan bevoorraaden? Denk je dat Albert Heijn dat voor je gaat voorfinancieren? En over Albert Heijn gesproken, als die bij wijze van spreken 10.000 stuks van jou afnemen, en ze verkopen er maar 100, zorgen zij er ook wel voor dat die overige 9.900 weer bij je terug komen. Dat zullen zij vast in dat 'contractje' vermeld willen hebben. Heb je over dergelijke dingen nagedacht? Ik krijg de indruk van niet. Het lijkt me verstandig om eerst eens met een specialist te gaan praten alvorens je gaat wagen om 'de markt op de gaan'. Wat kan je verwachten, waar moet je rekening mee houden, wat zijn de risico's enz. In welke regio zit je? Ik ben zelf jarenlang als afdelingsmanager in een grote en vooraanstaande supermarkt werkzaam geweest en heb ook door mijn studie een retailachtergrond. Ik ken dus enige ins en outs, en zal wellicht kritisch en opbouwend naar je idee kunnen kijken. Ik zou je ondernemingsplan best eens willen lezen, dus als je wilt mag je dat sturen. Als jij daadwerkelijk een 'goed' product hebt kan ik je ook nog wel helpen om een pilot te realiseren in een supermarkt met een grote afzetpotentie.

Wow, wat een heftig bericht. Ik schrik er van. Ik ben niet heel erg actief op dit forum, maar lees wel dagelijks mee. Ruben van den Oord is/was geen bekende van mij, maar ik kende zijn naam omdat hij ooit eens een column schreef over mijn oud-werkgever (Lokale Helden). Daar kon ik mij totaal niet in vinden en dat schepte bij mij dan ook een bepaald beeld van hem. Totdat ik zijn bijdragen op dit forum begon terug te lezen, een behoorlijke tijd geleden, en las over alles wat de man heeft meegemaakt. Diep respect kreeg ik voor hem. Tjongejonge, wat heeft die man een helse rit gehad jaren lang. De tegenslagen waarover ik gelezen heb en de mentaliteit van altijd maar weer de schouders eronder. Daar kunnen een hoop ondernemers, maar ook ‘gewone’ mensen nog een puntje aan zuigen. Raar gevoel, want hoewel ik Ruben van den Oord niet gekend heb, er zat maar één schakel tussen en daarbij is het een stadsgenoot. Vreemd dat ik er in de lokale media (nog) niets van heb gezien. Uitermate triest dat een persoon als Ruben van den Oord is heengegaan. Sterkte aan familie, vrienden en kennissen, alsmede de mensen van Higherlevel.

Goodwill is vaak nogal een hol begrip en wordt veelal te pas en te onpas geroepen. Vooral bij dergelijke ondernemingen heb ik het gevoel dat de term goodwill gebruikt wordt om voor de ondernemer een bepaalde opbrengst van de verkoop te waarborgen, en zodoende zijn vraagprijs te rechtvaardigen. Veel verstandiger lijk het mij om te kijken naar return on investment. Wat kan de onderneming in potentie opbrengen, wat brengt deze nu op, op welke termijn wil je break-even draaien en welke investering pas daar dan bij? Dat zijn de vragen die ik mezelf persoonlijk zou stellen. De discussie over goodwill zou ik überhaupt niet aangaan, en in het geval dat de goodwill is gebaseerd op de ondernemer als persoon, kun je dit direct van tafel vegen. De goodwill loopt immers na de verkoop letterlijk de deur uit. Vraag volledige inzicht in de boeken. Hoe zijn de cijfers, hoe zijn deze opgebouwd? Zorg dat je de huidige situatie kent, en analyseert welke factoren bepalend zijn om tot de huidige resultaten te komen. Kijk ook als ‘klant’ naar de onderneming, wat is er goed aan, wat minder goed? Hoe zien andere klanten dat? Hoe ziet de markt eruit, wat is het potentieel, wat ‘pakt’ de huidige ondernemer van dat potentieel, hoe kan je daar meer uithalen? Het voordeel van een overname is dat er al heel veel gegevens voor handen zijn, een onderneming draait tenslotte al, waardoor prognoses ook makkelijker te maken zijn. Het neemt niet weg dat het absoluut belangrijk is om voor jezelf een plan te maken, en dus ook enig marktonderzoek doet. Ik neem namelijk aan dat jij (jullie) zo je eigen ideeën hebben over de voortgang van deze onderneming. Wat zou je anders doen, wat juist niet, en wat zullen de consequenties daarvan zijn? Kortom, een ondernemingsplan schrijven, op basis van huidige informatie en nieuwe informatie. Dan kun je namelijk voor jezelf bepalen wat je een goede overnameprijs vindt, en heb je voldoende informatie om argumenten mee aan te dragen in een eventuele onderhandeling. Bovendien, in je ondernemingsplan kun je ook een strategie voor die onderhandeling uiteenzetten. Mijn advies: eerst een doordacht plan maken, cijfers opvragen en beslagen ten ijs komen als je tot onderhandelen komt. En een hol begrip als goodwill niet bepalend laten zijn in eventuele onderhandelingen. En overigens, wellicht is 69K wel een hele schappelijke prijs, maar dat kun je pas inschatten als je meer weet dan nu.

Van Vliet? Zoals Annedien al aangaf, wat komt die advocaat doen dan? Iemand een advocaat ‘sturen’, voor wat? Een bak koffie, of een knokploeg of gewoon een lekkere versnapering voor bejaarden? Beetje rare beredenering, ik zou hooguit een advocaat ‘inschakelen’. Maar tegen de tijd dat die advocaat een en ander heeft uitgewerkt en er ook daadwerkelijk vervolgstappen van komen, heb jij al voldoende speelruimte gehad om met een passende oplossing te komen. Maak je dus niet te druk om een advocaat die aan je deur staat. Doe gewoon niet open. Wat mij opvalt in dit verhaal, is hoe het zover kan komen dat een klant naar dergelijke drastische maatregelen wil grijpen. Het zou goed zijn om te analyseren waarom dit verhaal tot een conflict heeft geleid, en wat daarin jouw aandeel is. Voor nu, om tot een goed uiteinde te komen, maar ook voor in de toekomst, om dit soort situaties te voorkomen. En ik denk, als ik jouw verhaal zo lees, dat jij een groot aandeel hebt hierin. Ik heb namelijk het gevoeld dat jij je verschuilt achter argumenten en omstandigheden die voor een klant totaal niet relevant zijn. Dat is jouw probleem, die klant betaald jouw ergens voor, niet voor niets. Tegenwoordig kan Jan en Alleman op internet zijn of haar eigen ‘bedrijfje’ starten, dat is nou eenmaal de laagdrempeligheid van internet. Webshops ten over, en zoveel lui die een beetje kunnen coden, of überhaupt met een Wordpress template overweg kunnen die zichzelf als websiteontwikkelaar aanbieden. Netjes met KvK, en een mooie website met een verhaal waarin professionaliteit wordt benadrukt. En daar gaat het denk ik fout, want al die mensen die dergelijke dingen ‘erbij’ doen, gaan voorbij aan het feit dat wanneer je een zakelijke deal maakt met een betalende partij, daar ook een bepaalde commitment tegenover staat. “Ik heb nu een fulltime baan en dus minder tijd” is dus een flauwekul argument. Je verkoopt jezelf als zijnde een professioneel bedrijf, dan dien je je ook daarnaar te gedragen. En wat daar dan ook bij hoort, is duidelijke afspraken maken en afbakenen wat je wel en niet doet, en waar je wel en niet verantwoordelijk voor bent. Als jij afhankelijk bent van andere partijen, die content moeten aanleveren is dat in principe ook jouw verantwoordelijkheid. Tenzij die klant zelf met die partijen op de prop komt zetten. Maar ook dan is het wijselijk met die partijen zelf tot overeenstemming te komen, en anders dit simpelweg afbakenen in de overeenkomst. Los daarvan, jij bouwt een website/webapplicatie. Doorgaans kan statische content door eigenaar zelf worden beheert en gewijzigd. Dus ik snap niet helemaal de afhankelijkheid van een stukje tekst en een paar foto’s. Die hebben toch geen invloed op het technische invulling van dit product? Goed, ik zou als ik jouw was binnen enkele dagen met deze klant om de tafel gaan, aangeven waar jouw fouten liggen, daar excuses voor maken en bereidheid te tonen om daar eventueel in te compenseren, maar ook aangeven waar de klant zelf het proces verstoort heeft. En dat dan wel een beetje op een subtiele manier doen. Maar gebruik zakelijke en relevante argumenten. Persoonlijke argumenten gaan niet op, en geven eerder blijk van amateurisme. Zie dit als een kans. Je hebt nu een klant die op dit moment een negatieve ervaring ondergaat, maar je hebt nog ruim de tijd en mogelijkheid om dit om te buigen tot een positieve ervaring.

Beste Willy, Al een paar dagen zit ik dit draadje te volgen, en ik val inmiddels van de ene verbazing in de andere. In eerste instantie was ik geïnteresseerd in je verhaal, en ben nieuwsgierig begonnen met het lezen van je bijgevoegde eBook, alvorens de (paar toen nog) reacties in het topic te lezen. Echter viel ik tijdens het lezen in slaap (niet uit verveling, maar 3:00 uur ’s nachts) en ben ik de dag erop eerste eens de reacties gaan bekijken. En op basis van jouw reacties op de feedback die men geeft, heb ik totaal geen interesse meer om de rest van het eBook uit te lezen. OK, de reactie van Twabla is misschien wat onaardig, maar de manier waarop je om hem reageert is uitermate onhandig. Besef één ding heel goed: dit is een ondernemersforum, hier zit je doelgroep, dus je potentiële klanten. Hoe vervelend je een reactie ook kan vinden, het is de kunst om daar goed op te reageren. Dat doe je nu niet, en daarmee verlies je dus ook direct heel veel van die potentiële klanten. Voorbeeld: Als jij supermarktondernemer zou zijn, je laat de klanten in je winkel een nieuw soort brood proeven en er reageert een klant met “gadverdamme, wat een rotzooi”, kun je natuurlijk tegen die klant zeggen dat ie dan maar lekker ergens anders heen moet gaan en hem daarbij vermelden dat hij geen smaak heeft. Nou, dan geeft deze klant je een dikke vinger en vertrekt hij, om vervolgens zijn hele privéomgeving te vertellen dat jouw winkel een hele slechte is (en in tegenstelling tot positieve mond-tot-mond reclame, werkt de negatieve variant wel heel snel en effectief). Gemiste kans. Want als jij die negatieve indruk van deze klant naar iets positiefs kan ombuigen, is deze positieve ervaring des te krachtiger. Een klacht ombuigen naar een positieve ervaring, daar bindt je mensen mee. Elke –goed bedoelde- kritische blik op jouw post (waar je overigens zelf om vraagt: “wat jullie eerste indruk is”) zie je als een aanval om er vervolgens op kinderachtige wijze mee om te gaan. Wees de mensen dankbaar dat ze tijd in je investeren, in plaats je als Calimero op te stellen. Het resultaat is dat je nu alle mensen tegen je in het harnas werkt. Dag potentiële doelgroep. Verder, als ik zo door je reacties heen lees, lijkt het me raadzaam als je je eens gaat verdiepen in marketing en gerelateerde zaken. Want je slaat op sommige punten de plank volledig mis. Het voorbeeld van John Bouwmans, die het over “gaten verkopen” heeft in plaats van “boormachines veropen” interpreteer je op totaal de verkeerde manier. Zelfs na meerdere toelichtingen geef je er geen blijk van te begrijpen wat er wordt bedoeld. Als je”gaten” verkoopt, verkoop je geen dienst. Je verkoopt gaten. De oplossing dus, en dus niet het middel (boormachines). Het is de insteek waarmee je een markt benaderd. Ook als het gaat om jouw definitie van een onderneming slaat het echt totaal nergens op. En ook daar wil je niet begrijpen wat er fout is aan je denkwijze. En je uitleg daarbij is niet te volgen. Je taalgebruik doet me denken aan die Enait, die advocaat die weleens op TV is geweest en beter bekend staat als de ´handenschudweigeraar´. Deze man doet tijdens het spreken zo ontzettend zijn best om zoveel mogelijk moeilijke woorden in zijn zinnen te plakken, dat hij naar verloop van tijd er zelf helemaal in verstrikt raakt en hetgeen wat hij zegt nergens meer op slaat. Jij hebt ook de neiging om ´dure´ woorden te gebruiken aan de ene kant, maar aan de andere kant kloppen te teksten grammaticaal voor geen meter. Bedenk wederom dat je hier op een ondernemersforum zit. Hier vind je nuchtere, ´down to earth´ mensen die helemaal niet zitten te wachten fancy taalgebruik. Ken je mensen, ken je markt. Je noemt herhaaldelijk ´wetenschappelijk onderzoek´. Na meerdere verzoeken plaats je dan enkele links naar ´bronnen´, maar als ik er een paar bekijk, zie ik niet wat daar wetenschappelijk aan is. Een artikel dat ergens in een tijdschrift of online medium is gepubliceerd nog echt geen wetenschappelijk onderzoek hoor. Bovendien, de stukken die ik heb bekeken bevatten zelf überhaupt geen bronvermelding, dus daar is alleen al om die reden niets wetenschappelijks aan. En daarbij, als er iets is ´onderzocht´ (bijv. dat er een gebrek aan ideeën zou zijn’) is dat nog niet per definitie wetenschappelijk onderzoek, daar is wet iets meer voor nodig. Om nog even iets te zeggen over je concept inhoudelijk. Ik heb je verhaal niet volledig gelezen, zoals ik al zei, en ook waarom. Maar ik moet zeggen dat ik aan het begin van je verhaal je vergelijking tussen ´business ideas´ en ´business opportunities´ en interessante benadering vond. Op zich ben ik dus nog wel nieuwsgierig naar je verhaal, maar ik nodig je dan uit om dit in een concrete, korte en bondige tekst te omschrijven. Tot zover mijn bijdrage. Wellicht niet echt on-topic, maar ik moest dit even kwijt na het lezen van dit hele verhaal. Je hebt je verhaal gepresenteerd aan een potentiële doelgroep, je hebt de reacties kunnen zien. Tijd dus om je conclusies te trekken.

Op zich is het geen raar idee om een model uit de negentiger jaren te gebruiken, als je beseft dat de traditionele marketingmix afstamt uit begin zestiger jaren. Dus in die optiek is het model toch een stuk moderner. De marketingmix is denk ik wel het meest uitgemolken model dat er bestaat, in heel veel cases niet optimaal toepasbaar danwel waardevol, en wordt door heel veel mensen verkeerd begrepen/toegepast. Het is namelijk (primair) geen model om een analyse mee vorm te geven, maar om strategische keuzes op te baseren. Wat ga ik verkopen, waar, hoe ga ik dat aan de man brengen en wat ga ik daarvoor vragen? De marketingmix (van Jerome McCarthy overigens) probeert met de 4 P’s de belangrijkste elementen af te dekken, waarmee een onderneming te activiteiten kan uitvoeren en vormgeven. Echter, deze elementen zijn in een veranderende markt aan verandering onderhevig, dus je zou best eens vraagtekens kunnen zetten wat de waarde hiervan is in veel cases. Niet voor niets zijn er in het verleden al diverse P’s aan het model toegevoegd. De marketingmix beredeneerd eigenlijk vanuit een inside-out benadering. Het gaat uit van een product, merk, dienst of onderneming en probeert balans te vinden in alle elementen daarvan. En daar zit denk ik het grote verschil met het model van Lauterborn, want deze beredeneert juist vanuit de klant: dus een outside-in benadering. De elementen hebben namelijk betrekking op de waarde ervan voor de klant. In die zin, vooral als het gaat om diensten, is het wellicht dus juist wel een waardevol model om te gebruiken. Het doet in mijn ogen meer recht aan het hedendaagse marketingconcept. Ikzelf heb ook geen ervaring met dit model, maar een beetje rond zoeken op internet geeft mij in enkele minuten voldoende informatie om het model te begrijpen en toepasbaar te maken. Daarom snap ik je vraag niet helemaal, want wat snap je niet aan het interpreteren ervan? Is in principe niet veel anders dan met de marketingmix, alleen beantwoord je andere ‘vragen’ vanuit een andere invalshoek. Dit is een belangrijke opmerking, want het feit dat het geen bekend en veelgebruikt model is, en schijnbaar ook niet in de basis marketingboeken terug te vinden is, zou iets kunnen zeggen over de waarde van het model en in hoeverre het door wetenschappers in twijfel wordt getrokken. Het loont dus de moeite om hier iets verder onderzoek naar te doen alvorens je het model gaat gebruiken.

De vraag ‘waarom’ men wil groeien in dit vraagstuk, is niet zozeer gericht op waarom een ondernemer wilt groeien. Dat maakt op zich niet zoveel uit, ieder heeft daar zijn of haar eigen motivatie voor. Echter, in deze post gaat het om het schrijven van een scriptie, en dan is de context belangrijk. Waar komt de rede vandaan dat men wil groeien? Wat gaat daaraan vooraf? Dus het gaat meer om de vraag wat de daadwerkelijke ‘problemen’ zijn die ‘opgelost’ moeten worden. Want groeien is misschien een mogelijke ‘oplossing’ voor een probleem, maar misschien zit dat probleem anders in elkaar dan vanaf de oppervlakte lijkt, en zijn er veel betere manieren om dan dit probleem op te lossen in plaats van groeien. Klassiek voorbeeld: Student wil een klanttevredenheidsonderzoek gaan doen voor een supermarkt, omdat de omzet stagneert. Leuk, maar wie zegt dat klanttevredenheid ook maar iets te maken heeft met deze omzetstagnatie? Deflatie kan ook een belangrijke factor zijn (supermarktenoorlog), of toename van concurrentie, of wellicht macro-economische factoren met het oog op de ‘crisis’ (vreselijk woord) waar ‘we’ in zitten. Ook dan stel je de vraag: Waarom wil je een klanttevredenheidsonderzoek gaan doen? Wat gaat daaraan vooraf en wat is het echte probleem? Het lijkt mij dat de meeste ondernemers willen groeien. Aan de andere kant, jij vraagt je af waarom mensen niet zouden willen groeien, en eigenlijk geef je in jouw verhaal daar het antwoord al op. Want groei kan ook dermate zijn, dat het je ondergang betekend. In jouw geval belemmerd je cashflow je groei. Maar jij als ondernemer/persoon moet ook opgewassen zijn tegen groei, en de verdere ontwikkelingen die dit met zich meebrengt. Denk bijvoorbeeld aan organisatorische aspecten. Ben je in staat om een groot team vorm te geven en aan te sturen? Een onderneming of organisatie die groter en groter wordt, maakt heel veel zaken een stuk lastiger en dus wordt er van de persoon die aan het roer staat meer gevraagd. Ik denk dat je over het algemeen daarin meegroeit, maar als je een explosieve groei mee zou maken (extreem voorbeeld is Facebook) moet je denk ik wel heel goed weten waar je mee bezig bent en in staat zijn de juiste mensen om je heen te verzamelen. Stilstaan is achteruitgang is veelal het credo. Ben ik het op zich mee eens, groei is belangrijk voor de continuïteit, maar ik denk wel dat je je bewust moet zijn van consequenties en mogelijke problemen die met groei gepaard zijn, zodat je daar altijd op kan anticiperen. Of ondernemers hele uitgebreide strategieën en analyses maken waarop ze hun keuzes baseren betwijfel ik. Al die wetenschappelijke modellen zijn leuk voor scripties, maar ik kan me niet voorstelen dat een ondernemer in het MKB zo te werk gaat. Deze mensen zitten midden in de markt, kennen deze markt en hun afnemers en ‘proeven’ denk ik de signalen waar zij vervolgens op inspelen (correct me if I’m wrong). Maar volgens mij maakt iemand dat juist tot ondernemer: doen.

Hoe ziet het huidige huurcontract eruit? Zit dit nog in de fase van bepaalde tijd (2 keer een periode van vijf jaar over het algemeen) of voor onbepaalde tijd (meestal stilzwijgend met een jaar verlengd)? Naar mijn ervaring is het zo dat de huidige huurder in deze situatie een indeplaatsstelling dient aan te vragen bij de verhuurder, en daarmee u als nieuwe huurder aandraagt. U neemt dan het bestaande contract, en de (eventuele) duur daarvan over. In de situatie die ik heb meegemaakt was het zo dat de verhuurder van de nieuwe huurder een ondernemingsplan wilde zien, welke eerst werd beoordeeld samen met een kredietonderzoek alvorens de indeplaatsstelling werd toegewezen. Dus in principe zal de bal in eerste instantie bij de huidige huurder moeten liggen, die moet de aanzet geven richting de verhuurder. Wie is de verhuurder? Is deze verhuurder eigenaar van al het vastgoed (winkelruimte) in dit winkelcentrum? Zit daar een tussenpersoon tussen?

Het verhaal van StefaO beaam ik volledig. Ook ik heb weleens meegewerkt aan feesten, of de organisatie ervan van dichtbij meegemaakt en ook daar was de intentie "een gezellig feestje bouwen". En vanuit die intentie bleek dat altijd te werken. Ik wil er nog aan toevoegen dat voor mij persoonlijk de sfeer in en discotheek/kroeg/club bepalend is. En die sfeer wordt voor het grootste gedeelte bepaald door de mensen die er komen. Ik ben een behoorlijke stapjunk (geweest), maar tenten waar ik op moest letten om geen ruzie te krijgen werden over het algemeen niet met een tweede bezoek beloond. Goed, is mijn persoonlijke motivatie maar ik denk wel dat een bepaalde sfeer sommige groepen aantrekt en andere groepen juist afstoot. Ik denk dat dit geen onbelangrijke factor is. Je hoort tegenwoordig veel open deuren als 'jonge mensen geven minder uit, verdien je niets aan', 'jongeren drinken thuis in', 'jongeren ontmoeten elkaar tegenwoordig via social media' enzovoorts. Wellicht dat je een concept kunt bedenken om dit te faciliteren en kunt combineren met een club of iets dergelijks. Je kunt ook onderzoeken wat tegenwoordig de belangrijkste aspecten zijn als het gaat om uitgaan, naast bijvoorbeeld het traditionele 'dansen' en 'muziek'. Ik weet niet in welke regio je actief bent en wat voor regio je voor ogen hebt. Maar ik zou als tip willen geven om het internet af te struinen door de volgende woorden in google in te typen: "Het Kasteel - Alphen aan den Rijn". en daarna even doorzoeken op "Discotheek - Alphen aan den Rijn". En je dan verdiepen in de berischtgeving over het verleden hiervan en wat men in de toekomst wilt. Met eigen geld, een commercieel plan en een compleet concept zou dit zomaar eens een schot voor open doel kunnen zijn.