Jomee

Naar mijn gevoel draai je hier oorzaak en gevolg om. Het lijkt me niet eens zozeer van belang wat de intenties (oorzaak) zijn om een "overheid" te willen, ik ga er ook wel vanuit dat de intenties van de massa meestal wel oprecht zijn. De intenties van het volk zijn vaak dat de "overheid" een rechtvaardige beschermheer en verzorger wordt, de intenties kunnen van politiekers kan in beginsel ook best goed zijn, maar eenmaal aan de macht... Dat is niet altijd even duidelijk inderdaad, veelal loopt dit door elkaar heen. Dezelfde poppetjes springen toch verdacht veel heen en weer tussen de politiek de multinationals de rechterlijke macht, ngo's en wat niet al, dat valt toch moeilijk meer te ontkennen. Het wordt steeds duidelijker en openlijker de laatste tijd, wie het nu nog niet ziet zal er met een (paar) jaar ook niet meer omheen kunnen. De enige die "wetten" kan maken en kan "legitimeren" is de overheid, en ja meestal zijn dat rijke machtsbeluste mensen.

Goed punt, maar niet voorbehouden aan een regering. Iedereen met macht vind al snel dat hij/zij het morele (of Goddelijk voorbestemde) recht heeft daar gebruik van te maken. Het verschil tussen een regering en iemand met veel geld is dat de gedupeerden en andere mensen geloven dat een "regering" het morele recht heeft om te doen wat het doet, terwijl men dat niet gelooft van iemand met veel geld. Iemand die veel geld heeft en een ander zijn rechten schendt wordt gezien als een boef, en zal ook zo behandeld worden. Dit wordt vertroebeld als zulke daden "gelegitimeerd" worden door de "overheid" dan wordt de boef beschermd. Een particulier met veel geld zal zijn geld wel blijven aanwenden om zijn doelen te bereiken, maar zonder "gelegitimeerde" monopolieposities is daar niet zoveel mis mee. Van een particulier zal niet worden geaccepteerd dat hij mensen ergens toe dwingt.

Dat lijkt me een logisch gevolg van een onderdrukkende overheid, mensen worden teruggeworpen op hun overlevingsinstincten, en gaan daar naar handelen. Vreemde redenatie. Welke controle geef je dan uit handen? Hoe en wie controleert er zonder overheid? Als je iemand toestemming geeft om over jou te heersen, dan kun je die daarna alleen nog maar verzoeken/smeken/vragen of hij alsjeblieft zijn macht wil beperken tot hetgeen je bedoeld had. Het is dan niet meer aan jou om de beslissing te nemen maar aan de heerser. En waarom zou een heerser zijn eigen macht beperken? Dat gaat toch in tegen zijn eigen belang? Op de lange termijn, is er niet zoiets, en kan niet zoiets zijn als een "beperkte regering", want zodra iemand door anderen wordt geaccepteerd als een rechtmatige meester, en hij gelooft dat hij het morele recht heeft om te regeren, er niets en niemand "boven" hem zal zijn, met de macht om hem te beteugelen. Binnen een "regering" kan een hoger "gezag" kiezen om een lager "gezag" te beperken, maar logica en ervaring hebben uitgewezen dat een autoritaire hiërarchie, als geheel, zich nooit voor lang zal beperken. Waarom zou het ook? Waarom zou een meester zijn eigen belangen ooit onder de belangen van zijn slaven stellen? De Amerikaanse grondwet is hier een perfect voorbeeld van: een stuk perkament dat verondersteld werd een zeer beperkt "gezag" te verlenen aan bepaalde mensen, maar dat volkomen gefaald heeft die mensen te weerhouden verder te gaan dan die beperkingen. Het heeft iets gecreëerd dat uiteindelijk is uitgegroeid tot het machtigste autoritaire imperium in de geschiedenis. En het probleem kan niet worden opgelost door het aanstellen van een ander stel meesters (b.v. een "gerechtelijk systeem") binnen dezelfde autoritaire structuur, met het vermeende doel de beperkingen op het eerste stel meesters te handhaven. "Scheiding der machten" en "controles en waarborgen" en "eerlijke rechtsgang" zijn zinloos als de meesters en degenen die zijn toegewezen om hen te beperken beide deel uitmaken van dezelfde autoritaire organisatie.

En wie reguleert en controleert de controleur? Zodra je een "overheid" creëert heb je de controle uit handen gegeven, en binnen no-time groeit de zogenaamde "kleine (nachtwaker)overheid" weer uit tot een allesoverheersende moloch. De ene persoon heeft alleen beduidend meer macht dan de ander doordat de "overheid" hen middels wetgeving meer macht geeft. De angst dat mensen niet in staat zijn om hun persoonlijke vrijheid niet ten koste van die van anderen te laten gaan, leidt er dan toe om de persoonlijke vrijheid van een ieder af te nemen en die via de "overheid" te herverdelen. Misschien moeten we ons niet langer door angst laten leiden en mensen hun eigen verantwoordelijkheden en mogelijkheden teruggeven (ook om hun eigen recht te halen). Niet langer binnen de box zoeken naar iets dat minder slecht is dan wat nu is, maar terug naar de basis. Lees het boek van Larken Rose eens, Het meest gevaarlijke bijgeloof, dat is het geloof in gezag en regering. Als je dan toch naar de kern wilt, dan ook beter helemaal.

Ik zou ervoor waken dat je het dossier niet dikker (ingewikkelder) laat worden. Niet proberen antwoorden te krijgen via de mail, elk woord zal weer tegen je worden gebruikt. Alleen je standpunt kort en duidelijk neerzetten, hun uitspraken voor hun rekening laten (evt. dat ook duidelijk vermelden). Jij hebt kennis genomen van hun standpunt, en laat dat voor hun rekening. Jij bent van mening dat je werkzaamheden betaald moeten worden, en zult dienovereenkomstig verdere stappen nemen (ook niet zeggen welke stappen dat precies zijn, dat merken ze vanzelf (of niet).

Die breekbaarheid lijkt me een kwestie van goed inpakken. Kun je er niet iets van droogijs bij indoen zodat het koel blijft? zie http://www.vdhkoeriers.nl/shop/verpakkingen

Doet me sterk denken aan de vergadercultuur die ik vaak heb meegemaakt in allerlei bedrijven. Wekelijks zaniken over de slechte prestaties, en continu iedereen zijn eeuwige (waardeloze) mening te laten geven. Steeds komt hetzelfde punt weer terug op de agenda, en gepraat over verbeteringen die mogelijk zijn en ergens in de toekomst doorgevoerd zullen gaan worden. Niemand gelooft er nog in als die dingen niet ogenblikkelijk adequaat worden aangepakt, en alleen dat al zorgt voor zo'n hoge mate van demotivatie dat niks anders ooit zal werken. Waarom wil je je team gaan motiveren als je eigen zaakjes niet voor elkaar zijn? Wat voor voorbeeld is dat? Misschien een beetje bot gesteld, maar ik heb dit zelf zo vaak meegemaakt dat ik me goed voor kan stellen hoe zo'n team niet te motiveren is.

Jammer dat die gezonde maaltijdverzorging altijd zo in het bejaardenverzorgingssfeertje zit. Als ik van mezelf uitga zou ik het ook best handig vinden als vrijgezel, maar juist om dat sfeertje van "niet meer voor zichzelf kunnen zorgen" zou ik nooit zo'n bezorgautootje aan de deur willen hebben. Volgens mij zijn er genoeg alleenstaanden die van zoiets gebruik zouden maken als dat sfeertje niet meespeelde. Misschien een idee om het eens een keer wat anders neer te zetten?

Even een aanname: Blijkbaar is dit een nieuwe markt waar je je in begeeft? Geen ervaring met de leverancier en met klanten via deze route... Ik denk dat dit een leermoment wordt, gewoon kijken hoe het gaat, en hoe goed je leverancier te vertrouwen is. Misschien even praten met je leverancier en vertellen wat je voor ogen hebt en horen wat de leverancier voor ogen heeft. Ik zou het proberen af te tasten en niet proberen vast te leggen. Vanaf het moment dat je in clausules gaat denken, dan gaat ook iedereen zich formeel opstellen en gaan je relaties ook die kant op. Soms moet het nu eenmaal zo, maar als het in jou branche niet hoeft zou ik daar ook niet zelf mee beginnen. Je vraagstelling is vrij algemeen dus ik kan er wel helemaal naast zitten natuurlijk, maar dat is mijn eerste gevoel naar aanleiding van je vraag.

Het kan aan mij liggen maar ik snap het nog niet. Je zegt: "wil ik die bij voorkeur in loondienst blijven (bij wie?) (24uur).... en daarnaast 20 uur stoppen in de handel die ik nu drijf" maar je zegt ook: "Mocht het niet lukken om in dienst te treden (bij wie?) maar gaat (vanwege de beperkte hoeveelheid werk) de voorkeur naar mezelf verhuren aan het bedrijf".

Eigenlijk is ook de overweging hetzelfde als in dat andere topic, en daarom ook de antwoorden. Naar mijn idee onderschatten jullie beiden het gezeur wat je met elkaar kunt krijgen wanneer je samen in een vof gaat zitten. Ieder begint vol goede moed en heeft er heel veel zin in. Binnen de kortste keren blijkt dat niet iedereen zich elk moment evenveel inzet en komen er scheve gezichten. Dat is altijd lastig aan te kaarten, en lastig concreet te maken. Vervolgens zit je min of meer aan elkaar vast en is de drempel om een eind aan de scheefgroei te maken zo hoog dat dit te lang door blijft etteren, en dan ga je uiteindelijk met veel kosten of negatieve energie weer uit elkaar. Misschien een beetje donker uitgangspunt, maar deze verhalen hoor en lees je (ook op dit forum) keer op keer. Kortom, niet zo gauw doen zo'n VOF, een paar facturen meer heen en weer sturen kan daar makkelijk tegenop.

Het is inderdaad niet zo heel duidelijk. Je werkt nu in een (fulltime?) reguliere baan. Je kunt ergens anders voor 24 uur aan het werk. Je hebt ook bijverdiensten in vrije handel, dat heb je dus al naast je reguliere baan. Wil je nu in de plaats van die bijverdiensten een baan van 24 uur aannemen en hier je fulltime baan voor opgeven? Of ga je van een fulltime baan naar een parttime baan zodat je meer tijd aan je bijverdiensten kunt besteden en daarvan een eigen bedrijf maken? Waar wil je dan op termijn naar toe? Een fulltime baan in de richting van je bijverdiensten, of een eigen bedrijf en de parttime baan afbouwen?

Het verhaal lijkt me overduidelijk, en in mijn optiek zie je zelf heel goed wat er aan de hand is en ook wat je moet doen. Het gedrag en de visie van je compagnon spreekt boekdelen, elk van zijn uitspraken en gedragingen zijn al een hele duidelijke rode vlag op zichzelf. Volgens mij ben jij de geduldigheid zelve, maar op een bepaald moment moet je ook een harde kant kunnen laten zien. Dat moment is mijns inziens zelfs al een beetje over datum. Sterkte.

Interessant verhaal, maar mijn zesde zintuig schat de situatie een beetje anders in. Als eerste vraag ik me af, weigerde deze mevrouw zonder meer, of raadde ze het jullie sterk af? Mijn inschatting: Vanuit jullie perspectief: Jullie waren helemaal enthousiast om het bedrijf op te starten, en hadden alles al helemaal uitgedokterd, op internet gezocht, het moest een VOF worden. Alleen nog even inschrijven, jullie vertelden enthousiast wat jullie deden en wat jullie wilden gaan doen, en toen ging die mevrouw allemaal lastige vragen stellen, en deed ze nogal negatief, en wou ze jullie niet helpen. Vanuit haar perspectief: Die mevrouw kreeg 3 jonge mensen voor zich die heel enthousiast waren, en zich graag wilden inschrijven als echt bedrijf. Misschien zijn er tussen de regels van jou openingspost nog wel wat meer dingen gezegd waardoor zij de indruk kreeg dat jullie misschien niet helemaal de consequenties overzagen van jullie plan. Misschien probeerde ze jullie (terecht?) te behoeden voor deze sprong in het diepe, omdat er nog weinig reden is om jullie in te schrijven (qua omzet o.i.d.), en dit weleens grote gevolgen kan hebben als een van jullie drieën b.v. financieel krap komt te zitten en rare dingen gaat doen. Een voorbeeld hiervan heeft ze blijkbaar niet willen geven, maar die zijn er echt wel. Ik moet zeggen dat ik haar persoonlijke mening "dat ze niet snapte waarom de rechtsvorm VOF nog bestond" vanuit een bepaald oogpunt ook best wel kan delen, ga maar eens zoeken naar de eventuele problemen die je ermee kunt krijgen op deze site. Kortom, misschien is het wel goed om de dingen die deze mevrouw heeft gezegd wel serieus te nemen. Als jullie je echt in willen schrijven dan kan dat ook, en hangt het er niet vanaf of zij dat wil of niet wil. Succes.

Verder geen reactie meer gehad, dus ook geen boze. Blij dat ik het niet gedaan heb :)