Lex specialis

:'( ''Ik wordt''

Zoals hierboven is aangegeven: eis dat uw accountant de heffingsrente die door de belastingdienst in rekening is gebracht verrekent. De enkele dreiging is vaak al voldoende. Daarnaast zou ik u - als advocaat van de duivel zijnde - hebben aangeraden om nog één betalingsperiode bij de accountant te blijven (welke factuur lager zou zijn uitgevallen wegens schaamte) en daarna te switchen van accountant. Helaas tonen ze weinig begrip voor uw terugbetalingsverplichting en de financiële gevolgen daarvan.

Incorrect, er zijn meer mogelijkheden om rente fiscaal af trekken. Rentekosten die gemaakt zijn i.v.m. het verwerven van een aanmerkelijk belangpakket kunnen eveneens worden afgetrokken. (in box 2). Als mevrouw ons inzage kan geven in de situatie (kwalificatie lening, bij wie is geleend etc.) dan kunnen wij hier meer over vertellen. Het feit dat U het gehele bedrag terug moet betalen is logisch: u had de desbetreffende bedragen immers niet mogen aftrekken. Eventueel zijn rentekosten en andere lasten te verhalen op de advocaat. Maar nogmaals mijn eerste advies: benader eerst de accountant en kijk of hij een schikking wil treffen voor de geleden schade.

Eerst maar eens op gesprek gaan met de accountant en kijken hoe goed zijn verzekering is. Hij zal zich ook schamen en proberen een deal te sluiten. Zodra hij begint tegen te stribbelen dan kun je dreigen met een advocaat die een kort geding aanspant wegens onrechtmatige daad.

Als jouw partner overtuigd is dat de onderneming nog levensvatbaar is, bied hem dan z.s.m. de aandelen aan tegen een door een onafhankelijke accountant vast te stellen prijs. Dat is, als u in gemeenshap van goederen bent getrouwd. Alsdan kan dit probleem in de huidige procedure worden opgelost. Als u niet in gemeenschap van goederen bent getrouwd, kijk dan de statuten van de B.V. erop na of een geschillenregeling is opgenomen bij conflicten tussen de aandeelhouders. Daaruit zal dan blijken of er een aanbiedingsregeling bestaat bij een niet meer werkbare situatie. Mocht dit allemaal niet werken, dan kunt u zich tot de voorzieningenrechter wenden om een aanbiedingsregeling te laten afdwingen.

Fiscaal kan er sprake zijn van een ongebruikelijke terbeschikkingstelling. Om vast te stellen of er sprake is van ongebruikelijke terbeschikkingstelling, bekijkt de fiscus uw contractuele verhouding met uw ouders. Daarboven wordt beoordeeld of de overeenkomst maatschappelijk ongebruikelijk is. Ansich is het maatschappelijk gebruikelijk dat ouders hun kind een lening geven om een bedrijf op te starten / aandelen te kopen. Maatschappelijk ongebruikelijk daarentegen, is het om bijv. geen contractuele voorwaarden vast te leggen. Ook de voorwaarde die U onderling met uw ouders heeft besproken (alleen terugbetaling bij dividend) is zeer ongebruikelijk. Dit heeft tot gevolg dat alle rente-inkomsten (bij afwezigheid hiervan wordt gecorrigeerd naar de economische realiteit) belast worden in box 1. Een eventueel afwaarderingsverlies is dan niet aftrekbaar bij uw ouders. Stel dus a.u.b. zakelijke voorwaarden op. Dit kan prima met een onderhands contract.

Incorrect. Ik ben enkel de mening toegedaan dat heffingskortingen een ratio behelzen, dat is: iedere belastingplichtige heeft een beslagvrij inkomen (algemene heffingskorting) of krijgt een betalingkorting o.b.v instrumentele doeleinden.(arbeidskorting). Men kan dan niet enerzijds stellen dat over dat 'inkomen' geen belasting behoeft te worden betaald en anderzijds toch op dát inkomen verliesverreking toepassen. M.a.w: als het inkomen in het desbetreffende jaar nihil is door de heffingskortingen dan moet de verliesverrekening naar het volgende jaar worden geschoven. Wettelijk gezien heeft u wel gelijk. Gisterenavond heb ik in de haast de wettekst verkeerd gelezen. In art. 3.1. Wet IB 2001 staat vermeld dat belastbaar inkomen uit werk en woning is: 'komen uit werk en woning verminderd met de te verrekenen verliezen uit werk en woning'. In het daaropvolgende lid is vermeld: Inkomen uit werk en woning is het gezamenlijke bedrag van ..... En dat rijtje heb ik per ongeluk de heffingskortingen uit art. 8.1. e.v. gelezen. Vandaar, mijn fout. Maar toch blijf ik bij mijn uitleg hierboven, al is die niet budgettair haalbaar :)

Ok. Gegeven, maar toen ik gisteren de wettekst + commentaar bestudeerde onstond de indruk dat het begrip 'inkomen' pas stond stond komt na verrekening met heffingskortingen. M.a.w.: het inkomen waarmee het verlies wordt verrekend kan geen inbreuk maken op reeds verleende heffingskortingen. Immers, er is dan geen inkomen in wettelijke zin om het verlies mee te verrekenen. Het strookt ook niet met het rechtsgevoel: een verlies behoort te lijden tot een terug te betalen bedrag aan belasting, niet tot een 'formele' compensatie met reeds verleende heffingskortingen. Het laatse is immers een onvoorwaardelijk recht van de belastingplichtige. Kan iemand ons verlossen? misschien maak ik een redeneerfout :)

Eerst zelf een kleine bestelling plaatsen en je vermoeden bevestigen. Als blijkt dat het wel degelijk een bedrijf is maar dat geen btw-nummer, kvk-nr. etc. is aangevraagd dan contact opnemen met de belastingdiensttelefoon. Zij zullen vervolgens verder onderzoek verrichten. Ga niet zelf onderzoek verrichten, dat kost alleen maar tijd en energie die je in je onderneming moet stoppen.

Toevoeging: net nog even rondgekeken en het blijkt dat de belastingdienst soms verliezen verrekent met jaren waren een nihilaanslag is opgelegd. Zij trekt vervolgens de conclusie dat het verlies is verrekent zonder dat recht onstaat op een teruggave. Dat is niet juist, zie post hierboven waarin het begrip inkomen gedefinieerd wordt (incl. heffingskortingen) voorafgaand aan de verliesverrekening. Thoughts?

Correct, had 2. gecopy-pasted uit een ander topic.

Op het moment dat je dergelijke afspraken gaat maken met de werknemer is de gezagsverhouding aanstonds beschadigd. Een werknemer verricht arbeid tegen betaling en doet dat - hopelijk - met plezier. Als werkgever bied men hoofdzakelijk een leuke werkomgeving aan. Zodra de werknemer het gevoel heeft dat hij deel uitmaakt van het totaalplaatje van de onderneming, en tevens werk in een prettige werkomgeving, dan komt hij altijd met plezier naar het werk. Op het moment dat je dit soort arbo-afspraken gaat maken dan is de relatie al niet meer te redden. De werknemer heeft immers zicht op de gemaakte afspraken en vindt gemakkelijk een manier om de regels te ontwijken. Steek de tijd en energie liever in het verbeteren van de sfeer op de werkvloer. Dit is geen verwijt, enkel een observatie.

Ronahildo geeft enkel aan dat het bij een bepaald bedrag van werkelijke btw-kosten verstandiger is om van het forfait af te zien. Immers, zelf al zou het privégebruik 100% zijn, dan nog betaald men minder dan het forfaitair bepaalde bedrag.

Excuus. Dat stukje hebt ik op een verkeerde plaats getypet. Woon/werk-verkeer wordt tot privé gerekend en is enkel van belang voor de werkelijke verhouding o.b.v. km-administratie. Kijk het besluit van de belastingdienst erop na. Voor oude auto's (>15jaar) geldt een lager forfaitair percentage. Mij is geen goedkeuring bekend op basis waarvan het forfait mag worden aangepast. Immers, er is sprake van een forfait: 'Een forfait is een bedrag of een tarief dat door de belastingdienst vooraf is vastgesteld'. Het is dus onafhankelijk van de werkelijke waarde of opbrengst.

1. 5 jaar is de maximale afschrijivingstermijn die mag worden gehanteerd voor een bedrijfsmiddel. Afgezien van deze wettelijke begrenzing is het de ondernemer toegestaan om uit te gaan van de economische levensduur van de auto. Dat wil zeggen: voor welke periode verwacht u dat deze auto dienstbaar is aan de onderneming. 2. Zie post ander topic : 'Belangrijk is om op te merken dat woon-werk-verkeer tot het privégebruik wordt gerekend. Hierboven zijn al goede opmerkingen gemaakt. Het is belangrijk om in te zien dat er twee methoden zijn om de btw-correcties toe te passen, een moeilijke en een makkelijke. 1. Men kan alle btw-kosten m.b.t. de auto terugvragen waartegenover een afdracht staat van 1.5% * catalogusprijs (incl. bpm). Dit is een vrij simpele methode die vrij prijzig kan uitpakken voor ondernemers met oldtimers. De goedkeuring kan overigens alleen worden toegepast indien uit de administratie niet is te herleiden hoeveel privégebruik er heeft plaatsgevonden (bijvoorbeeld indien er geen kilometeradministratie aanwezig is bij deonderneming). Let wel, de correctie d.m.v. een forfait wordt niet nogmaals gecorrigeerd voor privé/zakelijk-gebruik. Immers, het is een forfait. óf 2. Moeilijke methode: men houdt een sluitende km-administratie bij, waarna de verhouding privé-zakelijk wordt berekend. Het zakelijke gedeelte van de btw-kosten kan worden teruggevraagd bij de belastingdienst. De belastingdienst verstaat onder een sluitende kilometeradministratie: een overzicht van alle autoritten met datum, bestemming, de reden van de rit, het aantal kilometers, en zelfs na iedere rit de kilometerstand. ' 3.'Voor het bepalen van de restwaarde kunt u overleggen met de leverancier van het bedrijfsmiddel. Deze kan meestal goed inschatten wat het bedrijfsmiddel na verloop van tijd nog waard is.', zie site belastingdienst. 4. Als u in een auto van uw onderneming rijdt, behoort de auto tot uw ondernemingsvermogen en dus niet tot uw privévermogen. De autokosten zijn dan voor rekening van uw onderneming.

Belangrijk is om op te merken dat woon-werk-verkeer tot het privégebruik wordt gerekend. Hierboven zijn al goede opmerkingen gemaakt. Het is belangrijk om in te zien dat er twee methoden zijn om de btw-correcties toe te passen, een moeilijke en een makkelijke. 1. Men kan alle btw-kosten m.b.t. de auto terugvragen waartegenover een afdracht staat van 1.5% * catalogusprijs (incl. bpm). Dit is een vrij simpele methode die vrij prijzig kan uitpakken voor ondernemers met oldtimers. De goedkeuring kan overigens alleen worden toegepast indien uit de administratie niet is te herleiden hoeveel privégebruik er heeft plaatsgevonden (bijvoorbeeld indien er geen kilometeradministratie aanwezig is bij deonderneming). Let wel, de correctie d.m.v. een forfait wordt niet nogmaals gecorrigeerd voor privé/zakelijk-gebruik. Immers, het is een forfait. óf 2. Moeilijke methode: men houdt een sluitende km-administratie bij, waarna de verhouding privé-zakelijk wordt berekend. Het zakelijke gedeelte van de btw-kosten kan worden teruggevraagd bij de belastingdienst. De belastingdienst verstaat onder een sluitende kilometeradministratie: een overzicht van alle autoritten met datum, bestemming, de reden van de rit, het aantal kilometers, en zelfs na iedere rit de kilometerstand. Ben géén btw-specialist; aanvulling of correcties zijn dus welkom. .

Het belastbaar inkomen uit werk en woning is het inkokmen verminderd met de te verrekenen verliezen uit werk en woning. Het inkomend wordt weer gedefinieerd door alle voordelen minus o.a. de heffingskortingen. Kortom, u loopt geen risico op terugvordering door belastingdienst van genoten heffingskortingen.

Ik ben geneigd te concluderen dat het wel los zal lopen. Weliswaar worden gedeelten van het vroegere bedrijf overgedragen (personeel, activa etc.), dit is m.i. niet voldoende om te spreken over een volwaardige overgang van het hiervoor uitgeoefende bedrijf c.q. de ecomische eenheid is verloren gegaan. Dat wil dus zeggen dat de rechten en plichten die U bent aangegaan t.o.v. uw oude werkgever niet meer geldig zijn. Zelfs al zou de activa/passiva-transactie uit de failissimentsboedel te kwalificeren zijn als een overgang van een economische eenheid, dan nog hoeft U zich geen zorgen te maken over toekomstige schadeclaims. De arbeidsrelatie was immers al verbroken t.t.v. overgang van deze 'eenheid'. Zie NJ 1990, 729: ''Art. 1639bb BW geldt alleen voor rechten en verplichtingen die op het tijdstip van de overgang van de onderneming voor de werkgever uit dan nog niet geeindigde arbeidsovereenkomsten voortvloeien. Daartoe behoren niet de rechten uit een concurrentiebeding in een reeds geeindigde arbeidsovereenkomst. ''

Het beste is om contact op te nemen met uw adviseur, die vervolgens overleg pleegt met de inspecteur. In principe zijn de vennootschappen bij meerdere (fictieve) dienstbetrekkingen verplicht apart een marktconform loon ex art. 12 LB te verstrekken, zij het dat de wetgever een zgn. doorbetaald loonregeling heeft opgenomen. Het loon is dan gebaseerd op alle werkzaamheden gezamenlijk maar wordt verloond door een enkele vennootschap.

Ik begrijp dat uw - op freelance-basis - buitenlandse journalisten / schrijvers wilt inhuren en zich zorgen maakt over de kwalificatie van deze rechtsbetrekking voor de belastingen en / of de socialezekerheid. Volgens mij is het inderdaad niet mogelijk om een VAR aan te vragen nu de freelancers niet belastinplichtig zijn in Nederland. http://www.belastingdienst.nl/wps/wcm/connect/bldcontentnl/themaoverstijgend/programmas_en_formulieren/aanvraag_verklaring_arbeidsrelatie Verder heeft Nederland ook geen belang bij het kwalificeren van de rechtsbetrekking als een dienstbetrekking omdat: 1. Nederland niet heffingsbevoegd is over de verstrekte beloningen. Zie Artikel 16 van het verdrag NL -SPA Niet-zelfstandige arbeid :''Onder voorbehoud van de bepalingen van de artikelen 17, 19, 20 en 21 zijn salarissen, lonen en andere soortgelijke beloningen verkregen door een inwoner van een van de Staten ter zake van een dienstbetrekking slechts in die Staat belastbaar" 2. Nederland tevens niet land is waar de desbetreffende persoon verzekerd dient te zijn. De toewijzingsregels van het internationale socialezekerheidsrecht volgen namelijk veelal die van het belastingrecht. Nu de buitenlandse freelancer woonachtig is in Spanje en aldaar zijn werkzaamheden verricht, is hij niet aan te merken als een werknemer / verzekeringsplichtige / premieplichtige voor de volks- en werknemersverzekeringen.

Koop dan beter een pimp-scherm dat niet met kinderhanden is gemaakt.

Er mogen alleen cosmetische producten op de markt wor­den gebracht waarvoor een persoon is aangewezen als verantwoordelijk persoon. Voor ingevoerde cosmetische producten is de importeur de verantwoordelijke persoon voor het specifieke cosmetische pro­duct dat hij op de markt brengt. Wanneer een cosmetisch product op de markt wordt gebracht, houdt de verantwoordelijke persoon een product­ informatiedossier voor dat product bij. Op eerste gezicht kan niet anders worden geoordeeld dat u, als verantwoordelijk persoon, verplicht bent een informatiedossier bij te houden. Echter, de importeur kan een in de Gemeenschap gevestigde persoon bij schriftelijke machtiging als verantwoordelijke persoon aanwijzen, die dat schriftelijk aanvaard. Voor mij is - als leek zijnde - niet duidelijk hoe deze disculpatiemogelijkheid in de praktijk uitpakt. Wellicht kunt u contact opnemen met uw leverancer en het e.e.a proberen te regelen. Wellicht kan het rapport dat uw leverancier aanhoudt als basis dienen voor het rapport dat u verplicht bent op te stellen volgens de EU-verordening. Hoe het ook zij, in eerste instantie bent u verantwoordelijk voor de veiligheid van het product.

Het verlaagde btw-tarief is toepasselijk op arbeidskosten in de breedste zin van het woord. Het standpunt dat arbeidskosten gemaakt onder het kopje 'voorbereiding op de werkplaats' niet onder het verlaagde btw-tarief valt is m.i. niet te rechtvaardigen. Wie dit standpunt verdedigt dient een onrechtvaardig verschil tussen arbeidskosten gemaakt op locatie en arbeidskosten gemaakt in de werkplaats te verklaren. Houd het wel binnen redelijke grenzen; uiteindelijk bepaalt de prestatieverrichter de prijs van het product. Binnen bepaalde marges kan hij arbeidskosten + verlaagd btw tarief in rekening brengen.