Ward van der Put

Bij ontvangen facturen is de logica in factuurnummers en bestandsnamen echter zoek. Dan krijg je juweeltjes zoals jaarfactuur_2016.pdf met factuurkenmerk FK-16868-22308393 naast creditnota foobar_67890_ideal_4831649.pdf met factuurnummer 4831649 (twee concrete voorbeelden uit mijn administratie). Daarom zou ik die logica een niveau hoger aanbrengen: in de mapnaam in plaats van de bestandsnaam. Alles van mei 2016 sla ik daarom op in de map /2016/05/, alles van juni 2016 in /2016/06/ enzovoort. In combinatie met datumfuncties in een spreadsheet kom je dan uiteraard een heel eind. Kun je iets dan nog niet terugvinden, dan biedt Google Drive nog een oplossing: Google is erg goed* in zoeken. * Goed maar niet perfect: Gmail zoekt wel in PDF-bijlagen maar niet in CSV-bestanden.

Vreselijk. Alsof je de afgelopen (bijna) 5 jaar in gratis Bootstrap-omgevingen hebt geleefd en dat *dus* de norm is geworden. Dus niet. Wat valt jezelf zoal op als je dit experiment vergelijkt met professionele ticketing- en supportsystemen?

Een consument kijkt vooral naar het totaalplaatje. Nauwelijks naar het totaalbedrag exclusief btw. En al helemaal niet naar de inclusief-en-exclusief-btw-opbouw van afzonderlijke factuurregels. Daarom is de psychologische prijsstelling die @prinsrachid zijdelings aanstipt een interessant fenomeen: € 9,99 lijkt een bedrag van een andere orde dan € 10,01. Meer in het algemeen doet het er niet toe. Als je consumenten belooft dat het "alles bij elkaar" € 9,99 is, dan is het dus niet € 10,01.

Je moet afstappen van de idee dat afrondingsverschillen niet kloppen; die kloppen juist wél, want daarom zijn het verschillen. Het enige dat je kunt doen, en dat redelijkerwijs van je verlangd kan worden, is dat je de verschillen zo klein mogelijk houdt. Dat doe je door zo min mogelijk af te ronden en door zo lang mogelijk met zo lang mogelijke getallen te rekenen. (Dat de weergave van een getal afwijkt van het getal waarmee je rekent, hoef ik iemand die zelf software bouwt niet uit te leggen, gok ik.) En als je alles op de cent nauwkeurig kloppend hebt, moet je nog fijn even een ander afrondingsverschil wegwerken: je doet aangifte in hele euro's, waarbij je in je voordeel mag afronden. Maar gelukkig zit het anderzijds daarom soms mee en verdwijnen je eigen afrondingsverschillen als sneeuw voor de zon. Het verleggen van btw zou ik trouwens nog eens even nalezen. Je maakt mogelijk een beginnersfout die ik beginners wel vaker zie maken: je kunt niet automatisch alle btw verleggen naar klanten met een btw-nummer.

Ja precies, inclusief e-mail met virussen in de bijlagen dus. ;D (Hoewel je erover kunt discussiëren in hoeverre dat correspondentie is.)

Misschien een idee om onder je doelgroep te polsen wie Google Drive en wie Microsoft OneDrive gebruikt? In 7 of 8 stappen de URI van een bronbestand handmatig naar een spreadsheet kopiëren is geen aanlokkelijk idee. Laat het file system gewoon doen waar het goed in is.

Je kunt het kasstelsel niet vergelijken met het factuurstelsel. Aan een factuur worden nu eenmaal uitgebreidere eisen gesteld dan aan een kassabon — waaronder de verplichting om de stuksprijs exclusief btw te vermelden. Ik zou omwille van de klant beginnen bij het einde. De klant verwacht namelijk 12 × € 1,99 incl. btw = € 23,88 incl. btw te moeten betalen. (€ 23,88 incl. btw ÷ 1,21) – € 23,88 = € 4,144462809917355371900826446281 btw ≈ € 4,14 btw € 23,88 incl. btw – € 4,14 btw = € 19,74 excl. btw € 19,74 excl. btw ÷ 12 stuks = € 1,645 per stuk excl. btw Als je rekent met floats, krijg je altijd afrondingsverschillen. Bij een 64-bits processor minder snel dan bij een 32-bits architectuur, maar dat is technisch een voldongen feit.

Met numerologie kun je inderdaad ook alle conflicten verklaren...

Ik maak altijd een kopie en niet daaraan de bon. Een A4 is namelijk meteen veel gemakkelijker te perforeren en op te bergen in een ordner of ringband. Mijn anti-virusprogramma heeft een keer een zip-bestand met een back-up opgevreten. Daarin zat namelijk ook een complete back-up van alle e-mail, inclusief de map met geblokkeerde e-mail met gevaarlijke attachments. Een volledige back-up van alles maken is soms geen goed idee. On topic: ik zou nooit de lokale Documents-directory van één Windows-account gebruiken. Dan kan namelijk alleen die ene gebruiker van die ene pc erbij. Ik gebruik een hiërarchische directorystructuur met /jaar/maand/-indeling die met Google Drive is gesynchroniseerd: dan kan ik er overal en altijd bij, ook op tablet en telefoon. Google Drive download: https://www.google.nl/intl/nl/drive/download/

Voor bepaalde maandabonnementen willen wij circa € 200 per maand rekenen. De abonnementen kunnen ook vooraf betaald worden voor 1 jaar. In dat geval betaalt de klant niet 12 × € 200 = € 2.400, maar krijgt de klant korting. Hoe kan ik de netto contante waarde van de maandelijkse betalingen bepalen? En dan met name: wat is een reëel discontopercentage?

Als je propositie beperkt blijft tot aardigheid en leuke dingen doen voor de mensen, heb je wel een probleem. Zakelijk althans, niet persoonlijk.

Niet per definitie "altijd", dan ken je mij niet of slecht, maar een gebruikersinterface moet foolproof zijn. En daarbij: A fool with a tool is still a fool. Als ik zie dat je een spreadsheet bouwt met Help-instructies voor hoe gebruikers buiten jouw oplossing om de documenten-boel op orde kunnen houden, dan denk ik dat je wel een probleem of twee à drie of vier hebt. Om te beginnen: je lost het probleem niet op…

Iets dergelijks lijkt nu te gebeuren. Niet meer één EU, want het was toch al niet een eenheid met al die uitzonderingen, maar allerlei unie-vormvarianten met opt-ins en opt-outs. Dat volgt ook mooi de Zeitgeist-beleving voor het draagvlak: klik hier, stel zelf je EU-bundel of EER-pakket samen. Uiteraard hebben we daarvoor niet minder maar méér politici en méér ambtenaren met méér budget nodig. Wie wil zichzelf nou vrijwillig overbodig maken?

In het algemeen klopt dat inderdaad wel: tweedehands spullen zijn goedkoper dan nieuwe. € 649 inclusief btw is overigens € 536,36 exclusief 21% btw.

Merkwaardig dat uitgerekend een accountant niet weet wanneer je moet factureren: Aangezien het de kosten van een bedrijfsoverdracht uit 2014 betreft, zou ik een "verkeerd loket"-poging voor oninbare vorderingen niet uitsluiten. Wát staat er op de factuur?

Anno 2016 kun je echt niet meer komen aanzetten met een 8-stappenplan dat van gebruikers verwacht dat ze documenten beheren met kopiëren-en-plakken van een lokaal pad ergens naar C:\Users\ op een partitie van één lokale harddisk. Dat werkte in 1996, maar was in 2006 al achterhaald en is in 2016 definitief een gepasseerd station.

Dan gaat een rechter bijvoorbeeld het midden zoeken tussen verwachtingen wekken en hooggespannen verwachtingen koesteren. De Zalando-broers konden structureel meer uitgeven dan er binnenkomt; een webwinkel in telefoonaccessoires met 50 euro omzet per maand kan dat niet.

#brexit visual: Via @ilketoygur

Als je op een verjaardagsfeestje zo'n uitspraak doet, zal er ongetwijfeld hier en daar instemmend geknikt worden, maar of dit in de praktijk ook werkelijk zo is, waag ik te betwijfelen. Als de update van de website voldoende nieuwswaarde voor een persbericht heeft, kun je twee vliegen in één klap slaan. En je kunt het advies ook breder oppakken: heeft iets te weinig nieuwswaarde voor een persbericht, dan is het mogelijk wel een goede aanvulling op je site.

Help, mijn man is klusser webwinkelier!

Hangt er natuurlijk maar van af wat en hoe je meet (en welvaart is niet hetzelfde als rijkdom): Nederland op vijf na rijkste land ter wereld

Fair enough (ook mooi Nederlands). Ik had het inderdaad anders kunnen formuleren. Ik begrijp alleen niet waarom je wel mag reageren op de inhoud, maar niet op de kwaliteit van de inhoud. Is er überhaupt (ook mooi Nederlands) wel een verschil tussen de inhoud en de kwaliteit van die inhoud? Je gaat off topic omdat je niet ingaat op de inhoud maar op de kwaliteit van de inhoud? De kwaliteit van deze column is ruk maar de inhoud is wel okay?

Als je drie alinea's marketingblurb inhoudelijk ontoereikend vindt voor een column, dan is die observatie toch een inhoudelijke reactie? De fröbel heeft zo weinig inhoud dat je er niet eens inhoudelijk op kunt reageren. Geen argumentatie, geen idee, geen bewijs (behalve een anekdotisch bewijs), geen praktische tip en geen werkbaar advies; slechts de content-marketinghint dat je eens een bepaalde richting op moet kijken en dóórklikken.

Uit plaatsvervangende schaamte ben ik als gewezen broodschrijver (dat is een scheldwoord) maar eens gaan googelen wat een column nou eigenlijk is — want deze drie alinea's content marketing voor de name dropping zijn dat niet. Dan vind ik de P.C. Hooft-prijs, de Busken Huet-prijs, de Multatuli-prijs en de F. Bordewijk-prijs. En dan vind ik Carmiggelt, Kousbroek, Komrij en de Karel van het Reve. De dag begon vanochtend nog zo mooi met een herlezing van dit columpie van H.J.A. Hofland. Maar die dag eindigt met dit ding in mineur. Zal wel het naderend onweer zijn.

Ongeveer dat doe ik ook. Blad 1 bevat per grootboekrekening een debet- en creditkolom en per journaalpost één rij. Blad 2 bevat daarvan met @SOM() het totaal debet en credit per grootboekrekening voor de proefbalans in de kolommenbalans. Met een eenvoudige =x-y haal je uit die proefbalans de saldibalans; knip je die tot slot doormidden, dan heb je (zoals bij de meeste nummeringen van grootboekrekeningen) boven de eindbalans en onder de winst- en verliesrekening. Bijna automatisch allemaal. Voeg één journaalpostrij toe op blad 1 en de complete jaarrekening op blad 2 is up-to-date. Bijgevoegd plaatje toont vereenvoudigd de basisopzet. Ik weet niet of je het zo ook zou moeten bouwen, maar dubbel boekhouden heeft een onverbiddelijke logica die zich uitstekend laat structureren.