UwJurist

Een medehuurder heeft net zoveel rechten en plichten als u. Als u uit elkaar gaat hebt u dus mogelijk een probleem.

Er is waarschijnlijk sprake van een zogeheten gemengde huurovereenkomst. Het is dan de vraag welke wettelijke regels van toepassing zijn op zo’n huurovereenkomst. De hoofdregel is dat beide huurregimes van toepassing zijn op het gehuurde. Maar meestal verschillen deze zo dat een keuze voor één van beide huurregimes zal moeten worden gemaakt. Op de hoofdregel heeft de Hoge Raad dan ook uitzonderingen gemaakt op basis van een aantal criteria. Als u er niet ook gaat wonen (en daar lijkt het op gezien uw tekst, maar misschien vergis ik mij), is er zeker geen sprake van huurbescherming zoals die voor particuliere huurders geldt. Verder geeft u te weinig informatie om de situatie goed te beoordelen. Maar als uw partner helemaal niet voorkomt op de overeenkomst heeft hij in ieder geval geen rechten.

U hebt toch zelf ook onderzoek gedaan neem ik aan? Jammer overigens dat u mijn eerdere vragen niet beantwoordt. Te weten: Wie heeft het VPO nu laten uitvoeren, u of de franchisegever? U schreef daarover immers 'franchisenemer', niet 'franchisegever'? En heeft de franchisegever de exploitatiebegroting ingevuld voor u of een 'leeg' model aangeleverd? Ook anderen stelden een aantal relevante vragen.

De Nederlandse Franchisecode bestaat pas sinds kort. Maar er bestaat al jaren de Europese Franchisecode.

U schrijft o.a. Wie heeft het VPO nu laten uitvoeren, u of de franchisegever? En heeft de franchisegever de exploitatiebegroting ingevuld voor u of een 'leeg' model aangeleverd? Dat zijn maar een klein aantal aspecten die van belang kunnen zijn, naast de inhoud van de franchiseovereenkomst. Zoek een franchiserechtjurist om uw rechtspositie te bepalen

Meest gehoorde reactie: "ja, maar ik let altijd héél goed op, en er is nog nooit iets misgegaan. Dus nee, ik heb zo'n dekking gewoon echt niet nodig" " (dat die zelfde persoon dan wel een brandverzekering heeft is vrij inconsequent) off topic: Grappig, als ik mijn klanten vraag waarom ze de afspraken niet op papier hebben gezet / hebben laten controleren door een jurist, zeggen ze ook altijd: "ja maar het gaat altijd goed". Tuurlijk, tot het fout gaat, want altijd en nooit zijn gevaarlijke begrippen. ;D. Helaas denken veel mensen 'penny wise, pound foolish'.

als ze die überhaupt al hebben... behoudens registeraccountants en leden beroepsverenigingen is er immers geen verzekeringsplicht voor boekhouders, administratiekantoren en belastingadviseur, laat staan dat er vergunningen of (opleidings) eisen zijn om je zelf boekhouder, administratiekantoor belastingadviseur of "financieel adviseur" te mogen noemen. (Vreemd eigenlijk: zeker als je ziet aan welke verzekeringseisen bijvoorbeeld beschermingsbewindvoeders en mentoren dienen te voldoen) Vragen over de juiste rechtsvorm hebben een risicotechnische, fiscale en juridische component. Daarvoor zul je minimaal een goede boekhouder met fiscale kennis én een goede jurist moeten raadplegen. Die laatste kan dan ook de juiste maatschapsovereenkomst (of arbeidsovereenkomst) opstellen Ook al ben je iets niet verplicht, je bent dom als je zo'n verzekering niet afsluit. Kijk maar naar de rechtspraak over de zorgplicht en aansprakelijkheid van adviseurs. Zoals ik aangaf zijn er nog meer opties, zoals een licentieovereenkomst. E.e.a. hangt ook af van het soort bedrijf, waar we weinig informatie over hebben.

Ik raad u aan wat u zelf al wilde oorspronkelijk, een dienstverband. U geeft dat aan namelijk, alsook: gezien ik zelf de beslissingen wil blijven nemen en eindverantwoordelijke wil zijn in deze. Als ik het zo lees zou ik zeker geen maatschap of V.O.F. beginnen. Twee aparte ondernemingen lijkt mij een betere optie; die kunnen ook samenwerken, maar dat is eenvoudiger te beëindigen als het niet botert. Het is ook uw idee begrijp ik. Dan is werken met een licentie of iets dergelijks ook een optie. Heeft uw financieel adviseur wel verstand van rechtsvormen en samenwerkingsvormen? Er zijn nogal wat adviseurs/boekhouders/accountants die onterecht vinden dat ze ook prima juridisch advies kunnen geven... Niet voor niets mogen ze dat niet doen van hun beroepsaansprakelijkheidsverzekering...

Weer te kort door de bocht; de vorderingen vallen onder de kantonrechtersgrens (sector kanton). Een jurist kan dit ook en een (goede) incassopraktijk procedeert ook. Voor het betekenen van een dagvaarding heb je, of je nu een advocaten- of juristen- of incassopraktijk hebt, altijd een deurwaarder nodig.

Zijn daar cijfers van bekend? Is het een observatie? Maak je als advocaat en klant niet vooraf een inschatting van de meest kansrijke (en kosteneffectieve) aanpak? Een goede jurist geeft een goede inschatting :-). Indien men niet kan betalen (waar het hier op lijkt) staat er vaak dus weinig op de rekening, dan is een beslaglegging die incl. externe kosten van deurwaarder, griffierecht en bankkosten, een paar duizend euro kost een duur grapje.... Ik spreek uit ervaring, cijfers zullen er ongetwijfeld zijn. Misschien zit er een deurwaarder hier op het forum?

Voor een beslaglegging of faillissementsaanvraag moet je toch ook eerst naar de rechter? Is dat dan een andere procedure die niet vertraagd kan worden door de schuldenaar? Verlof voor conservatoir beslag kan je heel snel (in enkele dagen) voor elkaar krijgen. Een faillissementsaanvraag duurt inderdaad langer, maar gaat relatief ook sneller dan een 'normale rechtszaak'. Maar je hebt ook nog de optie van een kort geding, dat is dan weer een kwestie van niet meer dan een aantal weken.

Dat wordt wel meer gedacht. De praktijk werkt helaas anders in de zakelijke incasso-praktijk. Zakelijke wanbetalers zijn vaker niet dan wel onder de indruk van een dagvaarding. Er wordt zelfs handig gebruikt van gemaakt door zo veel mogelijk uitstel te vragen of zelfs verweer te voeren, zodat er nog meer uitstel beschikbaar komt in de dagvaardingsprocedure. Consequentie is dat er alsnog geen druk op de ketel komt. Juist daarom werkt beslaglegging of een faillissementsaanvraag zo goed: dan is er weinig uit te stellen en is het ofwel de geldkraan dicht (bij beslag) of de stekker eruit (bij een faillissementsaanvraag). ;) Je blijft wel heel erg preken voor eigen parochie. Zo vergeet je te vertellen dat beslag vaak geen doel treft (er moet bijv. maar net geld op de rekening staan op het moment van beslaglegging, inventaris is vaak niets waard, auto's zijn vaak geen eigendom enz.) en dat beslaglegging een paar duizend euro kan kosten (afhankelijk van een aantal factoren). En na faillissement krijgt men gemiddeld nog geen 7% van de vordering uitbetaald (en vaak helemaal niets).

Ik raad in een geval als dit absoluut aan om te beginnen met een kort tijdelijk dienstverband. Als jullie dat overleven kun je altijd nog een V.O.F. of andere samenwerkingsvorm starten.

P.S. Zorg dat u op tijd bent met aantoonbaar aanzeggen, of u nu wel of niet doorgaat met werkneemster. In beide gevallen is dat verplicht.

Mijn ervaring is dat dit fout gaat. Ik adviseer uw in uw eigen belang om dit eerlijk te bespreken met werkneemster en aan te geven dat ze niet in vaste dienst komt, maar over ruim een half jaar waarschijnlijk (!) weer in tijdelijke dienst kan komen. Maak dit voorbehoud altijd. U kunt niet in de toekomst kijken én u wilt niet beschuldigd worden van het opzettelijk omzeilen van de ketenregeling met als gevolg dat ze toch in vaste dienst is. Het zou niet de eerste werknemer zijn die zo'n zaak wint.

Werkgevers mogen het vakantiegeld ook maandelijks uitbetalen. Dit moet wel in de arbeidsovereenkomst / voorwaarden geregeld zijn. Is dat nog niet zo, dan moet de werknemer er uitdrukkelijk mee instemmen. En het moet als aparte post worden uitbetaald en als zodanig op de loonstrook staan vermeld. Ik adviseer dit ook altijd aan werkgevers zodat ze elke maand (ongeveer) dezelfde loonlasten hebben i.p.v. een piek ineens.

Branko, je maakt het nodeloos ingewikkeld. Maar omdat je er over doorgaat: http://www.belastingdienst.nl/bibliotheek/handboeken/html/boeken/HL/stappenplan-stap_1_nagaan_of_er_een_dienstbetrekking_is.html#HL-01.1.2: 1.1.2 Fictieve dienstbetrekking Als er geen sprake is van een echte dienstbetrekking, kan de arbeidsrelatie tussen opdrachtgever en opdrachtnemer (en zelfs de hulpen van de opdrachtnemer) een fictieve dienstbetrekking zijn. Dat betekent dat u de dienstbetrekking behandelt als een echte dienstbetrekking en dat u voor het inhouden en betalen van loonheffingen dezelfde regels moet toepassen als bij echte dienstbetrekkingen. De volgende arbeidsrelaties zijn fictieve dienstbetrekkingen voor alle loonheffingen: aannemers van werk en hun hulpen (zie paragraaf 16.2) agenten en subagenten (zie paragraaf 16.3) bestuurders van coöperaties met werknemerszelfbestuur (zie paragraaf 16.7) bestuurders van beursgenoteerde nv's Dit geldt alleen voor overeenkomsten tussen bestuurders en beursgenoteerde nv's die zijn aangegaan vanaf 1 januari 2013. gelijkgestelden (zie paragraaf 16.9) leerlingen en stagiairs (zie paragraaf 16.10) sekswerkers die werken voor een exploitant (zie paragraaf 16.15) thuiswerkers en hun hulpen (zie paragraaf 16.17) topsporters met een A-status van NOC*NSF (zie paragraaf 16.18) uitzendkrachten (zie paragraaf 16.19) Voor de loonbelasting/premie volksverzekeringen en de inkomensafhankelijke bijdrage Zvw zijn de volgende arbeidsrelaties ook fictieve dienstbetrekkingen: (partners van) aandeelhouders met een aanmerkelijk belang (zie paragraaf 16.1) commissarissen, tot 1 mei 2016 (zie paragraaf 16.8) meewerkende kinderen (zie paragraaf 16.11) pseudowerknemers (opting-in) (zie paragraaf 16.14)

Het gaat er niet om hoe je het noemt (juridische etiketje), maar wat er feitelijk gebeurt en wat het risico daarvan is. Stap dan op zijn minst van die 8% af en maak er bijv. 10 of 6 van. Dan heb je in ieder geval de schijn minder tegen

Dat er al iets betaald werd wil niet zeggen dat dat loon is. Beloning en loon zijn niet per definitie hetzelfde.

Vakantiegeld is loon / een loonbestanddeel.

Met alle respect, maar ik mis een beetje het ondernemerschap in dit soort reacties. Juristen en boekhouders zijn nogal van de gebaande paden, en alles wat daarvan afwijkt komt met extra risico's of overbodige rompslomp. "nogal van de gebaande paden? Overbodige rompslomp?" Een beetje kort door de bocht. Wilt u s.v.p. niet iedereen over één kam scheren?

Buiten de al genoemde haken en ogen, zie ik nog het hierdoor iets grotere risico van het fictief dienstverband.

U bevestigt nadat u over de prijsstijging bent geïnformeerd, dat u 10 containers wil. Kort daarna wilt u er ineens nog maar 5. Zo werkt het niet. U moet 10 containers afnemen, tenzij de leverancier coulant is, of diens voorwaarden dit toestaan.

U geeft allerlei nieuwe informatie: Niet u, maar de werkgever wil dus dat u een bedrijf begint? Uw vrouw sprong niet af en toe bij, maar was en en blijft dus in dienst? Wat voor dienstverband: tijdelijk/vast, voor hoeveel uur? En wat voor werk gaat u dan doen als uw werkgever een beroep op u doet?

Nee, dat dienstverband wordt beëindigd. En ergens daarna gaat men dan samenwerken.