Invloed van je gezin op jou als ondernemer?

[Frans Sijtsma]

Het schijnt een nieuwe trend in het politieke landschap te zijn: "ik wil meer tijd besteden aan mijn gezin en daarom verlaat ik de politiek". Althans, vandaag en gisteren niet de minste politici die de politiek om die reden vaarwel zeggen.

 

Natuurlijk is het een pittige baan en vraagt het veel tijd, maar dat geld ook voor ondernemers. Behalve dan dat ondernemers meer vrijheid schijnen te hebben om hun eigen agenda en werktijden te bepalen.

 

Vandaar dat ik me afvraag " Hoe combineer je je eventuele gezin met het ondernemer zijn"

 

Welke invloed heeft je gezinsleven op:

 

- Je groeiplannen (geen overname om jezelf niet teveel te belasten)

- Je personeelsbeleid (neem je meer mensen aan om zelf geen 90 uur te hoeven werken?)

- De risico's die je neemt (minder omdat je ook nog een gezin te onderhouden hebt, of juist meer om sneller te groeien en financieel wellicht eerder onafhankelijk te kunnen worden)

- Je werktijden

- De keuzes die je in het algemeen maakt. Heeft je partner daar invloed op, of wellicht een doorslaggevende stem in

 

Ben wel benieuwd hoe jullie dat doen en of er verschillen zijn in benadering tussen de verschillende bedrijfsvormen (EMZ vs. BV met een paar man personeel)

 

Frans

[member123]

Bij mij heeft mijn bedrijf een zeer grote invloed op mijn gezinsleven.

 

belangrijkste effect is dat ik al vanaf de geboorte van mijn zoontje bijna 5 jaar terug altijd van huis uit gewerkt heb en daardoor dus mijn zoontje vanaf dag 1 helemaal heb zien opgroeien en niet zoals de meeste vaders enkel savonds 1 a 2 uurtjes en een paar uurtjes in het weekeinde. Dit geld nu ook voor mijn dochter, ik kan veel meer van haar zien en meemaken.

 

natuurlijk zijn er ook wel nadelen te verzinnen, maar niks daarvan kan ook maar in de buurt komen van het genoemde voordeel.

[ironny]

Nooit gedacht dat ik ooit zo’n burgerlijk leven zou gaan lijden leiden... :)

Het is niet altijd makkelijk om je eigenbelang opzij te schuiven door die van het algemene belang van het gezin.

Maar ik hou in mijn beslissingen meestal wel rekening met mijn gezin. Ik heb in mijn bedrijfsbeleid hier al een heel aantal keuzes op gemaakt en ben ook wat minder ambitieus dan ik zou zijn wanneer ik met niemand rekening mee moet houden.

Soms laat ik natuurlijk toch eigen belang prevaleren, wanneer het mij als ondernemer echt iets toevoegt en daar heb ik dan wel een keer een boze blik voor over ;D

Hoe dan ook vind ook ik het heerlijk om elke avond (zoveel als mogelijk dan) thuis met vrouw en dochters te eten. Lang genoeg magnetronmaaltijdjes gegeten ‘a avonds laat.

 

Tijd voor de vrijdagmiddagborrel.

Proost!

 

[Smanneke]

Mijn gezin heeft zeer veel invloed op mij als part-time ondernemer. Ik deel mijn vrije tijd dus met mijn gezin en mijn onderneming (= directe concurrentie!).

 

Ik denk dat iedere zelfstandige wel het gevoel of de drang kent om altijd met je werk bezig te zijn. Ik kies er voor om afgesproken werktijden (proberen) te hanteren en in ieder geval met z'n allen te eten... En aangezien ik part-time ondernemer ben, en mijn boterham voor een deel al door mijn ander werk wordt belegd, kan ik ook minder werk aannemen als ik merk dat ik te veel tijd in "de zaak" aan het stoppen ben.

 

Ik denk dat je daar een goede balans in moet zoeken met een sterke discipline, voor mij werkt dat tenminste. Als je het gevoel hebt dat je je gezin te weinig ziet, is het al te laat. Tijd besteedt aan het werk kun je niet meer terug draaien om nog aan je gezin te besteden.

[P.J.]

Het is natuurlijk wel een lage drempel om de politiek te verlaten als je dat met het wachtgeld van een minister kunt doen.

 

De juiste balans vinden en houden van ondernemen en privé is veel moeilijker dan het ondernemen zelf. Er zijn altijd momenten waarin belangen met elkaar kunnen botsen. Ja, je MOET naar die en die beurs in het buitenland en net in die periode is ook je schoonmoeder jarig...... En zo zijn er jaarlijks weer steeds terugkomende dingen die daarop van invloed zijn. Die dingen hebben dus invloed op je ondernemen en op je privé.

 

De aard van je partner is ook een heel grote bepalende factor. Als je partner geheel andere plannen heeft, die helemaal niet passen in jouw ondernemersplannen, krijg je vanzelf spanningen. Als je die spanningen weet te managen en overleven en je weet je partner het gevoel te geven dat hij/zij serieus een rol speelt bij je beslissingen, kun je daar voordeel uit halen. Maar er wordt wel veel gevraagd van de niet-ondernemende partner. Toon begrip en overleg over alle zaken die ook je privé raken. Ik moet zeggen dat ik daarin ook niet de sterkste ben en dat ik ondernemend en wel geheel mijn eigen gang tracht te gaan. Hier krijg ik dus tegengas, die in eerste instantie nooit leuk is, maar die ik eigenlijk moet koesteren.......

[R.I.P. - Fred Wiersma]

Het is natuurlijk wel een lage drempel om de politiek te verlaten als je dat met het wachtgeld van een minister kunt doen.

 

Beetje off topic, maar ik denk dat elke minister dat wachtgeld echt wel verdiend heeft met (ook voor het ministerschap al) zeer veel (onbetaalde) tijd in hun werk te steken.

 

Jajaja, in het bedrijfsleven zijn er ook veel topfuncties die veel meer dan 40u vergen, en ondernemers werken vaak ook heel veel uren, maar dat 'misgunnen' van wachtgeld is zo'n automatische reflex reactie. :P

 

Niemand wordt ambtenaar vanwege het wachtgeld, net als niemand een baan accepteert vanwege de WW of de ontslagvergoeding.

[Highio]

Ik ben wel benieuwd hoe veel of weinig ruimte de groeiende partijen en opositieleiders nu krijgen met het aantreden van de nieuwe fractievoorzitters van deze partijen. Spannend, spannend, spannend. Ik vrees dat sommige bestuurders vooral de laatste maanden/jaren onverantwoord veel overuren hebben moeten draaien met zeer stressvolle bezigheden.

 

Groet,

 

Highio

[Jaap Haagmans]

Ik heb nog geen echt gezin, maar woon wel samen met m'n vriendin en daar is al enige invloed te bespeuren. Ik werk vanuit huis, wat betekent dat mijn werktijden geheel vrij zijn. Op de dagen dat mijn vriendin er niet is (bijvoorbeeld aan het werk of op haar studie) werk ik aan één stuk door. Als het even kan van 's ochtends 9 uur tot 's avonds 10 uur. Maar op de dagen dat ze wel thuis is maak ik toch veel tijd vrij. Samen wat eten, samen even naar de stad, samen boodschappen doen, familiebezoek, dat soort dingen.

 

Ik houd daar dus nadrukkelijk rekening mee in mijn planning. Ik probeer slechts 6 uur per dag (ma t/m zo) vast te zetten, zodat ik speling heb in mijn vrije tijd. Dat betekent dat ik minder opdrachten aan kan nemen dan wanneer ik alleen zou zijn.

 

Ook voor mij is dit alles niets negatiefs. Ik heb als ondernemer de vrijheid om een middenweg te kiezen tussen mijn privéleven en mijn bedrijf. En mijn vriendin snapt ook dat ik soms wel eens wat drukkere periodes heb, die heeft zij zelf ook. Daarin steunen wij elkaar. Het is voor haar daarnaast ook een enorm voordeel dat ik veel thuis ben. Als ik nu fulltime zou werken voor een werkgever is dat allemaal heel anders.

[P.J.]

Off topic? Beste Fred, lees de eerste zin van de TS eens..... Ik bedoel er overigens niks negatiefs mee. Ik meen echter wel dat het gemakkelijker is om de politiek te verlaten dan het ondernemerschap te verlaten. En dat is natuurlijk algemeen gesteld en kan per persoon verschelen.

[Howard]

Mijn gezinsleden zijn één met het bedrijf. Ik werk samen met mijn vrouw en de kinderen spelen op het werk als ze daar zin in hebben. ;D

 

Maar natuurlijk heeft niet iedereen die luxe. Ik kan me voorstellen dat als pappa of mamma continu weg zijn, dat dat heel zwaar is voor het gezin.

 

 

[Marije Miggiels]

Leuke discussie die geheel langs mij heen is gegaan omdat ik toen op vakantie was ;)

 

Mijn gezin bestaat nu alleen nog uit m'n man en mijzelf. Heeft mijn man invloed? Jazeker! Hij heeft geen invloed op de dagelijkse bedrijfsvoering, maar wel op investeringen. Daarnaast komt het nog weleens voor dat ik vol enthousiasme ergens aan begin en hij me een spiegel weet voor te houden waardoor ik realistischer wordt. In de meeste zaken heeft hij geen doorslaggevende stem, maar wel als het over flinke kosten gaat.

 

Gisteren nog een nieuwe auto besteld na heel veel rekenen en praten. Had ik niet gedaan als ik hem niet had kunnen overtuigen ;).

 

Mijn tijden bepaal ik zelf, vaak ben ik nog aan het werk als manlief thuiskomt, maar hij is zelf een workaholic en komt uit een ondernemersgezin, dus hij begrijpt dat. Neemt niet weg dat ik het zelf erg belangrijk vind om tijd met hem te besteden. Toch denk ik dat ik minder hard zou werken als ik hem niet had, ik ben nu niet alleen verantwoordelijk voor mezelf tenslotte.

[Pieter Reitsma]

In principe merkt mijn gezin niet zoveel van mijn zaak.

Het aantal uren consultancy per week is namelijk vergelijkbaar met mijn loondienst baan.

Enkel dat ik eens op het kantoortje zit voor de verwerking van de administratie.

 

Het gezin heeft niet zozeer (beslissings)invloed op mijn zaak, maar mijn zaak wel invloed op mijn gezin.

In principe ben ik één met de zaak, dus als het goed gaat merkt mijn gezin dat, als het slecht gaat merkt mijn gezin dat ook.

In mijn humeur, in de inkomsten, in de hoeveelheid tijd die erin zit.

 

Vorig jaar zat ik twee maanden thuis, en dat heeft een beste invloed op mij en mijn gezin gehad.

Plots is papa thuis, we moeten het financieel rustiger aan gaan doen, alweer niet aangenomen

voor een opdracht, dus altijd zo positieve uitstraling en gedrag was even ver te zoeken.

 

Daarnaast, als het niet goed gaat met je gezin, heeft dat invloed op je prestaties als ondernemer.

Als het thuis even niet goed gaat ( bijvoorbeeld hectische tijden na de zwangerschap ), dan heeft

dat invloed op het functioneren. Een werknemer word naar huis gestuurd om met zijn/haar gezin

te zijn. Van mij als contractor worden bepaalde resultaten verwacht. Natuurlijk kan ik vrij nemen,

maar dat kan niet onbeperkt. Misschien later, als ik wat meer in de slappe was zit .......

[R.I.P. | Peter Bonjernoor]

Tsja...ik heb niet echt een gezin, want ik ben alleenstaand, maar ik heb wel een dochter van 10 die regelmatig hier is. Het feit dat ik zelfstandig ben maakt mij wel heel flexibel in de indeling van mijn tijd, en dat heeft aleen maar een positieve invloed - de meeste papa's zullen toch wat meer moeite moeten doen om donderdag- of vrijdagmiddag 3 uur bij school te staan.

[TwaBla]

 

Wat mij betreft is dit een luxeprobleem. De suggestie dat er zoiets is als een work/life balance impliceert dat werken geen onderdeel van leven is. Net zoals 'je werkt om te leven, niet andersom' een kromme redenering is. Ik kan me nog wel voorstellen dat mensen die niet zoveel te vertellen hebben over de invulling van hun werkweek proberen te onderhandelen over vrijetijd en zwangerschapsverlof, maar ondernemers en politici hebben de keuze, een redelijke vrijheid en doorgaans een behoorlijk inkomen. Dan moet je niet zaniken, maar je vrijheid gebruiken.

 

Vergelijk jouw situatie met die van je overgrootouder die geen vrije zaterdag had en amper vakantie. Of met ondernemers in Vietnam of Pakistan die 24/7 werken om hun kinderen een goede opleiding te gunnen.

 

Dit is geen pleidooi voor eeuwig werken, maar wel een suggestie om de vrijheid die je als ondernemer hebt te benutten om af en toe eens extra vrij te nemen om iets met de familie te doen. Da's gewoon een kwestie van beter organiseren.

[Pieter Reitsma]

De suggestie dat er zoiets is als een work/life balance impliceert dat werken geen onderdeel van leven is. Net zoals 'je werkt om te leven, niet andersom' een kromme redenering is.

 

Voor jou geldt dat misschien, maar er is ook een grote groep mensen die niet zo denkt.

Dan denk ik vooral aan productiewerkers, waar ik zelf tussen heb gestaan.

Die houden zich staande door gewoon met mekaar de ouwehoeren.

Ik stond vroeger in een glasfabriek, waar men werkt van pauze tot pauze, van dag tot dag naar het weekend, van vakantie tot vakantie.

Voor hen geldt dus wel: 'je werkt om te leven, niet andersom'

De ondernemer word ondernemer om het maximale uit hun werk te halen ( persoonlijke doelen, financiele voldoening ).

 

Ik kan me nog wel voorstellen dat mensen die niet zoveel te vertellen hebben over de invulling van hun werkweek proberen te onderhandelen over vrijetijd en zwangerschapsverlof, maar ondernemers en politici hebben de keuze, een redelijke vrijheid en doorgaans een behoorlijk inkomen. Dan moet je niet zaniken, maar je vrijheid gebruiken.

 

Deze vrijheid is geheel afhankelijk van de werkzaamheden. Voor mij in ieder geval niet.

Ondernemers die personeel onder zich hebben die de inkomsten genereren of een flexibele invullen hebben wel.

Ik zit bij IBM (ZZP) als onderdeel van het team, waar van mij verwacht word 40 uur per week te werken, binnen de support tijden.

Natuurlijk kan ik wel wat extra vrij nemen, maar zeker niet onbeperkt mijn (gewenste) werktijden indelen.

Daarnaast wordt binnen projecten ook bepaalde verwachtingen gesteld. Meestal zijn de tijdslijnen (te) krap.

[TwaBla]

 

Zoals gezegd: van die lopende band-werkers kan ik me wel voorstellen dat ze knokken voor vrije tijd. Hoewel er inmiddels redelijk veel bereikt is, ook in termen van arbeidsomstandigheden. En jaah, ik heb ook jaren in de fabriek gestaan (vetsmelterijen, galvanisering, postzakken kloppen bij een postdistributiecentrum) en dat is van een totaal andere orde dan achter een bureau zitten of aan een vergadertafel.

 

Een ZZP'er die z'n hele werkweek gepland ziet in het kader van project- of contractwerkzaamheden is eigenlijk geen vrije ondernemer. Denk alleen al aan het gezagscriterium. Ik vrees dat de ondernemers in sweatshops in verre landen en een aantal ZZPers in Europa het risico lopen een nieuwe arbeidersklasse te worden, voor eigen rekening en risico. Zeker wanneer ze eigenlijk helemaal geen keuze hebben tav de opdrachtgever, de opdrachten en het werk. Maar hopelijk worden die iets beter betaald dan de klassieke arbeider.