Namaak of Surplus Production?

[TwaBla]

 

Namaak oftewel counterfeits zijn een lastig domein in webretail. Veel kleinere webwinkels (maar ook grote retailers) willen bekende merkproducten leveren, maar liefst onder gunstige inkoopvoorwaarden. Ze komen dan terecht bij leveranciers die partijen aanbieden van niet altijd even duidelijke herkomst. Het kan parallelimport zijn binnen de EU, bijvoorbeeld van retailers of groothandels die overschotten willen dumpen. Soms zijn het zelfs de merkleveranciers zelf die op deze manier van overproductie willen afkomen. Het kunnen ook authentieke partijen zijn die van buiten de EU geïmporteerd worden. Die mogen doorgaans niet zonder instemming van de merkeigenaar verkocht worden. Het kan ook 100% namaak zijn. Daar treden de merkeigenaren meestal streng tegen op, want je hebt als handelaar een onderzoeksplicht.

 

Maar er bestaat nog een andere categorie. Ik kom incidenteel verwijzingen tegen naar zgn surplus production. Deze overproductie ontstaat als een merkeigenaar opdracht geeft aan een fabrikant om een X hoeveelheid items te maken en leveren, maar die fabrikant produceert extra. Het zou voorkomen dat per contract wordt overeengekomen dat deze overproductie verkocht mag worden, bv onder een andere naam of in geselecteerde markten. Helaas kan ik voor deze verwijzingen geen goede bron vinden.

 

Vandaar mijn vraag aan mensen die de productiesector in China, Vietnam, Bangladesh of Turkije een beetje kennen: is dit een mythe of is er een grond van waarheid?

[Anoniem9876]

Dit is een waarheid. Er is een besloten netwerk die deze partijen opkoopt en onder bepaalde voorwaarden dumpt in bepaalde landen, vaak met de garantie dat deze niet terug komen in de landen waar het product normaal wordt verkocht. Populaire merken doen dit ook met oude voorraad. (kunnen ze niet dumpen tegen bodem prijzen om hun geloofwaardigheid niet te verliezen). Ze gaan ze dus om labelen met toestemming van de producent. En garanderen dat ze niet terug komen!

Maar nogmaals het is een besloten netwerk!

[TwaBla]

 

En wat is jouw bron? Waar haal je dit vandaan?

[geanonimiseerd__]

Over productie is een bekend fenomeen hier in China en zeker met kleding. Maar meestal wordt er een klein percentage meer geproduceerd. Indien de produkten door de koper zijn goedgekeurd is er dus een klein overschot. Een paar procent meer produceren is overal ter wereld eigelijk standaard in productie omgeving. Het is goedkoper extra te produceren dan het is om de produktie weer op te starten voor een paar exemplaren die afgekeurd zijn.

 

Meestal worden deze produkten dan weer via familie en vrienden aangeboden op de lokale markt en af en toe ook internationaal. Risico voor de koper. Maar zeker ook voor de verkoper.

 

Merknamen hebben vaak waterdichte contracten, waar sancties en IPR overtredingen duidelijk beschreven staan. Hiernaast gaat het vaak om doorlopende productie waarbij de Chinese fabriek zich wel 10x achter de oren krabt alvorens de overeenkomt te breken.

 

Andere situatie ontstaat wanneer er word uitgeknepen. Dan gaat de chinees ook creatief nadenken en vanalles aanbieden wat niet de bedoeling is. De bescherming voor Merknamen wordt steeds beter, maar productie is heel flexibel en als de patronen etc eenmaal bekend zijn kan er op elke hoek van de straat een nieuwe produktie opgestart worden.

 

Mijn inzicht is dat de merknamen het vaak aan zichzelf te danken hebben. Uitknijpen, altijd maar goedkoper en goedkoper terwijl de kosten gelijk blijven of licht stijgende zijn. Kan niet oneindig zo door gaan natuurlijk.

 

Iedereen die bijvoorbeeld in de schoenen zit en overal langs gaat en babbeltjes maakt kan vrij eenvoudig aan dit soort restpartijen of overproduktie komen. Niets geheimzinnigs of speciaal netwerk voor nodig. Via internet gaat het niet lukken, je zult wel hier moeten rondcrossen om dit soort zaken op te pikken.

 

Maar ja, dan heb je het, precies wat je wil en dan komt het in China misschien de douane niet door en vervolgens in Nederland al helemaal niet. Misschien 1 paar schoenen in de koffer, daar kom je wel mee weg.

 

Ik zou mn vingers er niet aan branden want als je eenmaal een zwart kruis achter je naam hebt voor illegale invoer heb je hier voor jaren last van.

[TwaBla]

 

Dus wat gesuggereerd wordt - dat er grote surplus partijen op de markt gebracht worden, desnoods in verre markten - is niet waar. Dat zou zo maar eens een mythe kunnen zijn die door namaakhandelaren in de wereld gebracht wordt.

 

;)

[Anoniem9876]

Ooit een docu over gezien van een bedrijf dat dat deed (ook lieten ze daar het om labelen zien). Weet alleen niet meer de naam van de uitzending.

[TwaBla]

 

Yep, ik heb een eerste aanwijzing gevonden dat surplusproductie bestaat. Op het Styleforum reageert iemand die betrokken is/was bij productie voor Polo Ralph Lauren.

 

In the old days when product was produced here in the USA or in nearby counrties like Mexico or the Dominican Republic the allowable seconds was like 3% of an cutting or order. When my former company made product for Polo they would take up to 3% seconds at a reduced price. Anything over that we were responsible for...

 

Today with most product being made in Asia or the sub continent you only ship first quality product to the states. So there is vertually no seconds in teh USA...unless a quality issue is discovered once the goods arrive in the warehouse.

[Highio]

Ik denk bij dit onderwerp in verschillende verschijningsvormen aan de voedingsmiddelenindustrie, daar is overproductie of surplusproductie zoals jij het noemt aan de orde van de dag.

 

Kijk maar eens naar de merkartikelen die bij Xenos belanden bijvoorbeeld... dat kunnen A-merkeigenaren nooit bedoeld hebben als verkoopkanaal. Er zijn ook supermarkten met veel omzet die producten tegen de datum inkopen en tegen ramsj-prijzen afzetten. Geen idee welke onbedoelde overproductie van A-merken als 'private label' eindigt. Veel afval of overproductie eindigt ook als veevoeder. Google en het communistische of socialistische systeem kennen deze begrippen trouwens ook.

 

Ik weet niet of dit verschijnsel meer voorkomt in kleinere webretail dan in andere vormen van (ambulante) handel en retail.

 

Groet,

 

Highio

[TwaBla]

 

De handel die belandt bij Xenos en Action of outlet stores maakt deel uit van het reguliere circuit. Dat zijn bekende stromen die redelijk goed te reconstrueren zijn, als je de weg een beetje weet. Daar zijn merkeigenaars en groothandels bij betrokken, en dan heb je nog partijen die in retail overblijven (teveel ingekocht) die hun weg vinden naar de markt via parallelhandel.

 

Nu probeer ik de mythe te ontzenuwen (of een bevestiging te vinden) dat merkfabrikanten deals hebben met leveranciers/fabrikanten in het Verre Oosten, in Turkije/Polen of Zuid-Amerika waarbij overproductie wordt toegestaan, mits de surplussen niet in de major markets verkocht worden. Zou dat namelijk gebeuren, dan zijn de merkeigenaars zelf verantwoordelijk voor een deel van de parallel- of quasi-namaakpest.

 

Het business-model met outsourcing naar contract manufacturers en cut-throat pricing kraakt namelijk aan alle kanten, en ik ben op zoek naar de barsten. Denk bv aan grote partijen Converse All Stars die bij Makro en V&D terecht kwamen; volgens beide winkelketens van legitieme groothandels, maar volgens de merkeigenaar vals. Daar zit een luchtje aan.

[Highio]

Ik snap dat het niet exact hetzelfde is, wat ik beschreef en wat jij zoekt, maar ik heb geen verstand van luxury goods en textiel en sourcing in het Midden-Oosten of Azië. Ik heb geen reden om aan te nemen dat het in individuele gevallen niet gebeurt. Of het 'common practice' is, leuke vraag... ik ken toevallig wel een voorbeeld waarbij productiemedewerkers een voorbeeld van hun productie mee naar huis mogen nemen. Namaak zou op een andere productielocatie of op een ander moment dan de reguliere productie moeten geschieden. Er zijn natuurlijk maar relatief weinig producten die een globale afzet kennen.

 

Groet,

 

Highio

[TwaBla]

 

Toch zie je hier wekelijks startende webwinkeliers voorbij komen die menen dat er geheime adresjes zijn waar je bekende merkproducten voor een prikkie kan kopen. Van de vrachtwagen gevallen waarschijnlijk....

 

...er zit wel een grond van waarheid in (vandaar het fenomeen parallelhandel) dus dat probeer ik te ontvlechten.

[Highio]

Terroristen en maffia clans schijnen namaakproducten te maken, maar erg concreet is dat natuurlijk ook niet. Clandestiene containervervoerders zijn er denk ik niet zoveel, dus dat maakt namaak relatief dichtbij onze markt waarschijnlijker.

 

Groet,

 

Highio

[Henri Kroeze]

Ik ben pas geleden uitgenodigd om een verkoop van overtollige merkkleding bij te wonen in de Euretco in Houten. Dat zou zijn voor alleen medewerkers van het betreffende kledingmerk.

Het feit dat wij er rondliepen bewijst dus anders. De kleding ging met winkelwagens tegelijk de deur uit, zo de 'markt' op. Wat een vreselijke schranspartij was dat! >:(

 

In de modelautowereld gebeurt het ook, zij het dat de aantallen dan (veel) kleiner zijn. Dit wordt gedaan om fouten/uitval in de productie op te kunnen vangen en als er weinig mis gaat, heb je dus te veel.

[R.I.P. - Benm]

Die surplus-productie is geen mythe, maar een vrij veelvoorkomend fenomeen in azie.

 

De vraag is hoe het geregeld is met de rechten. Er zijn meerdere scenarios mogelijk:

 

- de fabrikant maakt met toestemming van de ontwerper (het 'merk') een aantal producten extra, die alleen op de thuismarkt verkocht mogen worden oid.

 

- de fabrikant maakt zonder toestemming van het merk meer items dan er besteld zijn, en verkoopt dit merendeel op de zwarte markt.

 

Het laatste wil nog wel eens voorkomen, vooral bij productie in china. Men maakt gewoon meer dan is overeengekomen zolang de materialen resten, en deze producten worden ergens in de zwarte markt verkocht. Dat kan lokaal zijn, maar ze kunnen het ook proberen te exporteren.

 

Extra lastig is dat het eigenlijk niet te onderzoeken is of een product nou wel of niet met toestemming van het merk is geproduceerd: in het laatste scenario maakt de fabriek er naar eigen smaak extra items bij, die exact gelijk zijn aan het merkproduct, en op geen enkele wjize te onderscheiden. Ze komen tenslotte van exact dezelfde productielijn, en zijn gemaakt het dezelfde materialen etc.

[TwaBla]

Yep, ik heb al verschillende varianten beschreven gezien:

 

- de fabrikant produceert overdag in opdracht van het merk en gaat 's nachts door voor eigen rekening en risico;

 

- de fabrikant mag marginale surplussen onder merk in marginale markten verkopen;

 

- de fabrikant gebruikt alle afgekeurde halffabrikaten en eindproducten voor series die niet onder merk verkocht worden.

 

Het is zo goed als onvoorstelbaar dat een merkhouder het zou toestaan dat zijn fabrikanten producten onder merk in de vrije markt zou verkopen, want dat ondermijn zijn marktpositie danig. Ik kan me wel voorstellen dat surplussen merkloos afgezet worden, zoals bv ook in electronics gebeurt. En wanneer het gewoon gangbare technologie is, krijg je waarschijnlijk merkloze rippoffs. Maar surplussen van topmerken onder label dat is zo goed als ondenkbaar.

 

Dat wordt echter wel gesuggereerd door naamloze leveranciers aan kleinere webshops. Vandaar dat ik zo benieuwd ben naar betrouwbare bronnen voor zulke info.

 

Ik ben nu aan het ontdekken dat bekende merkfabrikanten zelf massaal tweedekeuze laten produceren voor het outletkanaal, dus alles is mogelijk.

[pas433]

ook werken er oud medewerkers van bijv. nike puma enz in deze chinese fabrieken om de goederen zo goed mogelijk te kopieeren.

 

en wanneer de productielijn van nike stopt gaat de fabriek gewoon verder met de productie en gooit deze producten zonder tussenkomst van de grote merken op de markt.

zo is namaak bijna niet meer te onderscheiden van origineel.

want de namaak komt uit de zelfde fabriek.

[JVerhallen]

ook werken er oud medewerkers van bijv. nike puma enz in deze chinese fabrieken om de goederen zo goed mogelijk te kopieeren.

Je bedoelt toch niet dat er inwoners van de EU of VS bij zijn betrokken? Want dat is gewoon onzin, als die namelijk daarna nog 1 voet op westerse bodem zetten gaan ze meteen de bak in. Tegenwoordig gaan ze zelfs in China er al achteraan.

 

"If it looks too good to be true, then it probably is". Als starter kun je nog weleens een mazzeltje, gelukje of grijspartijtje regelen, zie dat als startersaftrek ;) Maar realiseer je ook goed dat je businessmodel dus niet klopt als je hiernaar op zoek moet om je bedrijf levend te krijgen of te houden. En het is heel jammer, maar aangezien een webwinkel niks kost, de gemiddelde slaapkamer ook prima als opslagplaats kan dubbelen en er genoeg mensen zijn die tijd zat hebben is online handel gebaseerd op prijs met merkartikelen ... lastig...

 

Maar eigenlijk alle scenario's die hier geschetst worden zitten op de grens van het toelaatbare. Als iemand zoiets wil doen, doe dat dan aub in een BV, want als eenmanszaak/vof ga je dus direct ook persoonlijk failliet zodra er een brief van een advocaat op de mat valt. De juridische kosten overstijgen al snel de winst die je überhaupt kunt maken.

 

O ja, nog een scenario:

Merkloze merk producten worden geïmporteerd en hier in NL voorzien van de merkjes. Hierdoor komt het door de douane en op retail niveau wordt amper meer gecontroleerd.

[TwaBla]

 

Maar eigenlijk alle scenario's die hier geschetst worden zitten op de grens van het toelaatbare.

 

 

Daarom probeer ik het kaf van het koren te scheiden. Er zit enorm veel lucht in de luxemarkt. Oorspronkelijk was luxe gebaseerd op tangibles. Een goede tas, een jurk, een juweel of een parfum werd gemaakt door vakmensen in Italië of Frankrijk die dure grondstoffen en schaarse ingrediënten gebruikten. Maar de meeste luxemerken zijn inmiddels opgekocht door grote concerns die de productie verplaatst hebben naar lagelonenlanden waar de labels geplakt worden op dezelfde rotzooi die iedereen verkoopt. De verleiding om meer te produceren, meer te distribueren en uiteindelijk meer te verkopen wordt dan zo groot, dat de schaarste verdwijnt.

 

Met als gevolg dat het model gaat lekken. Er komen productie-overschotten en restpartijen in de markt. En de merkeigenaar verliest zijn greep op aanbod en uiteindelijk de prijsstelling. Dat voedt de legale parallelmarkt en de grijze markt van namaak, whitelabel en made-for-outlet. Die laatste categorie illustreert dat zelfs merkeigenaars de kwaliteit van hun aanbod ondermijnen. Ze verwateren hun merk!

 

Nou is namaak onder vals label uiteraard niet toegestaan. Parallelhandel vanuit landen buiten de EU mag ook niet, hoewel dat de vrijhandel en dus de verdeling van welvaart zou bevorderen. Daar valt trouwens een mouw aan te passen. Een grote distributeur van landbouwtuig importeert kwaliteitsproducten uit Afrika en vervangt het label door een eigen merk: dat is toegestaan! Die distributeur is vervolgens wel verantwoordelijk voor kwaliteit en service.

[Frans Sijtsma]

Maar de meeste luxemerken zijn inmiddels opgekocht door grote concerns die de productie verplaatst hebben naar lagelonenlanden waar de labels geplakt worden op dezelfde rotzooi die iedereen verkoopt.

 

Daar valt trouwens een mouw aan te passen. Een grote distributeur van landbouwtuig importeert kwaliteitsproducten uit Afrika en vervangt het label door een eigen merk: dat is toegestaan!

 

Laatste oplossing lijkt me hier geen gepaste mouw (leuk gevonden van je trouwens :)). Je geeft aan dat de luxemerken dezelfde rotzooi verkopen met een merknaam erop.

Als je de merknaam eraf haalt hou je dus alleen de rotzooi over die niet onderscheidend is. Dat is de moeite van de omweg niet waard lijkt mij.

 

[TwaBla]

 

Laatste oplossing lijkt me hier geen gepaste mouw (leuk gevonden van je trouwens :)). Je geeft aan dat de luxemerken dezelfde rotzooi verkopen met een merknaam erop. Als je de merknaam eraf haalt hou je dus alleen de rotzooi over die niet onderscheidend is. Dat is de moeite van de omweg niet waard lijkt mij.

 

 

Had ik wat beter moeten nuanceren. Dat rotzooi-verhaal geldt voor veel luxemerken in mode, lederwaren enz. Er zijn talloze voorbeelden van luxemerken die hun reputatie uitmelken door relatief lage kwaliteit voor relatief hoge prijs aan de man te brengen.

 

Bij landbouwwerktuigen weten de kopers doorgaans prima wat kwaliteit is. Je koopt geen tractor om indruk te maken op meisjes in het dorp. Alhoewel. Een goeie boerendochter kent haar eigenheimers. Als de dealer dus kan vertellen dat die trekker een originele Mitsusushi is (ik zal de merknaam later nog eens opzoeken) maar onder een distributors label en voor 30% lagere prijs, dan is dat een goeie propositie.

 

Het zou goed zijn als consumenten zich weer gaan interesseren voor de kwaliteit van hun kleding, hun schoenen, hun meubels en zelfs levensmiddelen. Dan kunnen ze humbug brands onderscheiden van kwaliteitsproducten. Want veel merken zijn lui geworden.

[JVerhallen]

Er wordt vaak gesproken over "gebakken lucht", in de mode is het vaak het geval, maar bij audio is Bose een bekend voorbeeld.

Maar in alle gevallen besteed het merk bakken (woordgrapje) aan geld aan reclame en andere middelen om hun product te verkopen. Dit zit dan ook gewoon verrekend in de prijs. Reputatie/goodwill heeft een prijs.

 

Ik heb even gekeken voor Esprit en Ralph Lauren, toevallig 2 gekozen, maar pak er maar andere bij. Allebei draaiden ze 2010 ongeveer een 10% winst. In topjaren draaien ze misschien richting de 20%, maar dat is dan wanneer zo'n merk sterk in opkomst is. Overigens draait een zeeman een 5-10% winst. (dwarsdoorsnede onderkant, midden en boven behalve de toptop)

 

Dus uiteindelijk kost het bakken van lucht stiekem aardig wat geld, want de marges die soms gehaald lijken te worden (>50%) op het product moet worden gecompenseerd met flinke uitgaven aan "image".

 

 

Ps. Overigens is het bij de tractor waarschijnlijk een kwestie van de marge onder druk zetten om toegang tot een markt te krijgen, zodra Afrika welvarender wordt, neemt het verschil weer af. Zag je ook bij elektronica uit China e.d., de prijzen hier zijn ondertussen op hetzelfde niveau als daar.

[AyLa]

Mod edit: spammen in een oud topic voor illegale handel. 3 x fout. Hier gaat een groot slot op