Gisteravond was het zover: verkopende partij wil met ons naar het volgende stadium van het verkoop van zijn eetgelegenheid.
Kleine 3 maanden ben ik concreet bezig met het overnemen van een kleine eetgelegenheid. Al heel lang ambieer ik het ondernemerschap, maar nooit kwam het er van doordat ik niet goed genoeg focuste (alles was leuk en interessant, overal zag ik gouden bergen, maar ik maakte nooit iets concreets). Totdat ik met mezelf de afspraak maakte: of ik ga nu echt nadenken wat ik wil doen, waar m'n passie en drijfveer ligt en dit in werking stel of ik stop met de mooie praatjes en ga gewoon verder met werken.
Alweer een tijdje terug sprak ik een kennis en medeondernemer en bood me de mogelijkheid aan om te leren ondernemen: neem deze kleine eetgelegenheid over zodat je kan leren ondernemen. Financiële risico is te overzien (apparatuur staat er, zo'n 3 jaar oud), bedrijfscijfers zijn bekend, concept draait al, probeer het uit. Eigenaar vertrekt naar het zonnige Spanje en wil er vanaf. Is het wat voor jou?
Toen begon het onderzoeken: 2 maanden lang paar avonden per week langsgaan om te kijken hoe het draait, hoeveel klanten er komen, hoe lang het duurt van bestelling tot levering, hoe lang duurt een gemiddelde bezorging. Kortom een beeld vormen bij de cijfers die gepresenteerd zijn. Gekeken wie in de omgeving de concollega's zijn, hoe draaien zij en wat is hun menu. Al met al een duidelijk beeld geschetst voor mezelf en ook gezien waar de kansen en mogelijkheden zitten. Dit omgetoverd in een bescheiden ondernemingsplan om de hersenspinsels ook op papier te krijgen. Ik had er een positief gevoel er bij.
Tot gisternacht voor het slapen gaan. Verkopende partij wil graag praten met ons en de prijs waar we over gaan praten is verre van onaantrekkelijk. Maar gisternacht voor het slapen gaan kwamen er allerlei gedachten naar boven: ja maar wat nou als ik iets over het hoofd heb gezien? Wat heb ik dan over het hoofd gezien? Hou ik financieel gezien genoeg over om onverwachte dingen te coveren? Doen banken nog steeds moeilijk als ik onverwacht bij ze moet aankloppen? Ik stop wel mijn spaargeld er in, is dat een goed teken of moet ik meer lenen en spaargeld achter de hand houden?
MedeHL'ers, zijn deze blues herkenbaar? Hoe zijn jullie er mee omgegaan? Nog meer tijd nemen om alles te checken en rechecken?
We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.
A_A
A_A
Gisteravond was het zover: verkopende partij wil met ons naar het volgende stadium van het verkoop van zijn eetgelegenheid.
Kleine 3 maanden ben ik concreet bezig met het overnemen van een kleine eetgelegenheid. Al heel lang ambieer ik het ondernemerschap, maar nooit kwam het er van doordat ik niet goed genoeg focuste (alles was leuk en interessant, overal zag ik gouden bergen, maar ik maakte nooit iets concreets). Totdat ik met mezelf de afspraak maakte: of ik ga nu echt nadenken wat ik wil doen, waar m'n passie en drijfveer ligt en dit in werking stel of ik stop met de mooie praatjes en ga gewoon verder met werken.
Alweer een tijdje terug sprak ik een kennis en medeondernemer en bood me de mogelijkheid aan om te leren ondernemen: neem deze kleine eetgelegenheid over zodat je kan leren ondernemen. Financiële risico is te overzien (apparatuur staat er, zo'n 3 jaar oud), bedrijfscijfers zijn bekend, concept draait al, probeer het uit. Eigenaar vertrekt naar het zonnige Spanje en wil er vanaf. Is het wat voor jou?
Toen begon het onderzoeken: 2 maanden lang paar avonden per week langsgaan om te kijken hoe het draait, hoeveel klanten er komen, hoe lang het duurt van bestelling tot levering, hoe lang duurt een gemiddelde bezorging. Kortom een beeld vormen bij de cijfers die gepresenteerd zijn. Gekeken wie in de omgeving de concollega's zijn, hoe draaien zij en wat is hun menu. Al met al een duidelijk beeld geschetst voor mezelf en ook gezien waar de kansen en mogelijkheden zitten. Dit omgetoverd in een bescheiden ondernemingsplan om de hersenspinsels ook op papier te krijgen. Ik had er een positief gevoel er bij.
Tot gisternacht voor het slapen gaan. Verkopende partij wil graag praten met ons en de prijs waar we over gaan praten is verre van onaantrekkelijk. Maar gisternacht voor het slapen gaan kwamen er allerlei gedachten naar boven: ja maar wat nou als ik iets over het hoofd heb gezien? Wat heb ik dan over het hoofd gezien? Hou ik financieel gezien genoeg over om onverwachte dingen te coveren? Doen banken nog steeds moeilijk als ik onverwacht bij ze moet aankloppen? Ik stop wel mijn spaargeld er in, is dat een goed teken of moet ik meer lenen en spaargeld achter de hand houden?
MedeHL'ers, zijn deze blues herkenbaar? Hoe zijn jullie er mee omgegaan? Nog meer tijd nemen om alles te checken en rechecken?
Ik lees jullie graag.
Always think beyond stage 1.
Link naar reactie
Aanbevolen berichten
11 antwoorden op deze vraag