Ik keek vandeweek naar een uitzending van de Keuringsdienst van Waarde. Het ging over Oscillococcinum. Een homeopathisch geneesmiddel. Je neemt de lever en het hart van een eend en lost die enzymatisch op en vervolgens ga je eindeloos potentiëren. Dat is verdunnen onder sterke wrijving of schudden waardoor de eigenschappen van de stof overgaan op de verdunner zonder dat de oorspronkelijke stof aantoonbaar is. De goede eigenschappen worden zo bewaard en bijwerkingen zijn er niet, want de stof zelf is niet meer aantoonbaar. Volgens een geleerde heer van de school voor de homeopathie moet je bij elke verdunningsstap minstens 100 keer krachtig schudden.
Dat deed me, even terzijde, denken een van mijn eerste banen. Ik was net begonnen als analist op een laboratorium van een schoonmaakmiddelfabrikant en nam mijn baan uiterst serieus. Op een dag kwam het hoofd wat proeven doen en stond bij me in de buurt. Ik pakte een pot met chemicaliën en schudde er voorzichtig mee. Hij keek me vreemd aan en vroeg waarom ik schudde. \"Staat op de pot\", zei ik in het Duits - iets van vooraf - licht schütteln. Hij pakte de pot, keek erop en bulderde het uit en deed het bijna in zijn broek. Ik pakte de pot en las nu vor Licht schützen . Ik lachte maar mee, maar zakte natuurlijk door de grond. Met het schudden van de pot ben ik doorgegaan. Gewoon voor de lol.
Mijn verstand zegt dat iets wat er niet is ook niets kan doen. Maar waarom wordt dit product dan in 60 landen in enorme aantallen verkocht? Omdat mensen er blijkbaar in geloven. Een mooie verpakking, een hoge prijs, een onuitspreekbare maar zeer herkenbare merknaam en heel veel sterke marketing. En vervolgens lees je in de marketingbladen dat de beste manier om de crisis te lijf te gaan, is met een goed product tegen een lage prijs.
Hans v N
Hans v N
Ik keek vandeweek naar een uitzending van de Keuringsdienst van Waarde. Het ging over Oscillococcinum. Een homeopathisch geneesmiddel. Je neemt de lever en het hart van een eend en lost die enzymatisch op en vervolgens ga je eindeloos potentiëren. Dat is verdunnen onder sterke wrijving of schudden waardoor de eigenschappen van de stof overgaan op de verdunner zonder dat de oorspronkelijke stof aantoonbaar is. De goede eigenschappen worden zo bewaard en bijwerkingen zijn er niet, want de stof zelf is niet meer aantoonbaar. Volgens een geleerde heer van de school voor de homeopathie moet je bij elke verdunningsstap minstens 100 keer krachtig schudden.
Dat deed me, even terzijde, denken een van mijn eerste banen. Ik was net begonnen als analist op een laboratorium van een schoonmaakmiddelfabrikant en nam mijn baan uiterst serieus. Op een dag kwam het hoofd wat proeven doen en stond bij me in de buurt. Ik pakte een pot met chemicaliën en schudde er voorzichtig mee. Hij keek me vreemd aan en vroeg waarom ik schudde. \"Staat op de pot\", zei ik in het Duits - iets van vooraf - licht schütteln. Hij pakte de pot, keek erop en bulderde het uit en deed het bijna in zijn broek. Ik pakte de pot en las nu vor Licht schützen . Ik lachte maar mee, maar zakte natuurlijk door de grond. Met het schudden van de pot ben ik doorgegaan. Gewoon voor de lol.
Mijn verstand zegt dat iets wat er niet is ook niets kan doen. Maar waarom wordt dit product dan in 60 landen in enorme aantallen verkocht? Omdat mensen er blijkbaar in geloven. Een mooie verpakking, een hoge prijs, een onuitspreekbare maar zeer herkenbare merknaam en heel veel sterke marketing. En vervolgens lees je in de marketingbladen dat de beste manier om de crisis te lijf te gaan, is met een goed product tegen een lage prijs.
Time flies like an arrow; fruit flies like a banana
Link naar reactie
Aanbevolen berichten
10 antwoorden op deze vraag