Incasso van kleine vordering bij sluwe klant

[John B]

Aangezien "incasso" als een van de onderwerpen bij dit sub-forum wordt genoemd, lijkt mij dit de beste plek voor deze vraag.

 

Ik heb ontdekt dat een klant kopieën heeft gemaakt van een van mijn bladmuziek uitgaven. Met als reden "we gaan dit met een klein groepje zingen" is een klein aantal exemplaren besteld en vervolgens gekopieerd voor een heel koor.

 

Omdat het allemaal niet logisch klonk (je leert je pappenheimers wel kennen), heb ik aangekondigd graag te willen komen luisteren bij hun uitvoering. In eerste instantie kreeg ik te horen dat dat niet zinvol was, omdat ze "maar een klein stukje uit mijn arrangement zouden gaan zingen". Toen ik aangaf toch te willen komen, was het verhaal dat het stuk "uit het programma was geschrapt" en toen ik ondanks dat toch wilde komen was het concert "helaas uitverkocht". Ik ben toch gegaan, er bleken nog voldoende kaarten te zijn en - wat ik al had verwacht - het stuk werd met het hele koor gezongen.

 

De maandag na het concert heb ik de klant een voorstel gestuurd om dit netjes op te lossen (levering van het correcte aantal exemplaren zonder enige vorm van "boete") en dat voorstel is geaccepteerd. Daarop heb ik een factuur gestuurd die vervolgens niet wordt betaald, ook niet na een aanmaning en telefonisch contact ("nee, ik kan niet aangeven wanneer de factuur wordt betaald"). Het is voor mij overduidelijk dat ze me aan het jennen zijn.

 

Omdat het om een niet al te hoge vordering gaat (ca. 100 euro) kan ik deze wel bij een incasso-bureau neerleggen, maar ik acht de kans groot dat deze klant de oorspronkelijke vordering vervolgens betaalt zonder de incasso-kosten. Doorprocederen om die ook binnen te krijgen gaat mij geld kosten en als ik na het ontvangen van de oorspronkelijke vordering stop ben ik een groot deel van het bedrag kwijt aan het incasso-bureau.

 

Ik lijk dus in alle gevallen aan het kortste eind te trekken met een klant die in zijn vuistje lacht. Is het rechtssysteem rondom kleine vorderingen inderdaad zo unfair (zo voelt het tenminste) of zie ik mogelijkheden over het hoofd?

[TwaBla]

De discussie mag wat mij betreft doorgaan (met dank voor alle reacties tot nu toe). Duidelijkheid over de diverse mogelijkheden in dit soort zaken helpt altijd. Er komt ongetwijfeld een volgende keer.

 

John is niet de auteur en zijn positie in het vraagstuk mbt auteursrechten is een afgeleide. Vandaar waarschijnlijk dat hij wat extra voorwaarden heeft ingebouwd mbt kopiëren. Hij kan altijd wat claimen op basis van het algemene overeenkomstenrecht, maar een claim op basis van het auteursrecht is aantrekkelijker om reden die StevenK al aangaf.

 

Waarom dan niet beide combineren? Stel een inbreuk op het auteursrecht vast èn constateer dat de overeenkomst niet nagekomen is op het punt van kopieën (verwijs in dit geval ook naar de acceptatie van een corrigerende overeenkomst). Stel dat daar schade door ontstaat in de vorm van misgelopen inkomsten. En claim alle extra kosten.

 

Het is een blafbrief, dus het doel is duidelijk maken dat het niet betalen van een geringe vergoeding tot tamelijk hoge kosten kan leiden. De kans dat de tegenpartij ook een prinzipereiter is, is niet zo groot.

 

Wel interessant trouwens om te weten of ook de niet-auteursrecht- maar wel-belang-hebbende een claim kan maken op schadevergoeding na inbreuk. ;)

[Highio]

Dan doe je al het nodige en zou je ervaringen onder concullega's eens kunnen inventariseren.

 

Ik lees (bedenk) verder allerlei kansen: gelamineerde vellen voor koren die buiten in de regen optreden/veel koffie drinken, uitvergrotingen voor slechtzienden, bladmuziek met een logo van het koor, uitvouwblad (dubbelprint) voor aantekeningen enz. Autocue voor publiek of ga digitaal op tablets? Mag allemaal natuurlijk nog steeds niks kosten. Misschien toch een ja, en... moment.

 

De volgende keer kun je klanten, waarbij je dit kunt vermoeden, natuurlijk ook een mimimumafname voorhouden of deze als aanbieding noemen. Staffelkorting of bijverkoop van een onbekender (zwaarder) stuk?

 

Groet,

 

Highio

[RT....]

Wel interessant trouwens om te weten of ook de niet-auteursrecht- maar wel-belang-hebbende een claim kan maken op schadevergoeding na inbreuk. ;)

Als je met inbreuk een inbreuk op het auteursrecht bedoelt, dan lijkt met dat niet. Alleen de maker (of degene die het exploitatierecht heeft) kan daarop een beroep doen.

[TwaBla]

Maar je kan wel een inbreuk vaststellen en op basis van een afgeleid recht (dat John toch moet hebben, anders maakt hij zelf ook inbreuk) schade constateren en zelfs claimen. Hoe kan een uitgever (die niet meer dan een licentie heeft) anders ooit optreden tegen inbreuk?

[John B]

Dan doe je al het nodige en zou je ervaringen onder concullega's eens kunnen inventariseren.

In het betreffende concert zaten diverse stukken van collega's. Ik zou inderdaad langs die weg een balletje kunnen opgooien of die vereniging hetzelfde kunstje ook bij hen heeft geflikt en dan tegelijkertijd eens informeren naar hun ervaringen.

 

Ik lees (bedenk) verder allerlei kansen: gelamineerde vellen voor koren die buiten in de regen optreden/veel koffie drinken, uitvergrotingen voor slechtzienden, bladmuziek met een logo van het koor, uitvouwblad (dubbelprint) voor aantekeningen enz. Autocue voor publiek of ga digitaal op tablets? Mag allemaal natuurlijk nog steeds niks kosten. Misschien toch een ja, en... moment.

Bedankt voor je suggesties. Leuk om te zien hoe je vanuit een andere hoek denkt. Met een aantal zaken ben ik bezig, zo is de Buma/Stemra momenteel aan het uitzoeken hoe het zit met de rechten bij het overzetten van de bladmuziek op tablet. Veel rechthebbenden verlenen namelijk momenteel alleen nog toestemming voor verspreiding op papier.

[John B]

Hoe kan een uitgever (die niet meer dan een licentie heeft) anders ooit optreden tegen inbreuk?

De licenties met grote partijen zien er anders uit dan die van mij. Ik krijg alleen een bewerkings-, print- en distributielicentie. De partijen waarmee ik een licentie afsluit hebben het exploitatierecht van het oorspronkelijke werk en krijgen ook het exploitatierecht van mijn bewerkingen. Klinkt wellicht vreemd, maar als kleinere partij ga je daarmee akkoord of je krijgt geen licentie.

[RT....]

Maar je kan wel een inbreuk vaststellen en op basis van een afgeleid recht (dat John toch moet hebben, anders maakt hij zelf ook inbreuk) schade constateren en zelfs claimen. Hoe kan een uitgever (die niet meer dan een licentie heeft) anders ooit optreden tegen inbreuk?

Ik ben niet helemaal op de hoogte van de bladmuziekhandel, dus ik weet niet of ik John moet vergelijken met een boekwinkel, of met een uitgever zoals De bezige Bij oid.

Ik zou eerlijk gezegd niet weten wat een boekenwinkel er tegen kan doen als ik een boek bij hen koop en dat vervolgens onder de kopieermachine leg, althans niet vanuit het oogpunt van auteursrecht. Een uitgever daarentegen zal het exploitatierecht van de auteur hebben overgenomen (waarschijnlijk gezamenlijk met de auteur), zodat ook de uitgever aanspraak kan maken op het auteursrecht.

 

update

Ik krijg alleen een bewerkings-, print- en distributielicentie.

[Hans v N]

Leuke en interessante discussie. Tummers (en John) vraagt zich af of een licentienemer op kan treden tegen inbreuk van het auteursrecht. StevenK stelt van wel en ik ben het als niet jurist na wat leeswerk met hem eens.

 

Het is namelijk is namelijk vrijwel altijd zowel in het belang van de oorspronkelijk rechthebbende als in het belang van een licentienemer dat er geen onrechtmatige inbreuk wordt gepleegd.

 

C. NVPI/SNELLEMAN

In het arrest NVPI/Snelleman ging de Hoge Raad verder op de in het Elvis Presley-arrest ingeslagen koers. In die procedure had de NVPI (mede) namens haar leden een groepsactie ingesteld tegen `piraterij' en `bootlegging' van beeld- en geluidsdragers. De Hoge Raad overwoog in algemene termen dat dergelijke handelingen onrechtmatig zijn zowel tegen de producenten als tegenover degenen die aan deze producenten reproductie- en distributierechten als evenbedoeld ontlenen.

bron

 

Uit dezelfde bron:

 

Hoewel in de literatuur en rechtspraak het toekennen van exclusieve werking aan de licentie een controversieel onderwerp is, kan naar mijn oordeel geconcludeerd worden dat er geen zwaarwegende argumenten bestaan om aan de licentie in enge zin exclusieve werking te ontzeggen. In de arresten inzake Elvis Presley en NVPI/Snelleman verleende de Hoge Raad ook exclusieve werking aan licenties in enge zin onder de ongeschreven rechten van de uitvoerend kunstenaar, waarmee deze kwestie naar het mij voorkomt ook beslist is.

Het toekennen van exclusieve werking aan een licentie in enge zin, laat zich rechtvaardigen door de omstandigheid dat de licentienemer een zelfstandig belang heeft bij de exclusiviteit van de exploitatie van het object van desbetreffende intellectuele eigendomsrecht. De belangen van die licentienemer zijn daardoor ook in grote mate gelijk aan die van de rechthebbende op het intellectuele eigendomsrecht, zodat het toekennen van exclusiviteit zich laat rechtvaardigen door dezelfde argumenten als die gelden voor het intellectuele eigendomsrecht zelf.

 

 

[Norbert Bakker]

Het is namelijk is namelijk vrijwel altijd zowel in het belang van de oorspronkelijk rechthebbende als in het belang van een licentienemer dat er geen onrechtmatige inbreuk wordt gepleegd.

Dat lijkt me in deze case inderdaad overduidelijk!

 

Dank voor deze toevoeging! Inderdaad een erg leuk en vooral leerzaam onderwerp!

[TwaBla]

StevenK stelt van wel en ik ben het als niet jurist na wat leeswerk met hem eens.

Goeie links. Het auteursrecht heeft weer heel andere valkuilen dan het standaard overeenkomstenrecht. Altijd goed om standpunten of denkbeelden te versterken met externe bronnen. ;)

[alfatrion]

Omdat het om een niet al te hoge vordering gaat (ca. 100 euro) kan ik deze wel bij een incasso-bureau neerleggen, maar ik acht de kans groot dat deze klant de oorspronkelijke vordering vervolgens betaalt zonder de incasso-kosten. Doorprocederen om die ook binnen te krijgen gaat mij geld kosten en als ik na het ontvangen van de oorspronkelijke vordering stop ben ik een groot deel van het bedrag kwijt aan het incasso-bureau.

Je kunt ook zelf een aanmaning sturen en daar 40 euro voor rekenen. Als het vervolgens op een zaak aankomt dan heb je een vordering van 140 euro, eventueel vermeerderd met rente over 100 euro. Als het gaat om B2B dan kunnen deze kosten direct in rekening gebracht worden.