Verkoop van parfum samples/decants van originele parfums toegestaan in EU?

[Starter034]

Hallo,

 

Ik heb een vraag die betrekking heeft op de verkoop van parfum samples/decants, zoals dat via de volgende kanalen plaatsvindt:

 

Engelse webshop: http://www.scentsamples.uk.com/

Duitse webshop: http://www.ausliebezumduft.de/

Amerikaanse webshop, levert ook in EU: http://surrendertochance.com/

Amerikaanse webshop, levert ook in EU: http://theperfumedcourt.com/

Amerikaanse webshop, levert ook in EU: http://www.myperfumesamples.com/mps/

 

Wat deze webshops dus gemeen hebben (inclusief ook enkele kleine Nederlandse webshops), is dat ze originele parfumflessen van bekende merken inkopen, en hier handmatig kleinere hoeveelheden van “overschenken” in kleine blanco plastic spuitflesjes, die ze zelf labelen zonder enig beeldmerk, maar wel met de merkaanduiding en de naam van het product.

 

Mijn vraag is of dat in Nederland c.q. de Europese markt is toegestaan. Let op: het gaat hier dus niet om samples die door het merk zelf ter beschikking worden gesteld, en vaak gepaard gaan met de boodschap “not for sale” of “demonstration”. Dit was bijvoorbeeld wel het geval in de zaak L’Oréal-eBay uit 2011 (http://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/TXT/?qid=1441138337773&uri=CELEX:62009CJ0324) en hiervan was ook sprake in dit topic over een aanmaning van Coty Germany aan een Nederlandse webwinkel (https://www.higherlevel.nl/forum/index.php?board=50;action=display;threadid=34097;start=msg317648#msg317648). In dit geval gaat het dus om de originele parfum, geen namaak, die als samples/decants worden verkocht met een eigen bedrukte label, zonder beeldmerk.

 

Ik heb hier zelf geen vergelijkbare jurisprudentie over kunnen vinden, en volgens mij geeft het recht ook niet direct uitsluitsel. Wellicht dat iemand hier wat meer over kan vertellen.

 

[Stephan Ververda]

Dit was mijn zoekvraag in google "selling illegal samples of perfume"

 

en kwam al op een aantal interessante links uit, zo op het eerste oog nog geen jurisprudentie maar wel oa dat Ebay het inmiddels verboden heeft per juni 2015. Ook zij voelen nattigheid.

 

Mijn gevoel in mijn grote teen zegt ook dat dit wel eens een illegale praktijk zou kunnen zijn, al was het alleen maar op het gebied van het merkenrecht.

 

http://www.degier-stam.nl/mag-een-niet-officiele-wederverkoper-het-merk-van-producten-gebruiken-in-het-kader-van-de-verkoop/ dit is misschien ook nog interessant leesvoer.

[Starter034]

 

en kwam al op een aantal interessante links uit, zo op het eerste oog nog geen jurisprudentie maar wel oa dat Ebay het inmiddels verboden heeft per juni 2015. Ook zij voelen nattigheid.

 

 

Dat had ik inderdaad ook gelezen, maar dat is in eerste instantie ontstaan uit het feit dat er samples voor demonstratiedoeleinden werden verkocht, en ik denk dat ze voor de zekerheid maar hebben besloten dat alleen de originele producten verkocht mogen worden. Het lijkt mij een grijs gebied waar nog geen duidelijk antwoord op is.

 

 

[Hans v N]

De merkhouder kan hier volgens mij tegen optreden.

 

In navolging van de rechtspraak van het Hof van Justitie moet echter worden geconcludeerd, dat debranding en rebranding-praktijken wél een merkinbreuk kunnen opleveren wanneer de

herverkoper op ene of andere wijze melding maakt van het oorspronkelijk merk.

bron

 

Individuele landen kunnen afwijkende regelgeving en of jurisprudentie hebben. Dat het in Engeland niet bestreden wordt hoeft niet te betekenen dat het hier ook ongemoeid wordt gelaten.

 

Denk dat hier vooral de presentatie van het herverpakte product de reputatie van het merk en van de merkhouder kan schaden en dat is verboden. De verpakking is bij parfum een essentieel onderdeel van de merkbeleving.

 

 

[Starter034]

Bedankt voor jullie antwoorden.

 

Vreemd dat daar dan niet tegen wordt opgetreden, het betreft toch landen met grote afzetmarkten. Sommigen webshops zijn al jaren actief en verkopen de meest luxe parfums in de vorm van gelabelde samples. Het klinkt inderdaad logisch dat de merkhouder op kan treden, maar is dan voor het volgende ook niet iets te zeggen?

 

Als een product/verpakking aan de volgende voorwaarden voldoet (zoals waarschijnlijk bij de bovenstaande webshops het geval is):

 

1. Er wordt duidelijk kenbaar gemaakt dat de samples niet door het merk zelf op de markt zijn gebracht (er is geen commercieel verband tussen de wederverkoper en het merk (geen officiële dealer)).

 

2. Alle etiketteringsregels worden opgevolgd.

 

3. De samples dienen niet als vervanging van het originele product, maar ter promotie van het originele product. Het zijn slechts samples van enkele milliliters om de parfum uit te testen. Dat het bovendien blanco flesjes zijn met simpele etiketten zonder beeldmerk kan een luxe product als een parfum met luxe verpakking niet vervangen.

 

4. Er is geen sprake van parallelimport zoals bij de zaak Duma-Mitsubishi: de originele producten zijn binnen de EU op de markt gebracht en door een wederverkoper zoals een van de webshops hierboven in gewijzigde vorm op de markt gebracht.

 

De conclusie is dan wellicht dat het merk kan optreden tegen afbreuk van dat merk als zij vinden dat de gewijzigde verpakking daartoe leidt, maar dat zal ieder merk bij ieder product dan apart moeten bekijken. A-merken hebben waarschijnlijk luxere verpakkingen dan C-merken, dus dat zal bij hen eerder gelden dan bij merken met simpele verpakkingen.

 

[Hans v N]

Ik deel je conclusie. Ieder merk zal bekijken of en hoe ze zullen reageren. Wellicht zullen ze een proefaankoop doen om zeker te stellen dat het originele parfum wordt gebruikt.

 

Er schuilt volgens mij wel een gevaar als de merkhouder ge- of misbruik van zijn merkrechten gedoogt. Dat kan negatief uitpakken bij een eventuele procedure. Het zou mij niet verbazen als de genoemde webshops toestemming hebben gekregen onder strikte voorwaarden. Je zou dat gewoon eens kunnen vragen in een mail. Het is in beginsel niet negatief voor het merk als mensen eerst kunnen proberen en ook in de parfumeriezaken krijg je vaak dergelijke monsters gratis.

 

Voor je zoiets zelf gaat doen zou ik me wel heel goed laten informeren naast de vraag op een forum te stellen.

 

 

[TwaBla]

 

Er wordt wel opgetreden tegen de verkoop van samples in originele verpakkingen. Dat is niet de bedoeling van de merkhouder en omdat het luxe-merken betreft gelden er speciale regels.

 

Het verkopen van samples in neutrale verpakkingen is zo mogelijk nog nadeliger voor het merk. Want alle garanties die de originele verpakking geeft, zijn verwijderd. Wie luxe geurtjes gaat overgieten in neutrale verpakkingen volgt zeker een crash-koers. Waarom zou je dat überhaupt doen? Je kan nooit bewijzen dat het geen namaak is, dus de schadeclaims worden groot.

[Starter034]

Een Amerikaanse webshop beweert dat het daar in ieder geval legaal is om parfums over te gieten en te verkopen.

 

Een Engelse webshop beweert rechtsonderzoek te hebben gedaan, maar nergens is vergelijkbare jurisprudentie te vinden over deze handel.

 

Het fascineert me omdat veel webshops grote A-merken verkopen in de vorm van samples en al enkele jaren bezig zijn, en dit lijkt me met grote schadeclaims niet vol te houden. Kortom, mag het onder strikte voorwaarden of wordt het gedoogd? Tot grote rechtszaken is het blijkbaar (in ieder geval in de EU) nog niet gekomen.

[TwaBla]

Is dit een theoretische kwestie of een ondernemersvraag?

 

Mag ik Calvé pindakaas in kuipjes overpakken? Mij lijkt dat iedereen die een voorverpakt product uitpakt om in een andere verpakking te verkopen in een wespennest terecht komt. Waarom zou je dat doen, als er geen strikte noodzaak toe is?

[Hans v N]

Het is inderdaad een feit dat het ompakken en verkopen gebeurd. Ik heb eens op deze site gekeken en men heeft daar expliciet aangegeven hoe ze het doen en waarom ze daarmee voldoen aan de wettelijke vereisten.

 

Ik heb het bovengenoemde (HvJ 11 juli 1995, C-427/93, C-429/93 en C-436/93, Bristol-Myers Squibb e.a., Jur. 1996, I-3457, r.o. 79.) arrest doorgelezen en stel vast dat:

 

De merkhouder heeft het uitdrukkelijke recht om een product als eerste op de markt te brengen en aan dat recht wordt niet getornd als er sprake is van ompakken van een originele flacon parfum.

De flacon is gekocht in de EU dus het merkenrecht is uitgeput.

 

Als aan een aantal eisen

- wordt aangetoond dat de oorspronkelijke toestand van het produkt bij ompakking

ongemoeid blijft;

- de merkgerechtigde tevoren van de verhandeling van het omgepakte produkt in

kennis wordt gesteld;

- op de nieuwe verpakking wordt vermeld door wie het produkt werd omgepakt.

 

(zie arrest voor meer details) is voldaan kan de merkhouder zich niet verzetten tegen ompakken.

 

Maar dan volgt:

 

Zelfs wanneer de verpakking de naam vermeldt van degene die het produkt heeft

omgepakt, valt niet uit te sluiten dat de reputatie van het merk en dus van de

merkhouder toch te lijden kan hebben van een inadequate presentatie van het

omgepakte produkt. In dat geval heeft de merkhouder een gerechtvaardigd belang,

behorend tot het specifieke voorwerp van het merkrecht, om zich tegen de verhandeling

van het produkt te kunnen verzetten. Om te beoordelen of de presentatie

van het omgepakte produkt de reputatie van het merk kan schaden, moeten de

aard van het produkt en de markt waarvoor het is bestemd, in aanmerking worden

genomen.

 

Het wordt dan nogal subjectief maar als je onderstaande foto bekijkt dan is deze presentatie blijkbaar geen probleem voor parfumfabrikanten. De spray flacon op de Engelse website is bovendien fraaier en functioneler.

 

 

Als je originele producten neemt en die professioneel ompakt in een voor de branche gangbare verpakking, de labeling (waarschuwingen ed) overneemt en duidelijk maakt dat je geen relatie hebt met de merkhouder en deze van te voren in kennis stelt mag het naar mijn bescheiden mening.

 

Daarbij meteen de opmerking dat ik geen merkenjurist ben en je dus geen enkel recht kan ontlenen aan mijn analyse. Zoals ik al opmerkte kan het zijn dat de regels lokaal (per land) anders worden uitgelegd. Dat zou de reden kunnen zijn waarom het wel in Engeland maar niet in bepaalde andere landen gebeurd. Vooral de vraag of reputatieschade kan ontstaan is moeilijk te beantwoorden.

 

 

[Hans v N]

Is dit een theoretische kwestie of een ondernemersvraag?

 

Mag ik Calvé pindakaas in kuipjes overpakken? Mij lijkt dat iedereen die een voorverpakt product uitpakt om in een andere verpakking te verkopen in een wespennest terecht komt. Waarom zou je dat doen, als er geen strikte noodzaak toe is?

 

Ompakken en daarna verkopen is natuurlijk aan de orde van de dag. Vaak wordt het merk weggehaald zoals bij een huiswijn in karaf. Op zich lijkt me dit strikt formeel genomen niet in de haak omdat de waarschuwingen (bevat sulfiet / niet gebruiken bij zwangerschap) niet meer leesbaar zijn. Maar in de praktijk zal niemand daar over klagen.

 

Calve pindakaas in een studenten verpakking doen en aangeven dat er Calvé pindakaas in zit zou dus mogen volgens de Europese regels mits enz.

 

Op zich een leuke businesscase voor mensen die hier een markt zien. Volgens mij is het al vaker aan de orde geweest op HL.

[Ward van der Put]

Ompakken en daarna verkopen is natuurlijk aan de orde van de dag. Vaak wordt het merk weggehaald zoals bij een huiswijn in karaf.

Over wijn gesproken… Bij een tochtje langs de eerder genoemde webwinkels plus nog wat concurrenten viel me één ding op: er wordt overdreven veel melding gemaakt van decanteren. Daar lijkt meer aan de hand te zijn dan ordinaire keyword stuffing voor SEO, alsof het decanteren zelf als proces een bepaalde toegevoegde waarde :P heeft. Dat zou de schenker dan tot producent maken (of dat lijkt althans het juridisch excuus).

 

Het economische bestaansrecht lijkt me duidelijk: de wonderbaarlijke vermenigvuldiging 50 × 2 ml à € 4 per dosis levert meer op dan 1 × 100 ml à € 140.

 

Op een forum voor liefhebbers werd daaraan nog een suggestie toegevoegd: de wederverkoper moet bij fabriek of groothandel vaak ook betalen voor proefverpakkingen, maar die zijn per ml aanzienlijk goedkoper in inkoop dan de reguliere parfums. Je wordt immers geacht die weg te geven.

 

[Hans v N]

Inderdaad een heel interessant businessmodel als je het juridisch goed aanpakt. Ik sprak al eerder over mogelijke proefaankopen door de merkhouder. Tegenwoordig kan vrij snel, relatief goedkoop en met zekerheid worden vastgesteld of men het origineel verkoopt.

Maar je kan inderdaad monsters inkopen die je op zich zelf niet mag doorverkopen maar wel (als ik het goed heb) mag ompakken (mits....)

 

De vraag is natuurlijk of een consument meer wil betalen voor een monster en hoeveel meer. En dan komt de longtail om de hoek kijken. Als er weinig aanbieders zijn, bijvoorbeeld omdat ze bang zijn juridisch te worden aangepakt, en er is sprake van een heel klein marktaandeel maar wel van een enorme markt, vrijwel iedereen die ik ken gebruikt weleens parfum/aftershave kunnen er heel nette winsten worden gehaald. Ook omdat de verzendkosten (brievenpost) laag zijn. Veel dames die ik ken zouden het best zien zitten om een 10 tal monsters uit te proberen. Een parfum moet je een paar keer dragen om te weten of het wat voor je is. En dan is een paar Euro per monster opeens niet eens zo duur.

 

Mijn favoriete au de toilette van JOOP! kost deze week 24 Euro voor 125 ml bij Kruitvat dat is 19 ct per ml. Bij onze Engelse decanteer vrienden kost 1 ml €3,26. Dat zit dan wel een een mooi flesje bij waarvan ik de inkoop op 10 ct - 25 ct inschat en er moet natuurlijk een label op en een website gemaakt maar er is wel een heel leuke marge te pakken.

Tot er meerdere op de markt komen natuurlijk. Maar dat is (nog) niet het geval.

 

Ben benieuwd of ik toch niet iets over het hoofd zie. ;D

 

 

[TwaBla]

Ompakken en daarna verkopen is natuurlijk aan de orde van de dag. Vaak wordt het merk weggehaald zoals bij een huiswijn in karaf.

Dan heb je het over de horeca neem ik aan. Consumptie ter plekke, dan moet je het wel uitpakken. Tenzij je winkels kent waar wijn in flessen verkocht wordt.

 

Uit de pharmacie ken ik het ook, maar dat heeft te maken met waarschuwingen in de taal van het land.

 

De logica om een duur merkproduct uit te pakken en in neutrale kleinere verpakkingen te doen, waarop dan vervolgens genoemd wordt dat het om dat dure merk gaat, zie ik in zijn algemeenheid niet. Een duur merk kost meer dan een generiek product, dus het risico dat je als klant afgescheept wordt met de goedkope variant is groot. Het lijkt me dat om die reden ompakken ook als merkinbreuk gezien kan worden.

 

Het decanteren van parfum zoals omschreven is blijkbaar wel lucratief. Daar snap ik dan de logica wel van. Al kan ik mij voorstellen dat merkeigenaars bezwaar maken tegen deze praktijk.

 

 

[Hans v N]

Het zogenaamde de-branding gebeurd veel vaker. Wijn was wellicht niet zo'n goed voorbeeld maar bij vogelzaden, konijnenvoer, meel enz is het voor de winkelier heel normaal om die in een zak met eigen merk te doen. Het A merk "Sluis" wordt dan huismerk "de Witte Molen". En denk aan snoep. Daar gebeurt het massaal en gaat het in een zak van Jamin of in een blanco doorzichtige zak. Dat was ook een overweging die de rechters maakten bij het beantwoorden van de vraag of zoiets mag volgens de Europese wetgeving in de bovengenoemde richtlijn.

 

Dat het commercieel niet aantrekkelijk is om van een duur A merk een goedkoper huismerk te maken is dus niet altijd de praktijk en soms wordt het A merk een veel duurder merkloze probeerverpakking. Dat blijkt ook uit het bestaan van de het bedrijf in Engeland die het ompakken als basisactiviteit heeft.

 

Het blijft inderdaad een behoorlijk risico dat je in een andere verpakking niet het origineel krijgt. Dat is voor de merkhouder een risico maar ook voor de consument die extra geld betaalt om te kunnen proberen. Maar ik zie niet waarom er sprake zou kunnen zijn van merkinbreuk als men garandeert dat het om originele producten gaat. De merkhouder zou het kunnen controleren met proefaankopen of de betreffende webshop zou het kunnen "bewijzen" met bewijs van aankoop van originele parfums.

 

Als je kijkt naar het aanbod van parfums in de betreffende webshop moet er welhaast sprake zijn van originelen omdat er alleen van de top 20 / 50 / 100?? aan geuren kopieën gemaakt worden. Ook commercieel maakt het niet veel uit of je inkoopt tegen 19 ct per ml of 3 ct per ml als je verkoopt voor €3,26. Dus er is ook geen echte reden om namaak te verkopen.

 

Waar ik vooral mee blijf zitten is de reputatievraag. Daar zal ook een merkenjurist alleen een inschatting kunnen maken maar komt het bij een rechtszaak aan op het nogal subjectieve oordeel van de rechter zoals dat ook bij auteursrecht op bijv. meubels het geval is. Het feit dat dat ook A merken zelf generieke proefverpakkingen weggeven zou in je voordeel kunnen zijn. Maar die worden wel weggegeven. Kan me voorstellen dat de merkhouder het argument gebruikt dat als iemand een hoge prijs betaalt hij recht heeft op de totale merkbeleving en dat is inclusief de vaak heel fraai flacon.

 

Voordat ik zoiets zou opstarten zou ik wel eerst de mening vragen van een merkenjurist en zelfs als die groen licht zou geven moet je jezelf afvragen of je de strijd aan zou willen gaan met grote heel kapitaalkrachtige bedrijven.

 

Hopelijk werkt Google en is er een merkenjurist die hier zijn of haar licht over wil laten schijnen.

 

 

[Ward van der Put]

In food is je eigen merk aanvallen over de flanken heel gebruikelijk. De producent van een A-merk die ook B-merken maakt om te prijsvechten plus huismerken van de belangrijkste grootgrutters, domineert het complete schap.

 

Het product mag ik niet noemen, maar ik heb ooit onderzoek gedaan naar een bekend levensmiddel. Dit marktsegment telt enkele tientallen merken, maar die komen allemaal uit slechts twee fabrieken, één in Nederland en één in België. Twee producenten domineren zo fijn met hun oligopolietje een complete markt — en dat komt logischerwijs tot uitdrukking in de prijzen (want daarop was dat onderzoek gericht).

 

Nu is dat nog geen omverpakken, maar het effect is per saldo hetzelfde: hetzelfde product is te koop in tig verpakkingen van tig merken. Dáárin kun je dan wel een argument vinden: als producenten dit zelf al hun eigen merken aandoen, wat is er dan aan te merken op een derde die hetzelfde doet met omverpakken?

 

Als je het decanteren beschouwt als een productieproces — en volgens mij wordt het dáárom op al die websites zo nadrukkelijk genoemd — zou je ook nog kunnen beargumenteren dat daarmee een nieuw product ontstaat. Daar lijkt ook weinig tegen in te brengen als ik naar mijn auto kijk: het is een Chrysler, maar er zit een motor in van Mercedes-Benz, ruitenwissers van Bosch, lampen van Philips, enzovoort, enzovoort. Al die merken zijn met logo's en merknamen in koeienletters op bijvoorbeeld het motorblok terug te vinden. Zolang je maar niet zegt dat het een Mercedes is, maakt het niet uit.

 

En zoiets lijken die webwinkels ook te doen: niet "dit is Chanel" maar "er zit Chanel in".

 

Ik ben inderdaad ook wel benieuwd wat een (merken)jurist daarvan vindt.

[TwaBla]

Het zogenaamde de-branding gebeurd veel vaker. Wijn was wellicht niet zo'n goed voorbeeld maar bij vogelzaden, konijnenvoer, meel enz is het voor de winkelier heel normaal om die in een zak met eigen merk te doen. Het A merk "Sluis" wordt dan huismerk "de Witte Molen". En denk aan snoep. Daar gebeurt het massaal en gaat het in een zak van Jamin of in een blanco doorzichtige zak.

Nooit te oud om wat bij te leren.

 

Toch een paar vraagtekens. Het lijkt me sterk dat de leveranciers van huismerk-dierenvoer of snoep op grote schaal bestaande merkproducten inkopen, die uit hun merkverpakking scheuren om ze vervolgens opnieuw in te pakken in huismerkzakken en -doosjes die dan voor een lagere prijs als het A-merk in de winkel staan. Dat is onlogisch. Wat wel een bekende praktijk is dat Jamin bijvoorbeeld op grote schaal rolletjes pepermunt inkoopt bij de producent van een bekend A-merk. Of dat De Witte Molen dierenvoer inkoopt bij de producent van het A-merk Sluis. Maar dat heeft dus niks met decanteren te maken. En ook niets met de-branding. Dat laatste begrip ken ik alleen van merken die wat terughoudender worden met hun label, door dat niet op elke scheet te plakken.

 

Bij decanteren is de merkleverancier een passieve partij. Het woord decanteren op zich geeft al aan dat er een extra handeling wordt uitgevoerd die geen waarde maar wel kosten toevoegt. Nou weet ik wel dat re-packaging en re-labelling een behoorlijke industrie is, maar er is vaak een reden waarom producten opnieuw verpakt wordt.

 

We krijgen hier regelmatig vragen van mensen die T-shirts willen bedrukken, een leverancier zoeken en zich afvragen of ze de bekende merk-shirts mogen om-labelen. Dat mag en er zijn zelfs gespecialiseerde leveranciers. En er is een reden. De ontwerper wil goede kwaliteit t-shirts kopen en kan daarvoor terecht bij merkleveranciers. De ontwerper voegt waarde toe en wil zijn naam of label daaraan hechten, soms in plaats van het originele label. Het zijn geen luxe-producten die onder een apart regiem vallen (exclusieve distributie mag daar) dus er is geen bezwaar.

 

Ik ga nog es wat verder zoeken naar re-packers. ;)

 

 

 

[Highio]

Die kleine verpakkingen zijn natuurlijk een heel praktische oplossing bij reizen en uitgaan. Of bij sporadisch gebruik.

 

Groet,

 

Highio

 

 

[TwaBla]

In Loendersloot versus Ballantines (je ruikt de dranklucht al) oordeelde de Hoge Raad in 1997 reeds dat een merkeigenaar bezwaar kan maken tegen herverpakking en relabelling tenzij en mits...

 

Artikel 36 moet aldus worden uitgelegd, dat een merkhouder - ook al wordt de handel tussen Lid-Staten hierdoor belemmerd - zich met een beroep op zijn merkrecht ertegen kan verzetten, dat etiketten met zijn merk welke door hemzelf zijn aangebracht op producten die door hem op de gemeenschapsmarkt in het verkeer zijn gebracht, door een derde worden verwijderd en vervolgens opnieuw worden aangebracht dan wel worden vervangen, tenzij

 

- komt vast te staan, dat het gebruik van het merkrecht door de merkhouder om zich te verzetten tegen de verhandeling van opnieuw geëtiketteerde producten onder dit merk, tot kunstmatige afscherming van de markten van Lid-Staten zal bijdragen <...>;

 

- wordt aangetoond, dat de heretikettering de oorspronkelijke toestand van het product niet kan aantasten;

 

- de presentatie van het opnieuw geëtiketteerde product de reputatie van het merk en van de merkhouder niet kan schaden, en

 

- de persoon die zich met de heretikettering bezighoudt, de merkhouder tevoren informeert dat opnieuw geëtiketteerde producten ten verkoop worden aangeboden.

 

 

[Hans v N]

Die kleine verpakkingen zijn natuurlijk een heel praktische oplossing bij reizen en uitgaan. Of bij sporadisch gebruik. Groet, Highio

Precies Highio. Dus er wordt wel degelijk waarde toegevoegd. In het geval van de parfummonsters is dat naast het kunnen uitproberen van diverse parfums ook het feit dat je een monster/verstuiver gemakkelijk kan meenemen (reizen en uitgaan)en bijvoorbeeld ook het voordeel dat je een heel duur parfum voor een speciale gelegenheid (huwelijk) kan kopen in een kleine betaalbare hoeveelheid.

Dat het waarde toevoegt blijkt natuurlijk ook gewoon uit het feit dat mensen de monsters blijkbaar in vrij grote getale kopen.

 

En Twabla. Wat voegt de Loendersloot versus Ballantines toe aan deze discussie? Het is een logisch vervolg op de al eerder gegeven Bristol-Myers Squibb arrest Of zie je wat nieuws?

 

Bij het ompakken van diervoeders en meel ed gaat het om het ompakken van bulk (25 kg zakken) naar consumentenverpakking van 1 of enkele kg's. Die zijn dan goedkoper dan een voorverpakt A merk. Ze zijn niet allen goedkoper maar voor de consument ook aantrekkelijk omdat de omloopsnelheid veel groter is en het product dus op zijn minst verser lijkt en dat meestal ook is. Ik zou zelf eerder een kg (Sluis) zaad uit bulk kopen voor €2,- dan een kartonnen doos met daarin een plastic zak voor dezelfde prijs.

 

 

[TwaBla]

Zie nu pas dat je Bristol - Meyers Squibb al eerder had genoemd. En vond onder je eerdere link een verklaring voor dat woordje de-branding. Dat is creatief juridisch taalgebruik, geen vakjargon.

 

De auteur verwijst naar retailers die en-gros inkopen bij merkleveranciers om die producten vervolgens in hun winkels in kleinere verpakkingen te verkopen. Dat is de historie van kruideniers en grocers; zo zijn ze allemaal begonnen. Zelfs de benzine die verkocht wordt bij grote supermarkten in Frankrijk en Engeland komt van de bekende raffinaderijen.

 

Essentieel verschil is dat die jongens met elkaar zaken doen. Het verpakken of herpakken gebeurt met instemming van de merkhouder en op de nieuwe verpakking komt een huismerk of een fantasielabel. Dat is iets heel anders dan het zonder instemming herpakken en daarna expliciet vermelden dat het merkproduct X is. Dat proces voltrekt zich buiten controle van merk X en kan dus simpelweg niet toegestaan worden omdat merk X op geen enkele manier zekerheid kan geven over de kwaliteit en herkomst van het product.

 

Hoe convenient kleinere verpakkingen ook zijn, het is keiharde merkinbreuk. Voorspelbaar is dat het vroeger of later juridisch aangepakt wordt. Maar als die parfum-jongens slim zijn, gaan ze zelf sample-sizes verkopen.

 

 

[Hans v N]

OK Twabla. Laten we het eens aankomen op een rechtszaak. Stel dat de Engelse shop (zo te zien vanaf 2012 actief) een (blaf)brief krijgt. Als je op deze pagina kijkt zie je dat ze voldoen aan de eisen die de wetgever aan ompakken van merkproducten voldoen. Alleen de melding aan de merkhouder mis ik maar laten we er vanuit gaan dat dat ook is gedaan.

 

De betreffende parfumleverancier / merkhouder meent toch schade te ondervinden door de werkwijze van de webshop. Maar over welke schade hebben we het dan? Neem het eens ruim en stel dat de webshop openheid van zaken geeft (eventueel met een officieel rapport). Er zijn 20 flesjes van 125 ml verkocht die allemaal verdeelt zijn over 2 ml monsters. De webshop overlegt een rekening van zijn leverancier (EU) die aantoont dat het origineel aangekocht is. Iedereen heeft zijn/haar marge gekregen en de belasting haar deel, in dit geval VAT.

 

De parfumleverancier zou kunnen claimen dat op zijn minst een deel van de mensen die een monster kochten wellicht anders een hele flacon gekocht hadden om te proberen. Maar welk deel dan. De webshop zou kunnen betogen dat zij er juist voor hebben gezorgd dat een deel die het parfum geprobeerd hebben later een hele flacon kopen. Kortom. Schade (financieel) is moeilijk of niet vast te stellen maar is nooit meer dan een paar duizend euro.

 

Kom ik weer bij de mogelijke reputatieschade uit. Maar ook die is moeilijk te bewijzen omdat de parfumindustrie zelf vergelijkbare (of van mindere kwaliteit) monsters weggeeft. Als de geur vervolgens bevalt krijgt de consument de fraaie verpakking er bij indien een flesje gekocht wordt.

 

Dan heb je het over vroeger of later aangepakt. Maar in het recht sta je altijd minder sterk als je gedoogt. En als de webshop inderdaad aangegeven heeft dat ze het doen en aan alle wettelijke eisen voldoen en ze de merkhouder toestaan daar controle op uit te oefenen zou je verwachten dat de merkhouder meteen (of niet) optreedt.

 

En zelf doen is een optie maar wel een heel zwakke als je het mij vraagt. Consumenten zijn namelijk gewend om bij een flesje parfum enkele gratis monsters te krijgen. Die kunnen ze niet zelf kiezen maar het kost ook niets. Heb een mail gestuurd naar een merkenjurist om hem om zijn mening te vragen. Maar het is nog maar de vraag of hij die (gratis) wil geven. Als ik een antwoord krijg zal ik die delen of wellicht reageert hij hier.

 

 

[TwaBla]

Ja, die schade-redenering heb ik bewust maar niet genoemd. ;D

 

De schade ontstaat vooral omdat ze zelf niet zo slim zijn om mini-verpakkingen te verkopen. Van sterke drank zijn mini-flesjes te koop, dus daar zou je 1:1 kunnen vergelijken. Misschien is deze rare situatie in parfum ontstaan omdat de merkeigenaars zelf gratis samples weggeven, maar niet toestaan dat anderen in die samples handelen.

 

Wellicht zijn er nog andere markten waar je met kleinverpakkingen kan inbreken.

 

 

[Hans v N]

 

En zoiets lijken die webwinkels ook te doen: niet "dit is Chanel" maar "er zit Chanel in".

 

Ik ben inderdaad ook wel benieuwd wat een (merken)jurist daarvan vindt.

 

Dit is bij nader inzien mogelijk een zeer rake opmerking. In de besproken jurisprudentie mag je namelijk niet eerst een merk verwijderen van een product of van een verpakking om daarna je eigen merk aan te brengen. Dit zou in strijd zijn met de functie van het merk.

 

Het Hof van Justitie is dus duidelijk van oordeel dat het verwijderen van een merk

(debranding) en het opnieuw aanbrengen van een eigen merk (rebranding), een

merkinbreuk kan opleveren wanneer men op één of andere wijze nog gebruik maakt

van het oorspronkelijk merk.

 

Als je decanteert dan verwijder je niet het merk maar een onderdeel. De flacon met daarop het merk blijft (gedeeltelijk) intact. Op de Engelse site staat ook duidelijk dat overgeschonken wordt uit originele flacons.

[marja.bakker]

Met kerst kocht ik laatst via internet https://www.parfumoutlet.nl/ een au de parfum van Thierry Mugler. Door de tekst op de (originele) verpakking ontdekte ik dat het om een sample ging. De internetleverancier beweert dat zij er zelf ook voor betalen en dat het daarom mag worden doorverkocht. In hoeverre klopt dit?

[TwaBla]

In hoeverre klopt dit?

Er bestaat geen dik boek van Sinterklaas waar alle regels tot in detail beschreven zijn. Als de merkhouder bezwaar maakt tegen deze verkoop, kan hij naar de rechter stappen die dan een oordeel velt. Ik zou me daar als ontvanger van een cadeau niet druk om maken. Niemand op dit forum kan je vraag echt beantwoorden. Wel een mening geven uiteraard.